Περί εθνικής άμυνας! « Ο Στρατός δεν είναι για να …στήνει σκηνές..»!

Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2019, 12:00

-A+A

Θανάσης Μαυρίδης*

Χωρίς σύγχρονες και αξιόμαχες Ένοπλες Δυνάμεις, κύριε Πρόεδρε, είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις των καιρών. Σε αντίθεση με ό,τι λένε στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια, η θάλασσα έχει σύνορα, οι γείτονές μας δεν είναι και τα καλύτερα παιδιά στον πλανήτη και η Ευρώπη έχει εξαντλήσει μέχρι σήμερα την ευαισθησία της στα τεκταινόμενα βορειότερα των ιταλοελβετικών συνόρων.

Η χρησιμότητα του στρατού δεν είναι πολλαπλή. Ο στρατός δεν εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια, όπως μας έλεγε ο Πάνος Καμμένος. Ούτε και ξοδεύουμε τόσο πολλά χρήματα για αμυντικούς σκοπούς μόνο και μόνο για να έχουμε μια παρωχημένη δομή και να συντηρούμε έναν υπέρμετρο αριθμό στρατηγών και ταξιαρχών, περισσότερους και απ' όσους διαθέτει ο βρετανικός στρατός, αν θυμάμαι καλά.

Ήμουν από εκείνους που είχαν υποστηρίξει από την πρώτη στιγμή ότι ΑΟΖ και ισχυρή άμυνα είναι δύο ταυτόσημες έννοιες. Δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα πλούσια κοιτάσματα υδρογονανθράκων στις θαλάσσιες ζώνες, αν δεν διαθέτουμε φρεγάτες και άλλα αναγκαία μέσα. Αρέσει - δεν αρέσει, αυτή είναι η αλήθεια. Κι ούτε πρόκειται να έρθει εδώ ο 6ος Στόλος για να υπερασπιστεί τα ελληνικά συμφέροντα.

Η κρίση έχει χτυπήσει και την άμυνα της χώρας. Και είναι τεράστια η ευθύνη της Ευρώπης για το γεγονός ότι από τη μία δεν αναγνωρίζει στην πράξη πως τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά και από την άλλη δεν αναγνωρίζει την ιδιαιτερότητα της χώρας μας με τους καλούς μας γείτονες, η οποία και μας ωθεί σε μεγάλες αμυντικές δαπάνες. Έτσι, με αφορμή την οικονομική κρίση, ο λογαριασμός «χτύπησε» και τις αμυντικές δαπάνες. Με ό,τι συνέπειες μπορούσε να έχει μια τέτοια εξέλιξη.

Το κακό, κύριε Πρόεδρε, είναι ότι η νέα αυτή πραγματικότητα δεν προκάλεσε νέες πολιτικές. Στο παρελθόν λύναμε τα θέματά μας με κάποια «αγορά του αιώνα». Με μεγάλες προμήθειες από το εξωτερικό, οι οποίες είχαν ως αποτέλεσμα και την «αγορά προστασίας» από τις μεγάλες δυνάμεις. Τώρα αυτό δεν ήταν δυνατόν. Δεν μπορούσαμε να ξοδέψουμε δισεκατομμύρια για την αγορά νέου τύπου αεροσκαφών. Θα περίμενε κανείς ότι θα υπήρχαν κάποιες «διορθωτικές κινήσεις». Ότι θα επενδύαμε στην αμυντική βιομηχανία. Η οποία αμυντική βιομηχανία υπάρχει, αλλά λειτουργεί σαν να πρόκειται για εργοστάσιο της Σοβιετικής Ένωσης, λίγες εβδομάδες πριν καταρρεύσει ο σοσιαλισμός. Θα περίμενε κανείς ότι θα επιδιώκαμε κάποιες διεθνείς συνεργασίες για να μπούμε στις νέες τεχνολογίες. Εντάξει, δεν θα παράγουμε αεροσκάφη. Αλλά drones θα μπορούσαμε!

Η θητεία πρέπει να παραμείνει στους 9 μήνες ή να αυξηθεί; Χρειάζεται μήπως να προσλάβουμε και άλλους επαγγελματίες οπλίτες; Πρέπει να αξιοποιήσουμε περισσότερο τους εφέδρους και τους εθνοφύλακες και να τους καλούμε πιο συχνά για τη μετεκπαίδευσή τους; Μήπως πρέπει να συζητήσουμε και τη στράτευση των γυναικών;

Δεν ξέρω ποιες μπορεί να είναι οι λύσεις. Το θέμα είναι ότι δεν βλέπουμε καν να υπάρχει μια κάποια κινητικότητα γύρω απ' αυτά τα θέματα. Λες και όλα θα γίνουν από μόνα τους. Με ένα μαγικό ραβδάκι. Την κρίσιμη ώρα θα ανοίξουν οι ουρανοί και από ένα παράλληλο σύμπαν θα εμφανιστούν τα διαστημικά αεροσκάφη των Ελ για να μας σώσουν. Ή, ακόμη χειρότερα, θα έρθουν να πολεμήσουν στη θέση μας οι Ισραηλινοί ή οι Αμερικανοί. Αστεία πράγματα...

Ο στρατός δεν είναι για να στήνει σκηνές για τους πρόσφυγες. Κάποιος πρέπει να κάνει κι αυτή τη δουλειά, αλλά όχι απαραίτητα ο ελληνικός στρατός. Ούτε για να σβήνει τις φωτιές στα βουνά. Κι εκεί κάποιος πρέπει να κάνει τη δουλειά, αλλά και πάλι αυτός ο κάποιος δεν μπορεί να είναι ο στρατός. Γενικώς, δεν μπορεί όλες οι καταστάσεις σ' αυτή τη χώρα να είναι έκτακτες και να απαιτείται η συμβολή του στρατού. Σε κάποιες ακραίες καταστάσεις; Σύμφωνοι! Αλλά όχι σε κάθε περιστατικό. Η δουλειά του στρατού είναι διαφορετική. Να εξασφαλίζει την εθνική άμυνα απέναντι σε οποιαδήποτε επιβολή. Και στις μέρες μας η δουλειά αυτή είναι ακόμη πιο δύσκολη, επειδή δεν έχουμε τη άνεση να αγοράζουμε οπλικά συστήματα με τον τρόπο που ένα παιδί θα αγόραζε ζαχαρωτά στο μαγαζί έχοντας αστείρευτη πίστωση...

Θα ρωτήσετε, κύριε Πρόεδρε, τι να πρωτοπρολάβετε να κάνετε. Διότι οι προηγούμενοι δεν άφησαν απλώς χάος. Άφησαν τίποτα! Τουλάχιστον στο χάος έχει κάποιος να διαχειριστεί κάτι. Να συμμαζέψει μια κατάσταση. Ενώ εδώ έχουμε ένα τίποτα. Ωστόσο, ο ιστορικός του μέλλοντος δεν θα δώσει άφεση αμαρτιών. Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Άδικο; Πιθανότατα. Αλλά οι κυβερνήσεις δεν κρίνονται μόνο γι' αυτά που έκαναν, αλλά κυρίως γι' αυτά που δεν έκαναν. Και η άμυνα, κύριε Πρόεδρε, είναι ένας κορυφαίος τομέας και ταυτόχρονα υψηλής προτεραιότητας. Δεν αρκεί να κάνουμε ότι κάνουμε σαν να κάνουμε, για να έχουν και οι άλλοι την αίσθηση ότι κάτι κάναμε...

·        thanasis.mavridis@liberal.gr

Η θάλασσα βάφτηκε καφέ στη Βάρκιζα! Υπάρχουν ευθύνες στους ανεύθυνους!

Δημήτρης Κυπριώτης

Πριν από  δύο μόλις ημέρες, κάναμε την παρακάτω ανάρτηση  στο Blog 3Β ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΤΕΣ, που δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα σε θέματα που απασχολούν τους Δημότες του Δήμου ΒΑΡΗΣ-ΒΟΥΛΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ, αναμένοντας κάποια υπεύθυνη τοποθέτηση της Δημοτικής αρχής για το σοβαρό θέμα που αναδείχθηκε.

Dimitris Kypriotis

23 ώρες

Τι ακριβώς κρύβει το έργο «Διευθέτηση ρέματος Κόρμπι;»

Με αφορμή την συνεχόμενη για 2η ημέρα αυθαίρετη ρίψη μπαζών, που είναι προϊόντα εκσκαφής προερχόμενα από την Ανατολική παραλία της Βάρκιζας και συγκεκριμένα από το λεγόμενο έργο «Διευθέτηση ρέματος Κόρμπι», με πιθανότατη τη μόλυνση της θάλασσας και του περιβάλλοντος, είναι πολύ πιθανόν να υπάρχει και αυθαίρετη δημιουργία μιας νέας παραλίας πέραν του ΝΑΟΒΒ,(μιλάμε για τον όμιλο στη Βάρκιζα και όχι στη Βούλα) που ξεπερνάει όμως τα δεδομένα του υπόψη έργου, με άγνωστο όμως σκοπό και ωφέλεια.

Όλα τα παραπάνω και κυρίως η μη υπεύθυνη, έστω και στοιχειωδώς, απάντηση στα ερωτήματα που τέθηκαν χθες για τα μπάζα που ρίχνονται στη θάλασσα αντί να μεταφέρονται εκτός περιοχής, από τους υπεύθυνους της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, μας έκανε εξαιρετικά υποψιασμένους για το τι ακριβώς εκτελείται εκεί από το Καλοκαίρι και μάλιστα, με πολύ «φούρια» !

Για το λόγο αυτό και μετά από τον πρώτο έλεγχο των δεδομένων , προκύπτουν τα εξής, τουλάχιστον περίεργα:

1. Το έργο, σύμφωνα με τις δηλώσεις της τότε αντιπεριφερειάρχου κ. Δούρου, αφορά στην κατασκευή έργων διευθέτησης μήκους 2.840 μέτρων περίπου, στο τμήμα από την εκβολή του στην παραλία της Βάρκιζας, μέχρι το υφιστάμενο τεχνικό έργο του ρέματος στη Λεωφόρο Βάρης – Κορωπίου (στο ύψος της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων) και η τότε Περιφερειάρχης, παρουσία της δημοτικής αρχής δήλωσε, ότι το έργο ξεπερνάει τα 20 εκ. ευρώ!

2. Το έργο ξεκίνησε στην προεκλογική περίοδο του Καλοκαιριού, με ότι αυτό συμβόλιζε, αλλά και με όσους ταλαιπώρησε, από την εκβολή του, χωρίς να είναι εξασφαλισμένο ότι θα εκτελεστεί σε όλο το μήκος του, δηλαδή από το ύψος της ΣΣΕ, αφού το τμήμα αυτό ανήκει στο Δήμο Κορωπίου, ο οποίος όμως καμία ανάμειξη ή εμπλοκή δεν φαίνεται ότι έχει, πράγμα πολύ, μα πάρα πολύ περίεργο!

3. Προφανώς για να γίνονται εκσκαφές, είναι λογικό να υπάρχει Εγκεκριμένος Προϋπολογισμός Έργου στο σύνολό του(τι ακριβώς αφορά και τι θα εκτελεστεί), Φορέας Χρηματοδότησης και Φορέας Επίβλεψής του Έργου.

Και εφόσον όλα αυτά θεωρούνται αυτονόητα ως δεδομένα, αυτό που αδυνατούμε να καταλάβουμε είναι:

ΓΙΑΤΙ δεν υπάρχει, έστω και μια ΠΙΝΑΚΙΔΑ που να καταγράφει όλα αυτά τα δεδομένα, ώστε να τα γνωρίζουν και οι δημότες, όπως γίνεται για κάθε έργο, ακόμη και για τα μικρής αξίας ;

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται, ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ, ώστε να μπορούν οι δημότες να απευθύνονται για ΕΠΙΛΥΣΗ προβλημάτων που προκύπτουν ή ακόμη και για ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ πάσης φύσεως, για το υπό εκτέλεση έργο;

Προς το παρόν αρκούμαστε σε αυτά, κρατώντας και πολλά άλλα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, μέχρι να εξακριβωθεί η ακρίβειά τους.

Όπως γίνεται αντιληπτό, το υπόψη θέμα άνοιξε και οι ενέργειες που θα ακολουθήσουν, θα ανακοινωθούν πολύ σύντομα.

Μετά από αυτήν την ανάρτηση τα γεγονότα εξελίχτηκαν πήραν έκταση και ανησύχησαν πολλούς δημότες, όχι όμως και την υπεύθυνη αρχή, αφού καμία απάντηση δεν δόθηκε μέχρι σήμερα.

Μετά από παρέμφαση δημοτικού συμβούλου της ελάσσονος αντιπολίτευσης, υπήρξε το  δημοσίευμα, https://www.zougla.gr/greece/article/i-8alasa-vaftike-kafe-sti-varkiza και λύθηκε εν μέρει το μυστήριο, αν και διατηρούμε επιφυλάξεις και για όλα τα άλλα θέματα που αναδείξαμε στην ανάρτηση που είχαμε κάνει, όπως προαναφέρθηκε.

Η συνέχεια φαίνεται ότι θα είναι εκρηκτική με τους κατοίκους πλέον  στα «κάγκελα», αφού τώρα συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα του θέματος, που ενδιαφέρει και επηρεάζει άμεσα το περιβάλλον που ζουν, αλλά και  μια από τις ομορφότερες  παραλίες της Αττικής. 

Η άμυνα, το χρήμα και οι Νενέκοι*

*Του Νίκου Ιγγλέση

https://greekattack.wordpress.com

Η Τουρκία με σχέδιο και σταθερά βήματα προχωράει στην επανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, περίπου 100 χρόνια μετά τη διάλυσή της στο τέλος του  Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η Άγκυρα έχει ήδη ζητήσει την επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάννης, που καθόρισε τα εξωτερικά σύνορα όλων των κρατών της περιοχής. Οι Τούρκοι μιλούν για τα «σύνορα της καρδιάς τους» που περιλαμβάνουν όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς από τα Βαλκάνια και τον Καύκασο μέχρι τη Συρία και το Ιράκ (έχουν εισβάλει και στις δύο χώρες) και φτάνουν μέχρι την Τρίπολη της Λιβύης. Διεκδικούν, πέραν από τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας, ένα μεγάλο κομμάτι της Ανατολικής Μεσογείου που αποκαλούν «Γαλάζια Πατρίδα» και σ’ αυτήν περιλαμβάνουν όλη σχεδόν την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας καθώς και το μισό Αιγαίο.

Η νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία φιλοδοξεί να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη της ευρύτερης περιοχής και ισότιμος συνομιλητής των Μεγάλων Δυνάμεων. Όμως, για να συμβεί αυτό απαιτούνται ισχυρές ένοπλες δυνάμεις. Ένα «φαραωνικό» πρόγραμμα εξοπλισμών βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

Οι νεο-Οθωμανοί, μέσω της κρατικής και ιδιωτικής πολεμικής βιομηχανίας τους, κατασκευάζουν 250 άρματα μάχης  (Altay) και 336 τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού. Έχουν ήδη ναυπηγήσει 6 κορβέτες (τύπου Milgem) και θα ναυπηγήσουν άλλες 6, ενώ το 2020 θα έχει ολοκληρωθεί ο εξοπλισμός του πρώτου σκάφους αμφίβιας εφόδου (Anadolou) – πρόκειται για μίνι αεροπλανοφόρο με 12 αεροσκάφη Stovl (βραχείας απονήωσης και κάθετης προσνήωσης), με ελικόπτερα και με μικρά αποβατικά σκάφη. Επίσης κατασκευάζονται 91 επιθετικά ελικόπτερα (T-129 Atak). Οι νεο-Οθωμανοί αγόρασαν 4 συστοιχίες των ρωσικών αντιαεροπορικών – αντιβαλλιστικών  πυραύλων S-400, κατασκευάζουν πυραυλικά συστήματα εδάφους-εδάφους, όπως ρουκέτες (Kasirga) με βεληνεκές 120 χιλιόμετρα και βαλλιστικούς πυραύλους (Bora – Yilidirim) με βεληνεκές έως 500 χιλιόμετρα. Ακόμα οι νεο- Οθωμανοί κατασκευάζουν drones – μη επανδρωμένα αερο-οχήματα (Bayraktar – Akinci), αντιαρματικά όπλα, ραντάρ, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου, ενώ διαθέτουν και στρατιωτικούς δορυφόρους.

Ο Ελληνισμός από τη Θράκη και το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο βρίσκεται αντιμέτωπος με μια «απέραντη απειλή». Οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία εξαρτημένες, ανίκανες, φοβικές και αφελείς δεν αντιλαμβάνονται τους κινδύνους που συσσωρεύονται. Φαντασιώνονται ότι η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το Διεθνές Δίκαιο ή κάποια ενεργειακή συνεργασία στην Α. Μεσόγειο θα προστατεύσει το έθνος όταν, πολύ σύντομα, θα έχει ανατραπεί αποφασιστικά η ισορροπία ισχύος στο ελληνο-τουρκικό σύστημα. Οι ψευδαισθήσεις αυτές θα πληρωθούν πολύ ακριβά την ώρα της κρίσης.

Καμιά φροντίδα, κανένα ενδιαφέρον για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων. Οι σύγχρονοι Νενέκοι ισχυρίζονται ότι, λόγω της δεκαετούς «οικονομικής κρίσης», δεν υπάρχουν λεφτά για οπλικά συστήματα, ότι άλλες είναι οι υποχρεώσεις και οι προτεραιότητες της χώρας. Ποια όμως υποχρέωση και προτεραιότητα προηγείται από τη σωτηρία και επιβίωση του Ελληνισμού στα πατρογονικά εδάφη του;

Λεφτά υπάρχουν για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων μόνο που οι επικυρίαρχοι δανειστές δεν επιτρέπουν τη χρησιμοποίησή τους, παρά μόνο για την εξυπηρέτηση του ευρω-χρέους που εξασφαλίζει τη σταθερότητα της Ευρωζώνης και τα ευρύτερα συμφέροντά τους. Το 2019 η Ελλάδα θα πληρώσει 17,8 δις ευρώ για τοκοχρεολύσια του δημόσιου χρέους (11,742 για χρεολύσια και 6,060 για τόκους). Παράλληλα υπάρχουν πάνω από 31 δις ταμειακά διαθέσιμα που έχουν προέλθει από δανεισμό και την υψηλή φορολογία. Γιατί δεν μπορεί να διατεθεί ένα, μικρό έστω, μέρος αυτών των χρημάτων για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων; Η απάντηση είναι γιατί δεν το επιτρέπει η ουσιαστική κυβέρνηση της χώρας, το Eurogroup, το άτυπο αυτό όργανο της Ευρωζώνης. Πίσω από το Eurogroup βρίσκονται οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη (ΕΚΤ). Όλοι αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για την ομαλή λειτουργία του Ευρωσυστήματος.

Για όσους αμφιβάλλουν υπάρχουν στοιχεία. Όπως έχει αναφέρει σε δημόσια τοποθέτησή του ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ Μιχαήλ Κωσταράκος, το 2009 η Ελλάδα είχε αποφασίσει να αγοράσει 6 γαλλικές φρεγάτες Fremm προκειμένου να αντικαταστήσει παλαιότερες μονάδες τύπου Έλλη (S-class). Το 2010 ήρθαν τα Μνημόνια και ο αριθμός περιορίστηκε σε 2 έως 4 πλοία. Τον Οκτώβριο του 2011 το Βερολίνο επενέβη και η οποιαδήποτε αγορά ματαιώθηκε. Οι Fremm διαθέτουν αντιαεροπορική άμυνα περιοχής και όχι σημείου όπως οι υπάρχουσες φρεγάτες. Τα πλοία αυτά λείπουν δραματικά  από το Πολεμικό Ναυτικό και αυτό δίνει τη δυνατότητα στους Οθωμανούς να ενεργούν ασύδοτα στην κυπριακή ΑΟΖ. Μία φρεγάτα Fremm στοιχίζει 650 εκατ. ευρώ, δηλαδή, για τις 6 θα απαιτούντο 3,9 δις, ποσό που αντιπροσωπεύει τα 2/3 των τόκων του χρέους που πλήρωσε η χώρα μας μόνο σ’ ένα έτος (2019).

Αλλά ούτε ένα μέρος από τα ταμειακά διαθέσιμα των 31 δις μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την εθνική άμυνα. Αυτά τα χρήματα, για τα οποία πληρώνονται τόκοι, χρησιμοποιούνται ως «μαξιλάρι ρευστότητας» προκειμένου να υπάρχει εγγύηση στις «αγορές» ότι η ανακύκλωση (όχι αποπληρωμή) του ευρω-χρέους θα συνεχίζεται απρόσκοπτα.

Τα πάντα γίνονται για τα συμφέροντα των δανειστών όχι για τα συμφέροντα του ελληνικού έθνους. Οι σύγχρονοι Νενέκοι δημιούργησαν αρχικά το ΤΑΙΠΕΔ και στη συνέχεια το Υπερταμείο (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας Α.Ε.) για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας προκειμένου να συγκεντρώνονται τα χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά όχι ένα ταμείο που θα συγκέντρωνε πόρους για την Εθνική Άμυνα.

Οι αφελληνισμένες ελληνικές τράπεζες που έλαβαν περίπου 45 δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίησή τους (τα οποία προστέθηκαν στο δημόσιο χρέος), δανείζουν τη γερμανική Fraport για την αγορά των περιφερειακών αεροδρομίων, τη Lamda για να αρχίσει η τσιμεντοποίηση του Ελληνικού και πολλές ξένες εταιρείες, αλλά δεν μπορούν να δανείσουν το ελληνικό κράτος για την αγορά κάποιου οπλικού συστήματος. Το απαγορεύει το Ευρωσύστημα.

Οι σύγχρονοι Νενέκοι ήδη καλλιεργούν στους πολίτες το αίσθημα της αδυναμίας και στο τέλος, μετά από κάποιο μικρό ή μεγάλο θερμό επεισόδιο, θα μας πουν ότι χάσαμε τον πόλεμο και άρα αναγκαστικά πρέπει να υποταχθούμε στις γεωστρατηγικές απαιτήσεις των Οθωμανών. Αλλά αν χάσουμε τον πόλεμο θα είναι επειδή αυτοί φροντίζουν, επί τουλάχιστον δέκα χρόνια, να τον χάσουμε.

Αφού οι «αγορές» μας πληρώνουν για να μας δανείζουν, όπως υπερηφανεύεται η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, ας εκδώσουν ένα ομόλογο π.χ. 5 έως 10 δις αποκλειστικά για την ενίσχυση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας. Το ποσό είναι ασήμαντο μπροστά στο συνολικό δημόσιο χρέος των 356 δις (Ιούνιος 2019), αλλά, μαζί με άλλες προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει το πρώτο βήμα για να σταματήσει τη νεο-οθωμανική επέλαση. Διαφορετικά το 2021 δε θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας αλλά την αρχή της ανατροπής της Μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης.

*Ο Δημήτριος Νενέκος, αρβανίτικης καταγωγής, υπήρξε οπλαρχηγός της Επανάστασης του 1821 στην περιοχή της Αχαΐας. Το 1827 «προσκύνησε» τον Ιμπραήμ έναντι υλικών ανταλλαγμάτων και με φιρμάνι του Σουλτάνου τού δόθηκε ο τίτλος του μπέη- Νενέκου. Το 1828, με εντολή του Αρχιστράτηγου Θόδωρου Κολοκοτρώνη, ο Νενέκος εκτελέστηκε από τον αγωνιστή Αθανάσιο Σαγιά προκειμένου να μπει ένα τέλος στο φαινόμενο του «προσκυνήματος» που απειλούσε την Επανάσταση περισσότερο και από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. 

*Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Το τελευταίο βιβλίο του «Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

ΌΛΟΙ λένε ψέματα:

Δημήτρης Κυπριώτης

Μεγάλη έκταση πήρε η επέμβαση της Αστυνομίας σε αίθουσες κινηματογράφων που προβάλλεται η ταινία Joker. Ο ντόρος που δημιουργήθηκε (πολιτικός και κοινωνικός) έχει να κάνει με την ενεργοποίηση Νόμου του 1937, έστω και αν βρισκόμαστε σε απόσταση από αυτόν σε λίγο,  ενός αιώνα!!

Μετά από την επέμβαση των αστυνομικών,  να βγάλουν από τις αίθουσες τους ανήλικους, να τους προσαγάγουν στα Αστυνομικά τμήματα και να προσαγάγουν και τους γονείς, για να παραλάβουν τελικά τα παιδιά τους, άρχισαν τα ΨΕΜΑΤΑ!!

Ποιος έδωσε εντολή να γίνει αυτή η ενέργεια; Όλοι οι υπεύθυνου δείχνουν ανεύθυνοι και επιρρίπτουν την ευθύνη σε δύο … «κακόμοιρες» υπαλλήλους, όπως δήλωσε η κυρία Μενδώνη υπουργός κατά τα άλλα Πολιτισμού!

Ιδού η δήλωσή της:  «οι δύο κυρίες ανήκουν στο προσωπικό της γενικής διεύθυνσης σύγχρονου πολιτισμού. Είναι μέλη επιτροπής που εξετάζει την καταλληλότητα των ταινιών. Η επιτροπή είναι γνωμοδοτική και αυτό που λέει το θεσμικό πλαίσιο είναι ότι έχουν δικαίωμα ελέγχου αποκλειστικά στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους δηλαδή στο γνωμοδοτικό τους ρόλο. Ο έλεγχος δεν σημαίνει καλώ την αστυνομία. Έλεγχος σημαίνει ότι ο αιθουσάρχης έχει την α ή β παράβαση ή συμπεριφορά».

Τα δηλώνει αυτά η κυρία   «υπουργός» και δεν ντρέπεται που προσπαθεί να καλυφτεί πίσω από δύο κατώτερες υπαλλήλους της! ΠΟΤΕ δεν έμαθε, αν και διετέλεσε υπάλληλος για πολλά χρόνια, ότι ο επικεφαλής πολιτικός προϊστάμενος και μάλιστα υπουργός, δεν είναι για να κάθεται σε μια καρέκλα και να δίνει διαταγές!   Έχει την ευθύνη  για ότι γίνεται και ότι δεν γίνεται στο χώρο ευθύνης του  υπουργείου του! Αλλά αυτά  είναι ψιλά γράμματα  για την κυρία Μενδώνη, μιας και η πορεία της ήταν πάντα ,πορεία υποτέλειας, μη έχοντας υπεύθυνη φωνή ως δημόσιος υπάλληλος.

Και εδώ μπορούμε να συγκρίνουμε δημόσιους υπάλληλους που ποιούν τη νήσσα , ακόμη και σε παράνομες εντολές προϊστάμενων τους , με την υπερευαισθησία  που επέδειξαν οι δύο συγκεκριμένες υπάλληλοι του υπουργείου Πολιτισμού, που υπερέβησαν τα όρια και ενέργησαν, χωρίς να έχουν ευθύνη και αρμοδιότητα! Ποιος να το πιστέψει αυτό; Και επειδή, η κυρία που παριστάνει την υπουργό δήλωσε ότι  «θα ληφθούν μέτρα» , είμαστε πολύ περίεργοι να τα δούμε, αν ποτέ ληφθούν!!

Η Αστυνομία, ποιος δηλαδή συγκεκριμένα δεν λέγεται , έλαβε εντολή από υπεύθυνους του υπουργείου Πολιτισμού και έτσι ενέργησαν τα όργανα.. Σε νεώτερη δήλωση όμως η Αστυνομία(γενικά) ισχυρίζεται ότι η εντολή ήταν από τον Εισαγγελέα Υπηρεσίας. Τι το ποιο απλό  όμως να δώσουν στη δημοσιότητα την εντολή, που φυσικά δεν θα πρέπει να ήταν προφορική;  Και αν μία τέτοια εντολή γίνεται για ένα τμήμα, πως εκτελείται χωρίς  να ενημερωθεί η ηγεσία και μετά από αυτήν ακόμη και  ο υπουργός;  Είναι άραγε τόσο  απλή  η ενεργοποίηση Μεταξικού Νόμου και με τόση ελαφρότητα ενεργούν τα αρμόδια όργανα που υποτίθεται ότι τηρούν με σχολαστικότητα μέτρα;

Ας αφήσουν λοιπόν τα ψέματα ΟΛΟΙ και ας  βρουν καλλίτερες δικαιολογίες, ή το ποιο σωστό να δηλώσουν μια συγνώμη και να παραδεχθούν το λάθος τους .Γιατί από ότι  φαίνεται, ο λόγος της απαγόρευσης και της επέμβασης ήταν και είναι  μάλλον το μήνυμα που δίνει  ο πρωταγωνιστής της ταινίας ενάντια στην υποκρισία, στο ψέμα  στο μπούλινγκ  σε ανυπεράσπιστους , αλλά  και στον τελικό ξεσηκωμό της ίδιας κοινωνίας! Και αυτό χαλάει τη μανέστρα της αφασίας που θέλουν να οδηγούν τον κόσμο,  γνωστοί και άγνωστοι κύκλοι ανωμαλίας!

Δέσμια των Μεγάλων η Τουρκία, προς τον γκρεμό η Ελλάδα

 Απόστολος Αποστολόπουλος

19 Οκτωβρίου 2019

Η προπαγάνδα των ΜΜΕ στην Ελλάδα εμφανίζει την Τουρκία ανίκητη. Ο Ερντογάν ως φόβητρο εξυπηρετεί ασφαλώς κάθε υποχώρηση της Αθήνας, αλλά το ερώτημα παραμένει: Τι πράγματι είναι η Τουρκία σήμερα; Μια ένδοξη αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή ένα ψευδεπίγραφο ομοίωμά της, σκιάχτρο για σπουργίτια; Στον ευρύτερο δυτικό χώρο, περιλαμβάνοντας τη Ρωσία, ο Ερντογάν μαζί με τον Πούτιν είναι οι δυο δεσπόζουσες πολιτικές προσωπικότητες. Χαρακτηριστικό και των δυο είναι ότι μετέτρεψαν τις χώρες τους από ασθενείς παίκτες, παίγνια των ισχυρών της Δύσης, σε πρωταγωνιστές των εξελίξεων.

Με τη διαφορά ότι η Ρωσία ανακτά τη θέση και το κύρος της Μεγάλης Δύναμης που ήδη κατείχε, ενώ η Τουρκία κινείται σε έναν στρόβιλο αντιτιθέμενων ροπών με άγνωστο τέλος. Ο Πούτιν ξανάδωσε στη Ρωσία την εθνική της περηφάνια. Ο Ερντογάν πήρε μια αφανή, αλλά φιλόδοξη, αστική τάξη της Ανατολής και την ανέβασε στο βάθρο της ιθύνουσας αστικής τάξης.

Οι αντιστάσεις του κοσμικού κεμαλισμού στόμωσαν την αρχική ορμή των ισλαμιστών αστών της Ανατολής. Τα μετέπειτα γεγονότα, ως σήμερα, με την ήττα των τζιχαντιστών, υποχρέωσαν τον Ερντογάν να δώσει προτεραιότητα στην εθνική και όχι στην θρησκευτική πλευρά της τουρκικής δυναμικής. Ο διχασμός της τουρκικής κοινωνίας καθιστά ασταθή την εξουσία του Ερντογάν αν ανακύψουν σοβαρές δυσκολίες, όπως προμηνύεται.

Για να φτάσει να διεκδικεί σήμερα ο Ερντογάν όσα θεωρεί τουρκική ιδιοκτησία, χρειάστηκαν δυο δεκαετίες προετοιμασίας, ώστε το κράτος και ο κόσμος να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν με αυτοπεποίθηση τις αντιδράσεις του διεθνούς περίγυρου στις τουρκικές απαιτήσεις. Την ακριβώς αντίθετη πορεία ακολούθησε η Ελλάδα.

Με μικρές, ασθενείς και μικρής διάρκειας εξαιρέσεις, οι ελληνικές ηγεσίες, από την εποχή Σημίτη, καλλιέργησαν συστηματικά την ηττοπάθεια, την αυτοεγκατάλειψη, την άκριτη υπακοή στους "Μεγάλους Συμμάχους". Ο πολιτικός κόσμος, κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, έχτισαν μια κοινωνία διαφθοράς, αδιαφορίας, χωρίς αλληλεγγύη, με μόνο κίνητρο το εγωιστικό ατομικό συμφέρον, τη μοιρολατρία και την υποταγή.

Η "παγίδα" Τραμπ στην Τουρκία

Το άμεσο πρόβλημα του Ερντογάν είναι να ξεφύγει από την "παγίδα" του Τραμπ. Η εξαγγελία του Τραμπ ότι φεύγει από τη Συρία έφερε τον Ερντογάν αντιμέτωπο με τον Πούτιν. Είναι περίπου σαν να ξέφυγε από τη Σκύλα για να πέσει στη Χάρυβδη. Και τώρα ο Ερντογάν, ό,τι του πουν οι Ρώσοι σπεύδει να το κάνει. Το κακό για τον Ερντογάν, είναι ότι Πούτιν και Τραμπ βρίσκονται προφανώς σε διαρκή συνεννόηση. Για το μέλλον της περιοχής και για τη μοίρα του.

Ο Ερντογάν κινδυνεύει να φύγει από τη Συρία με την ουρά στα σκέλια, σαν βρεγμένη γάτα. Κι αυτό αν όλα πάνε καλά, γιατί υπάρχουν και τα πολύ χειρότερα. Ο Ερντογάν έχει προσβάλει ασύμμετρα τους Αμερικανούς και οι Ρώσοι μπορεί να "κατάπιαν" ότι έριξε το αεροπλάνο τους, αλλά δεν το ξέχασαν. Αν έρθει η ώρα της τιμωρίας η Τουρκία θα αποδειχθεί πολύ μικρή για να κρυφτεί. Πάντως, με ή χωρίς Ερντογάν, δεν θα υπάρξει "τελεία και παύλα" στην περιοχή. Θα μείνουν σοβαρές εκκρεμότητες για αργότερα.

Η εισβολή της Τουρκίας στο έδαφος της Συρίας έχει μια καθοριστική ομοιότητα με την εισβολή στην Κύπρο. Το καθεστώς στην Τουρκία ήταν άλλο τότε, οι συνθήκες ανόμοιες και οι σκοποί διαφορετικοί. Αλλά το καθοριστικό γεγονός είναι ένα: Ο Ετσεβίτ τότε και ο Ερντογάν σήμερα χρειάστηκαν και πήραν ρητή άδεια (αν όχι εντολή) για να αποφασίσουν την εισβολή στην Κύπρο και στη Συρία. Από αυτή την καθοριστική άποψη η Τουρκία παραμένει από τότε ως τώρα στο ίδιο καθεστώς αιχμαλωσίας, ως προς την αυτονομία δράσης, που είχε πριν από περίπου μισό αιώνα.

Τα λόγια και οι απαιτήσεις του Ερντογάν πρέπει να ζυγιστούν με αυτό το κριτήριο. Πρόκειται για μεγαλοστομίες και όχι για λόγια ενός ισχυρού άνδρα, ικανού να δράσει αυτόνομα. Είναι ξεχωριστό ζήτημα ότι οι κοινωνικές δυνάμεις που κινητοποιούνται στην Τουρκία θα απαιτούν --με ή χωρίς Ερντογάν-- όλο και περισσότερα, ή θα καταστραφούν από τις υπέρτερες δυνάμεις των επικυρίαρχων. Όπως καταστράφηκε το όραμα της Μεγάλης Ελλάδας το 1922.

Νους και σθένος για την Ελλάδα

Ωστόσο, κάθε χώρα (και η Ελλάδα) μπορεί να υπερασπίζεται την ακεραιότητά της με σύνεση αν έχει επίγνωση του διεθνούς περιβάλλοντος. Ούτε οι Αμερικάνοι ούτε οι Ευρωπαίοι, ούτε κανείς μπορεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε γιουσουφάκι της Τουρκίας, αν εμείς οι ίδιοι δεν αποδεχθούμε αυτό τον ρόλο. Η Ελλάδα είναι χρήσιμη (στη Δύση) ως αντίβαρο ή συμπλήρωμα της Τουρκίας, όχι ως δουλικό.

Αλλά χρειάζεται λίγος νους και ελάχιστο σθένος. Π.χ. όταν ο Πομπέο ήρθε εδώ κανείς δεν προσπάθησε για το ελάχιστο: να μας δοθεί η άδεια να πουλάμε τα αγροτικά μας προϊόντα χωρίς περιορισμούς. Άλλο να μένουν αδρανείς οι S-300, άλλο να διώχνουμε την COSCO από την Αλεξανδρούπολη κι άλλο να μην μπορούμε να πουλήσουμε ροδάκινα στη Ρωσία. Δεν θα πάθαινε κάτι η αμερικανική στρατηγική αν οι Ρώσοι έτρωγαν ελληνικά ροδάκινα.

Η Τουρκία παραμένει εξαρτημένη από τους ισχυρούς, ΗΠΑ και Ρωσία. Αν ο Ερντογάν καταστραφεί δεν θα είναι επειδή πήρε ψηλά τον αμανέ, αλλά επειδή η Τουρκία εντάσσεται σε κάποιο σενάριο των ΗΠΑ, μακροπρόθεσμου γεωπολιτικού συμφέροντος, που προβλέπει τον τεμαχισμό της. Με ανοιχτό το ερώτημα αν οι ΗΠΑ μας βλέπουν πακέτο ως μια ενιαία περιοχή με κοινή μοίρα, όπως όταν μας ενέταξαν μαζί στο ΝΑΤΟ. Ο Ρώσος πρέσβης στην ΕΕ, προφανώς κατόπιν εντολής, προειδοποίησε σχετικώς, για τα χειρότερα. Τέτοιοι σχεδιασμοί αναβάλλονται, αλλά δεν ματαιώνονται. Όλα αυτά, όμως, δεν δικαιολογούν ότι η πατρίδα μας σέρνεται στον γκρεμό χωρίς καμία αντίσταση. Κρίμα.

ΚΥΠΡΟΣ-ΑΙΓΑΙΟ-ΘΡΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ

ΘΩΡΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΜΑΣ

Δημήτρης Κυπριώτης

Το πολιτικό ελληνικό προσωπικό και ιδιαίτερα όσοι έχουν την κυβερνητική εξουσία, οφείλουν ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ  να αντιληφθούν, αυτά που ακόμα και ο μη ειδικός Έλληνας πολίτης αντιλαμβάνεται, ότι δηλαδή εάν επιτευχθούν ολοκληρωτικά ή εν μέρει,  οι υπάνθρωποι στόχοι του Ερντογάν στη Συρία ενάντια στον Κουρδικό λαό, τότε  στη συνέχεια σειρά θα πάρουν η Κύπρος, το Αιγαίο και η Θράκη!

Οι καιροί ου μενετοί!

Χρειάζεται ΑΜΕΣΗ κινητικότητα  με Ελληνικές πρωτοβουλίες, για την σύγκλιση των αρμόδιων οργάνων της Ε.Ε. που  θα προβούν όχι μόνο στην υλοποίηση, έστω και των ελαχίστων υφιστάμενων κυρώσεων που χρονοτριβούν αδικαιολόγητα, αλλά  να προταθεί, το «πάγωμα» όλων των εμπορικών, οικονομικών και ενταξιακών  σχέσεων, μεταξύ της Ε.Ε. και της Τουρκίας, μέχρι να συμμορφωθεί η Τουρκία από την ιμπεριαλιστή της υστερία σε όσα μέτωπα επιχειρεί, ακόμα και με τη χρήση veto!

Αυτή η διπλωματική κινητικότητα να συνδυαστεί από ΧΘΕΣ με το σχεδιασμό μιας ολιστικής νέας Εθνικής Στρατηγικής, που να οδηγεί τη χώρα στην εθνική της ανεξαρτησία, ώστε να μπορεί να χαράζει μια πραγματική πολυδιάστατη διπλωματία με  Δύση και Ανατολή και χωρίς επιβαλλόμενους αποκλεισμούς(εμπάργκο) άλλων χωρών, με την υπόδειξη τρίτων.

 Η κινητικότητα όμως αυτή, πρέπει να συνδυαστεί με την οικονομική και παραγωγική  ανασυγκρότηση της Ελλάδας, για να της δώσει αφενός μεν ουσιαστική ζωντάνια και αφετέρου  να ενδυναμώσει  τη συνολική της ισχύ, που σε στρατιωτικό επίπεδο σημαίνει:  Σοβαρή και βαθειά ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων και συνεπακόλουθα την άσκηση δυναμικής αποτροπής των προκλήσεων και των επιθετικών ενεργειών της Τουρκίας, χωρίς το παραμικρό ίχνος υποχωρητικότητας και κατευνασμού της!  

Μας δουλεύουν μπροστά στα μάτια μας! Μάρκετινγκ είναι, λεφτά πληρώνονται, να μην πάνε και χαμένα!

Δ

Δημήτρης Κυπριώτης

Το λένε πολλοί, αλλά καθημερινά επιβεβαιώνεται. Η πολιτική έχει καταντήσει ένα κακό θέατρο και μάλιστα ξεφωνημένο. Και νομίζουν οι ηθοποιοί που υποδύονται τους ρόλους που έχουν πάρει, ότι μπορούν συνέχεια να κοροϊδεύουν τον κόσμο.

Θα ρωτήσει κανείς εύλογα, γιατί τα λέμε όλα αυτά; Εκλογές έγιναν, ο λαός ψήφισε ελεύθερα και δημοκρατικά . Καταδίκασε την προηγούμενη κυβέρνηση και έφερε στο προσκήνιο μια νέα, άσχετα αν είναι η συνέχεια μιας παλιάς που και αυτήν την  είχε καταδικάσει προηγούμενα ο λαός. Μύλος δηλαδή η υπόθεση, αλλά έτσι έχουν τα πράγματα.

Μήπως ενθυμείστε τι φασαρία είχε γίνει προεκλογικά με το αν οι πολιτικοί αρχηγοί καθίσουν και συζητήσουν μπροστά στις κάμερες των τηλεοράσεων ή όχι;  Και που κατέληξαν τελικά; Να πάει ο καθένας στο μέσον και στους δημοσιογράφους που επιλέγει και εκεί να κάνει το δικό του μονόλογο. Αυτό το είδος λοιπόν στο θέατρο το συναντάει κανείς στη….. δραματουργία και ονομάζεται «παράλληλοι μονόλογοι»!

Στην ουσία δηλαδή οι κύριοι αρχηγοί επέλεξαν να κάνουν διάλογο μεταξύ τους, με  διαμεσολαβητή του διαλόγου τους το λαό και έτσι άρχισαν το ….παραμύθι του δήθεν και φανταστικού διάλογου. «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει»  που λέει και η λαϊκή παροιμία. Να λοιπόν γιατί μιλάμε για θέατρο και για  κακούς ηθοποιούς, που τους έχουν δώσει τα «σκονάκια» των ερωτήσεων από πριν ή τα έχουν προσδιορίσει και αυτά οι ίδιοι και ο  λαός κάθεται μπροστά στο λεγόμενο και όχι αδίκως χαζοκούτι, να ακούσει το μονόλογό τους.

Και καλά θα πει κανείς, αυτό εξυπηρετούσε την προεκλογική τακτική , τώρα τι ακριβώς εξυπηρετεί και πάλι να επιλεγεί  ο ίδιος  τρόπος από τον Κ. Μητσοτάκη και τον Α. Τσίπρα για να καταθέσουν τις απόψεις και να τονίσουν τις διάφορες τους; Ήδη προχθές ο Α. Τσίπρας μίλησε στον Alfa και σήμερα  ο Κ. Μητσοτάκης θα μιλήσει στον ΑΝΤ1!

Αυτό γίνεται πρώτον, γιατί οι επικοινωνιολόγοι των δύο αρχηγών  έχουν αποφανθεί ότι οι πολίτες, επιθυμούν καλλίτερα αυτόν τον τρόπο και δεν  θέλουν να παρακολουθούν  τα γνωστά «μαλλιοτραβήγματα» και δεύτερον,   επειδή αυτός ο τρόπος προφυλάσσει τους ηθοποιούς, συγνώμη τους αρχηγούς, από στραβοπατήματα.

Καλλίτερα λοιπόν ηθοποιοί με σκονάκια στα χέρια,  παρά κακοί ηθοποιοί , με κλισέ ρόλους. Τώρα,  αν ο λαός αποκομίζει κάτι καλό από αυτήν την δήθεν ενημέρωση, λίγο το κακό ή μάλλον πολύ το καλό για τους  πολιτικούς αρχηγούς. Αυτοί τελικά θέλουν να είναι οι κερδισμένοι και όχι ο λαός με τη «φώτιση» που θα του δώσουν!

Μάρκετινγκ είναι και πληρώνεται καλά, να μην πάει και χαμένο….!

Οι Τούρκία διαπράττει εγκλήματα Πολέμου στη Συρία!

Δημήτρης Κυπριώτης

«Πηγή Ειρήνης»  ονόμασε η Τουρκία την εισβολή στρατιωτικών  δυνάμεων της στη Συρία και για αυτό προσπαθεί  με φωτιά και αίμα,  με 100.000 πρόσφυγες,  με νεκρούς αμάχους και στην ουσία  με  εθνοκάθαρση, να επιβάλλει το δίκαιο του "τσαμπουκά", με την ανοχή ή τη συνενοχή άλλων Δυνάμεων.

 Για τους παραπάνω λόγους , αλλά και για άλλους,  η κατασταση αυτή   πρέπει τώρα να σταματήσει! Πως; Με τα μέχρι τώρα Συμπεράσματα, που βγήκαν από  ανταποκρίσεις , αναλύσεις, αλλά κσι από άλλες  ανοικτές πηγές..

Οι ΗΠΑ να «μαζέψουν» πίσω άμεσα την Τουρκία από την παράνομη εισβολή στα εδάφη της Συρίας και αν αρνηθεί η ηγεσία της, τότε να πάρει  ουσιαστικά μέτρα εναντίον της.

Η Κουρδική ηγεσία να αντιληφτεί ότι ο λαός τους βρίσκεται στην Επικράτεια   της Συρίας και ότι  χρειάζεται θα το ζητήσουν και θα το βρουν  από εκεί, χωρίς να πιστεύει για έξωθεν βοήθεια για τη φύλαξη των συνόρων. Άλλωστε αυτό το άκουσαν πολύ καθαρά έως κυνικά  από τον πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι Κούρδοι οφείλουν, πρώτοι αυτοί και γρήγορα, να κινηθούν σε αυτήν την κατεύθυνση, εγκαταλείποντας τις όποιες  αυταπάτες έχουν.

Η Ρωσία να αυξήσει την πίεση και την ενημέρωση όλων σε αυτό που υποστηρίζει:  «Έξω εδώ και τώρα όλες οι ξένες δυνάμεις από το έδαφος της Συρίας, μεταξύ των οποίων και οι δικές της». Η προειδοποίηση και η ενημέρωση αυτή δεν μπορεί να εξαιρεί την Τουρκία και αυτό να το καταστήσει γνωστό στην τελευταία. Και επίσης  η δήλωση αυτή,  θα πρέπει να συνοδευτεί από ανάλογες πρωτοβουλίες τόσο  Ρωσικές, όσο και Συριακές, αλλά και  Κουρδικές.

Η ΕΕ να αφήσει τα «χαϊδέματα» και τα « ήξεις αφίξεις» και να πάρει μέτρα που θα «τσούξουν» την Τουρκία και να αφήσει τα περί  εμπάργκο όπλων, αφού δεν τα έχει ανάγκη η Τουρκία για να κάνει τις βρομοδουλειές της.

Τέλος σε ότι αφορά την Ελλάδα, είναι καιρός η κυβέρνησή της  να αντιληφτεί ότι έχει  την  αποκλειστική ευθύνη για τη διαφύλαξη της  εδαφικής ακεραιότητας της χώρας και να μην «κάθεται» πάνω σε υποσχέσεις του αέρα που είναι χωρίς  αντίκρισμα. Επίσης να προχωρήσει ΑΜΕΣΑ στους εξοπλισμούς των Ενόπλων Δυνάμεων που απαιτούνται,  βγάζοντας τους προϋπολογισμούς τους   από τη δουλεία των μνημονίων.   Να σταθεί απέναντι στην Κύπρο ως Εγγυήτρια Δύναμη, με ότι αυτό συνεπάγεται, όπως ακριβώς διατείνεται ότι πράττει η Τουρκία.

Όσα δεν έχει φανερώσει η πρόσφατη Ελληνική Ιστορία!

12 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ Η ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Δυστυχώς όταν κανείς προσπαθεί να μιλήσει για την Ελληνική Εθνική Αντίσταση, που υπήρξε από τις σημαντικότερες στην Ευρώπη ενάντια στο Φασισμό, αρχίζουν αμέσως οι αναφορές και τα σχόλια, καλά ή κακά, για γενειοφόρους αντάρτες που έδρασαν στα βουνά. Σε ελάχιστες περιπτώσεις οι αναφορές περιλαμβάνουν την Αθήνα, εδώ που εκτυλίχτηκαν γεγονότα και αναδείχτηκαν ηρωικές μορφές αντίστασης ενάντια στον κατακτητή.

Αυτήν την άγνωστη Αντιστασιακή Αθήνα, καλύπτει η για 5^η συνεχή χρονιά η  Έκθεση με τίτλο «12 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ Η ΑΘΗΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ» που είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω σήμερα σε αίθουσα ειδικά διαμορφωμένη στο Πάρκο της Ελευθερίας.

Τη  ξενάγηση της ιστορικής διαδρομής, έκανε ο δρ. Ιστορίας Μενέλαος Χαραλαμπίδης* που από την έναρξη της ξενάγησης δήλωσε ότι : «Η Εθνική Αντίσταση ανήκει στο Έθνος και στον Ελληνικό λαό, πέρα και πάνω από την όποια κομματική ή άλλη εκμετάλλευση που προσπάθησαν να της δώσουν κατά καιρούς. Και για την Αντίσταση αυτή, ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις,  ΌΛΟΙ οι Έλληνες και οι Ελληνίδες όλων των γενεών,  πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι».

Η ‘Έκθεση περιλαμβάνει μια ιστορική αναδρομή και εκτυλίσσεται πάνω σε 14 Ιστορίες Αντίστασης.  Στοχεύει στην ανάδειξη της Ελληνικής Αντίστασης με την προβολή 14 προσώπων - Ηρώων, που επιλέχτηκαν ανάμεσα από χιλιάδες άλλα, που πάνω σε αυτά επιχειρείται η σκιαγράφηση του κεντρικού ρόλου που διαδραμάτισαν σε γεγονότα, γνωστά ή άγνωστα. 

Τα πρόσωπα αυτά,  άγνωστα στο ευρύ κοινό, προφανώς επειδή  η Ιστορική σκοπιμότητα παρέλειψε να τα κάνει γνωστά, έγιναν  η αφετηρία και γύρω από αυτά  έδρασαν ομάδες ή άλλα πρόσωπα, διαφόρων κοινωνικών και ιδεολογικών καταβολών, διαφορετικής ηλικίας και φύλλου.

Στην Έκθεση αναδεικνύεται ο ρόλος των  Μικρασιατών  προσφύγων, των  Εργατών  και  Εργατριών, των  Μαθητών  και Φοιτητών και των Γυναικών  πάσης ηλικίας.

Όλοι αυτοί αγωνίστηκαν με στόχο την απελευθέρωση της Πατρίδας και ενδόμυχα με τη σκέψη ότι με τον αγώνα τους,  βάζουν υποθήκες για μια μεταπολεμική Δημοκρατική και Ελεύθερη Ελλάδα!

*Ο Μενέλαος Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1970. Έλαβε πτυχίο οικονομικών επιστημών από το Πανεπιστήμιο Πειραιά και στη συνέχεια εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο τομέα της Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Αρθρογραφεί σε επιστημονικά περιοδικά και έχει διοργανώσει, ως ιδρυτικό μέλος του Φόρουμ Κοινωνικής Ιστορίας, δύο συνέδρια για τη δεκαετία του 1940 και για την περίοδο του Μεσοπολέμου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα και κυρίως στην περίοδο της Κατοχής.
Ασχολείται επίσης με την τοπική και προφορική ιστορία και την ιστορία της Αθήνας. Έχει συνεπιμεληθεί τους συλλογικούς τόμους "Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του 1940. Η εποχή των ρήξεων", Θεσσαλονίκη, Επίκεντρο, 2012 και "Δεκέμβρης 1944: Το παρελθόν και οι χρήσεις του" Αθήνα, Αλεξάνρεια 2017.