Καθυστερημένες γκρίνιες στο ΥΠΕΞ για "Πρέσπες"

Σημείωση: Λίγο καθυστερημένα βέβαια εκδηλώνονται οι "γκρίνιες", αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Για να δούμε όμως με την αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης θα συνεχιστούν ή θα ξεχαστούν και αυτές προς χάρη κομματικών πιέσεων;

Αλέξανδρος Τάρκας

Η διεθνής επικράτηση του επιθετικού προσδιορισμού "μακεδονικός", η ρευστότητα στα Δυτικά Βαλκάνια, λόγω των καθυστερήσεων στις ενταξιακές διαδικασίες στην ΕΕ και, ενδεχομένως, η ημέτερη προεκλογική περίοδος (που, κατά περίπτωση, ξυπνά συνειδήσεις ή ευνοεί κομματικές μετεγγραφές) οδηγούν σε ευρείες συζητήσεις εντός του υπουργείου Εξωτερικών για το μέλλον της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Οι σχετικοί ψίθυροι, διαμαρτυρίες και προειδοποιήσεις από πλήθος στελεχών της Διπλωματικής Υπηρεσίας για την αποδυνάμωση της ισχύος και της εικόνας της Ελλάδας έχουν πυκνώσει τόσο πολύ τις τελευταίες εβδομάδες, ώστε η ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών καταβάλλει προσπάθειες κατευνασμού και διατήρησης ήπιων τόνων.

Το ενδοϋπηρεσιακό κλίμα θα ήταν άλλωστε πιο τεταμένο στην περίπτωση που οι βαλκανικές εξελίξεις και οι διμερείς σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων δεν καλύπτονταν από τη συγκυρία των σοβαρότατων εξελίξεων στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο, επιβάλλοντας αυτοσυγκράτηση έναντι του πιθανού μεγαλύτερου κακού.

Στο πλαίσιο αυτό, όπως επισημαίνουν καλά πληροφορημένες πηγές, εστάλησαν επειγόντως ειδικές οδηγίες προς σχεδόν όλες τις πρεσβείες και τις μόνιμες αντιπροσωπίες της χώρας μας στο εξωτερικό. Οι οδηγίες ανακλούν την προσπάθεια της υπηρεσιακής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών να τετραγωνίσει τον κύκλο, καθησυχάζοντας τα διαμαρτυρόμενα στελέχη.

Αφενός διαπιστώνεται η, επί της αρχής, τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών ως προς την επίσημη ονομασία "Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας", αφετέρου αναγνωρίζεται πως υπάρχει διαρκής διολίσθηση προς μια προβληματικότατη κατάσταση, λόγω της επικράτησης του όρου "μακεδονικός/ή" σε όλες τις άλλες χρήσεις. Κατά τις ίδιες πηγές, το υπουργείο Εξωτερικών προκρίνει, στην παρούσα φάση τουλάχιστον, την τήρηση στάσης αναμονής και την προσεκτική εξέταση της κατάστασης, χωρίς όξυνση των τόνων, ή πραγματοποίηση διαβημάτων στα Σκόπια ή σε άλλες ξένες κυβερνήσεις.

Οι "Πρέσπες" ήδη κλονίζονται

Ωστόσο, όπως δείχνουν οι δικαιολογημένες διαμαρτυρίες των διπλωματών και η καλά ισορροπημένη --ως ακροβατικά δεξιοτεχνική-- αντίδραση της υπηρεσιακής ηγεσίας τους, η Συμφωνία των Πρεσπών ήδη κλονίζεται. Οι κλυδωνισμοί είναι ισχυροί και εντεινόμενοι. Και, εκ των πραγμάτων ανατρέπεται η άποψη τόσο της κυβέρνησης όσο και αρκετών στελεχών της υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη ΝΔ. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, μολονότι η πραγματική κατάσταση επιδεινώνεται για τα ελληνικά συμφέροντα, τίποτε δεν θα πρέπει να αναθεωρηθεί λόγω της νομικής αρχής ότι «οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται» (pacta sunt servanda).

Η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Κύπρο, στο Αιγαίο και στα Βαλκάνια θα φέρει τα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής σε ατζέντα προτεραιότητας για τη νέα κυβέρνηση, μετά την 7η Ιουλίου, καθώς η απερχόμενη κληροδοτεί μοιραίο φορτίο. Κατά το σκεπτικό του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και των υπουργών Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά και Γιώργου Κατρούγκαλου, μετά τους --όντως επιτυχείς-- χειρισμούς για τα ζητήματα εγγυήσεων και ασφάλειας στην Κύπρο το 2017, είχε έρθει η ώρα να κλείσουν τα μέτωπα με τα Τίρανα και τα Σκόπια. Σκοπός η Ελλάδα να καλύψει τα νώτα της και να επικεντρωθεί στις σχέσεις με την Άγκυρα.

Το σκεπτικό τους προβλήθηκε στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τραμπ, στους υπουργούς Εξωτερικών Τίλερσον και Πομπέο, και τους συμβούλους Εθνικής Ασφάλειας Μακμάστερ και Μπόλτον, όπως και στον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν, στη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ και πολλούς άλλους. Στο δε εσωτερικό, το ίδιο σκεπτικό παρουσιάστηκε σαν αλάνθαστο και ίσως μη κατανοητό από τους "αδαείς" αντιδρώντες. Σήμερα, η αδυναμία ουσιαστικής προστασίας της ελληνικής εθνικής μειονότητας στην Αλβανία, η επικράτηση του όρου "μακεδονικός" υπέρ του βόρειου γείτονα και η ανησυχία για όσα ίσως συμβούν στην ευρεία περιοχή, από το Αιγαίο ως την Κύπρο, ξυπνούν πια τους πάντες.

Παράλληλα, πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι πλήθος παραγόντων επιβαρύνουν περισσότερο την κατάσταση. Εδώ και αρκετούς μήνες, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχε μεταφέρει στην Αθήνα την ανησυχία του για πιθανή πτώση της κυβέρνησης του "μετριοπαθούς" Ζάεφ, αν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (20-21 Ιουνίου) δεν όριζε ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για τη χώρα του. Επίσης, η κυβέρνηση της Αλβανίας (που ούτε αυτή έλαβε ημερομηνία) κατηγορεί, ανεπίσημα, την ΕΕ πως «δεν σκέφτεται στρατηγικά» και «αν δεν μας θέλει, να το πει»!

Παρ’ όλα αυτά, η Γαλλία και η Ολλανδία δεν δέχονται ορισμό ημερομηνιών σύντομα, ενώ δυναμικά στη διαπραγμάτευση έχει εισέλθει η Βουλγαρία, η οποία --λόγω των δικών της απόψεων περί "μακεδονικής" γλώσσας και ιστορίας-- απορρίπτει τα αιτήματα Ζάεφ. Ταυτόχρονα, η Τουρκία προωθεί τους ισλαμικούς σχεδιασμούς της στα Δυτικά Βαλκάνια, η Ρωσία τους πολιτικούς στόχους της και η Κίνα την --εμφανή και αφανή-- οικονομική επιρροή της.

Η νέα προδοσία της Κύπρου

Του Νίκου Ιγγλέση*
https://greekattack.wordpress.com

Η Τουρκία, από τις αρχές Μαΐου, έχει εισβάλλει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) της Κυπριακής Δημοκρατίας και πραγματοποιεί παράνομη, σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, γεώτρηση, 37 ναυτικά μίλια δυτικά της Πάφου, με το γεωτρύπανο Φατίχ (Πορθητής). Ένα δεύτερο τουρκικό γεωτρύπανο, το Γιαβούζ (Σουλτάνος Γιαβούζ Σελίμ) , κατευθύνεται ήδη προς την κυπριακή ΑΟΖ για να πραγματοποιήσει άλλη γεώτρηση, πιθανότατα στον κόλπο της Καρπασίας. Προσοχή, τα ονόματα στα γεωτρύπανα δε δόθηκαν τυχαία, έχουν τη σημειολογία τους. Η Ελλάδα παρακολουθεί και μαζί με την Κύπρο διαμαρτύρεται με διπλωματικά μέσα αλλά δεν ενεργεί. 

Η Τουρκία δευτερευόντως ενδιαφέρεται αν θα ανακαλύψει υδρογονάνθρακες κι’ αν θα υπερασπιστεί τα οικονομικά συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Το πρώτιστο ενδιαφέρον της Άγκυρας είναι να ακυρώσει de–facto την ανεξάρτητη υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας την οποία θεωρεί «εκλιπούσα» και κατά συνέπεια δεν της αναγνωρίζει το δικαίωμα κυριαρχίας στην ΑΟΖ του νησιού. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι η ΑΟΖ της Κύπρου είναι τμήμα της υφαλοκρηπίδας της Ανατολίας η οποία συναντάει αυτές της Αιγύπτου και της Λιβύης.

Με τον τρόπο αυτό η Άγκυρα διαμηνύει στα κράτη της περιοχής, στις Μεγάλες Δυνάμεις και στις πετρελαϊκές εταιρείες ότι καμιά διευθέτηση στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη δική της καθοριστική συμμετοχή. Επιχειρεί να επιβεβαιώσει  το ρόλο της ως ηγεμονική περιφερειακή δύναμη. Με ανάλογους ισχυρισμούς η Τουρκία αμφισβητεί την εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ – δεν έχουμε τολμήσει να την ανακηρύξουμε – υποστηρίζοντας ότι όλα τα ελληνικά νησιά και ιδιαίτερα το σύμπλεγμα της Μεγίστης (Καστελόριζο) κάθονται πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Ανατολίας και κατά συνέπεια δε δικαιούνται ΑΟΖ, πέραν των χωρικών υδάτων τους. Όλα αυτά δεν έχουν καμιά νομική βάση σύμφωνα με τη διεθνή Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας. Γι’ αυτό η Τουρκία δεν έχει υπογράψει αυτήν τη Σύμβαση.

Η νέα τουρκική εισβολή – Αττίλας 3 – στην κυπριακή ΑΟΖ «νομιμοποιείται» μόνο με την προβολή αεροναυτικής ισχύος. Τα δύο γεωτρύπανα και τα δύο ερευνητικά πλοία συνοδεύονται και προστατεύονται από τουρκικές φρεγάτες και μαχητικά αεροσκάφη. Αυτό το τονίζουν σε κάθε ευκαιρία οι κυβερνητικοί παράγοντες της γείτονος, προκειμένου να τρομοκρατήσουν ακόμη περισσότερο τη φοβική ελληνική πλευρά.

Αθήνα και Λευκωσία, τελείως προβλέψιμες για την Άγκυρα, αντέδρασαν με διπλωματικές ενέργειες και προσπάθησαν να εκμαιεύσουν  δηλώσεις κυρίως από την ΕΕ και τις ΗΠΑ που να καταδικάζουν τις πειρατικές ενέργειες της τουρκικής πλευράς. Όντως στα συμπεράσματα  του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου  της ΕΕ (20-6-19) αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι:

§  Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τις τρέχουσες παράνομες δραστηριότητες γεωτρήσεων της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ακόμη απαντήσει στις επανειλημμένες εκκλήσεις της ΕΕ να σταματήσει αυτές τις δραστηριότητες.

§  Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπογραμμίζει τις σοβαρές άμεσες αρνητικές επιπτώσεις που έχουν αυτές οι παράνομες ενέργειες σε ολόκληρο το φάσμα των σχέσεων ΕΕ-Τουρκίας.

§  Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Τουρκία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, να σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου και να απέχει από τέτοιου είδους ενέργειες.

§  Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εγκρίνει την πρόσκληση προς την Επιτροπή και την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης να υποβάλουν χωρίς καθυστέρηση επιλογές για κατάλληλα μέτρα, συμπεριλαμβανομένων στοχευμένων μέτρων.

Πολύ λίγα, πολύ αργά. Όλη αυτή η λεκτική υποστήριξη προς την Κυπριακή Δημοκρατία δεν πρόκειται βεβαίως να σταματήσει την υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών. Τα μέτρα (κυρώσεις κατά προσώπων και εταιρειών, πάγωμα συνεργασίας σε ορισμένους τομείς κλπ)  που τυχόν ληφθούν, αν ληφθούν, θα είναι πρακτικά ανώδυνα – δε θα έχουν «σιδερένια δόντια» – μπροστά στα γεωπολιτικά οφέλη της Τουρκίας που στο μεταξύ θα έχει διαμορφώσει νέα δεδομένα, μετά το έδαφος, και στη θάλασσα της Κύπρου. Μόνο πολιτικά αφελείς μπορούν να ελπίζουν ότι η «έκφραση σοβαρών ανησυχιών», η προτροπή «σεβασμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου» και η πρόθεση μελλοντικής εφαρμογής «στοχευμένων μέτρων» θα σταματήσουν ή έστω θα επιβραδύνουν τη νέο-οθωμανική επέλαση.

Θυμίζουμε ότι ο «πολιτικός χυλός» της ΕΕ επί 45 χρόνια ανέχεται την κατοχή του 37,5% του εδάφους ενός κράτους – μέλους της από μια τρίτη χώρα (Τουρκία) χωρίς καμιά ουσιαστική αντίδραση. Αντίθετα, με μεγάλη ευκολία, επέβαλε οικονομικές κυρώσεις στη Ρωσία για την Κριμαία και στη Βενεζουέλα για τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών της. Καθόλου τυχαία ο Αττίλας 3 εξελίσσεται όταν η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο και η ΕΕ είναι ακέφαλη, με τις διάφορες πολιτικές φατρίες να συγκρούονται για το διαμοιρασμό  των ηγετικών πόστων (Πρόεδρος της Επιτροπής, Πρόεδρος του Συμβουλίου, Πρόεδρος του Κοινοβουλίου, Επίτροπος Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας, Πρόεδρος ΕΚΤ).

Κάποιοι θα αναρωτηθούν: Τι μπορούσε να γίνει; Η μητέρα πατρίδα έχει ηθική και πολιτική υποχρέωση να υπερασπιστεί την ΑΟΖ της Κύπρου. Η Ελλάδα είναι εγγυήτρια δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας και οφείλει να την υπερασπιστεί όπως ακριβώς ισχυρίζεται ότι κάνει η Τουρκία για τα συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων. Σε διαφορετική περίπτωση καταρρέει η οποιαδήποτε αποτρεπτική αξιοπιστία του Ελληνισμού στο σύνολό του.

Το πολιτικό προσωπικό στην Αθήνα επιχειρεί να καθησυχάσει τους πολίτες λέγοντας ότι διαθέτει εγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο αντιμετώπισης μιας σοβαρής τουρκικής πρόκλησης που θα προσπαθήσει να δημιουργήσει τετελεσμένα εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας. Ο υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος δήλωσε πρόσφατα: «Η Άγκυρα ούτε να διανοηθεί δεν πρέπει, να προσπαθήσει να μεταφέρει τη συμπεριφορά της σε δικά μας νερά. Εμείς έχουμε Πολεμικό Ναυτικό και έχουμε στείλει παντού τα αναγκαία σήματα ότι δεν πρέπει κανείς να διανοηθεί να έρθει στα δικά μας νερά». Ανάλογες δηλώσεις έκανε και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ενώ η ΝΔ και ο, συνήθως λαλίστατος, αρχηγός της Κυριάκος Μητσοτάκης «ποιούν την νησαν», κοινώς κάνουν την πάπια.

Τα αμείλικτα ερωτήματα είναι: Τα νερά της Κύπρου δεν είναι ελληνικά; Μήπως είναι τουρκικά; Τα αναγκαία σήματα γιατί δεν εστάλησαν εγκαίρως και για την ΑΟΖ της Κύπρου; Το Πολεμικό Ναυτικό υπερασπίζεται μόνο τον ελλαδικό χώρο ή τα συμφέροντα όλου του έθνους; Αποτελεί ή όχι προδοσία να εγκαταλείπονται οι 800.000 Ελληνοκύπριοι στις ορέξεις της Τουρκίας και τα κυρίαρχα πολιτικά κόμματα να «κρύβονται» πίσω από το γεγονός ότι η μικρή Κύπρος δε διαθέτει Πολεμικό Ναυτικό. Μήπως γι’ αυτό από την εποχή Σημίτη εγκαταλείφθηκε το «Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα»;

Τα ετεροπροσδιορισμένα κόμματα «εξουσίας» στην Αθήνα δε θέλουν να αντιληφθούν ότι μετά την κυπριακή ΑΟΖ το Φατίχ και το Γιαβούζ θα βρεθούν έξω από το Καστελόριζο, νότια της Κρήτης και στο μέσον του Αιγαίου αλλά τότε θα είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε αποτρεπτική δράση. Το διακύβευμα δεν είναι οι υδρογονάνθρακες αλλά η ανατροπή των γεωπολιτικών δεδομένων και η μετατροπή της Ελλάδας σε δορυφόρο των Νέο-Οθωμανών. Οι ελληνικές φρεγάτες και τα υποβρύχια έπρεπε να βρίσκονται στην ΑΟΖ της Κύπρου, να κάνουν επίδειξη σημαίας και να μην αφήνουν τα τουρκικά πλοία να βολτάρουν ανενόχλητα σαν να πρόκειται για δικά τους νερά. Και αυτό όχι για να γίνει πόλεμος αλλά για να μη χρειαστεί να γίνει. Μόνο μια αξιόπιστη αποτρεπτική δράση μπορεί να σταματήσει ένα αναθεωρητικό κράτος. Η Τουρκία αντιπροσωπεύει για τον Ελληνισμό μια  «απέραντη απειλή» που δεν έχει όρια, παρά μόνο αν εμείς  βάλουμε όρια.

Τα τελευταία δέκα χρόνια η Τουρκία υλοποιεί ένα τεράστιο εξοπλιστικό πρόγραμμα αναπτύσσοντας παράλληλα την εγχώρια αμυντική βιομηχανία της. Στην Ελλάδα τα μνημονιακά κόμματα επέλεξαν την παραμονή στην Ευρωζώνη, την εξυπηρέτηση του χρέους και αναπόφευκτα τον περιορισμό, μεταξύ πολλών άλλων και των αμυντικών δαπανών. Έτσι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Ευάγγελος Αποστολάκης σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του δήλωσε: «Η αναλογία δυνάμεων (σ.σ. με την Τουρκία) έχει διαταραχθεί. Αυτά που ξέραμε για τους συσχετισμούς έχουν αλλάξει».

Το 2018 η Ελλάδα πλήρωσε μόνο για τόκους, όχι για χρεολύσια, του ευρώ-χρέους 5,7 δις ευρώ. Μ’ αυτά τα χρήματα, ενός μόνο έτους, θα μπορούσαν να αγοραστούν, ενδεικτικά αναφέρονται, 4 γαλλικές φρεγάτες Fremm, με αντιαεροπορική άμυνα περιοχής (όχι σημείου όπως οι υπάρχουσες φρεγάτες) και τουλάχιστον 30 αμερικανικά F-35 Stealth. Από το 2010  πληρώσαμε μόνο για τόκους 77,7 δις. ευρώ. Αν μόνο το 1/3 του ποσού αυτού δινόταν τμηματικά για την αγορά οπλικών συστημάτων και την ανάπτυξη της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας η Τουρκία σήμερα «θα καθόταν στα αυγά της».

Αρκεί μια ματιά να ρίξει κανείς στο χάρτη για να αντιληφθεί ότι ο Ελληνισμός για να υπερασπιστεί το Αρχιπέλαγος και την Κύπρο χρειάζεται αεροναυτική ισχύ τουλάχιστον ίση μ’ αυτήν της επιδρομικής Τουρκίας.

Ο χρόνος επιβίωσης του έθνους τελειώνει. Ακούει κανείς; Καταλαβαίνει κανείς; Ή το μόνο που ενδιαφέρει τα κόμματα «εξουσίας» είναι η ψηφοθηρία προκειμένου να διαχειριστούν μια μικρή και εξευτελισμένη Ελλάδα;

*Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας του βιβλίου
«Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»
που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ "ΝΕΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ" ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΕΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ!

Πολιτικό Συμβούλιο, Αθήνα 19 Ιουνίου 2019

Ανακοίνωση 

Από τις τελευταίες πολιτικές διεργασίες διαφόρων σχηματισμών και «καλέσματα», όπως από ενωρίς εντοπίσαμε δεν υπήρξε έδαφος συμπόρευσης των Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων για κοινή εκλογική δράση με πρόγραμμα κοινού παρονομαστή.

Οι εκλογές αυτές μόνο με μια συγκροτημένη παρουσία των Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων, θα μπορούσε να καταστούν ευκαιρία αποδόμησης του σαθρού πολιτικού συστήματος. Τούτο πέραν των άλλων, δεν κατέστη δυνατό και από ότι φαίνεται θα είναι δύσκολο να καταστεί και στο εγγύς μέλλον τουλάχιστον, γιατί στις δυνάμεις αυτές εμφιλοχωρούν εγγενείς αδυναμίες, τόσο ιδεοληψιών, είτε εξ αριστερών είτε εκ δεξιών, όσο και παθογένειες και πολιτικά βιώματα εκ της ακολουθίας του πολιτικού συστήματος.

Η Νέα Πολιτική οφείλει και με τη δράση της αλλά και με τη σιωπή να δεικνύει το Νέο και να πλάσει αυτό το οποίο την καθιστά αναγκαιότητα απέναντι στο παλιό και το άχρηστο, που αργά η γρήγορα θα πάει στην άκρη.

Οφείλουμε να σφυρηλατήσουμε τον εναλλακτικό πόλο και πρώτα απ’ όλα και κύρια, σε όλη την έκταση αυτού που προτείνουμε ως Νέα Πολιτική: την ανάδειξη του Θεσμικό -Οικονομικού προβλήματος, στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού και τις συνέπειες της συμβατικής θεσμίσεως της λεγομένης Ευρώπης και της κατ’ ιδιώνυμο τρόπο εγκαθιδρύσεως της διεθνούς ολιγαρχίας και των Τραπεζιτών.

Τα παραπάνω αποκτούν ιδιαίτερο νόημα στην εποχή της μνημονιακής Επιτροπείας στην Ελλάδα της φαινομενικής και όχι πραγματικής και ανεξάρτητης εφαρμοζόμενης πολιτικής. Ο Ελληνικός Λαός, δυστυχώς θα κληθεί να συνεχίσει την φόρου υποτέλεια και την υπανάπτυξη.

Είναι βέβαιο ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση θα βιώσουμε πολύ σύντομα όχι μόνο το δημογραφικό πρόβλημα, αλλά και το πρόβλημα ύπαρξής μας ως έθνος.

Πέραν τούτων στο πλαίσιο αυτής της απόλυτης οικονομικής αδυναμίας της χώρας, θα πυκνώνουν οι κίνδυνοι και στα εθνικά θέματα για τα οποία απαιτείται ειδική και σε βάθος ανάλυση και χειρισμοί.

Αντιμετωπίζοντας λοιπόν την κατάσταση με νηφαλιότητα, η πολιτική μας στάση μας ωθεί σε αυτές τις εθνικές εκλογές να είμαστε απολύτως συνεπείς τόσο ως προς αυτά που πρεσβεύουμε ως ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, όσο και ως προς την αρχήθεν εξαγγελία μας, περί της αναγκαιότητας συμπόρευσης των Δημοκρατικών Πατριωτικών Δυνάμεων, η οποία όμως δεν κατέστη δυνατή.

Η ιστορική εμπειρία αποδεικνύει για ακόμα μια φορά, ότι ο αγώνας είναι συνεχής και μεγάλος για να γίνουν αντιληπτά τα όσα πρεσβεύουμε στο πλαίσιο και των διαμορφούμενων συνθηκών.
Ο Λαός μας και έμπειρος είναι και υπεύθυνος είναι, να πράξει για το συμφέρον του, για το συμφέρον της Πατρίδας.

Στην επίθεση της Τουρκίας αντιπαραθέτουμε φοβική “ψυχραιμία”!

Κώτας Γρίβας*

16 Ιουνίου 2019

 Η απροκάλυπτη χρήση ισχύος εκ μέρους της Τουρκίας στον θαλάσσιο χώρο γύρω από την Κύπρο, σε συνδυασμό με την εν εξελίξει γεώτρηση από τον “Πορθητή”, δεν είναι μια απλή πρόκληση. Αν καταφέρει και παγιώσει αυτήν την κατάσταση τότε θα έχει καταφέρει να ακρωτηριάσει σε τέτοιον βαθμό τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας ώστε να πάψει να θεωρείται “πλήρες” και κανονικό κράτος.

Στην πραγματικότητα, η Κυπριακή Δημοκρατία δέχεται μεγάλης κλίμακας επίθεση που απειλεί άμεσα την κρατική της υπόσταση. Με ελάχιστη δόση υπερβολής θα μπορούσαμε να πούμε πως ό,τι συμβαίνει στην Κύπρο σήμερα αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές επιθέσεις εναντίον ανεξάρτητου κράτους από άλλη χώρα, οι οποίες έχουν σημειωθεί στο πλανητικό σύστημα μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όσο δε πιο σύντομα κατανοήσουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης τόσο καλύτερα για την επιβίωση της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Όμως, τόσο το κυπριακό όσο και το ελλαδικό σύστημα εξουσίας δείχνουν να είναι βυθισμένα σε μια ληθαργική “ψυχραιμία”. Δεδομένων μάλιστα και των εξελίξεων στο Αιγαίο, όπου η Άγκυρα ημιεπισήμως σχεδόν “τουρκοποιεί” τα Ίμια, θέτοντας τέλος στο καθεστώς των “γκρίζων ζωνών” που ίσχυε μέχρι πρότινος, αναρωτιέται κανείς τι περισσότερο πρέπει να γίνει για να χάσουν την “ψυχραιμία” τους.

Η μόνη στρατηγική που δείχνει να υπάρχει από πλευράς της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι η προσμονή πως κάποιος θα έλθει για να βάλει στη θέση της την Τουρκία. Όμως, αυτή είναι μια μάλλον ανεδαφική ελπίδα. Όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει σε παλαιότερο άρθρο του στο SLpress.gr, οι ΗΠΑ έχουν κάνει μια τεράστια γεωπολιτική επένδυση στην Τουρκία, η σημασία της οποίας έχει μεγαλώσει και δεν έχει μικρύνει τα τελευταία χρόνια. Κι αυτό, λόγω της μετάλλαξης του “βαθέος εσωτερικού” της Ευρασίας που προκαλεί η ανάπτυξη του κινεζικού “Δρόμου του Μεταξιού” (One Belt One Road).

Η μετάλλαξη του Δικαίου της Θάλασσας

Και γι’ αυτόν αλλά και για άλλους λόγους, το πιο πιθανόν είναι ότι η Ουάσιγκτον, στον ορατό χρονικό ορίζοντα θα αποφύγει να συγκρουστεί με την Άγκυρα, παρότι οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν επιδεινωθεί, λόγω και των S-400. Αν η προσμονή σε μια αμερικανική αποφασιστική παρέμβαση υπέρ των ελληνικών συμφερόντων είναι ανεδαφική, η πίστη στην ευρωπαϊκή στήριξη αγγίζει τα όρια της αυτοτύφλωσης. Η ΕΕ ως σύνολο στερείται ολοκληρωτικά των δομών που θα της επέτρεπαν να λειτουργήσει αποφασιστικά υπέρ της Κύπρου και της Ελλάδας, ακόμη και αν το ήθελε. Τα επιμέρους ευρωπαϊκά κράτη είναι και απρόθυμα, αλλά και παντελώς αδύναμα, ώστε να προσφέρουν κάτι καλύτερο από λεκτική συμπαράσταση.

Ούτε, όμως, και η Αίγυπτος ή το Ισραήλ μπορούν να στηρίξουν αποφασιστικά την Κύπρο. Ναι μεν έχουν επενδύσει σε μια ουσιαστική συμμαχία με τη Λευκωσία, πλην όμως πολύ δύσκολα θα έπαιρναν την απόφαση να εμπλακούν σε μια επικίνδυνη αντιπαράθεση με την Άγκυρα για να σώσουν την Κύπρο, τη στιγμή μάλιστα που η ίδια δεν κάνει τίποτε για να σώσει τον εαυτό της.

Ακόμη πιο ανεδαφική είναι η άποψη ότι επειδή η Τουρκία παραβιάζει με ωμό τρόπο το Διεθνές Δίκαιο, η Κύπρος, με κάποιον τρόπο, θα καταφέρει να δικαιωθεί. Όμως, όπως ο γράφων έχει υποστηρίξει και σε παλαιότερο άρθρο του στο SLpress.gr , το Δίκαιο της Θάλασσας είναι μια δυναμική έννοια που διαρκώς εξελίσσεται και όχι μια παγιωμένη κατάσταση.

Η νέα φάση του ανταγωνισμού χερσαίων και ναυτικών δυνάμεων στην περιφέρεια της Ευρασίας, που αναμένεται να αποτελέσει τον βασικό παράγοντα διαμόρφωσης του διεθνούς συστήματος τα επόμενα χρόνια, οδηγεί χώρες όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, η Βραζιλία, αλλά και οι ΗΠΑ, σε μια εξαιρετικά διευρυμένη αντίληψη των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων στις θαλάσσιες περιοχές γύρω από αυτές και στην επιβολή των θέσεών τους στις μικρότερες χώρες.

Οι τελευταίες, ακόμη και αν δικαιωθούν στα διεθνή δικαστήρια, όπως έγινε με τις Φιλιππίνες, βλέπουν ότι η δικαίωσή τους μένει στα χαρτιά. Η πειρατική συμπεριφορά της Τουρκίας, λοιπόν, δεν είναι προϊόν της “παράνοιας” του Ερντογάν. Αποτελεί στοιχείο της δηλωμένης και μακρόπνοης στρατηγικής της Άγκυρας να εξελιχθεί σε έναν ανεξάρτητο πόλο ισχύος του διαμορφούμενου πολυπολικού διεθνούς συστήματος.

Η γεωπολιτική ενηλικίωση της Ελλάδας

Εν κατακλείδι λοιπόν, κανείς δεν πρόκειται να έλθει να σώσει την Κυπριακή Δημοκρατία. Αν θέλει να σωθεί και να μην οδηγηθεί σε μια οξύτατη γεωπολιτική απομείωση, που σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να οδηγήσει σε γεωπολιτική εξάλειψη, θα πρέπει να επενδύσει στον ίδιο της τον εαυτό. Και να αντιληφθεί ότι η Τουρκία δεν είναι ανίκητη. Σε κανένα επίπεδο. Η ισχύς της συμβαδίζει με δομικές αδυναμίες, αντιφάσεις και προβλήματα, ενώ οι φιλοδοξίες της προκαλούν αντιζηλίες, αντιπαλότητες και ανταγωνισμούς με πολλές χώρες.

Όμως, η όποια προσπάθεια αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής θα πρέπει να εδράζεται σε έναν πυρήνα αποτρεπτικής στρατιωτικής ισχύος. Βέβαια, αυτό ακούγεται εξοργιστικά κωμικό σε όσους έχουν επιβάλλει στον εαυτό τους την άποψη ότι η Κύπρος δεν θα είχε την παραμικρή πιθανότητα σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής με την Τουρκία. Υπό προϋποθέσεις, κάτι τέτοιο δεν ισχύει.

Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι σε θέση να αναπτύξει μια αποτρεπτική στρατιωτική μηχανή έναντι της Τουρκίας που να καλύπτει τόσο τα εδάφη της όσο και τις θαλάσσιες εκτάσεις γύρω από αυτήν. Το πώς μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο είναι μια μεγάλη συζήτηση που ξεφεύγει από τα περιορισμένα όρια αυτού του κειμένου. Ωστόσο, εδώ μπορούμε να πούμε πως οι διεθνείς εξελίξεις στον χώρο της στρατιωτικής τεχνολογίας, τέχνης και επιστήμης, επιτρέπουν σε μικρές χώρες, όπως είναι η Κύπρος, να αναπτύξουν αποτελεσματικά πλέγματα αντιπρόσβασης και άρνησης περιοχής (A2 / AD) που να διασφαλίζουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα στη στεριά και τη θάλασσα έναντι πολύ ισχυρότερων θεωρητικά δυνάμεων.

Για παράδειγμα, τα προϊόντα της λεγόμενης “Πυραυλικής Επανάστασης” (Missile Revolution) επιτρέπουν την ανάπτυξη φθηνών πυραυλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς που μπορούν να προσβάλουν πολεμικά πλοία σε μεγάλες αποστάσεις από τις ακτές, στο πλαίσιο δικτυοκεντρικών αρχιτεκτονικών μάχης. Σε κάθε περίπτωση, τόσο η Ελλάδα όσο και η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει κάποια στιγμή να αφήσουν πίσω τους την παιδική περίοδο της υψηλής τους στρατηγικής και να πάψουν να πιστεύουν σε καλοκάγαθους γίγαντες που θα έλθουν για να τις σώσουν.

Η μόνη λύση είναι να αρχίσουν να επενδύουν στον εαυτό τους, χωρίς ηττοπάθεια και χωρίς μεταφυσική ανάγνωση της ισχύος και των δυνατοτήτων του αντιπάλου. Όταν αυτό επιτευχθεί θα μπορούμε να αρχίσουμε να μιλάμε για ρεαλιστική χάραξη εξωτερικής πολιτικής, καθώς και για διαμόρφωση αποτρεπτικών στρατηγικών έναντι του τουρκικού ιμπεριαλισμού.

* Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων

Παγκόσμια ανησυχία από τις εκρήξεις στα τάνκερ στα στενά του Ορμούζ. Όλα στο κόκκινο!

Η πιο σημαντική πετρελαϊκή "αρτηρία" στον κόσμο

Η Σαουδική Αραβία ανακοίνωσε σήμερα ότι δύο σαουδαραβικά πετρελαιοφόρα βρίσκονται μεταξύ των σκαφών που αποτέλεσαν στόχο «επίθεσης δολιοφθοράς» ανοικτά των ακτών των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καταδικάζοντάς την ως απόπειρα να υπονομευθεί η ασφάλεια της παγκόσμιας προσφοράς αργού.

Τα ΗΑΕ ανακοίνωσαν χθες ότι τέσσερα εμπορικά σκάφη αποτέλεσαν στόχο δολιοφθοράς κοντά στο εμιράτο Φουζάιραχ, έναν από τους μεγαλύτερους κόμβους εφοδιασμού στον κόσμο που βρίσκεται ακριβώς έξω από τα Στενά του Χορμούζ. Δεν είπαν ποιος ήταν πίσω από την επιχείρηση, η οποία έλαβε χώρα εν μέσω κλιμακούμενων εντάσεων μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν.

Το υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν χαρακτήρισε τα περιστατικά «ανησυχητικά και τρομερά» και ζήτησε τη διενέργεια έρευνας.

Τα Στενά του Χορμούζ, ζωτικής σημασίας δίαυλος για τη ναυτιλία που συνδέει τους πετρελαιοπαραγωγούς της Μέσης Ανατολής με τις αγορές στην Ασία, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και όχι μόνο, βρίσκεται στο επίκεντρο των εντάσεων της περιοχής για δεκαετίες.

Ακολουθούν κάποιες πληροφορίες για τα Στενά:

Ποια είναι τα στενά του Χορμούζ;

* Ο θαλάσσιος δίαυλος χωρίζει το Ιράν και το Ομάν, συνδέοντας τον Κόλπο με τον Κόλπο του Ομάν και την Αραβική Θάλασσα.

* Το στενότερο σημείο στα Στενά έχει πλάτος 33 χιλιομέτρων, αλλά η δίοδος ναυσιπλοΐας έχει πλάτος μόλις τρία χιλιόμετρα προς κάθε κατεύθυνση.

Γιατί έχουν σημασία;

* Η αμερικανική Υπηρεσία Ενεργειακής Πληροφόρησης εκτίμησε ότι 18,5 εκατ. βαρέλια την ημέρα του πετρελαίου που μεταφέρεται διά θαλάσσης πέρασαν από τη δίοδο αυτή το 2016. Αυτό είναι περίπου το 30% του αργού και άλλων υγρών προϊόντων πετρελαίου που μεταφέρθηκαν διά θαλάσσης το 2016.

* Περίπου 17,2 εκατ. βαρέλια την ημέρα από αργό και συμπυκνώματα εκτιμάται ότι μεταφέρθηκαν μέσω των Στενών το 2017 και περίπου 17,4 εκατ. βαρέλια την ημέρα το πρώτο εξάμηνο του 2018, σύμφωνα με την εταιρία αναλύσεων του πετρελαϊκού κλάδου Vortexa.

* Με την παγκόσμια κατανάλωση πετρελαίου να είναι περίπου στα 100 εκατ. βαρέλια την ημέρα, αυτό σημαίνει ότι περίπου το ένα πέμπτο περνά μέσω των Στενών.

* Η μεγαλύτερη ποσότητα αργού που εξάγεται από τη Σαουδική Αραβία, το Ιράν, τα ΗΑΕ, το Κουβέιτ και το Ιράκ --όλα κράτη-μέλη του Οργανισμού Πετρελαιοεξαγωγικών Κρατών-- μεταφέρεται μέσω του θαλάσσιου αυτού διαύλου.

* Είναι επίσης ο δίαυλος που χρησιμοποιείται για σχεδόν όλο το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που παράγεται από τον μεγαλύτερο εξαγωγέα LNG του κόσμου, το Κατάρ.

* Κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράν το 1980-1988, οι δύο πλευρές προσπάθησαν να διακόψουν η μία τις εξαγωγές πετρελαίου της άλλης, σε μια διαμάχη γνωστή και ως «ο Πόλεμος των Τάνκερ».

* Ο αμερικανικός 5ος Στόλος, που εδρεύει στο Μπαχρέιν, είναι επιφορτισμένος με την προστασία των εμπορικών πλοίων στην περιοχή.

* «Ενώ η παρουσία του αμερικανικού 5ου Στόλου αναμένεται να διασφαλίσει ότι το κρίσιμης σημασίας θαλάσσιο πέρασμα παραμένει ανοικτό, είναι άμεσα πιθανοί προκλητικοί ελιγμοί των ιρανικών στρατιωτικών δυνάμεων όπως και μια επανέναρξη των πυρηνικών δραστηριοτήτων», έγραψαν σε έκθεσή τους στις 22 Απριλίου αναλυτές της τράπεζας RBC.

* Το Ιράν συμφώνησε να περιορίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα με αντάλλαγμα τη χαλάρωση των κυρώσεων στο πλαίσιο συμφωνίας του 2015 με τις ΗΠΑ και πέντε άλλες μεγάλες δυνάμεις. Η Ουάσινγκτον αποσύρθηκε από τη συμφωνία το 2018. Οι δυτικές δυνάμεις φοβούνται ότι το Ιράν θέλει να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα, κάτι που αρνείται η Τεχεράνη.

* «Όλες αυτές οι γεωπολιτικές ιστορίες θα μπορούσαν να αντιπροσωπεύουν ένα σκληρό θερινό σενάριο για τον πρόεδρο (Ντόναλντ) Τραμπ καθως προσπαθεί να διατηρήσει υπό έλεγχο τις τιμές του πετρελαίου», έγραψαν αναλυτές της RBC.

Υπάρχουν εναλλακτικοί δίαυλοι για το πετρέλαιο του κόλπου;

* Τα ΗΑΕ και η Σαουδική Αραβία έχουν προσπαθήσει να βρουν άλλες διόδους για να παρακάμψουν τα Στενά, συμπεριλαμβανομένης και της κατασκευής περισσότερων αγωγών πετρελαίου.

Έχουν υπάρξει στο παρελθόν περιστατικά στα στενά;

* Τον Ιούλιο του 1988, το αμερικανικό πολεμικό πλοίο Vincennes κατέρριψε ένα ιρανικό αεροσκάφος, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι 290 επιβαίνοντες, με την Ουάσινγκτον να αποδίδει το περιστατικό στο γεγονός ότι το πλήρωμα θεώρησε ότι το επιβατικό αεροσκάφος ήταν μαχητικό. Η Τεχεράνη είπε ότι επρόκειτο για εσκεμμένη επίθεση. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν ότι το Vincennes βρισκόταν στην περιοχή για να προστατεύσει τα ουδέτερα σκάφη απέναντι σε επιθέσεις του ιρανικού ναυτικού.

* Στις αρχές του 2008, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι οι ιρανικά σκάφη απείλησαν τα πολεμικά τους πλοία αφού πλησίασαν τρία σκάφη του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού στα Στενά.

* Τον Ιούνιο του 2008, ο τότε διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης, ο Μοχάμεντ Αλί Τζαφάρι, δήλωσε ότι το Ιράν θα επιβάλει ελέγχους στη ναυσιπλοΐα στα Στενά εάν δεχθεί επίθεση.

* Τον Ιούλιο του 2010, το ιαπωνικό πετρελαιοφόρο M Star δέχθηκε επίθεση στα Στενά. Την ευθύνη ανέλαβε μια ομάδα μαχητών, με την ονομασία Ταξιαρχίες του Αμπντάλα Αζάμ που είχε σχέσεις με την Αλ Κάιντα.

* Τον Ιανουάριο του 2012, το Ιράν απείλησε να μπλοκάρει τα Στενά ως αντίποινα για τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές κυρώσεις που είχαν ως στόχο τα έσοδα της χώρας από το πετρέλαιο, σε μια προσπάθεια να τερματιστεί το εμπορικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.

* Τον Μάιο του 2015, ιρανικά σκάφη εξαπέλυσαν βολές κατά τάνκερ με σημαία Σιγκαπούρης, το οποίο υποστήριξε ότι τα πυρά έπληξαν ιρανική πλατφόρμα πετρελαίου, με αποτέλεσμα το πλοίο να εγκαταλείψει την περιοχή.

* Τον Ιούλιο του 2018, ο πρόεδρος Χασάν Ροχανί άφησε να εννοηθεί ότι το Ιράν θα μπορούσε να διακόψει τη ροή πετρελαίου μέσω των Στενών ως απάντηση στο αίτηση των ΗΠΑ να μειωθούν στο μηδέν οι εξαγωγές πετρελαίου του Ιράν. Διοικητής των Φρουρών της Επανάστασης δήλωσε ότι το Ιράν θα μπλοκάρει όλες τις εξαγωγές μέσω των Στενών εάν διακοπούν οι εξαγωγές του Ιράν.

ΑΠΕ - ΜΠΕ

Άλλα επικαλέστηκε για προσφυγή στις κάλπες, άλλη είναι η πραγματικότητα!!

Δημήτρης Κυπριώτης

Ο ανεκδιήγητος Α. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι χθες δήλωναν περήφανοι για την επίτευξη των στόχων τους στην Οικονομία και για αυτό άλλωστε, όπως δήλωναν, μπορούσαν να διορίζουν, να δίνουν επιδόματα, να κάνουν ότι το δυνατό για να βαθαίνουν τα ελλείμματα στην οικονομία και ξαφνικά τους έπιασε  ο πόνος για τον κίνδυνο της,  από την άτυπη παρατεταμένη εκλογική περίοδο, αν εξαντλούσαν τις Συνταγματικές διατάξεις.

Δεν είναι βέβαια  η πρώτη φορά και φυσικά ούτε η τελευταία που μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό μπροστά στα μάτια του. Η αλήθεια στην προσφυγή στις κάλπες, φαίνεται να  είναι πολύ διαφορετική. Έχει να κάνει τόσο από εντολές που δόθηκαν από τους δανειστές ή άλλους κύκλους, για να αποφευχθεί και να μην ενταθεί η κοινωνική δυσαρέσκεια και για  να μην μεταβληθεί σε κοινωνική έκρηξη, όσο και όσα παίζονται στο Αιγαίο και γενικότερα στην Ανατολική Μεσόγειο.

Το πρώτο έχει να κάνει με δηλώσεις των αναξιόπιστων αξιωματούχων της ΕΕ, ότι η Οικονομία της Ελλάδας βρίσκεται σε κίνδυνο και θα χρειαστούν νέα μέτρα,  μην τυχόν και χαθούν τα συμφωνηθέντα, όταν αυτοί οι ψεύτες, μέχρι χθες δήλωναν ανερυθρίαστα για την επίτευξη των στόχων!

Και από την άλλη πλευρά,  οι συνεχιζόμενες παραινέσεις και συμβουλές των καλοθελητών  για την πιθανότητα ατυχήματος  με την Τουρκία, που αναζωπυρώνουν τα σενάρια για θερμό επεισόδιο ή για έναν περισσότερο εκτεταμένο πόλεμο και φέρνουν στην επιφάνεια τις άγνωστες μυστικές διαβουλεύσεις των Τσίπρα –Ερντογάν στην Τουρκία στην τελευταία επίσκεψη του πρώτου στο παλάτι  του Σουλτάνου.

Το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι τις εκλογές  αλλά και το αμέσως μετά, δεν προμηνύει κάτι το καλό. Μακάρι να διαψευστούμε!

Μας προετοιμάζουν για τα χειρότερα!

Δημήτρης Κυπριώτης

Τα «σύννεφα» των προειδοποιήσεων και των απειλών πολέμου  συνεχίζονται και την ίδια στιγμή  οι κομματικές ηγεσίες σιγούν, ενδιαφερόμενες μόνο για τα εκλογικά τους οφέλη. Όμως δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα. Τι θα κερδίσουν οι Έλληνες από την όποια κομματική εκλογική επιτυχία, όταν θα έχουν συντελεστεί στην Πατρίδα μας τετελεσμένα. Ας ανησυχούμε τουλάχιστον!

Δεν είναι οι εκλογές το παν. Η Ενότητα των Ελλήνων, και η ετοιμότητα των Ενόπλων Δυνάμεων θα αποτρέψει τα «περίεργα» που σηματοδοτούν…….. περίεργες δηλώσεις.

Δήλωση 1:

Ο Σημίτης, πρωθυπουργός της ντροπής των Ιμίων, σε συνέντευξή του στην "Καθημερινή της Κυριακής", ΣΥΝΙΣΤΑ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΗ εκκρεμοτήτων με την Τουρκία, αμέσως μετά τις εκλογές, για να κατοχυρωθεί η ειρήνη μεταξύ των δύο χωρών!!

Το ερώτημα όμως, απέναντι στην περίεργη αυτή δήλωση, είναι:  Τι έχουμε εμείς παραβιάσει, από πλευράς Διεθνούς Δικαίου  και ποιες είναι οι εκκρεμότητες με την Τουρκία, πέραν από τη διαφοράς μας για τον καθορισμό της Υφαλοκρηπίδας; 

Ιδού Η κατάληξη της περίεργης δήλωσης του:

«Πιστεύω ότι η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων μετά τις εκλογές είναι αναγκαία. Ο κίνδυνος επεισοδίων με αρνητικές επιπτώσεις θα είναι υπαρκτός, εάν δεν προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, όχι πάντα ευχάριστες ίσως, αλλά που κατοχυρώνουν την ειρήνη στην περιοχή. Σε μια τέτοια προσπάθεια η Ελλάδα θα έχει, πιστεύω, την συμπαράσταση τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και των ΗΠΑ.»

Δήλωση 2:

Συνεχίζονται οι περίεργες δηλώσεις και οι διαρροές παραγόντων των Η.Π.Α ταυτόχρονα με συνεχείς δηλώσεις περί ατυχήματος που εκπέμπει και ο ΥΕΘΑ Αποστολάκης όπου βρεθεί και όπου σταθεί, αν και πρώτιστο καθήκον του είναι η εμφύσηση ηθικού και η πληρέστερη προετοιμασία των Ενόπλων Δυνάμεων, για να αντιμετωπίσουν την οποιαδήποτε εχθρική απειλή.

Ιδού και οι χθεσινές αμερικανικές ανησυχίες και διαρροές:

«Η  Ουάσινγκτον με διαρροές που μεταδόθηκαν και από ελληνικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για “εκτός ελέγχου Ερντογάν” και εκφράζουν την ανησυχία τους για κάποιο “θερμό επεισόδιο” που μπορεί να προκαλέσει το τουρκικό καθεστώς»

Ξεκινάει επίσημα η προεκλογική περίοδος. ΠΡΟΣΟΧΗ στα εθνικά θέματα που είναι ανοιχτά !

Δημήτρης Κυπριώτης                                                      

Από Δευτέρα ξεκινάει η επίσημη προεκλογική περίοδος, μετά την κατάθεση της εντολής από τον πρωθυπουργό στον πρόεδρο της Δημοκρατίας και  με  αίτημα του πρώτου τη διάλυση της παρούσας Βουλής με επίκληση  σοβαρού  θέματος της οικονομίας.

Η περίοδος της 7^ης Ιουλίου που έχει επιλεγεί για τη διενέργεια εκλογών και με την άσφαλτο να «βράζει», δεν είναι η καλλίτερη ή μάλλον έχει πάρα πολλά χρόνια να επιλεγεί αυτός ο μήνας  για εκλογές, αφού και ο πληθυσμός έχει ξεκινήσει τις διακοπές του, οι δε υπερήλικες δύσκολα μετακινούνται. Πέραν όμως αυτών των δυσκολιών,  θα προσθέταμε ότι ο Ιούλιος είναι συνδεδεμένος μόνο με θλιβερές κοινοβουλευτικές αναμνήσεις,  αλλά και εθνικές τραγωδίες!

Την περίοδο αυτή και πάλι, εκτός από την σφοδρή αντιπαράθεση με όλα τα μέσα που γίνεται από τους «πρωταγωνιστές» της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης, εκείνο που χρειάζεται ιδιαίτερης  προσοχής, που  δεν φαίνεται όμως αυτό να σημειώνεται στην  μικροκομματική αντιπαράθεση, είναι τα εθνικά θέματα που είναι ανοιχτά όπως και οι εχθρικές ενέργειες της Τουρκίας  απέναντι στην Κύπρο και στο Αιγαίο.

Για αυτό τα εθνικά συμφέρονται να μην θυμιασθούν στα μικροκομματικά και βρεθεί ξαφνικά η χώρα  για μια αφορά ακόμη με την πλάτη στον τοίχο και τρέχουν στη συνέχεια οι υπεύθυνοι να βρουν προστάτες,  όταν όμως η ζημιά θα έχει γίνει. Η ιστορία είναι τόσο νωπή και ο λαός και κυρίως οι Ένοπλες Δυνάμεις , δεν θα πρέπει να παρασύρονται από την αντιπαράθεση των κομμάτων και βρεθούν  τελικά οι ίδιοι χαμένοι  και ταπεινωμένοι. Η Κύπρος, τα Ίμια, στέκουν εκεί και  μας φωνάζουν!

Ειδικά δε το μήνα αυτό και στις αρχές του άλλου, με νέα κυβέρνηση το πιθανότερο, αυτό που πρέπει να αναμένουμε είναι η κορύφωση των προκλήσεων της Τουρκίας τόσο στο Αιγαίο όσο και στην Ανατολική Μεσόγειο, με μοναδικό στόχο της την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Αιγαίο, ειδικά στο Καστελόριζο και την επιβολή των πάγιων θέσεών της στην Κύπρο,  για την εξασφάλιση ενεργειακών αποθεμάτων στην κυπριακή ΑΟΖ!!

Αλλά δεν είναι μόνο η Τουρκία, είναι και το Σκοπιανό,  αφού η πλευρά αυτή δεν εννοεί να εφαρμόσει  ούτε αυτά που συνυπέγραψε και έτσι αυτό που μένει είναι να παρθούν πίσω και να ακυρωθούν  όλες οι προβλέψεις της κατάπτυστης Συμφωνίας, ώστε να μην μείνει ούτε η ελάχιστη δυνατότητα στη Σκοπιανή πλευρά να επιβάλλει de facto αυτά που νομίζει ότι μπορεί να περάσει. Ο λαός, στη μεγάλη του πλειοψηφία, είναι έτοιμος να βοηθήσει στην κατεύθυνση αυτή

.

Τέλος η περίοδος αυτή για να καταλήξει ομαλά, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, αφού η Ελλάδα ανά πάσα στιγμή μπορεί να εμπλακεί σε καταστάσεις, ακόμη και πολεμικών επιχειρήσεων,  που άλλοι όμως θα έχουν σχεδιάσει και προετοιμάσει. Η τελευταία δήλωση των Η.Π.Α , ότι δεν θα επιτρέψουν να γίνει πόλεμος μεταξύ των συμμάχων και θα τον εμποδίσουν, κάθε άλλο παρά καθησυχαστική είναι, αφού αφήνει τεράστια ερωτηματικά, για το πως θα μπορέσει να ελέγξει την έκταση ενός ολοκληρωτικού πολέμου,  αλλά και για το γεγονός ότι δεν αποκλείει θερμό επεισόδιο , που αν πραγματοποιηθεί θα υπάρξουν και απρόβλεπτα  αποτελέσματα.

Τέλος τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά με απόφαση Βρυξελών!

Η Ελλάδα, η πρώτη χώρα στην Εμπορική  Ναυτιλία παγκοσμίως, με το μεγαλύτερο εμπορικό στόλο που διατηρούν μεγάλα ονόματα εφοπλιστών, έβαλε τίτλους τέλους στη λειτουργία του εμπορικού τμήματος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και μάλιστα  με απόφαση του ιερατείου των Βρυξελών!

Οι 2 μόνιμες δεξαμενές των 500.000 και 250.000 τόνων αντίστοιχα, από τις μεγαλύτερες στη Μεσόγειο, αλλά και τρεις ακόμη μικρότερες πλωτές καθώς και όλα τα μηχανήματα τεχνολογίας, όπως και τα δύο ρυμουλκά πλοία, υποχρεωτικά θα εκποιηθούν ως σκραπ(παλιοσίδερα) από τον  πλειοδότη που θα προκύψει από το διαγωνισμό

Και το σπουδαιότερο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να χρησιμοποιηθεί ο χώρος των 832.000 τμ, εκ των οποίων 65.000 τμ είναι στεγασμένα, ως Ναυπηγείο!

Και έτσι η Ελλάδα, η πρώτη ναυτιλιακή δύναμη παγκοσμίως,  αποκλείεται από τον τομέα των ναυπηγήσεων και των επισκευών!  Οι εργαζόμενοι; Ποιος νοιάζεται τώρα για αυτούς ; Ενδεχομένως να έχουν πάρει ήδη υποσχέσεις κατά τα γνωστά πολιτικά καμώματα. Η  πραγματικότητα όμως είναι ότι κανείς πλέον από αυτούς που υπέγραψαν αυτό το ξεπούλημα δεν πρόκειται να κάνει το παραμικρό.

Και ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα από όσα μας έχουν ετοιμάσει και μας έρχονται αμέσως μετά τις εκλογές. Ήδη η Κομισιόν μιλάει για εκτροχιασμό των οικονομιών και για κίνδυνο  μη επίτευξης των στόχων που έχουν τεθεί (τα λεφτά τους πάνω από όλα)προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος της «καμένης γης» και να έρθουν τα νέα μέτρα! Τι είχες Γιάννη μου,  τι είχα πάντα. Η πολιτική κοροϊδία πάνω από όλα. Όμως αυτά συμβαίνουν όταν η χώρα σου είναι προτεκτοράτο.

Να μην περάσει απαρατήρητη η παραίτηση του στρατηγού ε.α Ν. Ζαχαριάδη!

Πριν λίγες ημέρες η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε την παραίτηση του στρατηγού ε.α  Νίκου Ζαχαριάδη, επικεφαλής της Γενικής Διεύθυνσης Πολιτικής Εθνικής Άμυνας και επικεφαλής της Ελληνικής αντιπροσωπείας των συζητήσεων με την αντίστοιχη Τουρκική, για τα εν εξελίξει  Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Η παραίτηση αυτή είναι υψίστης σημασίας και υψηλού συμβολισμού, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη, αλλά θα πρέπει   να συμπεριληφθεί μαζί με άλλες  περίεργες ενέργειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς και οι λόγοι της παραίτησης δεν είναι αυτοί που προβλήθηκαν , ότι δηλαδή ο στρατηγός Ζαχαριάδης διαφώνησε για τη συνέχιση των συζητήσεων λόγω προεκλογικής περιόδου, μέχρι την ανάληψη διακυβέρνησης της χώρας από την επόμενη κυβέρνηση με νωπή την εντολή του Ελληνικού λαού, γεγονός που και αυτό είναι σωστό.

Οι λόγοι όμως είναι πολύ πιο σοβαροί που δεν θα μπορούσαν να εκτεθούν δημόσια από τον στρατηγό. Και αυτό το λέω με μεγάλη προσέγγιση της πραγματικότητας, αφού γνωρίζω από λοχαγό το στρατηγό Ν. Ζαχαριάδη, που πάντα διακρινόταν για  το υψηλό του  ήθος, την στρατιωτική του αγωγή και τις γνώσεις του.

Η παραίτησή του θεωρώ ότι πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση , για το πως θα πρέπει  να ενεργεί ένα υπεύθυνο στέλεχος,  όχι  μόνο των Ενόπλων Δυνάμεων αλλά της Δημόσιας Διοίκησης γενικότερα, όταν έρχονται σε σύγκρουση τα πιστεύω και ο όρκος του προς την Πατρίδα και το  Σύνταγμα, σε σχέση με τις εντολές προϊσταμένων του. Η παραίτηση τότε είναι μία ενέργεια μονόδρομος και ο  ενδεδειγμένος τρόπος  αντίδρασης.