Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, Η ΑΠΑΤΗ ΤΟΥ €ΥΡΩ ΚΑΙ Η ΠΑΓΙΔΑ ΤΗΣ €ΥΡΩ·ΔΡΑΧΜΗΣ




Η έκδοση νομίσματος συνιστά πράξη εθνικής κυριαρχίας και αποτελεί θεμελιώδες προνόμιο ενός κράτους που είναι ελεύθερο και ανεξάρτητο. Το δίλημμα που τίθεται για €ΥΡΩ ή ΔΡΑΧΜΗ, θα πρέπει να αποσαφηνιστεί με το ερώτημα:
            
     ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, €ΥΡΩ Ή €ΥΡΩ·ΔΡΑΧΜΗ;

Διότι όταν μιλάμε γιά Δραχμή, θα πρέπει να προσδιορίσουμε ποιός χρηματοπιστωτικός οργανισμός θα έχει το εκδοτικό προνόμιο: Έντοκη €υρώ·Δραχμή από την ιδιωτική ΤτΕ – έντοκα (έχει ανώνυμη μετοχική σύνθεση και το καταστατικό της επιτρέπει μόνον την μέχρι του 30 τοις εκατό κρατική συμμέτοχη) ή άτοκη Δραχμή από μία εθνικοποιημένη ΤτΕ; Η διάκριση είναι σημαντική.

Αντίστοιχα, το εκδοτικό προνόμιο του €υρώ ανήκει στην ΕΚΤ. Ως νόμισμα δε το €υρώ δεν είναι αξιόγραφο (δηλ. αποδεικτικό αξίας), αλλά χρεόγραφο (δηλ. αποδεικτικό χρέους)!


Δηλαδή το €υρώ μπαίνει στην οικονομία μας ως ΧΡΕΟΣ (και μάλιστα έντοκα). Πρώτα δημιουργείται και μετά δανείζεται σε εμπορικές τράπεζες με 1 τοις εκατό· κατόπιν, μέσω της αγοράς ομολόγων, οι εμπορικές τράπεζες το δανείζουν με 4, 5 ή και 6 τοις εκατό,.


Τα ομόλογα όμως αποτελούν μία επένδυση και ως επένδυση εμπεριέχουν και επενδυτικό ρίσκο. Μέχρι και το 2009 (την έναρξη της κρίσης) τα ομόλογα αποτελούσαν μία καλή επένδυση και γι’ αυτό έφεραν την διαβάθμιση ΑΑΑ (τώρα πιά στην κατηγορία σκουπίδια –junk ).


Μέσω των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και σε συνδυασμό με τα άγρια μέτρα λιτότητας και υψηλής φορολογίας, τα τραπεζικά καρτέλ αναγκάζουν τα κράτη και τους λαούς τους να πληρώσουν την άστοχη επένδυση και την χασούρα των τραπεζών. Ζούμε δηλαδή το φαινόμενο της ιδιωτικοποίησης του κέρδους και της κοινωνικοποίησης της ζημιάς των τραπεζικών καρτέλ, με τον γνωστός όρο: ‘privatize the gains and socialize the losses’.


Όταν εκδίδεις ένα oμόλογο δημιουργείς χρέος, όταν βγαίνεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές δημιουργείς χρέος, όταν υπογράφεις μία δανειακή σύμβαση δημιουργείς χρέος και όταν μιλάς για εύρω-ομόλογα, πάλι μιλάς για χρέος, με την συνολική εγγύηση όλης της ευρωζώνης. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως δυνατόν να λύσεις ένα πρόβλημα χρέους με ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΧΡΕΟΣ, όπως ακριβώς δεν είναι δυνατόν να κάνεις νηφάλιο έναν ήδη μεθυσμένο με περισσότερο αλκοόλ.

 
 ΓΙΑ  ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΕΠΕΙ  ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΑ

  •  ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ (ΠΟΥ ΘΑ ΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΑΤΟΚΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ), 
  • ΝΑ ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ ΤΟ ΧΡΕΟΣ (ΠΟΥ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 1881 ΚΑΙ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙ), 
  • ΝΑ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤτΕ ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΚΟΜΗ ΤΡΑΠΕΖΕΣ (ΠΟΥ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 2012 ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 200 ΔΙΣ ΣΕ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΡΕΥΣΤΟ), 
  • ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΜΕΤΡΑ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΜΑΣ ΣΥΝΟΡΩΝ  ΚΑΙ  ΝΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΟΥΜΕ  ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑΣ, 
  • ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ  ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΓΑΘΩΝ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ, ΑΠΟΚΑΘΙΣΤΩΝΤΑΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ, ΤΕΛΟΣ,
  • ΝΑ  ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΘΟΥΜΕ  ΤΑ ΤΡΙΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ  ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ  ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

ΚΑΖΑΚΗΣ - ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 17/06/12


Κατοχικό πληθωριστικό νόμισμα θα επιβάλουν τα αρπακτικά των Βρυξελλών στην Ελλάδα μέσα στο ερχόμενο καλοκαίρι!!!

Με την καθιέρωση του Geuro, που – επί της ουσίας – αποτελεί μια μορφή κατοχικού πληθωριστικού νομίσματος, πρόκειται να εγκαινιαστεί στη χώρα μας (το πιθανότερο εντός του ερχόμενου Ιουλίου) το διπλό νομισματικό σύστημα.
Η εξέλιξη αυτή δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία», αλλά μια καλοστημένη διαδικασία που ξεκίνησε από το 2010 τουλάχιστον και εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Κι αυτό σημαίνει ότι το Ελληνικό Κράτος παύει πλέον να υφίσταται με τη νομική του μορφή, διότι εκχωρείται η διαχείριση των οικονομικών του, στον ως άνω οργανισμό.
Τις εξαιρετικά δυσμενείς και χωρίς προηγούμενο επιπτώσεις που θα επιφέρει αυτή η μεταβολή στην οικονομία της χώρας και τον ελληνικό λαό, ανέλυσε ο γνωστός οικονομολόγος και Γ.Γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης, μιλώντας στα μέλη του κόμματος που συμμετείχαν στην Παναττική Συνδιάσκεψη, την Τρίτη 23/5 στην Αθήνα.

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ωδή στον Ανυπότακτο Φρουρό


ΤΡΕΙΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΥΜΝΟΥ ΣΕ ΤΡΙΑ ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ
ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΜΕ ΜΙΑ ΕΞΥΠΝΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΕΓΓΛΕΖΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΡΜΑΡΑ ΜΑΣ...

Ένας εξαιρετικός συνδυασμός σκηνοθετικής εργασίας και
μουσικής ευαισθησίας,
σε ένα 8άλεπτο βίντεο γύρω από την ηρωική θυσία του Κωνσταντίνου Κουκίδη  στην Ακρόπολη.
Κ.Σ.

OXI - The story of Konstantinos Koukidis


Λίγη άγνωστη Ιστορία! 

Όταν μπήκαν οι Γερμανοί στην Αθήνα, 27 Απριλίου 1941, η πρώτη τους δουλειά ήταν να στείλουν ένα...
απόσπασμα υπό τον λοχαγό Γιάκομπι και τον υπολοχαγό Έλσνιτς για να κατεβάσει τη Γαλανόλευκη από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και να υψώσει τη σβάστικα.

Δεξιά ο Παρθενώνας, αριστερά οι Καρυάτιδες. Από την ελιά τής Αθηνάς οι Γερμανοί αντικρίζουν στο ακραίο σημείο τού βράχου τής Ακρόπολης πού δεσπόζει τής πόλης, την γαλανόλευκη σημαία
πού θ' αντικατασταθεί από τον αγκυλωτό σταυρό.

Η εθνική Σημαία με το μεγάλο σταυρό στην μέση λάμπει και τα χρώματά της τονίζουν και τονίζονται από τον Παρθενώνα που στέκει αγέρωχος και όμορφος όπως πάντα.

Εκεί στην θέση Καλλιθέα, στο ανατολικό σημείο του Ιερού Βράχου ο επικεφαλής του αποσπάσματος ζήτησε από τον εύζωνο που φρουρούσε τη σημαία μας να την κατεβάσει και να την παραδώσει.

Ο απλός αυτός φαντάρος, όταν στις 8:45 το πρωί έφθασαν μπροστά του οι κατακτητές της χώρας μας
και με το δάκτυλο στην σκανδάλη των πολυβόλων
τους, τον διέταξαν να κατεβάσει το Εθνικό μας σύμβολο, δεν έδειξε κανένα συναίσθημα. Δεν πρόδωσε την τρικυμία της ψυχής του. Ψυχρός, άτεγκτος και αποφασισμένος.. απλά αρνήθηκε! Οι ώρες της περισυλλογής, που μόνος του είχε περάσει δίπλα στην σημαία, τον είχαν οδηγήσει στη μεγάλη απόφαση.
"ΟΧΙ"!
Αυτό μονάχα πρόφερε και τίποτε άλλο. Μια απλή λέξη, με πόση όμως τεράστια σημασία και αξία. Η Ελληνική μεγαλοσύνη σε όλη την απλή μεγαλοπρέπειά της κλεισμένη μέσα σε δύο συλλαβές! Ξέρουν απ' αυτά οι Έλληνες..

Ο λοχαγός Γιάκομπι διέταξε έναν Γερμανό στρατιώτη να το πράξει. Ο στρατιώτης την κατέβασε κι αφού με τη βοήθεια ενός συναδέλφου του την δίπλωσε πολύ προσεκτικά, την παρέδωσε στα χέρια του Έλληνα φρουρού. Ο εύζωνας κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα με κατεβασμένο κεφάλι το διπλωμένο γαλανόλευκο πανί πάνω στα χέρια του. Κι ύστερα τυλίχτηκε με τη σημαία, έτρεξε ως την άκρη του Ιερού Βράχου και μπρος στα μάτια των
εμβρόντητων Γερμανών ρίχτηκε μ' ένα σάλτο στον
γκρεμό, βάφοντας το εθνικό μας σύμβολο με το τίμιο αίμα του.

Οι Γερμανοί σκύβουν πάνω από το κενό: 60 μέτρα πιο κάτω, κείτεται ο Εύζωνας, νεκρός πάνω στον βράχο, σκεπασμένος με το σάβανο πού διάλεξε.

Οι δύο Γερμανοί αξιωματικοί, πού είναι επί κεφαλής των εμπροσθοφυλακών, ο αρχηγός ιππικού Γιάκομπι και ο λοχαγός Έλσνιτς τής 6ης ορεινής μεραρχίας, χρησιμοποιούν
τον ραδιοφωνικό σταθμό Αθηνών για να στείλουν μήνυμα στον Χίτλερ:

«Μάϊν Φύρερ, στις 27 Απριλίου, στις 8 και 10, εισήλθαμε εις τας Αθήνας, επί κεφαλής των πρώτων γερμανικών τμημάτων στρατού, και στις 8 και 45, υψώσαμε την σημαία τού Ράϊχ πάνω στην Ακρόπολη και στο Δημαρχείο. Χάϊλ, μάϊν Φύρερ».

Η γερμανική στρατιωτική διοίκηση Αθηνών υποχρέωσε την προδοτική κυβέρνηση Τσολάκογλου να δημοσιεύσει στον Τύπο ανακοίνωση, σύμφωνα με την οποία ο φρουρός της σημαίας μας, υπέστη έμφραγμα από την συγκίνηση όταν του ζητήθηκε να την παραδώσει. Όμως οι στρατιώτες κι οι επικεφαλής του γερμανικού αποσπάσματος είχαν συγκλονιστεί
απ' αυτό που είδαν και δεν κράτησαν το στόμα τους κλειστό. Στις 9 Ιουνίου η είδηση δημοσιεύθηκε στην DAILY MAIL με τίτλο: "A Greek carries his flag to the death" (Ένας Έλληνας φέρει την σημαία του έως τον θάνατο).

Η θυσία του Έλληνα στρατιώτη έγινε αιτία να εκδοθεί
διαταγή από τον Γερμανό φρούραρχο να υψώνεται και η ελληνική σημαία δίπλα στη γερμανική.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, εκεί στα Αναφιώτικα κάτω από τον Ιερό Βράχο, ζούσαν ακόμα αυτόπτες μάρτυρες, που είδαν το παλικάρι να γκρεμοτσακίζεται μπροστά στα μάτια τους τυλιγμένο με την Γαλανόλευκη. Και κάθε χρόνο, στο μνημόσυνό του στις 27 Απριλίου, άφηναν τα δάκρυά τους να κυλήσουν στη μνήμη του. Ουδείς ενδιαφέρθηκε ποτέ να καταγράψει την μαρτυρία τους.
Κωνσταντίνος Κουκίδης
είναι τ' όνομα του ευζώνου (κατά μια άλλη άποψη ήταν 17χρονος νέος της Εθνικής Οργανώσεως Νέων αλλά τι σημασία έχει;).
Κωνσταντίνος Κουκίδης είναι τ' όνομα αυτού του ΕΛΛΗΝΑ και στολή του η Σημαία μας.
Μας τον έχουν κρύψει, μας τον έχουν κλέψει. Κλείστε κι αυτόν τον εθνομάρτυρα στην ψυχή σας κοντά στους άλλους. Απαιτείστε να γραφτεί τ' όνομά του στα σχολικά βιβλία της Ιστορίας. Ψιθυρίστε το, έστω και βουβά, μέσα σας,
κάθε φορά που αντικρίζετε τη σημαία μας.
Πείτε στα παιδιά σας ότι αυτή η σημαία, έχει βυζάξει
ποταμούς ελληνικού αίματος, για να μπορεί αγέρωχη να κυματίζει την τιμή και την αξιοπρέπειά μας.
Το αφιερώνουμε στους Ευρωπαίους. Και κάτι άλλο:
Το να προσπαθεί κάποιος να εξαλείψει μιαν Ιδέα είναι σαν να προσπαθεί να... συνθλίψει τον αέρα με μια μυγοσκοτώστρα...
  
Κι ΕΜΕΙΣ οι ΕΛΛΗΝΕΣ (πλήν αλλοφύλων τομαριών και Εφιαλτών) 
είμαστε... πλήρεις ΙΔΕΩΝ...

''Κινδυνολογία και ασχετοσύνη''

Διαβάζοντας κάποιος το παρακάτω σχόλιο του Ν.Λυγερού με καλή διάθεση, δε θα μπορέσει να μη συμφωνήσει με όσα αναφέρει.                                            Στις ημέρες που ζούμε και πριν από τις κρίσιμες εκλογές της 17ης Ιουνίου, που το αποτέλεσμά τους θα κρίνει αν η Χώρα μας θα εξακολουθήσει να βρίσκεται κάτω από τη ''σιδερένια φτέρνα''των πιο σκοτεινών οικονομικών κύκλων της Ευρώπης ή αν θα κάνει ακομη ένα βήμα, προς την Εθνική της Ανεξαρτησία, όλο και περισσότερο εντείνονται οι προσπάθειες κατατρομοκράτησης του Λαού μας.                                   Το παρήγορο όμως είναι ότι ο Λαός αντέχει στα εκβιαστικά διλήματα, σε πείσμα όλων των εκφοβιστών και εκβιαστών, ξένων και εγχώριων. 





Του Ν. Λυγερού
Δεν φτάνει που βρισκόμαστε σε μια δύσκολη θέση, 
έχουμε και άσχετες κότες που κινδυνολογούν, 
για να δικαιολογήσουν την απραξία και την ανικανότητά τους
 τόσα χρόνια. Όχι μόνο δεν έδωσαν τίποτα στην Ελλάδα,
 αλλά προσπαθούν να προβάλουν τις φοβίες τους 
ως στίγμα της πραγματικότητας. Αν τις ακούσουμε,
 τότε θα πιστέψουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
 Η κινδυνολογία επηρεάζει μόνο αυτούς που δεν έχουν γνώσεις
 και αυτούς που θέλουν ν’ακούσουν σενάρια συνομοσιολογίας 
για να το χαρούν, δίνοντας εξηγήσεις στα πάντα. 
Έχουμε πήξει με πολιτικούς και ειδικούς που έχουν ως ορίζοντα
 ένα κοτέτσι και προσπαθούν να βάλουν και τους 
ψηφοφόρους τους εκεί! Αυτή η εικόνα είναι η άμεση 
επίπτωση του ραγιαδισμού, που παραλύει κάθε κίνηση. 
Όμως ο ελληνισμός δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία.
  Αυτοί που μας φοβίζουν με το Ευρώ και την Ευρωπαϊκή 
Ένωση ποντάρουν απλώς στη βλακεία μας, 
διότι δεν έχουν κανένα επιχείρημα που στέκει.
 Έχουν βέβαια πιστούς και οπορτουνιστές
 που εκμεταλλεύονται την οικονομική κατάσταση 
και προσπαθούν να απενεργοποιήσουν 
και κάθε προσπάθεια εξόδου της κρίσης.
  Βέβαια τα βρίσκουν σκούρα με τους μαχητές της 
Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης και θέλουν 
μάταια να προλάβουν την αποτελεσματική απόφαση
 της επόμενης κυβέρνησης. Όμως σε αυτό το παίγνιο
 δεν θα κερδίσουν, διότι η Ελλάδα έχει ανάγκη 
από τέτοιες αποφάσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση θέλει 
να ενισχύσει το ίδιο της το πλαίσιο 
ως μεγαλύτερη ΑΟΖ σε παγκόσμιο επίπεδο. 
Απλώς η κινδυνολογία πιέζει και την μιζέρια της σκέψης.
 Όταν κάποιος πιστεύει δίχως επιστημονική αντίρρηση 
όλα όσα του λένε για τους κινδύνους της χώρας μας,
 είναι άξιος της μοίρας του και δεν υπάρχει λόγος
 ν’ ασχοληθούμε μαζί του, διότι δεν θα γίνει ποτέ μαχητής,
 στην καλύτερη περίπτωση θα μετατραπεί σε θύμα.
 Κατά συνέπεια, το θέμα μας είναι να ανασυγκροτήσουμε 
τα δεδομένα και να αναδιπλώσουμε τις δυνάμεις μας, 
για να παλέψουμε ενάντια στα αληθινά προβλήματα
 και όχι στις οφθαλμαπάτες.
 Μπορεί η βλακεία να είναι αήττητη, αλλά η ασχετοσύνη
 παλεύεται με την απόκτηση γνώσεων. 
Όσοι έχουν φόβους και όχι φοβίες, ας διαβάσουν 
για τους ευρωπαϊκούς θεσμούς , ειδικά για τη νομοθεσία
 της ευρωζώνης και βέβαια το Δίκαιο της Θάλασσας.
 Μετά από αυτές τις αναγνώσεις, ακόμα και οι πρώην άσχετοι
 θα αντιληφθούν ότι τους κορόιδευαν τόσο καιρό.
 Επιπλέον θα κατανοήσουν ότι το υπόβαθρο της Ελλάδας
 είναι απόλυτα θετικό λόγω της γεωγραφικής μας θέσης
 στην Ανατολική Μεσόγειο. Αν επιπλέον διαβάσουν έρευνες
 από ξένους επιστήμονες όσον αφορά στα ευρωπαϊκά αποθέματα,
 τότε θα επινοήσουν ακόμα και από μόνοι τους 
την αναγκαιότητα της θέσπισης της ΑΟΖ.
 Σε πρώτη φάση θα εκνευρισθούν με τους κινδυνολόγους, 
αλλά μετά την εκτόνωσή τους θα μπορέσουν 
και αυτοί να παλέψουν για την πατρίδα μας και το λαό μας.
Μόνο η ουσία είναι ικανή ν’ αντισταθεί στην εξουσία.
 Γι’ αυτό το λόγο η νοημοσύνη είναι τόσο επικίνδυνη 
για την κοινωνία. Δεν ακολουθεί τις αυθαίρετες ιεραρχίες,
 αλλά μόνο τις ανοιχτές δομές της γνώσης. 
Όσοι μαθαίνουν, ξέρουν να παλεύουν

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

O «λαλίστατος» Σ. Μάνος, ο Στουρνάρας και η ΜΚΟ των ιδιωτικοποιήσεων


Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε ήταν εξόχως διδακτικό. Στο «Ράδιο Εννέα 98.9», η Μαρία Σμιλίδου και η Βασιλική Σιούτη είχαν καλεσμένο στην εκπομπή τους (κάθε Σάββατο και Κυριακή, 4 με 6 το απόγευμα) τον Στέφανο Μάνο. Το Σάββατο. Είπαν πολλά και διάφορα, ο Μάνος απαντούσε σε όλα, άλλοτε πειστικά και άλλοτε όχι. Μέχρι που η ώρα πήγε πέντε. Έπρεπε να διακόψουν για ειδήσεις την ώρα ακριβώς που η συζήτηση είχε αρχίσει να... ανάβει, επικινδύνως. Έπαιζαν ρόλο και οι επιθετικές ερωτήσεις της Βασιλικής Σιούτη που έκαναν τον Μάνο να παίρνει μία... αμυντική στάση. Κάποιοι θα έλεγαν πως ακουγότανε έως και εκνευρισμένος, ενοχλημένος. «Επειδή πρέπει να διακόψουμε για το δελτίο ειδήσεων, έχετε την υπομονή να περιμένετε λίγο στο τηλέφωνό σας γιατί θέλουμε να σας κάνουμε μία-δύο ερωτήσεις ακόμα;» του είπε ευγενικά η Βασιλική Σιούτη. «Καλύτερα να συνεχίσουμε τη συζήτηση αύριο» απάντησε ο Στέφανος Μάνος, ανανεώνοντας το ραντεβού τους για την επομένη, Κυριακή απόγευμα. Θεμιτό θα έλεγα αν και παράδοξο, να αρνείσαι να μείνεις δύο-τρία λεπτά ακόμα on air. Προφανώς την είχε ψυλλιαστεί τη δουλειά ο αρχηγός της Δράσης και, αν και συνήθως λαλίστατος, προτίμησε την... άτακτο φυγή. 
Έκανε και το... λάθος η Σιούτη να πει στον αέρα την ερώτηση που ήθελε να του κάνει. Την ανέβασε και στο twitter της: «Να απαντήσει για την ΜΚΟ που έχει συστήσει ο Στέφανος Μάνος μαζί με τον Γιάννη Στουρνάρα - ζήτησαν να αναλάβουν αυτοί την πώληση των δημοσίων ακινήτων». Ιδού λοιπόν το... σημείο G της υπόθεσης. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση που ίδρυσαν ο Στέφανος Μάνος μαζί με τον Γιάννη Στουρνάρα. Την «πρωτοβουλία ΚΑΠΠΑ» όπως την ονόμασαν. Υπενθυμίζουμε πως ο Γιάννης Στουρνάρας, επικεφαλής του ΙΟΒΕ, είναι τώρα υπηρεσιακός υπουργός Ανάπτυξης! Στη φωτογραφία με την Άννα-Θεός συγχωρέστην (πολιτικά)-Διαμαντοπούλου.
Τι θα έκανε, τι θα κάνει αυτή η ΜΚΟ; Όπως διαβάζαμε στα ρεπορτάζ των εφημερίδων, πέρυσι, θα αποτελούσε «μία παραλλαγή του σχεδίου Eureka και το οποίο προέβλεπε την μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας του κράτους, αεροδρόμια, λιμάνια, ακίνητα κ.λπ. σε εταιρεία σε αντάλλαγμα 125 δις ευρώ». Μπίνγκο! Ωραίο πράγμα. Ένας αρχηγός κόμματος και ένας (μετέπειτα) υπουργός (έστω και υπηρεσιακός) να ιδρύουν ΜΚΟ, το αντικείμενο της οποίας έχει να κάνει με την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου.
Δεν λέμε πως δεν είναι νόμιμο. Δεν το λέω, όχι. Το αντίθετο μάλιστα. Σαφώς και είναι 100% νόμιμο. Δεν μπορούμε να πούμε όμως πως είναι και ηθικό. Από πολιτικής απόψεως, ηθικό. Πολλώ δε μάλλον όταν ο Στέφανος Μάνος δηλώνει φανατικός πολέμιος του κράτους. Άλλο αυτό όμως και άλλο η ΜΚΟ. «Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να πουληθεί δημόσια γη. Πώς όμως μπορεί να αξιοποιηθεί μία χέρσα έκταση, εάν δεν πωληθεί; Εάν πράγματι η μη πώληση κρατικής γης κατοχυρωθεί με νομοθετική πράξη, εκτιμώ ότι οδηγούμαστε σε μετωπική σύγκρουση με τους δανειστές μας. Μία τέτοια απόφαση καταδικάζει σε χρεοκοπία την Ελλάδα» δήλωνε ο Μάνος, πέρυσι τον Φεβρουάριο, στο Capital.gr. Χα!
Σύμφωνα με το σχέδιο της «πρωτοβουλίας ΚΑΠΠΑ» (Κρατική Ακίνητη Περιουσία και Αξιοποίηση) για την αξιοποίηση περιουσίας 300 δις θα γίνονταν τα εξής (όπως έγραψε πέρυσι τον Οκτώβρη, το Real Estate And Development):
* Ξένοι αποτιμητές θα κάνουν εκ νέου αποτίμηση της περιουσίας του κράτους.
* Θα δημιουργηθούν 15 εταιρείες στις οποίες θα περάσουν τα ακίνητα σε ομάδες.
* Κάθε εταιρεία θα προχωρεί στην έκδοση ομολόγου, το οποίο θα έχει την εγγύηση των ακινήτων του Δημοσίου. Το ομόλογο αυτό θα είναι μακροπρόθεσμης διάρκειας (δηλαδή από 10 έτη και πάνω) και εκτιμάται ότι θα έχει υψηλή αξιολόγηση, δεδομένου ότι η εγγύησή τους θα είναι τα ακίνητα του Δημοσίου.
* Τα ομόλογα αυτά θα τα αγοράζουν ιδιώτες επενδυτές, τράπεζες ή ακόμα και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (EFSF).
* Στο τέλος της διάρκειας του ομολόγου και εφόσον το Δημόσιο αποπληρώσει το ποσό, η ακίνητη περιουσία θα επιστρέφει στην κυριότητα του κράτους. Εάν το Δημόσιο δεν μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του, τότε το ομόλογο θα μετατρέπεται κατευθείαν σε μετοχές των εταιρειών που το εξέδωσαν και η εκάστοτε εταιρεία θα περνάει στον έλεγχο των δανειστών - αγοραστών του κάθε ομολόγου.
* Οποτε το κράτος έχει ταμειακά διαθέσιμα, θα μπορεί να αγοράζει το ομόλογο και να ανακτά την κυριότητα των ακινήτων.
Αυτά λοιπόν... Για την ιστορία να σημειώσουμε πως όταν χθες, Κυριακή, τα κορίτσια του τηλεφωνικού κέντρου στο «Ράδιο Εννέα 98.9» επικοινώνησαν με τον κύριο Στέφανο Μάνο, αυτός αρνήθηκε να βγει στον αέρα. «Τα είπαμε χθες, τι παραπάνω να προσθέσουμε σήμερα» τους απάντησε. «Έχω και μία κοινωνική υποχρέωση» πρόσθεσε. Βαφτίσια ή γάμο; Στις 4 το απόγευμα; Θα ήταν την ώρα του τραπεζιού (και του γλεντιού)...
Πάντως, προσωπικά, χάρηκα με την πρόταση του Στέφανου Μάνου να γίνουν ένα κόμμα η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη, και η δική του Δράση. Τελικά δεν θα προχωρήσει το deal. Θα συνεργαστεί με τον Θάνο Τζήμερο της «Δημιουργίας Ξανά», ναι, εκείνον τον τύπο που μέχρι και μερικές ημέρες πριν κατηγορούσε συλλήβδην του πολιτικούς. Πως το έλεγε; «Πολιτική χωρίς πολιτικούς». Προφανώς ο Στέφανος Μάνος δεν είναι πολιτικός, πόσω μάλλον από παλιά. Το νέο τους όνομα; «Κωλοτούμπα ξανά». Να ξέρουμε έτσι και τι (δεν) θα ψηφίσουμε.
Φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε...
Εδώ μπορείτε να ακούσετε τον συνεπή Θάνο Τζήμερο στη συνέντευξή του στον Φοίβο Καρζή του Αθήνα 9.84 -το Σάββατο- να προαναγγέλει την αυτόνομη κάθοδο του κόμματός του.

Φωνάζουν οι κλέφτες για να φοβηθούν οι νοικοκυρέοι...


Δευτέρα, 28 Μαΐου 2012

Του Δημήτρη Καζάκη


Ο Τόμας Τζόρνταν, επικεφαλής της Ελβετικής κεντρικής τράπεζας, δήλωσε ότι λόγω της αυξανόμενης πίεσης προς το ελβετικό εθνικό νόμισμα, αλλά και την αναμενόμενη πλημμυρίδα κεφαλαίων που θα αναζητήσει καταφύγιο στην Ελβετία σε περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ, σκέφτονται να επιβάλουν καθεστώς ελέγχου της κίνησης κεφαλαίων. Απ' ότι φαίνεται οι Ελβετοί έχουν κάθε δικαίωμα να σκέφτονται κάτι τέτοιο, αλλά για μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι αδιανόητο. Έστω κι αν η οικονομία της πάσχει από μια πραγματική αιμορραγία εκροής κεφαλαίων, που όσο περνούν οι μήνες επιδεινώνεται.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόνο το α΄τρίμηνο του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, βγήκαν από την Ελλάδα περίπου 2,5 δις ευρώ μερίσματα, τόκοι και κέρδη. Την ίδια ώρα συνεχίζεται η αποεπένδυση της ελληνικής οικονομίας. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι και οι μεγάλες επιχειρήσεις αποσύρονται από την Ελλάδα. Κοινώς τα μαζεύουν και φεύγουν.

Το τρίμηνο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2012 οι άμεσες επενδύσεις εμφάνισαν καθαρή εκροή ύψους 400 εκατ. ευρώ (έναντι καθαρής εκροής 582 εκατ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011). Ειδικότερα, οι άμεσες επενδύσεις στην Ελλάδα από μη κατοίκους εμφάνισαν καθαρή εκροή 289 εκατ. ευρώ, ενώ η καθαρή εκροή κεφαλαίων κατοίκων για άμεσες επενδύσεις στο εξωτερικό ανήλθε σε 111 εκατ. ευρώ.

Στην κατηγορία των επενδύσεων χαρτοφυλακίου σημειώθηκε καθαρή εκροή ύψους 37,0 δισεκ. ευρώ (έναντι καθαρής εκροής 6,1 δισεκ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011). Ειδικότερα, καταγράφηκε εκροή κεφαλαίων κυρίως λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια που έχουν εκδοθεί από κατοίκους Ελλάδος κατά 25,2 δισεκ. ευρώ, καθώς και λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων των εγχώριων θεσμικών επενδυτών σε ομόλογα και έντοκα γραμμάτια του εξωτερικού κατά 11,8 δισεκ. ευρώ. Δευτερευόντως, εκροή κεφαλαίων καταγράφηκε και λόγω της αύξησης των τοποθετήσεων κατοίκων σε χρηματοοικονομικά παράγωγα του εξωτερικού κατά 442 εκατ. ευρώ, καθώς και λόγω της μείωσης των τοποθετήσεων μη κατοίκων σε μετοχές ελληνικών επιχειρήσεων κατά 44 εκατ. ευρώ. Οι τοποθετήσεις κατοίκων σε μετοχές αλλοδαπών επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 429 εκατ. ευρώ (εισροή).

Γιατί την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι; Μήπως φοβούνται την επιστροφή στην δραχμή; Όχι βέβαια. Ξεφορτώνονται μια χαμένη υπόθεση. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι μια χώρα υπό καθεστώς δουλοπαροικίας του χρέους δεν έχει κανένα, μα κανένα μέλλον, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορεί να οδηγηθεί στην πλήρη κατάρρευση, σκόπιμα ή μη. Κι έτσι φροντίζουν να περιορίσουν την έκθεσή τους στις ζημιές από την βυθιζόμενη ελληνική οικονομία.

Όλα αυτά σημαίνουν ένα πράγμα. Η παρατεταμένη ύφεση οδηγεί την ελληνική οικονομία σε μαρασμό και γενικευμένη παρακμή. Αν το συνδυάσει κανείς με την μαζική έξοδο ζωντανής εργασίας, κυρίως εξειδικευμένης, τότε μιλάμε για ολοκληρωτική κατάρρευση. Σε δόσεις και υπό καθεστώς αποικιακής κηδεμονίας, όπως θέλουν οι δανειστές και το πολιτικό τους προσωπικό προκειμένου να αρπάξουν τα ασημικά και τα χρυσαφικά της χώρας.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση χωρίς επιβολή καθεστώτος ελέγχου της κίνησης του κεφαλαίου; Και μπορεί να επιβληθεί ένα τέτοιο καθεστώς χωρίς την εθνικοποίηση της Τράπεζας της Ελλάδος και των βασικών ιδιωτικών τραπεζών; Όχι βέβαια. Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο εντός ευρωζώνης και ΕΕ; Ούτε κατά διάνοια. Να γιατί ζητάμε εθνικό νόμισμα. Να γιατί η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος συνοδεύεται αναγκαστικά με έλεγχο της κίνησης κεφαλαίου, όπως σκέφτεται να κάνει η Ελβετία κι ας φωνάζουν οι κλέφτες (Σαμαράς, Βενιζέλος και συμπαιγνία) για να φοβηθούν οι νοικοκυρέοι ότι θα καταστραφούμε έτσι και πάμε σε εθνικό νόμισμα.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Οι δέκα χώρες με το χειρότερο βιοτικό επίπεδο

Η νέα λίστα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), που περιλαμβάνει τις δέκα χώρες με το χειρότερο βιοτικό επίπεδο.

Η σύγκριση των χωρών, όσον αφορά το επίπεδο διαβίωσης, γίνεται μέσω της μέτρησης τιμών ορισμένων αγαθών και υπηρεσιών σε κάθε χώρα, όπως το εισόδημα, η στέγαση, η εργασία, η εκπαίδευση, το περιβάλλον, η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, η υγεία, η ασφάλεια και η «ισορροπία» ποιότητας ζωής-εργασίας.

Ακολουθεί η λίστα με τις δέκα χώρες:

10. Πολωνία
Η χώρα φιγουράρει σε σχετικά καλή θέση, όσον αφορά στους δείκτες ευημερίας και ανάπτυξης, καθώς βρίσκεται κοντά στους μέσους όρους του ΟΟΣΑ. Ο μέσος μισθός ανέρχεται στα 14.508 δολάρια τον χρόνο, με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ να είναι στα 22.387 δολάρια ετησίως. Το 59% των ενηλίκων 15-64 ετών εργάζονται, αρκετά κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ που είναι το 66%. Ο μέσος Πολωνός εργάζεται 1939 ώρες τον χρόνο, αρκετά πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ που είναι οι 1749 ώρες. Όσον αφορά στην εκπαίδευση, το 88% των ενηλίκων 25-64 ετών κατέχει απολυτήριο λυκείου, 14 μονάδες πάνω από τον γενικό μέσο όρο. Το προσδόκιμο ζωής στην Πολωνία αγγίζει τα 74 χρόνια, με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ να διαμορφώνεται στα 80 χρόνια. Το 68% των Πολωνών δηλώνει ικανοποιημένο από τη ζωή του, με τον μέσο όρο να βρίσκεται στο 72%.

9. Ελλάδα
Και η χώρα μας βρίσκεται κοντά στους μέσους όρους του ΟΟΣΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η ποιότητα ζωής των Ελλήνων δεν έχει επηρεαστεί σημαντικά από την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων. Ο μέσος ετήσιος μισθός ανέρχεται στα 22.134 δολάρια, πολύ κοντά στο μέσο όρο, με το 60% των ενηλίκων 15-64 ετών να εργάζονται και τον Έλληνα να εργάζεται 2.109 ώρες τον χρόνο. Μόνο το 61% στις ηλικίες 25-64 κατέχει απολυτήριο λυκείου από 74% που είναι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ. Το προσδόκιμο ζωής διαμορφώνεται στα 81 έτη, ενώ το 67% των Ελλήνων είναι ευχαριστημένο από την ποιότητα της ζωής του.

8. Πορτογαλία
Η Πορτογαλία έχει παρουσιάσει αξιοσημείωτη πρόοδο τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των πολιτών της. Παρόλα αυτά, η οικονομική κρίση έχει αποδυναμώσει αρκετά την οικονομία της. Η μέση αμοιβή διαμορφώνεται στα 18.689 δολάρια τον χρόνο, το 66% των πολιτών ηλικίας 15-64 εργάζονται, ο μέσος Πορτογάλος εργάζεται 1714 ώρες ετησίως, ενώ το 30% των Πορτογάλων έχει τελειώσει τη μέση εκπαίδευση. Το προσδόκιμο ζωής αγγίζει τα 80 χρόνια και το 72% των πολιτών θεωρεί πως είναι ικανοποιημένο από τη ζωή του.

7. Ουγγαρία
Και η Ουγγαρία βρίσκεται κοντά στους μέσους όρους που έχει θεσπίσει ο ΟΟΣΑ. Ο μέσος Ούγγρος αμείβεται με 13.696 δολάρια τον χρόνο και εργάζεται 1961 ώρες ετησίως. Το ποσοστό των ενηλίκων που έχει τελειώσει το λύκειο αγγίζει το 81%, ενώ το 55% των πολιτών 15-64 ετών εργάζεται. Το προσδόκιμο ζωής είναι τα 74 χρόνια και το 65% των πολιτών στην Ουγγαρία είναι ευχαριστημένο από την ποιότητα ζωής του.

6. Εσθονία
Τα τελευταία δέκα χρόνια, η Εσθονία, έχει σημειώσει πρόοδο, σχετικά με την ποιότητα ζωής των πολιτών της. Μέχρι να ξεσπάσει η οικονομική κρίση το 2008, η χώρα σημείωνε ανάπτυξη-ρεκόρ. Σήμερα, όμως, βρίσκεται αρκετά χαμηλά σε πολλούς τομείς. Η μέση αμοιβή στη χώρα αγγίζει τα 13.149 δολάρια ετησίως και οι πολίτες εργάζονται κατά μέσο όρο 1879 ώρες τον χρόνο. Το 89% των ενηλίκων κατέχει απολυτήριο λυκείου, ενώ το 61% εργάζεται. Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 76 χρόνια και επιπλέον, το 60% των πολιτών αισθάνονται ότι έχουν περισσότερες θετικές εμπειρίες απ’ ότι αρνητικές στη ζωή τους.

5. Ρωσία
Η Ρωσία έχει επιδείξει πρόοδο την τελευταία δεκαετία. Ο μέσος μισθός ανέρχεται στα 13.911 δολάρια τον χρόνο, με τους πολίτες στη χώρα κατά μέσο όρο να εργάζονται 1.976 ώρες. Το 67% των ενηλίκων έχει τελειώσει το λύκειο και το 88% των πολιτών 25-64 ετών εργάζονται. Το προσδόκιμο ζωής διαμορφώνεται στα 69 έτη, ενώ μόλις το 59% των Ρώσων δηλώνει ικανοποιημένο με την ποιότητα της ζωής του.

4. Βραζιλία
Και αυτή η χώρα έχει προοδεύσει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά, η μέση ετήσια αμοιβή στη Βραζιλία είναι πολύ κάτω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ (δεν αναφέρεται συγκεκριμένο ποσό). Το 41% των πολιτών έχει ολοκληρώσει τη μέση εκπαίδευση και το 68% εργάζεται. Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 73 χρόνια, ενώ το 77% των Βραζιλιάνων είναι ικανοποιημένο με τη ζωή του.

3. Χιλή
Η Χιλή έχει κάνει φοβερή πρόοδο, ειδικά από τη δεκαετία του ’90 και μετά έχει παρουσιάσει ανάπτυξη-ρεκόρ και σημαντική μείωση της φτώχειας. Ο μέσος μισθός αγγίζει τα 8.618 δολάρια τον χρόνο, ενώ οι πολίτες εργάζονται κατά μέσο όρο 2.068 ώρες ετησίως. Το 69% των ενηλίκων 25-64 ετών κατέχει απολυτήριο λυκείου, ενώ το 59% εργάζεται. Το προσδόκιμο ζωής ανέρχεται στα 79 χρόνια. Επιπλέον, το 74% των πολιτών, 2 μονάδες πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, θεωρεί πως το ικανοποιεί το βιοτικό του επίπεδο.

2. Μεξικό
Την τελευταία δεκαετία έχει επιδείξει τρομερή ανάπτυξη, κυρίως όσον αφορά στην ποιότητα ζωής, την εκπαίδευση, την υγεία και την εργασία. Όμως, ακόμη σε αρκετούς τομείς βρίσκεται πολύ χαμηλά, σε σύγκριση με τους δείκτες του ΟΟΣΑ. Η μέση ετήσια αμοιβή στη χώρα ανέρχεται στα 11.106 δολάρια. Μόνο το 35% των ενηλίκων έχουν ολοκληρώσει τη μέση εκπαίδευση, ενώ το 60% στις ηλικίες από 15 έως 64 έτη εργάζεται. Ο μέσος όρος ζωής είναι τα 76 έτη, ενώ το 78% των πολιτών στο Μεξικό, 6 μονάδες πάνω από τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, είναι ευχαριστημένο με το επίπεδο διαβίωσης.

1. Τουρκία
Παρόλο που έχει προοδεύσει αρκετά τα τελευταία 20 χρόνια, πρωτοστατεί στη λίστα του ΟΟΣΑ, καθώς οι περισσότεροι δείκτες που καταδεικνύουν το βιοτικό επίπεδο της χώρας, βρίσκονται πολύ πιο χαμηλά από τον γενικό μέσο όρο. Ο μέσος ετήσιος μισθός είναι πολύ χαμηλά σε σχέση με τον μέσο όρο του ΟΟΣΑ, χωρίς να αναφέρεται συγκεκριμένο ποσό. Μόνο το 33% των ενήλικων Τούρκων κατέχει απολυτήριο λυκείου, το 46% των ενηλίκων εργάζεται ενώ οι πολίτες κατά μέσο όρο εργάζονται 1877 ώρες τον χρόνο. Τέλος, το 56% των πολιτών της Τουρκίας νιώθει ικανοποιημένο με τη ζωή του, 16 μονάδες κάτω από τον γενικό μέσο όρο.

Μνημόνιο, τέλος στις 17 Ιουνίου Ο,ΤΙ και αν γίνει - Ιστορικών διαστάσεων η πολιτική ανατροπή




Αν βγαίνει ένα σαφές συμπέρασμα από την πολιτική κατάσταση που διαμορφώθηκε στη χώρα από τις εκλογές της 6ης Μαϊου και εντεύθεν, είναι αυτό που το defencenet.gr τόλμησε να γράψει αρκετά πριν από τις εκλογές του Μαϊου: Ότι το Μνημόνιο που υπέγραψε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τον Φεβρουάριο, μετά τις εκλογές θα άξιζε λιγότερο από την αξία του χαρτιού επάνω στον οποίο είχε τυπωθεί.


Η ήττα των δύο μνημονιακών κομμάτων ήταν συντριπτική και δεν υπάρχει δυνατότητα ανάκαμψής τους, αλλά πάνω απ'όλα δεν υπάρχει περίπτωση επαναφοράς της πολιτικής τους σε ό,τι αφορά το Μνημόνιο και την εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Και μόνο το γεγονός ότι αυτή την στιγμή παλεύει η ΝΔ με τον... ΣΥΡΙΖΑ (!) για την θέση του πρώτου κόμματος δίνει την έκταση της πολιτικής ανατροπής που έχει συντελεστεί. Και με τα δύο κόμματα της ΔΗΣΥ και του ΛΑΟΣ είτε να έχουν συγχωνευθεί είτε να έχουν λεηλατηθεί με/από τη ΝΔ, πάλι στις "φιλικές" δημοσκοπήσεις το 25% δείχνει "ταβάνι" γι'αυτήν.

Από εκεί και πέρα τα δύο μνημονιακά κόμματα ακόμα και στις τελευταίες πέντε δημοσκοπήσεις που έχουν δημοσιευθεί και ανεξάρτητα από το αν κάποιες από τις πέντε του Σαββατοκύριακου ήταν περισσότερο "φιλικές" προς τη ΝΔ σε καμία από αυτές τα δύο μνημονιακά κόμματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δεν συγκέντρωναν ούτε καν 40%!

Υπάρχει περίπτωση να κυβερνήσει, έστω μια ΝΔ που λόγω εκλογικού νόμου θα είναι πρώτη με 25% με ένα ΠΑΣΟΚ του 13%;

Δεν αναλύουμε τις δημοσκοπήσεις σε σχέση με τις ίδιες έρευνες που είχαν κάνει οι ίδιες εταιρείες πριν από τις εκλογές της 5ης Μαϊου, γιατί τότε διά της ατόπου τα δύο κόμματα δύσκολα θα συγκεντρώσουν ακόμα και 30%. Χαρακτηριστικό: Όλες έγιναν χωρίς αναγωγή επί των αναποφάσιστων.

Σε όσες δημοσκοπήσεις έχουν γίνει με αναγωγή επί των αναποφάσιστων (VPRC, Public Isue) ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πρώτο κόμμα και με διαφορά. Και συμπτωματικά οι δύο παραπάνω εταιρείες είχαν δώσει τα ακριβέστερα αποτελέσματα πριν τις εκλογές της 6ης Μαϊου. 

Σημειώνοντας την τεράστιας έκτασης πολιτική ανατροπή που έχει συντελεστεί από τις εκλογές της 6ης Μαϊου και μετά, να πούμε ότι ουδέποτε στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της χώρας ένα κόμμα του 4,5% (τόσο είχε λάβει ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2009) έφτασε να διεκδικεί την εξουσία.
Επίσης έχουμε δύο κόμματα στο χώρο της δεξιάς, τους Ανεξάρτητους Έλληνες και την Χρυσή Αυγή, τα οποία κρατάνε δυνάμεις, παρά την "πανστρατιά" της ΝΔ και από τις ηγεσίες τους θα εξαρτηθεί αν θα εξελιχθούν σε ακόμα ισχυρότερους πολιτικούς σχηματισμούς, αφού εκτίμησή μας είναι ότι η ΝΔ, όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου, έχει ολοκληρώσει τον πολιτικό της κύκλο.

Στα πραγματικά εντυπωσιακά και το "κούρεμα" του σταλινικού μεν, αλλά και "συστημικού" ΚΚΕ στις νέες δημοσκοπήσεις, κάτι που επίσης μόνο το defencenet.gr είχε προβλέψει ότι θα συμβεί.  

Η ουσία είναι ότι οι δύο βασικοί μνημονιακοί σχηματισμοί έχουν υποστεί ιστορική ήττα και κανένας μετεκλογικός συνδυασμός, ακόμα και αν η ΝΔ είναι πρώτη και λάβει το bonus των 50 εδρών, δεν μπορεί να αλλάξει.

Ακόμα και στην ιδανική περίπτωση που σχηματιστεί κυβέρνηση με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και επιχειρηθεί να εφαρμοστεί το Μνημόνιο, η ζωή μιας τέτοιας κυβέρνησης θα είναι στην καλύτερη περίπτωση λίγων μηνών. Γιατί τα περί "επαναδιαπραγμάτευσης" που ψελλίζουν τώρα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, τελειώνουν στις 17 Ιουνίου, αν γίνουν κυβέρνηση αφού τα δύο πρώτη μεγάλα κόμματα έχουν στο DNΑ τους την συνδιαλλαγή με τους ξένους.

Βέβαια και εντός αυτών των κομμάτων μια μικρή πλειοψηφία, πέρα από τις ηγεσίες, θέλει το εθνοκτόνο Μνημόνιο.

Σε συνέντευξή του στην κρατικη ρωσική τηλεόραση ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Α.Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι "Ακυρώνεται άμεσα το πρόγραμμα λιτότητας και θα καταβληθεί προσπάθεια να αυξηθούν οι συντάξεις". Μιλώντας στο ρωσικό κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο Vesti δήλωσε σχετικά: «To πρώτο βήμα είναι να ακυρώσουμε το πρόγραμμα για “σφίξιμο του ζωναριού”. Την πρώτη κιόλας ημέρα το σχετικό νομοσχέδιο θα σταλεί για συζήτηση στο Κοινοβούλιο, θα προσπαθήσουμε να αυξήσουμε τις συντάξεις βάζοντας πρόσθετο φόρο στα πλούτη» υπογράμμισε.

Ας δούμε και πάλι τις τελευταίες δημοσκοπήσεις που απλά επιβεβαιώνουν αυτά που αναφέρουμε πιο πάνω:

Σε δημοσκόπηση της Κάπα Research, που δημοσιεύει το Βήμα της Κυριακής, η ΝΔ στην πρόθεση ψήφου συγκεντρώνει το 25,8% έναντι 20,1% του ΣΥΡΙΖΑ και ακλουθούν το ΠΑΣΟΚ με 13%, το ΚΚΕ με 6,3%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 5,4%, η ΔΗΜΑΡ 5,3% και η Χρυσή Αυγή με 5,2%.

Το Πρώτο Θέμα δημοσιεύει δημοσκόπηση της ALCO με τη ΝΔ να συγκεντρώνει το 25,6%, ενώ ακολουθούν ο ΣΥΡΙΖΑ 22,9%, το ΠΑΣΟΚ 14%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 6,4%, το ΚΚΕ 5,6%, η Χρυσή Αυγή με 4,6% και η ΔΗΜΑΡ 4,6%.

Προβάδισμα 3 μονάδων για τη ΝΔ δίνει και η δημοσκόπηση της ΜARC που δημοσιεύει το Έθνος της Κυριακής, καθώς συγκεντρώνει το 25,2% έναντι 23,2% του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 12,6%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 6,6%, η ΔΗΜΑΡ με 5,3%, το ΚΚΕ με 4,5%, η Χρυσή Αυγή με 4,4% και η Δημιουργία Ξανά μαζί με τη Δράση με 3,8%.

«Ντέρμπι» δείχνει η δημοσκόπηση της MRB για τη REAL NEWS καθώς ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνουν 23,3% και 22,2% αντίστοιχα. Ακολουθούν το ΠΑΣΟΚ με 13,8%, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 7%, η ΔΗΜΑΡ με 5,7%, το ΚΚΕ με 5% και η Χρυσή Αυγή με 4%.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν αυτά ακριβώς που σημειώνουμε: Μια τεράστια ανατροπή...
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr 

Θάνος Τζήμερος - Ανοιχτή επιστολή στην Μέρκελ


Εξοχότατη,
σας ευχαριστούμε για τις προσπάθειες που κάνετε να προσφέρετε αίμα στην Ελλάδα, για να βγει από την εντατική, αλλά, όπως διαπιστώνετε κάθε μέρα, δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα η αιμορραγία: το διεφθαρμένο, σπάταλο, και εχθρικό σε κάθε προσπάθεια παραγωγής, κράτος. Αν δεν έχετε βρεθεί σε ελληνική υπηρεσία ζητώντας ένα οποιοδήποτε πιστοποιητικό δεν μπορείτε να φανταστείτε ούτε τον βαθμό της διαφθοράς ούτε την έκταση του παραλογισμού αυτού του καφκικού μηχανισμού. Το κράτος αυτό που αποτελείται κατά κύριο λόγο από τους πρώην αφισοκολλητές των δύο κομμάτων τρώει, όπως ο γύπας στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης», τα σπλάχνα του παραγωγικού δυναμικού αυτής της χώρας.

Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι υπάρχουν δύο Ελλάδες: Ελλάδα δεν είναι μόνο οι απατεώνες πολιτικοί και οι γραφειοκράτες που μας έχουν κάνει να ντρεπόμαστε για τη χώρα μας. Η Ελλάδα έχει ένα τεράστιο δυναμικό ευφυών, δημιουργικών, εργατικών και ηθικών ανθρώπων που στραγγαλίζονται κάθε μέρα από την κομματική μαφία. Αν στην Ιταλία η Μαφία έχει συναλλαγές με το κράτος, στην Ελλάδα, Μαφία είναι το ίδιο το κράτος! Όλα αυτά τα χρόνια, οι πολιτικοί σε συνεργασία με τους εργολάβους δημοσίων έργων που είναι παράλληλα ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, κλέβουν ασύστολα τις επιδοτήσεις της Ε.Ε. και τους φόρους όσων Ελλήνων δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν, ενώ προσφέρουν εξοργιστική ασυλία σε κάθε γκάγκστερ του συναφιού τους.
Τι θα κάνατε εσείς αν ακούγατε τον εφοριακό που ήρθε στην επιχείρησή σας για έλεγχο και τα βρήκε όλα άψογα, να σας λέει ότι είναι αδύνατον να γυρίσει στην εφορία με «άδεια χέρια» και ότι πρέπει οπωσδήποτε να γράψει πρόστιμο και να πάρει κι αυτός τη μίζα του; Κι όμως, υπάρχουν πολλοί πρώην δημόσιοι υπάλληλοι που παραιτήθηκαν γιατί δεν άντεχαν να περνούν όλη τη ζωή τους σε ένα γραφείο χωρίς να κάνουν απολύτως τίποτε, παρά μόνο ρουσφέτια διορισμών και παρανομιών με την ευλογία του πολιτικού τους προϊσταμένου!
Δεν υπάρχει ούτε ένας τομέας σήμερα στην Ελλάδα που να θυμίζει δυτικοευρωπαϊκή χώρα. Η Παιδεία, το μέλλον κάθε χώρας είναι πεδίο αισχρής συναλλαγής καθώς οι φοιτητές με νόμο του Ανδρέα Παπανδρέου που μόλις τώρα καταργήθηκε, ψήφιζαν για τους Πρυτάνεις και πουλούσαν τις ψήφους τους με αντάλλαγμα τα θέματα στις εξετάσεις και τις θέσεις για τις διδακτορικές διατριβές.
Οι αγρότες όλα αυτά τα χρόνια, με πολιτική κάλυψη, εξαπατούσαν την Ε.Ε εμφανίζοντας εκτάσεις που δεν καλλιεργούσαν και ψεύτικη παραγωγή για να εισπράτουν τις επιδοτήσεις, ενώ τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογουμένων αντί να αξιοποιηθούν στην αναμόρφωση των καλλιεργειών και στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής γινόντουσαν πολυτελή αυτοκίνητα και γλέντια στα νυχτερινά κέντρα της επαρχίας.
Σε ένα τέτοιο όργιο παρανομίας δεν είναι καθόλου περίεργο που ο μεγαλύτερος παράνομος στην Ελλάδα είναι το ίδιο το κράτος μη εφαρμόζοντας τους νόμους που το ίδιο ψηφίζει. Δεν πληρώνει ποτέ εμπρόθεσμα, οδηγώντας επιχειρήσεις σε κλείσιμο και επιχειρηματίες στην αυτοκτονία (κυριολεκτικά: αναφέρομαι σε πραγματικά περιστατικά) δεν τηρεί τις συμφωνίες του, δεν επιστρέφει το ΦΠΑ (χρωστάει αυτή τη στιγμή 6 δις ευρώ) ενώ αν κάποιος πολίτης στραφεί νομικά εναντίον του εξοντώνεται οικονομικά από την «Δικαιοσύνη» η οποία χρειάζεται 20 περίπου χρόνια για να ολοκληρώσει μια απλή αίτηση αποζημίωσης.
Ξέρετε ότι υπάρχουν ιδιωτικές εκτάσεις που το κράτος έχει δεσμεύσει για απαλλοτρίωση το 1990 και ακόμα δεν έχει αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες της, παρότι υπάρχει νόμος που το υποχρεώνει να το κάνει; Ταυτόχρονα εδώ και χρόνια, τις δημόσιες εκτάσεις τις οικειοποιούνται και τις πωλούν συμμορίες κρατικών υπαλλήλων στις πολεοδομίες και τις δασικές υπηρεσίες σε συνεργασία με επίορκους δικηγόρους, συμβολαιογράφους και πολιτικούς «νονούς».
Είναι τόσο μεγάλα τα έσοδα των διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών που διευθυντές εφοριών με πολύ «ψωμί» αφού πρώτα έτρωγαν όσα μπορούσαν, λίγο πριν συνταξιοδοτηθούν έβγαζαν στη δημοπρασία τη θέση τους την οποία πουλούσαν σε όποιον διευθυντή «φτωχής» εφορίας έδινε την μεγαλύτερη προσφορά! Τυπικά η πώληση καλύπτονταν με αμοιβαία μετάθεση.
Κανένας ηθικός και αξιοπρεπής άνθρωπος δεν δέχεται να εργαστεί σε τέτοιο περιβάλλον. Έτσι, ο Δημόσιος Τομέας καταλήφθηκε από τους κομματικούς στρατούς οι οποίοι, ανεξάρτητα από το κόμμα στο οποίο ανήκουν, έχουν κοινά χαρακτηριστικά:
- θεωρούν ότι πληρώνονται επειδή υποστηρίζουν τον βουλευτή που τους διόρισε και όχι επειδή οφείλουν να προσφέρουν υπηρεσίες στο κοινό
- οι περισσότεροι είναι αμόρφωτοι και χαμηλής νοημοσύνης, χωρίς καμία ικανότητα αλλά και διάθεση για εργασία
- έχοντας στενή επαφή με την εξουσία λειτουργούν υπεράνω νόμων και αισθάνονται πως ό,τι κι αν κάνουν οι πολιτικοί φίλοι τους θα τους καλύψουν
- οι πιο πονηροί από αυτούς εκμεταλλεύονται την πολυνομία και τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία για να στήσουν συμμορίες κλοπής εκατομμυρίων από τα ταμεία του Δημοσίου ενώ οι λιγότερο δικτυωμένοι απαιτούν από τους πολίτες χρήματα απλώς και μόνο για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτό τον παράνομο, αλλά ευρύτατα διαδεδομένο χρηματισμό ο λαός τον βάφτισε «γρηγορόσημο». Αν δεν πληρωθεί στον υπάλληλο, η υπόθεση του πολίτη θα αφεθεί να λιμνάσει στο απέραντο τέλμα της γραφειοκρατίας για χρόνια ή και δεκαετίες!
Είναι προφανές ότι το ΣΥΜΦΕΡΟΝ του πολιτικού κόσμου είναι να διατηρεί αυτό το καθεστώς εκβιασμών και παρανομίας. Δύο περιπτώσεις, τα αυθαίρετα και οι φοροδιαφυγή είναι case studies. Επιτρέψτε μου, να αναφερθώ εκτενέστερα, γιατί η ουσία κρύβεται και στις λεπτομέρειες.
Αυθαίρετα
Στην Ελλάδα ουδέποτε υπήρξε χωροταξικός σχεδιασμός. Τα πρώτα αυθαίρετα χτίστηκαν μετά τον εμφύλιο, στη δεκαετία του ’50 κυρίως από κυνηγημένους αριστερούς που έφυγαν από την επαρχία και προσπαθούσαν να φτιάξουν τη ζωή τους όπως – όπως στην ανωνυμία της Αθήνας. Όμως στη συνέχεια αυθαίρετα έχτιζαν οι πάντες, παντού: σε παραλίες, σε δάση, σε δημόσια γη, σε καμένες εκτάσεις, ή καταπατώντας ιδιοκτησίες άλλων που δεν μπρούσαν να ελέγχουν συχνά τα οικόπεδά τους διότι ήταν π.χ. μετανάστες στην Αμερική. Πολλά από αυτά εξυπηρετούν πραγματικές οικιστικές ανάγκες: η Αθήνα του 2011 προφανώς δεν μπορεί να έχει τα όρια της Αθήνας του 1950 και ο πλεονάζων πληθυσμός κάπου θα πρέπει να στεγαστεί. Ποτέ όμως το επίσημο κράτος δεν όρισε πού και πώς μπορείς να χτίσεις και πού όχι. Η Ελλάδα είναι άλλωστε η μοναδική χώρα της Ε.Ε. που δεν διαθέτει ακόμα Εθνικό Κτηματολόγιο. Κάθε φορά, μάλιστα που κάποιος πολιτικός, μεμονωμένα, αναλάμβανε σχετική πρωτοβουλία, όπως το 1983 ο αείμνηστος Αντώνης Τρίτσης, αποπέμπονταν από την κυβέρνηση. Παράξενο; Καθόλου! Τα αυθαίρετα είναι εδώ και 30 χρόνια μια τεράστια βιομηχανία με πολλά δις ευρώ ετήσιο τζίρο – φυσικά μαύρο, τον οποίο καρπώνονται οι συμμορίες σε πολεοδομίες, νομαρχίες, Δήμους, Δασαρχεία, Υπηρεσίες Ηλεκτρισμού, Ύδρευσης, Αποχέτευσης κ.λ.π. για να κάνουν τα «στραβά μάτια». Μάλιστα, σε περιοχές αυθαιρέτων, υπάρχουν και διαφημίσεις μεσολαβητών που θα «κανονίσουν το θέμα» με την ΔΕΗ την ΕΥΔΑΠ κ.λ.π.! Αλλά και το ίδιο το κράτος χρησιμοποιεί τους αυθαίρετους οικιστές ως όμηρους κάθε φορά που χρειάζεται πρόσθετα έσοδα. Σύμφωνα με τον νόμο Τρίτση του 1983 καθορίζονταν με σαφήνεια και αυστηρότητα οι όροι νομιμοποίησης των μέχρι τότε αυθαιρέτων ενώ όλα τα αυθαίρετα από εκείνη την ημερομηνία και μετά, θεωρούνται κατεδαφιστέα. Όμως από το 1983 έχει υπολογιστεί ότι μόνο στην Αττική έχουν χτιστεί 100.000 αυθαίρετα. Πόσα κατεδαφίστηκαν; Κανένα! Κάθε 5-6 χρόνια παίζεται το ίδιο έργο: μια κυβέρνηση που χρειάζεται χρήματα λέει «ως εδώ, πληρώστε για να σώσετε τα σπίτια σας, αλλά από δω και μπρος όλα θα κατεδαφίζονται». Ακόμα και η σημερινή «εκσυγχρονιστική», υποτίθεται κυβέρνηση το ίδιο ακριβώς έκανε: δημιούργησε τον Απρίλιο του 2010 μια υπηρεσία κατεδαφίσεως αυθαιρέτων, η οποία πήγε με τον πρωθυπουργό επικεφαλής και με όλα τα τηλεοπτικά συνεργεία και κατεδάφισε ένα νυχτερινό κέντρο! Αυτό ήταν όλο! Στη συνέχεια σκέφτηκαν ότι χρειάζονται χρήματα και επανέλαβαν το ίδιο κόλπο με τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων: πληρώστε για να μην σας ενοχλήσουμε! Μάλιστα είναι τέτοια η ξεφτίλα και του επίσημου Κράτους, που σε όσους πληρώσουν δεν θα δώσουν χαρτιά νομιμοποίησης, αλλά αναστολή κατεδάφισης για 30 χρόνια! Και μέσα σ’ όλα αυτά έρχεται μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που θεωρεί όλα τα αυθαίρετα μετά τον νόμο Τρίτση του 1983 κατεδαφιστέα και αντισυνταγματικούς τους νόμους όλων των ετών από το 1983 και έπειτα που τα νομιμοποιούσαν έναντι είσπραξης προστίμου! Η απόλυτη σχιζοφρένεια!
Φοροδιαφυγή
Σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, φόρους πληρώνεις όχι επειδή το όρισε ο Μωυσής με τις 10 εντολές, αλλά για να χρηματοδοτείς τις Δημόσιες Υπηρεσίες οι οποίες υποτίθεται εξυπηρετούν και προστατεύουν τον πολίτη. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με επίσημες έρευνες, το 85% των φόρων καταλήγουν σε παράνομους διορισμούς σπατάλες και μίζες. Ένας δρόμος κοστίζει 6 φορές περισσότερο απ’ όσο ένας αντίστοιχος των ίδιων προδιαγραφών σε κάποιο άλλο κράτος της Ε.Ε. Όσο για το τι είδους Υπηρεσίες προσφέρονται στους πολίτες, έχω ήδη γράψει αρκετά. Το ίδιο το φορολογικό είναι τερατωδώς άδικο, παράλογο και αντιφατικό, και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά αλλάζει κάθε λίγους μήνες (μέσα στο 2011 ψηφίστηκαν 11 φορολογικά νομοσχέδια!). Οι εφοριακοί και να θέλουν δεν μπορούν να μάθουν όλες αυτές τις αλλαγές, ενώ ο ο πολίτης αισθάνεται όπως κάθε θύμα ένοπλης συμμορίας εκβιαστών: πρέπει να πληρώσει γιατί το Κράτος θα του κάνει κακό αν δεν πληρώσει, ξέροντας ότι τα χρήματά του θα καταλήξουν στις τσέπες των φίλων του κόμματος και στις βίλες των πολιτικών. Επίσης πρέπει να κρατήσεις χρήματα για να πληρώσεις τον εφοριακό που θα σου κάνει έλεγχο, τον γιατρό που θα σε εγχειρήσει, τον υπάλληλο που θα σε «εξυπηρετήσει». Έτσι η φοροδιαφυγή έχει και λογικό και ηθικό έρεισμα, σαν τα χρήματα που αρνείται να δώσει ένας Σικελός στην Μαφία. Επίσης, η κυρίαρχη ιδεολογία που επέβαλαν το ΠΑΣΟΚ, τα σταλινικά κόμματα της αριστεράς, αλλά ασπάσθηκε και η λαϊκίζουσα Νέα Δημοκρατία είναι πως επιχειρηματίας = εχθρός του λαού και κέρδος = κλοπή. Σε κανένα άλλο μέρος της Ευρώπης (τουλάχιστον) το επιχειρείν δεν αντιμετωπίζεται με τέτοια εμφανή εχθρότητα. Η πολυνομία, οι 100 φορείς που είναι αρμόδιοι και θα πρέπει να πάρεις τις υπογραφές τους για να φτιάξεις έναν στάβλο, τα στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που αντιτίθενται σε οτιδήποτε χαλάει τη νιρβάνα τους, οι οικολόγοι που θα ανακαλύψουν ότι οι έλικες των ανεμογεννητριών ενοχλούν τις μέλισσες (ναι, έτσι έγινε!) και θα καταθέσουν προσφυγή, τα δικαστήρια που για να μην φανούν «φίλοι του κεφαλαίου» θα διατάξουν αναστολή των εργασιών έχουν διώξει δισεκατομμύρια επενδύσεων από αυτή τη χώρα. Όσες επιχειρήσεις καταφέρνουν και λειτουργούν υφίστανται διαρκή πόλεμο από την απίστευτα παράλογη νομοθεσία (μπορώ να σας ενημερώσω για εκατοντάδες νόμους που θα ζήλευε κι ο Ιονέσκο!) τους ελεγκτές που θέλουν το λάδωμά τους, ενώ το θεσμικό πλαίσιο, που αλλάζει συνεχώς, δεν τους αφήνει να ξέρουν τι θα ξημερώσει αύριο. Επιπλέον, αντί η κυβέρνηση να επιβραβεύει όσους δηλώνουν τα εισοδήματά τους, τους απομυζεί κάθε φορά που χρειάζεται έσοδα με έκτακτους φόρους, απίθανες εισφορές και ληστρικά ποσοστά φορολόγησης. Είναι χαρακτηριστικό το απόλυτα ανήθικο και βλακώδες, μακροοικονομικά, σύστημα της «περαίωσης» – ελληνική πατέντα: επειδή το Κράτος δεν μπορεί ούτε να εισπράξει ούτε να ελέγξει, κάθε 2-3 χρόνια λέει στους φορολογούμενους: ελάτε να πληρώσετε ένα ποσό για κάθε έτος και δεν θα σας ελέγξουμε! Αλλά αυτή θα είναι η τελευταία φορά που το κάνουμε αυτό. Το κάνουν κάθε 2-3 χρόνια! Είναι προφανές ότι όσοι έχουν αποκρύψει μεγάλα εισοδήματα πληρώνουν ευχαρίστως, όσοι έχουν κρύψει λίγα πληρώνουν με δυσφορία, ενώ όσοι δήλωσαν τα πάντα αισθάνονται ακόμα μια φορά εξαπατημένοι, ενώ έχουν επιπλέον και τον φόβο του ελέγχου που δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει χωρίς «κάτι να πάρει». Ουσιαστικά, το ίδιο το κράτος σε ωθεί στη φοροδιαφυγή. Κι όμως το να πιαστούν οι κραυγαλέες τουλάχιστον περιπτώσεις (μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνδικαλιστές) είναι πάρα πολύ απλό: αρκεί η διασταύρωση των περιουσιακών στοιχείων με τις φορολογικές δηλώσεις και το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών. Γιατί δεν το αποφασίζει καμμία κυβέρνηση; Διότι πολύ δύσκολα θα αποφύγουν το άνοιγμα και των δικών τους λογαριασμών! Οπότε θα ξηλωθεί όλο το πουλόβερ της διαφθοράς και της διαπλοκής! Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ένας δημοσιογράφος άρχισε να βιντεοσκοπεί με κρυφή κάμερα περιπτώσεις διαφθοράς κρατικών λειτουργών, η Βουλή αντέδρασε με πρωτοφανή ταχύτητα ψηφίζοντας νόμο που απαγορεύει την δημοσιοποίηση αυτού του υλικού, ορίζει ότι τα δικαστήρια δεν θα το λαμβάνουν υπόψη και τιμωρεί τον δημοσιογράφο για παράνομη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων! Αν μάλιστα η δημοσιογραφική έρευνα ενοχλήσει περισσότερο, η λύση είναι η δολοφονία, όπως συνέβη πρόσφατα με τον αμφιλεγόμενο αλλά ενοχλητικό για πολλούς Σ. Γκιόλνα.
Μόλις τώρα, η είσοδος μηχανογραφικών συστημάτων σε κάποιους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης (οι περισσότερες Υπηρεσίες δεν διαθέτουν καν μηχανογράφηση) αποκάλυψε απίστευτα πράγματα. 4500 πεθαμένοι (κάποιοι από το 1975!) συνέχιζαν να πληρώνονται! Είναι τέτοια η αδιαφορία των Δ. Υπαλλήλων, που κανένας δεν αναρωτήθηκε, από περιέργεια έστω, ποιος είναι αυτός ο παππούς που, με χρονολογία γέννησης 1890, είναι ακόμα ακμαίος και πηγαίνει στην Τράπεζα κάθε μήνα να εισπράξει τη συνταξή του! Τώρα μάθαμε επίσης για τη βιομηχανία παραγωγής δήθεν «αναπήρων» με συμμετοχή γιατρών και νομαρχιακών υπαλλήλων που έφτασε να δώσει σύνταξη τυφλού σε τερματοφύλακα ποδοσφαιρικής ομάδας!
Ωστόσο κανένας ακόμα δεν έχει θίξει τις συντάξεις που δίδονται σε ανύπαντρες κόρες αξιωματικών, σε όλη τους τη ζωή, ακόμα κι αν εργάζονται! Ούτε τις συντάξεις σε δήθεν αντιστασιακούς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίοι τότε δεν είχαν καν γεννηθεί! Εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται: γυναίκες που δούλεψαν μόλις 15 χρόνια αν είναι μητέρες έστω και ενός παιδιού, 45άρηδες στρατιωτικοί, 55 ετών δημόσιοι υπάλληλοι, επειδή, λέει, έχουν «ώριμο» δικαίωμα, την ίδια στιγμή που η χώρα βουλιάζει από τα χρέη. Ο ελληνικός στρατός έχει περισσότερους συνταξιούχους στρατηγούς από τον στρατό των HΠΑ!
Μια τέτοια κρατική «φιλοσοφία» είναι επόμενο να αδιαφορεί παντελώς για την προστασία της Δημόσιας περιουσίας. Πριν μερικές μέρες, στον καταχρεωμένο ΟΣΕ, συνέβη μια απίστευτη κλοπή: άγνωστοι (;) έκλεψαν έξι ολόκληρες ντιζελάμαξες, κάθε μία από τις οποίες ζυγίζει 50 τόνους, βαγόνια αλλά και δεκάδες μέτρα σιδηροτροχιάς! Οι κλέφτες τα τεμάχισαν όλα αυτά, με σκοπό την εκποίησή τους ως σκραπ, χωρίς να το πάρει χαμπάρι κανένας!
Η λέξη τιμωρία απουσιάζει από το λεξιλόγιο της Δημόσιας Διοίκησης. Είναι χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις που αναφέρει στην πρόσφατη έκθεσή του, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κ. Λέανδρος Ρακιντζής, ένας δραστήριος και τίμιος Ανώτατος Δικαστικός, που προσπαθεί να φωτίσει, τουλάχιστον, αυτό το καρκίνωμα:
- Παθολόγος Γενικού Νοσοκομείου του Εθνικού Συστήματος Υγείας, εγκατέλειπε τη θέση του, αφήνοντας παράνομα ως αντικαταστάτη, ειδικευόμενο γιατρό, με μικρότερη εμπειρία. Ως αποτέλεσμα, ασθενής που εισήχθη με πονοκέφαλο πέθανε λόγω λανθασμένης διάγνωσης. Ποινή: Καμμία!
- Υπάλληλος δήμου, ελεγκτής εσόδων-εξόδων παραπέμφθηκε για έλλειμμα 59.200.000 ευρώ στη διαχείριση του Γραφείου Παρακαταθηκών και Δανείων. Ποινή: Καμμία!
- Υπάλληλος πανεπιστημίου, υπεύθυνος για την παραλαβή πετρελαίου, παρήγγειλε τεράστιες ποσόστητες τις οποίες έκλεβε και πουλούσε στην αγορά. Η ζημιά που προκάλεσε στο Πανεπιστήμιο ήταν 7.000.000 ευρώ! Ποινή: Καμμία!
- Δύο ελεγκτές εσόδων-εξόδων έκλεψαν περισσότερα από 18 εκατομμύρια ευρώ το διάστημα 1996 έως και το 2001! Ποινή: 6 μήνες προσωρινή παύση από τα καθήκοντά τους!
Το γιατί αυτές οι εξαιρετικά σοβαρές περιπτώσεις διαφθοράς έμειναν ατιμώρητες από τις Δημόσιες Υπηρεσίες που υπέστησαν τη ζημία, είναι προφανές: οι συνένοχοι είναι περισσότεροι και σε υψηλότερα κλιμάκια Διοίκησης. Ο υπάλληλος που εμφανίζεται ότι έχει την ποινική ευθύνη συνήθως είναι ένα «χαμηλόβαθμο» στέλεχος της συμμορίας και «νονοί» είναι οι διευθυντές του, αυτοί που θα έπρεπε τιμωρήσουν τη διαφθορά!
Το εντυπωσιακό είναι ότι ο κ. Ρακιντζής επί σειρά ετών υποβάλλει ανάλογες εκθέσεις προτείνοντας θεσμικές αλλαγές για να μην υπάρχει πρόσφορο έδαφος διαφθοράς. Καμμία από τις προτάσεις του δεν υιοθετήθηκε από το Κράτος! Είναι τόσο βαθειά ριζωμένη στους Δημόσιους ληστές η αντίληψη ότι «τα χρήματα του κράτους είναι δικά μου» που ακόμα και οι τελευταίες οριζόντιες μειώσεις μισθών του επέβαλε η Κυβέρνηση στο μισθολόγιο των Δημοσίων Υπαλλήλων είχαν ως αποτέλεσμα την αύξηση των δαπανών μισθοδοσίας στα περισσότερα Υπουργεία! Σας φαίνεται περίεργο; Δεν είναι καθόλου: οι υπάλληλοι φρόντισαν να υπερκαλύψουν την απώλεια των εσόδων τους υπογράφοντας μεταξύ τους βεβαιώσεις ότι συμμετείχαν σε επιτροπές, ότι δούλευαν υπερωριακά, εκτός έδρας κ.λ.π. – κόλπο διαδεδομένο στους ληστές της Δημόσιας Διοίκησης. Διευθύντρια του υπουργείου Υγείας συμμετείχε με αμοιβή σε 31 επιτροπές(!) καταγράφει σε έκθεσή του ο κ. Ρακιντζής. Διαπιστώθηκε, επίσης, η ύπαρξη πλήθους επιτροπών και υποεπιτροπών στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού και στο υπουργείο Υγείας, οι οποίες δεν είχαν αντικείμενο εργασίας...
Μάλιστα είναι τέτοιο το θράσος τους που το κύκλωμα εξέδιδε βεβαιώσεις συμμετοχής σε επιτροπές ακόμα και τις ημέρες της κανονικής τους άδειας! Δεν μπήκαν καν στον κόπο να δουν πότε απουσίαζε ο καθένας!
Και γιατί να ενδιαφερθούν; Παίρνουν παράδειγμα από τους ηγέτες τους: σύμφωνα με τα όσα ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Πάγκαλος, ο Δημόσιος Οργανισμός ΑΓΡΟΓΗ, από το 1998 μέχρι το 2009 είχε μόλις 73 υπαλλήλους και, ξαφνικά, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο λίγο πριν τις εκλογές του 2009, απέκτησε άλλους 269! Ποιος ήταν υπεύθυνος γι’ αυτή την εξώφθαλμη παρανομία; Ο Υπουργός Δικαιοσύνης (2008) και Αγροτκής Ανάπτυξης (2009) της Ν. Δημοκρατίας Σωτήρης Χατζηγάκης! Στην Ελλάδα δεν έχει βρωμίσει μόνο το κεφάλι του ψαριού αλλά όλη η κρατική θάλασσα!
«Ευτυχώς που δουλεύουμε με βάρδιες και δεν χτυπάμε κάρτα, οπότε κάποιοι μπορεί να έρχονται σπανίως στα γραφεία. Διότι αν κάποια μέρα έρθουμε όλοι μαζί, όχι μόνο θα μείνουμε πολλοί όρθιοι, αλλά θα δημιουργηθεί...μποτιλιάρισμα στο Σύνταγμα και η ουρά των αυτοκινήτων που θα περιμένουν να μπουν στο υπόγειο πάρκινγκ της Βουλής θα σχηματίζει χιλιόμετρα...», ανέφερε συνδικαλιστής σε παλαιότερο ρεπορτάζ της εφημερίδας «Το Βήμα», αναφερόμενος στους...άπειρους συναδέλφους του στη Βουλή! Νομίζετε ότι έπαψαν οι διορισμοί στη Βουλή των συγγενών των βουλευτών; Λάθος! Με την 3987/2708/22-3-2010 κοινή απόφαση της κ. Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και του προέδρου της Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου, διορίστηκε στη Βουλή χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένο αντικείμενο και χωρίς προκήρυξη διαγωνισμού, η δακτυλογράφος στο Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρα-
κος «Σωτηρία», κ. Σοφία Ανδριτσοπούλου, ως μόνιμη πλέον υπάλληλος της Βουλής, με Α΄ βαθμό. Σας θυμίζω ότι την περίοδο της πρόσληψης η κοινή γνώμη συγκλονιζόταν από τις αποκαλύψεις για το όργιο προσλήψεων στη Βουλή και για τα προκλητικά προνόμια των χιλιάδων υπαλλήλων της – όλοι τους συγγενείς βουλευτών, τους οποίους, σε πλήρη αντίθεση με το δημόσιο αίσθημα, υπερασπίζονται οι πολιτικοί συγγενείς τους. Η κ. Σ. Ανδριτσοπούλου είναι η σύζυγος του βουλευτή Λακωνίας του ΠΑΣΟΚ κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου.
Ποιος θα σπάσει αυτό το απόστημα; Όχι αυτοί που το δημιούργησαν!
Αλλά ακόμα κι αν το ήθελε, κανένα από τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει το σύστημα. Διότι η διοίκηση μιας χώρας απαιτεί την ύπαρξη στη Δημοσια Διοίκηση 2000 ανώτερων κρατικών στελεχών που θα αναλάβουν να προωθήσουν και να επιβάλλουν όπου χρειαστει τις μεταρρυθμίσεις. Ούτε η Δημόσια Διοίκηση ούτε τα κόμματα τους διαθέτουν. Τόσα χρόνια αναξιοκρατίας και διαφθοράς έχουν απομακρύνει τους σοβαρούς ανθρώπους από την δημόσια ζωή. Δεν είναι τυχαίο ότι και τα δύο κόμματα παρουσιάζουν τα ίδια στελέχη εδώ και 20 χρόνια. Ποιος σοβαρός άνθρωπος δέχεται να συναλλάσσεται με κομπιναδόρους, να συζητάει με ανόητους και να παλεύει μάταια με τον πιο παράλογο γραφειοκρατικό μηχανισμό της υφηλίου μετά την πτώση του Ανατολικού Μπλοκ;
Είναι χαρακτηριστική η επιλογή διοικητών νοσοκομείων από τη σημερινή κυβέρνηση: ούτε ένας στους τρεις δεν έχει διοικητική εμπειρία και ούτε ένας στους δέκα σχετική εκπαίδευση. Ως διοικητές επιλέχθηκαν θεολόγος, φιλόλογος, γεωλόγος, εκπαιδευτικός, ναυπηγός, διαιτολόγος, στρατιωτικός χημικός, τελωνειακός, ηλεκτρολόγος...
Και ο Γιώργος; Τι κάνει ο Γιώργος με την διεθνή κουλτούρα και το εκσυγχρονιστικά οράματα; Ο Γιώργος Παπανδρέου ακόμα και να θέλει να αλλάξει το σκηνικό (δεν έχει δείξει καμμία ανάλογη πρόθεση) δεν μπορεί. Τον εμποδίζει το ίδιο του το κόμμα - ακόμα και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός του! Είναι μάλλον τίμιος και καλών προθέσεων αλλά δεν διαθέτει την πυγμή του ηγέτη. Θα ήταν καλός ενδεχομένως για πολιτικός της Σουηδίας ή του Καναδά, όμως είναι απολύτως ακατάλληλος για να τα «βάλει» με τα πιτ-μπουλ που εξέθρεψε ο κομματικός μηχανισμός του πατέρα του. Στηρίζεται σε όσους θα έπρεπε να αποκλείσει για πάντα από την πολιτική ζωή – ακόμα και να στείλει στη φυλακή. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, ο άνθρωπος που λίγο έλειψε να γίνει πρωθυπουργός, ήταν γνωστό σε όλη την επιχειρηματική «πιάτσα» ότι χρηματίζονταν. Οι πάντες το ήξεραν – προφανώς το ήξερε και ο Γιώργος Παπανδρέου, αλλά τον «τιμώρησε» αποκλείοντάς τον από το ψηφοδέλτιο στις προηγούμενες εκλογές. Τέτοια αυστηρότητα! Κι επειδή όλοι είναι βουτηγμένοι στη διαφθορά, ο ένας «κρατάει» τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κατάπτυστος νόμος περί ευθύνης υπουργών που παραγράφει σε 5 χρόνια κάθε αξιόποινη πράξη όχι μόνο των Υπουργών αλλά και των συνεργατών τους (!), βάσει του οποίου έχουν παραγραφεί οι ποινικές ευθύνες και του Άκη και των νεοδημοκρατών, ψηφίστηκε και από τα δύο κόμματα εξουσίας και ήταν αποτέλεσμα συνεργασίας του Β. Βενιζέλου, του σημερινού Υπουργού Οικονομικών και του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης και σημερινού Προέδρου της Βουλής, Φίλιππου Πετσάλνικου!
Μη σας κάνει εντύπωση γιατί δεν υπάρχει συναίνεση των πολιτικών στην Ελλάδα. Η εξήγηση είναι απλή: γιατί ουδέποτε οι διαφορές τους ήταν ιδεολογικές. Πάντα, η εκάστοτε αντιπολίτευση, αντιδρούσε σε κάθε θέση της εκάστοτε κυβέρνησης μόνο και μόνο για να την φθείρει ώστε να έρθει και η σειρά της να κλέψει τα δημόσια έσοδα.
Από την μια πλευρά, λοιπόν, της αντίδρασης σε κάθε μεταρρύθμιση είναι η κρατική μαφία και από την άλλη οι ομιλούντες σκελετοί του Σταλινικού Μουσείου: τα τριτοκοσμικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς. Η μισή κυβέρνηση είναι εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων, που υποτίθεται ότι καλείται να εφαρμόσει! Οι συνδικαλιστές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ που όλα αυτά χρόνια θεωρούσαν τις δημόσιες υπηρεσίες «χωράφι τους», απεργούν σε κάθε απόπειρα αλλαγής των απαράδεκτων προνομίων τους βυθίζοντας τη χώρα στο χάος. Οι απεργίες τους είναι αυταπόδεικτα παράνομες, κανένας όμως δεν εφαρμόζει τον νόμο. Οι τραμπούκοι της ομάδας κρούσης του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, εμποδίζουν πλοία να αποπλεύσουν, απαγορεύουν σε εργαζόμενους να πάνε στη δουλειά τους, κλείνουν δρόμους, λιμάνια, αρχαία μνημεία, όποτε το αποφασίσουν χωρίς κανείς να τους ενοχλεί.
Εξοχότατη,
αν ήμουν στη θέση σας θα έλεγα «να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα». Εμείς, οι σκεπτόμενοι και αξιοπρεπείς Έλληνες σάς είμαστε ευγνώμονες που δεν έχετε πάρει (ακόμα) αυτή τη θέση και εξακολουθείτε να μας στηρίζετε. Αλλά για να μπορέσουμε να σας το ανταποδώσουμε και να ξεπληρώσουμε το χρέος που συσσώρευσαν η ανικανότητα και οι μίζες των πολιτικών μας, σας παρακαλούμε: υποχρεώστε τους σε ένα και μόνο πράγμα: να αλλάξουν το κράτος-τέρας που δημιούργησαν. Να καταργήσουν την μονιμότητα της κομματικής τους πελατείας που έχουν διορίσει με απίστευτους μισθούς και προνόμια (θα γνωρίζετε υποθέτω για το «επίδομα έγκαιρης προσέλευσης» που έπαιρνε όποιος απλώς πήγαινε στην ώρα του στη δουλειά του!). Να υποχρεωθούν να εφαρμόσουν κανόνες οικονομικής διαφάνειας στα ίδια τα κόμματα και σε κάθε συναλλαγή του Δημοσίου. Αν δεν τους υποχρεώσετε δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνουν μόνοι τους! Μην τους δώσετε ούτε ένα ευρώ παραπάνω, χωρίς αυτή την προϋπόθεση, θα σας το κλέψουν!
Εξοχότατη,
παρ’ όλα αυτά η Ελλάδα μπορεί να μεγαλουργήσει, όπως το έχουν κάνει χιλιάδες Έλληνες μετανάστες, σε χώρες όπως η δική σας, όπως το έχει καταφέρει η ελληνική ναυτιλία. Μόλις το κράτος - αγχόνη σταματήσει να πνίγει όσους έχουν και ιδέες και διάθεση και παραγωγικό σφρίγος, η Ελλάδα θα ανθίσει. Βοηθήστε μας να το πετύχουμε. Απαγορέψτε στους διεφθαρμένους και ανίκανους πολιτικούς μας εσάς να εξαπατούν, εμάς να εξευτελίζουν και να στερούν από τον κόσμο του αύριο τον πλούτο που μπορεί να προσφέρει το αληθινό Ελληνικό πνεύμα – αυτό που ποτέ δεν έσβησε σ΄αυτόν τον τόπο.

Θάνος Τζήμερος

Κυριακή 27 Μαΐου 2012

ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΑΞΙΚΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΛΛΟΘΙ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.ΈΝΑ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΖΑΚΗ



Τί σημαίνει πατριωτικό και τι ταξικό καθήκον; Μπορεί να διαχωριστεί το ένα από το άλλο; Ναι, μόνο στα μυαλά των παραθρησκευτικών οργανώσεων της αριστεράς και της δεξιάς. Το ταξικό δεν υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ ξεχωριστά από το εθνικό και πατριωτικό καθήκον από την σκοπιά των καταπιεσμένων στρωμάτων του λαού. Αυτός ο δύσμοιρος ο Καρλ Μαρξ, που τόσο έχουν ασελγήσει πάνω του ιδίως όσοι εμφανίζονται ως οι πιο ακραιφνείς του οπαδοί, έγραφε ότι η ιδιαιτερότητα της εργατικής τάξης στον καπιταλισμό βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν μπορεί να συγκροτηθεί ως τάξη σαν μια «απλή άθροιση ομώνυμων μεγεθών, το ίδιο περίπου όπως οι πατάτες μέσα σ’ ένα σακί αποτελούν ένα σακί με πατάτες.» Ο Μαρξ έγραφε επίσης ότι «εφόσον εκατομμύρια οικογένειες ζουν κάτω από οικονομικές συνθήκες ύπαρξης, που ξεχωρίζουν τον τρόπο της ζωής τους, τα συμφέροντά τους και την κουλτούρα τους από εκείνες των άλλων τάξεων και τις αντιπαραθέτουν εχθρικά μ’ αυτές, συνιστούν μια τάξη. Στο βαθμό όμως που υπάρχει μόνο μια τοπική συνάφεια των συμφερόντων τους, όπως συμβαίνει ανάμεσα στους μικρούς αγρότες, και δεν δημιουργείται καμιά αίσθηση κοινότητας, κανένας εθνικός δεσμός και καμιά πολιτική οργάνωση, τότε δεν συγκροτούν τάξη.»
Με άλλα λόγια για να συγκροτηθεί μια τάξη, ιδίως η εργατική τάξη, χρειάζεται να υπάρχει συγκροτημένος λαός και έθνος που έχει θέσει στην βάση συγκρότησής του την δημοκρατία. Η εργατική τάξη είναι η μόνη που από τη φύση και τη θέση της στην αστική κοινωνία μπορεί να συγκροτηθεί αφεαυτού της σε τάξη αναδεικνύοντας την κοινότητα των συμφερόντων της, τους πανεθνικούς δεσμούς της και το δικό της πολιτικό κίνημα. Χωρίς όμως την εθνική συγκρότηση στη βάση της μιας, ενιαίας και αδιαίρετης εθνικής επικράτειας, όπου κυριαρχεί ένας λαός που υπερβαίνει την τοπική συνάφεια και τις αποκλειστικότητες της ιδιαίτερης καταγωγής κάθε διαφορετικής εθνότητας, δεν μπορεί να υπάρξει το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο η τάξη μπορεί να ανακαλύψει την κοινότητα των συμφερόντων της, να οικοδομήσει τους πανεθνικούς δεσμούς της και να αναπτύξει το δικό της πολιτικό κίνημα, το οποίο έχει ως αναγκαία αφετηρία την διεκδίκηση και την κατάκτηση των βασικών δικαιωμάτων της. Τάξη χωρίς να εγγράφεται σε λαό και έθνος, χωρίς να καθορίζεται από το δικό της κίνημα και τις δικές της ιστορικές κατακτήσεις που προάγουν την συγκρότησή της ως τέτοια μέσα στα πλαίσια της δικής της πατρίδας, δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν είναι παρά ένα «σακί με πατάτες», μια ονειροφαντασίωση «θεωρητικών» της κακιάς συμφοράς που έχουν ξεχάσει παντελώς να ασχολούνται με την πραγματικότητα και ξέρουν να χρησιμοποιούν την έννοια της τάξης μόνο σαν άλλοθι της δικής τους μιζέριας και πολιτικής προδοσίας.
Ο ΓΓ του ΚΚΕ το 1945, Νίκος Ζαχαριάδης, έγραφε: «Απ’ το βάθρο της εθνικής ανεξαρτησίας και ακεραιότητας, των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων να υποχωρήσουμε δεν μπορούμε, γιατί εδώ κάθε υποχώρηση σημαίνει προδοσία.» Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ απεκατέστησε κομματικά τον Αρχηγό, ώστε οι οπαδοί της να έχουν λατρευτικά είδωλα και πέταξε στα σκουπίδια όλα τ’ άλλα για να μπορεί να διαπράττει ελεύθερα την προδοσία για την οποία τότε προειδοποιούσε ο Νίκος Ζαχαριάδης. Όμως μην ανησυχείτε, την προδοσία την διαπράττει στο όνομα του ακραιφνώς ταξικού! Κι επομένως στους πνευματικά ανάπηρους των κομματικών εγχειριδίων δεν φαντάζει και τόσο προδοτική. Έστω κι αν γενιές και γενιές κομμουνιστών έδωσαν την ζωή και το αίμα τους για να υπερασπιστούν την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα αυτής της χώρας. Χωρίς να ζητούν τίποτε περισσότερο από την ελευθερία του λαού και της χώρας τους!
Άκρως επίκαιρος σήμερα ο Βελουχιώτης έλεγε στον ιστορικό λόγο που έβγαλε στην απελευθερωμένη Λαμία το 1944, ανήμερα στην επέτειο του ΟΧΙ: «Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ; Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν. Να λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.» Πόσο διαφέρει η σημερινή κατάσταση, από εκείνη στην οποία αναφέρεται ο Βελουχιώτης; Ελάχιστα. Βέβαια, θα μου πείτε ποιος είναι αυτός ο Βελουχιώτης που τολμά να διαφωνεί με τους σημερινούς μπαρουτοκαπνισμένους κολοσσούς του κομμουνισμού και της ταξικής καθαρότητας από το ΚΚΕ έως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Τίποτε περισσότερο από υπερπατριώτης!
Ποιοι ιστορικά θέλησαν να αποσπάσουν το ταξικό από το λαϊκό και το εθνικό; Μόνο οι θεωρητικοί της μαύρης αντίδρασης έκαναν τα αδύνατα, δυνατά να διαχωρίσουν την τάξη από τον "λαό" και το "έθνος", έτσι ώστε οι δυο τελευταίες κατηγορίες να αποκτήσουν μεταφυσική υπόσταση. Τέτοιες μεταφυσικές έννοιες δεν μπορούν παρά να εκπροσωπούνται από μεταφυσικούς θεσμούς που όσο πιο απολυταρχικοί είναι τόσο καλύτερα, γιατί στέκονται υπεράνω της κοινωνίας των ταξικών αντιθέσεων. Οι θεωρητικοί αυτοί της μαύρης αντίδρασης πίστευαν και πιστεύουν ότι ο λαός και το έθνος δεν μπορεί να είναι αυθύπαρκτες ιστορικές συλλογικότητες μέσα στην κοινωνική δράση. Δείτε, π.χ., την ευκολία που ορισμένοι στην αριστερά παπαγαλίζουν δυο κατάφωρα αντιδραστικές θέσεις: Πρώτον, την θεωρία των "δύο εθνών", του έθνους των εργαζομένων και του έθνους του κεφαλαίου, δίνοντας έτσι αριστερό πρόσημο σε μια παλιά άκρως αντιδραστική θεωρία. Αυτός που επινόησε την θεωρία των "δύο εθνών" ήταν ο αντιδραστικός φιλομοναρχικός Ντισραέλι στο έργο του η Σίβυλλα στα 1843. Αυτός μίλαγε για την αναπόφευκτη διάλυση της κοινωνικής συνοχής με την άνοδο του καπιταλισμού, όπου το έθνος διασπάται ανάμεσα σε δυο έθνη: στο έθνος της φτωχών και στο έθνος των πλουσίων. Ο μόνος που θα μπορούσε να κρατήσει την συνοχή του έθνους, αλλά και της βρετανικής κοινωνίας δεν ήταν άλλος από τον θεσμό της μοναρχίας. Αντίθετα, για όλους τους προοδευτικούς θεωρητικούς εκείνης της εποχής με κορυφαίο τον Μαρξ, το έθνος δεν ήταν μια μεταφυσική οντότητα, αλλά η ιστορική συγκρότηση ενός νέου συλλογικού κοινωνικού υποκειμένου που διεκδικεί την κυριαρχία του και την δική του ιστορική ταυτότητα, του λαού. Ο λαός αποτέλεσε την νέα ιστορική ρίζα των εθνών που γέννησαν οι αστικές επαναστάσεις.
         Λένε ότι τα σύγχρονα έθνη αποτελούν επινόηση της αστικής τάξης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία. Η ιστορία διδάσκει ότι τα σύγχρονα έθνη ήταν το ιστορικό αποτέλεσμα της μάχης της αστικής τάξης με τους εκπροσώπους του μεσαίωνα, όταν η πρώτη χρειάστηκε να κινητοποιήσει μαζί της, προκειμένου να νικήσει τους δεύτερους, το σύνολο των υπόλοιπων καταπιεσμένων κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων. Δεν ήταν επινόηση της αστικής τάξης, αλλά η αναγκαστική συμμαχία της αστικής τάξης με τους υπόλοιπους καταπιεσμένους προκειμένου να ξεφορτωθούν όλοι μαζί τους εκπροσώπους του μεσαίωνα. Έτσι γεννήθηκε η έννοια λαός και στη βάση του το σύγχρονο έθνος.
Ο λαός εμφανίζεται ως ανεξάρτητο υποκείμενο της ιστορίας από την στιγμή που σπάει τα δεσμά της απολυταρχίας, η οποία στηρίζεται στην παραδοχή ότι ο λαός και το έθνος δεν μπορούν να εκφράζονται από μόνοι τους παρά μόνο μέσα από την βούληση της υπέρτατης εξουσίας, κοσμικής και υπερκοσμικής. Να από που μας έρχεται η νεόκοπη θεωρεία των ελίτ, που δυστυχώς στην αριστερά εκφράζεται με τις θεωρίες περί ταξικών πρωτοποριών. Ο λαός και το έθνος υπάρχουν, υφίστανται μόνο όσο υπάρχει και τους εκφράζει συγκεντρωτικά η απολυταρχία. Έτσι έλεγαν οι παλιοί ρασοφόροι υποστηρικτές της μοναρχίας.
Η ιστορική αλήθεια όμως είναι εντελώς διαφορετική. Όσο κυριαρχεί ιστορικά η απολυταρχία, όσο επιβάλλονται οι κοινωνικοπολιτικές ελίτ, οι άρχοντες, οι δικτάτορες και οι παρά φύση ηγέτες, ναι, τότε δεν υπάρχει λαός, δεν μπορεί να υπάρξει λαός. Υπάρχει μόνο με το νόημα που έδινε ο Χίτλερ στην έννοια Volk, δηλαδή ενός απόλυτα υποτακτικού πλήθους υπεξουσίων, ή υπηκόων, που για να εκφραστεί μπορεί να το κάνει μόνο μέσα από επιφανείς ηγέτες ή ελίτ, που λειτουργούν σαν «πατερούληδες» έξω, πέρα και πάνω από την μάζα.
Ο λαός εμφανίζεται στο προσκήνιο της ιστορίας όταν για πρώτη φορά διακυρρήσει με την πράξη του και με το αίμα του ότι το έθνος είναι αυτός ο ίδιος, ότι δεν αναγνωρίζει κανέναν πάνω από αυτόν και επομένως δεν αναγνωρίζει κανενός είδους εξουσία που δεν πηγάζει από την θέλησή του και δεν ασκείται προς όφελός του. Κι επομένως δεν χρειάζεται κανέναν υπεράνω αυτού για να εκφράζεται, ή για να υπάρχει. Αντίθετα είναι αυτός που καθορίζει την συγκρότηση του κράτους και της επικράτειας. Αυτός είναι ο "αυτοκράτωρ λαός" όπως έλεγε ο Ρήγας. Δεν είναι τυχαίο ότι το Σύνταγμα εμφανίζεται αυτήν ακριβώς την εποχή.
Το γεγονός ότι η σύγκρουση με την τυραννία καθορίζει την πρώτη ιστορική ενότητα του λαού, αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι ο λαός είναι ενιαίος και με ενιαία θέληση, όπως λανθασμένα εκτιμούσε ο Ρουσώ. Μέσα στα πλαίσιά του συγκρούονται, ανειρήνευτα τις περισσότερες φορές, κοινωνικά στρώματα και τάξεις από την πρώτη κιόλας στιγμή. Η ενότητα του λαού μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από την αναμέτρηση των διαφορετικών κοινωνικών δυνάμεων που τον απαρτίζουν με την εξουσία και τα συμφέροντα που κάθε φορά υπερασπίζει. Γι’ αυτό και κανένας θεσμός, όσο αντιπροσωπευτικός κι αν είναι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει την λαϊκή κυριαρχία, η οποία εκφράζεται απολύτως ελεύθερα και πρωταρχικά πρώτα και κύρια μέσα από την κατοχύρωση στην πράξη του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και του συνέρχεσθαι για κάθε επιμέρους κοινωνικό στρώμα και τάξη του λαού.
Η ενότητα σήμερα του λαού που διεκδικεί να εκφράσει το ΕΠΑΜ είναι η πρωτογενής «αίσθηση κοινότητας» που χωρίς αυτήν καμμιά τάξη ή στρώμα της κοινωνίας δεν μπορεί να κατανοήσει τα δικά του ιδιαίτερα συμφέροντα. Μέσα στα πλαίσια πάντα των κοινών λαϊκών συμφερόντων που καθορίζονται, όπως πάντα, από την αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική και εξουσία. Ούτε η τάξη, όσο καλά οργανωμένη και συγκροτημένη κι αν είναι, ούτε βέβαια ο λαός, έχει ομοιογένεια. Η δύναμη ενός πολιτικού κινήματος, όπως το ΕΠΑΜ, είναι να συνδέεται οργανικά με τον λαό ως υφίσταται σε όλη την ποικιλοχρωμία του, αναδεικνύοντας μέσα από όλες τις διαφορετικότητες και τις αντιθέσεις, το κύριο, το καθοριστικό. Αυτό που μπορεί να ενώσει τις πιο πλατιές μάζες ενάντια στον κοινό αντίπαλο και να οδηγήσει στην νίκη. Διαφορετικά δεν θα μπορέσει να υπάρξει αυθεντικά παλλαϊκό κίνημα, αλλά μόνο κομματικές καρικατούρες «κινημάτων» με απόντα τον λαό.
Δεύτερο, είναι πολύ της μόδας σήμερα να κατηγορείται το ΕΑΜ ότι έχασε γιατί δήθεν δεν πέρασε από το εθνικό στο ταξικό. Πρόκειται για μια ανιστόρητη κατηγορία. Το ΕΑΜ οδηγήθηκε από την τότε ηγεσία του ΚΚΕ στην ήττα, γιατί δεν στάθηκε συνεπές έως στο τέλος στον εθνικό απελευθερωτικό χαρακτήρα του αγώνα που είχε προσδώσει εξαρχής. Ο διαχωρισμός του ταξικού από το εθνικό είναι που οδήγησε στην ήττα και στον εμφύλιο. Εκεί βρισκόταν το πρόβλημα. Η κατάκτηση του έθνους και της εκπροσώπησής του από την εργατική τάξη και την διανόηση, που είχε ήδη συντελεστεί μέσα στην κατοχή με το κίνημα αντίστασης, αποτελούσε κορυφαία ταξική πράξη που χωρίς αυτή δεν νοείται η ανάδειξη της εργατικής τάξης και του νέου ταξικού μπλοκ δυνάμεων στην εξουσία. Αυτό ήταν το ΕΑΜ. Δυστυχώς, με την απελευθέρωση η τότε ηγεσία του ΚΚΕ εγκατέλειψε, ίσως δίχως ποτέ να καταλάβει, το ταξικό και συνάμα εθνικό επίτευγμα διασπώντας την απόλυτη συνάφεια του ταξικού με το εθνικό. Σ’ αυτό οφείλεται η ήττα, αλλά και στο γεγονός ότι ολόκληρο το κίνημα και μαζί του ο λαός σύρθηκε σ’ έναν καταστροφικό εμφύλιο που επέβαλε και διεξήγαγε με τους δικούς της όρους η αντίδραση.
Το ΕΠΑΜ δεν πρόκειται να επαναλάβει το ίδιο λάθος. Δεν πρόκειται να διαχωρίσει το ταξικό από το εθνικό. Στις μέρες μας είναι αδύνατο και αδιανόητο να εκπληρώσεις το ένα χωρίς το άλλο. Κοινός παρανομαστής και των δυο είναι η κινητοποίηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού μέσα από την συνειδητοποίηση ότι πέρα από τις επιμέρους αντιθέσεις υπάρχει κάτι που μπορεί να την ενώσει: το γεγονός ότι το υπάρχων καθεστώς – όπως κι αν το εννοεί ή να το ερμηνεύει κανείς – δεν συμβιβάζεται πλέον με την ίδια την επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, αλλά και του ίδιου του έθνους όπως έχει ιστορικά συγκροτηθεί και έχει διεκδικήσει την ανεξαρτησία του. Όποιος θεωρεί ότι αυτά είναι ζητήματα δευτερεύοντα μπροστά στο όποιο «καθαρό» ταξικό καθήκον, τότε είτε δεν έχει καταλάβει απολύτως τίποτε από ότι συμβαίνει, είτε είναι αιχμάλωτος της ιδεολογίας του ιμπεριαλισμού που από γεννησιμιού της στηρίχθηκε στην άρνηση του έθνους στο όνομα του κοσμοπολιτισμού και στην άρνηση του λαού και της δημοκρατίας στο όνομα του κορπορατισμού, με φασιστική, υπερεθνική, ή άλλη φανταχτερή δήθεν διεθνιστική περιβολή.
21/5/2012

Δημήτρης Καζάκης,

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΖΑΚΗΣ
O Δημήτρης Καζάκης είναι οικονομολόγος-αναλυτής με επαγγελματική διαδρομή σε επιχειρήσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αρθρογραφούσε σε τακτική βάση στην εφημερίδα Ποντίκι και στο περιοδικό Hellenic Nexus έως τον Νοέμβριο του 2011. Είχε καθημερινή εκπομπή στο ραδιόφωνο στο ΡΑΔΙΟ 9 (9,89), η οποία διεκόπη στις 9/2/2012. Έχει εκδόσει το βιβλίο "Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΜΠΗΪΑ - Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας χρεοκοπίας", Δεκέμβριος 2011, εκδόσεις "ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ". Σήμερα εκδίδει μαζί με τον Μάνο Κακλαμάνο και τον Γιώργο Χριστοφορίδη την εφημερίδα το Χωνί και έχει καθημερινή εκπομπή στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Ράδιο χωρίς FM. Έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στη συγκρότηση του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.), του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος.