Τα παιδιά του Παιδικού Χωριού SOS Βάρης έχουν ανάγκη την έμπρακτη στήριξη του κόσμου.

 Σύμφωνα με το mesogianews.gr, ο Επιμορφωτικός Σύλλογος Βάρης ζητά τα παρακάτω είδη πρώτης ανάγκης για το Παιδικό Χωριό:

Γάλα εβαπορέ, χαρτί υγείας, χαρτοπετσέτες, χαρτί κουζίνας, ψωμί του τοστ, φρυγανιές, μπισκότα, σοκολάτες, κρουασάν, χυμοί, ζάχαρη, αλεύρι, μαρμελάδες, μέλι, μερέντα, ρύζι, μακαρόνια, ντοματοχυμός, όσπρια, κλπ συσκευασμένα προϊόντα μακράς διάρκειας. 

Επίσης και φρέσκα προϊόντα όπως: μπριζόλες, κοτόπουλο, κιμάς, μοσχάρι, αυγά, ψάρια, ζαμπόν, τυρί τοστ, τυρί για μακαρόνια, φέτα, κ.α.

Τα τρόφιμα θα πρέπει να παραδίδονται απ’ ευθείας στο Παιδικό Χωριό SOS Βάρης, διότι ο σύλλογος δεν έχει τη δυνατότητα αποθήκευσης νωπών προϊόντων.

Η Ελλάδα αιμορραγεί, χάνοντας τα «φωτεινά» μυαλά: Πάνω από 100.000 επιστήμονες εκτός χώρας

Είναι μία από τις μεγαλύτερες συνέπειες της κρίσης, που όμως δεν εμφανίζεται όταν εξετάζονται τα οικονομικά μεγέθη.


Κι όμως, η κρίση έχει προκαλέσει σοκαριστική «αιμορραγία» της Ελλάδας, που χάνει τα «φωτεινά» μυαλά της, καθώς επιστήμονες και εξερευνητές προτιμούν το εξωτερικό από την αβεβαιότητα της πατρίδας τους.

Συνολικά και σε όλους τους τομείς, περισσότεροι από 100.000 Ελληνες επιστήμονες, στην πλειονότητά τους νέοι, βρίσκονται στο εξωτερικό, σύμφωνα με τα σοκαριστικά στοιχεία που παρουσίασε η «Καθημερινή».

Πέρα από αυτούς, που είτε έχουν εδραιωθεί επαγγελματικά μακριά από το σπίτι τους, ή αναζητούν μία καλή θέση εργασίας, υπάρχουν και οι 30.000 Ελληνες οι οποίοι σπουδάζουν στο εξωτερικό και σχεδιάζουν να μείνουν εκεί μόνιμα, όταν πάρουν το πτυχίο τους.

Με βάση την έρευνα του καθηγητή του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Λόη Λαμπριανίδη, πάνω από 100.000 Ελληνες επιστήμονες (γιατροί, μηχανικοί, οικονομολόγοι, νομικοί κ.ά.) έως 40 ετών βρίσκονται στο εξωτερικό.

Στοιχεία του ΟΗΕ αναφέρουν ότι ο αριθμός των Ελλήνων επιστημόνων κάθε ηλικίας που είναι εκτός χώρας φτάνει τους 150.000.

Η τάση φυγής των νέων επιστημόνων εντάθηκε την τελευταία πενταετία, εξαιτίας της κρίσης και της ανεργίας.

Με βάση έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (Μονάδα Περιφερειακής Ανάπτυξης και Πολιτικής) οι νέοι που αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό έχουν υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα.

Το 73% έχει μεταπτυχιακό τίτλο, το 51,2% διδακτορικό, το 41% έχει σπουδάσει σε πολύ καλό πανεπιστήμιο. Και σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι 30.000 Ελληνες φοιτητές του εξωτερικού, οι οποίοι σε μεγάλο βαθμό πήραν αυτή την απόφαση και προσβλέποντας την επαγγελματική τους αποκατάσταση μακριά από την Ελλάδα.

Πηγή: iefimerida.gr

Η κυπριακή ΑΟΖ και το αντιτουρκικό μπλοκ στη Μεσόγειο

Οι Financial Times έγραψαν:

Η τετραμερής συμφωνία Ελλάδας, Κύπρου, Αιγύπτου και Ισραήλ δημιουργεί νέο διαφορετικό momentum στη Μεσόγειο και οι Financial Times προσπαθούν να «διαβάσουν» τις καινούργιες συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή.

  

Σε κεντρικό άρθρο του η βρετανική εφημερίδα σημειώνει πως η εμβάθυνση της συνεργασίας ανάμεσα στην Κύπρο και την Αίγυπτο στον τομέα της ενέργειας, δημιουργεί ένα αντιτουρκικό μπλοκ στη Μεσόγειο. 

Η βρετανική οικονομική εφημερίδα επισημαίνει την πρόθεση του Καΐρου να επιταχύνει τις συνομιλίες για χρήση κυπριακού αερίου, καθώς και την αντίδραση του Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου που δήλωσε ότι η Τουρκία δεν θα επιτρέψει τις έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο νοτίως της Κύπρου.

  «Αλλά η συνάντηση των τριών υπουργών στη Λευκωσία ήταν μόνο μία ακόμα παρόμοια συνάντηση σε μια περίοδο που οι σχέσεις της Τουρκίας με πολλούς από τους γείτονές της έχουν επιδεινωθεί», σχολιάζει η εφημερίδα, προσθέτοντας ότι Κύπρος, Ελλάδα και Αίγυπτος έχουν επίσης ενισχύσει τους δεσμούς τους με το Ισραήλ.

 Από την μεριά του ο Σινάν Ουλγκέν του ινστιτούτου Carnegie Europe δηλώνει στην εφημερίδα ότι όλα αυτά αποτελούν ένδειξη του πόσο εξασθενημένη είναι η ικανότητα της Τουρκίας να σχηματίζει συμμαχίες στην περιοχή. Μέρος στο νέο γεωπολιτικό παιχνίδι, εκ των πραγμάτων, παίζουν και οι ΗΠΑ. 

Όπως σημειώνεται στο άρθρο των FT, η απομόνωση της Τουρκίας υπονομεύει, δυνητικά, και τις ελπίδες των ΗΠΑ να ελαττώσουν τις εντάσεις που προκύπτουν από την ανακάλυψη των κοιτασμάτων υδρογονάνθρακα στην ΑΟΖ και ακόμα περισσότερο μειώνουν τη δυναμική τους ως παράγοντα ώθηση των διαπραγματεύσεων για επανένωση της Κύπρου.

Ομολογία-σοκ: Συμπεριφερόμαστε ως νταήδες, υποδεικνύει Τούρκος καθηγητής

29.11.2014

Απέναντι στην Τουρκία στέκεται η Ε.Ε. και όχι μόνο αυτή. Αυτά ανέφερε ο Τούρκος καθηγητής, Ερσίν Καλαϊτζίογλου στην τουρκική εφημερίδα «Ταράφ». Ο Καλαϊτζίογλου είναι καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Σαμπαντζί της Κωνσταντινούπολης, συνιδρυτής του Κέντρου Πολιτικής Ισταμπούλ του ίδιου πανεπιστημίου και επισκέπτης καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα.

Στη συνέντευξή του αναφέρει πως δικαίωμα στα πετρελαϊκά κοιτάσματα (στην περιοχή της Αν. Μεσογείου) έχουν και η Αίγυπτος και το Ισραήλ. «Η κατάσταση αυτή έχει ωθήσει το Ισραήλ σε μια συμμαχία τόσο με την Αίγυπτο όσο και με τη Σαουδική Αραβία εναντίον της Τουρκίας. Αργότερα μπήκαν στη συμμαχία η νότια Κύπρος και η Ελλάδα, μέλη της ΕΕ».

 Ως εκ τούτου, αναφέρει, «απέναντί μας στέκει και η Ε.Ε. που συμμετέχει στο ζήτημα. Στην περιοχή τις ουσιαστικές έρευνες και την παραγωγή την κάνουν αμερικανικές εταιρίες, για αυτό και ο Μπάιντεν στη δήλωσή του είπε ‘’στο θέμα της Κύπρου, είμαστε απέναντί σας’’».

Σύμφωνα με τον καθηγητή, στην εικόνα που έχουμε μπροστά μας, η Τουρκία έχει βάλει απέναντί της στην περιοχή τη Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τη νότια Κύπρο, την Ελλάδα, την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ.  

 Όπως εξηγεί στη συνέχεια, η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. «Μιλάμε εκτός του δικαίου γιατί δεν είμαστε μέρος του. Λέμε: ΄΄Έχουμε δικαίωμα και οικονομική ζώνη. Παραδεχτείτε το’’. Ωστόσο η Σύμβαση υποχρεώνει τις χώρες που δεν συμβιβάζονται να παίρνουν την διπλωματική οδό». Αλλά, σημειώνει, «εμείς στέλνουμε δύο φρεγάτες και μια κορβέτα. Αυτό δεν είναι διπλωματία. Και διερωτάται ως εξής:

 «Τι θα κάνετε; Θα βομβαρδίσετε την πλατφόρμα; Θα βυθίσετε ελληνικό πλοίο; Εντέλει, τα πολεμικά πλοία που έχετε στείλει είναι μέσα που δεν μπορείτε με κανένα τρόπο να χρησιμοποιήσετε.

 Η Κύπρος και η Ελλάδα προσεγγίζουν το θέμα στο πλαίσιο του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ, εμείς το προσεγγίζουμε ως εν δυνάμει πόλεμο. Σαν νταήδες, είμαστε σαν υποκατάστημα του Πούτιν στην περιοχή;».

Ο Ερσίν Καλαϊτζίογλου ανέφερε πως η κυβέρνηση του ΑΚΡ βρίσκεται αντιμέτωπη με σοβαρά προβλήματα. «Έχουμε από την μια πλευρά την Ευρωπαϊκή Ένωση που ζητάει συνεχώς να λυθεί το Κυπριακό και από την άλλη πλευρά μια κυβέρνηση ΑΚΡ που αντί για λύση δημιουργεί διαρκώς προβλήματα». 

Παρόλα αυτά, εξήγησε, τα λάθη που γίνονται στην εξωτερική πολιτική χρησιμοποιούνται θετικά στο εσωτερικό. Στην περίπτωση μιας σοβαρής αντιξοότητας που θα δημιουργηθεί στο εξωτερικό, η κυβέρνηση θα πει πάλι, «οι εβραίοι, οι ελληνοκύπριοι, οι αμερικάνοι και οι ευρωπαίοι μας επιτίθενται επειδή είμαστε μουσουλμάνοι και προσπαθούν να μας εκμηδενίσουν», κάνοντας σοβινισμό πίσω από ένα κάλυμμα θεοκρατισμού και εθνικισμού», είπε με νόημα ο Τούρκος καθηγητής.

Προβλήματα με την «αραβική γεωγραφία»

Ο Τούρκος καθηγητής, Ερσίν Καλαϊτζίογλου, αναφέρει πως η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος καταβάλουν κάθε προσπάθεια για να πάνε στράφι όλες οι πρωτοβουλίες της Τουρκίας. Αυτό το είδαμε, εξηγεί, στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. 158 χώρες μας έδωσαν την εντύπωση ότι θα μας ψηφίσουν, αλλά ο αριθμός αυτών που μας ψήφισαν έπεσε ξαφνικά σε 73.

Η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια μας, συνεχίζει και προσθέτει: «Επιπλέον το έκαναν αυτό χρησιμοποιώντας ‘ήπια δύναμη’. Από τη στιγμή που αποξενώσαμε και πήραμε απέναντι μας αυτές τις δύο χώρες, αρχίσαμε να έχουμε προβλήματα με όλη την αραβική γεωγραφία. Η Αίγυπτος άρχισε να προστατεύει τα εθνικά της συμφέροντα έναντι της Τουρκίας. Το πιο συγκεκριμένο παράδειγμα αυτού το είδαμε στην Ανατολική Μεσόγειο».

http://mignatiou.com/

Λαπαβίτσας: Ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει να ικανοποιήσει τις αγορές, δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά τα πράγματα...

Ο οικονομολόγος επεσήμανε την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμά του τονίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια εκ μέρους της Κουμουνδούρου - «Η κυβέρνηση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το αδιέξοδο, βάζει φισεκλίκια για αντάρτικο και μετά τα μαζεύει»

«Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του... Αν θέλει να ικανοποιήσει την ευρωζώνη και τις αγορές, δεν μπορεί να εφαρμόσει αυτά τα πράγματα... Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει και Plan B, και Plan C, και Plan D... Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο, και ο λαός να είναι πλήρως πληροφορημένος, να μην του χαϊδεύουμε τα αυτιά». Με αυτά τα λόγια ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας επεσήμανε στον ΣΚΑΪ την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμά του τονίζοντας ότι θα πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικά σχέδια εκ μέρους της Κουμουνδούρου.

Με αφορμή τις συναντήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στο Λονδίνο ανέφερε ότι «τα funds θέλουν να ακούσουν συγκεκριμένες θέσεις και αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει κίνδυνος ρήξεων». «Δεν μπορείς να τους πείσεις ότι με τα μέτρα που θα λάβεις, όπως διαγραφή χρέους, δεν θα υπάρξει κίνδυνος ρήξεων».
  
Ο οικονομολόγος σημείωσε ότι η κυβέρνηση είναι πηγή κίνδυνου, έχοντας χάσει την κατεύθυνση της, καθώς δεν παίρνει μέτρα, δεν ξέρει κανείς προς τα πού παει, δεν κρατάει τις «κόκκινες γραμμές». «Η κυβέρνηση ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για το αδιέξοδο, βάζει φισεκλίκια για αντάρτικο και μετά τα μαζεύει. Οι δανειστές βλέπουν αυτό το πράγμα, λένε ότι δεν είναι σοβαρή κατάσταση, πιέζουν και η κυβέρνηση οπισθοχωρεί» ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Λαπαβίτσας.

«Χρειάζεται νέος φοροεισπρακτικός μηχανισμός, αλλά και απαιτείται αλλαγή και του στόχου με τόσο υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα» τόνισε ο κ. Λαπαβίτσας.

Οι εξελίξεις επιταχύνονται

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Δύο γεγονότα της επικαιρότητας έρχονται να προστεθούν σε τόσα άλλα που συμβαίνουν γύρω μας και καταδείχνουν, ότι οι εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί και επιταχύνονται.

Έχουμε συνηθίσει στους αλλεπάλληλους εκβιασμούς από την πλευρά της τρόικας και των δανειστών, σε σημείο που να μην προκαλούν την παραμικρή εντύπωση, όπως και η τελική υποχώρηση των συνεργατών τους στη συγκυβέρνηση. Ωστόσο το «δράμα» που εκτυλίχθητε τις τελευταίες ημέρες, στο Παρίσι και την Αθήνα, για το πότε και με ποιες προϋποθέσεις θα επιστρέψει η τρόικα για να «αξιολογήσει» τα αναξιολόγητα, ξεπερνά κάθε προηγούμενο. Αποτελεί ευθεία και απροκάλυπτη παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας, ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν, για να εκβιάσει τις εξελίξεις στην κατεύθυνση της οριστικής καθυπόταξης της Ελλάδας στο αποικιοκρατικό καθεστώς που της επιβλήθηκε. Και αυτό με τη σύμφωνη γνώμη του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, είτε των γνωστών ολετήρων της συγκυβέρνησης, είτε των επίδοξων αντικαταστατών τους.

Το δεύτερο γεγονός, αν και φαινομενικά ασύνδετο με το πρώτο, στη πράξη λειτουργεί παράλληλα και σε συνδυασμό στην ανάδειξη του πλήρους αδιεξόδου που έχει δημιουργηθεί στο.... πολιτικό εποικοδόμημα της χώρας και ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αναφέρομαι στις επαφές των κ. Σταθάκη και Μηλιού του ΣΥΡΙΖΑ στο Λονδίνο με στελέχη των περίφημων αγορών και τα πολιτικά αποτελέσματα που παρήχθησαν από αυτές.

Ανεξάρτητα ποια εκδοχή υιοθετήσει κανείς, αυτή του στελέχους του fund Capital, που προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία και να οδηγήσει σε υποτιμητική κερδοσκοπία σε βάρος των ελληνικών ομολόγων, ή των άλλων υψηλόβαθμων στελεχών των «αγορών», που παραβρέθηκαν στις συναντήσεις, όπως αυτών της Bank of America, είτε άλλων παρευρισκομένων, έγινε φανερό, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι απολύτως γυμνός από προγραμματικές θέσεις και επιχειρήματα, απέναντι στις «αγορές» και τον τρόπο που αυτές λειτουργούν. Και το ερώτημα που δημιουργείται είναι, τι νόημα έχουν τέτοιους είδους επαφές;

Ακόμα κι αν δεχθούμε την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι πλέον οι θέσεις του αποκτούν διεθνές ακροατήριο, όπως επιχαίρει και βεβαίως είναι λογικό, αφού παρουσιάζεται ως σοβαρός διεκδικητής της κυβέρνησης, σημασία έχει τι αντιδράσεις προκαλούν αυτές οι θέσεις. Γιατί βέβαια είναι άλλο πράγμα να απευθύνεσαι σε ένα κοινό στο εσωτερικό της χώρας, που απελπισμένο από τις μνημονιακές πολιτικές -και μη γνωρίζον εν πολλοίς- είναι εύκολο να πειστεί, ότι κομίζεις κάτι αλλιώτικο και σοβαρό δίνοντας ελπίδα. Ενώ είναι εντελώς διαφορετικό, να χρησιμοποιείς τα ίδια επιχειρήματα μπροστά στους εκπροσώπους των «αγορών». Αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά πως παίζεται το παιχνίδι και πως δεν έχεις καμία τύχη, αν δεν συμφωνήσεις με τους όρους του, ή δεν τους ανατρέψεις. Και για το τελευταίο πρέπει να διαθέτεις σχέδιο και να είσαι αποφασισμένος. Και τότε βέβαια δεν πας για να αποκτήσεις… διεθνές ακροατήριο. Επειδή πολύ απλά δεν χρειάζεσαι τέτοιο ακροατήριο!

Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει πολύ από το να τον πάρουν στα σοβαρά και το μόνο που απομένει είναι η κερδοσκοπία με βάση το κλίμα που δημιουργείται και η αβεβαιότητα, που συμβάλει στο να στενέψει ο κορσές σε βάρος της χώρας και του ελληνικού λαού με την καθαρή πολιτική εκτροπή ως το πλέον πιθανό σενάριο από εδώ και εμπρός, με οποιαδήποτε μορφή κι αν αυτή συμβεί. Θα πει κάποιος, ότι ήδη βρισκόμαστε σε εκτροπή. Βεβαίως ναι, αλλά αυτή που προετοιμάζεται θα έλθει, ως η τελευταία πράξη να ολοκληρώσει και να σφραγίσει οριστικά την υποδούλωση και την καταστροφή.

Είτε η ηγετική ομάδα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το αντιλαμβάνεται και έχει προσυμφωνήσει στα πάντα, είτε δεν το αντιλαμβάνεται και λειτουργεί απολίτικα και ερασιτεχνικά, τέτοιες κινήσεις μόνο προβλήματα δημιουργούν. Και λίγο θα πείραζε αν τα τελευταία αφορούσαν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυστυχώς αφορούν στη χώρα και το λαό.

Οι δανειστές και επικυρίαρχοι της χώρας, ευρισκόμενοι μπροστά στη κατάρρευση της συγκυβέρνησης από τη μια, την ανεπάρκεια δε και την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, είτε να προχωρήσει σε μια ξεκάθαρη συμφωνία μαζί τους και με τους δικούς τους όρους, είτε να αντιπαρατεθεί σοβαρά με όρους λαϊκού απελευθερωτικού κινήματος, από την άλλη, σπρώχνουν τα πράγματα στα άκρα. Αδιαπραγμάτευτη βούλησή τους είναι η συνέχιση του εγκλωβισμού της Ελλάδας στο χρεοκρατικό καθεστώς και η μετατροπή της ξένης κατοχής σε μόνιμη και στηριγμένη σε αδιαμφισβήτητη πολιτικά και -στο μέτρο του δυνατού- κοινωνική βάση. Και μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» με τη συμμετοχή όλων των δυνάμεων του περίφημου «συνταγματικού» τόξου, έστω των πιο μεγάλων απ’ αυτές, που θα συμφωνήσουν με τους όρους των δανειστών, και με το λαό οριστικά στη γωνία άβουλο, είναι η καλύτερη λύση γι’ αυτούς και η εγγύηση για να προχωρήσουν ακάθεκτοι τα σχέδιά τους.

Στο μεταξύ, προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε ποτέ να έλθει άμεσα σε ξεκάθαρη συμφωνία με τους δανειστές με τους δικούς τους όρους, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με πολιτική αυτοκτονία. Έτσι, προτιμά να «λεονταρίζει», με παχιά λόγια καλλιέργειας ελπίδας προς τους «υπηκόους» και ταυτόχρονα να διολισθαίνει ολοένα και περισσότερο προς την αναγκαιότητα του δικού του ιστορικού συμβιβασμού με τα συμφέροντα των δανειστών και επικυρίαρχων, χωρίς να παίρνει ξεκάθαρη θέση για κανένα από τα σοβαρά θέματα, όπως το χρέος, προβάλλοντας ιδέες και προτάσεις που κάνουν τους δανειστές μόνο να χαμογελούν…..

Μια διολίσθηση που λαμβάνει, όσο πλησιάζουμε την «κρίσιμη» στιγμή, ραγδαία τροπή. Μια ραγδαιότητα στην υποχωρητική του στάση, που προκαλεί σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του, και ήδη προκαλεί αποσυσπειρώσεις επίσης στη λαϊκή βάση που εναπόθεσε από το 2012 και μετά τις ελπίδες του σ’ αυτόν, ενώ σταδιακά ξεθωριάζει η επιτυχημένη, επικοινωνιακά και μόνο, παρουσίαση του «προγράμματος» στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης.

Μια ραγδαία διολίσθηση που εκφράζεται ταυτόχρονα με το να προσφέρεται αφειδώς στέγη σε κάθε «πικραμένο» στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που επιζητά την πολιτική του επιβίωση. Γιατί είναι διαφορετικό πράγμα να απευθύνεσαι στους απλούς ανθρώπους και τους ψηφοφόρους του πάλαι ποτέ σοσιαλιστικού κόμματος, που πίστεψαν και απογοητεύτηκαν και άλλο να προσφέρεις κολυμβήθρα του Σιλωάμ σε στελέχη που βαρύνονται με καταστροφικές πολιτικές.

Στη πράξη, τόσο η συγκυβέρνηση των δωσιλόγων, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ -έστω συρόμενος-, παίζουν ακριβώς στον ίδιο καμβά και με τους ίδιους καθαρά επικοινωνιακούς όρους κοινωνικής καθυπόταξης. Οι μεν με τα success stories, διάρκειας ολίγων ημερών, μέχρι να διαψευστούν και με το συνακόλουθο «τέλος» των μνημονίων, οι δε με τη καλλιέργεια φρούδων ελπίδων και την αυτοπροβολή τους ως υπεύθυνη δύναμη με διεθνή αποδοχή. Οι μεν με την αυταρχικοποίηση και την χρησιμοποίηση των πιο σκοτεινών και αντιδραστικών μηχανισμών του κράτους, οι δε με τη παθητικοποίηση της κοινωνίας. Ωστόσο, η αυταρχικοποίηση από τη μια και η παθητικοποίηση, από την άλλη, είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος, που οδηγεί στην απελπισία το λαό και στην ελαχιστοποίηση των αντιδράσεων απέναντι στη τελική λύση της κυβέρνησης «εθνικής» ενότητας που θα έλθει ως αναπόδραστη αναγκαιότητα, προκειμένου η χώρα να σωθεί από τις «περιπέτειες» που στο ενδιάμεσο θα την έχουν πιθανά εμπλέξει.

Έτσι, η διαμάχη περί ύπαρξης, ή μη των 180 προθύμων βουλευτών που θα ψηφίσουν για πρόεδρο δημοκρατίας φαντάζει να γίνεται «περί όνου σκιάς» αφού και στην περίπτωση που οι εκλογές δεν αποφευχθούν τελικά, αλλά και στην περίπτωση που βρεθεί ο μαγικός αριθμός των 180 στην ίδια λύση θα καταλήξουμε.

Ήδη οι πληρωμένοι κονδυλοφόροι και τα παπαγαλάκια έχουν βγει εδώ και καιρό στις ρούγες και τα κεραμίδια της εθνικής, υποτίθεται, συνεννόησης. Ο Πρετεντέρης τόπε καθαρά. Οι αγορές τρομάξανε στη προοπτική των εκλογών και οι δανειστές σκλήρυναν τη στάση τους γιατί δεν θέλουν εκλογές. Θέλουν να είναι σίγουροι, ότι η Ελλάδα θα σώζεται στο διηνεκές! Άρα για να λήξει ο εκβιασμός και να έλθει η τρόικα πίσω, να τους πούμε ότι δεν θα κάνουμε εκλογές. Τόσο απλά είναι τα πράγματα για τους δωσίλογους.

Βεβαίως το σενάριο έχει κάποιο πρόβλημα. Και αυτό είναι το δίδυμο Βενιζέλου - Σαμαρά, που αποτελούν ασήκωτο βαρίδι πια για όλους. Θα πρέπει να επιταχυνθεί η απομάκρυνση τους. Για να γίνει πιο γλυκό και το «ματζούνι» προς το ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι κι αλλιώς, θα έχει ενδιαφέρον ο τρόπος που θα απομακρυνθούν και οι εκλογές είναι ο πιο ανώδυνος τρόπος. Αλλά ποιος είπε, ότι οι μαφιόζοι προτιμούν τα ανώδυνα μέσα;

Έτσι λειτουργούν με εκβιασμούς και με «διευκολύνσεις» μέχρι να επιτευχθεί ο σκοπός, αλλά στο τέλος η πραγματικότητα προβάλει αμείλικτη. Για όλους….

Και έχουν ένα σωρό σχέδια αν κάτι τους πάει στραβά. Χωρίς εκλογές, αλλά και με εκλογές. Ακόμα και με αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ οι νεοναζί επικυρίαρχοι θα προσπαθήσουν να κάψουν την Ελλάδα σε ένα παρανάλωμα παραδειγματισμού κάθε αντίθετης φωνής παντού. Στην Ιταλία, στη Γαλλία, στην Ισπανία. Γι’ αυτό και η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ είναι τεράστια μπροστά στο Έθνος και το λαό, αλλά και τους άλλους λαούς της Ευρώπης, που «υπεραγαπά». Που πάτε «σύντροφοι», ξυπόλητοι στα αγκάθια;

Κι εμείς οι υπόλοιποι; Η ανάγκη ΕΔΩ και ΤΩΡΑ δημιουργίας ενός τρίτου πατριωτικού και δημοκρατικού πόλου καθίσταται αδήριτη για όλους που συνειδητοποιούν τα αδιέξοδα και αισθάνονται την καταστροφή που πλησιάζει. Ας αφήσουν όλοι στην άκρη τους μίζερους υπολογισμούς, τους εγωισμούς και τις μικρότητες και ας προσέλθουν σε μια ελάχιστη πολιτική συμφωνία που θα διεμβολίσει το σύστημα με όρους κρίσιμης μάζας, και που θα μπορέσει να ηγηθεί ενός πλειοψηφικού ανατρεπτικού ρεύματος στην κοινωνία ικανού να αποτρέψει τα σχέδια του νεοναζισμού και να απελευθερώσει τη χώρα από τα δεσμά της…

“Επιστροφή στη δραχμή για να βγει η Ελλάδα από αυτό το χάος”

Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου 2014

 

 

 

 

 

 

 

Επιμένει ο γερμανός Οικονομολόγος Χανς Βέρνερ Ζιν.

Προσωρινή έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή, με αντάλλαγμα.. το κούρεμα του χρέους, προτείνει ξανά ο Γερμανός οικονομολόγος και πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου Χανς Βέρνερ Ζιν.

 

Η μονότονη προτροπή του γερμανού οικονομολόγου έρχεται μαζί με τον εκβιασμό για κούρεμα στο χρέος.

 

''Μια προσωρινή έξοδος από το ευρώ θα ήταν ο ευκολότερος τρόπος για την Ελλάδα προκειμένου να βγει από αυτό το χάος. Πιστεύω ότι η έξοδος από το ευρώ, η επιστροφή στη δραχμή και η υποτίμηση του νομίσματος και του εξωτερικού χρέους θα ήταν ο ευκολότερος τρόπος για την Ελλάδα προκειμένου να βγει από αυτό το χάος''.

 

Ο Χανς Βέρνερ Ζιν εξηγεί τι θα κερδίσουν οι Έλληνες με την επιστροφή στη δραχμή.
 

''Ο μέσος Έλληνας πολίτης θα βρεθεί σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Οι Έλληνες θα αγοράζουν και πάλι τα ελληνικά αγροτικά προϊόντα, κλείνοντας μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα ήταν καθαρός εισαγωγέας των εν λόγω προϊόντων. Θα μπορούν να υπάρξουν πολλές νέες θέσεις εργασίας στον αγροτικό τομέα''.

ΠΗΓΗ kontranews.gr

Γεωθρησκευτική επίσκεψη Πάπα στην Τουρκία

Ο Πάπας Φραγκίσκος έφτασε στην Άγκυρα, σε μία σπάνια επίσκεψη που έχει ως στόχο όπως ανακοινώθηκε επίσημα την προώθηση του θρησκευτικού διαλόγου.

Ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Άγκυρα και στη συνέχεια θα μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη, όπου θα συναντηθεί και με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι επρόκειτο για την τέταρτη μόλις επίσκεψη του Πάπα στην Τουρκία.

Ο Πάπας έγινε δεκτός από τούρκους αξιωματούχους, ανάμεσά τους από τον τούρκο υπουργό Εξωτερικών, Μελβούτ Τσαβούσογλου, ενώ στη συνέχεια επισκέφθηκε το μαυσωλείο του Κεμάλ, όπου κατέθεσε στεφάνι (στη φωτογραφία επάνω τον βλέπουμε να καταθέτει στεφάνι στο μαυσωλείο).

Στη διάρκεια της επίσκεψής του, ο Πάπας Φραγκίσκος αναμένεται να αναφερθεί σε ανθρωπιστικά ζητήματα, όπως οι δυσκολίες των σύρων προσφύγων.

Ακόμη να αναφέρουμε, αντλώντας πάντα τις πληροφορίες από τις επίσημα ανακοινωθέντα που δόθηκαν στα ΜΜΕ ότι ο Πάπας Φραγκίσκος θα επισκεφθεί την Αγία Σοφία και το Μπλε τζαμί, ενώ θα μετάσχει σε οικουμενική προσευχή στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι συνυπογράφοντας κοινή διακήρυξη με τον Οικουμενικό Πατριάρχη.

Ο Πάπας Φραγκίσκος επιλέχθηκε από το Κονκλάβιο πριν από ενάμιση χρόνο περίπου ( εξελέγη στις 13 Μαρτίου 2013 ) με ιδιαίτερη προσοχή για να αναλάβει τα καθήκοντα του, καθώς είναι ένα πρόσωπο που ασκεί συγκεκριμένη πολιτική μέσα από τις δημόσιες εμφανίσεις του. Πολιτική που έρχεται ως σφουγγάρι που σβήνει τα προηγούμενα σκάνδαλα που συγκλόνισαν την ιεραρχεία στο Βατικανό. 

Σήμερα, ο καταγόμενος εξ Αργεντινής Πάπας και πρώτος Πάπας που προέρχεται από την Αμερική γενικότερα, πραγματοποιεί μια επίσκεψη με ιδιαίτερο πολιτικό-διπλωματικό ενδιαφέρον.Μια επίσκεψη που έρχεται να μας αποδείξει ότι η γεωθρησκεία και η διπλωματία της θρησκευτικής πίστης, που έχουν αναπτυχθεί κυρίως στις ΗΠΑ, μετέχουν πλέον ισότιμα στα παιχνίδια γεωπολιτικής και γεωικονομίας.

Απλά για την ιστορία να αναφέρουμε πως οι πρώτοι δάσκαλοι της θρησκευτικής διπλωματίας ήταν οι βυζαντινοί διπλωμάτες και οι φαναριώτες αργότερα επί Τουρκοκρατίας.

Σημείωση: Στη φωτογραφία βλέπουμε αφίσα προώθησης της συγκεκριμένης επίσκεψης που απεικονίζει τον Πάπα με τον Πατριάρχη στην πύλη του ρωμαιοκαθολικού ναού του Αγίου Αντωνίου της Πάδοβα στο Πέρα της Κωνσταντινούπολης

Γιώτα Χουλιάρα για το Geopolitics

Για τον ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΔΕΛΗΝΤΑΔΑΚΗ πού στα 58 χρόνια, είπε να τραβήξει για τον δρόμο των αθανάτων.

ΙΝΚΑ-ΔΤ 532/27.11.2014

Σαν ταξιδιάρικο πουλί φεύγεις, φεύγεις και επιστροφή δεν έχεις.

Έτσι έγινε και με ένα μπροστάρη φίλο, αγαπητό στην κοινωνία του Πειραιά και δραστήριο Γραμματέα του Καταναλωτικού κινήματος στο ΙΝΚΑ.

Σε έναν  άνθρωπο αγωνιστή για την καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία.

Για τον ΧΑΡΑΛΑΜΠΟ ΔΕΛΗΝΤΑΔΑΚΗ πού στα 58 χρόνια, είπε να τραβήξει για τον δρόμο των αθανάτων.

http://tinyurl.com/l9qbast

Η ζωή του τελείωσε στις 26 Νοεμβρίου του 2014 και ώρα 10 Μ.Μ. στο καθήκον του, σε ομιλία πού έκανε στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Μοσχάτου για τα σημερινά.

Όλοι κρέμονταν από το στόμα του και το θησαυρό των μηνυμάτων και των νοημάτων, όπως είναι, ήταν, πάντα ο λόγος του.

Δεν θα σβήσουν ποτέ οι συγκλονιστικές ομιλίες του, στο Πεδίο του Άρεως, στο Ειρήνης και Φιλίας και σε  τόσα πολλά άλλα που ήταν παρών.

Η αγάπη και η ευγένειά του προς όλους, μοναδική και φανερή.

Ο στόχος του το καλό όλων. Δρόμος, η συνεργασία και η φιλία.

Το Δ.Σ. του ΙΝΚΑ εκφράζει την μεγάλη του θλίψη και το μεγάλο κενό που μένει, για ΜΠΑΜΠΗ, τον άνθρωπο, τον οικογενειάρχη, τον φίλο, τον χωρίς λόγια υπηρέτη του πολίτη καταναλωτή.

Συλλυπητήρια στην σύζυγό του Νανά, τον γιό του Γιάννη και στους συγγενείς του.

Καλό σου δρόμο φίλε συναγωνιστή και, εκεί πού πάς μην το ξεχνάς, πάντα θα είσαι στις καρδιές όλων μας.

Το ΙΝΚΑ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑ

Σημ. Η τελετή θα γίνει το Σάββατο 29.11.14 ώρα 11 στην Εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά.

 

Η Εθνική μας Ανεξαρτησία ως πρώτη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση και τη Δημοκρατία.

«….Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, όπου βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε…»

(από τον ιστορικό λόγο του Άρη Βελουχιώτη στη Λαμία στις 22 Οκτώβρη του 1944).

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Ιστορικά δεν υπάρχει προηγούμενο ένα Έθνος, ή ένας λαός να αναγεννηθεί και να προκόψει, χωρίς να έχει εξασφαλίσει πρώτα και κύρια την ανεξαρτησία του και την εδαφική ακεραιότητα του χώρου μέσα στον οποίον κινείται και αναπτύσσεται. Το ίδιο και μια κοινωνική τάξη. Δεν μπορεί να συγκροτηθεί, να αναπτυχθεί και να γίνει κυρίαρχη, αν δεν έχει τόπο αναφοράς και να μπορεί να καταστεί έτσι εθνική τάξη. Η απομόνωση από τη συνέχειά της, με αποτέλεσμα τη βαθιά διαστρέβλωση του νοήματός της γνωστής φράσης του Μάρξ «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα», μόνο τυχαία δεν μπορεί πλέον να θεωρείται.

Επίσης, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο δημοκρατικής λειτουργίας σε μια χώρα που από τα πράγματα αδυνατεί να αποφασίζει αυτοβούλως. Πως είναι δυνατόν να μιλάμε για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία, όταν τα κέντρα των αποφάσεων βρίσκονται μακριά και μπορούν να επηρεάζονται λίγο ή καθόλου από τη λαϊκή βούληση; Μόνο ως καρικατούρα μπορεί να.... υπάρξει μια τέτοια «δημοκρατία» όπου τα κέντρα που παίρνονται οι αποφάσεις δεν δημιουργούνται και δεν ελέγχονται από αυτούς τους ίδιους που αφορούν οι αποφάσεις.

Τι είδους δημοκρατία μπορεί να είναι αυτή που οι κυβερνήσεις τυπικά εκλέγονται, αλλά ουσιαστικά ελέγχονται από αλλότρια του λαού κέντρα;

Τι είδους δημοκρατία μπορεί να είναι αυτή που η εξουσία συγκεντρώνεται ολοένα και πιο πολύ σε υπερεθνικούς οργανισμούς, όπου οι πολίτες βρίσκονται πολύ μακριά για να μπορούν να τους ελέγχουν;

Τι είδους δημοκρατία είναι άραγε αυτή που ένας τραπεζίτης στην Φραγκφούρτη, αποφασίζει αν κάποιος θα έχει σύνταξη, ή όχι, αν θα υπάρχει ένα αποτελεσματικό δημόσιο σύστημα υγείας, ή όχι, αν τελικά κάποιος θα έχει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του, ή όχι; Αν το παιδί του θα έχει εργασία στην Ελλάδα, ή θα πρέπει να φύγει μετανάστης;

Μόνο αποκεντρωμένα και πολύ κοντά στον λαό με τρόπο που να μπορεί ο ίδιος να ελέγχει και να επηρεάζει καθαριστικά τις αποφάσεις, μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς η δημοκρατία.

Βεβαίως το μεγάλο μονοπωλιακό κεφάλαιο και μάλιστα το χρηματιστικό πολύ λίγη σχέση έχει για να ενδιαφέρεται για την κοινωνία και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Αυτό ενδιαφέρεται για την μεγιστοποίηση και την εξασφάλιση των κερδών του. Και αυτό επιτυγχάνεται με τον έλεγχο των πάντων και την κατάργηση έτσι κάθε γνήσιας δημοκρατικής διαδικασίας. Να γιατί επιδιώκει την κατάργηση των κοινωνιών και της δημοκρατικής τους συγκρότησης μέσα από την κατάργηση των εθνικών κρατών, που αποτελούν τροχοπέδη στις επιδιώξεις του, αφού -έστω και μερικά- μπορεί να λειτουργούν δημοκρατικά και να παίρνουν αποφάσεις υπέρ των λαών τους. Στη θέση τους επιδιώκει την ύπαρξη και λειτουργία υπερεθνικών θεσμών κάτω από τη δική του αποκλειστικά καθοδήγηση και τον έλεγχο. Να γιατί η φορά των πραγμάτων οδηγεί σε μια παγκόσμια δικτατορία όπου μια μικρή ελίτ ζάμπλουτων θα ελέγχει τα πάντα και θα αποφασίζει για τα πάντα και θέλει τους λαούς εξουθενωμένους νομαδικούς πληθυσμούς να άγονται και να φέρονται όπου τους προσφέρεται μια θέση κούλη, χωρίς καμιά δυνατότητα αντίδρασης και αντίστασης.

Να γιατί ο «κοσμοπολιτισμός» και ο εθνομηδενισμός, ως οι δύο όψεις του καθώς λεγόμενου μεταμοντερνισμού, επί της ουσίας αρνούνται τη δημοκρατία και έτσι αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, του φασισμού, δηλαδή, στην πιο ακραία του μορφή. Ενώ δεν είναι καθόλου αθώα η σύγχυση που δημιουργείται μεταξύ του εθνομηδενισμού και του πραγματικού διεθνισμού, ή της αναγκαίας αλληλεγγύης μεταξύ των λαών. Στην πραγματικότητα οι «αριστεροί» εθνομηδενιστές σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους νεοναζί κασιδιάρηδες, στον αντιπατριωτικό και στον αντεθνικό τους ρόλο, ίσως μόνο στο στυλ και αυτό μόνο για λίγο ακόμα. Και τα δύο είδη υπηρετούν τον ίδιο σκοπό της λεγόμενης Νέας Τάξης (εξ άλλου ο ίδιος ο Χίτλερ ήταν ο θεμελιωτής του όρου).

Έτσι, δεν είναι δυνατόν, σήμερα, να μιλάμε για στοιχειώδη λειτουργία της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, για ανασυγκρότηση, προκοπή και ευημερία, εφ’ όσον τα κλειδιά της χώρας ουσιαστικά έχουν παραδοθεί στους ξένους επικυρίαρχους. Όταν, πράγματι, οποιαδήποτε απόφαση που αφορά την εξωτερική μας πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία πρέπει να εγκρίνονται πρώτα από τους ξένους επίτροπους που έχουν εγκατασταθεί σε όλες τις δομές του κρατικού μηχανισμού. Όταν όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται μακριά σε ξένα κέντρα στις Βρυξέλες, το Βερολίνο, ή την Ουάσιγκτον, ενώ το ελληνικό κοινοβούλιο διακοσμητικό χαρακτήρα πλέον έχει και λειτουργεί αποκλειστικά και μόνο για να νομιμοποιεί τις αποφάσεις που λαμβάνονται αλλού. Όταν η τύποις ελληνική κυβέρνηση λειτουργεί αποκλειστικά ως διαμεσολαβητής και εκτελεστής των αποφάσεων των ξένων.

Έτσι, η εθνική αναγέννηση που επιδιώκουμε δεν μπορεί παρά να στηρίζεται στη βασική αρχή πως η Εθνική Ανεξαρτησία αποτελεί συνθήκη αναγκαία -αν και όχι από μόνη της ικανή- για την πραγμάτωση της Δημοκρατίας, δηλαδή της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής χειραφέτησης.

H αναγκαία παρά ποτέ ανασυγκρότηση σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του τόπου είναι, με τη σειρά της, αναπόσπαστα δεμένη με τη Λαϊκή Κυριαρχία και τη Δικαιοσύνη, με τη Δημοκρατία, τελικά, σε κάθε φάση της ζωής του τόπου και ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας και της κοινωνίας από τον ασφυκτικό έλεγχο των ντόπιων ολιγαρχών και του μεγάλου ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τέλος, έχει άμεση σχέση με την πολιτιστική μας πορεία, η οποία πρέπει να αναστραφεί, αφού ήδη έχει διαβρώσει σε βάθος, απειλώντας τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις του Λαού μας, δηλαδή την ίδια την ιστορική μας συνέχεια.

Να γιατί λοιπόν ο δικός μας αγώνας είναι, πριν από ταξικός, πρώτα και κύρια εθνικοαπελευθερωτικός, επειδή ακριβώς είναι ταξικός!

Ερντογάν και Νταβούτογλου έχουν πάρει το δρόμο που οδηγεί στον ισλαμικό ναζισμό

 

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η Τουρκία του διδύμου Ερντογάν – Νταβούτογλου είναι αποφασισμένη σε διεθνές επίπεδο να ακολουθήσει πολιτική η οποία θα στηρίζεται στην αμέριστη αλληλεγγύη μεταξύ μουσουλμανικών χωρών, σε βαθμό που τα έθνη, τα κράτη και τα σύνορα δεν θα έχουν καμία σημασία μπροστά στη μουσουλμανική ταυτότητα.

 

Μάλιστα, αυτή τη δομική αλλαγή στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, που συνιστά ταυτοχρόνως και γεωπολιτικό αναπροσανατολισμό της Τουρκίας, τα ισλαμικά μυαλά της Αγκυρας τη συνδυάζουν με τον ηγετικό ρόλο που θα πρέπει να αναλάβει η Τουρκία στο σύνολο του μουσουλμανικού κόσμου.

 

Απόδειξη αυτής της κορυφαίας αλλαγής είναι η δήλωση του Ερντογάν, σύμφωνα με την οποία «την Αμερική την ανακάλυψαν οι μουσουλμάνοι» -και όχι μέλη κάποιου συγκεκριμένου έθνους με μουσουλμανική πίστη- 300 χρόνια πριν από τον Χριστόφορο Κολόμβο.

 

 Η δήλωση αυτή, η οποία σημειωτέον στερείται κάθε σοβαρότητας, έγινε για να αρχίσουν να νιώθουν όλοι οι μουσουλμάνοι υπεροχή έναντι των… απίστων, μια υπεροχή που την αποκτούν αυτοδικαίως επειδή πιστεύουν στη συγκεκριμένη θρησκεία και έχουν την… εύνοια του Αλλάχ.

 

Αλλη μια απόδειξη είναι η κατωτέρω δήλωση που έκανε ο Ερντογάν κατά την επίσκεψή του στην Αλγερία:«Ολοι μαζί παρακολουθήσαμε με λύπη τη βάρβαρη επίθεση που έκανε το Ισραήλ στο τέμενος. Εχουμε την πολυτέλεια να πούμε «και τι μας νοιάζει εμάς»; 

 

Εχουμε τη δυνατότητα να πούμε «Δεν μας ενδιαφέρει το Παλαιστινιακό Ζήτημα»; Αυτή η επίθεση είναι μια επίθεση που έγινε στην Τουρκία. Μια επίθεση που έγινε και στην Αλγερία. Γιατί το Mescid-i Aksa δεν είναι των Παλαιστινίων, είναι το κοινό μας τέμενος, ένας από τους πιο ιερούς τόπους για όλους μας. Η εισβολή στο Mescid-i Aksa με τα βρομερά άρβυλά τους είναι σαν να έγινε στα δικά μας τεμένη. 

 

Θα πρέπει να δούμε όλα τα ζητήματα, από το Παλαιστινιακό μέχρι αυτά της Συρίας και της Αιγύπτου ως ένα ενιαίο σύνολο. Εμείς θέλουμε ειρήνη σ” αυτήν την περιοχή. Οταν αντιμετωπίζει πρόβλημα η Αλγερία, είναι σαν να το αντιμετωπίζουμε εμείς οι ίδιοι. Το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι θέμα αδελφοσύνης».

 

Ακριβώς αυτός ο τρόπος πολιτικής σκέψης, που βασίζεται στη θεωρία της θρησκευτικής ανωτερότητας (όπως στηριζόταν η ναζιστική ιδεολογία στην θεωρία της ανωτερότητας του γερμανικού έθνους) και οδηγεί στον ρατσισμό και στις γενοκτονίες, ωθεί την Τουρκία στην εκβιαστική τακτική που ακολουθεί μεταξύ άλλων και στο ζήτημα της Συρίας. 

 

Όπως αποδείχτηκε κατά την επίσκεψη Μπάιντεν στην Κωνσταντινούπολη, η τουρκική κυβέρνηση προσπαθεί να εκβιάσει τις ΗΠΑ να ανατρέψουν πρώτα τον Ασαντ και μετά να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα του λεγόμενου Ι.Κ., τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν ότι αν ανατραπεί ο Ασαντ, οι ισλαμιστές θα ελέγξουν σε χρόνο-ρεκόρ το σύνολο της επικράτειας της Συρίας, κάτι που επιδιώκει και η ίδια η Αγκυρα. 

 

Γιατί όλοι γνωρίζουν τους στενούς πολιτικούς αλλά και ιδεολογικούς δεσμούς της Τουρκίας με το Ι.Κ. και την Αλ Κάιντα και όλοι υποπτεύονται ότι στο τέλος την περιοχή που διεκδικούν οι τζιχαντιστές θα τη θέσει υπό την επιρροή τους ο «μεγάλος μουσουλμανικός αδελφός», που είναι η Αγκυρα.

 

Αυτά προς γνώσιν και συμμόρφωσιν εκείνων, όπως ο κ. Richard Nathan Haass στην Ουάσινγκτον, που συνεχίζουν να θεωρούν την Τουρκία χώρα-μοντέλο στον ισλαμικό κόσμο, αλλά και εκείνων στην Αθήνα που προετοιμάζουν την ελληνοτουρκική σύνοδο κορυφής της 5-6 Δεκεμβρίου.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία»

ΔΕΙ ΔΗ ΟΡΑΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΔΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ Ω ΑΝΔΡΕΣ (ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ) ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!

Η ανάγκη για επανάσταση της ελληνικής συνείδησης
 
Στις 25 Νοεμβρίου 1942, η ενωμένη αντίσταση μεγαλουργεί στον Γοργοπόταμο.
Ο αγώνιζομενος λαός μαζί με τους αντάρτες στη γερμανική κατοχή ('41-'44) ήταν η συνέχεια του '21 και η εφαρμογή του κολοκοτρωνέϊκου "κώδικα" ότι "μόνοι μας θα λευτερωθούμε"..., ασχέτως από τις περιπέτειες που μας επεφύλαξε η ιστορική συνέχεια.
 
του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

«Στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό» - Κ.Π. Καβάφης


Όταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός επέλεγε τον τίτλο «Ελεύθεροι Πολιορκημένοι» για ένα από τα κορυφαία έργα του, και της νεοελληνικής ποίησης γενικότερα, ήθελε να τονίσει ότι οι Έλληνες, αν και πολιορκημένοι στο Μεσολόγγι, δηλαδή στερημένοι της σωματικής τους ελευθερίας, διατηρούσαν ακέραιη την ελευθερία στο νου και την ψυχή τους.

Επέλεξε έτσι μια χτυπητή και με νόημα αντίθεση που σημάδεψε δραματικά την ιστορική μας πορεία μέχρι σήμερα, αλλά που πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο μπορεί να μην ισχύει.
 
 Οι σύγχρονοι Έλληνες, ο υπαρκτός Ελληνισμός, κινδυνεύουν να γίνουν σκλάβοι πολιορκημένοι, αν όχι φυλακισμένοι, μέσα στον ίδιο τον μεταμοντέρνο και παγκοσμιοποιημένο κόσμο τους, που τους επιβλήθηκε σαν μονόδρομος χωρίς επιλογές, γιατί άργησαν να το κατανοήσουν και να αντιδράσουν.

Αυτή η σαρωτική επίθεση του μεταμοντερνισμού σε όλα τα πεδία της γνώσης, της παιδείας και της κοινωνίας είναι η βασική αιτία που ο λαός μας, αλλοτριωμένος την κρίσιμη ώρα, δεν μπόρεσε μετά τις 23-4-2010, που ξεκίνησε η νέα κατοχή, να ενστερνισθεί τα υψηλότερα διδάγματα της ιστορίας του, να αντισταθεί αποτελεσματικά και να γεννήσει τους νέους ηγέτες μέσα από τους κόλπους του.

Η Ελλάδα σαν να πάσχει από αλτσχάϊμερ, παραδομένη στην μεταπρατική μακαριότητα και στα κελεύσματα του εθνομηδενισμού και του νεοφιλελευθερισμού αναζητά απεγνωσμένα «λύσεις»... που ενυπάρχουν στον ελληνικό πολιτισμό, αλλά ο ντόπιος εξανδραποδισμός τις έχει θάψει.
 
Τώρα είμαστε όλοι υποχρεωμένοι να σταθούμε απέναντι στο ωστικό κύμα, στο χαοτικό πολιτικο-πολιτισμικό τσουνάμι, και να μείνουμε όρθιοι. Δεν μπορούν να μας τα πάρουν όλα γιατί τα πιο πολύτιμα είναι μέσα μας αλλά πρέπει να τα ξαναβρούμε, να τα ξαναθυμηθούμε.

Η αντίσταση και η ανατροπή δεν μπορεί να έρθει αν δεν υπάρξει μια συμπαγής λαϊκή βάση πάνω στην οποία να πατά και από την οποία να εφορμά, αν δεν βρεθεί κοινή ομολογία και ομοψυχία, ένα κοινό σημείο πνευματικής αναφοράς που να δονείται απαράλλακτα μέσα στον καθένα μας, όπως τότε που κερδίζαμε την ελευθερία μόνοι μας. 

Χωρίς αυτές τις πνευματικές προϋποθέσεις δεν θα υπάρξει σοβαρή προοπτική πέρα από ασπασμωδικές κινήσεις, όπως το Σύνταγμα, και αναγκαστικές «διέξοδοι» όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που βιώνουμε, τέτοια διεθνής οικονομική επιτήρηση στην χώρα μας, με πολύ επαχθέστερους όρους τώρα, είχε να συμβεί από το 1898. Σήμερα, βέβαια, έχουμε να κάνουμε και με την απόλυτη προδοσία του πολιτικού κατεστημένου. 

Κι όμως, η «προοδευτική» διανόηση και η αριστερά, άνευρη, ανιστόρητη και κοσμοπολίτικη δεν μπόρεσε να αρθρώσει λόγο απέναντι στην ιστορία. Παγιδευμένοι σε μια ξεπερασμένη ανάγνωση της ιστορίας, που θεωρούσε ότι τα έθνη σχηματίζονται στην φάση της συσσώρευσης του κεφαλαίου (επειδή αυτό συνέβη στις δυτικές χώρες της Ευρώπης, π.χ.), έβαλαν την ουρά στα σκέλια μπροστά στην επέλαση των μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων της παγκοσμιοποίησης.

Ένα σημαντικό κομμάτι της διανόησης εξαπάτησε μαζικά την κοινωνία για τις προθέσεις της παγκοσμιοποίησης και προπαγάνδιζε ότι για να ενσωματωθούμε στην υποσχόμενη «σωτηρία» μας πρέπει να χάσουμε τα ίχνη της ιδιοπροσωπίας μας.
 
Όταν με τα ανόητα βιβλία του «συνωστισμού» κατεδαφιζόταν το πνεύμα του 1821 και της εθνικής αντίστασης, η αριστερά, δογματική κι ευρωλιγούρικη, σιωπούσε. Όταν περιγράφανε οι «ρεπούσιοι» συγγραφείς την τουρκοκρατία ως φωτεινή περίοδο ευημερίας και... ανεξιθρησκείας, η αριστερά σύσσωμη, εκτός λίγων εξαιρέσεων, συναινούσε.

Τώρα που ο εχθρός, αφού διέλυσε τα πνευματικά οχυρά και τον κοινωνικό ιστό, κατεδαφίζει το ίδιο το έθνος-κράτος, τις κοινωνικές κατακτήσεις, η αριστερά ξύπνησε αργά. Πώς να καλέσει τον κόσμο να αντισταθεί αποφασιστικά; Με ποιες προϋποθέσεις; Να θυσιαστεί για ποιο όραμα η αφασική και κοσμοπολίτικη νεολαία;

 Όταν στερείς από το παιδί την αίσθηση της «φυσικής κοινότητας», τον μόνο τρόπο που η ανθρώπινη ζωή αποκτά νόημα και αξιοπρέπεια, τι περιμένεις να εισπράξεις; Αδιαφορία σίγουρα ή το πολύ-πολύ ακτιβιστικό «μηδενισμό», αναρχικό ή ακροδεξιό.
Η αριστερά, και μαζί της το έθνος, πληρώνει την συμπόρευση για δύο τουλάχιστον δεκαετίες με τον γκλομπαλισμό, τον εθνομηδενισμό, τον Σόρος, τις Βρυξέλλες, τα τσιράκια του ΔΝΤ, τελικά.

Για χρόνια, μεγάλο μέρος της αριστερής διανόησης και καθοδήγησης πρόκρινε τον οικουμενισμό και την "ταξική" οπτική κατά του έθνους-κράτους και θεωρούσε «πατρίδα» της την αφηρημένη έννοια των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων»... ξεκομμένη από την κοινωνία, την οποία όρισε σαν «ξενοδοχείο» διαφορετικοτήτων. 

Ένα φληνάφημα που χρησιμοποίησε κατά κόρον ο νεοφιλελεύθερος ιμπεριαλισμός για να διαλύσει μια σειρά κρατών του «άξονα του κακού».
Ιστορικά, δεν είναι περισσότερο συγκεκριμένη «η τάξη» από το «έθνος». Έθνος και τάξη είναι δύο ειδικές μορφές συλλογικότητας. Όταν, λοιπόν, σπάσει ο ένας πόλος, θα σπάσει και ο άλλος. (Θάτσερ: υπάρχουν άτομα, δεν υπάρχει κοινωνία). Όμως, τα έθνη, όπως και οι άνθρωποι, στηρίζονται στην αυτο-εκτίμηση και κατ’ επέκταση στην εθνική ταυτότητα για να επιβιώσουν.

Έτσι, η εγχώρια διανόηση, αντί να θυμηθεί τα λόγια του Άρη στην Λαμία, ότι «εμείς έχουμε τις πεζούλες μας»...οι απέναντι απ’ τον λαό είναι χωρίς σύνορα και πατρίδα, υπηρέτησε πιστά τα ιδεολογήματα της νέας τάξης και έδειξε όλη την μαγκιά της μόνο κόντρα στα ράκη του εθνικοφρονισμού που απέδειξαν για άλλη μια φορά ότι ο «υπερ-πατριωτισμός» δεν προέρχεται από καμμιά αγαθή προαίρεση, παρά μόνο από το ίδιο το Κεφάλαιο. 

Νεο-ναζί, εθνικιστές, αγανακτισμένοι "πατριώτες", με μούσκουλα γιγάντων και μυαλά νάνων, συγχρωτίστηκαν εξ αρχής με το σύστημα κατοχής (βλ. Αδώνηδες και Βορίδηδες κ.α.), τις offshore, τους δωσίλογους της κατοχής, τους Μελιγαλάδες, την προδοσία της χούντας στην Κύπρο κ.λπ.

Επιπλέον, ο ναζισμός, ο φασισμός και κάθε αντικοινωικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς, δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει αναζήτηση, δεν συνθέτει συνείδηση αντίστασης. Αντίθετα, είναι «η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας», όπως έλεγε ο Μάνος Χατζιδάκις. 

Δυστυχώς, μέσα στην καλπάζουσα παρακμή, ένα μικρό μεν αλλά υπολογίσιμο τμήμα της κοινωνίας μας εκδηλώνει μέρα με την μέρα «το τμήμα του εαυτού μας που φοβάται ή δεν σκέφτεται», προσβλέποντας σε γρήγορα οφέλη. 

Σίγουρα αυτό δεν είναι η απάντηση στην υπαρξιακή μας κρίση, από την άλλη, όμως, δεν μπορεί ένα έθνος-κράτος που παρακμάζει χωρίς να έχει λύσει το πρόβλημα της ύπαρξής του σε βάθος χρόνου και ένας λαός που δεν έχει εμπιστοσύνη στις λειτουργίες αυτού του εχθρικού κράτους, ούτε αντοχές απέναντι στην νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, να επιβιώσουν με αλτρουϊστικές, «διεθνιστικές» διακηρύξεις χωρίς να τονίσουν την ανάγκη της Εθνικής Παιδείας και Στρατηγικής.

Εν κατακλείδι, όλοι αυτοί, δεξιοί κι αριστεροί, καθώς και οι χιλιάδες νεολαίοι, κυρίως, που σουλατσάρουν για καφέ ή για shopping στους πεζόδρομους, στα καφέ ή στα τουριστικά νησιά, αποδείχθηκαν λίγοι απέναντι στην Ιστορία, απέναντι σε έναν Καραϊσκάκη, έναν Παύλο Μελά, μια Λέλα Καραγιάννη, μια Ηλέκτρα Αποστόλου, έναν Γρηγόρη Αυξεντίου, έναν Λαμπράκη, έναν Παναγούλη, έναν Σολωμού που θάπρεπε να υπήρχε για να κατεβάσει την σημαία του ΔΝΤ.


Στις σπουδαίες παρακαταθήκες πολλών μεγάλων λογίων της νεώτερης παράδοσής μας, από τον Διονύσιο Σολωμό, τον Κων/νο Καβάφη και τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη μέχρι τον Κορνήλιο Καστοριάδη, υπάρχουν οι ψηφίδες για να συνθέσουμε το παζλ ενός νέου πνευματικού "κώδικα" αντίστασης και επιβίωσης του ελληνισμού στην παγκοσμιοποίηση.


Μεταμοντέρνα λήθη και παράδοση

Ο Έλληνας πάντα παρακολουθούσε τις πολυτάραχες κοινωνικές καταστάσεις της Δύσης πιστεύοντας κατά βάθος πως για την αλλαγή του κόσμου δεν έφθανε κάποια «ρεφορμιστική» μεγα-ιδεολογία, αλλά χρειάζονταν άνθρωποι με βαθειά συνείδηση του «γνώθι σαυτόν» του Σωκράτους και πίστη στο «πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος» του Πρωταγόρα. Αυτό το μέτρο, που υπόβοσκε πάντα στην εσωτερική φιλοσοφία του Έλληνα ανθρώπου, ήταν προϊόν μιας διαλεκτικής σύγκρουσης αντίθετων καταστάσεων ζωής και πολιτείας του ατόμου.

Η ελληνική στάση ζωής δεν περιορίστηκε ποτέ στην ομφαλοσκόπηση και τον παθητικό διαλογισμό γιατί καταλάβαινε ότι η ελευθερία δεν δωρίζεται από αδράνεια της φύσης αλλά καταχτιέται με δράση και δοκιμή.

Έτσι, ένα άλλο χαρακτηριστικό του ελληνικού κώδικα ζωής είναι η ηρωϊκή δράση κάποιου ή κάποιων για να έρθει η κάθαρση.
Κατά σατανική σύμπτωση, όλα θυμίζουν και πάλι κάποιες ιστορικές εποχές, όταν οι Αθηναίοι πλήρωναν «κεφαλικό φόρο αίματος» στον Μινώταυρο.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα οι περισσότεροι περιμένουν κάποιον Θησέα να σκοτώσει τον Μινώταυρο και να σηκωθούν τα λευκά πανιά.

Στον αρχαίο μύθο του Μινώταυρου παρεμβάλλονται ριζικά δύο στοιχεία: α) η θέληση των νέων της Αθήνας, που ήταν τα θύματα, να ζήσουν ελεύθεροι και να τελειώνουν μια και καλή με την πολυμήχανη κακία, β) ο μίτος της Αριάδνης που βοήθησε στο να απαλλαγούν από το τέρας και να επιβιώσουν.

Αν δεν μπόρεσαν να βρεθούν μέχρι τώρα οι ήρωες-πρωταγωνιστές μιας νέας ανάτασης και δεν υφάνθηκε ο αναγκαίος μίτος, οφείλεται σε βασικά ανοσιουργήματα που διαπράχθηκαν τις τρεις τελευταίες δεκαετίες:
 
α) η δημοσιοϋπαλληλοποίηση μιας γενηάς (του Πολυτεχνείου) που ξεκίνησαν αντάρτες και κατέληξαν τσιράκια των κατεστημένων μηχανισμών
 
β) η ισοπεδωτική διαπαιδαγώγηση των γενηών της μεταπολίτευσης σε έναν αδιάφορο τρόπο ζωής και ο εθισμός τους σε έναν αλαζονικό και αντιδημοκρατικό «τρόπο του διοικείν» που τον θεώρησαν ως αυτονόητο
 
γ) η ψυχική στείρωση της σημερινής νεολαίας από τα μεταμοντέρνα ιδεολογήματα και την κουλτούρα του νεοφιλελευθερισμού που καταλήγουν στην εκμηδένιση των αξιών, στο κυνήγι του χρήματος και καταναλωτικών αγαθών και, κυρίως, στην απώλεια της κριτικής ικανότητας.

Από την ώρα που βρεθήκαμε μέσα στο χωνευτήρι της Ενωμένης Ευρώπης και αναγκαστήκαμε να δούμε τον εαυτό μας όπως οι άλλοι, κατέρρευσαν μια σειρά ιδεολογήματα που ήταν κάποτε αυθεντικά, αλλά επιζούσαν κυρίως για εσωτερική κατανάλωση.

Η αγωνία γύρω από την ιδιοπροσωπία και την ταυτότητά μας οδήγησε στην συνέχεια πολλούς διανοούμενους να λένε θεωρητικά ποια πρέπει να είναι η βάση για την ελληνικότητα, λειτουργώντας όμως σαν ιστορικοί-εθνογράφοι που εξέταζαν τον ελληνισμό από μακριά.

Η εξήγηση γι’ αυτό είναι γιατί ο καταναλωτισμός και πολλές εκδοχές της νεωτερικότητας συν την εισβολή των μεταμοντέρνων ιδεολογημάτων μάς έχουν απογυμνώσει από το αυτονόητο της ύπαρξής μας και τον ανόθευτο πατριωτισμό, που παληότερα ήταν δεδομένα για τον λαό.

Οι Έλληνες, σαν τα αυτιστικά παιδιά που φεύγουν από την μαμά τους και δέχονται χτυπήματα στην αυτοεκτίμησή τους, δεν μπορέσαμε μέχρι σήμερα να συγκροτήσουμε έναν λόγο σαν βάση διαλόγου με τους υπόλοιπους παίκτες του «παγκόσμιου χωριού», και κυρίως να συνδιαλεχθούμε επί ίσοις όροις με την Δύση.

Βασιστήκαμε επανειλημμένα σε μια υποτιθέμενη ύπαρξη ενός γενικευμένου εξωτερικού φιλελληνισμού, όντας έτσι πρόθυμοι να «ανήκομεν εις την Δύση» ή να ζητούμε εξασφάλιση των εθνικών μας δικαίων από την Ε.Ε.

Όμως, δεν υπάρχει πλέον ο φιλελληνισμός σαν κίνημα που στρέφεται προς τον υπαρκτό ελληνισμό ούτε αρέσουν οι πληθωρικές εθνικές διακηρύξεις στον σημερινό κόσμο μετά την εμπειρία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την κατάρρευση των μεγα-ιδεολογιών. Οι σημερινοί

Ευρωπαίοι έγιναν προσεκτικοί όταν παράγουν ιδεαλισμό και αντιμετωπίζουν ειρωνικά τις διακηρύξεις περί μοναδικότητας και υπεροχής, οι οποίες τρομάζουν και δεν αποτελούν προϋπόθεση για ισότιμο διάλογο.

Έχουμε, λοιπόν, να αντιμετωπίσουμε την αδυναμία μιας «παρωχημένης αντίληψης» μεγαλοϊδεατισμού (προ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) να λειτουργήσει μαζί με την έλλειψη αυτοεκτίμησης απέναντι στην Δύση, όπως φάνηκε και από την καλλιέργεια της αυτο-ενοχοποίησης με τα Μνημόνια.
 
Όπως και στο Βυζάντιο την ώρα της Άλωσης τα τείχη ήταν άδεια και οι Τούρκοι βρέθηκαν από μέσα, έτσι και τώρα η Τρόϊκα, χάρη στα φερέφωνα του εθνομηδενισμού, βρήκε τα κάστρα του πολιτισμού εγκαταλελειμμένα και τις πνευματικές κερκόπορτες ανοιχτές.

Δεν χρειάζονται άλλες ψευδαισθήσεις. Για να μπορέσουμε να βγούμε από τον νεο-γενιτσαρισμό, να λυτρωθούμε από τα αρρωστημένο βορειο-ευρωπαϊκό λάϊφ-στάϊλ του Γραικύλου, πρέπει να κατανοήσουμε βαθειά ότι είμαστε σε πόλεμο με ένα αδίστακτο και μαφιόζικο μπλοκ υπερεθνικών δυνάμεων και ντόπιων δωσίλογων, που μας οδηγεί σε ολοκληρωτική εθνική καταστροφή.

Για να αντισταθεί αποτελεσματικά η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μια επανάσταση τς συνείδησης, ένα μεγάλο και γενναίο βήμα... «προς τα πίσω», προς «χωράφια» γνωστά και καταστάσεις καθαρές τότε που ήταν λίγα τα λεφτά και λίγες –αλλά σαφείς- οι ευχές: «να μην τουρκέψεις και να μην φραγκέψεις»!

Μια νέα ελληνική συνειδητότητα πάνω στο τρίπτυχο πολιτισμός-πολιτική-μεταφυσική θα περιλαμβάνει την αρχαιότητα, το Βυζάντιο, μαζί με την δημοτική παράδοση και τον λόγιο διαφωτισμό του νέου Ελληνισμού, και θάχει βασικές συνιστώσες την Σεισάχθεια και την πραγματική Δημοκρατία (όχι την «έμμεση» ρεπούμπλικα).

Αναζητώντας έναν κώδικα αντίστασης

Σε μια Ευρώπη-πνευματική έρημο του turboκαπιταλισμού, όπου οι Επικυρίαρχοι, αν δεν μας στοχοποιήσουν και φτωχοποιήσουν όλους, δεν θα ησυχάσουν, η προπαγάνδα των ρουφιάνων της «ενημέρωσης» επιχειρεί να σβήσει τις λέξεις επανάσταση, εξέγερση, αυτοάμυνα, αντίσταση...

Η πολιτική προπαγάνδα της μεταμοντέρνας ιδιωτείας, της ήττας και της διαβολής κάθε τι πατριωτικού έκανε ό,τι μπορούσε για να αποτρέψει έναν νέο πολιτικό οραματισμό, μια συνειδητότητα αντίστασης και αλληλεγγύης, την οργάνωση της κοινωνίας από τα κάτω.

Ένα μεγάλο μέρος της απολίτικης μάζας γοητεύθηκε από τις ανοήτες δοξασίες των φονταμενταλιστών της «ανοικτής αγοράς» και της υπερ-εκμετάλλευσης, όμως τα πράγματα, όπως φαίνονται, δεν έχουν σχέση με τα πράγματα όπως βαθειά είναι: «όποιος δεν του αρέσει να ανέβει στα βουνά θα ζει πάντα στην λάσπη», λέει μια σοφή παροιμία. Αυτή την αλήθεια, που οι σημερινοί νέοι δεν την διδάχτηκαν στα αερολογούντα γκλομπαλιστικά σχολεία τους, την γνώριζαν τα νιάτα παλιότερων εποχών που ξεχύνονταν αυθόρμητα στους δρόμους και τις πλατείες με την μοναδικη ιδεολογία της ελευθερίας και της εθνικής κυριαρχίας για παντιέρα!

Οι αισιόδοξες γενηές της εθνικής και αντιχουντικής αντίστασης δεν μπορούσαν να καμφθούν ούτε από τις σειρήνες του συμβιβασμού, του ευδαιμονισμού, τα βασανιστήρια ή τους εξευτελισμούς του δυνάστη γιατί, όπως έλεγε ο ποιητής:«Δεν ξέρανε πατέρα, μάνα, σπίτι, έναν δεν δίνανε για το σήμερα παρά / Δεν κράταγαν μεζούρα και διαβήτη / Δεν ρίχνανε δραχμές στον κουμπαρά».

Η Αντίσταση, η πραγματική Δημοκρατία, η απόλυτη ελευθερία μέσα στην πειθαρχία, είναι ο δρόμος που σε κάθε σκοτεινή εποχή πρέπει να διαλέγει η νεολαία, λέει ο Ζαν Πωλ Σαρτρ στο έργο του


«Η Δημοκρατία της Σιωπής».

Και συνακόλουθα, όπως εξομολογείται ο δικός μας λόγιος, Βασίλης Ρώτας:«Όποιος δεν είδε αντάρτικην ομάδα να πορεύεται μέρες νηστική, να περνάει ανάμεσα από μηλιές και κερασιές φορτωμένες καρπό και να μην απλώνει ένας το χέρι του να κόψει ούτε ένα να βάλει στο στόμα του, ... κι όποιος δεν είδε τον λαό απόκοντα πίσω απ’ τους αντάρτες, άντρες, γυναίκες, γέρους, μικρά παιδιά, όλους ριγμένους στον μεγάλο αυτόν αγώνα, να ‘χουν ξεχάσει τη λέξη δικό και στη θέση της να ‘χουν βάλει τη λέξη δίκιο, να ‘ναι έτοιμοι όλοι για όλα, τα πιο δύσκολα, τα πιο μεγάλα, τα πιο θαυμάσια, τα πιο αδύνατα, δεν ξέρει τι θα ειπεί λαός αγωνιζόμενος, δεν ξέρει τι θα ειπεί πλούτος ζωής και θα πεθάνει φτωχός κι αν ακόμη πεθάνει σε χρυσό παλάτι». (Βασίλης Ρώτας – Βούλα Δαμιανάκου, «Περί εθνικής ταυτότητος», Λαϊκός Λόγος, Οκτώβρης 1965, Αρ. Φύλλου 3)

Πώς το κατείχαν όλοι τους, μικροί και μεγάλοι, τότες το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας κι ήταν έτοιμοι να το υπερασπίσουν με την ζωή τους; Πώς έβγαινε χείμαρρος η μεγαλοσύνη από αγράμματους, ενώ τώρα πηγάζει τόση μικρότητα από τα διδακτορικά της παγκοσμιοποίησης;

Ας θυμηθούμε ότι ο Παπαδιαμάντης –τον οποίο λάτρεψαν ο Σεφέρης, ο Εμπειρίκος, ο Ελύτης, ο Εγγονόπουλος, ο Τσαρούχης, και τόσοι μεγάλοι της λογοτεχνίας μας- σε εποχές που η εθνική συνείδηση στεκόταν όρθια και δεν αντιμετώπιζε με σκεπτικισμό το ’21, είχε καταδικάσει με οργή τους δυτικόφιλους λάτρεις του ξενισμού, αυτή την «ψώρα του έθνους». Στον Λαμπριάτικο ψάλτη αυτή η πεποίθηση παίρνει την πιο μεστή της έκφραση. Έλεγε έξω από τα δόντια ότι ο Έλληνας που συμπεριφέρεται ως Γραικύλος-κοσμοπολίτης μοιάζει με «νάνον ανορθούμενον επ’ άκρων ονύχων».

Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ξενισμού, του πιθηκισμού, του φραγκισμού που τυραννούσαν την χώρα από καταβολής νεοελληνικού κράτους και δυσχέραιναν την ανεξαρτησία και την αυτοδιοίκησή του. Η διαφορά έγκειται στο ότι τότε ήταν μόνο η άρχουσα τάξη πιθηκίζουσα, «χάσκουσα προς τα ξένα» και διώκτρια των πατρίων παραδόσεων, κατά τον Σκιαθίτη συγγραφέα. Σήμερα, μετά τον άκρατο και αλόγιστο «εξευρωπαϊσμό», αυτή η «ψώρα του έθνους», η μανία όπως «αγοράσουν σοφίαν» από την Εσπερίαν διαπότισε όλο τον κοινωνικό ιστό, έφθασε μέχρι το μεδούλι των λαϊκών τάξεων.

Χάσαμε τον κοινό νου γιατί ξεχάσαμε την ιστορία μας και επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη...Για χρόνια στηρίζαμε, μετά την Τουρκοκρατία, στους Βενετσιάνους της ελπίδες για απελευθέρωση... Ήρθε ο Μοροζίνι και κατέστρεψε την Ακρόπολη. Ακολούθησαν οι απανωτές διαψεύσεις με τα Ορλωφικά, τον Βοναπάρτη, ακόμα και τον Αλή-Πασά... Σήμερα κάποιοι έλεγαν θα μας σώσει ο Σαρκοζύ, ο Ομπάμα, ο Πούτιν... ακόμα κι ο Νταβούτογλου. Ο ελληνικός κώδικας, όμως, είναι η εντολή του Κολοκοτρώνη και είναι σαφής: «Αν λευτερωθούμε, θα λευτερωθούμε μόνοι μας».

Για να κρατήσουμε ψηλά το πνεύμα της αντίστασης, νοιώθοντας συνεχιστές των άξιων περασμένων, πρέπει να ξυπνήσει η «πλέρια Μνήμη», όπως πρόσταζε ο Σικελιανός στα «Χορικά της Σίβυλλας», αδάμαστη και τρομερή!

Στην αναζήτηση για μια νέα πνευματικότητα υπάρχει ο «οδικός χάρτης» της ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας.
 
«Η αγωνία ενός ανθρώπου για το ψωμί του είναι πρόβλημα υλικό. Η αγωνία ενός ανθρώπου για το ψωμί του διπλανού του είναι πρόβλημα πνευματικό», μας λέει ο Νικολάϊ Μπερντιάγεφ.
Αλλά και στο επαναστατικό πρόταγμα του Κορνήλιου Καστοριάδη βρίσκουμε απαντήσεις απέναντι στα σχέδια των αμοραλιστών της καθεστωτικής βαρβαρότητας που «αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι» και «κηρύχνουν την λιτότητα», κατά τον Μπρεχτ, ποδοπατώντας τους άγραφους ηθικούς νόμους και την ανθρωπιά.

«Επιθυμώ να μπορώ να συναντώ τον άλλον σαν ένα ον όμοιο με μένα και απόλυτα διαφορετικό», λέει ο Καστοριάδης, «όχι σαν νούμερο ούτε σαν ένα βάτραχο σκαρφαλωμένο σ’ ένα άλλο σκαλοπάτι (αδιάφορο αν κατώτερο ή ανώτερο) της ιεραρχίας των εισοδημάτων και των εξουσιών». [Κορνήλιος Καστοριάδης, Οι υποκειμενικές ρίζες του επαναστατικού προτάγματος, από το «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας», εκδ. Κέδρος, 1978, σελ.137-141]

Το τοκογλυφικό σύστημα, που μας αρπάζει την ζωή και μας σκλαβώνει το μέλλον, δεν είναι ανίκητο. Εμείς θα γίνουμε ανίκητοι αν αφυπνισθούμε συλλογικά και βρούμε τον κοινό μελλοντικό μας προορισμό με την «αφοβία σαν σημαία», όπως λέει ο Ελύτης στο «Το Άξιον Εστί».

Σε τέτοιες στιγμές, όταν κάποιος έχει να διεκδικήσει ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ δίνοντας μάχη ζωής και θανάτου, πρέπει να ζει σαν μειονότητα σε άμυνα.

Ο ελληνικός κώδικας είναι σαφής: «Η ελευθερία είναι τέχνη ασκητική», έλεγε ο Άγγελος Τερζάκης. Το ίδιο κι ο Καβάφης: «Στες κρίσιμες στιγμές θα ξαναβρίσκω το πνεύμα μου, σαν πριν, ασκητικό».

Τι απομένει, λοιπόν; Η διάθεση για Ζωή του Έλληνα, το ίδιο αυτό ορμέμφυτο που μας διατήρησε όρθιους τόσους αιώνες απέναντι σε τόσες απόπειρες Άλωσης από μέσα ή απ’ έξω. «...να βγουν στις πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει», όπως έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης για τη νεολαία της Αθήνας που ξεσηκώθηκε μέσα στην φασιστική κατοχή (1942)...«μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος η Άνοιξη» (Το Άξιον Εστί).


*[Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.89, Οκτώβριος 2014

Τραπεζίτες του City: «Σταθάκης και Μηλιός έχουν άγνοια για το τι συμβαίνει σήμερα»

Τις τελευταίες δύο ημέρες στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης (ο κ. Γ. Σταθάκης και ο κ. Γ. Μηλιός) βρέθηκαν στην πρωτεύουσα της Αγγλίας με στόχο να παρουσιάσουν σε εκπροσώπους επενδυτικών οίκων και τραπεζών τις θέσεις του κόμματός τους ως προς την οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει εφόσον γίνει κυβέρνηση.

Παράγοντες της αγοράς που γνωρίζουν το τι συνέβη στις δύο ξεχωριστές παρουσιάσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν πως το ακροατήριο ήταν χωρισμένο σε τρεις κατηγορίες:

1.   Σε εκείνους που είχαν προσέλθει καλόπιστα, αλλά διαπίστωσαν ότι οι θέσεις που παρουσιάστηκαν «υποδηλώνουν άγνοια ως προς το τι συμβαίνει σήμερα σε ευρωπαϊκό επίπεδο» όπως ανέφεραν στελέχη της αγοράς.

2.   Σε μία μερίδα επενδυτών που ήταν «τρομαγμένοι» για το τι θα ακούσουν και έφυγαν από τις αίθουσες έχοντας διαπιστώσει ότι υπάρχει μεν «άγνοια», αλλά δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσουν να είναι «τρομαγμένοι».

3.   Σε εκείνους που ούτως ή αλλιώς θεωρούν πως μία κυβέρνηση με αριστερή ιδεολογία θα προκαλέσει προβλήματα και η άποψή τους δεν θα άλλαζε ότι κι αν άκουγαν.

Στελέχη της αγοράς υποστηρίζουν πώς η σημερινή πίεση που δέχτηκε η ελληνική αγορά ομολόγων «δεν είναι εντελώς τυχαία», καθώς ενώ τον τελευταίο καιρό είχαν εμφανιστεί κάποιοι αγοραστές, την Τετάρτη δεν υπήρξαν κινήσεις αγοράς ομολόγων.

Μάλιστα, σήμερα διοχετεύτηκαν από επενδυτές που ήταν στις παρουσιάσεις διάφορα ενημερωτικά σημειώματα για το τι συνέβη στις επαφές με τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με e-mail που διοχετεύτηκε από μεγάλη επενδυτική τράπεζα μετά από συνάντηση με τον κ. Σταθάκη (όπως αναφέρεται) προέκυψαν 4 βασικά συμπεράσματα:

-      «Δεν θα γίνουν περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.

-      Η Ευρώπη θα διαγράψει (forgive) μέρος του ελληνικού χρέους.

-      Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μεταθέσει τη λήξη ελληνικών ομολόγων και θα αγοράσει περισσότερα.

-      Δεν υπάρχει σχέδιο Β».

Σύμφωνα με το ίδιο στέλεχος, το συμπέρασμα από τη συζήτηση ήταν πως αναμένεται μεγάλη κινητικότητα στην αγορά τους επόμενους μήνες για την Ελλάδα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μακριά από την τρόικα και το τρέχον πρόγραμμα. Ακόμα κι αν τελικά βρεθεί κοινός τόπος, αν χρειαστεί σχεδόν ολόκληρο το 2015 για να συμβεί αυτό, τα ρίσκα θα παραμείνουν».

Επίσης, κατά το ίδιο στέλεχος, τα βασικά σημεία της παρουσίασης του κ. Σταθάκη ήταν:

-      Θα σταματήσει το πρόγραμμα του ΔΝΤ και θα υπάρξει διαπραγμάτευση μόνο με την Ευρώπη.

-      Θα διαπραγματευτεί αναδιάρθρωση των επίσημων δανείων.

-      Σε κάθε περίπτωση η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ.

-      Δεν θα γίνουν αποκρατικοποιήσεις

-      Αναμένουν αλλαγή των δημοσιονομικών στόχων.

-      Θα ανατραπούν κάποιες από τις αλλαγές του Μνημονίου, όπως η μείωση του κατώτατου μισθού.

-      Θα καταπολεμήσουν τη φοροδιαφυγή, καθώς το σημερινό πολιτικό σύστημα δεν έχει την θέληση να το πράξει.

-      Θα παρέμβουν στις τράπεζες για να τις πιέσουν να διοχετεύσουν κεφάλαια στην αγορά.

-      Εκτίμησε πως οι εκλογές θα γίνουν τον Μάρτιο του 2015 και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κερδίσει.

-      Υποστήριξε πως αν κλείσει κάποια συμφωνία η σημερινή κυβέρνηση με την τρόικα, αυτό θα βοηθήσει τη νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, καθώς θα της δώσει τον απαραίτητο χρόνο να διαπραγματευτεί με την Ευρωζώνη την αναδιάρθρωση των επίσημων δανείων.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε η πληροφόρηση ότι το επενδυτικό στέλεχος από το οποίο προήλθε η συγκεκριμένη διαρροή δεν ήταν καν στην συνάντηση, δίχως όμως να σχολιαστεί αναλυτικά το περιεχόμενο των όσων αναφέρονται.

Η Καθημερινή