2013 ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΛΕΥΤΕΡΗ!

Από την αρχή του Νέου Χρόνου

Ας ορθώσουμε  όλοι μαζί το ανάστημά μας

ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!

Το 2012 αποχαιρετάει την Ελλάδα αφήνοντας πίσω του την πικρή γεύση της μιζέριας και της εξαθλίωσης σε εκατομμύρια Ελλήνων.

Η οικονομική κατοχή της χώρας από τις λεγόμενες ‘’δάνειες δυνάμεις’’ και τους διεθνείς τοκογλύφους είναι πλέον γεγονός, όπως και η εθελοδουλία των δήθεν κυβερνώντων σε κάθε προσταγή της τρόικας.

Η κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, με τις χιλιάδες των αυτοκτονιών, τις στρατιές των ανέργων και την έλλειψη κάθε ευοίωνης προοπτικής, πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα.

Ας ευχηθούμε λοιπόν όλοι μας, το 2013 να συνειδητοποιήσει ο Λαός μας την δύναμή του, να ορθώσει το μεγάλο του ανάστημα και   να γίνει ο πρωταγωνιστής της πολιτικής  ανατροπής, ώστε να καταστεί  πραγματικά κυρίαρχος στη χώρα του.     

Απόδειξη ότι υπάρχει και ο άλλος δρομος είναι: Η πορεία προς τη μόνη διέξοδο….

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

 

Παίρνοντας αφορμή από το άρθρο του σ. Δημήτρη Κυπριώτη με τίτλο «Η Ελλάδα δεν είναι σε μονόδρομο. Υπάρχει διέξοδος!», που δημοσιεύτηκε στο «ΧΩΝΙ» και μπορείτε να το βρείτε εδώ και εδώ, θεώρησα σκόπιμο, να καταθέσω συμπληρωματικά μερικές σκέψεις, αφού με τη κατάληξη του άρθρου γεννάται μια νέα αλληλουχία ερωτημάτων, που χρήζουν απαντήσεως:

 

- Και πως μπορεί να προκύψει μια υπεύθυνη κυβέρνηση που θα προέρχεται από το Λαό και θα έχει τη πολιτική βούληση να συγ-κρουστεί;

 

- Μπορεί να υπάρξει λύση μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος καθεστώτος επαγγελματικού Κοινοβουλευτισμού;

 

- Υπάρχει κάποιο κόμμα από το υπάρχον πολιτικό σύστημα που θα μπορούσε υποστη-ριζόμενο από το Λαό να αναλάβει;

 

Όλα αυτά και άλλα πολλά ερωτηματικά μπορούν να συνοψιστούν σε ένα και μοναδικό. Είναι τελικά εφικτό και πως φτάνουμε στην ημέρα της Απελευθέρωσης, ποια είναι ακριβώς τα βήματα;

 

Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το καθοριστικό για τη πορεία των πραγμάτων ερώτημα, πρέπει... να ξεκαθαρίσουμε πρώτα, ότι τίποτα δεν μπορούμε να περιμένουμε από το πολιτικό σύστημα. Ακόμα και τα αντιμνημονιακά κόμματα, αρκούνται σε ένα είδος πολέμου χαρακωμάτων, αρνούμενα να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους στο Κοινοβούλιο και τις αντίστοιχες κρατικές επιχορηγήσεις και να έλθουν κάτω στο κόσμο, βοηθώντας την οργάνωσή του και τον αγώνα του.

 

 

Για το ΚΚΕ ας μη μιλήσουμε. Μιλά γι’ αυτό η μέχρι τώρα «αναχωρητική» του στάση, αλλά και για το απ’ εδώ και μπρός, η Γενική του Γραμματέας και οι θέσεις της Κεντρικής του Επιτροπής για το επερχόμενο Συνέδριο. Για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ας τ’ αφήσουμε καλύτερα. Μυρίστηκαν εξουσία εκεί στη Κουμουνδούρου και κάνουν σαν τη πόρνη που θέλει να κρυφτεί, αλλά η χαρά δεν την αφήνει. Τόσο, που πολύ φοβάμαι, ότι μόνο η …χαρά θα τους μείνει! 

 

Άρα τι μπορεί να γίνει;

 

Το πρώτο πράγμα που απαιτείται είναι η συνειδητοποίηση της πραγματικής κατάστασης από τη πλευρά των πολιτών. Και συνακόλουθα, ότι υπάρχει άλλος δρόμος στον αντίποδα του «μονόδρομου» του χρεοστασίου και των μνημονίων. Αν εξαιρέσουμε ένα 25% περίπου του πληθυσμού που δεν το αγγίζει η κρίση και ενδεχομένως να επωφελείται απ’ αυτή, η υπόλοιπη κοινωνία μετά από τρία χρόνια συνεχούς πίεσης φαίνεται, ότι κατακτά σε σημαντικό ποσοστό ικανό βαθμό συνειδητοποίησης, ώστε να μπορέσει να κινηθεί. Τα ερωτήματα που τίθενται δεν είναι πλέον αν υπάρχει άλλος δρόμος, αλλά πως και ποιοι μπορούν να οδηγήσουν σ’ αυτόν.

 

Το δεύτερο ζήτημα είναι να σπάσει ο φόβος που οδηγεί σε ακινησία ευρύτερα στρώματα.

Και εδώ φαίνεται να σχηματίζεται σταδιακά μια κρίσιμη μάζα πολιτών, που έχει ξεπεράσει το φόβο που ενσπείρει η συστημική προπαγάνδα και είναι διατεθειμένη να κινηθεί αγωνιζόμενη με κατεύθυνση την ανατροπή του φαύλου και διεφθαρμένου μέχρι το μεδούλι καθεστώτος.

 

Το τρίτο και καθοριστικό βήμα είναι η ανάδειξη του πολιτικού υποκειμένου, που θα αναλάβει την οργάνωση αυτής της κρίσιμης μάζας των πολιτών, μαζί και πλάι τους, έτσι ώστε συντεταγμένα και με σχέδιο να κινηθεί παρασύροντας και ευρύτερα στρώματα σε μια με αυξανόμενη ορμή κίνηση για την αλλαγή.

 

Από την αρχή της υποταγής της χώρας στο καθεστώς της δουλοπαροικίας χρέους και των μνημονίων, πολλές προσπάθειες και συλλογικότητες αναπτύχθηκαν φιλοδοξώντας να παίξουν αυτό τον ρόλο. Για λόγους που εκφεύγουν του παρόντος, καμία σχεδόν από τις προσπάθειες αυτές δεν μπόρεσε να λειτουργήσει καταλυτικά μέσα στο κοινωνικό σώμα.

 

Άλλες διαλύθηκαν, άλλες εγκλωβίστηκαν σε ακτιβισμούς μικρής ή και αμφισβητούμενης αποτελεσματικότητας, άλλες έμειναν απλά σφραγίδες και άλλες όπως οι «ΑΝ.ΕΛ.» τράβηξαν το δρόμο του Κοινοβουλίου, αλλά εγκλωβισμένοι μέσα σ’ αυτό μετατρέπονται κι αυτοί σταδιακά μέρος και δεκανίκι του συστήματος, ανεξάρτητα της αντιμνημονιακής ρητορικής του αρχηγού τους. Οι διασπάσεις και ο εκφυλισμός είναι μη αντιμετωπίσιμο φαινόμενο, με συνέπεια τη σταδιακή αποσύνθεση της απογοητευμένης τους εκλογικής βάσης, αφού απεδείχθη, ότι μόνο ως εκλογικό μόρφωμα κατόρθωσε προς στιγμή να λειτουργήσει.

 

Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.Πα.Μ.) είναι το μόνο σχήμα, που άντεξε και δείχνει να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Και αυτό γιατί υπήρξε ο μοναδικός φορέας, που παρά τον «χαοτικό» τρόπο που δημιουργήθηκε ως γέννημα θρέμμα του κινήματος των πλατειών, παρά και τα «νηπιακά» του «στραβοπατήματα», από την αρχή έθεσε με κρυστάλλινη καθαρότητα συγκεκριμένους στόχους και απευθυνόμενο σε όλους ανεξαιρέτως τους δημοκρατικούς πολίτες, χωρίς αποκλεισμούς και πέρα από ιδεολογικές ή άλλες καταβολές, έδειξε πείθοντας ολοένα και περισσότερους για τον μοναδικό δρόμο διαφυγής από την καταστροφική πορεία που ακολουθεί ο τόπος.

 

Παρά τους συστημικούς αποκλεισμούς και τις υπονομεύσεις, αλλά και παρά τις μεγάλες οργανωτικές του αδυναμίες, κατάφερε να απλωθεί σε όλη την Ελλάδα, να αποκτήσει σχέσεις με αντίστοιχα κινήματα στο εξωτερικό και οι απόψεις του να είναι πλέον αποδεκτές από ένα μεγάλο κομμάτι του λαού, ανεξάρτητα αν το ακολουθεί κι οργανωτικά. Δεν είναι τυχαίο, ότι η επίσημη προπαγάνδα, χωρίς να αναφέρεται ευθέως, την επιχειρηματολογία του Ε.Πα.Μ. προσπαθεί ανεπιτυχώς να αποδομήσει.

 

Οι επόμενοι λίγοι μήνες θα είναι καθοριστικοί για τη πορεία του όλου εγχειρήματος. Υπάρχει πλέον γόνιμο έδαφος, η κοινωνία βρίσκεται υπ’ ατμόν, υπάρχει η πολιτική εμπειρία και η πρώτη ικανή μαγιά στελεχών, για να δείξουν το δρόμο. Αρκεί τα μέλη και οι φίλοι του Μετώπου να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποδείξουν ότι το Ε.Πα.Μ. πέρα από την ορθότητα των θέσεών του, διαθέτει τις δομές, τα πρόσωπα και το κατάλληλο σχέδιο για την επίτευξη των στόχων του. Και τότε τα πράγματα θα αποδειχθούν πολύ πιο εύκολα απ’ ότι ενδεχομένως πολλοί σήμερα θεωρούν…….

 

Πολλοί επίσης προβληματίζονται και ερωτούν. Πως θα κινηθεί τελικά η όλη ιστορία; Μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος καθεστώτος και με συμμετοχή σε ενδεχόμενες εκλογές, ή έξω και με συνεχή αντιπαράθεση που θα οδηγήσει σε γενικευμένη στάση πληρωμών και ακόλουθα σε Γενική Πολιτική Απεργία που θα ανατρέψει το καθεστώς, όπως το Ε.Πα.Μ. ήδη εδώ και μήνες έχει προτείνει και σχεδιάζει τη πραγμάτωσή της;

 

Η απάντηση κι εδώ είναι εξαιρετικά απλή. Με κάθε μέσο και τρόπο! Αν το καθεστώς προχωρήσει σε εκλογές, πριν ολοκληρωθεί ο δικός μας σχεδιασμός στη κατεύθυνση της Γενικής Πολιτικής Απεργίας, πράγμα πολύ πιθανό, αφού υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τις εξελίξεις και τα πράγματα ως ένα βαθμό ακολουθούν τους δικούς τους ρυθμούς, θα εξετάσουμε εκείνη τη στιγμή όλα τα δεδομένα και δεν θα μείνουμε αμέτοχοι. Είτε συμμετάσχουμε απ’ ευθείας στην εκλογική αναμέτρηση, είτε όχι. Σήμερα, είμαστε πιο ώριμοι, πιο έμπειροι, περισσότερο έτοιμοι. Σε κάθε περίπτωση, θα εκμεταλλευτούμε την «ευκαιρία» για τη πιο πλατειά συσπείρωση και τη δημιουργία ενός πραγματικά ισχυρού πόλου, που θα παίξει δυνατά οδηγώντας στην ανατροπή, θέτοντας στη διάθεση του λαού πολύ περισσότερα μέσα και εργαλεία για την επίτευξη του τελικού σκοπού, που δεν είναι άλλος από την Ανατροπή και την αποκατάσταση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

 

ΥΓ. Ο διάλογος για τα καίρια αυτά ζητήματα, τώρα μόλις αρχίζει. Οι προτάσεις για το σχέδιο, θα ξεδιπλωθούν σταδιακά και θα εκτεθούν στη δημόσια κριτική, έτσι ώστε να πεισθεί και ο τελευταίος, ότι πατάμε σε στέρεο έδαφος και γνωρίζουμε πολύ καλά που και πως θα πάμε!

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι Αρχιτέκτονας - Μηχανικός και μέλος της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

Η Ελλάδα δεν είναι σε μονόδρομο. Υπάρχει διέξοδος!

Γράφει ο Δημήτρης Κυπριώτης

Οι Έλληνες  εξαντλήθηκαν πλέον  να ‘’βομβαρδίζονται’’ από τις πανάθλιες ειδήσεις που τους  σερβίρουν καθημερινά  οι κυβερνητικοί  παπαγάλοι των δωσίλογων ΜΜΕ, μεταδίδοντας το μήνυμα ότι τάχα  η χώρα για  να σωθεί από την οικονομική κρίση που τη μαστίζει, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να ακολουθεί  αυτόν το μονόδρομο που της χάραξε η τρόικα!

Το  μήνυμα αυτό που θέλουν να μας το κάνουν  βίωμα, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Μοναδικός του στόχος είναι η κατατρομοκράτηση των Ελλήνων και η αποθάρρυνση του Λαού από κάθε διεκδίκηση και αγώνα, ώστε οι λεγόμενοι και κυβερνώντες, να μπορέσουν να ολοκληρώσουν το καταστροφικό έργο που τους έχουν αναθέσει.

Η πραγματικότητα είναι ότι η χώρα, η πατρίδα μας, η Ελλάδα μας, βρίσκεται πραγματικά σε  έναν πόλεμο και τελεί κάτω από οικονομική κατοχή. Σήμερα οι Ελληνίδες και οι  Έλληνες δίνουν αγώνα επιβίωσης, παλεύουν για την αξιοπρέπειά τους, για τη  δημοκρατία. Βέβαια κανείς δεν μας μίλησε για τον εχθρό, για να ξέρουμε και εμείς πώς να τον αντιμετωπίσουμε, όμως μέρα τη μέρα τα πάντα φανερώνονται ακόμα και στους περισσότερο ανυποψίαστους, αφού  ο χρόνος φανερώνει τους πάντες και τα πάντα. Και τώρα, οι περισσότεροι ξέρουμε  και ποιος μας πολεμά και το γιατί. Είναι τα ξένα κεφάλια, οι δήθεν άγνωστες αγορές όπως μας τις περιέγραφαν, οι δάνειες δυνάμεις όπως τις χαρακτήριζε και ο ‘’άνθρωπος με το κανό’’ και όλοι αυτοί μαζί, για να υφαρπάξουν ότι έχουμε και δεν έχουμε σαν Χώρα και σαν Λαός.

Τι κάνουμε για να σταματήσουμε τον αφανισμό μας;

Το θέμα λοιπόν είναι πως αντιμετωπίζονται όλοι αυτοί  οι ‘’διάβολοι’’;  Υπάρχει τρόπος ή θα αποδεχθούμε και εμείς τη θεωρία του ‘’μονόδρομου’’ ;  Σε αυτό το ερώτημα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία απάντηση, όπως την  προωθούμε ως Ενιαίο Παλλαϊκό  Μέτωπο  Θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο βασανιστικό ερώτημα ‘’τι κάνουμε για να σταματήσουμε τον αφανισμό μας’’, χωρίς να περιμένουμε ούτε τον από μηχανής θεό, ούτε κανέναν Μεσσία, γιατί από εκεί είναι σίγουρο ότι δεν θα πρέπει να περιμένουμε τίποτα απολύτως.!

Η απάντηση με 5 βήματα

1.   Πρώτο βήμα.

Ανατροπή του καθεστώτος κηδεμονίας που έχει επιβληθεί στη χώρα από την Ε.Ε και το ΔΝΤ, αφού αυτό το καθεστώς έχει σαν κύριο ή μοναδικό θα λέγαμε στόχο, τη διαιώνιση της υπερχρέωσης προς όφελος των διεθνών κερδοσκόπων και δανειστών. Η κηδεμονία ως καθεστώς όπου και αν επιβλήθηκε, άφησε πίσω της ερείπια.

2. Δεύτερο βήμα.

Το Ελληνικό  κράτος οφείλει να προχωρήσει σε άμεση στάση πληρωμών, για να μπορέσουν να διασωθούν, όσο υπάρχει ακόμη χρόνος, οι  πόροι που μπορούν ακόμη και τώρα  να διασωθούν, πριν οδηγηθούν και αυτοί σε πληρωμές νέων δανείων.

Σημ1: Η παύση πληρωμών δεν ισοδυναμεί με κήρυξη πτώχευσης, όπως διακηρύττει  με κάθε επισημότητα η μαύρη  προπαγάνδα. Άλλωστε την επιλεκτική  πτώχευση δεν πρέπει να  ξεχνάμε ποιοι μας την έφεραν.

Σημ.2:  Πτώχευση σημαίνει ότι μια χώρα δεν μπορεί να πληρώσει τους δανειστές της με ρευστό χρήμα, οπότε δίνεται  η δυνατότητα στους δανειστές να πληρωθούν σε είδος, με κατάσχεση και δήμευση περιουσιακών στοιχείων της χώρας.

Σημ.3: Μια  χώρα προχωρά σε μονομερή παύση πληρωμών  για να μην της επιβληθεί ή να μην αναγκαστεί  από τις αγορές η χώρα να κηρύξει πτώχευση.

Σημ.4: Η  μονομερής παύση πληρωμών βάζει σε προτεραιότητα υψίστης σημασίας την ανάγκη η χώρα και ο λαός της να σταθούν στα πόδια τους, ώστε να γλυτώσουν από τον αφανισμό και την εξαθλίωση.

3. Τρίτο βήμα.

Εθνικοποίηση της ΤτΕ και των άλλων μεγάλων τραπεζών, για να μπορέσει να χτυπηθεί το κύκλωμα της χρηματοπιστωτικής τοκογλυφίας. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσουν να αναπνεύσουν τα νοικοκυριά και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις από την αφαίμαξη που έχουν υποστεί από τις τράπεζες, αφού θα μπορέσει να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος των χρεογράφων  που κρατάνε  στα χαρτοφυλάκιά τους οι τράπεζες.

4. Τέταρτο βήμα.

Άμεση επιβολή ελέγχου στην κίνηση κεφαλαίου, για να σταματήσει η φυγή του στο εξωτερικό, που αποτελεί τη μεγάλη αιμορραγούσα  πληγή  για την ελληνική οικονομία.

5. Πέμπτο βήμα.

    Έξοδος της χώρας από το ευρώ και την ΟΝΕ, αφού το ευρώ είναι  το μόνο μέσο   

    εκβιασμού προς τη χώρα, που έχει μάλιστα αποδειχθεί μέχρι και σήμερα 

    αποτελεσματικό.  

    Εκτός ευρώ όλες οι απειλές είναι μόνο λόγια.

Πως μπορεί όμως να επιτύχει μια τέτοια πορεία;

Για να προχωρήσει βέβαια και να ευδοκιμήσει μία τέτοια πορεία απαιτείται πρώτα και πάνω από όλα Πολιτική Βούληση και υπεύθυνη κυβέρνηση  που να προτάσσει πάνω από όλα το καλό της χώρας και την πρόοδο  του Λαού της.

Μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις που  έχουν διαχειριστεί την κατάσταση, εκτός από την απίστευτη υποτέλεια που έχουν επιδείξει  αποδεχόμενες από την τρόικα  ότι τους προτείνει  χωρίς καμία απολύτως αντίσταση, αγωνίζονται  επίσης και  με πάθος για να αποκαταστήσουν, όπως λένε, την αξιοπιστία της χώρας  στις αγορές!

Αν όμως μία κυβέρνηση προερχόμενη από τον ίδιο το Λαό,  αντίθετα με την παραπάνω πρακτική,  έβγαινε καθαρά και με τόλμη ζητούσε από  τον Ελληνικό Λαό  τη συμπαράστασή  και τη μαχητική του στήριξη, ενάντια στους εκβιασμούς των διεθνών τοκογλύφων  και σε όλους αυτούς που απεργάζονται την εξαθλίωση της Χώρας, τότε είναι σίγουρο ότι σήμερα θα μιλούσαμε από πολύ διαφορετική  βάση και δεν θα είχε φτάσει η Ελλάδα  και οι Έλληνες στην παρούσα οικτρή κατάσταση.  

Σε μια κατάσταση δηλαδή που την ευθύνη αποκλειστικά την έχουν  οι ασκούμενες πολιτικές  υποτέλειας και  δωσιλογισμού!

Δ. Κυπριώτης

Μέλος της ΠΓ του ΕΠΑΜ

Δημοσιεύτηκε στην εφημ. ''Το χωνί''

   

      

Τώρα μας στέλνουν και τον μπουναμά τους! Έφτασε η ώρα της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης για όλους!

Σχόλιο: Ακόμη δεν μπήκε ο νέος χρόνος, αυτός για τον οποίο μας λένε ότι θα είναι δύσκολος (λες και τα προηγούμενα χρόνια ήταν ανθόσπαρτα) και ότι δεν πρόκειται να προστεθούν άλλα βάρη(υπήρξαν βέβαια και αφελείς που τους πίστεψαν) και πριν καλά-καλά καταλαγιάσει η σκόνη, έρχεται ως προπομπός η ΤτΕ να κάνει τις προτάσεις της, δηλαδή τις προτάσεις της τρόικας και να προετοιμάσει το έδαφος. Ελληνίδες και 'Έλληνες ετοιμαστείτε για τη νέα μεγάλη αφαίμαξη! Τα πάντα στους ιδιώτες, αφού το κακό δημόσιο φταίει για όλα! Τώρα πληρώστε και μάλιστα ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ όλοι σας, για να αναπληρώσετε το χαμένο εισόδημα σας! Το ξέρουμε, ότι προς στιγμή θα το διαψεύσουν, για να έρθουν αμέσως μετά για να εφαρμόσουν το μέτρο και μάλιστα με περισσότερο σκληρό τρόπο, για να ευχαριστήσουν τα αφεντικά. Αυτοί βέβαια κάνουν τη δουλειά τους,  ο Λαός, όλοι εμείς, πότε επιτέλους θα κάνουμε τη δική μας, τουλάχιστον σε ότι επιτάσσει το Σύνταγμα; !!Τα περιθώρεια έχουν εξαντληθεί, ο από μηχανής θεός βλέπετε μας....αγνοεί!
Στις εταιρείες του κλάδου θα πρέπει να ανατεθεί ο ρόλος της κάλυψης των απωλειών σε συντάξεις και παροχές υγείας που προκύπτουν από το μνημόνιο! Υπέρ της «αυτόματης (ή υποχρεωτικής) εγγραφής όλων ίων εργαζομένων στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες -παράλληλα με την αυτόματη εγγραφή στον ΕΟ-ΠΥΥ- τάσσεται η Τράπεζα της Ελλάδος στην τελευταία έκθεσή της. Σ΄ αυτήν αφιερώνεται ένα δεκασέλιδο ένθετο, στο οποίο η ΤτΕ αναλύει εκτεταμένα τα θετικά αποτελέσματα της πρόσφατης ασφαλιστικής μεταρρύθμισης (2010) στη βιωσιμότητα των Ταμείων και καταλήγει στην ανάγκη δυναμικής αξιοποίησης της επαγγελματικής και, κυρίως, της ιδιωτικής ασφάλισης στην Ελλάδα. Στόχος, όπως επισημαίνεται, είναι με αυτόν τον τρόπο να αντιμετωπιστούν οι «μνημονιακές» απώλειες στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, αλλά και στις ασφαλιστικές παροχές των ασφαλισμένων. Το ενδιαφέρον είναι ότι ίο σχέδιο αυτό δεν αφήνει απ΄ έξω ακόμα και όσους χάνουν τη δουλειά τους! Μιλώντας στο «Κ», κορυφαίο στέλεχος πολύ μεγάλης ασφαλιστικής εταιρείας που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα (η οποία -θεωρητικά- θα είχε κάθε συμφέρον από ένα τέτοιο άνοιγμα της ασφαλιστικής αγοράς της χώρας) αποδίδει σε «πρωτοβουλία της τρόικας» αυτήν την πρόταση. Υπαγορεύεται, δε, από τη «λογική της ιδιωτικοποίησης των πάντων, λόγω της παράλυσης του ελληνικού δημόσιου τομέα», επισημαίνει η ίδια πηγή. Παρόμοιες πιέσεις είχαν ανιχνευθεί και το 2011, όταν, με όχημα ένα πιλοτικό πρόγραμμα κρατικής-κοινοτικής επιδότησης των ασφαλιστικών εταιρειών για την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας υγείας σε ανασφάλιστους ανέργους, η τρόικα θέλησε -χωρίς αποτέλεσμα- να ανοίξει το ζήτημα της υποχρεωτικής ιδιωτικής ασφάλισης και των εργαζομένων... Η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, από τη μεριά της, αρνήθηκε να σχολιάσει στο «Κ» τη συγκεκριμένη πρόταση της ΤτΕ, σημειώνοντας πως αυτή αντιπροσωπεύει αποκλειστικά τις απόψεις του διοικητικού συμβουλίου της, το οποίο έχει έναν ανεξάρτητο -από την κυβέρνηση- θεσμικό ρόλο, και πως η υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση δεν υπάρχει επί του παρόντος στην ατζέντα της κυβέρνησης. Ωστόσο, η ΤτΕ υποστηρίζει ότι με την «υποχρεωτική ιδιωτική ασφάλιση» (κάθε εργαζομένου, από τη στιγμή που προσλαμβάνεται) «θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί εν μέρει η μειωμένη επάρκεια των συντάξεων των ατόμων με τα χαμηλότερα εισοδήματα και όσων δεν έχουν μόνιμη απασχόληση». Η μειωμένη επάρκεια των συντάξεων μετά την «προσαρμογή» τους δεν οφείλεται μόνο στις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές των εργαζομένων (λόγω της μείωσης των εισοδημάτων τους), στην ανεργία κ.λπ., αλλά και στο γεγονός ότι με τον νέο ασφαλιστικό νόμο (Ν. 3863/2010) θα μειωθεί μακροπρόθεσμα, από το 2015 και έπειτα, στο 49,6% το συνολικό ποσοστό αναπλήρωσης (της σύνταξης σε σχέση με τον μισθό). Το 2007, το ποσοστό αναπλήρωσης -για παράδειγμα- για τους ασφαλισμένους στο ΙΚΑ ανερχόταν στο 84,2%. Συνεπώς, οι συνταξιούχοι σε δύο χρόνια από σήμερα θα λαμβάνουν μεσοσταθμικά και σταδιακά 40% λιγότερη σύνταξη από εκείνη που λαμβάνουν οι σημερινοί, ανεξάρτητα από τις μειώσεις που έχουν υποστεί έως τώρα (συμπεριλαμβανομένης εκείνης που θα ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2013).   Με αυτόν τον τρόπο, σύμφωνα με την τελευταία σχετική έκθεση της Κομισιόν, διασφαλίζεται η βιωσιμότητα του ελληνικού συνταξιοδοτικού συστήματος, καθώς η μεταβολή της συνταξιοδοτικής δαπάνης θα περιοριστεί έως το 2060 στο 1% του ΑΕΠ, αντί του 12,4% που θα ήταν χωρίς αυτήν. Ο βασικότερος, όμως, ανασταλτικός παράγοντας για τη βιωσιμότητα του συνταξιοδοτικού γίνεται πλέον το ποσοστό της απασχόλησης και όχι το σχετικό ύψος των συντάξεων, το ποσοστό κάλυψης και η πληθυσμιακή γήρανση. Πηγή: Capital

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΕΠΑΜ!

Πρόσκληση....

Ακόμη μία άποψη για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός Τρίτου Αριστερού Μετωπικού Πόλου!

   ΣΧΟΛΙΟ: Χωρίς να θέλουμε να προκαταλάβουμε την άποψη που διατυπώνει ο Γ.Ρούσης για το θέμα που αναπτύσει, διατυπώνουμε την απορία, πως μπορεί μέσα σε συνθήκες οικονομικής κατοχής και απώλειας της εθνικής κυριαρχίας που βιώνει η Πατρίδα μας, να περιθωρειοποιούμε ανθρώπους χωρίς αριστερές καταβολές, ενώ είναι σφόδρα  ενάντια σε ότι συμβαίνει σήμερα σε αυτήν; 

 

Αν όμως έτσι πρόκειται να ενεργεί  και ο νέος αριστερός μετωπικός πόλος που προτείνεται, προκειμένου να δημιουργήσει τις κατ'άλληλες συνθήκες για την ολική πολιτική  ανατροπή, γιατί τότε δεν αποδέχεται τους κανόνες και διαφοροπειέιται από όσα διακηρύσσει το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ; 

 

Κατά τη δική μας άποψη το θέμα  που πρέπει να πρυτανεύει σε παρόμοιες προτάσεις, είναι πόσες και ποιες από τις αυτοπροσδιοριζόμενες σαν αριστερές δυνάμεις, αντιλαμβάνονται ότι τα προβλήματα σήμερα ξεπερνούν τα στενά όρια των μελών και φίλων των σχηματισμών τους και ''στραγγαλίζουν'' ευρύτερες λαικές μάζες και τι κάνει κανείς τώρα για να απαλύνει τα δυσβάσταχτα βάρη και τον αγώνα επιβίωσης που δίνουν αυτές.

 

Για το λόγο αυτό συντασσόμαστε απόλυτα  με το σχόλιο που διατυπώνεται από το blog ''ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ-ΕΠΑΜ'' στο τέλος του άρθρου.

 

 

του Γ. Ρούση

(Σχόλιο «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ» στο τέλος του άρθρου)

Οι τελευταίες εξελίξεις στην Αριστερά επιβεβαιώνουν και καθιστούν ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη συγκρότησης ενός αντικαπιταλιστικού αντιιμπεριαλιστικού μετωπικού της πόλου.

Το ΚΚΕ με τις Θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής του για το 19ο Συνέδριο του πετυχαίνει εκείνο που δεν θα φαντάζονταν ούτε στα καλύτερα τους όνειρα οι χειρότεροι εχθροί του. Οδεύει στην αυτοκτονία δια της μεθόδου της ασφυξίας, μιας που με αυτές του τις Θέσεις, αλλά και τις επεξηγηματικές συμπληρώσεις τους από την Αλέκα Παπαρήγα σφραγίζει πια ερμητικά κάθε χαραμάδα που θα του επέτρεπε έστω και κατ’ ελάχιστο να αναπνέει τον αέρα του έξω από αυτό κόσμου.

Απόδειξη; Η παντελής έλλειψη κάθε προβληματισμού, για το γεγονός ότι όχι μόνον οι σύμμαχες της κοινωνικές δυνάμεις, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία της ίδιας της εργατικής τάξης, κάθε άλλο παρά εκφράζεται από το ΚΚΕ.

Η αντιμετώπιση της κοινωνικής συμμαχίας ως συμμετοχής στα υπό το ΚΚΕ μετωπικά σχήματα...
τύπου ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ κλπ

Ο αποκλεισμός κάθε πολιτικής συνεργασίας με άλλες αντικαπιταλιστικές δυνάμεις.

Ο ρητός, γενικός αποκλεισμός σε παγκόσμια πρώτη στην ιστορία όλου του κομμουνιστικού κινήματος,   κάθε   εκλογικής συμπόρευσης (θέση 67).

Η εκ μέρους της ΓΓ καινοτόμος δήλωση (κατά την επίσημη παρουσίαση των θέσεων )ότι για την όποια συνεργασία απαιτείται από τους συνεργαζόμενους η εκ μέρους τους αποδοχή των αναλύσεων του ΚΚΕ περί «υπαρκτού».

Ο αποκλεισμός από τη λαϊκή συμμαχία οποιουδήποτε πέρασε ποτέ από το ΚΚΕ και στη συνέχεια διαγράφτηκε ή αποχώρησε !!!!!

Ας δούμε και κάτι ...επιμορφωτικό:Το λεξικό της Τρούμπας (Πειραϊκόν Λεξικόν)!

{ ΓΙΑ ΝΑ “ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΌΜΑΣΤΕ” ΣΤΗΝ “ΚΑΘΟΜΙΛΟΎΜΕΝΗ” ….ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΑΚΟΥΜΕ ΡΕΜΠΈΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΎΔΙΑ ! }

Μορφωθείτε Πειραϊκά από το Μέγα Λεξικόν της Τρούμπας

Αλανιάρα = γυναίκα ρέμπελη του δρόμου  
Αλαμπουρνέζικα = αυτά που δεν βγάζεις νόημα. Κατά τον Μπαμπιώτη προέρχονται από την φυλή Μπουρνού του Σουδάν που όταν μιλάνε ακούγονται απλά ήχοι περίεργοι.  
Άμπακο = αυτό που δεν έχει τέλος (έφαγε τον άμπακο). Βγήκε από τον Άβακα τον τρόπο που οι άραβες έκαναν υπολογισμούς, κάτι σαν μικρό κομπιουτεράκι, με χάντρες που μπορούν ωστόσο να κάνουν υπολογισμούς τεράστιους άνευ τέλους  
Αντάμικα = αντρίκια, θαρραλέα  
Αρκουδόμαγκας = ψευτόμαγκας  
Ασίκης = ωραίος, λεβέντης
Βλάμης = σταυραδελφός, παλικαράς, κουτσαβάκης, εραστής, γενναίος  
Βουβή = μαχαίρι  
Βουβουζέλας = αυτός που κάνει θόρυβο (όπως λέμε παπαρδέλας για αυτόν που μιλάει πολύ). Κατά συνέπεια η λέξη βουβουζέλα στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής είναι λέξη “πειραϊκή”.
Γιαβάσης = ήρεμος, ψύχραιμος, αποφεύγει εντάσεις  
Γιαβουκλού = μνηστή, ερωμένη  
Γιαγκίνι = Σφοδρό ερωτικό πάθος  
Γιάφκα = πρόκειται για ρωσική λέξη που σημαίνει το παράνομο στέκι που συγκεντρώνονταν οι κομμουνιστές για να προετοιμάσουν την επανάσταση του 1917  
Γομάρια = τα γαϊδούρια αλλά στην Τρούμπα είχε την έννοια του σωματοφύλακα, του μπράβου που δεν καταλάβαινε τίποτα. Όπως τα γαϊδούρια που τα φορτώνεις και πάνε, έτσι κι αυτός “εαν τις έτρωγε” δεν έκανε πίσω.
Δαχτυλίθρες = παράνομο παιχνίδι εξαπάτησης, στο οποίο το θύμα έπρεπε να βρει σε ποια από τις τρεις συνήθως δαχτυλίθρες, που είχε ο θύτης, βρισκόταν το στραγάλι, η φακή ή το ρεβύθι  
Δερβίσης = Σωστός ιδανικός άντρας, μάγκας  
Δίκοπη = Το αμφίστομο μαχαίρι
Εξωφυλαρούχας = το παιδί που είναι άμπαλο, δεν ξέρει μπάλα και γιαυτό όταν επιλέγουν του παίχτες στην αλάνα δεν τον θέλει κανείς και μένει να φυλάει τα ρούχα των υπολοίπων.Επίσης είναι αυτός που κάνει τον “καμπόη” μαζεύει δηλαδή τις μπάλες σκαρφαλώνοντας μάντρες. Στην εξωγηπεδική ζωή είναι αυτός που δεν έχει σοβαρό ρόλο.
Κασσαδόρος = ο διαρρήκτης  
Κογιονάρω = εμπαίζω, ειρωνεύομαι  
Κουμπούρι = το πιστόλι  
Κουσελιάρης = ο κουτσομπόλης  
Κατσαβάκης = νταής, παλληκαράς  
Κούφιο = το πιστόλι πάλι  
Κοψοχρονιά = από τον κοψόχρονο άνδρα, δηλαδή αυτόν που πεθαίνει νωρίς βγήκε η λέξη αυτή που σημαίνει αυτό που φεύγει άδικα και χωρίς λόγο
Λαχανάδες = οι πορτοφολάδες  
Λάχανα = τα πορτοφόλια  
Λάζος = είδος μαχαιριού που διπλώνει  
Λιμά = τα λόγια χωρίς σημασία
Μάγκας = ο σωστός άνδρας

Μαγκιόρος = Μεγάλος, ξεχωριστός  
Μάλε βράσε = πρόκειται για έκφραση Πειραιωτών κρητικής καταγωγής που κατοικούσαν στην Καστέλα που μόλις μπλέκονταν με Μανιάτες προκαλούσαν φασαρίες. Ειδικά οι προερχόμενοι από τα Μάλια της Κρήτης μόλις τους προκαλούσαν οι Μανιάτες έβραζαν από θυμό  
Μανίτα = Μέθοδος εξαπάτησης που εφαρμόζονταν όπως και ο “παππάς” σε αδαείς επαρχιώτες και μετανάστες  
Μάπας = ο αργιλές  
Μαστούρα = η χασισική μέθη  
Ματσαράγκα = κατεργαριά  
Μαύρης = χασίς  
Μαχμούρικο = Βαρύθυμο, νωθρό, ζαλισμένο από αλκοόλ ή από άλλη αιτία  
Μερακλής = Μανιώδης, παθιασμένος  
Με γειά το κούρεμα = το κούρεμα αποτελούσε ειδικά στα χρόνια του Μεταξά μέσο τιμωρίας, επίσης τους άταχτους νέους τους κούρευαν με την ψιλή για να τους τιμωρήσουν. Έτσι όποιον έπιανε η αστυνομία για παραβάσεις περί “αλητείας” αφού τους κούρευαν πρώτα μετά έτρωγαν και μερικές ψιλές (φάπες). Έτσι έμεινε και σήμερα τους φρεσκοκουρεμένους να τους ρίχνουν φάπες στο σβέρκο “για το καλό”  
Μόρτης = συνώνυμο του Μάγκα  
Μόκο = η σιωπή (κάνε μόκο)  
Μπαγιόκο = Λεφτά, κομπόδεμα  
Μπαλαμούτι = απάτη χαρτοπαικτική κυρίως  
Μπαμπεσιά = η δόλια, η ύπουλη πράξη  
Μπαρμπουτζής = αυτός που κουμαντάρει τυχερό παιχνίδι με ζάρι το οποίο ονομάζεται “μπαρμπούτι”.  
Μπαρμπούτι = τυχερό παράνομο παιχνίδι με ζάρια  
Μπαχτσές = ο κήπος  
Μπελαλής = αυτός που γίνεται συνεχώς αφορμή για καυγάδες, φασαρίες, ο δύστροπος  
Μπιλαντέρια = τα αδέλφια  
Μπιτιρίνι = η οργανωμένη μπαρμπουτιέρα  
Μπουλασιλίκη = κόλλημα, επιμονή, πείσμα

Νταβατζής = μαστρωπός  
Νταής = παλληκαράς  
Νταλκάς = δυνατή επιθυμία, πόθος  
Νταμίρα = το φυτό Datura stramonium ή αλλιώς Τάτουλας που είναι πλούσιο σε αλκαλοειδείς ουσίες και ατροπίνη και χρησιμοποιούνταν ως υποκατάστατο του χασισιού  
Ντερβίσης = άντρας του κόσμου της μαγκιάς αλλά κλειστός τύπος σαν χαρακτήρας όπως ο μουσουλμάνος μοναχός δερβίσης που είναι γεμάτος μυστήριο  
Ντέρτι = ψυχικός πόνος  
Ντουζένι = το κέφι  
Ντουνιάς = ο κόσμος  
Ντράβαλα = μπελάδες


Ξεφτέρι = το αρπακτικό πουλί κατά συνέπεια ο Ξύπνιος άνδρας
Παπατζής = αυτός που αεξαπατά θύματα παίζοντας με τα χαρτιά το παιχνίδι “παππάς”  
Παπαγαλάκι = όπως το πτηνό παπαγάλος μπορεί να επαναλάβει κάτι που ακούει συνεχώς, έτσι και τύποι που το “έπαιζαν” μάγκες στον πειραιά αλλά δεν ήταν, μόλις τους έκαναν προσαγωγή στο τμήμα έλεγαν τι είχαν ακούσει στην “πιάτσα”  
Πεζεβέγκης = ο Μαστρωπός (Ο πεζεβέγκης που τάχει στην πούγκα)  
Πετσί = το πορτοφόλι  
Πιάτσα = από την ιταλική λέξη piazza που σημαίνει πλατεία. Ήταν ο τόπος που συγκεντρώνονταν οι μάγκες  
Ποδαράδες = παλιά ονομασία της Νέας Ιωνίας  
Πούγκα = το κομπόδεμα  
Πρεζάκιας= ο εξαρτημένος από ηρωίνη
Ρεφάρω = ξανακερδίζω όσα έχασα
Σεβνταλής = ο ερωτευμένος  
Σεβντάς = ο ερωτικός καημός  
Σεκλέτια = στεναχώρια  
Σερέτης = ο δύστροπος, ο σκληρός, ο ευέξαπτος άνδρας  
Σερετλίκι = η σκληρότητα  
Σπαχάνι = από το Ισπαχάν της Περσίας  
Συνάχης = άνδρας θυμωμένος, τσατισμένος ή υπό την επίδραση ναρκωτικών που λαμβάνονται από την μύτη  
Σώτος = ο κερδισμένος
Ταρίφας = ο ταξιτζής  
Τεκές = χασισοποτείο  
Τεκετζής = ο ιδιοκτήτης του τεκέ  
Τέρτσος= ο χαμένος  
Τεφαρίκι = το εκλεκτό πράγμα  
Τζάμπα = δωρεάν  
Τζαμπατζής = αυτός που δεν πληρώνει  

Τζιμάνι = ο αξιαγάπητος, ο σεβαστός  
Τουμπεκί = ο καπνός  
Τσίφτης = στα αλβανικά είναι το γεράκι, και τσίφτηδες είναι αυτοί που είναι ξύπνιοι όπως τα αρπακτικά πουλιά  
Τσίμα = Τσίμα τσίμα, επτανησιακή έκφραση που σημαίνει κοντά  
Τουφατζής = αυτός που έχει κάνει φυλακή
Φάσκελο = η μούτζα. Προέρχεται από τον φάκελο που στέλνουμε (ταχυδρομούμε) κάτι σε κάποιον.  
Φελέκι = Λέξη αραβικής προέλευσης που σημαίνει τύχη (γ…ώ το φελέκι μου δηλαδή την τύχη μου)  
Φιλέτο = κατά κυριολεξία είναι η μικρή κλωστή. Επειδή συνήθιζαν να μαγειρεύουν τα καλά κρέατα δεμένα με σπάγκο έμεινε το φιλέτο να σημαίνει το καλύτερο.  
Φούφουτος = σημαίνει ο άλφα, ο βήτα, ο τάδε, ο δείνα. Οι μάγκες όταν δεν ήξεραν το όνομα κάποιου αντί να πούνε το έκανε ο τάδε όπως έλεγαν οι καθώς πρέπει, απαντούσαν το έκανε ο Φούφουτος. Κατά άλλη εκδοχή προέρχεται από την πίεση που υπήρχε από την αστυνομία να “μιλήσουν” να δώσουν το όνομα του συνεργάτη τους έλεγαν όνομα το οποίο δεν υπήρχε.
Χαράμι = Μάταια, αυτό που πήγε άδικα. Βγήκε από το αραβικό χράμι που ενώ είναι κομψοτέχνημα και κεντητό οι μουσουλμάνοι το στρώνουν στο πάτωμα και πατάνε πάνω του για να προσευχηθούν.
Χαρμάνης = ο χρήστης χασίς που βρίσκεται σε κατάσταση στέρησης
Ψιλά = τα λεφτά
Πηγή: γλωσσάρι διαδικτυακού ρεμπέτικου φόρουμ, Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου – Φυτράκη (εκδόσεις ελευθεροτυπία Κατ΄εξαίρεση: