Άμα θέλουν οι... πασάδες

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛAΚΑΣ

«Όλα εξαρτώνται από την Τουρκία». Αυτή είναι η οδυνηρή διαπίστωση της ελληνικής κυβέρνησης λίγες μόλις μέρες μετά τη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας για τον έλεγχο των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη. Μάλιστα, αυτή η οδυνηρή διαπίστωση συνοδεύεται και από την απαισιόδοξη αλλά βάσιμη εκτίμηση κυβερνητικών παραγόντων, οι οποίοι προεξοφλούν ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να αφήνει ανεξέλεγκτη την προσφυγική / μεταναστευτική ροή προς τα ελληνικά νησιά.

Αυτές οι εκτιμήσεις και διαπιστώσεις δημιουργούν επιπρόσθετη ανησυχία στην ελληνική κυβέρνηση και για έναν ακόμη λόγο: Η Αθήνα διαπιστώνει στην πράξη ότι η συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας μετατρέπει, σε τελική ανάλυση, το προσφυγικό ζήτημα σε ελληνικό κατά κύριο λόγο πρόβλημα, καθώς οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν φροντίσει να σφραγίσουν ήδη τις εξόδους των προσφύγων / μεταναστών από την Ελλάδα, ενώ την ίδια στιγμή η εισροή τους εξαρτάται από την καλή θέληση της Τουρκίας και μόνο.

Η μόνη ελπίδα στην οποία στηρίζονται οι σχεδιασμοί της ελληνικής κυβέρνησης είναι ότι με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί στην πράξη, δηλαδή με το κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων, θα αρχίσει να μειώνεται σταδιακά ο αριθμός της προσέλευσης στο ελληνικό έδαφος, καθώς θα γίνει γνωστό ότι η Ελλάδα είναι χώρα - καραντίνα και όποιος μπαίνει σε αυτήν έχει μηδαμινές πιθανότητες να προχωρήσει προς τη Βόρεια Ευρώπη.

Για να συμβεί αυτό, ωστόσο, θα πρέπει να λειτουργήσει η συμφωνία, η οποία προβλέπει – σε γενικές γραμμές – ότι όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα από την Τουρκία μέσα σε διάστημα μιας εβδομάδας θα επιστρέφουν, δηλαδή θα γίνονται δεκτοί πίσω στην Τουρκία. Και επιπροσθέτως οι Ευρωπαίοι, εκπληρώνοντας την υποχρέωση με βάση τη συμφωνία που υπέγραψαν, θα δέχονται ίσο αριθμό προσφύγων με αυτόν που η Ελλάδα επέστρεψε πίσω στην Τουρκία.

Για την ανακούφιση του λαού και την άμεση ανάνηψη της Οικονομίας.

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα η οικονομία, παρά τις αισιόδοξες, πλην παραπλανητικές δηλώσεις των κυβερνώντων -που αναμένουν πως και πως την ολοκλήρωση της περίφημης αξιολόγησης, βάλλοντας ευθέως ενάντια και στα τελευταία ψήγματα κρατικής κυριαρχίας που έχουν απομείνει-, απαιτείται η άμεση υλοποίηση ενός σχεδίου έκτακτης ανάγκης.

 Ένα σχέδιο έκτακτης ανάγκης με σκοπό, αφ’ ενός μεν την γρήγορη ανακούφιση των πολιτών από τα πλήγματα που έχουν δεχθεί και θα δεχθούν, μέχρις ότου ο ίδιος ο λαός καταφέρει να ανατρέψει αυτήν την κατάσταση και το καθεστώς που την υπηρετεί. Αφ’ ετέρου δε, την άμεση ανάταξη της οικονομικής διαδικασίας, που θα επιτρέψει την ομαλή μετάβαση με τους μικρότερους δυνατούς κλυδωνισμούς στη νέα κατάσταση και θα ανοίξει τις προοπτικές μιας ταχύρρυθμης και στηριγμένης στις ίδιες δυνάμεις του λαού μας ανάπτυξης. 

Το σχέδιο αυτό έχει περιγραφεί σε αδρές γραμμές στο πρόγραμμα των «100 πρώτων ημερών μιας Κυβέρνησης Παλλαϊκού Μετώπου» που το Ε.ΠΑ.Μ. είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τον Ιανουάριο του 2014, ενώ στο εξής θα δοθεί η δυνατότητα, να διατυπωθεί με μεγαλύτερη σαφήνεια και λεπτομέρεια.

Το γεγονός ότι το σχέδιο αυτό είναι σχέδιο έκτακτης ανάγκης, ανακούφισης και ανάνηψης, δεν σημαίνει ότι δεν εντάσσεται οργανικά και δεν αποτελεί μέρος του ευρύτερου σχεδιασμού, όπως το Ε.ΠΑ.Μ. προτείνει για τη συνέχεια.

Το σχέδιο αυτό εκπονήθηκε με βάση την καθημερινή μελέτη των προβλημάτων, την εξέλιξη των... δεικτών και των προβλέψεων, όχι μόνο του Ε.ΠΑ.Μ., αλλά και άλλων, καθώς και επίσημων διεθνών οργανισμών. Επίσης, στηρίζεται όχι σε ένθεν κακείθεν αδιέξοδες ιδεοληψίες που οδηγούν σε στρεβλώσεις παντός είδους, αλλά αποκλειστικά στη βάση της σχέσης κόστους - οφέλους για τη χώρα και τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών της.

Με την πτώση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 27%, την εκτίναξη της ανεργίας στο 30%, την μείωση των εισοδημάτων των νοικοκυριών κατά μέσο όρο 45%, την κατάρρευση των επενδύσεων περίπου στο μισό του 2007 και ενδεχομένως ακόμη παρακάτω, για να αναφέρουμε μερικά μόνο από τα δεδομένα που αντιμετωπίζουμε σήμερα, η κατάσταση εξελίσσεται χειρότερα και από το αν θα βρισκόμασταν σε πολεμική περίοδο. Και αυτό ανεξάρτητα αν οι κυβερνώντες επιχαίρουν για ανύπαρκτα πρωτογενή πλεονάσματα και άλλα συναφή, που καμιά σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.

Όλοι αυτοί που μας λένε ότι δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις, θα όφειλαν να ψάξουν να τις βρουν, αλλιώς θα έπρεπε να μας είχαν αδειάσει τη γωνιά εδώ και καιρό, ή τουλάχιστον να σιωπούν. Αλλά βέβαια λύσεις όχι μαγικές, αλλά απλές και αποτελεσματικές μέσα στο δοσμένο πλαίσιο δεσμεύσεων και συνθηκών προφανώς δεν υπάρχουν κι εδώ έχουν δίκιο.

Το Ε.ΠΑ.Μ. τολμά και σχεδιάζει με ρεαλισμό, σπάζοντας το ασφυκτικό πλαίσιο και τις δεσμεύσεις, που μας καθηλώνουν στην καταστροφική αδράνεια και την ανημποριά:

Αμέσως μετά την πτώση της κυβέρνησης και του οτιδήποτε αυτή εκφράζει, παίρνονται μέτρα, εκτός αυτών που προαναφέρθηκαν και αποτελούν τα προαπαιτούμενα:

α) Πρώτον μέτρα ενεργητικού χαρακτήρα άμεσου αποτελέσματος, όπως:

1. Άμεση αποκατάσταση όλων των εισοδημάτων στην προ του Δεκέμβρη 2009 εποχή, για την τόνωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών.

2. Διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών στις τράπεζες, που τίθενται σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία υπό δημόσιο αποκλειστικά έλεγχο.

3. Ρύθμιση όλων των δανείων, των οφειλών προς τα ταμεία και την εφορία στην κατεύθυνση μιας γενικευμένης «Σεισάχθειας», προκειμένου να επανεκκινήσει η οικονομία από καθαρή και μηδενική βάση, χωρίς βάρη και υποχρεώσεις στα νοικοκυριά και στους μικρομεσαίους, που προέκυψαν από τις καταστροφικές μνημονιακές πολιτικές και την αδυναμία ανταπόκρισης στις υπερβολικές υποχρεώσεις που παράνομα επιβλήθηκαν.

Μια τέτοια ρύθμιση δεν είναι επ’ ουδενί χαριστική έναντι ουδενός, αλλά αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την άμεση επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας. Βεβαίως οι ρυθμίσεις θα πρέπει να γίνουν με προσοχή, για να μην αδικηθούν οι πολίτες που με τον οποιονδήποτε τρόπο θα έχουν μέχρι τότε εκπληρώσει εν μέρει ή στο σύνολό τους τις επιβληθείσες υποχρεώσεις. Εννοείται, ότι τα δάνεια και οι υποχρεώσεις των μεγάλων επιχειρήσεων, των τραπεζών και της ολιγαρχίας εξαιρούνται και καθίστανται άμεσα απαιτητά.

4. Αναπροσαρμογή του ΦΠΑ με κριτήριο την ελάφρυνση του λαϊκού τζίρου και την επιβάρυνση της πολυτελούς, ή παρασιτικής κατανάλωσης.

5. Κατάργηση κάθε έκτακτης ή τακτικής φορολογίας, εισφοράς, ή τέλους που επιβλήθηκε κάτω από το κράτος των μνημονιακών υποχρεώσεων και επανασχεδιασμός του φορολογικού συστήματος με γνώμονα την απλότητα, την αναλογικότητα και τη δικαιοσύνη στη κατανομή των βαρών.

6. Σειρά συναφών και συμπληρωματικών των προηγουμένων μέτρων, προκειμένου να τονωθεί άμεσα η εγχώρια ζήτηση προϊόντων, που μαζί με τα μέτρα επιβολής καθεστώτος ανταγωνιστικής προστασίας της εγχώριας παραγωγής, θα αφυπνίσει τις παραγωγικές δυνάμεις του τόπου, αντιστρέφοντας την βαθιά υφεσιακή διαδικασία που περιήλθε η εθνική μας οικονομία.

Έτσι κι αλλιώς, προϋπόθεση και αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη της οικονομίας και την παραγωγική ανασυγκρότησή της είναι η επανάκτηση της εσωτερικής αγοράς από τις εγχώριες παραγωγικές δυνάμεις. Οι εξαγωγές σε αυτή τη πρώτη μεταβατική φάση, μολονότι πολύ σημαντικές, έπονται των προτεραιοτήτων.

7. Σύναψη διακρατικών συμφωνιών για την προμήθεια πρώτων υλών και εξοπλισμού απαραίτητων για την παραγωγική διαδικασία, καυσίμων και φαρμάκων. 

Σημειωτέον ότι τέτοιες διακρατικές συμφωνίες και συμφωνίες ανταλλαγής προϊόντων μέσω της μεθόδου «κλίρινγκ», έχουν απαγορευθεί από τη ΕΕ, αφού την οποιαδήποτε εμπορική συναλλαγή οφείλει να την πραγματοποιεί ιδιώτης. Καμία απ’ ευθείας εμπορική σχέση μεταξύ κρατών της ΕΕ και των υπολοίπων κρατών του κόσμου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη διαμεσολάβηση ιδιωτών. Φρόντισαν πολύ καλά, να κατοχυρώσουν τα συμφέροντα των πολυεθνικών τους εταιρειών δημιουργώντας αυτό το κατασκεύασμα της ΕΕ και στο όνομα του ελεύθερου ανταγωνισμού, να δημιουργήσουν τα πιο μεγάλα εμπορικά μονοπώλια που ελέγχουν κατ’ αποκλειστικότητα το εμπόριο μεταξύ των επί μέρους χωρών της ΕΕ και των τρίτων χωρών. 

Με τη μονομερή μας καταγγελία όλων των συμβάσεων που αφορούν στην ένταξή μας στην ευρωένωση, απελευθερώνεται η χώρα από τέτοιου είδους δουλείες.

β) Ταυτόχρονα λαμβάνονται μέτρα «παθητικού» χαρακτήρα:

8. Νομοθετική κατοχύρωση των κατώτερων αποδοχών που θα καλύπτουν τις ετήσιες πραγματικές βασικές ανάγκες της εργατοϋπαλληλικής οικογένειας και των κατώτερων συντάξεων στο 80% αυτών των αποδοχών.

9. Θεσμοθέτηση γνήσιας Αυτόματης Τιμαριθμικής Αναπροσαρμογής (ΑΤΑ) στη βάση ενός αυθεντικού τιμάριθμου, που να μετρά το αληθινό κόστος ζωής για το εργαζόμενο νοικοκυριό.

10. Κατάργηση όλων των μορφών «ευλύγιστης», «προσωρινής» και «μερικής απασχόλησης», τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα και κατοχύρωση ανελαστικών στη βάση της σταθερής και μόνιμης απασχόλησης.

11. Εξασφάλιση ίσων δικαιωμάτων στην εργασία και στην κοινωνική ασφάλιση για όλους τους εργαζόμενους χωρίς κανενός είδους προαπαιτήσεις, διαχωρισμούς και εξαιρέσεις.

12. Σταδιακή μείωση των ωραρίων εργασίας με στόχο την καθιέρωση εβδομάδας 35 ωρών παντού.

13. Μετατροπή του ΟΑΕΔ σε ταμείο ασφάλισης κατά της ανεργίας με τον επαναπροσανατολισμό του συνόλου των πόρων του στην πραγματική στήριξη των ανέργων, με το επίδομα ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού για ολόκληρη την περίοδο της ανεργίας και την πλήρη κατοχύρωση κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των ανέργων.

14. Δραστική μείωση στο μισό της άμεσης φορολογίας των πολύ μικρών επιχειρήσεων και αξιοποίηση του συνόλου των αναπτυξιακών, επενδυτικών και άλλων επιδοτήσεων του κράτους για την άμεση στήριξη των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

15. Ο αυστηρός έλεγχος των εισαγωγών προϊόντων που παράγονται στην Ελλάδα, ή που εν δυνάμει μπορούν να παραχθούν, παράλληλα με την επιβολή περιορισμών στη συναλλαγματική κυκλοφορία προς και από το εξωτερικό, απαραίτητη για την διαδικασία μετάβασης στο νέο Εθνικό κρατικό νόμισμα.

Όλα αυτά τα μέτρα, είτε ενεργητικής, είτε παθητικής υφής, αλλά και άλλα που θα περιγραφούν αναλυτικότερα σε επόμενα σημειώματα, δεν είναι απλά μέτρα έκτακτου και αμυντικού χαρακτήρα σταθεροποίησης μιας πολύ άσχημα διαμορφωμένης κατάστασης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα. Στοχεύουν σε ένα δημιουργικό σοκ στην οικονομία, που χωρίς αυτό δεν είναι δυνατόν να ανακάμψει, πέραν της αποκατάστασης στοιχειωδώς της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Με την εκκαθάριση του πεδίου, την αποκατάσταση των εισοδημάτων, την ανακούφιση από τα χρέη και τις οφειλές και την κατανόηση των νέων όρων που συνοδεύουν τις στρατηγικές επιλογές άρνησης αναγνώρισης και αποπληρωμής του παράνομου χρέους, τη ρήξη με τους μηχανισμούς καθυπόταξης της χώρας, την καθιέρωση του νέου Εθνικού κρατικού νομίσματος, καθώς και η κατάρριψη των καταστροφολογικών μύθων, που συνοδεύουν ως τα σήμερα αυτή την προοπτική, η αυτοπεποίθηση του λαού θα εκτοξευθεί και μαζί με αυτήν το οικονομικό κλίμα στην πραγματική οικονομία, με αντίστοιχη άνθιση και ανάπτυξη σε πρωτόγνωρα επίπεδα.

Η προοπτική και η στρατηγική για μια νέα Οικονομία στέρεη στο βάθος του χρόνου.

Η χώρα μας, παρά και ενάντια στην αντίληψη, που για χρόνια καλλιεργούν οι άρχουσες ελίτ και οι υποταγμένες σ’ αυτές κυβερνήσεις και που την θέλουν φτωχή και αδύναμη και γι’ αυτό πάντα υποτελή σε ξένους προστάτες, είναι μια προικισμένη χώρα. 

Παρά τη λογική της «ψωροκώσταινας» διαθέτει πλούσιους τους φυσικούς πόρους, είτε αυτοί αφορούν το περιβάλλον, το κλίμα, την ιστορικότητα του εθνικού χώρου, είτε αφορούν τον ορυκτό πλούτο, τις πολυποίκιλες και πολύμορφες ενεργειακές πηγές, ή τη δυνατότητα του εδάφους της να θρέψει με αυτάρκεια τον πληθυσμό, είτε και κυρίως το ανθρώπινό της δυναμικό. 

Διαθέτει φυσικούς πόρους και δυναμικό τέτοιο που μπορεί να εξασφαλίσει στο διηνεκές υψηλό βιοτικό επίπεδο και ανεπανάληπτη ποιότητα ζωής για το λαό μας.

Τρα-λα-λαλαλα-λα

Καρτέσιος

Μια φορά κι ένα καιρό (δηλαδή μέχρι και στις αρχές του 2015) υπήρχε ο αντιμνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ και η αγωνιστική κομματική του συντρόφισσα «ΑΥΓΗ».

Μαζί κατήγγειλαν τα μνημόνια και την απόγνωση που αυτά έφερναν, υπόσχονταν ότι θα περνούσε στα χέρια του λαού η παραγωγική ανασυγκρότηση, έστελναν μαζί με κάτι συντρόφους από την Πορτογαλία την Τρόικα να πα να γαμηθεί, αναγνώριζαν τα αγροτικά προβλήματα και έδιναν λόγο τιμής ότι θα τα έλυναν, έστελναν μηνύματα αντίστασης στις τότε μνημονιακές κυβερνήσεις και είχαν κάτι περίεργους στο κόμμα που έβριζαν τον κακό ΕΝΦΙΑ.

Ε, μετά έγιναν τα γνωστά. Ήρθε ο εναγκαλισμός με την Εξουσία, ο έρωτας με το μνημόνιο, ο καλός ΕΝΦΙΑ, οι «απατεώνες» αγρότες, η καλή Μέρκελ, οι μέλισσες πήγαν στα λουλουδάκια και εγεννήθη η νέα «αριστερά» που βλέπει τη φτώχεια ως κάτι εξωτικό και με άρωμα ριζοσπαστικού ρομαντισμού ανακαλύπτει ότι τζάμπα αγωνιζόμασταν, ότι τζάμπα φωνάζαμε, ότι τζάμπα έτρωγαν ξύλο και χημικά όσοι αντιστέκονταν σε πολιτικές φτωχοποίησης. 

Η λύση ήταν απλή και τη δίνει η «ΑΥΓΗ»: Η φτώχεια θέλει καλοπέραση, σύντροφοι. Θέλει μικρές αποδράσεις σε ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς από 69 ευρώ τη νύχτα και διασκέδαση στα καρναβάλια των Δήμων.

Διότι όπως λέει και η «συντρόφισσα» ΑΥΓΗ «Καλώς ή κακώς η φτώχεια θέλει καλοπέραση και οι Απόκριες όπως και τα Κούλουμα αποτελούν μια καλή απενοχοποιημένη ευκαιρία γι” αυτό.

Άντε και του χρόνου να δίνει προσφορά τα στρουμφάκια και cd του Ρουβά, γιατί ο λαός τραγούδι θέλει, φτάνουν τα προβλήματα,  χόρεψε το τσιφτετέλι κι όλα πια βλαστήμα τα! Καταλάβαμε ή θέλουμε να μας χέσουν κιόλας;

ΤΙ ΘΑ ΜΑΡΤΥΡΟΥΣΕΣ ΣΗΜΕΡΑ, ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΜΟΥ;

 Του Νίκου Καραβέλου

Τώρα που έσβησε ο εορτασμός της επανάστασης του 1821, ας μας επιτραπεί να πούμε μερικές κουβέντες για όσα κάποιοι, κατά συνήθεια, εκτοξεύουν σε βάρος της ιστορίας.

Γνωστές οι «πηγές» :

1) Οι ανιστόρητοι «ιστορικοί», εκείνοι που δεν έχουν τα κότσια να γράψουν ούτε μια τόση δα ιστορία, που αναμασούν επιλεκτικά απόψεις έντιμων ιστορικών του παρελθόντος, όπως ο Γιάννης Κορδάτος.

2) Οι παλαιάς κοπής «εθνoμέντορες», που επαναλαμβάνουν πομπώδεις ανοησίες, φερμένες από παλιές εθνικόφρονες αφόρητες εποχές, που τόσο έβλαψαν την ιστορία μας.

3) Οι τουρκόφρονες «ιστορικοί», δημοσιογράφοι συνήθως, μερικοί λογοτεχνίζοντες κριτικοί ποίησης, αρθρογράφοι στα συστημικά Μέσα Μαζικής Εξαχρείωσης (Μ.Μ.Ε.), κοσμοπολίτες, κατ΄επάγγελμα εμπαθείς και ανόητοι.

4) Εκείνοι που αδυνατούν ν’ ανοίξουν βιβλίο και να διαβάσουν απροκατάληπτα μέχρι τέλους και οι οποίοι αδυνατούν να βιώσουν τα ιστορικά συμβάντα με το πάθος και τη νηφαλιότητα που αρμόζει σ’ όσους διεκδικούν το ρόλο του ιστορικού.

5) Εκείνοι που αμφισβητούν, στερούμενοι ήθους, το ήθος του Κολοκοτρώνη και των άλλων μεγάλων αγωνιστών του ’21.

 6) Εκείνοι που συγκροτούν σήμερα τις υποταγμένες κυβερνήσεις στους ξένους, ακόμα και στους νεοοθωμανούς του αρχιμαφιόζου Ερντογάν, εκείνοι οι κοσμοπολίτες κομπογιαννίτες που συκοφαντούν την ανδρεία των ηρώων, γιατί τους υπενθυμίζει τη

δική τους υποταγή.

7) Εκείνοι που συγκροτούν τις ιστορικές τους γνώσεις από τηλεοπτικές εκπομπές τύπου Βερέμη, οι οποίες «εμπνέουν» τον αξιότιμο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, τουρκοθαυμαστή και κρασοπούλο κ. Γιάννη Μπουτάρη.

8) Εκείνοι, δυστυχώς, που χτυπάνε μια φορά κάθε χρόνο παραμονές

της 25 ης Μαρτίου σαν τους άτακτους Ακαρνάνες. Είναι οι αυτοαποκαλούμενοι – δικαίωμά τους – «εκπαιδευτικοί» του ΠΑΜΕ, πλην αυτοναγορευόμενοι – δεν είναι δικαίωμά τους – «εξ αποκαλύψεως γνώστες της ιστορικής πραγματικότητας του ’21».

Κι αν υποθέσουμε ότι είναι δικαίωμά τους να εκφράζονται ελευθέρως, ανάλογο έχουμε κι εμείς δικαίωμα να τους κρίνουμε.

Να κρίνουμε την ανεπέρειστη αναμάσηση και να κατακρίνουμε την αβασάνιστη και αμετροεπή επιμονή τους να μεταμορφώνονται κάθε χρόνο στους «εξ αποκαλύψεως» ιστορικούς διδασκάλους της νεολαίας. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί εκθέτουν τον πολιτικό χώρο που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Χώρος, ο οποίος εξέθρεψε μεγάλες

πολιτικές και πνευματικές φυσιογνωμίες, που στήριξαν τον λαό στα μαύρα χρόνια της κατοχής και του εμφυλίου με κείμενα σθεναρά και εμβριθή κι όχι με ρηχά λογύδρια.

9) Είναι ακόμα οι προσκυνημένοι, που αναγορεύουν τον αφαλό τους σε υδρόγειο σφαίρα και προπαγανδίζουν το «ηττηθήκαμε», ενώ όφειλαν να συνομολογούν την προσωπική τους ήττα, που δεν αφορά κανέναν. Γι’ αυτούς ο Κολοκοτρώνης επεφύλασσε «φωτιά και τσεκούρι».

 10) Είναι, τέλος, κι ο υπουργός της (προς Θεού όχι Εθνικής) «Παιδείας», ο κ. Νίκος Φίλης. Ο ανήρ αυτός, ένεκα ακριβώς της υπουργικής του ιδιότητας, συνέταξε ασύντακτη και ανελλήνιστη εγκύκλιο για την 25 η Μαρτίου, η εμφάνιση της οποίας θα είχε ως αποτέλεσμα την απόρριψη μαθητή των πρώτων τάξεων του Γυμνασίου από φιλόλογο που θα σεβόταν τον εαυτό του. Από το ανεπέρειστο σύνολο του κειμένου ανθολογούμε μόνο τα εξής :

- «Η παιδεία έπαιξε τον αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση και δημιουργία της εθνικής μας συλλογικότητας (;)». Προφανώς, δεν γεννήθηκε ούτε έθνος ούτε κράτος, αλλά μια απλή συλλογικότητα, μια εθνική, ας πούμε, Μ.Κ.Ο.

- «Στα χρόνια πριν την επανάσταση υπήρξε μια έκρηξη ενδιαφέροντος για το σχολείο». Άγνωστο για ποια χρόνια ομιλεί και σε τι συνίστατο αυτή η «έκρηξη».

- «Θα πρέπει, επίσης, να ξανασκύψουμε στο έργο των εκπαιδευτικών μεταρρυθμιστών». Εδώ ο κ. υπουργός συγχέει το ρήμα «κύπτω» με το «σκύβω». Υπενθυμίζουμε ότι το «κύπτω» χρησιμοποιείται προς δήλωση σεβασμού, ενώ το «σκύβω» προς δήλωση υποταγής. Προφανώς επηρεάστηκε από τη στάση του

αρχηγού του έναντι των ξένων δανειστών.

- «Και στα δύσκολα χρόνια της κρίσης με τις τεράστιες περικοπές στην εκπαίδευση ... οι δάσκαλοι συμμετείχαν σ’ έναν άθλο …». Εδώ εγκωμιάζει, προφανώς, τους εκπαιδευτικούς που αντέχουν τις δικές του περικοπές.

- «Μπορεί σήμερα η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση να αποτελέσει τη

δύναμη που θα βοηθήσει τη χώρα να ανταπεξέλθει … ». Υπενθυμίζουμε ότι το ρήμα δεν είναι ανταπεξέρχομαι, αλλά αντεπεξέρχομαι. Το λάθος ασυγχώρητο σε μαθητή του Γυμνασίου, συγγνωστό για υπουργό της Παιδείας.

  - Το χειρότερο, όμως, είναι ότι ο κ. υπουργός λησμόνησε να μας πει κατά ποίων κατακτητών εξερράγη η επανάσταση του 1821.

Δεν πρόκειται περί λάθους, ούτε ο κ. υπουργός επεδίωξε να μη δυσαρεστήσει την τουρκική πρεσβεία. Το παρέλειψε ως αυτονόητο: Η επανάσταση του 1821 έγινε εναντίον των Χετταίων και των κολοκυθοκορφάδων που φύονται στον κάμπο της Αργολίδας.

Προς τούτο αισθανόμαστε την ανάγκη να δώσουμε τον ακόλουθο ορισμό : Υπουργός παιδείας είναι το φυσικό εκείνο πρόσωπο, στο οποίο ανατίθεται εργολαβικώς για κάποιο διάστημα από κάποιον πλέον απαίδευτο πρωθυπουργό η συστηματική και διά βίου αποβλάκωση των Ελλήνων. Αφού πρώτα, βεβαίως, διαπιστωθεί αμετακλήτως ότι η σχέση του με την παιδεία είναι το ισοδύναμο της σχέσης της γάτας με το νερό

και του κ. Τσίπρα με την εθνική αξιοπρέπεια.

Έγραφε ο Γεώργιος Τερτσέτης : «Λησμονιά συχνά μαραίνει τα ενδοξότερα έργα. Πότιζε τη γλάστρα να κοκκινίσει το φύλλο της τριανταφυλλιάς». (1)

Κάτι ανάλογο έζησε και ο αείμνηστος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και αφηγήθηκε : «Και το καθησιό μου ήτον όπου έκλαιγα την Ελλάς». (2)

Αν έβλεπες ετούτα εδώ που συμβαίνουν σήμερα, τι θα μαρτυρούσες,

Στρατηγέ μου;

 (nkaravelos @ gmail . com)

(1) και (2) ΔΙΗΓΗΣΙΣ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ,

Θεόδωρος Κωνσταντίνου Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα

Ζοφερό το μέλλον της Ευρώπης και της Ελλάδας!

         

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Η καρδιά της Ευρώπης «κτύπησε» στους ρυθμούς του ISIS και έτσι, η αφορμή που έψαχναν με αγωνία όλοι οι μισαλλόδοξοι τους δόθηκε και η ταφόπλακα των  εξωτερικών και εσωτερικών της συνόρων έκλεισε για τα καλά.

Έκλεισαν τα σύνορα και από ότι δείχνουν τα πράγματα, η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως το εξωτερικό σύνορο της Ευρώπης, έτσι για να το καταλάβουν καλά και όλοι αυτοί που μεγαλοπιάνονταν από αυτά τα γλυκά ακούσματα,  αντιμετωπίζεται και επίσημα, ως αποθήκη ταλαίπωρων ψυχών και σωμάτων.

Και τώρα αυτή η τρομοκρατημένη Ευρώπη, κλονισμένη και αδύναμη  επειδή δεν μπορεί να να διαχειριστεί  ούτε το μεταναστευτικό-προσφυγικό ρεύμα, βρήκε την εύκολη λύση στον «αδύναμο κρίκο», όπως ακριβώς έγινε και στην οικονομική κρίση  και εκεί εναπόθεσε και θα συνεχίσει να εναποθέτει τους ταλαίπωρους και τους δυστυχείς από τα δεινά τους, που και αυτή η ίδια η Ευρώπη έχει προκαλέσει  και συνεχίζει να προκαλεί.

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτό, ενδεχομένως δε και καλοπροαίρετα από πολλούς. Τώρα όμως  τι ακριβώς μπορεί να περιμένει κανείς από αυτήν την Ευρώπη, είναι ένα μεγάλο και σοβαρό ερώτημα. Δεν ξέρουμε βέβαια,  αν και τώρα ακόμη η κυβέρνηση της Ελλάδας και  ιδιαίτερα ο πρωθυπουργός της, είναι το ίδιο ευτυχής, όσο μας έδειχνε πριν από λίγες ημέρες με τη συμφωνία του προσφυγικού που κλείστηκε στο συμβούλιο των ηγετών της Ευρώπης.

Το θέμα όμως τώρα το μεγάλο, είναι το πώς θα μπορέσει και αν θα μπορέσει  να βγει η Ελλάδα από τη μεγάλη αυτή περιπέτεια που έχει μπει, χωρίς σοβαρές απώλεις. Και οι απώλειες αυτήν τη φορά δεν θα είναι οικονομικές, αφού απειλείται η ίδια η υπόσταση της Χώρας.  Αυτό  είναι πολύ δύσκολο να το πει κανείς στον ελληνικό λαό,  ειδικά δε αν πρόκειται να το …ψελλίσει, η ανύπαρκτη ελληνική κυβέρνηση. Ποιο εύκολο και λογικό ακούγεται να υπάρξει η εμφάνιση του από «μηχανής Θεού» της ελληνικής τραγωδίας και να δώσει λύση,  παρά να περιμένει  ο λαός κάποια λύση, από την κυβέρνηση του! 

Και αυτά δεν είναι λόγια του αέρα, απλά και μόνο από αντιπολιτευτικό μένος. Είναι η σκληρή πραγματικότητα την οποία πρέπει  ο κάθε Έλληνας να  την αντιμετωπίζει  υπεύθυνα.  Και για να το κάνει αυτό, πρέπει να μάθει να ψάχνει να βρει την αλήθεια , ώστε  να βρεθεί  σε κατάσταση αντιμετώπισής της. Ξέρει ο Έλληνας  σήμερα, γιατί το ζει στο πετσί του, στην οικογένειά του,  στην εργασία του, υπαρκτή ή όχι, ότι  η οικονομική κρίση όσο πάει και βαθαίνει, παρά τα παχιά τα λόγια τα μεγάλα και τις χωρίς κόστος  υποσχέσεις, που του δίνονται και τις οποίες πλέον έχει σιχαθεί να τις ακούει ο λαός.  Κανείς πια  δεν δίνει βάση σε όσα του λένε  και του υπόσχονται οι  θεομπαίχτες υπουργοί.

 Και από τη άλλη, η αναζωπύρωση των εθνικών θεμάτων με την εμφάνιση του προσφυγικού και μεταναστευτικού, έχει πάρει πολύ άσχημο δρόμο και αν η Ελλάδα καταφέρει  να βγει αλώβητη σε αυτό ιδιαίτερα το πεδίο που δοκιμάζεται, θα μοιάζει σαν  ένα θαύμα!  Και τι λάθος δεν έκαναν οι κυβερνώντες,  προηγούμενοι και σημερινοί, για να φτάσουν τα πράγματα μέχρι εδώ που έφτασαν. Κανείς  δεν ξέρει  τι να πρωτοπεί  και πώς θα πρέπει να χαρακτηρίσει αυτήν τη συμπεριφορά που επέδειξαν όλοι αυτοί;  Δυστυχώς……

Εδώ όμως που έχουν φτάσει  τα πράγματα, δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αναμονής και προσμονής.  Η ολοκληρωτική  καταστροφή της οικονομίας έχει συντελεστεί, ΤΏΡΑ όμως πρέπει  να σωθεί η ακεραιότητα της χώρας! Για αυτό το πρώτο μέλημα του Ελληνικού λαού είναι να  ξεμπλέξει με αυτούς που τον έχουν  φέρει στη θέση αυτή.  Το μέλλον και της Ευρώπης και της Ελλάδας όχι μόνο διαγράφεται, είναι ήδη  πολύ ζοφερό και αν δεν υπάρξει γρήγορα η στροφή σε άλλες πολιτικές και σε άλλους ηγέτες, τίποτα δεν θα είναι όπως χθες.

Για αυτό  σε ότι αφορά  εμάς τους Έλληνες, πρέπει να βιαστούμε  και να μην περιμένουμε  τίποτα από αυτήν την Ευρώπη. Αν τη δούμε προσεκτικά, θα διαπιστώσουμε ότι  ντύθηκε στο …χακί και αυτό κάθε άλλο παρά καλό σημάδι είναι. Γιατί τα ρούχα της παραλλαγής που φοράει τώρα,  από μόδα έχουν γίνει φόβος. Η φτώχεια, η ανεργία και οι ανισότητες, έχουν μπει πλέον για τα καλά στον  μεγάλο κατήφορο της διάλυσης και της καταστροφής, στις περισσότερες  χώρες της γερασμένης αυτής  Ευρώπης.

Από αυτήν λοιπόν  την Ευρώπη,  η Ελλάδα τίποτα απολύτως δεν μπορεί  να περιμένει. Για αυτό, ότι είναι να γίνει, πρέπει να το κάνουμε εμείς  οι Έλληνες μόνοι μας και γρήγορα. . Και αυτό δεν θα είναι  η πρώτη φορά  που θα το κάνουμε.  Το μόνο που χρειάζεται είναι η Ένωση των πατριωτικών και δημοκρατικών δυνάμεων,  για να αποτραπούν οι απειλές που μας έχουν ζώσει από παντού, πριν να είναι πολύ αργά.

Χθες, ήταν ακόμη μια εθνική επέτειος. Το 1821 κρατεί καλά ακόμη και δεν έχει σταματήσει να μας στέλνει το μήνυμα και το φως του! Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν, πριν γίνει μόνο μια ιστορική ανάμνηση!