ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών υποστηρίζει την εκδήλωση-ανοιχτή συγκέντρωση του Πανεπιστημίου Αθηνών που διοργανώνεται με πρωτοβουλία του Πρύτανη Θεοδόση Πελεγρίνη την Τρίτη 31 Μαϊου στις 19:00 στα Προπύλαια ενάντια στο Μνημόνιο.

Στη εκδήλωση θα συμμετέχει ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Γιώργος Κασιμάτης, ο Κώστας Μπέης, ο Γιώργος Κατρούγκαλος, ο Νότης Μαριάς, και ο Κώστας Χρυσόγονος.

Η Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών καλεί όλους τους πολίτες της να συμμετάσχουν μαζικά  και ειρηνικά στο συλλαλητήριο.
Είναι προφανές πως οι συγκεντρωμένοι θα σεβαστούν όλους όσοι πραγματοποιούν δικές τους εκδηλώσεις στα Προπύλαια, διότι δεν βρίσκονται σε αντιδικία με κανένα.

Η εκδήλωση της 31ης Μαΐου εντάσσεται στο μεγάλο Κίνημα διαμαρτυρίας του ελληνικού λαού -  που εκδηλώνεται με τις συγκεντρώσεις σε πλατείες όλης της χώρας,  ενάντια στην υποδούλωση της χώρας   και το ξεπούλημα της περιουσίας  του, ενάντια  στην καταστροφική πολιτική του Μνημονίου και ενάντια στην κατοχική κυβέρνηση που την προωθεί και την εφαρμόζει.

Για το Γραφείο Τύπου
Ιωάννα Κολοβού

ΠΡΟΣΟΧΗ:  ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ  ΣΠΙΘΑΣ ΒΑΡΗΣ ΒΟΥΛΑΣ ΒΟΥΛΙΑΓΜΕΝΗΣ  ΔΙΝΟΥΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΡΑΗ  ΣΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ ΣΤΙΣ  6.30-6.45 ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΘΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ.  

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΝΕΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Ν Ε Ι Ρ Ο Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ

Στα πλαίσια της μεγάλων λαϊκών συγκεντρώσεων που ξεκίνησαν στις 22 ΜΑΪΟΥ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ με την πρωτοβουλία των "300 Ελλήνων" και συνεχίζονται,  σήμερα ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ αρχίζουν σημαντικά καλλιτεχνικά δρώμενα. Οι καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται να στηρίξουν την γνήσια αυτή διαμαρτυρία του Ελληνικού Λαού είναι ελεύθεροι να ανέβουν στη σκηνή και να εκφράσουν ο καθένας με το δικό του τρόπο και τη δική του τέχνη τις ιδέες και τα αισθήματά του.

Είναι επιθυμία όλων μας η πλατεία Συντάγματος και όλες οι πλατείες των Ελληνικών πόλεων να αποτελέσουν σκηνικό ενός γλεντιού της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Θέλουμε επίσης να απολογηθούμε για την ακύρωση της χθεσινής εκδήλωσης με τον ΝΙΚΟ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟ, για τεχνικούς λόγους.

Ευχαριστούμε τους καλλιτέχνες που ανταποκρίθηκαν. Παρακαλούμε όλους μαζί με την ανταπόκρισή τους να προτείνουν τίτλο εκδήλωσης καθώς και χρόνο, στα τηλέφωνα 2106457744 begin_of_the_skype_highlighting            2106457744      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_high end_of_the_skype_highlighting, 6982257916 begin_of_the_skype_highlighting            6982257916      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highl end_of_the_skype_highlighting ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση ioculture@netscape.net

Ακολουθεί το πρόγραμμα για τις επόμενες μέρες.

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2011, ώρα 8.00 μ.μ.

THE WIGS, Ροκ συγκρότημα με πολιτικό στίχο

Οι ΟΝΕΙΡΟΕΛΛΑΔΙΤΕΣ σε ένα γλέντι αλογόκριτο και χωρίς τέλος

ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΜΑΪΟΥ 2011, ώρα 8.30 μ.μ.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΟΥΝ ΑΥΡΙΟ

ΤΡΙΤΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2011, ώρα 8.30 μ.μ.

ΟΙ ΑΠΟΡΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ απαντούν στο ΔΝΤ και στην ΤΡΟΪΚΑ με Καραϊσκάκη, με Δραχμή, με Δεν πληρώνω- δεν πληρώνω - δεν πληρώνω και με Χορό Αντικριστό ...

" ΟΙ ΟΝΕΙΡΟΕΛΛΗΝΕΣ " 

επικοινωνία: ΛΑΜΠΡΟΣ 2106457744 begin_of_the_skype_highlighting            2106457744      end_of_the_skype_highlighting, 6982257916 begin_of_the_skype_highlighting            6982257916      end_of_the_skype_highlighting

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ . ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ο Ν Ε Ι Ρ Ο Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ

Στα πλαίσια της μεγάλων λαϊκών συγκεντρώσεων που ξεκίνησαν στις 22 ΜΑΪΟΥ στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ και συνεχίζονται,  το Σαββατοκυρίακο αρχίζουν σημαντικά καλλιτεχνικά δρώμενα. Οι καλλιτέχνες που ενδιαφέρονται να στηρίξουν την γνήσια αυτή διαμαρτυρία του Ελληνικού Λαού είναι ελεύθεροι να ανέβουν στη σκηνή και να εκφράσουν ο καθένας με το δικό του τρόπο και τη δική του τέχνη τις ιδέες και τα αισθήματά του.

Είναι επιθυμία όλων μας η πλατεία Συντάγματος και όλες οι πλατείες των Ελληνικών πόλεων να αποτελέσουν σκηνικό ενός γλεντιού της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΜΑΪΟΥ 2011, ώρα 8.30 μ.μ.

ΟΙ ΑΠΟΡΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΣ απαντούν στο ΔΝΤ και στην ΤΡΟΪΚΑ με Καραϊσκάκη, με Δραχμή, με Δεν πληρώνω- δεν πληρώνω - δεν πληρώνω και με Χορό Αντικρυστό ...

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2011, ώρα 8.30 μ.μ.

Οι ΟΝΕΙΡΟΕΛΛΑΔΙΤΕΣ σε ένα γλέντι αλογόκριτο και χωρίς τέλος

" ΟΙ ΟΝΕΙΡΟΕΛΛΗΝΕΣ " 

επικοινωνία: ΛΑΜΠΡΟΣ             2106457744     

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΑΝ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ . ΜΗΝΥΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ

Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες

του Λόγου και της Τέχνης

της Σκέψης και της Δράσης

της Μουσικής και του Χρωστήρα

της Ιδέας και της Εικόνας

Δημιουργοί και Καλλιτέχνες

ΟΝΕΙΡΟΕΛΛΗΝΕΣ,

Ο Ελληνικός Λαός, σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της επικράτειας, τούτες τις οριακές στιγμές εξεγείρεται, διαμαρτύρεται, αγανακτεί, απαιτεί..

Μακριά από κάθε κομματικό ιστό, μακριά από οποιαδήποτε σχέση με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, αφοσιωμένος στον βαθύτατο πυρήνα της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Ελληνικού Τρόπου, ξεκίνησε ειρηνικά και πολυσήμαντα για μια ακόμη φορά στην ιστορική του διαδρομή, έναν Μεγάλο  Αγώνα, κυρίως για τα παιδιά του και το μέλλον αυτού του αρχαίου τόπου.

Σε μια εποχή τυλιγμένη στο σύννεφο της ανασφάλειας, όπου οι διανθρώπινες σχέσεις τρίζουν επικίνδυνα και το ρήγμα ανάμεσα στην κοινή λογική και την άφρονα απερισκεψία βαθαίνει οριακά, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα υποβάθμισης της ανθρώπινης ζωής και καταστρατήγησης των αξιών του πολιτισμού, τα συμφέροντα μιας δράκας ψυχοπαθών επικυρίαρχων εμφανίζουν απειλητικά τη φρίκη της πιθανής εξόντωσης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ανθρώπου πάνω στον ίδιο τον πλανήτη του.

Ο Αγώνας είναι Μεγάλος. Η Ελλάδα έχει επιλεγεί ως το Μέγα Πείραμα σ' αυτή τη φονική επίθεση. Και αν αντέξει η Ελλάδα, θα αντέξει και ο πλανήτης όλος!

Αυτή την ώρα η πατρίδα χρειάζεται όλες τις δυνάμεις της, αδελφωμένες, ανεξάρτητες ενωμένες υπαρξιακά, από το τρυφερό χαμόγελο του μικρού παιδιού μέχρι τις χρυσές εφεδρείες των πρεσβυτών του τόπου μας.

Και πάνω απ’ όλα έχει ανάγκη τους Δημιουργούς και Καλλιτέχνες της, αυτούς που παράγουν τον Πολιτισμό της και στηρίζουν τη διαχρονική της συνέχεια.

Οι Δημιουργοί και οι Καλλιτέχνες επιστρατευόμαστε στο Μεγάλο Αγώνα, όλες και όλοι, ενωμένοι, απροσκύνητοι και πλημμυρισμένοι από ελληνική δύναμη. Κάτω από το βλέμμα της παντοδύναμης παράδοσης και με την ψυχή μας ανοιγμένη στο μέλλον, αγωνιζόμαστε για να ξαναστήσουμε τον τραυματισμένο ιστό της χώρας μας.

Δεν περισσεύει καμιά και κανένας. Στη Μητρόπολη πατρίδα, στην Ομογένεια, στην Κύπρο, παντού όπου ανασαίνει ο Ελληνισμός.

Οι ώρες είναι μεγάλες.  Ας είμαστε όλες και όλοι μαζί με αυτή την πάλλουσα νεολαία, με το πλήθος των ανθρώπων της καθημερινής πάλης που πλημμυρίζει αυτές τις μέρες τις πλατείες των Ελληνικών πόλεων.

Οι μουσικοί και οι τραγουδιστές, οι ποιητές και οι πεζογράφοι, οι ηθοποιοί και οι σκηνοθέτες, οι ζωγράφοι και οι γλύπτες. Μαζί με το Λαό μας μόνο μπροστά μπορούμε να πάμε. Και θα πάμε!

Ελάτε όλες και όλοι οι ομότεχνοι, βγείτε στις πλατείες και με όλη τη δύναμη της Τέχνης σας εκφράστε και εξυψώστε  αυτή τη Λαϊκή Φωνή για να γίνει η Φλόγα που θα φέρει την Λύτρωση: 

Την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και τη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Ο Ν Ε Ι Ρ Ο Ε Λ Λ Η Ν Ε Σ

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΛΑΜΠΡΟΣ  2106457744 begin_of_the_skype_highlighting            2106457744      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting            2106457744      end_of_the_skype_highlighting, 6982257916 begin_of_the_skype_highlighting            6982257916      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting            6982257916      end_of_the_skype_highlighting

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ.....!!! Της Γεωργίας Γρηγοροπούλου – Μουγιάκου

 

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Η Βούλα και ο κόσμος της»

 Μάιος του 2010 κι η κυβέρνηση, που κορόιδεψε τους Έλληνες, υποσχόμενη σ’ αυτούς πράγματα ανέφικτα, ενώ γνώριζε ότι δεν πρόκειται να τα πραγματοποιήσει ποτέ, υπογράφει το επάρατο μνημόνιο .Μας φέρνει, μέσω αυτού το ΔΝΤ και την Τρόικα....

Δεν ζητά ούτε την έγκριση του κοινοβουλίου, αλλά ούτε και του λαού που την εμπιστεύθηκε και της ανέθεσε τα ηνία της εξουσίας, δείχνοντας ψυχρά, πως δεν τον  υπολογίζει. Μάλιστα, αν και έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος, ένας μαρτυρικός χρόνος, που άλλαξε την ζωή μας και ανέτρεψε κεκτημένα δικαιώματα ετών, δεν μπήκε στον κόπο, να ενημερώσει  τους  πολίτες σχετικά με ό,τι περιλαμβάνει η συμφωνία και ως που θα καταλήξει..

 Και δυστυχώς ούτε και η βολεμένη συνολική αντιπολίτευση απαίτησε από τους κυβερνώντες να το κάνουν, ούτε και ζήτησε και η ίδια να λάβει αντίγραφα των συμφωνημένων αποφάσεων. (Μήπως γιατί  γνώριζε  το περιεχόμενο προκαταβολικά;) Και ουδέποτε δόθηκε  στην δημοσιότητα η δανειακή σύμβαση, παρά την πομπώδη αρχική δήλωση περί διαφάνειας και περί αναρτήσεως όλων των κυβερνητικών πράξεων στον κυβερνητικό  ιστότοπο..

Αλλά τι καλύτερη συμπεριφορά και τι συνέπεια μπορεί να περιμένει κανείς  από μια  κυβέρνηση που εκτός του ότι υφήρπασε την ψήφο του λαού, εξακολουθεί να παραμένει στην εξουσία παρά την λαϊκή κατακραυγή και τις ενδοκυβερνητικές κόντρες των στελεχών της.;

 Μια κυβέρνηση που μονίμως ψεύδεται στους πολίτες για την επερχόμενη έξοδο από την κρίση, ενώ τα νούμερα δεν βγαίνουν...Μια κυβέρνηση ,που άλλα λέει κι άλλα κάνει, αυτοδιαψευδόμενη συνέχεια και που ενώ το διαρκές επιχείρημά της είναι ότι υπέγραψε το μνημόνιο, γιατί δεν θα είχε λεφτά να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις, το  βράδυ της Παρασκευής  29-4-2011, ενέκρινε στην Βουλή τροπολογία, με την οποία αποδέχεται να μην πηγαίνει ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα των δανείων που παίρνει για την κάλυψη των εσωτερικών μας αναγκών, και να τα διαθέτει όλα στην εξυπηρέτηση των δανειστών  και των τοκοχρεολυσίων.

Δάνεια δηλ. για τα δάνεια.! Και ψέματα, επάνω στα ψέματα....Μ’ ένα θράσος απύθμενο....Ίσως επειδή έχει δεκανίκι την πλειοψηφία του Τύπου και του συνόλου των τηλεοπτικών μέσων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ,που την στηρίζουν και που στηρίζονται απ’ αυτήν, πιστεύει ότι είναι αλώβητη.

Βιώνουμε ένα διαρκές, βρωμερό αλισβερίσι, μια αέναη διαπλοκή, μια παγιωμένη διαφθορά, γιατί  εκεί που τρώει ο σκύλος γαβγίζει  κι οι περισσότεροι καναλάρχες, ως μεγαλοεργολάβοι δημοσίων έργων, είναι μονίμως τα κρατικοδίαιτα αρπακτικά, που σ’ αντάλλαγμα παρέχουν την σιωπή και την κάλυψη, στις ατασθαλίες και στα ηθικά ελλείμματα των κυβερνώντων.. Πλέον  του γεγονότος, ότι κατέχουν μεγάλο τμήμα του δημόσιου χρέους, υπό μορφήν ομολόγων, πάνω στα οποία έχουν τζιράρει τεράστια ποσά και κερδίζουν, συνεπεία της κατάστασης, τα πολλαπλάσια !!(Ομιλία οικονομολόγου Καζάκη στο Κρήτη TV,υπάρχουσα στο διαδίκτυο).

Η ομερτά καλά κρατεί κι έχουν την εντύπωση ότι ο κόσμος κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, έχοντας επιδοθεί σε μια εκστρατεία ωραιοποίησης των πράξεων του υπουργικού συμβουλίου και δήθεν επιβαλλόμενου από τις καταστάσεις, αναγκαστικού μονόδρομου των επιλογών του!

Αυτά δηλ. που ισχυρίζεται και το ίδιο το κυβερνητικό επιτελείο, εφαρμόζοντας, εν κατακλείδι στο έπακρο, το δόγμα του Σόκ, ήτοι  την  οικονομική θεωρία της Σχολής του Σικάγου, που έχει στηρίξει στυγνούς δικτάτορες και ολοκληρωτικά καθεστώτα! Σύμφωνα μ’ αυτήν «μόνο μια κρίση πραγματική ή εικονική ,μπορεί να φέρει  την αλλαγή»!

Έτσι από το πρωί μέχρι το βράδυ μας βομβαρδίζουν με το φόβητρο της πτώχευσης, για να δεχθούμε τα χειρότερα, όπως είναι η αντισυνταγματική περικοπή  μισθών και συντάξεων, η ανατροπή του εργασιακού status, η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας..

Σπαργανώδης  αντίδραση υπάρχει που εκδηλώνεται με διάφορες ατομικές ενέργειες, με γιαουρτώματα κ.ά., με συγκεντρώσεις και συζητήσεις, με πορείες, με συσπειρώσεις του κόσμου σε κινήματα Αλλά δεν φαίνεται, διότι τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν την αναφέρουν ή την υποβαθμίζουν, επιλέγοντας φασιστικά το τι θα προβάλλουν και τι όχι. Και παράλληλα ενεργούντες οι αργυρώνητοι και παντοιοτρόπως βολεμένοι (και με υπουργικά αξιώματα) συνδικαλιστές, όντες δεμένοι στο άρμα της εξουσίας ,κρατούν στάση υποταγής και δεν συσπειρώνουν τον κόσμο σε μαζικές εκδηλώσεις, ως  όφειλαν εκ των περιστάσεων και της ιδιότητάς τους.

 Έτσι οι κυβερνώντες, έχοντες  όργανό τους  το δίκτυο μαζικής ενημέρωσης και τους επίορκους εργατοπατέρες, πιστεύει ότι έχει τον έλεγχο της κατάστασης, ότι ο κόσμος δεν θα εξεγερθεί ποτέ και ότι  μπορεί  να συνεχίσει ανενόχλητη το έργο της καταστροφής της Ελλάδος.

 Και φέρονται λες κι ανήκουν σ’ άλλον  πλανήτη, μακριά από τον κόσμο που υποφέρει όντες σκληροί εντολοδόχοι των ξένων συμφερόντων  κι αδίστακτοι εκτελεστές  ολόκληρου του Έθνους. μας. Ζουν ευτυχισμένοι, θα έλεγα, στον δικό τους γυάλινο κόσμο, αμέτοχοι της δυστυχίας που έχουν ενσπείρει παντού...

Μαζί τους κι οι υπόλοιποι ηγεμόνες βολευτές μας (Θέλουν κι αναδρομικά -συνολικά 85 εκατ. ευρ. περίπου-οι σκαπανείς της εθνικής συμφοράς  και βέβαια θα τα πάρουν, γιατί είναι κατοχυρωμένοι συνταγματικά).

Διάλεξαν τη στιγμή που η χώρα ερημοποιείται και που  ο λαός πεινάει και στήνεται σε ουρές στα συσσίτια της Εκκλησίας, τώρα που κλείνουν σχολεία, κλείνουν νοσοκομεία και κόβονται 10.000 κλίνες από τα υπάρχοντα, (που από 1-1- 2012 θα μειωθούν κατά 40%). Τώρα που αυξήθηκαν τα διαζύγια, οι εκτρώσεις και οι αυτοκτονίες του πληθυσμού, λόγω της ανέχειας.

 Αν είχαν φιλότιμο, όχι μόνον δεν θα ζητούσαν λεφτά αλλά θα είχαν παραιτηθεί όλοι τους, από πέρυσι, και δεν θα εξακολουθούσαν να συνεργάζονται με τους Ιούδες της πατρίδας... Όμως το πολύ φαγητό και το λίπος έχει δημιουργήσει ίζημα στο μυαλό, στα αυτιά και στα μάτια τους.....Ανόητοι καλοπερασάκηδες ατομιστές μα και δοσίλογοι....!!!

Ουαί υμίν Φαρισαίοι υποκριτές., ένθεν και ένθεν......Ήγκικεν η ώρα σας...!.Μην σας ξεγελά η κατασκευασμένη με την προπαγάνδα σας φαινομενική ηρεμία και απάθεια.

Είναι πρόδρομος της καταιγίδας που επέρχεται και θα ξεσπάσει, εκεί που δεν το περιμένετε!! Η συσσωρευμένη οργή του κόσμου, δεν θα χρειασθεί κανέναν αρχηγό, όπως ποτέ δεν χρειάστηκε όποτε ήταν  «νυν υπέρ πάντων ο Αγών» Και τώρα ακριβώς βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση:

 Η πατρίδα χρειάζεται απελευθέρωση......!!!

Η Αργεντινή της Ευρώπης. Του Δημήτρη Καζάκη

Οι πολιτικές του μνημονίου πέτυχαν τον στόχο τους: Οδήγησαν την ελληνική οικονομία σε πλήρες αδιέξοδο και την εργαζόμενη κοινωνία σε απελπισία. Αυτό που δεν πέτυχαν ήταν να εξασφαλίσουν στους ευρωκράτες τον αναγκαίο χρόνο για να βρουν μια λύση για το ευρώ και την ευρωζώνη. Μια οποιαδήποτε λύση, έστω και προσωρινού χαρακτήρα. Η ίδια η ύπαρξη του ευρώ κάνει εξαιρετικά δύσκολη, έωςαδύνατη, κάθε προσπάθεια αντιμετώπισης της κρίσης χρέους.

Οι αρχιτέκτονες του αρχικού μνημονίου πίστευαν ότι, με την αποικιοκρατική Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης που επέβαλαν στην Ελλάδα τον Μάιο του 2010, εξασφάλιζαν ένα περιθώριο χρόνου έως τις αρχές του 2013, ώστε να θέσουν σε κίνηση τον μόνιμο μηχανισμό ελεγχόμενων χρεοκοπιών της ευρωζώνης. 

Δεν τα κατάφεραν. Η κρίση χρέους, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά ολόκληρης της ευρωζώνης, είναι εκτός ελέγχου. Το κοινό νόμισμα, αντί να «θωρακίσει» τα κράτη - μέλη της ευρωζώνης, έχει μετατρέψει ειδικά τις πιο ευάλωτες χώρες σε εύκολη λεία των κερδοσκόπων και των παιχνιδιών τους στις αγορές κεφαλαίου, όπου πρωταγωνιστούν οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες. 

Ελεγχόμενες χρεοκοπίες 

Στο διάστημα ενός χρόνου επιβολής του μνημονίου είδαμε την Ελλάδα να χάνει ουσιαστικά σχεδόν μια δεκαετία οικονομικής επέκτασης και να κερδίζει άλλα 42 δισ. ευρώ πρόσθετο δημόσιο χρέος. Οι πολιτικές της ελεγχόμενης χρεοκοπίας στοίχησαν στο μέσο νοικοκυριό στην Ελλάδα γύρω στα 20.000 ευρώ σε ετήσια βάση μέσα από τις μειώσεις εισοδημάτων, τις περικοπές, την εκτίναξη της ανεργίας και την καταβαράθρωση της αγοράς. 

Τι κέρδισαν τα νοικοκυριά και η ελληνική οικονομία; Περισσότερα και μεγαλύτερα χρέη, καθώς και μια πρωτοφανή ύφεση. 

Ταυτόχρονα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία τέθηκαν κι αυτές υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Το σίγουρο είναι ότι θα ακολουθήσουν κι άλλες. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζααναγκάστηκε όχι μόνο να ανοίξει τις κάνουλες ρευστότητας προς τις τράπεζες, ιδίως των υπό χρεοκοπία χωρών, αλλά και να παρεμβαίνει στις αγορές για να αγοράζει κρατικά ομόλογα. 

Το αποτέλεσμα είναι η ΕΚΤ να βρίσκεται στο χείλος της χρεοκοπίαςκαι να αγωνιά για το τι θα συμβεί αν χρειαστεί να συνεχίσει αυτές τις παρεμβάσεις. Αυτή την αγωνία εκφράζει και η προσπάθειά της νααυξήσει το επιτόκιο χορηγήσεων προς τις τράπεζες. 

Η κατάσταση αυτή ξαναφέρνει στην επιφάνεια τις έντονες συζητήσεις της δεκαετίας του '90, όταν πολλοί υποστήριζαν ότι η εγκατάλειψητων εθνικών νομισμάτων σήμαινε, εκτός όλων των άλλων, αδυναμίααντιμετώπισης μιας κρίσης χρέους. 

Με το εθνικό νόμισμα, τη δική της κεντρική τράπεζα και το δικό της πιστωτικό σύστημα, μπορεί μια οικονομία να αποφύγει την πτώχευση όταν βρεθεί σε κατάσταση υπερχρέωσης. Αυτό έχει γίνει επανειλημμένα. Ακόμη και η Ελλάδα, αν το 1993 είχε το ευρώ, θα είχε αμετάκλητα πτωχεύσει, μια και το δημόσιο χρέος ήταν στο σημερινό επίπεδο επί του ΑΕΠ και η εξυπηρέτησή του επίσης. 

Όμως το γεγονός ότι το 80% του δημόσιου χρέους και της εξυπηρέτησής του ήταν δραχμικό επέτρεψε στο ελληνικό κράτος νααποφύγει την πτώχευση. 

Το ίδιο συμβαίνει και με την Ιαπωνία. Μπορεί το δημόσιο χρέος αυτής της χώρας να υπερβαίνει το 200% του ΑΕΠ της, αλλά το γεγονός ότι πάνω από το 90% είναι εσωτερικό δημόσιο χρέος σε εθνικό νόμισμα (γιεν) της επιτρέπει να το διαχειρίζεται χωρίς να κινδυνεύει από άμεση χρεοκοπία. Επιπλέον διαθέτει τεράστια εμπορικά πλεονάσματα, από τα οποία αντλεί την αναχρηματοδότηση του χρέους της. 

Ωστόσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι τράπεζες και άλλα ευαγή ιδρύματα της αγοράς χρηματοδοτούσαν τότε αδρά «μελέτες» που υποτίθεται ότι αποδείκνυαν το εντελώς παράλογο: ότι, στον βαθμό που κρατούνται τα κρατικά ελλείμματα χαμηλά και οι αγορές κεφαλαίου είναι ελεύθερες, δεν θα υπήρχε πρόβλημα υπερχρέωσης. 

Μόνο που, όπως γνωρίζει οποιοσδήποτε έχει επαφή με την οικονομική πραγματικότητα, τα κρατικά ελλείμματα δεν είναι προϊόν ενός «σπάταλου κράτους» και λάθος χειρισμών, αλλά αναγκαία συνέπεια του χαρακτήρα της οικονομίας. 

Δεν μπορεί σε μια οικονομία με διαρκώς αυξανόμενα εξωτερικά και εσωτερικά ελλείμματα, όπου η παραγωγή υποκαθίσταται απόπαρασιτικές υπηρεσίες, να έχεις ένα πλεονασματικό και παραγωγικό κράτος. Αυτό είναι εξ ορισμού αδύνατο. 

Ακατάσχετος δανεισμός 

Επίσης οι αγορές κεφαλαίου κάθε άλλο παρά ορθολογικά λειτουργούν. Κι αυτό γιατί κινούνται με βάση τα αγελαία ένστικτα του συσσωρευμένου διαθέσιμου κεφαλαίου, το οποίο αναζητά διαρκώς καλύτερες και πιο επικερδείς τοποθετήσεις. Όσοπερισσότερα κεφάλαια είναι διαθέσιμα για δανεισμό στις αγορές τόσο πιο αφόρητη γίνεται η πίεση σε κράτη και ιδιώτες να δανειστούν. Αυτό συνέβη όλα τα προηγούμενα χρόνια. 

Μάλιστα με το ευρώ άνοιξε για τις τράπεζες και τους επενδυτές κεφαλαίου μια τεράστια αγορά διαρκούς και ακατάσχετουδανεισμού, την οποία εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Γι' αυτό έχουμε οδηγηθεί στη σημερινή δεινή κατάσταση, κυρίως στην ευρωζώνη. 

Η αντιπαράθεση αυτή έχει έρθει ξανά στην επικαιρότητα. Διεθνώς οι οικονομικοί αναλυτές έχουν χωριστεί ουσιαστικά σε δυο ομάδες. Από τη μια βρίσκονται όλοι εκείνοι που συνδέονται καταφανώς με ευρωπαϊκά τραπεζικά συμφέροντα και μηχανισμούς της Ε.Ε. ή απλώς είναι κολλημένοι, όπως κάθε θρησκόληπτος, με το ευρώ. Κι από την άλλη βρίσκονται όλοι οι άλλοι, ανεξάρτητα από πολιτική ή ιδεολογική τοποθέτηση. 

● Οι μεν πρώτοι ισχυρίζονται ότι η έξοδος από το ευρώ σημαίνεικαταστροφή και σκαρφίζονται τα πιο ευφάνταστα σενάρια επί χάρτου για μια πιθανή λύση εντός της ευρωζώνης. 

● Ενώ όλοι οι άλλοι λένε αυτό που η οικονομική πρακτική έχειαποδείξει εδώ και δυο αιώνες: μόνο η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα μπορεί να δώσει τη δυνατότητα σε μια οικονομία που ταλανίζεται από κρίση χρέους να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της. 

Φυσικά οι δεύτεροι θεωρούν πλέον αναπόφευκτο και ένα γερό «κούρεμα» του χρέους, που στην περίπτωση της Ελλάδας ηBarclay's Capital ανέβασε πρόσφατα τουλάχιστον στο 67%. 

Η παγίδα του ευρώ 

Η διαγραφή του χρέους και η επαναφορά του εθνικού νομίσματοςδεν είναι πανάκεια ούτε θα φέρει αυτόματα την έξοδο από την κρίση. Όμως είναι η μόνη δυνατή αφετηρία για να υπάρξει έστω μια πιθανότητα να αντιμετωπιστεί η κρίση. Ιδίως από τη σκοπιά της μεγάλης πλειονότητας του λαού αυτής της χώρας. Κάτι που είναιτελείως αδύνατον εντός ευρώ. Χώρες υπό χρεοκοπία σαν την Ελλάδα είναι αδύνατον να ξεφύγουν από την κρίση και την απειλή της πτώχευσης όσο παραμένουν στην ευρωζώνη. 

Το μόνο στο οποίο μπορούν να ελπίζουν είναι σε παρατάσεις του αναπόφευκτου, όπως αυτήν που συζητούν αυτές τις ημέρες στις Βρυξέλλες. Με το αζημίωτο βέβαια. Διότι κάθε παράταση κοστίζειτρομακτικά στην κοινωνία, ενώ οδηγεί τη χώρα με μαθηματική βεβαιότητα στην ολοκληρωτική καταστροφή. Δεν υπάρχει περίπτωση διαφυγής με το ευρώ. 

Η αντιπαράθεση δεν αφορά απλώς και μόνο τις πολιτικές διεξόδου. Δηλαδή ποιος θα επωμιστεί τα βάρη και τα κόστη της κρίσης, ώστε η χώρα να βγει από την κρίση. Η αντιπαράθεση αφορά το αν είναι σε θέση η χώρα να βγει από την κρίση ή όχι. Τουλάχιστον όσο αυτή παραμένει αιχμάλωτη της ευρωζώνης. 

Το ερώτημα δεν είναι με ποιον τρόπο θα αντιμετωπιστεί η κρίση, αλλά αν είναι δυνατόν ποτέ να αντιμετωπιστεί μια κρίση – ακόμη κι από τη σκοπιά της αγοράς – χωρίς τα αναγκαία μακροοικονομικά εργαλεία: νόμισμα, δημοσιονομική και πιστωτική πολιτική. Δηλαδή χωρίς τα εργαλεία που έχουμε παραδώσει στην Ε.Ε. και την ΕΚΤ. Υπάρχει κάποιο ανάλογο ιστορικό παράδειγμα; Ούτε κατά διάνοια. 

Σ' αυτό έχει επικεντρωθεί η διαμάχη και όχι στους ταξικούς ή πολιτικούς τρόπους αντιμετώπισης της κρίσης. Χωρίς τα αναγκαία εργαλεία είναι αδύνατον για μια χώρα σαν την Ελλάδα να βγει από την κρίση και να αντιμετωπίσει το χρέος, ό,τι κι αν κάνει. Το μόνο αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι η πτώχευση. Κι αυτή είναι μάλλον σίγουρο ότι θα έρθει πολύ πιο γρήγορα από ό,τι υπολογίζουν τα επιτελεία της ολιγαρχίας. 

Αγριότητα η «εθελοντική αναδιάρθρωση» 

Πολλά «παπαγαλάκια» προτείνουν εθελοντική αναδιάρθρωση. Εντόςφυσικά της ευρωζώνης. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση, που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της, ζητά εθελοντικά από τους κατόχους των ομολόγων της να συνεργαστούν στην αλλαγή των όρων πληρωμής τους. Αυτό στη θεωρία. Διότι στην πράξη μια εθελοντική αναδιάρθρωση ισοδυναμεί με άγριες καταστάσεις, όπου οι αγορές και οι κάτοχοι ομολόγων ανταγωνίζονται για το ποιος θα επιβάλει τους δικούς του όρους. 

Υπάρχουν δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα εθελοντικής αναδιάρθρωσης. Και τα δυο από τη Λατινική Αμερική των αρχών της δεκαετίας του 2000. Το ένα θεωρείται «πετυχημένο» και το άλλο«αποτυχημένο». Με τα κριτήρια των αγορών. 

1. Καταρχάς ως «πετυχημένο» θεωρείται το παράδειγμα της εθελοντικής αναδιάρθρωσης της Ουρουγουάης. Μέσα σε έναν μήνα (Μάιος 2003), υπό την άμεση εποπτεία του ΔΝΤ, η κυβέρνηση της Ουρουγουάης επιμήκυνε το ληξιπρόθεσμο όλων των ομολόγων της σε ξένο νόμισμα, που τότε αντιστοιχούσαν περίπου στο 50% του δημόσιου χρέους της χώρας, επιφέροντας ένα «κούρεμα» της τάξης του 8%. Η αποδοχή αυτής της προσφοράς έγινε δεκτή από το 90%των ομολογιούχων. 

Ωστόσο οι πολιτικές λιτότητας και περικοπών που συνόδευσαν την εθελοντική αναδιάρθρωση εκτίναξαν την απόλυτη φτώχεια του πληθυσμού από το 6% το 2003 στο 23,7% το 2004. Μέσα σ' έναν χρόνο τετραπλασιάστηκε ο πληθυσμός που βρέθηκε κάτω από το όριο της απόλυτης φτώχειας. Ενώ το 2009 το ποσοστό βρέθηκε στο27,4% του πληθυσμού, με την Ουρουγουάη να αντιμετωπίζει ξανάκρίση χρέους και να βαδίζει ξανά προς νέα αναδιάρθρωση. 

Η Ουρουγουάη, που παλιά ονομαζόταν και «Ελβετία της Λατινικής Αμερικής», μπόρεσε να το κάνει αυτό γιατί οι τράπεζές της στηρίζονταν ως επί το πλείστον σε καταθέσεις από το εξωτερικό. Το γεγονός αυτό, αλλά και το σχετικά μικρό ύψος του δημόσιου χρέους, που δεν ξεπερνούσε το 90% του ΑΕΠ της χώρας, από το οποίο το 50% περίπου ήταν εσωτερικό εκφρασμένο σε εθνικόνόμισμα, επέτρεψε την «επιτυχία» αυτής της εθελοντικής αναδιάρθρωσης σε σύντομο χρονικό διάστημα. 

2. Τι γίνεται όμως με την εθελοντική αναδιάρθρωση στην περίπτωση μιας οικονομίας σε βαθιά ύφεση, με σκληρό νόμισμα και τεράστιοδημόσιο χρέος; Τέτοια περίπτωση ήταν της Αργεντινής το 2001. Υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ η Αργεντινή προσπάθησε το 2001 να επιμηκύνει τις πληρωμές τόκων και χρεολυσίων χρέους της τάξης των30 δισ. δολαρίων. 

Με δεδομένη την άθλια κατάσταση της οικονομίας της και την αδυναμία στήριξης στο εθνικό της νόμισμα, το οποίο είχε κλειδωθείμε το δολάριο, οι όροι που προσφέρθηκαν στους κατόχους των ομολόγων, προκειμένου να είναι ελκυστικοί, έπρεπε να γίνουν πολύγενναιόδωροι. 

Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί η συνολική αξία εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους κατά 28%. Ενώ το μόνο αποτέλεσμα που είχε αυτή η επιχείρηση εθελοντικής αναδιάρθρωσης – εκτός από τις τεράστιες αμοιβές της τάξης των 300 εκατ. δολαρίων, που εισέπραξαν οι μεσολαβούσες επενδυτικές τράπεζες – ήταν η κυβέρνηση να βρεθεί με έναν ακόμη μεγαλύτερο όγκο χρέους. 

Ως αποτέλεσμα τον Αύγουστο του 2001 η κυβέρνηση της Αργεντινής, αδυνατώντας να αναδιαρθρώσει το υπόλοιπο χρέος της, αναγκάστηκε να κηρύξει επίσημη πτώχευση, με όλες τις γνωστές επιπτώσεις. 

Γιατί η υποτέλεια είναι «εθνικό πεπρωμένο»; 

Η περίπτωση της Ελλάδας μοιάζει περισσότερο με την περίπτωση της Αργεντινής και καθόλου με την περίπτωση της Ουρουγουάης. Το ύψος του δημόσιου χρέους της Ελλάδας είναι πολύ μεγαλύτερο ακόμη κι από της Αργεντινής, ενώ η οικονομία της βρίσκεται σε χειρότερα χάλια. 

Το γεγονός επίσης ότι δεν διαθέτει δικό της νόμισμα, η βαθιά ύφεση στην οικονομία της και το άνοιγμα των τραπεζών, που διαρκώς διευρύνεται, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για εθελοντική αναδιάρθρωση τύπου Ουρουγουάης. Δεν υπάρχει κανένα εχέγγυο για μια γρήγορη και σχετικά ανώδυνη αναδιάρθρωση. 

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση και η τρόικα δεν θα επιλέξουν μια τέτοια λύση. Γνωρίζουν όλοι ότι μια τέτοια λύση και αναπόφευκτηείναι με την πορεία που ακολουθεί η χώρα και απολύτωςκαταστροφική. 

Είναι σίγουρο ότι οποιαδήποτε αναδιάρθρωση κι αν επιχειρηθεί εντός ευρωζώνης θα λειτουργήσει καταλυτικά στην επίσημη πτώχευση της Ελλάδας, δίνοντάς της τα καταστροφικά χαρακτηριστικά μιας πτώχευσης τύπου Αργεντινής το 2001. Αυτό επιδιώκουν όσοι μιλούν για «ευρωπαϊκή λύση», έστω κι αν δεν ξέρουν τι λένε. 


Θανατηφόρες δεσμεύσεις 

Αυτό που προέχει τώρα για την «Ευρώπη» είναι να εξασφαλίσει δεσμεύσεις για αποκρατικοποιήσεις και διακομματική συναίνεσηστην Ελλάδα για την εφαρμογή του μνημονίου. Αυτά έθεσε ο επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Όλι Ρεν ως προϋποθέσεις για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης, αφήνοντας παράλληλα ανοικτό το ενδεχόμενο «αναδιάταξης» του ελληνικού χρέους. 

Στις ανακοινώσεις του μετά το Εcofin την Τρίτη, ο Όλι Ρεν υπογράμμισε πως «είναι πράγματι κρίσιμο οι ελληνικές αρχές να ανακοινώσουν αποφασιστικά μέτρα για να διασφαλιστεί η πορεία δημοσιονομικής εξυγίανσης». 

Όσον αφορά το ενδεχόμενο της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, ο επίτροπος ανέφερε πως «θα μπορούσε να εξεταστεί μία επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής σε εθελοντική βάση». Μαζί με αυτήν, σημείωσε ο Όλι Ρεν, θα μπορούσε επίσης να εξεταστεί το να ζητηθεί από τις τράπεζες και τους ιδιώτες επενδυτές ναδιατηρήσουν τις θέσεις που κατέχουν στα ελληνικά ομόλογα. 

Πιο ξεκάθαρος είχε εμφανιστεί νωρίτερα ο πρόεδρος του Eurogroup Ζαν Κλοντ Γιούνκερ: «Η Ελλάδα πρέπειγρήγορα να ιδιωτικοποιήσει δημόσια περιουσία ύψους 50 δισ. ευρώ για να καταστήσει βιώσιμο το μεσοπρόθεσμο και βραχυπρόθεσμο χρέος της, γιατί επί του παρόντοςδεν είναι διατηρήσιμο» είπε σε σεμινάριο του Συμβουλίου της Λισσαβώνας.

Όπως ήταν φυσικό, δήλωσε κάθετα αντίθετος σε μία ευρείααναδιάρθρωση (η οποία, εξήγησε, θα σήμαινε «κούρεμα» στα ομόλογα), τονίζοντας όμως πως «εάν η Ελλάδα καταβάλει όλες αυτές τις προσπάθειες, τότε θα πρέπει να κοιτάξουμε εάν είναι δυνατή μιαήπια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους». Ως ήπια, πρόσθεσε, νοείται η επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής. 

Ο επίτροπος Όλι Ρεν σημείωσε, κατά το Reuters, πως χρειάζεται συναίνεση όλων των κομμάτων στην Ελλάδα για να προχωρήσει η δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας: 

«Η συναίνεση των κομμάτων και η έγκριση του προγράμματος της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, οι στόχοι και οι πολιτικές του, αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για να προχωρήσει περαιτέρω το ελληνικό πρόγραμμα... Δεν πρόκειται για πολιτικό παιχνίδι, αλλά για εθνικό πεπρωμένο και για ένα ζήτημα θεμελιώδους εθνικής υπευθυνότητας όλων των πολιτικών δυνάμεων» ανέφερε χαρακτηριστικά ο επίτροπος.

Τι ωραίο είναι να ακούς αυτούς που αδίστακτα ποδοπατούν έθνη και λαούς να μιλούν για «εθνικό πεπρωμένο». Και αναρωτιέται κανείςγιατί είναι «εθνικό πεπρωμένο» να πειθαρχούν όλοι στη φωνή του Κυρίου και δεν είναι πρώτιστο «εθνικό πεπρωμένο» για έναν λαό να γίνει αφέντης στον τόπο του; 

Όμως, προκειμένου να εισπράξουμε την «ευρωπαϊκή λύση», πρέπει να δεχτούμε μόνο το «εθνικό πεπρωμένο» της υποτέλειας. «Εθνική συνεννόηση» για το ξεπούλημα της χώρας, προκειμένου οι τράπεζες και οι αγορές να μη χάσουν τα λεφτά τους, με μόνο σίγουρο αποτέλεσμα την πτώχευση. 

Το μανιφέστο του «Πραγματική Δημοκρατία τώρα»των διαδηλωτών της Μαδρίτης

Το enet.gr επιχείρησε μια απόδοση του κειμένου στα ελληνικά:

Στη δημοσιότητα έχει δοθεί το μανιφέστο της κίνησης «Πραγματική Δημοκρατία τώρα» (Democracia Real Ya), που τις τελευταίες ημέρες έχει βρεθεί στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος με τις ογκώδεις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που έχει οργανώσει στη Μαδρίτη και σε πολλές μεγάλες πόλεις της Ισπανίας.

Είμαστε απλοί άνθρωποι. Είμαστε σαν κι εσάς: άνθρωποι που κάθε πρωί πηγαίνουν να σπουδάσουν, να εργαστούν ή να βρουν δουλειά, άνθρωποι που έχουν οικογένεια και φίλους. Είμαστε άνθρωποι που εργάζονται σκληρά κάθε ημέρα για να ζήσουν και να προσφέρουν ένα καλύτερο μέλλον στους γύρω μας.

Κάποιοι από εμάς είναι προοδευτικοί, κάποιοι άλλοι συντηρητικοί. Μερικοί έχουν «πιστεύω», μερικοί δεν έχουν. Μερικοί έχουν συγκεκριμένη ιδεολογία, και άλλοι είναι απολίτικοι.  Όλοι μας όμως είμαστε ανήσυχοι και θυμωμένοι  από τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις που βλέπουμε γύρω μας. Από τη διαφθορά των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των τραπεζιτών... Από το ότι οι απλοί άνθρωποι αισθάνονται αβοήθητοι.

Αυτή η κατάσταση μας πληγώνει όλους καθημερινά.  Όμως αν ενωθούμε μπορούμε να την αλλάξουμε. Ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε το χτίσιμο μιας καλύτερης κοινωνίας.

Πιστεύουμε ότι:

-Προτεραιότητα για κάθε προηγμένη κοινωνία πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία της συμμετοχής στον πολιτισμό, την οικολογική βιωσιμότητα και την ανάπτυξη, την ευημερία και την ευτυχία των ανθρώπων.

-Υπάρχουν βασικά δικαιώματα που πρέπει να προστατεύονται στην κοινωνία μας: το δικαίωμα στη στέγαση, την απασχόληση, τον πολιτισμό, την υγεία, την εκπαίδευση, την πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, τα δικαιώματα του καταναλωτή, το δικαίωμα για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.

-Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα η κυβέρνηση και το οικονομικό μας σύστημα αδυνατούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις προτεραιότητες και αυτό αποτελεί πλέον εμπόδιο για την πρόοδο των ανθρώπων.

-Δημοκρατία σημαίνει κυβέρνηση του λαού (δήμος = λαός, κράτος = κυβέρνηση), και αυτό θα πρέπει να συμβαίνει. Αντίθετα, ξέρουμε όλοι ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν θέλει καν μας ακούσει. Το καθήκον τους θα έπρεπε να είναι να μεταφέρουν τη φωνή μας στα εθνικά και διεθνή θεσμικά όργανα, να διευκολύνουν την συμμετοχή των πολιτών μέσα από κανάλια άμεσης επικοινωνίας, να λειτουργούν προς όφελος της ευρύτερης κοινωνίας και όχι υπέρ των πλουσίων που ευημερούν εις βάρος μας, όχι ακολουθώντας πιστά μονάχα τις προσταγές των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων τα οποία έχουν επιβάλει τη δικτατορία και την κομματοκρατία.

-Η συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια των λίγων παράγει ανισότητα, προκαλεί εντάσεις, φέρνει αδικία, η οποία οδηγεί στη βία. Κι εμείς την απορρίπτουμε.Το απαρχαιωμένο οικονομικό μοντέλο παγιδεύει την ατμομηχανή της κοινωνίας μέσα σε ένα φαύλο κύκλο όπου οι λίγοι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πολλοί βουλιάζουν στη φτώχεια τη μιζέρια. Και έτσι καταρρέουμε. Μοναδικός σκοπός του συστήματος είναι η συσσώρευση κεφαλαίων σε βάρος της αποτελεσματικότητας και της ευημερίας της κοινωνίας.

-Η σπατάλη πόρων οδηγεί στην καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και οι καταναλωτές πολίτες αποτελούν μέρος του κέντρου βάρους σε ένα μηχάνημα σχεδιασμένο να εμπλουτίσει μια μειοψηφία που δεν ξέρει τις ανάγκες μας.

-Είμαστε ανώνυμοι αλλά χωρίς εμάς τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, καθώς εμείς κινούμε τον κόσμο. Αν σαν κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε αφηρημένες οικονομικές αποδόσεις που ποτέ δεν ωφελούν τους πολλούς, μπορούμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις και τις ελλείψεις από τις οποίες σήμερα όλοι υποφέρουμε. Χρειάζεται μια ηθική επανάσταση... Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα σε μια αγορά…

Για όλα τα παραπάνω, είμαι εξοργισμένος.
Νομίζω ότι μπορώ να το αλλάξουμε.
Νομίζω ότι μπορώ να βοηθήσω.
Ξέρω ότι μαζί μπορούμε.
Παρέα με εμάς. Είναι δικαίωμά σας.
 

« ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΕΤΩΠΟΥ»

ΒΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

 Εδώ και αρκετό καιρό  έχει ξεκινήσει μία σοβαρή προσπάθεια μεταξύ των διαφόρων κινημάτων, των ανεξάρτητων πρωτοβουλιών, άλλων συλλογικοτήτων, καθώς και μεμονωμένων προσωπικοτήτων, με σκοπό την αναζήτηση κοινών δρόμων συνεννόησης, για τη δημιουργία Παλλαϊκού μετώπου.

Η προσπάθεια αυτή γίνεται μέσα από  οργανωμένες συζητήσεις που διεξάγονται  κάθε Δευτέρα στην αίθουσα προβολών της  Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών, Τοσίτσα 11 Εξάρχεια. Το συντονισμό αυτών των συναντήσεων – συζητήσεων, έχει αναλάβει η Πρωτοβουλία Πολιτών «ΣΙΣΑΧΘΕΙΑ»

Τους τελευταίους μήνες, από το ΒΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ έχουν περάσει  μέλη ή εκπρόσωποι μερικών από τις πιο σημαντικές ανεξάρτητες κινήσεις, πρωτοβουλίες πολιτών ή κινήματα λαϊκής βάσης και έχει αναπτυχθεί ένας πολυεπίπεδος δημοκρατικός διάλογος υψηλού επιπέδου, με την ενεργό συμμετοχή ενός πολυσύνθετου ακροατηρίου  που  παρακολουθεί ελεύθερα  τις διαδικασίες.

Οι συζητήσεις διεξάγονται χωρίς προϋποθέσεις από μηδενική βάση για  να κερδηθεί η εμπιστοσύνη, η ειλικρινής στήριξη και η συμμετοχή όλων  των υγιών δυνάμεων.   

Σήμερα και μετά από τις  50 περίπου συναντήσεις που έχουν πραγματοποιηθεί,  υπάρχει ήδη αρκετή συσσωρευμένη πείρα και ωριμότητα, εντός και εκτός του ‘’ΒΗΜΑΤΟΣ’’, ώστε οι συζητήσεις έχουν περάσει στο στάδιο της αναζήτησης για το ‘’ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΜΕΤΩΠΟΥ’’.

Η τελευταία αυτή προσπάθεια, που άρχισε στις αρχές του Μαίου, είναι και η πλέον ουσιαστική και θα συνεχιστεί για όσο καιρό  απαιτηθεί, προκειμένου  να καταλήξει στη πλέον κατάλληλη πρόταση, που θα μπορεί να πείσει και να αποτελέσει τη βάση της  κοινής συμφωνίας, πριν από το κάλεσμα για την ιδρυτική διακήρυξη του «Μετώπου»

Την προσεχή Δευτέρα  23 MAΪΟΥ 2011, ώρα 7.30 μ.μ. συνεχίζεται η ανοικτή συζήτηση με ελεύθερη την προσέλευση πολιτών με τους παρακάτω ενδεικτικά αναφερόμενους ομιλητές;

ΑΡΓΥΡΩ ΚΟΥΚΟΥΛΑ, ΗΛΙΑΣ ΣΤΑΜΠΟΛΙΑΔΗΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ

             Το συντονισμό της συζήτησης θα έχει η   

                        

                                ΘΕΚΛΑ ΚΙΤΤΟΥ

New York Times: Γιατί η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ

|   http://www.epikaira.gr/	Μερικές φορές υπάρχει αναταραχή στις αγορές, διότι μια κυβέρνηση απειλεί να κάνει ό, τι είναι καλύτερο...
για τους πολίτες της. «Αυτό φάνηκε ότι συνέβη στην Ευρώπη την περασμένη εβδομάδα, όταν το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel δημοσίευσε ότι η ελληνική κυβέρνηση απείλησε ότι θα σταματήσει να χρησιμοποιεί το ευρώ. Αποτέλεσμα; Το ευρώ έκανε τη χειρότερη βουτιά από το Δεκέμβριο του 2008», σχολιάζουν οι New York Times. Έλληνες και αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης διέψευσαν το δημοσίευμα, «αλλά η απειλή από την Ελλάδα να εγκαταλείψει το ευρώ έχει καθυστερήσει ήδη πολύ και θα πρέπει να είναι έτοιμη να το πραγματοποιήσει» αναφέρει η αμερικανική εφημερίδα.  Όσο και αν η κίνηση αυτή μπορεί να κοστίσει βραχυπρόθεσμα στην Ελλάδα, είναι απίθανο ότι το κόστος θα είναι μεγαλύτερο από τα πολλά χρόνια της ύφεσης, στασιμότητας και της υψηλής ανεργίας. Η εμπειρία της Αργεντινής στο τέλος του 2001 είναι διδακτική. Για περισσότερα από 3,5 χρόνια η Αργεντινή υπέφερε μία από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις του 20ού αιώνα. Το πέσο ήταν άμεσα συνδεδεμένο με το δολάριο. Οι Αργεντινοί πήραν δάνεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έκαναν μεγάλες περικοπές, ενώ η φτώχεια και η ανεργία εκτοξεύονταν. Όλα ήταν μάταια καθώς η ύφεση βάθαινε. Τότε η Αργεντινή προχώρησε σε αναδιάρθρωση του εξωτερικού χρέους της και έφυγε από το δολάριο. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι προέβλεπαν χρόνια καταστροφής. Ωστόσο, η οικονομία συρρικνώθηκε για ένα ακόμη τρίμηνο μετά την υποτίμηση και την πτώχευση. Στη συνέχεια, κατά τα επόμενα έξι χρόνια, αυξήθηκε κατά 63%. Περισσότερα από 11 εκατομμύρια άτομα, σε ένα έθνος 39 εκατομμυρίων, βγήκαν από τη φτώχεια. Μέσα σε τρία χρόνια η Αργεντινή επανήλθε στα επίπεδα παραγωγής προ κρίσης παρά το γεγονός ότι έχασε περισσότερο από το διπλάσιο του ΑΕΠ απ’ όσο έχει χάσει η Ελλάδα στην τρέχουσα ύφεση.  Πάντως, στην Ελλάδα, ακόμη και αν τα πράγματα πάνε καλά, το ΔΝΤ προβλέπει ότι η οικονομία θα χρειαστεί οκτώ έτη για να φτάσει το ΑΕΠ της στα επίπεδα προ κρίσης όμως. Ο κύριος λόγος της ταχείας ανάκαμψης της Αργεντινής ήταν ότι τελικά απελευθερώθηκε από την τήρηση της δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής που κατέπνιγαν την ανάπτυξη. Το ίδιο θα ίσχυε και για την Ελλάδα αν έφευγε από το ευρώ. Η Ελλάδα θα λάβει επίσης μια ώθηση από την υποτίμηση στο εμπορικό ισοζύγιο, αφού οι εξαγωγές της θα είναι πιο ανταγωνιστικές, και οι εισαγωγές της πιο ακριβές. Αναφορές στον Τύπο προειδοποιούν ακόμα για μια απότομη αύξηση του ελληνικού χρέους από την υποτίμηση στην περίπτωση που η χώρα εγκατέλειπε τη ζώνη του ευρώ. Αλλά το γεγονός είναι ότι η Ελλάδα δεν θα πληρώσει αυτό το χρέος, όπως η Αργεντινή δεν κατέβαλε τα δύο τρίτα του εξωτερικού της χρέους μετά την υποτίμηση και την πτώχευσή της. Η εφημερίδα σημειώνει ότι σίγουρα οι αρχές της ΕΕ θα προσφέρουν στην Ελλάδα μία καλύτερη συμφωνία υπό την απειλή της εξόδου από την ευρωζώνη. «Αλλά η ουσία είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να δεχθεί οποιαδήποτε συμφωνία που δεν της επιτρέπει να αναπτυχθεί και βγει από την ύφεση. Τα επιπλέον δάνεια θα πρέπει να αποκλεισθούν. Η προσπάθεια να συρρικνωθεί το αδιέξοδο στην Ελλάδα έχει αποτύχει. Εάν αυτό ήταν όλο που οι ευρωπαϊκές αρχές μπορούσαν να προσφέρουν, τότε είναι καιρός για την Ελλάδα, και ίσως και άλλους, για να αποχαιρετήσει το ευρώ» καταλήγουν οι New York Times.

Όσα ξέρουν τα παιδιά...........

Ρεπορτάζ: Γωγώ Καπετάνιου

Μπορεί να διαβάζουν παραμύθια, αλλά τα παιδιά αποδεικνύουν περίτρανα ότι δεν ζουν μέσα σε αυτά! Οι μικροί πρωταγωνιστές της καθημερινότητας και της ζωής όλων μας εμφανίζονται απόλυτα συνειδητοποιημένοι για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, δίνοντας ταυτόχρονα το δικό τους μεγάλο μάθημα σε πολιτικούς, εκπαιδευτικούς και γονείς. «Όταν πάμε στο σούπερ μάρκετ δεν έχω πολλές απαιτήσεις για σοκολάτες και λιχουδιές, όπως παλιά. Ξέρω ότι η μαμά αγοράζει τα απαραίτητα και τα πιο φθηνά. Ο μπαμπάς από την πλευρά του λέει ότι δεν πρέπει να χαλάμε για να μπορούμε να τρώμε και αύριο. Δε πετάμε ποτέ το φαγητό». Αυτές είναι μόνο κάποιες από τις μεγάλες αλήθειες, που μας έγραψε ο μικρός Κώστας, μαθητής της Ε΄ δημοτικού, μαζί με άλλους πέντε μαθητές δημοτικών σχολείων της Αθήνας, εξηγώντας στους αναγνώστες της «Αττικής Περιφέρειας» μέσα από τα παιδικά τους μάτια τι σημαίνει για τους ίδιους και τις οικογένειές τους η οικονομική κρίση, αλλά και το πως βιώνουν το παρόν ή το πως οραματίζονται το μέλλον τους. Ο 11χρονος Κώστας κάθε πρωί φορά την περσινή του τσάντα και πηγαίνει στο σχολείο με τον πατέρα του. Το σχολικό του δήμου, που περνούσε κάθε πρωί μπροστά από την πόρτα του, αποτελεί πια παρελθόν. «Ο δήμος έκοψε τα δρομολόγια του οδηγού, γιατί δεν είχε χρήματα να τον πληρώνει. Με φέρνει ο μπαμπάς εδώ και έρχεται η μαμά και με παίρνει το μεσημέρι. Μου κακοφαίνεται λίγο, αλλά το συνήθισα, γιατί ξέρω ότι είναι δύσκολα». Δίπλα στον Κώστα στέκεται ο Ιάκωβος, ο καλύτερος του φίλος, ο οποίος μπορεί να είναι σε διαφορετικό τμήμα, αλλά όπως μας αναφέρει η σχέση μεταξύ τους είναι αδερφική. Ο πατέρας του μικρού Ιάκωβου είναι χωρίς δουλειά από τον Σεπτέμβριο, καθώς στα πενήντα δύο του χρόνια απολύθηκε, μετά από είκοσι πέντε χρόνια προϋπηρεσίας ως τεχνικός προϊστάμενος σε ιδιωτική εταιρεία. «Με έχει στηρίξει πολύ ο Κώστας και η οικογένειά του. Ο μπαμπάς έχασε τη δουλειά του εδώ και 8 μήνες. Μένουμε δίπλα δίπλα και μοιραζόμαστε τα πάντα. Το ίδιο θα έκανα και εγώ, αν δεν είχαν δουλειά οι δικοί του γονείς. Πολλές φορές τρώμε μαζί και βλέπουμε τηλεόραση και στεναχωριόμαστε. Στο φροντιστήριο των Αγγλικών πάλι τα συζητάμε με τους συμμαθητές μας», σημειώνει ο εξίσου 11χρονος Ιάκωβος. Το χαμόγελο, το γέλιο, το παιχνίδι χάνεται. Την θέση τους παίρνουν τα άγχη, οι ανασφάλειες και ο φόβος για το αύριο. Τα παιδιά μεγαλώνουν και βιώνουν και τα ίδια τις αλλαγές στη ζωή τους μέσα από τις ανακατατάξεις, που επέφερε η οικονομική κρίση στα σπίτια και τις οικογένειές τους. Ακόμα και όταν οι γονείς τους δεν πλήττονται άμεσα οικονομικά, τα παιδιά είναι επηρεασμένα από τη γενικότερη κατάσταση, που κυριαρχεί γύρω τους, και από τον συνεχή «βομβαρδισμό» των κακών ειδήσεων. «Εύχομαι να μην πτωχεύσουμε. Δεν θέλω να χάσουν ο μπαμπάς και η μαμά τις δουλειές τους. Έχω μήνες να ρίξω χρήματα στον κουμπαρά μου. Ούτε ο παππούς, ούτε η γιαγιά, ούτε ο θείος έχουν να μου δίνουν συνέχεια» αναφέρει ο 10χρονος Γιάννης, μαθητής της Δ΄ δημοτικού. Για «οικονομία και λιτότητα» φωνάζουν από την πλευρά τους οι γονείς, των οποίων ο οικογενειακός προϋπολογισμός έχει έρθει σε οικονομικό αδιέξοδο. Οι μαθητές του δημοτικού δηλώνουν πως λαμβάνουν πλέον λιγότερο χαρτζιλίκι, ενώ κάποια από τα παιδιά μας εκμυστηρεύτηκαν πως δεν αγόρασαν καινούργια τσάντα στην αρχή της σχολικής χρονιάς, προκειμένου να βοηθήσουν τους γονείς τους. Τα μαθήματα στο ωδείο, το πιάνο, το μπαλέτο, το χορό ή τα αγγλικά περιορίστηκαν, ενώ για κάποια αλλα παιδιά σχεδιάζεται από τους γονείς τους να κοπούν «μαχαίρι», καθώς αποτελούν πλέον «περιττή πολυτέλεια». Η μικρή Κασσιανή, μαθήτρια και αυτή της Δ΄ δημοτικού έγραψε τις σκέψεις της σε ένα χαρτί, που μας χάρισε με όλη της την αγάπη, τονίζοντας ότι, «Όλα ήταν καλά μέχρι που κάποιοι άρχισαν να λένε ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε πια λεφτά. Τρεις συμμαθητές μου σταμάτησαν να έρχονται στα αγγλικά. Φοβάμαι μη με σταματήσουν και εμένα, γιατί το τρίτο τρίμηνο στα αγγλικά μου το πληρώσαμε με λεφτά από τον κουμπαρά μου». Μάλιστα, όπως πληροφορηθήκαμε, φέτος υπήρχαν και μαθητές που αναγκάστηκαν στα μέσα της χρονιάς να φύγουν από ιδιωτικά σχολεία και να γραφτούν στα δημόσια μετά τη «βύθιση» του οικογενειακού τους προϋπολογισμού. «Ο μπαμπάς έπιασε δεύτερη δουλειά. Του κόψανε λεφτά στη δουλειά του και δεν μας φτάνουν. Έχω και μια μικρότερη αδερφούλα, που πρέπει να πληρώνουμε νταντά για να την κρατάει. Η γιαγιά είναι μεγάλη και της γιαγιάς της έκοψαν τη σύνταξη και δεν έχει να μας δώσει λεφτά. Δεν μου αρέσει η οικονομική κρίση, δεν θέλω να πεινάσουμε, θέλω να γίνουμε όπως πριν. Δε μου αρέσει που έρχεται ο μπαμπάς με νεύρα στο σπίτι, γιατί δεν τον πληρώνουν. Αφήστε που λείπει συνέχεια και τον βλέπω μόνο τα Σαββατοκύριακα» μας είπε και ο 9χρονος Εμμανουήλ, απαντώντας στην ερώτησή μας για το πως βλέπει ο ίδιος την οικονομική κρίση. «Θέλω να μεγαλώσω γρήγορα για να μπορώ να βοηθάω τον μπαμπά μου», μας ανέφερε ο Μανώλης με παράπονο, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι τα παιδιά μπορούν να αντιληφτούν και να σεβαστούν τον καθημερινό αγώνα για επιβίωση, που δίνουν στις μέρες μας οι γονείς τους, προκειμένου να μην διαλυθεί εντελώς ο εύθραυστος κοινωνικός μας ιστός. Ανήσυχη εμφανίζεται η εκπαιδευτική κοινότητα Οι δάσκαλοι, που ζουν τον αντίκτυπο της οικονομικής κρίσης κυρίως μέσα από τις αγωνίες των μικρών μαθητών τους, σημειώνουν πως τα παιδιά «οσφραίνονται» και αντιλαμβάνονται τις μεγάλες δυσκολίες στο οικογενειακό τους περιβάλλον, όσο και αν προσπαθούν οι γονείς να κρατήσουν κρυφή την πίεση και το άγχος, που τους ασκείται, όταν βρίσκονται εκτός σπιτιού. Τα παιδιά δηλώνουν ότι δεν είναι έξω από τα προβλήματα και ότι τα ζουν σε καθημερινή βάση μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. «Δε φαντάζεστε τι ακούμε καθημερινά. Οι ψυχές τους έχουν κλονιστεί, αφού τα οικονομικά μέτρα επηρεάζουν πρώτα τα ίδια, στο μέγιστο βαθμό», μας δήλωσε χαρακτηριστικά η κα Μαρία Πετράκη, δασκάλα σε ένα από τα πολλά δημοτικά σχολεία του Περιστερίου. «Η αλήθεια πρέπει να λέγεται» ισχυρίζονται οι παιδοψυχολόγοι Από την πλευρά τους οι παιδοψυχολόγοι υποστηρίζουν πως πρέπει να λέμε όλη την αλήθεια στα παιδιά, αλλα χωρίς τραγικότητες, παραθέτοντας παράλληλα μηνύματα αισιοδοξίας για να μην απογοητεύονται και να μπορούν να εγκλιματίζονται πιο εύκολα στα δεινά που τους βρίσκουν. Ο Χρήστος Βίλδος, παιδοψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής μας τόνισε χαρακτηριστικά ότι «οι γονείς και οι δάσκαλοι πρέπει να κάνουν ειλικρινή διάλογο με τα παιδιά για τις οικονομικές συνθήκες, ανάλογα με την ηλικία τους και τις απορίες που εκφράζουν, ενισχύοντάς τα με μηνύματα αισιοδοξίας για τον απλούστατο λόγο ότι απογοητεύονται πολύ πιο εύκολα». Μάλιστα, οι γονείς οφείλουν να ελέγχουν τα παιδιά τους για το τι βλέπουν στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο αποφεύγοντας την ανεξέλεγκτη χρήση. Όπως και να έχει πάντως, κανένας μας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η καθημερινότητα ακόμα και των παιδιών έχει γίνει εφιάλτης. Παρόλα αυτά, συνήθως η μιζέρια και οι κακοτυχίες δεν κρατούν για πολύ και δεν μπορούν να επισκιάσουν τα παιδικά φωτεινά χαμόγελα, που μπορούν να γεμίζουν τις ζωές όλων μας με αισιοδοξία για να προχωράμε μπροστά παρά τις όποιες δυσκολίες…