Τα νέα δεδομένα που δημιουργεί η δημοσκόπηση του οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών! Μία πρώτη αναλυτική προσέγγιση.

Μερικές σκέψεις - παρατηρήσεις σε σχέση με την πρόσφατη δημοσκόπηση Πανά

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Αν δεχθούμε ως αξιόπιστη την πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήχθη από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Στατιστικής Επιστήμης, με υπεύθυνο τον Πρόεδρο του Τμήματος, καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά που δημοσιεύθηκε στο δελτίο ειδήσεων του «ΕΨΙΛΟΝ» την Πέμπτη 28/11/13 και δεν έχουμε κανένα λόγο, ούτε υπάρχει το οποιοδήποτε στοιχείο απομείωσης της αξιοπιστίας της συγκεκριμένης δημοσκόπησης, τότε παρατηρούμε εύκολα τα εξής.

1. Εφ’ όσον το δείγμα των 2100 ατόμων που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση είναι σταθμισμένο αναλογικά με τον πληθυσμό των περιφερειών Αττικής και Θεσσαλονίκης, τότε το μέσο ποσοστό που επιτυγχάνει το Ε.Πα.Μ. στις δύο αυτές περιοχές που συγκεντρώνουν συνολικά περίπου το 65% του ελληνικού πληθυσμού ανέρχεται στο 6,38%.

2. Το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο του πλαφόν 3% που είναι απαραίτητο να συγκεντρώσει ένας πολιτικός σχηματισμός για να μπορέσει να εκλέξει βουλευτές και μάλιστα, στο ποσοστό... αυτό, ο αριθμός των εκλεγομένων βουλευτών ανέρχεται στους 19 με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Δηλαδή ο συγκεκριμένος σχηματισμός όχι μόνο εκλέγει βουλευτές, αν αποφασίσει να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές, αλλά σχηματίζει αυτόνομη κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ αν μιλήσουμε για τις ευρωεκλογές εκλέγει άνετα τουλάχιστον έναν (1) ευρωβουλευτή, με πολύ πιθανή την εκλογή και δευτέρου. Ταυτόχρονα ανοίγονται εξαιρετικές προοπτικές για ουσιαστική παρέμβαση του Μετώπου στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

3. Το ποσοστό αυτό (6,38%) που αποτυπώνεται στη δημοσκόπηση Πανά για το Ε.Πα.Μ. φέρνει το Μέτωπο υψηλότερα των δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, των ΑΝΕΛ, ακόμα και του ίδιου του ΚΚΕ, όπως αυτά αποτυπώνονται σε πληθώρα άλλων δημοσκοπήσεων που δεν συμπεριλαμβάνουν στις μετρήσεις τους το Ε.Πα.Μ.. Παρά τους αποκλεισμούς και τις αποσιωπήσεις το Ε.Πα.Μ. έρχεται, έτσι, δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο επηρεάζοντας πλέον καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

4. Ακόμα κι αν δεχθούμε, ότι στις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας το Ε.Πα.Μ. δεν έχει πετύχει αντίστοιχα πολιτικά αποτελέσματα διείσδυσης στο κοινωνικό σώμα και το ποσοστό του, σε αυτές τις περιοχές, παραμένει σε εκείνο των εκλογών του Μαΐου 2012, τότε παρατηρούμε ότι το συνολικό πανελλαδικό δημοσκοπικό ποσοστό του φτάνει το 4,13%. Δηλαδή και πάλι πολύ ψηλότερα του πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Βέβαια αυτή είναι μια εντελώς αυθαίρετη παραδοχή και δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα στοιχείο, που να την επιβεβαιώνει, αλλά την αποδέχομαι σαν το δυσμενέστερο δυνατό σενάριο. Αντίθετα είναι πολύ λογικό, να υποθέσει κάποιος, ότι αντίστοιχη αύξηση της διείσδυσης του Μετώπου υπάρχει και στην περιφέρεια, έστω και με χαμηλότερους ρυθμούς απ’ ότι στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

5. Με δεδομένα τα παραπάνω, με σχετική ασφάλεια μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι η απήχηση του Ε.Πα.Μ. αυτή τη στιγμή συνολικά στο εκλογικό σώμα βρίσκεται γύρω και μάλλον υπερβαίνει ήδη το 5%. Ένα ποσοστό καθόλου ευκαταφρόνητο με μόλις 2,5 χρόνια ζωής από την ίδρυση του Μετώπου και με δεδομένες τις αντίξοες συνθήκες που είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε.

6. Βεβαίως αντίστοιχη δυναμική με τη δική μας παρουσιάζουν και άλλα πολιτικά σχήματα, όπως προκύπτει από την δημοσκόπηση Πανά, που ενδεχομένως κάποιος να θεωρήσει ότι λειτουργούν «ανταγωνιστικά» ως προς το Ε.Πα.Μ. Δεν είναι όμως έτσι κι ας τα δούμε ένα προς ένα τα σχήματα αυτά.

6.α. ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Μολονότι έχει υιοθετήσει εν μέρει πολλά από τα προτάγματά μας, όπως την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., η παρωχημένη «αντικαπιταλιστική» της ρητορεία και η θρησκευτικού τύπου προσήλωση στα «νάματα» της κομμουνιστικής «αριστεράς» περιορίζει αφάνταστα το ακροατήριο που απευθύνεται σε συγκεκριμένους χώρους, με συνέπεια η αύξηση των δημοσκοπικών της ποσοστών να μην αντανακλά  ευρύτερη κοινωνική απήχηση, παρά μάλλον δείχνει ανακατατάξεις στον ευρύτερο κομμουνιστογενή χώρο.

6.β. Το «σχέδιο Β» απευθύνεται επίσης σε τμήματα της κομμουνιστογενούς αριστεράς και δεν αμφισβητεί, πέραν της ανάγκης των καιρών, κατ’ ουδένα τρόπο το παραδοσιακό σχίσμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Παρά την υποστήριξη και την προβολή που τυγχάνει ο επικεφαλής του σχήματος Αλέκος Αλαβάνος, από συγκεκριμένα μέσα, ενώ όντως αποτελεί μια καθιερωμένη πολιτική προσωπικότητα με δεκαετίες παρουσίας στη πολιτική και που τυχαίνει ευρύτερης αναγνωρισιμότητας, δεν φαίνεται να καταφέρνει να δημιουργήσει ξεχωριστή δυναμική. Κι εδώ πρόκειται, επί της ουσίας, για «ανακάτεμα της τράπουλας» στο εσωτερικό της παραδοσιακής «αριστεράς». Η προσπάθεια τους εξαντλείται στο διεμβολισμό από τ’ «αριστερά» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

6.γ. Το κόμμα «Δραχμή» του Θ. Κατσανέβα. Πρόκειται για φιλότιμη προσωπική προσπάθεια του ιδρυτή του σχήματος. Με δεδομένη όμως την σύγχυση και τις ασαφείς τοποθετήσεις του σε μια μεγάλη γκάμα καίριων πολιτικών προβλημάτων, όπως είναι οι σχέσεις μας με την ευρωπαϊκή ένωση, καθώς και ότι σε ευρύτερους κύκλους θεωρείται «φθαρμένο» «υλικό» ερχόμενο από πολύ παλιά, από την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση και το ακροατήριό του περιορίζεται σε τμήματα του παλαιού «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ.

Τελικά και τα τρία αυτά πολιτικά μορφώματα δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν συμπληρωματικά της προσπάθειας του Ε.Πα.Μ. ενισχύοντας έμμεσα τη δική του διεισδυτικότητα στην κοινωνία, λειτουργώντας επιβεβαιωτικά της δικής του, κρυστάλλινης καθαρότητας, πολιτικής πρότασης. Ελλοχεύει όμως πάντα ο κίνδυνος να επιχειρηθεί, με βάση την ανεπάρκεια, ή την μονομέρεια της πρότασης αυτών των σχηματισμών, η κατασυκοφάντηση και η απομείωση έτσι της διεισδυτικότητας της συνολικής δικής μας πρότασης για Εθνική Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση. Γι’ αυτό οι σχέσεις μας με τους εν λόγω σχηματισμούς δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική, δεν υπάρχει λόγος, αλλά επίσης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι απολύτως συνεργατική.

Η θέση μας είναι απλή, καθαρή και ειλικρινής, όλοι δοκιμαζόμαστε στον στίβο του Αγώνα, στους δρόμους. Εκεί που δοκιμάζονται σκληρά οι θέσεις, οι απόψεις, οι αντοχές, αλλά και οι προθέσεις του καθένα μας. Βαδίζουμε παράλληλα και μαζί στο βαθμό που έχουμε τον ίδιο στόχο, αλλά και χώρια εκεί που διαφέρουμε, ή οι άλλοι δεν τολμούν, ή δεν μπορούν να προχωρήσουν. Και δεν τολμούν ή δεν μπορούν να προχωρήσουν ακριβώς στα χνάρια της δικής μας στρατηγικής για μια νέα Εθνική Λαϊκή Ενότητα στη βάση της κοινωνίας, που είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει το πολιτικό υποκείμενο της βαθειάς αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός.

Το αποτέλεσμα όμως είναι το Ε.Πα.Μ. -και αυτό αποδεικνύει η δημοσκόπηση Πανά- με το ΚΚΕ να «μονάζει» και τον ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να τείνει να αποτελέσει τον μοναδικό αντίπαλο πόλο στο καθεστώς. Ταυτόχρονα να συσπειρώνει σταδιακά γύρω του όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν σαν στόχο την ανατροπή, στη βάση αυτής της στρατηγικής Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, που το Ε.Πα.Μ. από την ίδρυσή του κιόλας παλεύει, πέρα από ξεπερασμένους και μακριά από τις ανάγκες των καιρών διαχωρισμούς με βάσει στείρες ιδεοληψίες, αριστεράς - δεξιάς, βένετων ή πράσινων.

Μπορεί κάποιος να θεωρήσει υπερφίαλες αυτές τις σκέψεις περί μοναδικού αντίπαλου πόλου του «συνταγματικού» τόξου της καταστροφής, γύρω από το Ε.Πα.Μ., στη βάση μιας απλής δημοσκοπικής έρευνας και μόνο με όχι ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό σε σχέση με τα ποσοστά των συστημικών κομμάτων. Όποιος όμως σκέπτεται έτσι, δεν μπορεί να διακρίνει την δυναμική που ενσωματώνεται σταδιακά στη δράση του Ε.Πα.Μ. που τροφοδοτείται από την ίδια τη φορά που ακολουθούν τα πράγματα στη χώρα και το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί στην πολιτική έκφραση εκατομμυρίων, δοκιμαζόμενων από τις μνημονιακές πολιτικές, πολιτών. Το Ε.Πα.Μ. προσεγγίζει σιγά σιγά, ήσυχα και χωρίς να του δίνουν, πολλοί, μεγάλη σημασία, το κρίσιμο σημείο της μεγάλης «έκρηξης» του. Είχαμε από καιρό τα δείγματα, τώρα αποτυπώνονται και δημοσκοπικά. Εδώ η «απομόνωση» και ο αποκλεισμός λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ως μπούμερανγκ για τους ίδιους που τον εφαρμόζουν, αφού «χάνουν» τις υπόγειες διαδρομές και τις διεργασίες που συντελούνται στη βάση του κοινωνικού σώματος.

Όλα αυτά και η αφανής πλην σημαντικότατη πρόοδος που επιτυγχάνει βήμα το βήμα  το Ε.Πα.Μ. δεν γίνονται τυχαία. Οφείλονται κατ’ αρχήν και πάνω απ’ όλα σε όλες τις επαμίτισες και τους επαμίτες που χωρίς στοιχειώδη μέσα, με τεράστια προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα, που η ίδια η κρίση προκαλεί, έχουν αφιερώσει ένα κομμάτι του εαυτού τους, ίσως το καλύτερο, στην κοινή μας υπόθεση, στο κοινό μας Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία. Οφείλεται στη συνέπεια και στην καθαρότητα των θέσεων και των απόψεών μας. Ούτε μια στιγμή, ούτε ένα χιλιοστό δεν παρεκκλίναμε από τα προτάγματά μας και τις αποφάσεις των δύο συνεδρίων μας.  Οφείλεται στον σ. Καζάκη, στις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του, στο αλάνθαστο πολιτικό του κριτήριο, αλλά κυρίως γιατί δυόμισι χρόνια τώρα, ούτε μια στιγμή δεν έδειξε να λυγίζει, ούτε φευγαλέα δεν έδειξε να χάνει το στόχο του. Οφείλεται τέλος στη στρατηγική που με μεθοδικότητα επεξεργάστηκε η Πολιτική Γραμματεία και ακολουθούμε απαρέγκλιτα και που συνίσταται ακριβώς στη δημιουργία αυτής της νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας.

Είμαστε ακόμα στην αρχή του δρόμου. Τα πρώτα αυτά εμφανή αποτελέσματα της προσπάθειάς μας, μας δίνουν δύναμη και μας οπλίζουν με αισιοδοξία και κουράγιο να συνεχίσουμε. Στο τέλος θα δικαιωθούμε. Αρκεί να μείνουμε προσηλωμένοι στους στόχους μας και να εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Απ’ εδώ και πέρα κανείς πολίτης να μη μείνει μόνος χωρίς να γνωρίζει τις θέσεις μας, τα προτάγματά μας και την πολιτική μας πρόταση.

Από τον Έβρο μέχρι την Καλαμάτα και την Κρήτη, από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, όλοι οι επαμίτες πρέπει να εντείνουν τη προσπάθεια και να πείσουν και τον τελευταίο για το δίκιο του αγώνα.

Είμαστε πολλοί και γινόμαστε καθημερινά περισσότεροι. Οι λίγοι λιπόψυχοι και «κουρασμένοι», οι μεμψίμοιροι δεν αντέχουν και απομακρύνονται από μόνοι τους. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είναι εδώ παρόν και διαμορφωτής πλέον των εξελίξεων.

Αν και ο αφορισμός ότι με τις εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί τότε θα ήσαν παράνομες, εν πολλοίς ισχύει, αλλά αφήνουν περιθώρια, χαραμάδες έστω, για ενδυνάμωση και πλατειά συσπείρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων γύρω από τις θέσεις και τα προτάγματα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, με τελικό και αδιαπραγμάτευτο στόχο την Ανατροπή. Η πρόκληση βρίσκεται μπροστά μας και δεν πρόκειται να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη….

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι β’ συντονιστής της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

ΕΠΑΜ: ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ & ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                                          

Σάββατο 30 Νοεμβρίου & Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2013

Αθήνα

Με συμμετοχές, όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του Πέπε Γκρίλο, του Hördur Torfason: εμπνευστή και επικεφαλής της «ειρηνικής ισλανδικής επανάστασης» του 2008, του πολύ γνωστού οικονομολόγου και μέλους της κίνησης Socialismo 21, Pedro Montes, του οικονομολόγου Marco Balestra, μέλος του δικτύου οικονομολόγων Eurotruffa και πολλών άλλων εκπροσώπων Κινημάτων από Γαλλία, Ισπανία, Βρετανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Αίγυπτο, Ρωσία, Ρουμανία, κ.α.,  θα διεξαχθεί Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, στην Αθήνα, με διοργανωτή το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ). Οικοδεσπότης της συνάντησης θα είναι ο Δημήτρης Καζάκης, Γενικός Γραμματέας του Ε.Πα.Μ..

Η Διεθνής Συνάντηση, έχει θέμα: «Χρέος, Εθνικό νόμισμα και Δημοκρατία» και θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου και 1^η  Δεκεμβρίου 2013,  στο «Ciné Κεραμεικός» (Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13, στάση μετρό: Κεραμεικός) με ελεύθερη είσοδο για όλους τους πολίτες που θέλουν να παρακολουθήσουν αλλά και να συμμετάσχουν με ερωτήσεις προς τους καλεσμένους. Το συνέδριο, θα είναι σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Ελλάδα συνάντηση με τέτοιο θέμα και στόχο έχει - εκτός από την ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας - την ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης, από πρώτο χέρι, για τις έντονες πολιτικές διεργασίες και τη δημιουργία νέων πολιτικών χώρων, σε πολλές χώρες του κόσμου, με κύρια συνισταμένη την αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού ως κύριου υπεύθυνου για την παγκόσμια κρίση, μέρος της οποίας αποτελεί και η Ελλάδα. 

Παράλληλα θα συζητηθεί πώς το χρέος, το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρω-ένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας  και εν τέλει στην εξαθλίωση.  

Οι ομιλητές με τις παρουσιάσεις και τις τοποθετήσεις τους θα αναδείξουν τις πτυχές του ίδιου προβλήματος για τις χώρες τους και  θα μας πληροφορήσουν για τους τρόπους αντίδρασης  που προτείνουν.
Το πρόγραμμα των εργασιών του Συνεδρίου θα το βρείτε εδώ.

Και λεφτά για τσιγάρα να έχεις, περίπτερο δεν βρίσκεις να αγοράσεις!

Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου 2013

  ΣΧΟΛΙΟ: Και μετά σου μιλάνε για επενδύσεις, όταν ο μεροκαματιάρης Έλληνας δεν μπορεί πλέον να συντηρήσει ούτε το μικρό περίπτερο που με χίλιους τρόπους και μέσα μπόρεσε να αποκτήσει για να θρέψει τα στόματα της οικογένειάς του. 

Τι να σου κάνουν  μωρέ οι δήθεν επενδύσεις της ΝΟΚΙΑ που θα δημιουργήσουν 150 θέσεις εργασίας, για τις οποίες μάλιστα κρίθηκε αναγκαίο να διαφημιστούν από τον αρμόδιο υπουργό; Και σε τι άραγε θα συνίστανται αυτές οι θέσεις εργασίας;

 Όταν και άμα ποτέ γινουν πραγματικότητα εδώ είμαστε και θα δούμε και αυτό το success story! 

Και για να επανέλθουμε στου μικροπωλητές περιπτεριούχους. Είναι σίγουρο ότι σιγά- σιγά τους απομακρύνουν σκόπιμα, αφού ακόμα και τα "ψιλα" πρέπει να τα ελεγξουν οι πολυεθνικές δια των εδώ αντιπροσώπους τους, όπως έχει γίνει με ένα σωρό άλλες δραστηριότητες,(ΚΤΕΟ, Video tapes, )κλπ.

Ακόμα και σε πολυσύχναστους κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης, όπως η Τσιμισκή κι η Εθνικής Αμύνης τα περίπτερα είναι δυσεύρετα...


Όλο και συχνότερη είναι πλέον η εικόνα περιπτέρων που έχουν κατεβάσει στόρια. Οι ιδιοκτήτες τους βάζουν λουκέτο στο ένα μετά το άλλο, μη μπορώντας να αντέξουν το οικονομικό τους βάρος.
 
Λίγα χρόνια νωρίτερα με αποκορύφωμα το 2010, γίναμε μάρτυρες πολλών διαμαρτυριών που είχαν ξεκινήσει οι περιπτερούχοι, που τότε φώναζαν πως ο φόρος στα τσιγάρα και τα δυσβάστακτα μέτρα που τους επιβάλλονταν τους οδηγούσαν σε έναν όχι αργό, αλλά γρήγορο...θάνατο!
 
Την ίδια στιγμή, όσα λίγα περίπτερα παραμένουν ανοιχτά, έχουνι μειώσει σε μεγάλο βαθμό τα προϊόντα που διαθέτουν προς πώληση, με τα τσιγάρα να παραμένουν το μεγάλο τους πλήγμα. 

Άλλωστε, εκτός της δυσβάσταχτης φορολογίας που έχουν να αντιμετωπίσουν τα περίπτερα επιβαρύνονται σημαντικά τόσο από τα αυξημένα τέλη ενώ από φέτος θα έχουν ένα επιπλέον βάρος να σηκώσουν καθώς θα πρέπει να πληρώσουν και τα τέλη κουβουκλίου. 

 Σύμφωνα με στοιχεία του πρόεδρου της Ένωσης Καπνοπωλών, Ψιλικών και Περιπτέρων Μακεδονίας Κώστα Ιακώβου ο συνολικός αριθμός περιπτέρων και ψιλικατζίδικων που έκλεισαν την τελευταία τριετία, της κρίσης είναι περίπου 1.000, καθώς αυτή τη στιγμή υπάρχουν 1.500, ενώ προ τριετίας ο αριθμός ήταν 2.500.

ΝΕΑ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ ΜΕ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ!

Παρασκευή, 29 Νοεμβρίου 2013

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Όλα τα κόμματα που προβάλουν την ανάγκη για Εθνικό νόμισμα μπαίνουν στη Βουλή! (Δημοσκόπηση)

Πρόθεση ψήφου στις ευρωεκλογές για τα κόμματα που υποστηρίζουν τη δραχμή – μπαίνουν και τα τρία στην ευρωβουλή.

Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε σε δείγμα 2.100 ατόμων στο διάστημα 4-23 Νοεμβρίου στους νομούς Αττικής και Θεσσαλονίκης (πληθυσμός περίπου 4 εκ.) από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο...

Αθηνών, Τμήμα Στατιστικής Επιστήμης, με υπεύθυνο τον Πρόεδρο του Τμήματος, καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά και δημοσιεύθηκε στο δελτίο ειδήσεων του «ΕΨΙΛΟΝ» την Πέμπτη 28/11/13.

 Θεωρείτε ότι η παραμονή στο ευρώ είναι μονόδρομος;

Ναι 50 % Αθήνα 51% Θεσσαλονίκη

Όχι 40% Αθήνα 38% Θεσσαλονίκη

Δε γνωρίζω, δεν απαντώ 10 % Αθήνα 11% Θεσσαλονίκη

Αν αύριο γινόταν δημοψήφισμα, θα ψηφίζατε υπέρ:

Της παραμονής μας στο ευρώ 54 % Αθήνα 54% Θεσσαλονίκη

Της επιστροφής στη δραχμή 36 % Αθήνα 37% Θεσσαλονίκη

Δε γνωρίζω δεν απαντώ 10% Αθήνα 9% Θεσσαλονίκη

Τα αναμφιβόλως αντικειμενικά δημοκοπικά ευρήματα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, προαναγγέλλουν ριζική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, αφού δείχνουν σημαντική μεταστροφή της κοινής γνώμης κατά του ευρώ και υπέρ της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Και το σημαντικότερο, σηματοδοτούν καθαρή πρόθεση ψήφου στα τρία κόμματα που υποστηρίζουν τη μετάβαση στη δραχμή ( ΣΧΕΔΙΟ Β, ΔΡΑΧΜΗ, ΕΠΑΜ), με προοπτική βέβαιης εισόδου στη Βουλή και των τριών.

Το ΕΠΑΜ έχει δραστηριοποιηθεί από το 2011, έτος στο οποίο συμμετείχε στις εκλογές και διατηρεί σχέσεις με φορείς όπως το Κίνημα Δεν Πληρώνω.

Η Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση ΔΡΑΧΜΗ, ιδρύθηκε το Μάίο του 2013 και διατηρεί σχέσεις με το Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα, το οποίο δεν έχει συμπεριληφθεί στην έρευνα.

Επισημαίνεται ότι, η μεγάλη μεταστροφή της κοινής γνώμης υπέρ της δραχμής, έχει συντελεστεί κυρίως μέσα στον τελευταίο χρόνο. 

Όπως φαίνεται και από την έρευνα της Public Issue , το Σεπτέμβριο του 2012, υπέρ του ευρώ τοποθετείται το 67% των πολιτών και κατά το 31%. 

Το Σεπτέμβριο του 2013, υπέρ του ευρώ τοποθετείται το 51% και κατά το 47%. 

Ακόμα πιο ανατρεπτική είναι η γνώμη των πολιτών για την Ευρωπαϊκή 'Ένωση. 

Το 2012, υπέρ της Ε.Ε. τοποθετείται το 52% και κατά το 44%. Το 2013, υπέρ της Ε.Ε. είναι το 43% και κατά το 55%.

Οι ανατρεπτικές αυτές τάσεις επιβεβαιώνονται από όλες τις έρευνες, ευρήματα και ενδείξεις και αναμένεται να διευρυνθούν στο άμεσο μέλλον. Οι ίδιες τάσεις, μπορεί να αυξηθούν με γεωμετρική πρόοδο, όταν υπάρξει στοιχειώδης ισοτιμία στην προβολή των εκατέρωθεν απόψεων στα κεντρικά ΜΜΕ.

Η ανάπτυξη επιχειρημάτων για την έξοδο από το ευρώ, εκτός των άλλων, αναμφίβολα ενισχύει τη διαπραγματευτική ισχύ της ελληνικής κυβέρνησης έναντι της Τρόικα, προς όφελος των εθνικών συμφερόντων.

Όμως, ο αποκλεισμός από τα κεντρικά ΜΜΕ συγκροτημένων πολιτικών φορέων που υποστηρίζονται συνολικά τουλάχιστον από το 17 % του ελληνικού λαού και χωριστά του καθένα από 4-6,5%, συνιστά παραβίαση βασικών κανόνων του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. 

Αυτός ο αποκλεισμός αποτελεί μορφή δημοκρατικής παρεκτροπής και δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί.

από το "tsantiri.gr" μέσω του "Το Χωνί"

Αίσχος, ελληνόφωνοι γραικύλοι !!!

Του Κώστα Γιαννιώτη

 29 - 11 - 2013

Άκουσα την είδηση και έμεινα άφωνος. Δεν πίστευα στ` αυτιά μου. Ο κόσμος γύρισε τρεις χιλιάδες χρόνια πίσω.

Τούρκοι ψαράδες βρήκαν και περισυνέλεξαν, στα τουρκικά παράλια το πτώμα του εκπαιδευτικού που έχασε τη ζωή του στις καταστροφικές πλημμύρες της Ρόδου.

Οι τουρκικές αρχές, μετά τη διαπίστωση της ταυτότητας, το παρέδωσαν στους οικείους του, με τον πρέποντα σεβασμό σε νεκρό άνθρωπο.

Την ώρα της παράδοσης της σορού στους οικείους του, παρουσία τουρκικών αρχών και δημοσιογράφων, εμφανίστηκαν εκπρόσωποι του ελληνικού προξενείου και προς έκπληξη και αποτροπιασμό όλων - και των ξένων παρευρισκομένων στην παράδοση - απαίτησαν από τους συγγενείς του θανόντος 500 ΕΥΡΩ για τα έξοδα του φέρετρου !!!

(Με ανακοίνωσή τους οι εκπρόσωποι του ΥΠΕΞ δηλώνουν ότι τα χρήματα τα απαίτησε το τουρκικό γραφείο τελετών, γεγονός που δεν διαφοροποιεί την υπόθεση ούτε στο ελάχιστο.)

Σύμφωνα μάλιστα με δηλώσεις του δημάρχου Σύμης, τα έξοδα μεταφοράς της σορού στη Ρόδο, τα επωμίστηκε Τούρκος επιχειρηματίας, παρά τις διαψεύσεις των ελληνικών «αρχών».

Τα άτομα αυτά - εκπρόσωποι του ελληνικού προξενείου και άξιοι εκπρόσωποι του σημερινού ελληνικού κράτους - δεν έδειξαν να έχουν καμιά σχέση με τον ελληνικό πολιτισμό.

Δεν έδειξαν να έχουν καμιά σχέση με ήθη, έθιμα, παραδόσεις και καταβολές αυτού του έθνους και της ελληνικής συνείδησης.

Μικρόψυχοι γραφειοκράτες και διεκπεραιωτές ενός υποταγμένου κράτους - υποταγμένοι και οι ίδιοι -  αντιμετώπισαν σαν ... res τη σορό ενός ανθρώπου και απαίτησαν αμοιβή, από τα αδέρφια τού ανθρώπου που δολοφονήθηκε από την εγκληματική αδιαφορία τού κράτους που υπηρετούν. 

Απαίτησαν αμοιβή ή - αν θέλετε αυτό που λένε οι ίδιοι - αρνήθηκαν να καταβάλουν οι ίδιοι την αμοιβή για το «κουτί» που σκέπασε την εγκληματική τους αδιαφορία για την προστασία των πολιτών.

Εισέπραξαν ή - κατ` αυτούς - γλίτωσαν 500 ΕΥΡΩ, γιατί θα έλειπαν από τον κορβανά της τρόικα και των τοκογλύφων αρπακτικών.

Η εγκατάλειψη δημιουργίας ή και συντήρησης υποδομών και, ως εκ τούτου, της αντιπλημμυρικής οχύρωσης του τόπου, οδήγησε στο θάνατο ανυποψίαστους και αθώους πολίτες.

Το κράτος αυτό όχι μόνο δε ζήτησε δημόσια συγγνώμη, όχι μόνο δεν κούνησε κανέναν από την καρέκλα του, αλλά απαιτεί από τους πολίτες να πληρώσουν ακόμα και για το θάνατο που τους επεβλήθη, στο όνομα της υποταγής των «κυβερνώντων» στα κελεύσματα και τις διαταγές των μνημονίων, των κατακτητών.

Στην ουσία, στην προκειμένη περίπτωση, δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου από εκείνο που ο Κρέοντας - στην ''Αντιγόνη'' του Σοφοκλή - απαιτούσε και διέτασσε, μιλώντας για το νεκρό Πολυνείκη, τον αδελφό της Αντιγόνης και της Ισμήνης  :

« .. τούτον πόλει τήδ` εκκεκήρυκται τάφω

          μήτε κτερίζειν μήτε κωκύσαί τινα,

          εάν δ` άθαπτον καί πρός οιωνών δέμας

          καί πρός κυνών εδεστόν αικισθέν τ` ιδείν...»

« .. στην πόλη τούτη βγήκε προσταγή

κανείς να μη νεκροστολίσει, και κανείς

 γι αυτόν να μη θρηνήσει.

 Άκλαυτος να μείνει κι άταφος,

βορά σκυλιών και των ορνέων.»

Γι` αυτή του την επιλογή και στάση, ο Κρέοντας, παραδόθηκε, μέσα από την τραγωδία τού Σοφοκλή, στη διαχρονική και αιώνια κατακραυγή και τον ανθρώπινο αποτροπιασμό.

Από τα βάθη της αρχαιότητας αυτού του τόπου ο νεκρός ήταν αποδέκτης τιμών και προσφορών. Κάτω μάλιστα από τη γλώσσα του νεκρού τοποθετούσαν πάντα έναν οβολό, σαν αμοιβή του βαρκάρη Χάροντα που θα περνούσε το νεκρό στην απέναντι όχθη του Αχέροντα ποταμού, εκεί που βρίσκονταν οι πύλες του βασιλείου των νεκρών, του Άδη.

Οι σημερινοί εκπρόσωποι των «κυβερνώντων», αντάξιοι των υπανθρώπων ναζί, και των σημερινών επιγόνων τους - τους οποίους υπηρετούν πιστά - επιχείρησαν να ... κλέψουν αυτόν τον οβολό από το στόμα του νεκρού.

 Ποια η διαφορά τους από τυμβωρύχους και σκυλευτές ;

Βάρβαροι, που το μόνο που τους «ενώνει» με το έθνος των Ελλήνων, δεν είναι τίποτε περισσότερο από τη γλώσσα - που κι αυτήν ακόμα τη βιάζουν συστηματικά και την ωθούν στον αφανισμό.

Αλλά ούτε βάρβαροι, γιατί και οι περισσότεροι απ` αυτούς εξελληνίστηκαν και εκπολιτίστηκαν. Οι μόνοι που δεν το «έπαθαν» αυτό ποτέ ήταν και είναι οι ναζιστές και οι όμοιοί τους, παγκόσμια, που τώρα απειλούν την ίδια την ύπαρξη αυτής της χώρας. Που απειλούν να μας πισωγυρίσουν ακόμα πιο πίσω κι από τα χρόνια της δουλοκτητικής εποχής.

Οι ελληνόφωνοι συνεργάτες τους, πιστοί σ` αυτούς και γονυπετείς, προσπαθούν να συμπαρασύρουν μαζί τους ολόκληρο τον ελληνικό λαό.

Απατώνται πλάνην οικτρά !

 Μένω χωρίς απάντηση σ` ένα πελώριο ερώτημα που με βασανίζει από την ώρα που άκουσα την είδηση που συζητάμε : Αν, λέω αν, οι συγγενείς του άτυχου συμπατριώτη μας δεν είχαν ή αρνούνταν να τους πληρώσουν, τι θα έκαναν ; Θα μετέφεραν το χρέος στην εφορία του Στουρνάρα ή θα έκαναν επιτόπου κατάσχεση και πλειστηριασμό της σορού ;

Αυτό είναι το κράτος του success story και της .... «επερχόμενης .. ανάπτυξης».

Ντροπή ! Αίσχος και αθλιότητα !

*Κώστας Γιαννιώτης

Μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ

EΠΑΜ : ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΘΗΝΩΝ. ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ!

ΕΠΑΜ: ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.

Οι εργασίες της Διεθνούς  Συνάντησης των Αθηνών  που γίνεται με την πρωτοβουλία του ΕΠΑΜ το 2ήμερο 30 Νοεμβρίου - 1η Δεκεμβρίου στο Cine Κεραμεικός, θα πραγματοποιούνται στην  ελληνική, αγγλική, γαλλική, ισπανική και ιταλική γλώσσα, με ταυτόχρονη διερμηνεία* στα ελληνικά, ώστε το κοινό να μπορεί όχι μόνο να  ακούει  τις τοποθετήσεις και τις  παρουσίασεις των ομιλητών στα ελληνικά, αλλά κυρίως  να μπορεί να συμμετέχει ενεργά με υποβολή ερωτήσεων στα ελληνικά, ώστε  να μπορούν εύκολα να αποδίδονται με την ακρίβεια που επιβάλλεται στις περιπτώσεις αυτές. 

Οι εργασίες της Συνάντησης θα μεταδίδονται ζωντανά διαδικτυακά  στην διεύθυνση www.epamhellas.gr
 
* Από την μεταφραστική εταιρεία που έχι αναλάβει τη διερμηνεία των εργασιών, ανακοινώνεται ότι: 
Η διανομή των δεκτών θα πραγματοποιείται κατόπιν παράδοσης της αστυνομικής ταυτότητας ή άλλου επίσημου εγγράφου κατά τις ώρες του συνεδρίου, προκειμένου να μην υπάρξουν απώλειες συσκευών και να εξασφαλίζεται η επιστροφή τους.
 
Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλους

ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ

 

Κάτι πρέπει να έχει πάθει ο εγκέφαλός μας. Δεν εξηγείται διαφορετικά ο τεράστιος πολιτισμένος διάλογος που όλοι μας αναπτύσσουμε τόσο με τον εαυτό μας όσο και με τους διπλανούς μας. Σαν έτοιμοι από δεκαετίες μάς πετάει η εξουσία ένα θέμα διαλόγου που αφορά την ίδια μας την ζωή και την αξιοπρέπεια και εμείς καθόμαστε στο τραπέζι και αρχίζουμε να το αναλύουμε, πολιτισμένα πάντα. 
 

Ερώτηση: Θα έχω σπίτι αύριο; 
Απάντηση: Ποιος να ξέρει; Ανάλογα με τις επιθυμίες των από πάνω. Έχουμε τρελαθεί εντελώς; Καθόμαστε ήρεμα και συζητάμε αν θα σου επιτρέψουν να έχεις το σπίτι που έφτυσες αίμα να το αποκτήσεις; 

Φαντάσου ότι τα περισσότερα δικαστήρια που έχουν γίνει στην Ελλάδα μέχρι πριν την επιβαλλόμενη κρίση, ήταν μεταξύ γειτόνων για μισό τετραγωνικό μέτρο ή για το που γέρνουν τα κλαριά από το δέντρο της αυλής. Τον γείτονα τον αντιδικούσες. 

Την εξουσία που με τη βία σου παίρνει τα κεκτημένα σου κάθεσαι και την κοιτάς και κάνεις διάλογο όχι μαζί της αλλά με τον διπλανό σου. 
 

Παρόμοιες ερωτήσεις αφορούν την ζωή σου. Όχι την ζωή σου θεωρητικά αλλά κυριολεκτικά. Αν σου συμβεί κάτι και ενώ έχεις πληρώσει την Υγεία στην Ελλάδα επί δεκαετίες, έρχεται η εξουσία και σου λέει ότι μπορεί αύριο να μην έχεις ούτε δικαίωμα παυσίπονου! Η απόλυτη τρέλα. Σου απαγορεύουν κυριολεκτικά να ζήσεις. Σου κοστολογούν την ζωή ανάλογα είτε με τα επιβαλλόμενα χρέη σου στο ασφαλιστικό σου ταμείο ή ανάλογα με το ποιος είσαι. 

Τι κάνουμε εμείς; Καθόμαστε και το φέρουμε ως θέμα συζήτησης σαν τις μοιρολογίστρες πάνω από τον πεθαμένο. Μόνο που ακόμα δεν είμαστε νεκροί. 
 

Διαβάζεις για τα 16 εκατ. Ευρώ που δίνει το Ίδρυμα Νιάρχου για να σιτιστούν 50,000 μαθητές και το περνάς στα ψιλά. Τελικά οι ελεημοσύνες της Ούντρα έχουν περάσει στον DNA σου. Τις καραβάνες του Νιάρχου τις βλέπουμε μένει ακόμα να δούμε τις ουρές υποσιτισμένων παιδιών να φυλάνε τα χέρια της κάθε Φρειδερίκης του συστήματος. Όλη η αξιοπρέπειά μας να κολυμπάει στο νεροζούμι μιας καραβάνας που προσφέρει στα παιδιά μας σήμερα η νέα ούντρα συνεπικουρούμενη από τους υποτακτικούς των κατακτητών. 
 

Ακούς το κάθε ξεπλυμένο φερέφωνο της ΕΕ, όπως ο Κον Μπεντίτ, να σου λέει να μηδενίσεις τις δαπάνες που αφορούν την άμυνα της χώρας και κάθεσαι να συζητήσεις για το αν η χώρα πρέπει να έχει Άμυνα ή όχι. Μπράβο στο παπαγαλάκι, πέτυχε αυτό που ήθελε. Σε έκανε να σκεφτείς και την θεωρία της αποστρατικοποίηση όλης της χώρας. Δεν πάμε καθόλου καλά. Να εύχεσαι να μην χρειαστούν οι υπηρεσίες της Άμυνας της χώρας. Γιατί αν χρειαστούν οι Κον Μπεντίτ και οι εντόπιοι συνομιλητές τους θα κάθονται στον καναπέ τους βλέποντας από τηλεοράσεως το ξεκλήρισμα σου και θα γελάνε. 
 

Η ζωή μας κατάντησε “κουβέντα να γίνεται”, λες και δεν είμαστε όλοι μας τα αντικείμενα συζήτησης της κουβέντας. Λες και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αφορούν μία άλλη χώρα χιλιάδες μίλια μακρυά..... 
 

Ερώτηση: Θα έχω αύριο σπίτι, υγεία, παιδεία, αξιοπρέπεια;  Απάντηση: Ευτυχώς ο Τατσόπουλος θα είναι ξανά υποψήφιος του Σύριζα.-

Πηγή: Στον τοίχο!

Μήνυμα του François Asselineau στο Ε.Πα.Μ. και τον ελληνικό λαό

Τετάρτη, 27 Νοεμβρίου 2013

Ο François Asselineau είναι Γάλλος πολιτικός επικεφαλής του κινήματος Union Populaire Républicaine (=Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση) , το οποίο προτείνει την μονομερή αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ.

 Ο Asselineau έχει διατελέσει μεταξύ άλλων Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας από το 2004 μέχρι το 2006.

 Έκτοτε οργώνει την Γαλλία με διαλέξεις και ομιλίες, ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για τον κίνδυνο που συνεπάγεται για την Γαλλία και την Ευρώπη το ενιαίο νόμισμα και το «πολιτικό apartheid» των Βρυξελών.

Ο François Asselineau είναι ένθερμος φίλος της Ελλάδας και υπήρξε από τους πρώτους που δήλωσε συμμετοχή στη διεθνή συνάντηση που οργανώνει το Ε.Πα.Μ. στην Αθήνα με θέμα το Χρέος, το Εθνικό Νόμισμα και τη Δημοκρατία. Στο video που ακολουθεί στέλνει θερμό χαιρετισμό.

Δείτε το:

Βροχή..οι κατασχέσεις! Αρπάζουν 56 σπίτια την ημέρα!!

Κι όμως άρχισαν τους πλειστηριασμούς:

   

 Aπό την αρχή του χρόνου ως το τέλος του Οκτωβρίου, η εφορία άνοιξε και πήρε χρήματα από 93.330 λογαριασμούς καταθετών οι οποίοι κατά την εκτίμησή του δημοσίου του οφείλουν λεφτά ενώ πλειστηριάζονται την ημέρα 56 σπίτια την ημέρα!

  

 Μόνο τον Οκτώβριο οι φορολογικές αρχές έβγαλαν σε πλειστηριασμό 1.553 κατοικίες και οικόπεδα και 14.197 ακίνητα συνολικά στο δεκάμηνο του έτους.
 

Πρακτικά, δηλαδή, οι πλειστηριασμοί έρχισαν ήδη υπογείως με δεκάδες χιλιάδες κατασχέσεις σπιτιών και αυτή η κουβέντα που γίνεται τώρα είναι "για τα μάτια του κόσμου".
     

Σε σχέση με το περσινό δεκάμηνο Ιανουαρίου - Οκτωβρίου 2013 οι πλειστηριασμοί ακινήτων σημειώνουν αύξηση κατά 26,3% αφού πέρυσι η εφορία έβγαλε σε δημοπρασία 11.240 ακίνητα συνολικά.
     

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στους πρώτους δέκα μήνες του 2013 αυτές διπλασιάστηκαν φθάνοντας τις 11.883 τον Οκτώβριο από 5.592 τον Ιανουάριο.
     

Την πρώτη θέση καταλαμβάνει η Δ.Ο.Υ Β΄ Ηρακλείου με 1.052 κατασχέσεις «εις χείρας τρίτων» τον Οκτώβριο και ακολουθούν η ΦΑΕΕ Πειραιά με 793, η Δ.Ο.Υ Κοζάνης με 592, η Δ.ΟΥ. Καλαμάτας με 588, η Δ.Ο.Υ Μεγάλων Επιχειρήσεων με 504 κ.ά.
    

 Από τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών προκύπτει ότι από τον Ιανουάριο μέχρι τον Οκτώβριο του 2013 οι φορολογικές αρχές άσκησαν ποινικές διώξεις σε βάρος 22.613 οφειλετών του δημοσίου οι οποίοι μαζί με αυτούς για τους οποίους ασκήθηκαν κατασχέσεις φθάνουν τους 156.758. Τα ποσά από τα ληξιπρόθεσμα χρέη που μπήκαν στα ταμεία έφθασαν το 1,5 δισ. ευρώ.

 

Αναρτήθηκε από Ανδρεας (ΡΟΥΚΟΥΜΟΥΚΟΥ0

 

ΕΡΤ: Πέφτουν τα Κάστρα από μέσα;

του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου*

Μετά από σχεδόν έξι μήνες αγώνα των εργαζόμενων της ΕΡΤ, φτάσαμε σε ένα ακόμα κρίσιμο σημείο, από τα πολλά που προέκυψαν σε όλον αυτόν το μαραθώνιο.

Η ανάγκη για οργάνωση του αγώνα, στη βάση της καλύτερης δυνατής διαμόρφωσης όλων των συγκριτικών πλεονεκτημάτων και επιλογών που παρουσιάζονται, η ανάγκη για ένα «συντονιστικό», που έτσι κι αλλιώς επιχειρήθηκε πολλές φορές, αφού αποτελούσε διακαή πόθο των περισσότερων εργαζόμενων σε όλη τη διάρκεια της λειτουργικής κατάληψης, φάνηκε επιτέλους να βρίσκει την απαραίτητη δυναμική για να δημιουργηθεί, στις πρόσφατες συνελεύσεις που έλαβαν χώρα στις εγκαταστάσεις  της ΕΣΗΕΑ.

Έστω και αργά, έστω και έξω πλέον από το φυσικό χώρο της αυτοδιαχείρισης -δηλαδή το ραδιομέγαρο- επιχειρήθηκε με τις καλύτερες των προϋποθέσεων η δημιουργία συντονιστικού που θα έδινε κατευθύνσεις και θα εκτελούσε τις αποφάσεις και επιθυμίες της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων.

Ένα συντονιστικό που θα προέκυπτε από τις εξαιρετικές συνελεύσεις σε ποσότητα και ποιότητα του τετραήμερου 20-23/11, με τις πιο συλλογικές και δημοκρατικές διαδικασίες που τόσο καιρό έμαθαν οι εργαζόμενοι να παράγουν.

Ένα συντονιστικό όμως, που βρήκε για άλλη μια φορά σθεναρή αντίσταση, με τον πιο λυσσαλέο και ανέντιμο τρόπο, από τους συνήθεις ύποπτους, κρυφούς και φανερούς καιροσκόπους, μιας καταρρέουσας και σιχαμένης τάξης. Αυτής του εργατοπατερισμού, ενός χυδαίου συνδικαλισμού, που το μόνο που νοιάζεται είναι πως θα σώσει τον εαυτό της και τα προσωπικά και ιδιοτελή συμφέροντά της.

Ήταν χαρακτηριστικές οι ομιλίες όλων όσων επιθυμούσαν «συντονιστικό αγώνα», και τοποθετήθηκαν κατά την διάρκεια των συνελεύσεων, όπως χαρακτηριστική ήταν και η ωριμότητα με την οποία αντιλαμβανόταν η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων, ότι κάτι τέτοιο θα έπρεπε να διέπεται από τις δημοκρατικές διαδικασίες και αξίες που παράγονται μέσα από τη δημιουργία ενός συλλογικού υποκειμένου.

Από την άλλη μεριά, η συνεχής τάση διάλυσης-κάθε σκέψης για οργάνωση από τα κάτω- που προερχόταν από τα γνωστά κακέκτυπα δήθεν αγωνιστών, με τις ταμπέλες «συνδικαλιστών παλαιάς κοπής», άρχισαν να επιβεβαιώνουν τον απεχθή ρόλο που έπαιζαν στο παρελθόν, έπαιξαν στο πεντάμηνο της αυτοδιαχείρισης, και ευελπιστούν να παίξουν στο όποιο μέλλον του αγώνα των εργαζομένων και της αυτοοργάνωσής τους.

Ανθρωποι μιάσματα, προϊόντα καρεκλοκένταυρης ανηθικότητας, που ποτέ στη ζωή τους δε λειτούργησαν στη βάση των εργαζομένων, αδιαφορώντας για τις πραγματικές ανάγκες και επιθυμίες τους, μονίμως κλεισμένοι στα γραφεία της διαπλοκής και του ρουσφετιού, άνθρωποι που θεωρούν τους εργαζόμενους κτήμα τους, όπως οι παλιοί τσιφλικάδες τους υποτελείς τους, έμελλε να βρεθούν μπροστά στις ανάγκες ενός αγώνα που εκ των πραγμάτων δε μπορούσαν να διαχειριστούν.

Εδώ και 4 χρόνια τρομοκρατημένοι από την κατάρρευση των συσχετισμών και εξαργυρώσεων μέσω του πελατειακού κομματικού συστήματος, δεν ξέρουν άλλο τρόπο να λειτουργήσουν, εκτός από τις αγωνιώδεις ευρέσεις συμμαχιών μέσα από νέα κομματικά στηρίγματα, καθώς και σε άλλα συναφή του είδους τους συνδικαλιστικά εκτρώματα. Αυτούς κατά κακή μας τύχη, αλλά και ευθύνη μας, αφήσαμε να μπουν μπροστά. Προσπαθώντας να κρατήσουμε τις ισορροπίες στους θεσμούς που τρίζουν από αναξιοπιστία και αφερεγγυότητα.

Όμως καταφέραμε να πάμε έναν αγώνα 5 μήνες στα πιο δύσβατα μονοπάτια ουσιαστικά μόνοι μας, στηριγμένοι στη δημιουργικότητα και τις εμπνεύσεις μας, ποτισμένοι με την ανιδιοτέλεια, την αξιοπρέπεια και την απόδοση δικαιοσύνης. Και έτσι πορευτήκαμε, πάνω στην ανάγκη κατοχύρωσης της δημοκρατίας στον τόπο μας, μέσα από το μετερίζι της αδέσμευτης ενημέρωσης, της τέχνης, του λόγου και του πολιτισμού. Στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος, και της πρόσβασης της κοινωνίας σε έναν οργανισμό που της ανήκει «φύσει και θέσει», και που ποτέ στο παρελθόν οι εργατοπατέρες δε θέλησαν να υπηρετήσουν, αφού μονίμως έκαναν συνδιοίκηση με αυτούς που τώρα πέταξαν και τους ίδιους στο καλάθι των αχρήστων.

Το πόσο τραγελαφικά ηχούν οι κορώνες της ενότητας στ’αυτιά μας από τους παραχαράκτες της, καθώς και οι ατάκες του τύπου «τα κάστρα πέφτουν από μέσα» που συχνά επικαλούνταν, φάνηκε αυτό το τετραήμερο των συνελεύσεων. Πέρα από την προφανή άρνηση για τη δημιουργία συντονιστικού, η παρασκηνιακή τακτική του διαίρει και βασίλευε και η αντισυνέλευση που προκάλεσε η ηγεσία της ομοσπονδίας σε άλλο χώρο με επιλεκτικές προσκλήσεις, φανερώνει νομοτελειακά ποιός είναι ο εγγυητής της διάσπασης του αγώνα, και ποιός υπονομεύει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας. Μάλιστα το κάλεσμα της αντισυνέλευσης έγινε αργά το βράδυ της προηγούμενης μέρας (21/11) κόντρα στην  ομόφωνα προγραμματισμένη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων στην ΕΣΗΕΑ. (22/11)

Φανερώνει ακόμα, ποιός δεν έχει όσιο και ιερό, και ποιός δε λογαριάζει ενότητες και ηρωϊκούς αγώνες, προκειμένου να κρατήσει τη θέση του. Φανερώνει επίσης πόσο ανόητος είναι ο φιλόδοξος συνδικαλιστής που προσμένει να ηρωoποιηθεί μέσα από τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ, μπας και εξαργυρώσει κάτι προς όφελός  του.

 Που να καταλάβει ο αμαθής ότι ο ίδιος ο αγώνας έχει ξεπεράσει κατά πολύ αυτές τις λογικές, και δεν έχει ανάγκη τις μικρονοϊκές φαυλότητες του συναφιού του. Πανικοβλημένος από την διαρκή αποκαθήλωσή και την κοινωνική απονομιμοποίησή του, (κάθε φορά που μίλαγε στο κοινό ο κόσμος δυσανασχετούσε), απελπισμένος από την επιθυμία της πλειοψηφίας για οργάνωση από τα κάτω με οριζόντια διαχείριση, τρομοκρατημένος από αυτό που τον καλούσε η κρισιμότητα του αγώνα και δεν έμαθε ποτέ να κάνει, δηλαδή την ισότιμη μεταχείριση και αναμέτρηση ανάμεσα στους συναγωνιστές του, αυτός και οι όμοιοί του, κατέφυγαν σε όλες εκείνες τις απέλπιδες προσπάθειες που θα τους επέτρεπαν να κρατηθούν ψηλά. 

Ακόμα κι αν χρειαζόταν να διασπάσουν ότι πιο όμορφο συνέβη 5 μήνες τώρα. Γιατί όπως και τα πρώην και τωρινά αφεντικά τους, έτσι κι αυτοί τρέμουν στην ιδέα του κινήματος που αυτοοργανώνεται, αυτοθεσπίζεται και αυτοτελείται. Είναι ο μόνιμος εφιάλτης κάθε μηχανισμού που παρασιτεί σε βάρος των άλλων. Είτε λέγεται πολιτικό σύστημα, είτε κομματικός μηχανισμός, είτε στην περίπτωσή μας χυδαίος εργατοπατερισμός.

Είναι επίσης φανερό, ειδικά από τις τελευταίες συνελεύσεις, και ελπίζω να έγινε κατανοητό και σε όσους παραπλανημένους συναδέλφους ακόμα τον στηρίζουν, ότι αυτός ο τύπος και το συρφετό του, ανήκει στους κατιμάδες της κοινωνίας, αυτούς που εξέθρεψε το ίδιο το σύστημα που καταρρέει. Αλλά κάθε τι που βρίσκεται στη φάση που γκρεμίζεται, προκαλεί και τις πιο ανεπανόρθωτες ζημιές, σε ότι βρίσκεται κοντά του.

Γι’ αυτό και είναι επιτακτική η ανάγκη το κίνημα της ΕΡΤ να διαχωρίσει τη θέση του όσο είναι καιρός, από τον επιθανάτιο ρόγχο της πιο σάπιας γενιάς συνδικαλισμού, να αποκηρύξει κάθε δεινοσαυρικό απολίθωμα που του τρώει την δημιουργικότητά του, και υπονομεύει τον ριζοσπαστικό χαρακτήρα του. 

Ταυτόχρονα να καταγγείλει ως εχθρική τη στάση και την τακτική που ακολουθούν τέτοιου τύπου εξαμβλώματα στους κόλπους κάθε σοβαρής προσπάθειας αντιμετώπισης της πολιτικής που σκοτώνει έναν ολόκληρο λαό.

Θα πρέπει πάντως να γίνει κατανοητό, ότι ενότητα ως αυτοσκοπός δεν ισχύει. Δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε πάντα όλοι μαζί, ακόμα κι όταν είναι πασιφανές ότι κάποιοι λειτουργούν μη δημοκρατικά, επειδή έμελλε να συμπορευόμαστε σε έναν αγώνα.

Ενότητα σημαίνει να αποδεικνύεις κάθε φορά κάθε ώρα και στιγμή, πως δουλεύεις για έναν κοινό σκοπό, χωρίς περιχαρακώσεις και παρασκήνιο, πως έχεις ανιδιοτελή προσφορά στη βάση ενός πραγματικά κοινού συμφέροντος, πως είσαι στρατιώτης και στρατηγός στον αγώνα, πως σέβεσαι τη δημοκρατία, πως οικοδομείς σχέσεις εμπιστοσύνης ανάμεσα στους συναγωνιστές σου.

Ενότητα σημαίνει να είσαι έτοιμος να ξεκαθαρίσεις από τις γραμμές σου, ότι καπηλεύεται τον αγώνα σου, και να αντιλαμβάνεσαι ότι η ρήξη με τον παρασιτισμό και την αδιαφάνεια, θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα για τους συναγωνιστές σου και το κίνημα. Κι αυτό να γίνεται με δημοκρατικές διαδικασίες.

Τα εύσημα.

Είναι όλοι οι συνάδελφοι άξιοι πολλών συγχαρητηρίων που βρήκαν το σθένος το κουράγιο και την ωριμότητα, να κρατήσουν την ψυχραιμία τους μπροστά στον καταιγισμό από προβοκάτσιες και προσβολές, στην καταφανή αντιδημοκρατική συμπεριφορά, στον κατάπτυστο λόγο και την παντελή έλλειψη στοιχειώδους πολιτισμού που εκπορεύονταν από τον αρχηγό εργατοπατέρα καθ’ όλη την διάρκεια της λειτουργικής κατάληψης, αλλά και ειδικά στις τελευταίες συνελεύσεις.

Συνάδελφοι… συναγωνιστές,  είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε.

*Ο Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος είναι πρώην εργαζόμενος στην ΕΡΤ, και μέλος του Ε.Πα.Μ. στον πυρήνα Χολαργού-Παπάγου (αναπληρωματικό μέλος στο ΕΣΣ του Ε.Πα.Μ.).