Επικίνδυνη πρόκληση αποτελούν οι δηλώσεις Ερντογάν!

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2016

Ανακοίνωση

Με ευθεία απειλή αμφισβήτησης των συνό-ρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας ειδικά στην περιοχή του Ανατολικού Αιγαίου, αντιστοιχούν οι προκλητικές δηλώσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αναφορικά με την Συνθήκη της Λωζάννης.

Επί της ουσίας, ο Τούρκος πρόεδρος υπερβαίνει τα εσκαμμένα εκμεταλλευόμενος τις πολιτικές κατευνασμού και των κάθε λογής μέτρων οικοδόμησης εμπιστοσύνης, που διαχρονικά έχουν υιοθετήσει οι ελληνικές κυβερνήσεις απέναντι στην Τουρκία.

Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται την προδοτική στάση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία, με την αποδοχή της παράνομης και επιζήμιας για ολόκληρη την χώρα, συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για το προσφυγικό, έχει θέσει ήδη τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου σε καθεστώς γκρίζων ζωνών.

Εκμεταλλεύεται επίσης, την αηδιαστικά κατευναστική και προδοτική στάση της ελληνικής κυβέρνησης που πρώτη έτρεξε να υποστηρίξει τη «δημοκρατικά εκλεγμένη» κυβέρνηση του Ερντογάν στο «πραξικόπημα» του Ιουλίου παρέχοντας νομιμοποίηση στο πογκρόμ που εξαπέλυσε το καθεστώς του και τις φρικαλεότητες που επακολούθησαν.

Τα επίχειρα αυτής της πολιτικής εισπράττει, δυστυχώς, ο ελληνικός λαός που άναυδος παρακολουθεί το σχέδιο εδαφικού ακρωτηριασμού της πατρίδας μας, που εξυφαίνεται και σταδιακά υλοποιείται.

Η δήλωση αυτή του κ. Ερντογάν -ανεξάρτητα αν απευθύνονταν σε εσωτερικό ακροατήριο στην Τουρκία και στη μάχη που δίνει εναντίον των «Κεμαλιστών»,- δεν μπορεί παρά να αποτελεί επικίνδυνη πρόκληση για την Ελλάδα -έμμεση απειλή πολέμου-, αφού θέτει με σαφή τρόπο ζήτημα αμφισβήτησης της ελληνικής εδαφικής επικράτειας, ενώ εμμέσως εγείρει θέμα επανακαθορισμού των συνόρων. Και μάλιστα προέρχεται από ένα κράτος που έχει παραβιάσει κατά κόρον την Συνθήκη της Λωζάννης.

Η ελληνική κυβέρνηση, ήδη θα έπρεπε να είχε ζητήσει τη σαφή τοποθέτηση και την καταδίκη των δηλώσεων αυτών του Ερντογάν, από το Η. Βασίλειο, τη Γαλλία, Ιταλία, Ιαπωνία και Ρουμανία, κράτη που συνυπέγραψαν την Συνθήκη αυτή.

Το ΕΠΑΜ είχε από καιρού επισημάνει στον ελληνικό λαό, ότι η εξαγωγή της πολυδιάστατης κρίσης στην Τουρκία δεν θ’ αργήσει να στραφεί προς την χώρα μας. Η δωσιλογική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, η οποία έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στις αλλότριες δυνάμεις των δανειστών και των τοκογλύφων, καθίσταται -εκ των πραγμάτων- άκρως επικίνδυνη και εθνικά καταστροφική.

Πόσο μάλλον ανίκανη και ξένη ως προς την άσκηση εξωτερικής πατριωτικής πολιτικής προς όφελος της χώρας.

Το ΕΠΑΜ υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη για πλήρη επαγρύπνηση του ελληνικού λαού, διαμηνύοντας παράλληλα προς κάθε κατεύθυνση, ότι το δημοκρατικό και πατριωτικό φρόνημα του ίδιου του λαού είναι αυτό που θα ενώσει και θα οδηγήσει ολόκληρη την χώρα στον απεγκλωβισμό από τα δεσμά που της έχουν επιβάλλει.

Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Αθήνα 30 Σεπτεμβρίου 2016

Η αλήθεια γυμνή για το χρέος,τα μνημόνια, τη χρεωκοπία και πολλά άλλα από το 2011. Ο φακός της τηλεόρασης έκανε το λάθος και το κατέγραψε!

Αν υπάρχει έστω και ένας οικονομικός αναλυτής, έστω και ένας καθηγητής οικονομικών ή άλλος επιστήμονας, που από το 20111 είχε το θάρρος, την τόλμη και τη γνώση για να πει καθαρά και χωρίς στρογγυλέματα, αυτά που καταθέτει ο οικονομολόγος Γενικός  Γραμματέας του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης και εάν ένα μέρος των Ελλήνων είχε ανακαλύψει, ακόμη και μέχρι σήμερα,  τη σοφία και την εντιμότητα αυτού του ανθρώπου, τότε η Ελλάδα και οι Έλληνες δεν θα βρισκόντουσαν στη σημερινή τραγική κατάσταση! 

Ευτυχώς που η κάμερα της τηλεόρασης έκανε το λάθος, όπως και ο κ. Χατζηνικολάου, που  κάλεσε το Δημήτρη Καζάκη στην εκπομπή του, ποιος ξέρει γιατί άραγε και έχουμε σήμερα αυτό το σημαντικό video, ώστε να μπορεί να αποτελέσει τεκμήριο λεγομένων το 2011 και του σήμερα! 

Δεν επεκτείνομαι στις ρηχές απόψεις, στα τυφλά και επιφανειακά επιχειρήματα των συνομιλητών του. Αφήνω να κριθούν από τον αναγνώστη !  

Σήμερα, μετά από 7 χρόνια σκληρής δοκιμασίας των Ελλήνων, πλήρους ξεπουλήματος κάθε περιουσιακού στοιχείου της χώρας, από ελληνόφωνες κυβερνήσεις και ιδιαίτερα της τελευταίας, που στο όνομα της "αριστεράς" πρόδωσε το λαό που την εμπιστεύθηκε, οι προτάσεις του ΕΠΑΜ και του ιδρυτού του, παραμένουν αναλλοίωτες και οι μόνες που αποτελούν ολοκληρωμένη και ουσιαστική εναλλακτική πρόταση, έναντι της καταστροφής που έχουν φέρει οι μνημονιακές κυβερνήσεις. 

Είναι στο χέρι των Ελλήνων να γνωρίσουν, να εμπιστευθούν και να αναδείξουν  στην Πατρίδα μας  μια νέα Πατριωτική, Δημοκρατική Εξουσία!

Ελληνίδες, Έλληνες. 

Πάρτε την Ελλάδα στα χέρια σας! Σας ανήκει!

H “μυστική αντζέντα” της Ε.Ε. για το μεταναστευτικό

Μιχάλης Στεφανίδης

"Σήμερα στεκόμαστε αλληλέγγυοι με την Ελλάδα, με τα παιδιά, τις γυναίκες και τους άνδρες που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη", δήλωσε με επαναστατικό ύφος η αντιπρόεδρος της Commission, Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα, αρμόδια για τον προϋπολογισμό και τους ανθρώπινους πόρους.

Τι επιφυλάσσει όμως στην Ελλάδα αυτή η φαινομενικά, θετική και ανθρώπινη δήλωση; Έχει ήδη ανακοινωθεί πρόγραμμα, που χαρακτηρίζεται ως «αμοιβαία και επωφελής ρύθμιση για τους πρόσφυγες και τους Έλληνες», σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα θα λάβει 80 εκατομμύρια ευρώ από την Ε.Ε., για να παρέχει κατοικίες σε πρόσφυγες. Το πρόγραμμα που έχει σχεδιάσει και ανακοινώσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, προσφέρει στήριξη στις οικογένειες μεταναστών, μέσω της παροχής επαρκούς στέγης. Σύμφωνα με τα επίσημα νούμερα, στην Ελλάδα έχουν φτάσει πάνω από 800.000 μετανάστες, ανεπίσημα πάνω από 1.500.000! Οι περισσότεροι από αυτούς επιθυμούν να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς την Κεντρική Ευρώπη.

 Πολλές Ευρωπαϊκές χώρες προτιμούν να κλείσουν τα σύνορά τους, δημιουργώντας μεγάλη πίεση στην Ελλάδα, αλλά και βία και χάος κατά μήκος των συνόρων μας, όπως με τα Σκόπια.

Αυτό το οποίο προκύπτει από το πρόγραμμα επιδοτούμενων ενοικιαζόμενων κατοικιών είναι ότι σκοπεύουν να καλύψουν με 20.000 ακίνητα, τις ανάγκες στέγασης, τα οποία θα δοθούν σε οικογένειες μεταναστών. Αν υποθέσουμε ότι στο κάθε σπίτι θα μπει μια - κατά μέσο όρο τετραμελής- οικογένεια, τότε μιλάμε για 80.000 μετανάστες, αν μπουν δύο τότε μιλάμε για το διπλάσιο νούμερο.

Επιπλέον των επιδοτούμενων ενοικιαζόμενων κατοικιών για οικογένειες, υπάρχει το πρόγραμμα των 5 στρατοπέδων μεταναστών, ανά την Ελληνική επικράτεια, που στόχο έχουν να φιλοξενούν μόνιμα 10.000 μετανάστες έκαστο· δηλαδή άλλοι 50.000 μετανάστες. Με λίγα λόγια υπάρχει Ευρωπαϊκός σχεδιασμός για να ενσωματωθούν στην Ελλάδα 150.000-200.000 μετανάστες, άμεσα. Αυτά ως προς τους αριθμούς των μεταναστών.

Υπάρχουν και κάποια βασανιστικά ερωτηματικά, ως προς το πού θα βρεθούν αυτά τα 20.000 ακίνητα προς ενοικίαση; Θα μπορεί κάθε Έλληνας πολίτης να παρέχει το ακίνητο του προς ενοικίαση; 

Ή μήπως θα χρησιμοποιηθούν ακίνητα των τραπεζών, από τα κόκκινα δάνεια;

Να το πάω ακόμα παραπέρα, μήπως αγοραστούν ακίνητα από τα κόκκινα δάνεια από ξένες τράπεζες επί πινακίου φακής; δηλαδή στο 5-20% της αξίας του ακινήτου, ώστε μετά να δοθούν προς ενοικίαση στους μετανάστες, με επιδότηση από την Ε.Ε.;;;

Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν επιδοτεί, έστω κατά 50%, όποιον Ευρωπαίο πολίτη έχει αδυναμία αποπληρωμής δανείου 1ης κατοικίας;;;

Ο σκοπός είναι τριπλός.

1ον Να χάσουμε οι Έλληνες τα σπίτια μας γιατί έχουμε 80% ιδιοκατοίκηση και αυτό δεν βολεύει σε πολλά πράγματα.

2ον Να στεγάσουμε 200.000 μετανάστες ώστε να μην υπάρχει δικαιολογία πως δεν μπορούν να μείνουν στην χώρα και πρέπει να φύγουν.

3ον Να αγοράσουν τα Funds (κυρίως ξένα) κατοικίες σε εξευτελιστικές τιμές, έπειτα μέσω των επιδοτήσεων ενοικίων – σίγουρα λεφτά – μέσα σε 3-4 χρόνια θα έχουν πάρει τα χρήματα τους πίσω και θα τους έχουν μείνει τα ακίνητα δώρο!

Αυτά περί Ευρωπαϊκής αλληλεγγύης…

Θύματα και πάλι τα παιδιά;

28 Σεπτεμβρίου 2016

Της Αθανασίας Πέτσα*

Αφήνοντας (για λίγο) στην άκρη τον τρόπο με τον οποίο ήρθαν οι μετανάστες στη χώρα μας, γεγονός είναι ότι η Ελλάδα από πέρασμα για την κεντρική Ευρώπη, μετατράπηκε σε τελικό προο-ρισμό, χωρίς βέβαια να ερωτηθεί κανείς γι’ αυτό, ούτε οι Έλληνες, αλλά ούτε και οι μετανάστες, εκ των οποίων η συντριπτική πλειοψηφία δεν είχε καμιά επιθυμία να παραμείνει στην Ελλάδα.

Τώρα λοιπόν, καλούμαστε όλοι να αποδεχτούμε ως δεδομένη αυτήν την κατάσταση και να δούμε πώς θα την διαχειριστούμε. Και καλούμαστε, από ποιους; Μα, φυσικά, από αυτούς που όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να την αποτρέψουν, αλλά αντιθέτως, την υποδαύλισαν, θέτοντας ουσιαστικά υπό καθεστώς ομηρίας, τόσο τους νεοεισελθέντες στη χώρα μας, όσο και τον ελληνικό λαό. Αλλά, είπαμε, αυτά θα τα αφήσουμε για λίγο στην άκρη, για να εξετάσουμε τα προβλήματα που έχουν αρχίσει να ανακύπτουν από τις προσπάθειες ενσωμάτωσης των προσφύγων - μεταναστών.

Ένα από αυτά τα ζητήματα, είναι και η κάλυψη των παιδιών των μεταναστών σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας.

Εννοείται ότι, όπως και όλα όσα αφορούν τους πρόσφυγες, έτσι και αυτό, έχει αφεθεί στην αποκλειστική σχεδόν αρμοδιότητα των ΜΚΟ. Εκεί πέφτουν τα κονδύλια, αυτές αποφασίζουν πώς θα....τα διαχειριστούν. Τι υπηρεσίες θα παρέχουν, τι ειδικότητες χρειάζονται να προσλάβουν, όπως και τι εθνικότητας θα είναι οι ειδικοί. Από την πλευρά του κράτους, ο έλεγχος και ο συντονισμός της κατάστασης είναι, ουσιαστικά, υποτυπώδης.

Τώρα όμως, που μπαίνουμε στη λογική της μόνιμης εγκατάστασης αυτών των ανθρώπων στη χώρα μας, γίνεται φανερό ότι δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες. Και ποιος καλείται να συνδράμει για να «βγάλει το φίδι από την τρύπα»; Ποιος άλλος από το «κακό» Δημόσιο.

Έτσι, έχουν ξεκινήσει ήδη οι πιέσεις προς τις δημόσιες παιδοψυχιατρικές υπηρεσίες, να οργανωθούν με σκοπό την εξυπηρέτηση των προσφυγόπουλων. Για το σκοπό αυτό, έχουν ήδη ξεκινήσει οι συσκέψεις στις διάφορες ΥΠΕ (Υγειονομικές Περιφέρειες) ανά την Ελλάδα, μεταξύ των ΥΠΕαρχών και των Δ/ντων - υπευθύνων των παιδοψυχιατρικών (π/ψ) δομών.

Στη Β. Ελλάδα, η κατάσταση έχει ως εξής:

Αυτή τη στιγμή, ο αριθμός των προσφύγων που έχει εγκατασταθεί είναι περί τις 28.000, ενώ δεν είναι γνωστός ο αριθμός των παιδιών ανάμεσά τους και, πολύ περισσότερο, πόσα από αυτά πιθανώς χρήζουν π/ψ εκτίμησης, καθώς δεν υπάρχει ακόμα τέτοια καταγραφή από τις ΜΚΟ. (http://www.iefimerida.gr/news/285804/59230-oi-prosfyges-kai-oi-metanastes-se-oli-tin-ellada-pinakas)

Ο φορέας που συντονίζει τις υπηρεσίες από πλευράς του κράτους είναι το ΕΚΕΠΥ. Πρόεδρος του ΕΚΕΠΥ είναι ο Ν. Παπαευσταθίου, αγρονόμος – τοπογράφος, με ειδίκευση στη Γεωπληροφορική και εξαιρετικά ενδιαφέρον βιογραφικό:http://www.protothema.gr/greece/article/502256/o-nikos-papaeustathiou-neos-dioikitis-tou-ethnikou-kedrou-epiheiriseon-ugeias/
Διευθύντρια του ΕΚΕΠΥ Βορείου Ελλάδας είναι η Τζίνα Λεπτοκαρίδου, ακτινολόγος (τουλάχιστον αυτή είναι από το χώρο της υγείας).

Στη Θεσσαλονίκη λειτουργούν 2 Ιατροπαιδαγωγικά Κέντρα (του ΨΝΘ και του Νοσ. Παπανικολάου), υπάρχουν παιδοψυχιατρικά τμήματα στα νοσοκομεία Ιπποκράτειο και ΑΧΕΠΑ, υπηρεσίες ψυχικής υγείας για παιδιά και εφήβους στα Κέντρα Ψυχικής Υγείας Δυτ. και Κεντρ. Τομέα, που ανήκουν στο ΨΝΘ, όπως επίσης και τα ιατρεία του ΠΕΔΥ. Με εξαίρεση τις 2 «κλειστές» μονάδες βραχείας νοσηλείας που λειτουργούν στο Ιπποκράτειο και το Παπανικολάου, οι οποίες πραγματοποιούν τις ανάλογες εφημερίες και μπορούν να δεχτούν επείγοντα περιστατικά, οι υπόλοιπες δομές λειτουργούν ως «εξωτερικά ιατρεία» με προγραμματισμένα ραντεβού, σχεδόν αποκλειστικά για διάγνωση.

Λόγω της ελλιπούς στελέχωσης των υπηρεσιών, σε συνάρτηση με το εύρος της γεωγραφικής κάλυψης (στη Θεσσαλονίκη έρχεται πληθώρα περιστατικών από όλη τη Β. Ελλάδα) αλλά και το ευρύ φάσμα διαταραχών που απευθύνονται εκεί (αναπτυξιακές, νοητικές, ψυχιατρικές, μαθησιακές, κ.ά.) υπάρχουν λίστες αναμονής, οι οποίες μπορεί να κυμαίνονται από 3 μέχρι και πάνω από 6 μήνες.

Ήδη και με την υπάρχουσα κατάσταση, οι περισσότερες υπηρεσίες βρίσκονται σ’ έναν διαρκή αγώνα, προσπαθώντας να εξυπηρετήσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα τα περιστατικά, ώστε να μην αυξάνεται υπερβολικά ο χρόνος αναμονής, αλλά και χωρίς να καταφύγουν σε λύσεις που θα ήταν εις βάρος της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών – μιλάμε για την ψυχική υγεία παιδιών και εφήβων!

Ο χρόνος αναμονής είναι βέβαια κάτι δυσάρεστο για τα παιδιά και τους γονείς τους, αλλά τις περισσότερες φορές δεν αποτελεί και τόσο σημαντικό παράγοντα για την πορεία της κατάστασής τους. Η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών που απευθύνονται σε αυτά τα κέντρα σε καμία περίπτωση δεν αποτελείται από επείγοντα περιστατικά. (Επείγον στην ψυχιατρική, χαρακτηρίζεται ένα περιστατικό όταν ο «ασθενής» μπορεί να γίνει επικίνδυνος για τον εαυτό του ή τους άλλους.)

Παρ’ όλα αυτά, ήδη από το ξεκίνημα της συζήτησης για το πώς θα μπορέσουν να εξυπηρετηθούν τα παιδιά των μεταναστών από τις ιατροπαιδαγωγικές υπηρεσίες, υπάρχουν πιέσεις να δεσμευτούν αυτές προκαταβολικά, ότι θα δέχονται τα περιστατικά αυτά ως επείγοντα και κατά παράβαση της λίστας αναμονής. Και μάλιστα, χωρίς να υπάρχει καμιά πληροφόρηση ούτε για τον αριθμό, ούτε για το είδος των πιθανών, υπό εξέταση διαταραχών.

Κάποια από τα προβλήματα που πρέπει να ληφθούν υπόψιν και να αντιμετωπιστούν, είναι τα παρακάτω.

Για την αξιολόγηση της ψυχικής κατάστασης ενός ανθρώπου, είναι πολύ σημαντικό ο ειδικός να είναι βαθύς γνώστης της κουλτούρας και της νοοτροπίας του εξεταζόμενου. Σ’ αυτόν τον τομέα, ο πολιτισμικός παράγοντας είναι όχι απλώς σημαντικός, αλλά καθοριστικός. Συμπεριφορές που για τον δυτικό άνθρωπο αποτελούν ενδείξεις ψυχοπαθολογίας, σε άλλες κοινωνίες είναι αποδεκτές ή ακόμα και επιθυμητές.

Ένα απλοϊκό παράδειγμα: η αποφυγή της βλεμματικής επαφής στις διαπροσωπικές συναλλαγές, στη δική μας κοινωνία είναι ένδειξη κοινωνικής αδεξιότητας και αποτελεί, μεταξύ άλλων, ένα από τα χαρακτηριστικά του αυτισμού. Σε κάποιες κοινωνίες όμως, αποτελεί δείγμα σεβασμού προς τον συνομιλητή!

Και ένα παράδειγμα ακόμα, πραγματικό. Υπήρξε περίπτωση σε κάποια παιδοψυχιατρική υπηρεσία, που ο πατέρας του παιδιού (που ζει στη Γερμανία) απαγόρευσε στη γυναίκα του (που μένει σε κάποιοhot spot) να φέρει το παιδί για εξέταση, για να μην εκτεθεί σε ανδρικά βλέμματα. Αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους, αλλά με μια «δυτική» ματιά, θα μιλούσαμε μάλλον για σοβαρή ψυχοπαθολογία, τόσο του πατέρα που απαγόρευσε, όσο και της μητέρας που υπάκουσε στην απαγόρευση αυτή.

Το εμπόδιο της γλώσσας είναι επίσης πολύ σημαντικό σε αυτήν την περίπτωση – πολύ πιο σημαντικό απ’ ότι σε άλλους ιατρικούς τομείς. Ένας παθολόγος, για να κάνει διάγνωση,  βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αντικειμενικές μετρήσεις της σωματικής κατάστασης του ασθενούς του, οι πληροφορίες που χρειάζεται είναι πολύ συγκεκριμένες και μπορεί να καλυφθεί με έναν καλό διερμηνέα.

Ένας ψυχολόγος όμως, ή ψυχίατρος κατά τη διαγνωστική συνέντευξη παίρνει πληροφορίες όχι μόνο από το τι λέει ο «ασθενής», αλλά και από τον τρόπο με τον οποίο το λέει, τις λέξεις που επιλέγει και το «βάρος» (συναισθηματικό, ψυχολογικό) που αυτές μεταφέρουν και άλλα πολλά στοιχεία, τα οποία είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να «περάσουν» ακόμα και με την καλύτερη μετάφραση. Και φυσικά, σε κάθε περίπτωση, η εγκυρότητα και η αξιοπιστία του διερμηνέα είναι αδύνατο να ελεγχθεί από τον ειδικό που κάνει την εξέταση, ο οποίος καλείται να την θεωρήσει δεδομένη.

Το οποίο μας φέρνει στο επόμενο, πολύ σημαντικό πρόβλημα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν αυτές οι υπηρεσίες. Το ποιοι είναι αυτοί που συνοδεύουν τα παιδιά. Είτε είναι παιδιά που έχουν έρθει με την οικογένειά τους, είτε είναι μόνα τους (και είναι πολλά τα «ασυνόδευτα») στις υπηρεσίες έρχονται πάντα με τη συνοδεία κάποιου υπαλλήλου ή αλληλέγγυου των ΜΚΟ, ο οποίος βοηθά στα διεκπεραιωτικά ζητήματα, αλλά αναλαμβάνει και τη διερμηνεία και δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτός θα είναι κάποιος ψυχολόγος, ή ειδικός συναφούς κλάδου.

Για να καταλάβουμε ποιο είναι εδώ το πρόβλημα, ας σχηματίσουμε την εξής εικόνα: Φέρνουμε πρώτα στο νου μας τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζονται οι ΜΚΟ και όσοι περιστρέφονται γύρω τους, το θέμα των μεταναστών. Φέρνουμε τώρα στο νου μας τα άτομα που δουλεύουν και συνεργάζονται με αυτές, διαποτισμένα με τις ιδεοληψίες του «αντιρατσισμού», του «αντιφασισμού», «αντικρατισμού» και λοιπών «αντι».

Τώρα, βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση αυτού που προσπαθεί να εξηγήσει στον υπάλληλο της ΜΚΟ, ότι το περιστατικό που συνοδεύει δεν είναι επείγον και θα πρέπει να μπει σε μια, ας πούμε, 4μηνη λίστα αναμονής, ή ότι δεν χρήζει νοσηλείας, οπότε και δεν μπορεί να παραμείνει στο τμήμα… Ούτε ψύλλος στον κόρφο του!

Τα παιδιά αυτά έχουν ζήσει έντονες, τραυματικές καταστάσεις, οι οποίες είναι λογικό και αναμενόμενο να έχουν επηρεάσει σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό την ψυχική τους κατάσταση και τη συμπεριφορά τους. Δυστυχώς όμως, με την είσοδό τους στην Ελλάδα και την παραμονή τους στα hotspot, συνεχίζουν να ζουν σε ένα περιβάλλον, το οποίο όχι μόνο δεν βοηθά στην «θεραπεία» τους, αλλά αντιθέτως επιβαρύνει επιπλέον την κατάστασή τους. Θα μπορούσε κανείς με σχετική ευκολία και ασφάλεια, να υποθέσει ότι ένας μεγάλος αριθμός αυτών των παιδιών πάσχει από το «σύνδρομο μετατραυματικού στρες».

Και αν έρθουν στην υπηρεσία, αυτή μπορεί να είναι μια συνηθισμένη διάγνωση. Ωραία. Το διαγνώσαμε. Και τώρα, τι; Τι μπορείς να προτείνεις για την αντιμετώπισή του, αν πρώτα δεν αρθούν οι αιτίες που το προκαλούν, αν το παιδί δεν ζει σε ένα ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον, όπου θα μπορεί, με τη βοήθεια και των ειδικών, να επουλώσει σιγά σιγά τις πληγές του;

Κλείνοντας, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι στη Θεσσαλονίκη, αλλά το ίδιο πιστεύουμε ότι συμβαίνει και παντού, τα παιδιά και οι γονείς που έχουν χρησιμοποιήσει τις ιατροπαιδαγωγικές και παιδοψυχιατρικές υπηρεσίες, γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι, κατά κανόνα, οι εργαζόμενοι σε αυτές απέχουν παρασάγγες από την κακή «δημοσιοϋπαλληλίστικη» νοοτροπία και ότι κάνουν τα ανθρωπίνως δυνατά, ώστε να διατηρήσουν ένα, τουλάχιστον, ικανοποιητικό επίπεδο παροχής υπηρεσιών προς τους ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, μέσα σε ένα αντίξοο (οικονομικά, νομικά και πολιτικά) περιβάλλον. Επιπλέον, στις υπηρεσίες αυτές ήδη εξυπηρετείται ένας μεγάλος αριθμός παλαιότερων μεταναστών, διαφόρων εθνικοτήτων και ουδέποτε έχει υπάρξει υπόνοια διάκρισης εις βάρος τους.

Επίσης, ποτέ καμία δημόσια, παιδοψυχιατρική υπηρεσία δεν αρνήθηκε να εξυπηρετήσει τον οποιονδήποτε διαμένει μόνιμα ή με προσωρινή ρύθμιση στην περιοχή ευθύνης της. Ούτε έχει το δικαίωμα να αρνηθεί, ούτε είναι μέσα στις προθέσεις της.

Είναι όμως υποχρέωση των επαγγελματιών ψυχικής υγείας να επισημαίνουν τις ελλείψεις του συστήματος, όπως και τα προβλήματα που παρουσιάζονται κάθε φορά που πρέπει να αντιμετωπιστεί μια νέα κατάσταση.

Χρειάζεται οργάνωση, σωστός σχεδιασμός και ενίσχυση των υπηρεσιών, ώστε να διασφαλιστεί τόσο η επιστημονική εγκυρότητα των διαδικασιών, όσο και, κυρίως, η σωστή αντιμετώπιση των αναγκών των παιδιών.

*Η Αθανασία Πέτσα είναι Ειδική Παιδαγωγός - μέλος του ΕΠΑΜ Τ.Ο. Θεσσαλονίκης

Η μακάβρια μπίζνα με τα «ορφανά και ασυνόδευτα»

 Του Γιώργου Ιεροδιάκονου

Καιρός λοιπόν να ασχοληθούμε με μια από τις χειρότερες μάστιγες του τελευταίου αιώνα, την οποία, ενώ την βλέπουμε να εκτυλίσσεται  μπροστά στα μάτια μας, καμωνόμαστε τους ανήξερους. Ίσως επειδή δεν αντέχουμε την φρικιαστική αλήθεια. Ή επειδή η αλήθεια είναι τόσο αποκρουστική, που δεν θέλουμε να την δούμε.

Κι όμως! Όσο κι αν κρύβουμε το πρόσωπό μας στην άμμο, η πραγματικότητα πάνω από το έδαφος είναι τόσο στυγνή και άθλια, που καθιστά κι εμάς το ίδιο άθλιους που δεν αντιδρούμε.
Έχουν γραφεί πολλά για το πως χρηματοδοτείται η πολιτική του μεθοδευμένου εξανδραποδισμού και πως χρησιμοποιούνται οι μεταναστευτικές ροές ως γεωπολιτικό όπλο. Μια επιχείρηση που απαιτεί λεπτό συντονισμό Υπηρεσιών και Οργανισμών σε διεθνές επίπεδο και κυρίως αδρή χρηματοδότηση.

Όμως, από που αντλούνται τα απαραίτητα κονδύλια για την στήριξη μιας τέτοιας επιχείρησης; Τεράστια κονδύλια, αμύθητα ποσά, κυρίως προς τα μεταγωγικά κυκλώματα και τις επιδοτούμενες ΜΚΟ. Από την Ε.Ε., από το ίδρυμα open society foundation του Σώρος, από το Υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Ειδικά το τελευταίο δηλώνει ότι δεν μπορεί να δικαιολογήσει την εκροή $6,5 τρις εντός του λογιστικού έτους του 2015.

Βεβαίως, κανείς απ’ όλους αυτούς δεν μας έχει συνηθίσει στη φήμη του γαλαντόμου. Δεν σκορπάνε λεφτά από ‘δω κι από ‘κει, έτσι για την ψυχή της μάνας τους. Είναι απολύτως βέβαιον ότι όλη αυτή η επιχείρηση, με κάποιον τρόπο, αυτοχρηματοδοτείται. Δηλαδή, πολύ σύντομα αποσβήνει τα επενδυμένα κεφάλαια. Με ποιον τρόπο, όμως;

ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ «ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ»

Αυτό το άρθρο εξετάζει μια ειδική κατηγορία των μεταναστευτικών ροών. Τα παιδιά! Διότι, ειδικά αυτή η κατηγορία, τους είναι αναγκαία για την αναχρηματοδότηση της επιχείρησης.

Ας δούμε τα επίσημα στοιχεία. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Υποστήριξης για το Άσυλο (EASO), σχεδόν 96.000 ασυνόδευτα παιδιά αιτήθηκαν να τους χορηγηθεί άσυλο σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 2015, η πλειοψηφία των οποίων στη Γερμανία και στη Σουηδία. Κατά την EASO, περισσότερα από τα μισά παιδιά προέρχονται από το Αφγανιστάν και ακολουθούν τα παιδιά από Συρία και Ερυθραία. Αν και αυτά τα στοιχεία είναι αμφιβόλου εγκυρότητας, δεδομένου ότι τα παιδιά έχουν «δασκαλευτεί» να δηλώνουν καταγωγή από εμπόλεμες χώρες.

Τι σημαίνει όμως «ορφανά και ασυνόδευτα παιδιά»; Πώς και κάτω από ποιες συνθήκες βρέθηκε ένα παιδάκι, 5, 6, 10, 13, 15 χρονών να βρίσκεται μόνο του μέσα σε μια βάρκα, να θαλασσοπνίγεται; Τι πάει να πει «ορφανό και ασυνόδευτο»;

Είναι περισσότερο από προφανές ότι κάποια κυκλώματα που δρουν σε Αφρική και Ασία, απαγάγουν κατά συρροή παιδάκια κάθε ηλικίας και τα φέρνουν στην Ευρώπη. Και είναι ακόμα πιο προφανές ότι αυτά τα κυκλώματα από κάπου χρηματοδοτούνται. Όπως και το δίκτυο μεταγωγής. Κανένα απ’ αυτά τα παιδιά δεν διαθέτει ούτε τα χρήματα για τα ναύλα (5000-6000 δολ.), αλλά ούτε τη διάθεση να αφήσει την θαλπωρή της οικογενειακής του εστίας. Οι ενδείξεις για εγκλήματα εξαναγκασμού είναι τόσο κραυγαλέες, που καθιστούν σχεδόν βέβαιη την μεταγωγή στην ευρωπαϊκή ήπειρο σαφώς με τη βία, απειλή, ή άλλες μορφές εξαναγκασμού. Πολλές φορές, μάλιστα, και με την συγκατάβαση των οικείων τους, που νομίζουν ότι τα στέλνουν σε καλύτερους κόσμους, μακριά από την μιζέρια. Πού να ‘ξεραν οι δόλιοι σε ποια κόλαση στέλνουν τα παιδιά τους!

Όσον αφορά τα ναύλα; Μα είναι προφανές. Κάποιοι άλλοι τα καλύπτουν. Ποιοι είναι αυτοί; Έλα ντε; Εξήμιση τρισεκατομμύρια δολάρια, μόνο από τις εκροές του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ αναζητούν αιτιολόγηση και κανένας δεν είναι σε θέση να μας πει που ξοδεύτηκαν.
Εκτός από τις κλασικές περιπτώσεις παιδομαζώματος, στις υποανάπτυκτες χώρες ή στις χώρες που μαστίζονται από πολέμους, δραστηριοποιούνται και ειδικά «Γραφεία Εύρεσης Εργασίας», που απευθύνονται σε μεγαλύτερα παιδιά. Πλήρως οργανωμένα. Με γραφεία, τηλέφωνα ίντερνετ. Από «ευυπόληπτους» επαγγελματίες, υπεράνω πάσης υποψίας, δικηγόρους συνήθως, ή προσποιούμενους τους δικηγόρους, και πάντοτε υπό την κάλυψη κάποιας ΜΚΟ. Τις ίδιες που δραστηριοποιούνται και εδώ στις αντίπερα ακτές.

Δεν είναι καθόλου δύσκολο να πείσουν αυτά τα παιδιά για τις ευαγείς τους προθέσεις. Δουλειά «στας Ευρώπας», εξασφαλισμένη και με καλές αποδοχές, αλλά και επίσης εξασφαλισμένη στέγαση και διατροφή. Παράδεισος! Ξέρεις, όταν απευθύνεσαι σε κοινωνίες χαμηλού πνευματικού επιπέδου και μειωμένης κριτικής αντίληψης, είναι σίγουρο ότι κάποιοι έφηβοι που βράζει το αίμα τους, θα «τσιμπήσουν». Και πράγματι, τσιμπάνε. Και βάζουν μπρος για την …κόλαση!

Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά το μήνα Ιανουάριο του 2016 και μόνο, περίπου 3.500 ασυνόδευτοι ανήλικοι έχουν αιτηθεί ασύλου στην Ευρώπη. Αν και το ακριβές μέγεθος της κατάστασης είναι ασαφές, λόγω των υποτυπωδών συστημάτων καταγραφής. Στην πραγματικότητα, η Ευρώπη δεν έχει μια σαφή εικόνα του αριθμού των παιδιών που φθάνουν στις ακτές της (δηλαδή στην Ελλάδα και την Ιταλία), ούτε καμία γνώση για την περαιτέρω πορεία τους.

Εδώ στην Ελλάδα, μόνο η ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση –τυχαίο το παράδειγμα- διατείνεται στο κεντρικό της site ότι έχει μεταφέρει με ασφάλεια 4.065 παιδιά. Με ασφάλεια πού; Και τι απογίνονται εκείνα τα παιδιά μετά την παράδοση; Κι εδώ μιλάμε μόνο για μια ΜΚΟ. Φανταστείτε το μέγεθος με όλες τις άλλες.

Μέχρι και η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών διαθέτει ανάλογη ΜΚΟ για τα «ορφανά και ασυνόδευτα» (την «Αποστολή»), καθώς επίσης και τον ξενώνα «Εστία». Γιατί τα κρατάνε εκείνα τα παιδιά στον «ξενώνα» τους; Με ποιο δικαίωμα τα αποκόπτουν από τους γονείς τους; Και το κυριότερο, ποια κυκλώματα τους προμηθεύουν απαχθέντα παιδάκια;

Οι εμπειρογνώμονες της Unicef κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου προς τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για το πόσο απροστάτευτα είναι όλα αυτά τα παιδιά και τον μεγάλο κίνδυνο που διατρέχουν να πέσουν θύματα ενός διεθνούς κυκλώματος εκμετάλλευσης, με σκοπό την πορνεία, τη δουλεία, την διακίνηση ναρκωτικών ή ανθρωπίνων οργάνων.

Δυστυχώς, το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο στην Ε.Ε. αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις διαρκώς πολλαπλασιαζόμενες συμμορίες του οργανωμένου εγκλήματος, καθώς επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν την αύξηση της μεταναστευτικής ροής. Μια ιδιαίτερα επικερδής επιχείρηση είναι η ενοικίαση παιδιών σε ενηλίκους, με το πρόσχημα της ευκολότερης εισόδου τους στην Ευρώπη. 

Φυσικά, όλα αυτά τα παιδιά καταλήγουν στο τέλος ή στην σεξουαλική εκμετάλλευση ή στην δουλική εργασία, ή ακόμα χειρότερα, ως ανταλλακτικά ανθρωπίνων οργάνων για εύπορους Ευρωπαίους.
Αλλά και στα στρατόπεδα προσφύγων (τα περιβόητα Hotspots), όλες οι έρευνες καταδεικνύουν την ανάληψη του ελέγχου τους από ΜΚΟ και, υπόπτων επιδιώξεων, διεθνείς οργανισμούς, οι οποίοι διατηρούν «περίεργες» σχέσεις με διακινητές της απέναντι όχθης. Αυτό που προβληματίζεται ιδιαίτερα, δεν είναι μόνο ο βαθμός στον οποίο τα στρατόπεδα έπεσαν υπό τον έλεγχο συμμοριών του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά συνάμα και η διαπίστωση ότι οι μηχανισμοί ελέγχου των συνόρων είναι στα όρια της ημινομιμότητας και της παρανομίας.

Η μάστιγα των «εξαφανισμένων» παιδιών

Η έννοια των «εξαφανισμένων παιδιών» εξετάζεται, προκειμένου να τονιστεί η έλλειψη επαρκούς τεκμηρίωσης για τον αριθμό και, κυρίως, την κατάληξη των ασυνόδευτων ανηλίκων και την πολύπλευρη κατανόηση των συνθηκών της διεθνούς «μπίζνας» δουλεμπορίου.

Για παράδειγμα, οι τοπικές αρχές στη Φινλανδία, συμπεριλαμβανομένων των φινλανδικών μονάδων υποδοχής, δεν έχουν καμία ένδειξη για πάνω από 2.500 παιδιά που, ενώ βρίσκονταν υπό την εποπτεία τους και έχουν αιτηθεί άσυλο, στη συνέχεια «εξαφανίστηκαν». Παρόμοιες αναφορές έχουμε και στους πιο «δημοφιλείς» προορισμούς ανήλικων παιδιών, όπως η Γερμανία, η Αυστρία και η Ουγγαρία. 

Περίπου 5.835 παιδιά μετανάστες έχουν αναφερθεί ότι «λείπουν» μόνο στη Γερμανία. Κανένας δεν γνωρίζει πραγματικά τι απέγιναν εκείνα τα παιδιά και πού βρίσκονται τώρα. Το μόνο σίγουρο είναι πως έχουν έρθει σε επαφή με συμμορίες που δραστηριοποιούνται σε διάφορες μορφές του οργανωμένου εγκλήματος. Ως εκ τούτου, η σχέση μεταξύ παραγόντων που επιδιώκουν να περάσουν λαθραία ανθρώπους στην Ευρωπαϊκή ήπειρο και των συμμοριών διακίνησης που εκμεταλλεύονται τα τρωτά σημεία των ασυνόδευτων ανηλίκων, καταδεικνύουν μέρος αυτής της ζοφερής πραγματικότητας.

Περισσότερα από 2.000 ασυνόδευτα παιδιά υπολογίζεται ότι έχουν εξαφανιστεί αμέσως μετά την παραλαβή τους από τις ΜΚΟ στην Ελλάδα, τα οποία δεν είναι δυνατόν να έχουν πάει κάπου αλλού, αφού η χερσαία διαδρομή προς τη Δυτική Ευρώπη είναι κλειστή.
«Γνωρίζουμε ότι χιλιάδες και χιλιάδες παιδιά απλώς αγνοούνται και το πιο τρομακτικό από όλα είναι ότι εμείς απλά δεν έχουμε ιδέα πού βρίσκονται ή τι τους συμβαίνει κι αυτό που μας τρομοκρατεί ακόμα περισσότερο είναι η πλήρης απουσία πληροφοριών», δήλωσε ο αναπληρωτής εκτελεστικός διευθυντής της UNICEF UK, Lily Caprani.10.000 παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες έχουν εξαφανιστεί στην Ευρώπη, σύμφωνα με την Europol, ενώ η «Missing Children Europe» αναφέρει πως ο αριθμός είναι πολύ μεγαλύτερος. «Ένα στα δύο ασυνόδευτα παιδιά χάνονται από τους χώρους υποδοχής, ενώ το 60% των ασυνόδευτων που φιλοξενούνται στα κέντρα κοινωνικής φροντίδας (στις περιβόητες «Δομές»), εξαφανίζονται και δεν ξαναβρίσκονται», αναφέρει η Βρετανική Μονάδα Ελέγχου Ασύλου.

Λόγια, λόγια, λόγια… Και δεν τολμάει ούτε ένας να πει, έστω και ως υπόνοια, πόσα από αυτά τα παιδάκια έχουν καταλήξει ως ανταλλακτικά στα σφαγεία της Τουρκίας ή του Κοσόβου, εκεί που εμπορεύονται όργανα (νεφρά, συκώτια, πλεμόνια, καρδιές, μάτια κλπ). Και όταν τα λες αυτά, αμέσως χαρακτηρίζεσαι ακροδεξιός!

Δυστυχώς, καμία κυβέρνηση δεν συγκινήθηκε, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε. Ούτε καν η ελληνική. Αλλά, πώς να ενδιαφερθούν; Αφού όλα αυτά τα παιδιά περνάνε από ’δω! Από τη διαχείριση των ΜΚΟ. Δεν υπάρχει άλλος διαχειριστής, ούτε κάποιο κρατικό σύστημα πρόνοιας, ούτε κρατικές αρχές, ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Τα πάντα ελέγχοναι από την Μαφία!

Πολλά απ’ αυτά τα παιδιά, κυρίως κοριτσόπουλα του sex trafficking, καθίστανται έγκυες. Κανένα πρόβλημα. Ευκαιρία για περισσότερα κέρδη. Τα μωρά γεννιούνται στα καταγώγια, χωρίς ιατρική και μαιευτική φροντίδα. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να επιβιώσουν για πολύ.

Αμέσως καταλήγουν στα χέρια μιας «μητέρας» ζητιάνας, που τα νοικιάζει με την ώρα. Θα τις δείτε παντού. Στο μετρό, στα λεωφορεία, στους πολυδιάβατους δρόμους. Θα προσέξετε ότι το μωράκι κοιμάται. Πολλές φορές θα έχετε αναρωτηθεί: μα είναι δυνατόν; Συνέχεια κοιμάται αυτό το μωρό; 

Όχι! Δεν κοιμάται. Το μωράκι βρίσκεται σε καταστολή με μεγάλη δόση ναρκωτικών ουσιών, για να μην ενοχλεί την «επαγγελματία» στη «δουλειά» της.

Συνήθως αυτό το μωράκι δεν ξυπνάει ποτέ ξανά. Κανένα πρόβλημα. Η ζητιάνα «μητέρα» πληρώνει ένα πρόστιμο στον ιδιοκτήτη, κάτι σαν ποινική ρήτρα για την απώλεια του «εργαλείου», και νοικιάζει άλλο. Μέχρι που θα πεθάνει κι εκείνο.

Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος της εξαχρείωσης; Σε ολόκληρη την διαστρωμάτωση, από τους θύτες, μέχρι τα θύματα. Τέρατα! Αυτός ο κόσμος είναι για φτύσιμο…!

Εμπορία ανθρωπίνων οργάνων

Η μεγαλύτερη μάστιγα όμως είναι άλλη. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα παιδιά δεν έφτασαν ποτέ στην Ευρώπη. Το «φερέλπιδο» ταξίδι τους διακόπηκε απότομα στα τουρκικά «σφαγεία». Αυτοσχέδια «χειρουργεία» στην Αττάλεια, στο Ισκεντερούν, αλλά και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας-βρυκόλακα, όπως χαρακτηρίστηκε η Τουρκία από εκπρόσωπο του ΟΗΕ. Χειρουργεία, όπου σύρονται κατά χιλιάδες αθώα προσφυγόπουλα, κυρίως από τη Συρία, και κατασφάζονται για την αφαίρεση των εμπορεύσιμων οργάνων τους. Η επίσημη καταγγελία στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που κατατέθηκε πέρυσι, μιλά για 18,000 παιδιά! Και η επίσημη απάντηση των αρμοδίων; «Ναι, έχουμε καταγγελίες, το ψάχνουμε, θα σχηματίσουμε ειδική επιτροπή…». Και η σφαγή παιδιών συνεχίζεται…!

Σύμφωνα με τον λιβανέζικο τύπο, η βιομηχανία φρίκης που έχει αναπτυχθεί στην Τουρκία, γίνεται υπό την κάλυψη και την συμμετοχή των επισήμων αρχών. Τα μικρά προσφυγόπουλα, αφού αναισθητοποιηθούν, υφίστανται επέμβαση αφαίρεσης οργάνων και έπειτα δολοφονούνται. Κάποια από τα πτώματα θάβονται σε τουρκικό έδαφος, ενώ άλλα μεταφέρονται κοντά στα σύνορα. Εμπορεύσιμα είδη: κυρίως το συκώτι, τα νεφρά και η καρδιά, τα οποία διοχετεύονται απ’ ευθείας στην τούρκικη «αγορά». Πράγμα που καθιστά το έγκλημα καθαρά «τουρκική υπόθεση».

Ανάλογα φρικιαστικά περιστατικά καταγγέλλει και ο πρέσβης του Ιράκ στα Ηνωμένα Έθνη, αποκαλύπτοντας πως και οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους σε Ιράκ και Συρία κάνουν εμπόριο οργάνων για την χρηματοδότηση των επιχειρήσεών τους. Όπως δήλωσε στους δημοσιογράφους, έχουν εντοπιστεί σε μαζικούς τάφους πτώματα από τα οποία έχουν αφαιρεθεί χειρουργικά νεφροί και άλλα ζωτικά όργανα.

Δστυχώς, τέτοιες «εγκαταστάσεις» υπάρχουν παντού και στην Ευρώπη. Οι πιο πολλές σε Κόσοβο και Αλβανία, όπου επαναλειτουργούν, με πλήρη κάλυψη από τις Αρχές, τα γνωστά «σφαγεία» της εποχής του κοσοβο-σερβικού πολέμου, όπου κατακρεουργούνταν Σέρβοι αιχμάλωτοι για την αφαίρεση και εμπορία των οργάνων τους. Σήμερα σφάζονται παιδιά. Χιλιάδες παιδιά! Κι όχι μόνο εκεί. Παντού! 

Παντού στην Ευρώπη… Δυστυχώς σ’ αυτή την μακάβρια «μπίζνα» συμμετέχουν κρατικοί λειτουργοί, υπηρεσίες και οργανισμοί υπεράνω πάσης υποψίας. Έτσι και ανοίξει ο φάκελος, θα τρίβουμε τα μάτια μας.

Και δίπλα σε όλους αυτούς, οι επαγγελματίες «αντιρατσιστές», κονδυλοφόροι δημοσιογραφίσκοι, πανεπιστημιακοί, δικηγόροι, τους οποίους παράλληλα βρίσκεις και μέσα σε κάποια κρατικοδίαιτη επιχορηγούμενη ΜΚΟ. Κι όλοι αυτοί συντονίζονται άρρηκτα μεταξύ τους. Κυβερνήσεις, ΜΚΟ, μαφία, απαγωγείς, διακινητές. Παλιάνθρωποι! Παλιάνθρωποι, που δεν είναι παρά αργυρώνητα τομάρια χειρίστου είδους, χωρίς ιδανικά, χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, χωρίς τσίπα, που ξεπουλάνε και την μάνα τους ακόμα για μια χούφτα δολάρια. Μόνο που εδώ δεν πρόκειται για την μάνα τους. 

Εδώ μιλάμε για μικρά παιδιά. Χιλιάδες παιδιά! Τα πιο τυχερά απ’ αυτά σφαγιάζονται στα χειρουργικά τραπέζια. Και λέμε: τα πιο τυχερά, διότι τουλάχιστον εκείνα «έφυγαν» και ησύχασαν. Τα υπόλοιπα πεθαίνουν κάθε μέρα στα φωταγωγημένα σοκάκια της «πολιτισμένης» Ευρώπης!
Το ερώτημα είναι: η «ελληνική» κυβέρνηση τι ρόλο βαράει, σ’ αυτή την ιστορία;

Κάτι που δε θα δεις ποτέ, στα κανάλια που αλληλοσφάζονται.

του Μιχάλη Αριδά*

Κακός χαμός γίνεται, για το ποιος θα έχει κανάλι και ποιος όχι. Όλη την ημέρα μας ζαλίζουν οι «δημοσιογράφοι» και οι πολιτικοί μας, ότι έπρεπε να είναι καναλάρχης ο ένας και δεν έπρεπε να είναι καναλάρχης ο άλλος. Πέφτουν τα σκάνδαλα βροχή. Αποκαλύπτουν ο ένας τις βρωμιές του άλλου, πάνω στον πόλεμο της «ενημέρωσης», δηλαδή της εξαπάτησης και της εξημέρωσης.

Νομίζουν πως εμείς, που σε λίγο δεν θα έχουμε ψωμί να φάμε και κεραμίδι να μπούμε από κάτω, νοιαζόμαστε για το ποιος «επιχειρηματίας» θα μας δουλεύει ψιλό γαζί, μέσα από τα κατασκευασμένα δελτία ψεύτικων ειδήσεων και από το πολιτικό φροντιστήριο, που μας κάνουν διάφοροι καλοπληρωμένοι ιεραπόστολοι της λεγόμενης δημοσιογραφίας.

Ένα κόμμα κατηγορεί έναν από αυτούς τους «επιχειρηματίες», ότι έλαβε θαλασσοδάνειο από μία τράπεζα, ενώ το ίδιο αυτό κόμμα έχει λάβει θαλασσοδάνειο από την ίδια τράπεζα. Ένας επιχειρηματίας κατηγορεί τους άλλους «επιχειρηματίες», ότι δεν έχουν τα λεφτά, ενώ ο ίδιος κατέθεσε αέρα κοπανιστό για εγγύηση. Αυτά και άλλα, όμορφα και γραφικά, διαδραματίζονται στο υπό γερμανική κατοχή.... ελλαδιστάν, την ώρα που οι κάτοικοί του πέφτουν θύματα οικονομικού πολέμου και αργοπεθαίνουν σαν έθνος.

Πρόσφατα κυκλοφόρησαν δύο επιστημονικές μελέτες, που μας λένε τραγικά πράγματα. Η μία (http://www.dianeosis.org/2016/09/greece_demographic_crisis/) έλεγε πως ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει μειωθεί κατά 300.000, τον καιρό των μνημονίων και ενδέχεται να μειωθεί κατά άλλα 2,5 εκατομμύρια, στις κοντινές επόμενες δεκαετίες. Κι αυτοί που θα έχουν μείνει, θα είναι γέροι. Η άλλη, του Ινστιτούτου Prolepsis, έλεγε πως σήμερα στην Ελλάδα, 6 παιδιά στα 10 ζουν με επισιτιστική ανασφάλεια. Δηλαδή, δεν έχουν να φάνε κάθε μέρα και τρώνε χάλια τροφές.

Τα αντιλαμβάνεστε αυτά τα πράγματα; Ας μην αναλύσουμε τώρα, τους αριθμούς περί ραγδαίας αύξησης στην κατανάλωση ψυχοφαρμάκων, περί τεράστιας μείωσης των γεννήσεων και τεράστιας αύξησης των θανάτων στη χώρα μας. Όλα αυτά, το διεθνές δίκαιο, τα ονομάζει με μία λέξη: ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.

Θα μου πείτε τώρα, γιατί μας λες για γενοκτονία, ενώ το άρθρο ξεκίνησε με τα κανάλια; Τι σχέση έχουν αυτά μεταξύ τους; Κι όμως έχουν σχέση.

Κατ’ αρχάς, θυμηθείτε πως όλα αυτά τα χρόνια, τα κανάλια της ντροπής και του ψέματος προσπαθούν, με νύχια και με δόντια, να μας πείσουν να αποδεχθούμε το κακό που μας βρήκε. Να πληρώνουμε αιωνίως. Να μη διαμαρτυρόμαστε για τη δυστυχία μας, γιατί είναι κάτι σαν φυσικό φαινόμενο, όπως ο σεισμός και η πλημμύρα.

Αναλογιστείτε φίλοι μου, πόσες φορές ήταν πρώτη είδηση οι παραπάνω μελέτες και στατιστικές; Πόσες φορές οι ιεραπόστολοι του ψέματος και της προπαγάνδας (είτε δημοσιογράφοι, είτε πολιτικοί) ανέλυσαν την εξόντωση του λαού μας; Πόσες φορές ανέφεραν τη λέξη «γενοκτονία»; Από μηδέν έως καμία.

Αντίθετα, τι βλέπουμε; Κακοστημένους τσακωμούς μεταξύ τους, δελτία προπαγάνδας των 8, την Ελένη, τη Ρούλα, την Κούλα, χαζοχαρούμενους τηλεπαιχνιδιάρηδες, σόου ανεύρεσης τραγουδισταράδων και άλλες τραγικά ακαλαίσθητες μπούρδες, με μοναδικό σκοπό να αποκοιμίζουν την οργή μας και το μυαλό μας και να πηγαίνουμε για ύπνο νηστικοί και χαζεμένοι.

Δεν θέλουν με τίποτα, να αρχίσει ο Έλληνας να αντιλαμβάνεται τι του έχει συμβεί και τι του μέλλει. Δεν πρέπει επ’ ουδενί, να γνωρίζει την αλήθεια, αλλά να ζει στην εικονική πραγματικότητα που του σερβίρουν. Να γιατί έχουν εξαφανίσει το ΕΠΑΜ και τον Καζάκη από τα ΜΜΕ.

Και γιατί να κάνουν αυτά τα πράγματα, τα πολυαγαπημένα κανάλια; θα ρωτήσει κάποιος. Μα είναι πολύ απλό. Όλα αυτά τα κανάλια είναι καταχρεωμένα μέχρι το λαιμό (πάνω από 2,1 δις ευρώ είναι τα συνολικά χρέη των συστημικών ΜΜΕ). Επιζούν με τραπεζικά ομολογιακά δάνεια, δηλαδή θαλασσοδάνεια, για να μπορούν να βγάζουν στο γυαλί τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, που αυτοί επιλέγουν. Δηλαδή, τους ακριβοπληρωμένους επαγγελματίες προπαγανδιστές και ψεύτες. Επίσης, παίρνουν ένα σωρό πανάκριβες και ανούσιες διαφημίσεις από τις τράπεζες, λες και τρέχουν τα λεφτά από τα μπατζάκια μας και δεν ξέρουμε σε ποια τράπεζα να τα καταθέσουμε, υπό καθεστώς capital controls.

Και οι τράπεζες, που βρίσκουν τα λεφτά και τους θαλασσοδανείζουν, ενώ από το 2008 και μετά, είναι ζόμπι που κρέμονται από μία κλωστή; Από πού αλλού; Από τους συνήθεις ηλίθιους. Εμάς. Έχουν πάρει πάνω από 60 δις σε μετρητά, σαν ανακεφαλαιοποίηση, από το κράτος ημών των κουβαρντάδων που φτωχαίνουμε. Έχουν πάρει και κάπου 500 δις δάνεια, με εγγύηση την καμπούρα των ίδιων κουβαρντάδων. Είμαστε large λαός, έτσι;

Βλέπετε πως δουλεύει ο κύκλος; Εμείς δίνουμε ατέλειωτα λεφτά στους τραπεζίτες, αυτοί με τη σειρά τους δίνουν μερικά από αυτά τα λεφτά στους καναλάρχες, για να πείθουν οι καναλάρχες εμάς, πως πρέπει να δίνουμε τα λεφτά μας στους τραπεζίτες. Ωραίος κύκλος!!!

Εμείς λοιπόν, πρέπει να κάνουμε το καθήκον μας, απέναντι στον εαυτό μας και την οικογένειά μας, την Πατρίδα μας που χάνεται, αλλά και απέναντι στη γενιά που έρχεται πετσοκομμένη. Να στείλουμε όλους αυτούς από εκεί που ήλθαν και να ζήσουμε αξιοπρεπώς, μέσα σε μια ελεύθερη Πατρίδα.

Ας κλείσουμε τις τηλεοράσεις κι ας ανοίξουμε το μυαλό μας.

*Ο Μιχάλης Αριδάς είναι μέλος της ΠΓ του ΕΠΑΜ

Υποταγή στην Ξενοκρατία ή ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ;

Του  Κώστα Βενετσάνου*

Δίλημμα Λαού και Στρατού

Δεν υπάρχει μήνας που να μη θυμίζει μια μαύρη ή μια χρυσή σελίδα της ιστορίας ή έστω ένα σημαντικό, αξιομνημόνευτο γεγονός. Ο Σεπτέμβρης όμως, εκτός από τα γνωστά «Σεπτεμβριανά» στην Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη το 1955, όπου οι «σύμμαχοί» μας Τούρκοι ολοκλήρωσαν ότι είχαν αφήσει το 1922, υπάρχουν και δυο σημαντικά, ταυτόσημα γεγονότα, με «θετικό πρόσημο».

Το ένα, για να φρεσκάρουμε τη μνήμη σας, αφορά την πολιτικο-στρατιωτική επανάσταση καπεταναίων αγωνιστών του 1821, στρατιωτικών (Στρατηγός Ι. Μακρυγιάννης, Κων. Κανάρης, Ν. Μπότσαρης, ο πολιτικός – διπλωμάτης Ανδρέας Μεταξάς κ.ά. με αρχηγό ορισμένο από τους ίδιους το Συνταγματάρχη Δημ. Καλλέργη), και τον ταυτόχρονο ξεσηκωμό του Λαού με την αξίωση παραχώρησης Συντάγματος.

Η 3η Σεπτεμβρίου (1843) είναι ένδοξη ημέρα μνήμης – ορόσημο για τον κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, για τους πρωταγωνιστές, στρατό και λαό, τιμής παραδειγματισμού για τους σύγχρονους.

Έχει όλα τα στοιχεία της αληθινής επανάστασης και μάλιστα αναίμακτης: Ανταποκρινόταν στο πραγματικό γενικό λαϊκό αίσθημα.

Υπήρξε αυθόρμητη λαϊκή σύμπραξη. Ταύτιση φωτισμένης πολιτικής ηγεσίας, λαού και του ένοπλου τμήματός του - του στρατού. Αποφασιστικότητα, σχεδιασμός, αιφνιδιασμός, σταθερότητα και εμμονή (Ο Όθωνας προσπάθησε να ακολουθήσει παρελκυστική τακτική. Του το απέκλεισαν! Προσπάθησε να διαβουλευτεί με ξένους πρεσβευτές. Οι επαναστάτες τους απαγόρευσαν την είσοδο στα ανάκτορα. Αυτό θα πει «εδώ και τώρα»! Ο Όθωνας αναγκάστηκε να υπογράψει, εκείνη τη στιγμή, Β. Διάταγμα για Συντακτική Εθνοσυνέλευση και διορισμού νέας προσωρινής κυβέρνησης των επαναστατών)1.

Το άλλο σημαντικό ιστορικό γεγονός, η επανάσταση στο Γουδί, έχει τους ίδιους πρωταγωνιστές, στρατό και λαό και άξια στρατιωτική, κυρίως, ηγεσία. Τον έντιμο συνταγματάρχη του πυροβολικού Νίκο Ζορμπά. Το ζητούμενο εδώ ήταν η απαλλαγή από τους κοτζαμπάσηδες και τον θεσμικό τους εκπρόσωπο, τον παλαιοκομματισμό, και η απομάκρυνση από το στράτευμα του διαδόχου Κωνσταντίνου και των πριγκίπων, που τους θεωρούσαν υπαίτιους για τον ατιμωτικό πόλεμο του 1897. Προϋπόθεση βέβαια η αναθεώρηση του Συντάγματος. 

Η επανάσταση στο Γουδί (η στάση ορθότερα) του «Στρατιωτικού Συνδέσμου» αξιωματικών και υπαξιωματικών, εκδηλώθηκε το 15Αύγουστο του 1909, αλλά έλαβε τη μορφή λαϊκής εξέγερσης στις 14 Σεπτέμβρη του ίδιου έτους με το ξέσπασμα του λαού της Αθήνας και του Πειραιά, στα μαζικά συλλαλητήρια που έλαβαν χώρα την ημέρα αυτή, «για το ξεκαθάρισμα του παρελθόντος από τους σωρευμένες αθλιότητες του κοτσαμπασισμού και του στέμματος»2.

Άντληση Διδαγμάτων

Όταν διαβάζεις την ιστορία, σαν να διαβάζεις ένα ρομάντζο, τον «υδραυλικό» ε.π. ή τον «κηπουρό», ή σαν να βλέπεις ένα τηλεοπτικό σήριαλ βυθισμένος στον καναπέ σου, τον Σουλεϊμάν ή τον Εσκομπάρ π.χ., όπως θέλουν να στα παρουσιάζουν οι διαπλεκόμενοι καναλάρχες, οι παραγγελιοδόχοι σεναριογράφοι και οι εντεταλμένοι σκηνοθέτες, τότε ΔΕΝ διδάσκεσαι· παραμυθιάζεσαι!

Η ιστορία είναι μελέτη και πλούτος πολυπηγής, είναι δέσμη φωτός εμπεπηγμένη στο σκότος του αγνώστου, ανιχνεύουσα το αόρατο μέλλον.

Έτσι μελετώντας την ιστορία, την τοποθετείς επί βάθρου θετικής επιστήμης, όπου παρόμοια αίτια συνεπιφέρουν τα ίδια ή παρεμφερή αποτελέσματα (αιτιατά).

Κατόπιν τούτων διερωτώμαι, πως έχουν καταφέρει οι πολιτικοί μας να πείσουν τον κόσμο, ότι ζούμε σε μια κανονικότητα. Μια κανονικότητα που σου επιτρέπει την πολυτέλεια ν’ αντιμετωπίζεις την πολιτική – τη ζωή σου την ίδια δηλαδή, την τσέπη σου, πιο πεζά – με ...αθλητική διάθεση· περίπου ποδοσφαιρικά: Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός· η ομάδα μου, που ακόμα κι αν μ’ εξοργίζει, για τα λάθη, για την ανικανότητα, για τους παράγοντες, για πιθανή διαφθορά και διαπλοκή, παραμένω πιστός οπαδός κι ελπίζω γιατί... άλλαξε ο Πρόεδρος!

Κι ενώ διερωτώμαι «πως τα χτουν καταφέρει οι πολιτικοί μας, να πείσουν τον κόσμο, ότι ζούμε μια κανονικότητα», οπότε θα τους χαρακτήριζε μια ικανότητα δημαγωγική, μια δεύτερη σκέψη μου ‘ρχεται στο νου, μήπως κι οι ίδιοι νομίζουν, είναι πεπεισμένοι πως ζούμε σε κανονικότητα, οπότε θα τους χαρακτήριζα απερίφραστα και κατά περίπτωση ως φαύλους, ανίκανους, απαίδευτους, αμοραλιστές, ατομιστές και όσα άλλα επίθετα θα μπορούσατε καταλλήλως να προσθέσετε...

Ομως, μωραίνει κύριος, όν βούλεται απωλέσαι! Μόνο που μαζί με τον πιλότο που «βούλεται ...απωλέσαι», καταστρέφει και τους επιβάτες. Κι αν στο αεροσκάφος οι επιβάτες δεν γνωρίζουν και δεν φταίνε, στην πολιτική ζωή ενός κράτους οι πολίτες οφείλουν να γνωρίζουν και ευθύνονται για τις επιλογές των κυβερνητών. Ιδιαίτερα το «δις εξαμαρτείν» ΔΕΝ συγχωρείται. Πόσο μάλλον το τρις, τετράκις και πολλάκις!

Γι’ αυτό αναφέρθηκα στα ιστορικά γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 και της επανάστασης στο Γουδί, το 1909. Γιατί υπάρχουν και σήμερα παρεμφερείς συνθήκες στην πολιτική ζωή του τόπου: Οικονομική εξαθλίωση, υπερχρέωση, πολιτική υποτέλεια και εξάρτηση, διαφθορά, παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, αυταρχισμός...

Ετσι, «τίθεται εκ νέου εις το έθνος το δίλημμα της υποταγής εις την αυθαιρεσίαν ή της επαναστάσεως»4. Γιατί βεβαίως, «την ευθύνην των επαναστάσεων φέρουσιν ουχί οι εκτελούντες, αλλά οι καθιστώντες αυτάς αναποδράστους»5, όπως τόνισε ευθαρσώς ο αείμνηστος μεγάλος πολιτικής ηγέτης Χαρίλαος Τρικούπης.

Επανάσταση την οποία αιτιολογούν ή και δικαιολογούν μεγάλοι συγγραφείς, φιλόσοφοι και πολιτειολόγοι όπως ο Αλεξ. Σβώλος6, ο Ν.Ν. Σαρίπολος7, ο Αγγλος Taylor, συνταγματολόγοι άπαντες και ο σοφότερος πάντων και διδάσκαλος Αριστοτέλης8.

Και τίθεται το ερώτημα: Ποιος θα κάνει την επανάσταση, “την οποίαν άπαντες αποτροπιαζώμεθα”;

Η ιστορία διδάσκει: Ο Λαός και το ένοπλο τμήμα του, ο Στρατός! 

Ο ελληνικός στρατός στη μεγάλη του πλειονότητα, από την επανάσταση του 1821 και μέχρι το 1935, ήταν δημοκρατικός και προοδευτικός. Από το 1935 και για 40 χρόνια, μέχρι τη μεταπολίτευση έγινε ταξικός, συντηρητικός, νοθευμένος και διαβρωμένος και στην πραγματικότητα εξαρτημένος από το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς, με κορύφωση, τη χούντα των Συνταγματαρχών.

Επομένως, τεχνηέντως και μεθοδικά, ο στρατός ενοχοποιήθηκε στη συνείδηση του λαού. Άρα; Άρα το βάρος πέφτει στο θάρρος και το αίσθημα ευθύνης του καθενός μας. Η αγανάκτηση μπορεί και είναι μια κινητήρια δύναμη, δεν είναι η καλύτερη. Και οπωσδήποτε δεν είναι για τους ηγέτες. Οι ηγέτες πρέπει να είναι ψύχραιμοι, νηφάλιοι και λογικοί· όχι βέβαια φοβικοί, που φοράνε το προσωπείο του «ρεαλιστή» και της σοβαρότητας.

Το καθήκον επιβάλλεται από τη δημοκρατική και εθνική συνείδηση ενός εκάστου, (κι αυτή την εθνική συνείδηση έχουν φροντίσει να τη διαβρώσουν σε μεγάλο βαθμό), αλλά και από το άρθρο 120 του Συντάγματος που «επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται ν’ αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία».

Και βία δεν είναι μόνο τα τανκς. Είναι και η απάτη και η ψυχολογική βία και η οικονομική εξαθλίωση και η προσβολή της αξιοπρέπειας.

*Δημοσιογράφος. Αρθρογράφος της εφημερίδας 

ΕΒΔΟΜΗ της Ανατ. Αττικής

---

1. Πολλές πηγές, μα κύρια του πρωταγωνιστή Στρατηγού Ι. Μακρυγιάννη «Απομνημονεύματα».

2. Στεφ. Τσαπάρας: «Η πολιτική Ηγεσία και οι ξένοι στη Νεότερη Ιστορία της Ελλάδας», τομ. 2ος, σελ. 80-88 κ.ε.

3. Προερχόμενος από πολλές πηγές.

4. Χαρ. Τρικούπης: «Τις πταίει» (Στεφ. Τσαπάρας, ως άνω, τομ. 1ος σελ. 169).

5. Χαρ. Τρικούπης: Αρθρο του «Παρελθόν και Ενεστώς» (ως άνω σελ. 176).

6. Α.Ι. Σβώλου: Συνταγματικόν Δίκαιον, τομ. Α., β. ανατυπ. 1942, σελ. 119.

7. Ν.Ν. ΣΑΡΙΠΟΛΟΥ: Σύστημα Συνταγματικού και Γενικού Δικαίου, Αθήναι 1903, τομ. 1, σελ. 25, 17 και σε υποσημείωση το έργο του taylor “Theorigin and growth of the English constitution”, Λονδίνο 1889.

8. Αριστοτέλους “ΠΟΛΙΤΙΚΑ”, β. Ε’, κεφ. γ’ §1.