EastMed; Ευχαριστούμε δεν θα πάρουμε!

Τζήμας Θέμης

26 Δεκεμβρίου 2019

Μέσα στο πλαίσιο της λογικής ανησυχίας για την τουρκική επιθετικότητα πληροφορηθήκαμε την περαιτέρω προώθηση της πρωτοβουλίας για την κατασκευή του αγωγού East   Med. Γνωστά κέντρα, άμεσα προσκολλημένα στις πρεσβείες ΗΠΑ και Ισραήλ, εμφανίζουν τον αγωγό ως θεμέλιο λίθο της ασφάλειας της Ελλάδας.

Διόλου τυχαία μάλιστα, το δίλημμα "πρόοδος-συντήρηση" που τόσο "φιλότιμα" προωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση κάμπτεται μπροστά στα συμφέροντα του Ισραήλ, με αποτέλεσμα η μεγάλη πλειοψηφία των πτερύγων της Βουλής να συνομολογεί την αναγκαιότητα κατασκευής του εν λόγω αγωγού. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική.

Πρώτον, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες για την οικονομική βιωσιμότητα του σχεδίου. Αυτός ίσως να είναι και ένας από τους λόγους εξαιτίας των οποίων η Ιταλία έχει εν μέρει αποστασιοποιηθεί, προς το παρόν, από την εντατική προώθηση του σχεδίου. Η Ελλάδα με άλλα λόγια κάθε άλλο παρά πρόκειται να πλουτίσει από τον αγωγό.

Δεύτερον, η κατασκευή και η λειτουργία του αγωγού βασίζεται στην καταπάτηση δικαιωμάτων τόσο των Παλαιστινίων, όσο και του Λιβάνου. Τίθεται εδώ ζήτημα αξιοπιστίας μας, αλλά και ηθικής τάξης και δικαίου, καθώς μη ξεχνάμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε που εδώ και κάποια χρόνια εξόφθαλμα επικαλούμαστε το διεθνές δίκαιο μόνο όταν μας συμφέρει.

Ο καιροσκοπισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής

Ο EastMed καθίσταται προοπτικά περαιτέρω παράγοντας επιδείνωσης των σχέσεων της πατρίδας μας με άλλους λαούς και παραδοσιακούς περιφερειακούς συμμάχους. Μπορεί να μη φτάνουμε τα επίπεδα της τουρκικής πολιτικής, ωστόσο και στην ελληνική περίπτωση ο καιροσκοπισμός της εξωτερικής μας πολιτικής και η ευκολία αποδοχής των τετελεσμένων δια της βίας, όποτε θεωρούμε ότι μας συμφέρουν, είναι προφανής.

Τρίτον, στο πλαίσιο τόσο της προπαγάνδας, όσο και μιας μάλλον αμήχανης αντίληψης περί διεθνών σχέσεων, η σημασία της διέλευσης αγωγών υπερτονίζεται. Λησμονείται, ή σε κάθε περίπτωση ξεφεύγει της προσοχής μας, ότι η ασφάλεια ενός αγωγού δεν ταυτίζεται με την ασφάλεια του κράτους διέλευσης απαραιτήτως. Πολύ περισσότερο δεν συνεπάγεται μόνο προνόμια, αλλά και δεσμεύσεις, που αφορούν όχι μόνο τη διεθνή αλλά και την εσωτερική πολιτική.

Δεν είναι βεβαίως κάθε διέλευση αγωγού ούτε αρνητική, ούτε ασήμαντη. Πρέπει, ωστόσο, να μπαίνει σε ένα προσεκτικό ζύγισμα ωφέλειας-κόστους. Εν προκειμένω σε ό,τι έχει να κάνει με τον EastMed, τα οφέλη για το Ισραήλ είναι τόσο προφανή ώστε προωθεί --μαζί με τους υπολοίπους εταίρους-- τη μετατροπή του από αγωγό σε επίκεντρο μιας περιφερειακής συνεργασίας.

Ένας αγωγός υπέρ του Ισραήλ

Πρόκειται για τον πραγματικό στόχο ΗΠΑ-Ισραήλ: τη διασφάλιση περαιτέρω στρατηγικού βάθους για το Ισραήλ, σε μια περίοδο κατά την οποία, η εικόνα της ισχύος του έχει κλονιστεί. Σε αυτήν τη συγκυρία, ακόμα και μέσα από το πρίσμα ενός κυνικού, ή ακριβέστερα χυδαίου "ρεαλισμού", ενώ για το Ισραήλ τα οφέλη είναι προφανή (νομιμοφάνεια της ληστρικής του πολιτικής και "δορυφοροποίηση" γειτονικών κρατών όπως είναι η Ελλάδα) για την Ελλάδα είναι στην καλύτερη περίπτωση υποθετικά.

Το Ισραήλ, όπως και οι ΗΠΑ, έχει προβλήματα με τον Ερντογάν και το ρεύμα που εκπροσωπεί, μόνο μέχρι ενός σημείου. Η κύρια απειλή προς το Ισραήλ προέρχεται κυρίως από εκείνες τις δυνάμεις (Χεζμπολάχ, Συρία, Ιράν, κυβέρνηση του Ιράκ), με τις οποίες η Τουρκία του Ερντογάν έχει επίσης εχθρικές σχέσεις, ή στην καλύτερη περίπτωση σχέσεις δυσπιστίας.

Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν είναι βεβαίως αρεστοί στο Ισραήλ αλλά δεν είναι το μεγαλύτερό του πρόβλημα. Έχουμε έτσι έναν από τους πολλούς λόγους εξαιτίας των οποίων το Ισραήλ, όπως και οι ΗΠΑ, δεν εγκαταλείπει τη στρατηγική σχέση του με την Τουρκία παρά τα όποια υπαρκτά προβλήματα.

Η ταύτιση, λοιπόν, και μέσω του EastMed, της πατρίδας μας με την πλέον επιθετική δύναμη της Μέσης Ανατολής έχει κυρίως ρητορικά οφέλη σε επίπεδο ανακοινώσεων, μικρά πιθανά οικονομικά οφέλη και μεγάλο κόστος στο επίπεδο των περιφερειακών μας συμμαχιών. Γι' αυτό και η υπεύθυνη στάση μιας Ελλάδας που νοιάζεται για το δίκαιο και για το λαό της θα έπρεπε να είναι: «EastMed; όχι ευχαριστούμε»!

Μίκης Θεοδωράκης για Μικρούτσικο: Τον αποχαιρετώ με οδύνη...

Χαρακτήρισε μεγάλη αδικία να τον βρίσκει το τέλος σε μια τέτοια στιγμή

Το δικό του ξεχωριστό αντίο στον Θάνο Μικρούτσικο είπε ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης γράφει: 

 «Μέσα στον δύσκολο αγώνα για την δημιουργία και διάδοση του ελληνικού τραγουδιού ο Θάνος Μικρούτσικος κατέχει μια από τις κορυφαίες θέσεις. Η απώλειά του δεν προκαλεί μονάχα πόνο στους φίλους, τους συνεργάτες και τους θαυμαστές του αλλά κι ένα βαθύ τραύμα στο ελληνικό τραγούδι και γενικότερα στο πολιτιστικό «γίγνεσθαι».

Γιατί ο Θάνος Μικρούτσικος εκτός του ότι υπήρξε ένας ολοκληρωμένος συνθέτης με ταλέντο, με έμπνευση και με πλούσιο, πρωτότυπο και σημαντικό έργο, έφυγε σε μια ηλικία μεγάλης ανθοφορίας, ωριμότητας και εκπληκτικής διάθεσης προσφοράς στον νεοελληνικό πολιτισμό, που τόσο πολύ έχει ανάγκη σήμερα ο ελληνικός λαός. Τον αποχαιρετώ με οδύνη και πικρία για την μεγάλη αδικία να τον βρίσκει το τέλος σε μια τέτοια στιγμή.
Αθήνα, 28.12.2019
Μίκης Θεοδωράκης».

«Η Τουρκία, το πιστό, χρήσιμο μαντρόσκυλό τους» Και λοιπόν; Εμείς πρέπει να την ανεχόμαστε και μέχρι πότε;

 Η Τουρκία έχει πάντα υποστηρικτές που προσπαθούν να εξισορροπήσουν τις πιέσεις που δέχεται για την “αντιδυτική-αντινατοϊκήή” συμπεριφορά της. Ο “σημαντικός ρόλος” της, ο πολυπληθής και καλά εξοπλισμένος στρατός της, είναι ένα από τα επιχειρήματα που επικαλούνται όσοι θέλουν να δικαιολογήσουν τα “στραβά μάτια” που κάνουν οι ευαίσθητοι και δημοκράτες δυτικοί, στα έργα και τις ημέρες του καθεστώτος Ερντογάν.

Ένα άρθρο στο National Interest αυτό ακριβώς παρουσιάζει: την Τουρκία ως “χρήσιμο μαντρόσκυλο” , το οποίο θα πρέπει να ανέχονται οι δυτικοί!

Επικαλούμενο την άποψη του αναλυτή Kyle Mizokami ,το άρθρο παρουσιάζει την Τουρκία ως μια στρατιωτική “υπερδύναμη” στην Ευρώπη και στην Ασία. Αναφέροντας τους αριθμούς αεροσκαφών, ναυτικών μονάδων, ακόμη και τα πυρηνικά που φιλοξενεί στο Ιντσιρλίκ, ο αναλυτής και το άρθρο καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι “δεν πρέπει να αγνοούμε την Τουρκία”…

Άρα θα πρέπει και να την ανεχόμαστε; Αυτή φαίνεται ότι είναι η άποψη που κάποιοι επιχειρούν να επιβάλλουν, αρνούμενοι να κατανοήσουν ότι έχουν δημιουργήσει ένα τέρας που δύσκολα πλέον μπορούν να διαχειριστούν. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Δύση κάνει το ίδιο λάθος.

Και καλά αυτοί, εμείς; Δεν φτάνουν όσα λένε και κάνουν; Ούτε ένα drone δεν μπορεί να πέσει; Σε λίγο όχι μόνο πάνω από τα «κατεχόμενα» θα πετάνε, αλλά και πάνω από το κεφάλι μας και στους δικούς μας θα πρυτανεύει το «δόγμα της…… ψυχραιμίας;»……..

«Και τι θέλετε, να βγάλουμε τον στόλο ……έξω;»

Μούγκα στη στρούγκα ….. «στις «τρύπες τους τουρκικά καράβια και αεροπλάνα»*.

Χθες, Τουρκικό πολεμικό πλοίο έστειλε μήνυμα και απαίτησε από Ισραηλινό ερευνητικό σκάφος την άμεση αποχώρηση του με το αιτιολογικό ότι έπλεε «εντός της τουρκικής Α.Ο.Ζ.»

Υπόψη ότι το εν λόγω σκάφος έπλεε νοτιοδυτικά της Κύπρου και εντός Κυπριακής Α.Ο.Ζ. και ενεργούσε μετά από εντολή της ισραηλινής κυβέρνησης πραγματοποιώντας υποθαλάσσιες έρευνες για τον αγωγό  East Mead. Στο εν λόγω σκάφος επέβαινε ερευνητικό κλιμάκιο του πανεπιστημίου Ben Gurion και ένας Κύπριος γεωλόγος.

Το Ισραήλ δεν προέβη σε καμία διπλωματική διαμαρτυρία, αλλά  αντ’ αυτού σήμερα απέπλευσαν ισραηλινά πολεμικά πλοία συνοδευόμενα από ισχυρή παρουσία πολεμικών αεροσκαφών ( F-35I, F-15I, F-16 με την υποστήριξη  εναέριων τάνκερ ανεφοδιασμού) προς συνάντηση των τουρκικών πολεμικών για να απαντήσουν στην εκδίωξη του ερευνητικού σκάφους.

Το αποτέλεσμα ήταν  τόσο ο τουρκικός στόλος αλλά και η αεροπορία να είναι παντελώς απούσες από την περιοχή. Όπως δε αναφέρουν πηγές του ελληνικού ΓΕΕΘΑ « κανένα εναέριο ή πλωτό μέσο δεν πλησίασαν τα ισραηλινά αεροσκάφη ή πλοία από χθες το βράδυ που εκδόθηκαν οι ισραηλινές ΝΟΤΑΜ και NAYTEX μπήκαν στους ναυστάθμους, εκτός από μια φρεγάτα που έμεινε κοντά στο πλωτό γεωτρύπανο ‘Yavuz”.»

Πρόσφατα η κ. Μπακογιάννη δήλωσε «και τι θέλετε, να βγάλουμε τον στόλο ……έξω;»

 

Ναι κυρία Μπακογιάννη ο στόλος είναι για να βγαίνει έξω όταν τον χρειασθεί η πατρίδα προκειμένου να προστατέψει τα εθνικά συμφέροντα. Δεν είναι για παιδική χαρά ούτε για φιγούρα, εξάλλου γιατί ο ελληνικός λαός πληρώνει από το υστέρημα του για την αγορά σύγχρονων οπλικών συστημάτων; Μήπως για να παίρνουν μίζες οι πολιτικοί;

Αφήστε αυτά τα διλήμματα γιατί περνάτε κλήμα ηττοπάθειας στον ελληνικό λαό  και από την άλλη, οι τούρκοι αποθρασύνονται γνωρίζοντες ότι όντως τον στόλο τον έχουμε για παρελάσεις και φιγούρα μόνον.

Εξάλλου, πριν ανοίξτε το στόμα σας  καλό είναι να βουτάτε την γλώσσα σας στο μυαλό, καθόσον είστε αδερφή του πρωθυπουργού και η άποψη σας εκλαμβάνεται ως κυβερνητική πολιτική.

*Πηγή PRO NEWS

Κοζάνη 15/12/2019

Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α.

Υ.Γ. "Μέγα γαρ το της θαλάσσης κράτος" και οι έλληνες μοναδικοί στην ναυτοσύνη.

Δεν έχουν χαθεί ακόμα τα πάντα για την Ελλάδα...

Του Κώστα Γρίβα*

13 Δεκεμβρίου 2019

Η κατάσταση για την Ελλάδα σε σχέση με την Τουρκία είναι από δύσκολη έως ζοφερή. Ωστόσο, η επικινδυνότητα μέσα στην οποία ζούμε προσφέρει ευκαιρίες. Ο λόγος είναι ότι πολύ απλά κανείς δεν θέλει μία υπερβολικά ισχυρή Τουρκία. Γι' αυτό και υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για συμμαχίες και συνεργασίες προς όλες τις κατευθύνσεις και σχεδόν με όλους τους δρώντες, ακόμα και με αυτούς που έχουν επιλέξει να είναι σήμερα φιλότουρκοι.

Για να μπορέσεις να κάνεις συμμαχίες και συνεργασίες, όμως, πρέπει πρωτίστως να υπάρχεις. Κανείς δεν πρόκειται να συμμαχήσει με ένα γεωπολιτικό φάντασμα που δεν θέλει συμμάχους, αλλά προστάτες. Είναι δεδομένο, λοιπόν, ότι πρέπει να οικοδομήσεις τη γεωπολιτική σου ταυτότητα. Αυτό που πρέπει να κάνουμε σε πρώτη φάση είναι να ενισχύσουμε τη στρατιωτική μας αποτροπή.

Αυτό δεν είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται, επειδή έχουν αλλάξει τα δεδομένα στη στρατιωτική τέχνη, επιστήμη και τεχνολογία. Οι αντάρτες Χούτι στην Υεμένη είναι μία υποκρατική οργάνωση με πολύ περιορισμένες δυνατότητες. Τους βοηθάει το Ιράν, αλλά κι αυτό δεν είναι τεχνολογική υπερδύναμη. Όταν, λοιπόν, οι Χούτι έχουν ικανότητες στρατηγικής προβολής ισχύος και εμείς ακόμα συζητάμε αν μπορούμε να φτιάξουμε πέντε οπλικά συστήματα, τότε τι να πεις.

Είναι δεδομένο ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας μεγάλης επανάστασης στις στρατιωτικές υποθέσεις. Έχει πολλές συνιστώσες, γεωπολιτικές και τεχνολογικές. Ένα κομμάτι αυτής της επανάστασης είναι η λεγόμενη τετάρτη βιομηχανική επανάσταση: Η τεχνολογία στους αισθητήρες, στους πυραυλοκινητήρες, στην τεχνητή νοημοσύνη και σε πολλά άλλα, τα οποία επηρεάζουν άμεσα και καθοριστικά τον συσχετισμό δυνάμεων στο επίπεδο των οπλικών συστημάτων.

Διάθεση για επιβίωση

Βάζοντας το μυαλό μας να δουλέψει, μπορούμε να αναπτύξουμε πολύ γρήγορα και με χαμηλό κόστος τη στρατιωτική μας ικανότητα και ταυτοχρόνως να κάνουμε και στην εθνική μας οικονομία μία ένεση εισαγωγής χρήσιμων τεχνολογιών. Να σταματήσουμε το brain drain και να επαναφέρουμε επιστήμονες στην Ελλάδα. Να θέσουμε τις βάσεις για να αναζωογονήσουμε την οικονομία μας. Έχει γίνει στον κόσμο ποτέ αυτό; Βεβαίως, το έχουν κάνει με τεράστια επιτυχία οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Νότια Κορέα, η Σιγκαπούρη και άλλες χώρες.

Λύσεις υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η διάθεση για επιβίωση και αντίσταση. Και γι' αυτό δεν υπάρχει υποκατάστατο, εξ ου και είναι το μεγάλο πρόβλημα της Ελλάδας. Θέλουμε να αντισταθούμε ή όχι; Δεν μιλάω μόνο για τις ελίτ, οι οποίες έχουν δείξει εμπράκτως την απροθυμία τους. Μιλάω και για τους πολίτες. Αυτό που θα λέγαμε με αριστερή ορολογία "οι πλατιές λαϊκές μάζες". Θέλει ο ελληνικός λαός να διεκδικήσει τον εαυτό του και να υπερασπίσει την πατρίδα του;

Το ερώτημα θα έπρεπε να έχει αυτονόητη απάντηση, αλλά πλέον βλέπουμε πολλαπλά μηδενιστικά φαινόμενα. Δεν μιλάω μόνο γι' αυτούς που λένε, «οι Τούρκοι είναι φίλοι μας», ή «δεν θα πολεμήσουμε για το πετρέλαιο», ή «τα έθνη είναι ξεπερασμένα και είμαστε μπροστά σε μία παγκόσμια δημοκρατία». Μιλάω ακόμα και για ανθρώπους που διαπνέονται από έναν δημοκρατικό πατριωτισμό, αλλά που πια έχουν καταβληθεί από τη "γεωπολιτική του τάφου". Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι είμαστε χαμένοι, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε απολύτως τίποτα, ότι δεν υπάρχουν ηγεσίες, ότι δεν μπορεί να υπάρξει αντίσταση κ.λπ.

Ένα κρίσιμο σταυροδρόμι

Το τελικό ερώτημα που πρέπει να το απευθύνουμε στους εαυτούς μας, είναι αν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Αν η Ελλάδα θέλει να διεκδικήσει τον εαυτό της. Αν η απάντηση είναι θετική, τότε πράγματι υπάρχουν δυνατότητες για να το επιτύχει. Δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε ούτε από τη γεωγραφία, ούτε από την ιστορία. Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο είμαστε. Εδώ πρέπει να λειτουργήσουμε, δεν μπορούμε να πάρουμε τη χώρα και να την τοποθετήσουμε δίπλα στη Νέα Ζηλανδία.

Ούτε να μετακινηθούμε στο μέλλον, ή στο παρελθόν. Εδώ βρισκόμαστε και εδώ πρέπει να δράσουμε. Κάθε ιστορική περίοδος έχει κινδύνους και ευκαιρίες. Όσο περισσότεροι είναι οι κίνδυνοι, τόσο περισσότερες και οι ευκαιρίες. Έχουμε μπροστά μας ένα κρισιμότατο σταυροδρόμι. Ή θα διεκδικήσουμε τον εαυτό μας εκ νέου διά της αντιστάσεως απέναντι στον τουρκικό ηγεμονισμό, ή θα εγκλωβιστούμε σε μία κίνηση απαξίωσης και έκλειψης της Ελλάδος από το γεωπολιτικό γίγνεσθαι, από τον κόσμο και την ιστορία…

*Καθηγητής Γεωπολιτικής στη ΣΣΕ

ΠΟΙΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ; 167 ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΚΑΙ 7 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΝΣΤΟΛΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΓΙΑ…ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ!!!

Μια προβληματική κατάσταση στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις που πρόεκυψε μετά το αποτυχόν πραξικόπημα, περιγράφουν τουρκικά δημοσιεύματα που κάνουν λόγο για αθρόες συλλήψεις και φυλακίσεις ανωτάτων αξιωματικών και στελεχών που έχουν προκαλέσει τεράστια κενά.

Συγκεκριμένα σύμφωνα πάντα με τα ίδια τα τουρκικά ΜΜΕ, έχουν φυλακιστεί με την βαριά κατηγορία της εσχάτης προδοσίας 167 στρατηγοί, 6 χιλιάδες 982 στελέχη και από τα τρία όπλα και 8 χιλιάδες 816 αστυνομικοί.

Ιστολόγιο Ν. Χειλαδάκη

“Ο παγκόσμιος «πόλεμος» των ΑΟΖ.

Του Γιώργου Φωκιανού

ΑΟΖ, θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα επανέρχονται στο καθημερινό λεξιλόγιο και την ειδησεογραφία, μετά τις τελευταίες εξελίξεις με την υπογραφή του Μνημονίου Τουρκίας - Λιβύης, που ναι μεν δεν παράγει κάποιο νομικό αποτέλεσμα, όπως υποστηρίζουν διπλωματικοί κύκλοι, ωστόσο, αμφισβητεί ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.

Πέραν των γνωστών τουρκικών διεκδικήσεων και την απειλή του Casus Belli που στέκει πάνω από την Ελλάδα ως δαμόκλειος σπάθη, η Άγκυρα αμφισβητεί και προσπαθεί με κάθε τρόπο να βάλει εμπόδια και στον ενεργειακό σχεδιασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Λευκωσίας.

Συγκεκριμένα η Τουρκία επιθυμεί την επικυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο, με το επιχείρημα ότι διαθέτει τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην περιοχή. Αμφισβητεί το 70% της ΑΟΖ της Κύπρου και διεκδικεί το 25% της ελληνικής ΑΟΖ.

Όπως έχουν κάνει γνωστό οι «γείτονες» μέσω δηλώσεων ή παρουσίαση σχετικών χαρτών, θέλουν να εμπεδώσουν την κυριαρχία της στο θαλάσσιο χώρο μεταξύ 28ου και 32ου μεσημβρινού στην ανατολική Μεσόγειο, ενώ εμμένουν σε ένα γενικό «γκριζάρισμα» του Αιγαίου ανατολικά του 25ου μεσημβρινού.

Το βασικότερο ζήτημα αφορά η παρουσία νησιών με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας να ορίζει ότι και τα νησιά έχουν θαλάσσιες ζώνες, χωρίς όμως να αναφέρει πως αυτές οι ζώνες καθορίζονται συγκεκριμένα, ώστε να τηρείται και η αρχή της ευθυδικίας. Η υπάρχουσα νομολογία από προσφυγές σε δικαστήρια, περιλαμβάνει περιπτώσεις απόλυτης επήρειας της πρόβλεψης για υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ στα νησιά, μερικής επήρειας ή μηδενικής επήρειας, σε συνδυασμό με πολλούς παράγοντες.

Θεωρείται δεδομένο πως ο «πόλεμος» για την ΑΟΖ και τα όρια της κάθε χώρας δεν αποτελεί «προνόμιο» μόνο στη δική μας γειτονιά, στη δική μας μικρή γωνιά του πλανήτη. Η ακριβής έκταση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών αποτελεί κοινή πηγή συγκρούσεων μεταξύ των κρατών διεθνώς.

Η Νορβηγία και η Ρωσία αμφισβητούν τόσο τα χωρικά ύδατα όσο και την ΑΟΖ όσον αφορά το αρχιπέλαγος του Σβάλμπαρντ, ενώ η Θάλασσα της Νότιας Κίνας και συγκεκριμένα τα νησιά Σπάρτλι είναι η περιοχή μιας διαρκούς διαμάχης μεταξύ αρκετών γειτονικών χωρών (Κίνα, Φιλιππίνες, Μαλαισία και Βιετνάμ). Ειδικότερα, τα Σπάρτλι είναι μια αμφισβητούμενη ομάδα νησιών, νησίδων, 100 υφάλων και ατολλών με πλούσιο υπέδαφος. Το αρχιπέλαγος βρίσκεται στις ακτές των Φιλιππίνων, της Μαλαισίας και του νότιου Βιετνάμ.

Επίσης, η ζώνη προστασίας ZERP (Οικολογική και Αλιευτική Ζώνη) της Κροατίας στην Αδριατική Θάλασσα προκάλεσε τριβές μεταξύ Ιταλίας και Σλοβενίας ​​και προκάλεσε προβλήματα κατά την ένταξη της δαλματικής χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ένα τμήμα της θάλασσας του Μποφόρ αποτελεί σημείο αμφισβήτησης μεταξύ του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς η περιοχή περιέχει, όπως αναφέρουν επιστήμονες, σημαντικά αποθέματα πετρελαίου.

Την ίδια ώρα η Γαλλία διεκδικεί ένα τμήμα της ΑΟΖ του Καναδά στις Νήσους Αγίου Πέτρου και Μιχαήλ, ένα σύμπλεγμα νησίδων στο Βόρειο Ατλαντικό ωκεανό, συνολικής έκτασης 242 τ.χλμ., που ανήκουν και αποτελούν γαλλική εδαφική επικράτεια από το 1763 και επίσημα από το 1985. Τα νησιά περιβάλλονται εξ ολοκλήρου από την ΑΟΖ του Καναδά.

Τέλος, ο Μαυρίκιος εμφανίζει διεκδικήσεις από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ ο Λίβανος υποστηρίζει ότι η συμφωνία μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ επικαλύπτει την ΑΟΖ του.

Όσον αφορά παλαιότερες διαμάχες που διευθετήθηκαν στα δικαστήρια, σε αυτές περιλαμβάνεται η «κόντρα» Βρετανίας - Γαλλίας με το δικαστήριο να αναφέρει πως στα Βρετανικά νησιά που είναι πλησίον των ακτών της Γαλλίας δε θα έπρεπε να δοθεί υφαλοκρηπίδα, παρά μόνο χωρικά ύδατα, ορίζοντας το όριο με την αρχή της μέσης γραμμής μεταξύ των ηπειρωτικών ακτών.

https://www.naftemporiki.gr/story/1540380/o-pagkosmios-polemos-ton-aoz

vimasaronikou 

Πότε -και πώς- τελείωσε η Μεταπολίτευση ;

Από τον αγαπητό φίλο και συναγωνιστή Γιάννη Μαύρο, υιό του αείμνηστου Γ. Μαύρου,  έλαβα το παρακάτω μήνυμα, με το συνημμένο άρθρο. Θεωρώ υποχρέωσή μου τη δημοσίευση του όπως ακριβώς μου στάλθηκε και με τη σημείωση του συνδέσμου που δημοσιεύθηκε.

Δ.Κυπριώτης

«Καλησπέρα,

Αποστέλλω το τελευταίο άρθρο μου με τον δικό μου τίτλο.
Ο τίτλος που έβαλε ο Λυγερός (Πότε τελείωσε η Μεταπολίτευση - Ο πολιτικός κύκλος των μεγάλων αντιφάσεων) είναι παραπλανητικός γιατί, όπως του επεσήμανα, θέση μου είναι ότι η Μεταπολίτευση ΔΕΝ διέγραψε κύκλο αλλά βραχύβια τομή, μικρό τόξο  που διεκόπη πρόωρα αφήνοντας εκκρεμότητες και υποθήκες που πληρώνουμε έκτοτε ακριβά... «

ΓΜ

Γράφει ο Γιάννης Μαύρος  

5 Δεκεμβρίου 2019
https://slpress.gr/politiki/pote-teleiose-i-metapoliteysi-o-politikos-kyklos-ton-megalon-antifaseon/

Πολύς λόγος γίνεται, χρόνια τώρα, για το "τέλος της Μεταπολίτευσης" αλλά κανείς, όσο γνωρίζω, δεν έχει θέσει ευθέως το ερώτημα πότε τελείωσε η Μεταπολίτευση. Το αποτέλεσμα είναι να γίνεται κατάχρηση του όρου και να επικρατεί ασάφεια και σύγχυση. Τόσο ως προς το περιεχόμενό του, όσο και ως προς την ιστορική περίοδο στην οποία αυτός αναφέρεται. Το ερώτημα δεν έχει μόνο θεωρητικό και ιστορικό ενδιαφέρον, αλλά και πρακτική πολιτική σημασία γιατί η απάντησή του έχει συνέπειες. Όπως συνέπειες έχει και η ασάφεια και η σύγχυση που επικρατεί, όσο δεν τίθεται και δεν απαντιέται.

Κανείς δεν αμφισβητεί την έναρξη της Μεταπολίτευσης, δηλαδή την κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος στις 24 Ιουλίου 1974 και τη δημιουργία της "Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας", όποια θέση και αν έχει τόσο απέναντι στο πρώτο όσο και στη δεύτερη. Αν δεχθούμε ότι η Μεταπολίτευση δεν είναι στιγμιαίο γεγονός, αλλά ιστορική περίοδος που εγκαινίασε αυτή η πολιτική και πολιτειακή αλλαγή, τίθεται εκ των πραγμάτων το ερώτημα αν και πότε τελείωσε.

Οι απόψεις μπορεί να ποικίλλουν ανάλογα με τις ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις καθενός. Κάποιοι ίσως φρονούν ότι η περίοδος της Μεταπολίτευσης δεν έχει τελειώσει εφόσον δεν έχει γίνει δικτατορία ή επανάσταση και μακροημερεύει το κοινοβουλευτικό καθεστώς που εγκαθίδρυσε η Μεταπολίτευση του 1974, το Δημοψήφισμα που ακολούθησε καθώς και το Σύνταγμα του 1975, έστω αναθεωρημένο το 1986, το 2001, το 2008 και τώρα. Άλλοι μπορεί να υποστηρίξουν με διάφορα επιχειρήματα, ότι η "Μεταπολίτευση" (δηλαδή η ιστορική περίοδος) τελείωσε με την «Αλλαγή» του 1981, το «βρώμικο» 1989, την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση του Μάαστριχ το 1993, στο Ευρώ το 2001 ή στο καθεστώς των Μνημονίων το 2010.

«ΒΟΜΒΑ» : ΑΠΟ ΤΟ 2009 Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΙΒΥΗ

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Με ένα άκρως αποκαλυπτικό δημοσίευμα η φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα, Türkiye, αποκαλύπτει ότι από το 2009 η Τουρκία είχε σχεδιάσει να φέρει προ τετελεσμένων την χώρα μας με την συμφωνία για την ΑΟΖ με την κυβέρνηση στη Λιβύης.

Συγκεκριμένα :
1) Τον Οκτώβριο του 2009 στην συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου της Τουρκίας ο Ερντογάν αναγγέλλει για πρώτη φορά ότι προτίθεται να συνάψει συμφωνία με την Λιβύη για την ΑΟΖ που καταργούσε την Κρήτη, Ρόδο και Καστελόριζο.

2) Το Νοέμβριο του 2010 ο Ερντογάν πραγματοποιεί το πρώτο του ταξίδι στην Λιβύη, όπου είχε τις πρώτες επαφές με τους Λίβυους για την συμφωνία για την ΑΟΖ.

3) Ένα χρόνο μετά, τον Νοέμβριο του 2011 ο Ερντογάν μετά από συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου παρουσιάζει για πρώτη φορά το προσχέδιο της συμφωνίας που κοινοποιεί και στην Λιβύη.

4) Τον Ιούνιο του 2016, δηλαδή πριν τρία χρόνια, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας και ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου σε συνάντηση που είχαν με την ελληνική πλευρά, κάνουν γνωστό για πρώτη φορά τις τουρκικές διεκδικήσεις της Άγκυρας στην ΑΟΖ ανατολικά της Κρήτης.

5) Δυο χρόνια μετά, αρχές του 2018, το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών με έγγραφο του στο Εθνικό Συμβούλιο γνωστοποιεί ότι έχουν γίνει οι απαραίτητες προετοιμασίες από το τουρκικό ναυτικό για την κατοχύρωση και προάσπιση της τουρκικής ΑΟΖ στην περιοχή.

6) Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, 2018, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ πηγαίνει στην Λιβύη όπου συζητά τις λεπτομέρειες του σχεδίου για την ΑΟΖ.

7) Στις 13 Δεκεμβρίου του 2018, ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου της Λιβύης, Fawzi Abdullah, έρχεται στην Άγκυρα όπου συζητά με τους Τούρκους την ολοκλήρωση του σχεδίου για την ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης.

8) Στις 24 Απριλίου του 2019, τα υπουργεία Εξωτερικών και Άμυνας της Τουρκίας ανακοινώνουν επίσημα την ανάγκη της σύναψης συμφωνίας με την Λιβύη για την χάραξη της μεταξύ τους ΑΟΖ.

9) Στις 30 Ιουλίου του 2019 συνέρχεται το Εθνικό Συμβούλιο της Τουρκίας όπου εκεί το υπουργείο Άμυνας ανακοινώνει την ανάγκη επίσπευσης της υπογραφής συμφωνίας με την Λιβύη για την χάραξη της κοινής ΑΟΖ, κάτι που στηρίζει και ο ίδιος ο Ερντογάν.

10) Τον Σεπτέμβριο του 2019 με αίτημα του Ερντογάν ο Χουλουσί Ακάρ διεξάγει επαφές με το υπουργό Εξωτερικών της Λιβύης, Başaga, για τις λεπτομέρειες της συμφωνίας.

11) Στις 7 Νοεμβρίου του 2019 μετά τις συναντήσεις της τουρκικής και λιβυκής αντιπροσωπείας συντάσσεται για τρωτή φορά το κείμενο της συμφωνίας σε τρεις γλώσσες, τουρκικά, αραβικά και αγγλικά.

12) Στις 19 του ίδιου μηνός Νοεμβρίου 2019, το τουρκικό υπουργείο Άμυνας έχει συνάντηση με την αντιπροσωπία της Λιβύης όπου συζητιούνται οι τελευταίες λεπτομέρειες για την υπογραφή της συμφωνίας και κρατούνται τα πρακτικά της συνάντησης.

13) Τέλος στις 27 Νοεμβρίου 2019, ο πρόεδρος της κυβέρνησης του Εθνικού Συμβουλίου της Λιβύης, Fayez es-Sarrac, υπογράφει στην Κωνσταντινούπολη με τον Ταιγίπ Ερντογάν σε τελετή στα ανάκτορα του Ντολμαμπαξέ την τελική συμφωνία για την συνοριακή γραμμή της ΑΟΖ των δυο χωρών.

Αλήθεια, όλα αυτά τα χρόνια που ήταν η ελληνική πλευρά ;;; Το αμείλικτο ερώτημα σε όλους αυτούς τους… καραγκιόζηδες που παριστάνουν τις ελληνικές κυβερνήσεις ;;;

Παράνομη Μετανάστευση: Όταν ακόμα και οι αριθμοί τρομάζουν, τότε η πραγματικότητα προβάλει εφιαλτική για την Ελλάδα και τους Έλληνες!

........."Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση, αισθανόμενη ότι η πίεση είναι ήδη ασφυκτική, επεξεργάζεται σενάρια αποφόρτισης της τρέχουσας πίεσης που σε καμιά περίπτωση δεν αίρουν το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Ήδη έχουν μετεγκατασταθεί 9.500 άτομα σε δομές της ηπειρωτικής χώρας(από τα 20.000 που προβλέπει ο προγραμματισμός), αλλά παρόλα αυτά, τα νησιά δεν  έχουν ανακουφιστεί καθόλου,  αφού οι μετακινηθέντες έχουν ταχύτατα αντικατασταθεί από νέες αφίξεις!"

Δημήτρης Κυπριώτης

Όσο περνάει ο καιρός τα προβλήματα  που έχει δημιουργήσει η παράνομη μετανάστευση, αρχίζουν να γίνονται οξύτερα και να εξαπλώνονται,  εκτός από τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και στην ηπειρωτική Ελλάδα, δημιουργώντας εστίες έντασης στις τοπικές κοινωνίες, αλλά και γενικότερα τριγμούς στην κοινωνική τους  συνοχή.

Τα προβλήματα  δεν εντοπίζονται μόνο στην άσχημη σημερινή  εικόνα  που όλοι μας παρακολουθούμε,  αλλά ιδιαίτερα στην προβολή της, αν μπορέσουμε να   σκεφτούμε και να  ερμηνεύσουμε αυτήν την προβολή  στο άμεσο μέλλον, αλλά  και πολύ περισσότερο στο απώτερο.  Η θέση αυτή δεν είναι ούτε αυθαίρετη ούτε είναι μέρος ενός απαισιόδοξου σεναρίου. Είναι μία εικόνα της πραγματικότητας που υφίσταται η χώρας μας, όσο θα συνεχίζεται η ίδια τακτική από πλευράς Τουρκίας, όπως  και η ατολμία των ελληνικών κυβερνήσεων για λήψη αποτελεσματικών μέτρων, αλλά και η ανοχή που επιδεικνύεται από την ΕΕ, ιδιαίτερα από τη Γερμανία  που υπήρξε ο αρχιτέκτονας της  συμφωνίας με την Τουρκία του Ερντογάν, για το Προσφυγικό –Μεταναστευτικό. 

Από την αρχή της συμφωνίας, πολύ περισσότερο ύστερα από τα πρώτα χρόνια της εφαρμογής της, ήταν «ηλίου φαεινότερο» , ότι το προσφυγικό έχει αντικατασταθεί πάνω από 80% από την παράνομη μετανάστευση και χρησιμοποιείται  από την Τουρκία με πολύ συστηματικό τρόπο, σε ότι αφορά την προώθηση παράνομων μεταναστών και μιας μειοψηφίας προσφύγων στην Ελλάδα. Και αυτό γίνεται  για να ασκεί όσο το δυνατό μεγαλύτερη πίεση  στην Ελλάδα και στην Κύπρο, αλλά και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση,  για να επιβάλει τετελεσμένα υπέρ των συμφερόντων της, άσχετα αν αυτά παραβιάζουν κάθε έννοια του Διεθνούς δικαίου, το οποίο σε τελικά ανάλυση το έχει γραμμένο κανονικά στα παλιά των υποδημάτων της. Το θράσος δε στην περίπτωση αυτή της Τουρκίας δεν έχει και όρια, αφού επικαλείται το Διεθνές Δίκαιο για τις πράξεις της και το μη σεβασμό του  από την Ελλάδα!

Τα αριθμητικά στοιχεία που έχουν καταγραφεί την τελευταία περίοδο, είναι αποδεικτικά όλων των παραπάνω :  

● Οι αφίξεις στην Ελλάδα, το πρώτο εννεάμηνο του 2019, από ξηρά και θάλασσα ανήλθαν σε 46.100, αυξημένες κατά 24% σε σχέση με το 2018, ενώ οι αφίξεις μόνο διά θαλάσσης αυξήθηκαν κατά 54%.
● Σε ημερήσια βάση, τους τελευταίους μήνες, οι αφίξεις ανέρχονται έως και σε εκατοντάδες. Αν υποθέσουμε ότι αυτή την ώρα βρίσκονται στην Ελλάδα 100.000 αιτούντες άσυλο, με ρυθμό μόνο 300 ατόμων την ημέρα, ο διπλασιασμός τους είναι ζήτημα ενός χρόνου το πολύ. Και ο πολλαπλασιασμός τους είναι ζήτημα λίγων ετών...
● Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία οι αιτούντες άσυλο στην Κύπρο φθάνουν ήδη το 1,8% του πληθυσμού, σύντομα θα υπερβούν το 3,5% και, όπως ανέφερε αυτές τις μέρες ο υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Πετρίδης, αν οι ροές παραμείνουν σταθερές, σε πέντε χρόνια θα έχουν ανέλθει σε 100.000 και η αναλογία τους επί του κυπριακού πληθυσμού θα είναι ένας προς οκτώ.

Η συνδρομή των Ενόπλων Δυνάμεων, ακόμη και οικονομική!

Ας δούμε τώρα και μια άλλη πλευρά του ζητήματος, που έχει να κάνει με την σοβαρή απασχόληση των Ενόπλων Δυνάμεων, πέραν της κύριας αοποστολής τους, επιχειρησιακής εκπαίδευσης και ετοιμότητας!

Όπως έγινε γνωστό από το ΓΕΕΘΑ, «στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης συνδρομής και του κεντρικού συντονιστικού ρόλου που έχουν αναλάβει οι Ένοπλες Δυνάμεις για την εύρυθμη λειτουργία, των δομών φιλοξενίας προσφύγων-μεταναστών», ξεπέρασαν τους 55.000 οι πρόσφυγες και μετανάστες που διαμένουν σε 34 δομές φιλοξενίας που διαχειρίζονται οι Ένοπλες Δυνάμεις.!

Οι τρεις κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων παρείχαν 37.096 μερίδες φαγητού από τις οποίες 232 μερίδες διανέμονται σε δομές φιλοξενίας οι οποίες δεν ανήκουν στην αρμοδιότητα τους. Για την υγειονομική κάλυψη των προσφύγων και μεταναστών διατίθεται ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό από τους 3 Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων.

Και όλα αυτά από τα πενιχρά κονδύλια που διατίθενται και επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό των Κλάδων, τη στιγμή που πάσχει ακόμα κι η συντήρηση του υπάρχοντος εξοπλισμού!

Η προβολή των αριθμητικών στοιχείων στο μέλλον.

Με τα παραπάνω μόνο δεδομένα, γιατί υπάρχουν και άλλα,  αν γίνει η προβολή τους στο μέλλον,  είναι αρκετό για την Τουρκία, αν συνεχίσει  με επιμονή και υπομονή  να «σπρώχνει» κάθε ημέρα  μερικές εκατοντάδες ανθρώπους  προς την Ελλάδα και την Κύπρο,  να διαμορφώσει  συνθήκες πραγματικής  ασφυξίας, μέχρι  και κατάρρευσης ακόμη των  αντοχών της Ελλάδας και της Κύπρου σε επίπεδο υποδομών,  άσκησης κοινωνικής πολιτικής , αλλά και της κοινωνικής  συνοχής τους.

Το μέγεθος της απειλής, σε βάθος χρόνου, είναι τεράστιο και η Άγκυρα φιλοδοξεί καταφανώς να τη χρησιμοποιήσει ως έναν πανίσχυρο μοχλό πίεσης,  προκειμένου να φέρει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης όλων των ειδών τα ενεργειακά, συνοριακά και πολιτειακά δικαιώματα Ελλάδας και Κύπρου.

Σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση, αισθανόμενη ότι η πίεση είναι ήδη ασφυκτική, επεξεργάζεται σενάρια αποφόρτισης της τρέχουσας πίεσης που σε καμιά περίπτωση δεν αίρουν το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται η χώρα. Ήδη έχουν μετεγκατασταθεί 9.500 άτομα σε δομές της ηπειρωτικής χώρας(από τα 20.000 που προβλέπει ο προγραμματισμός), αλλά παρόλα αυτά, τα νησιά δεν  έχουν ανακουφιστεί καθόλου,  αφού οι μετακινηθέντες έχουν ταχύτατα αντικατασταθεί από νέες αφίξεις!

Επειδή λοιπόν τα νησιά ασφυκτιούν, οι τοπικές αρχές αρνούνται τη δημιουργία νέων κλειστών δομών στις περιοχές τους, ενώ στην ηπειρωτική χώρα οι αντιδράσεις στην απόπειρα μαζικής εγκατάστασης αιτούντων άσυλο εντείνονται συνεχώς και υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να ενταθούν πολύ περισσότερο, όσο κι αν η κυβέρνηση επιχειρεί με τη συνεργασία των (δικών της άλλωστε) περιφερειαρχών  να τις χαμηλώσει!