Εθνικά θέματα σε αδύναμες πλάτες!

Συμφωνία Τουρκίας -Λιβύης! Μέγας ο κίνδυνος για Ελλάδα και Κύπρο, που προστίθεται στα συσωρευμενα  προβλήματα  από τις προκλήσεις της Τουρκίας! 

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ, ελληνοτουρκικά και Κυπριακό, περιγράφουν ένα πλέγμα προβλημάτων με βάρος που δεν αντέχουν οι πλάτες της κυβέρνησης.

Η κατάσταση στο προσφυγικό έχει ξεφύγει, καθώς με βάση τα συμφωνηθέντα με  τους Ευρωπαίους, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν αποδεχθεί ότι η Ελλάδα θα γίνει χώρα δεσμοφύλακας προσφύγων και μεταναστών. Η επιλογή της Κυβέρνησης είναι η δημιουργία κλειστών κέντρων κράτησης ενός πληθυσμού μεταναστών και προσφύγων, που αυξάνεται κατά 10.000 ανθρώπους το μήνα. Ένας απλός πολλαπλασιασμός αρκεί για να κατανοήσει κάποιος ότι- εφόσον οι ροές συνεχίζονται , οι Ευρωπαίοι δεν συμμετέχουν στον επιμερισμό των βαρών της φιλοξενίας και οι επαναπατρισμοί είναι ανέφικτοι- το σχέδιο της κυβέρνησης για τη δημιουργία φυλακών για πρόσφυγες ανά την Ελλάδα είναι ανέφικτο.

Οι ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ του διεθνούς παράγοντα, για ταχεία διευθέτηση του Κυπριακού είναι ολοφάνερες. Τράπεζες και πετρελαϊκοί κολοσσοί έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια Ευρώ και πιέζουν για τη δημιουργία περιβάλλοντος σταθερότητας, που θα εξασφαλίσει την υπεραπόδοση των επενδυμένων κεφαλαίων. Είναι προφανές επίσης ότι, οι εν λόγω κεφαλαιούχοι,  δεν αναζητούν μια δίκαιη και  βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Ζητούν ταχεία ρύθμιση, η οποία είναι αδύνατο  να μη λαμβάνει υπόψη της τον δεδομένο συσχετισμό  δύναμης. Στην προκειμένη περίπτωση, θα πρέπει να μη μας διαφεύγει ότι η Τουρκία έχει διατυπώσει ξεκάθαρα αυτό που θεωρεί συμφέρον της και το υπερασπίζεται στην πράξη χωρίς να συναντά την παραμικρή αντίσταση.

ΤΑ ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΑ Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αποτελούν το έδαφος πάνω στο οποίο καρκινοβατεί το προσφυγικό και βυθίζεται το Κυπριακό. Ο συντριπτικά σε βάρος της Ελλάδας συσχετισμός δύναμης λειτουργεί ευνοϊκά για την προώθηση των τουρκικών απόψεων και θέσεων. Εξ άλλου ο συσχετισμός της δύναμης αποτυπώνεται στο «δίκαιο» που διέπει τις διεθνείς σχέσεις.

ΚΑΤΩ από την αίσθηση αυτής της αδυναμίας (και) η σημερινή κυβέρνηση έχει επιλέξει να ακολουθεί μια «κατευναστική» πολιτική απέναντι στην Άγκυρα, η οποία ωστόσο δεν φαίνεται να ικανοποιείται με τίποτε λιγότερο από τα πάντα : Την αρπαγή της κυπριακής ΑΟΖ, την εξαφάνιση του Καστελόριζου από την Ανατολική  Μεσόγειο, έτσι ώστε η τουρκική ΑΟΖ να συναντήσει την αιγυπτιακή και τη διανομή και συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.

Εφημερίδα «ΠΟΝΤΙΚΙ»

Οι Δήμαρχοι των πεντε(5) νησιών του Αν Αιγαίου, αποδοκιμάζουν τα μέτρα της κυβέρνησης για το Μεταναστευτικό!

Οι πέντε (5) δήμαρχοι των νησιών του ανατολικού Αιγαίου που πλήττονται από το προσφυγικό/μεταναστευτικό  απορρίπτουν τα κυβερνητικά μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση, μόλις την περασμε΄νη εβδομάδα, μετά από αποφάσεις που λήφθηκαν από τα δημοτικά τους συμβούλια! Πεισσότερο αναλυτικά:

Οι  δήμαρχοι:  Ανατολικής Σάμου, Γεώργιος Στάντζος , Κω, Θεοδόσης Νικηταράς, Λέρου, Μιχαήλ Κόλιας, Μυτιλήνης, Στρατής Κύτελης και Χίου, Σταμάτιος Κάρμαντζης, στην κοινή δήλωση που κατέθεσαν δημόσια,  αναφέρουν:
«Οι δήμαρχοι των πέντε ακριτικών νησιών που πλήττονται περισσότερο από το μεταναστευτικό/προσφυγικό πρόβλημα, δηλώνουμε ότι:

1. Δεν αποδεχόμαστε τις εξαγγελίες της κυβέρνησης σχετικά με τον σχεδιασμό που πρόσφατα ανακοίνωσε.
2. Ζητάμε την τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεών της για το παραπάνω ζήτημα.
3. Να σεβαστεί η κυβέρνηση τις αποφάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων μας.
4. Να αποσυμφορήσει άμεσα και μαζικά τα νησιά.
5. Να προβεί στη φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων.

Επίσης δηλώνουμε κατηγορηματικά ότι δεν είχαμε καμία ενημέρωση και πληροφόρηση σχετικά με τις πρόσφατες κυβερνητικές εξαγγελίες.
Ζητάμε τη συμπαράσταση του συνόλου των συναδέλφων μας, όλης της επικράτειας, στις δύσκολες στιγμές που περνάνε τα νησιά μας.
Σε κάθε περίπτωση, ενωμένοι και με ομοψυχία θα αντιμετωπίσουμε αυτό το σημαντικό πρόβλημα που αφορά την ασφάλεια και την ευημερία τους».

Και τώρα βρισκόμαστε  σε αναμονή των θέσεων της κυβέρνησης, μπροστά στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, ύστερα  από την κοινή δήλωση των δημάρχων! Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως θα περίμενε η κυβέρνηση ακόμα και με δημάρχους "δικούς της" !

Καθίζηση και κυβερνητικό «αλαλούμ» στην κυβέρνηση, από την πρώτη μεγάλη δοκιμασία της από το μεταναστευτικό!

Δημήτρης Κυπριώτης

Η ΝΔ είχε τις δικές της αυταπάτες στο προσφυγικό, όπως  και  ο ΣΥΡΙΖΑ στις αξέχαστες «διαπραγματεύσεις» του με την Τρόικα! Τώρα λοιπόν η ΝΔ  πληρώνει την ανυπαρξία μεταναστευτικής πολιτικής και κάνει ότι είναι δυνατό  για να μην αποκαλυφθεί αυτή  η «γύμνια».  Για αυτό το λόγο έχουν επιστρατευτεί σχεδόν όλα τα ΜΜΕ, που  ασχολούνται με οτιδήποτε  άλλο, ενώ για το μεταναστευτικό η πληροφόρηση είναι επιδερμική, χωρίς να αναφέρονται  στην ουσία του θέματος και στα προβλήματα που δημιουργεί.

Επίσης μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, αποδείχθηκε ότι η κυβέρνηση στερείται υπεύθυνου  χειριστή του θέματος, με αποτέλεσμα  να  πελαγοδρομεί, να αλληλοσυγκρούονται καθήκοντα υπουργών και κανείς να μην  θέλει να αναλάβει την «καυτή πατάτα» της αποκλειστικής  διαχείρισης αυτής της κρίσης. Και για του λόγου το αληθές:

• Μετά από την κατάργηση του υπουργείου μεταναστευτικής πολιτικής, οι αρμοδιότητες και τα καθήκοντα ανατέθηκαν στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Όμως,  από μια στιγμή και μετά ο αρμόδιος υπουργός κ. Μ. Χρυσοχοίδης, αντιλαμβανόμενος τις δυσκολίες και κυρίως τη φθορά που θα έχει, αν εξακολουθήσει να ασκεί τις αρμοδιότητες της μεταναστευτικής πολιτικής, αποποιήθηκε των αρμοδιοτήτων αυτών, την έκανε με ….ελαφρά  πηδηματάκια , όπως λέει και ο λαός, δηλώνοντας με καμάρι,   ότι αυτός  ασχολείται με την Ασφάλεια και την Τάξη.
• Ο αναπληρωτής υπουργός του,  ο κ. Γ. Κουμουτσάκος, με τη σειρά του και αυτός, όταν αντιλήφθηκε τα προβλήματα, ανέλαβε……. δημόσιες σχέσεις με ομολόγους του, συζητώντας μεταξύ «τυρού και αχλαδιού» τα σοβαρά προβλήματα του μεταναστευτικού!
• Ο πρωθυπουργός βλέποντας την αποστασιοποίηση των υπευθύνων που όρισε για να διαχειριστούν το θέμα, ανέθεσε στον εξωκοινοβουλευτικό υφυπουργό Άμυνας κ.  Α. Στεφανή, να καταρτίσει, να  οργανώσει και να συντονίσει σχέδιο μεταναστευτικής πολιτικής, εντολή την οποία σύντομα την διεκπεραίωσε και την παρουσίασε.  Αλλά και αυτός όμως  δεν είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος,  ως εκ της θέσεώς του, την οποία, έστω και προσωρινά,  μπορεί και να «παραμελεί»

Για τους παραπάνω λόγους αναζητείται επειγόντως έτερος ουσιαστικός διαχειριστής, να γίνει  και ο αποκλειστικά υπεύθυνος, εκτός και αν γίνει το θέμα αυτό, η αφορμή για την επαναξιολόγηση μερικών εκ των υπουργών, της 1^ης συνθέσεως κυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη!

Προς το παρόν ο Κ. Μητσοτάκης επέλεξε και όρισε Γενική Συντονίστρια προστασίας ασυνόδευτων παιδιών ως επιμέρους θέμα……

Πάντως την εβδομάδα που πέρασε κατέκλυσαν στην κυριολεξία οι μετανάστε και οι πρόσφυγες τα νησιά όπως: Στη Λέσβο(1.615) στη Χίο(548) και στη Σάμο (630), ενώ οι ροές εξακολουθούν και παραμένουν αμείωτες και την τρέχουσα εβδομάδα, χωρίς να έχει γίνει τίποτα, τουλάχιστον για να περιοριστούν….

Δύο πρόσωπα επιλογής πρωθυπουργού που δικαίως σχολιάστηκαν!!!

Δημητρης Κυπριώτης

Τις τελευταίες ημέρες απασχόλησε την επικαιρότητα, πλέον των άλλων πολιτικών ειδήσεων, η τοποθέτηση της κ. Ειρήνης Αγαπηδάκη, ως Εθνικής Συντονίστριας για την προστασία των ασυνόδευτων παιδιών της μετανάστευσης και οι  δηλώσεις του  κ. Θάνου Ντόκου, αναπληρωτή συμβούλου  Εθνικής Ασφάλειας, για τις σχέσεις Ελλάδας –Τουρκίας.

 Σύμφωνα με τις πληροφορίες, που διέρρευσαν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η περίπτωση της  κ. Α. Αγαπηδάκης  αποτελεί  μια ομιχλώδη πρόταση, εξ αιτίας των διευρυμένων επαφών της με το ίδρυμα Soros (Open society) και με ότι συνεπάγονται η συμμετοχή και  οι δράσεις της με το Ίδρυμα αυτό,  σε σχέση με το ρόλο του στα Εθνικά μας Συμφέροντα!

Η περίπτωση του κ. Θ. Ντόκου έχει να κάνει με τις «περίεργες» δηλώσεις του σε ξένο πρακτορείο Ειδήσεων, με τις οποίες ούτε λίγο ούτε πολύ, έθεσε θέμα επίλυσης διμερών διαφορών Ελλάδας-Τουρκίας,  πάνω στα κοινά προβλήματα και συμφέροντα και στην  υιοθέτηση   θετικής ατζέντας»!!!. 

 Προφανώς ο αναπληρωτής Εθνικής Ασφάλειας της Ελλάδας, υπονοεί ότι η θετική ατζέντα θα καλύπτει  όλο το φάσμα των διεκδικήσεων της Τουρκίας, αφού η Ελλάδα τη μόνη διαφορά που αναγνωρίζει είναι αυτή της Υφαλοκρηπίδας!

Οι  θέσεις όμως αυτές,  δεν διατυπώνονται  για πρώτη φορά από τον κ. Θ. Ντόκο, αφού ήταν μέχρι πρότινος γενικός  διευθυντής του γνωστού και μη εξαιρετέου Ιδρύματος  ΕΛΛΙΑΜΕΠ, που έχει καταθέσει και έχει υποστηρίξει παρόμοιες θέσεις πολλάκις στο πρόσφατο παρελθόν.

Να λοιπόν για ποιο λόγο σηκώθηκε πολύ σκόνη για τις τοποθετήσεις των συγκεκριμένων προσώπων  στις ευαίσθητες αυτές θέσεις και γιατί   αυτά τα πρόσωπα δημιουργούν δικαιολογημένα πολλά ερωτηματικά. Το γεγονός όμως που βαραίνει ακόμα περισσότερο την περίπτωση αυτών των προσώπων είναι,  ότι αυτά τα δύο πρόσωπα ήταν της απόλυτης  επιλογής που ίδιου του πρωθυπουργού!!

ΟΧΙ: Δεν πρόκειται για αλληλεγγύη. Κάτι άλλο πιο σοβαρό συμβαίνει!

Δημήτρης Κυπριώτης

Εύλογα διερωτάται κάθε καλόπιστος Έλληνας:

Γιατί, τόσα στρατόπεδα, σε όλην την Επικράτεια της Χώρας, τόσα δημόσια και δημοτικά στάδια, αλλά και τόσα αθλητικά κέντρα, δεν άνοιξαν όλα αυτά τα χρόνια που έχουν περάσει,  για να στεγάσουν άστεγους και άπορους Έλληνες  και τόσους άλλους απογοητευμένους και δυστυχισμένους ανθρώπους, που από τη μια στιγμή στην άλλη βρέθηκαν στους «πέντε» δρόμους και στα παγκάκια, εξ΄ αιτίας της κρίσης που έφεραν στην Ελλάδα «ύποπτες» και πάντως όχι αθέλητες πολιτικές;

Εύκολα διερωτάται ο κάθε καλόπιστος Έλληνας:

Γιατί, τόσα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και τόσα δωμάτια ξενοδοχείων, τελευταία δε και τόσα παλαιά Μοναστήρια και ξενώνες της Εκκλησίας, αλλά και  τόσα παραθεριστικά οικήματα σε θέρετρα των Ενόπλων Δυνάμεων, διατέθηκαν σε πρόσφυγες και μετανάστες πάσης φύσεως και  γιατί όλα αυτά, μαζί και επιδόματα, δεν διατέθηκαν σε ανήμπορους Έλληνες, που δεν έχουν «που την κεφαλήν κλίναι»;

Εύκολα διερωτάται κάθε καλόπιστος Έλληνας:

Γιατί, παρασκευάστηκαν και διανεμήθηκαν εκατομμύρια ημερήσιες μερίδες φαγητού από εταιρείες catering, για όλους αυτούς τους μετανάστες και πρόσφυγες που στάλθηκαν στα Νησιά μας, μέσω εγκληματιών διακινητών από τα παράλια της Τουρκίας, στη βάση επιμελημένου σχεδίου και γιατί δεν έγινε το ίδιο , έστω και σε πολύ μικρότερη κλίμακα, για να σιτισθούν οι χειμαζόμενοι και πεινασμένοι Έλληνες, που στοιβάζονται στα συσσίτια της Εκκλησίας και ορισμένων δήμων; 

Αυτή δεν είναι Αλληλεγγύη

Είναι δυνατόν λοιπόν το επίσημο κράτος να μιλάει για αλληλεγγύη, όταν αυτή στρέφεται αποκλειστικά στους πρόσφυγες αλλά και στους πάσης φύσεως χιλιάδες παράνομους μετανάστες, που μας στοιβάζει η Τουρκία στα Νησιά μας και από εκεί η κυβέρνηση  τους μεταφέρει στην Ηπειρωτική Ελλάδα σε μόνιμες εγκαταστάσεις, αγνοώντας επιδεικτικά και συνεχώς τους εγκαταλειμμένους και άστεγους στο κρύο και στη ζέστη Έλληνες; Τι σόι αλληλεγγύη a la karte είναι αυτή;

Η πραγματικότητα και τα φαινόμενα που βλέπουμε, άλλα μας λένε

Ο καλόπιστος λοιπόν Έλληνας πιστεύει  ότι:  αυτή η ενθάρρυνση, διευκόλυνση και υποστήριξη της «εισβολής των μυρίων»,  δημιουργεί πλέον συνθήκες εποικισμού της Ελλάδας και όχι ενσωμάτωση με το γηγενή πληθυσμό, τα ήθη και τα έθιμά της χώρας, όπως θέλουν οι κυβερνώντες να την παρουσιάσουν.

 

Πρόκειται για μια καθαρή πολιτική επιλογή της πολιτικής και οικονομικής ελίτ, που γίνεται σε άμεση και αγαστή συνεργασία και με  εντολές της γραφειοκρατίας της γερμανό- διοικούμενης ΕΕ, με σκοπούς που υπερβαίνουν τη λογική κάθε υγιούς ανθρώπου. Ο εθνομηδενισμός από όπου και αν προέρχεται, δεξιά ή αριστερά, με σκοπό τη διάσπαση της κοινωνικής συνοχής των εθνικών κρατών, αλλά και η κατάργηση εργασιακών δομών, δικαιωμάτων και οικονομικών απολαβών,  με  τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών(ΕΟΖ), έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο των παγκοσμοποιητών της Νέας Τάξης πραγμάτων και το θύμα τους είναι η Ελλάδα, που προηγουμένως όμως  φρόντισαν να χρεοκοπήσουν, να  λεηλατήσουν και να απαξιώσουν. 

Ήδη με τις  ανακοινώσεις περί νέων κλειστών κέντρων σε πέντε (5) νησιά, Λέσβο, Χίο, Σάμο, Κω και Λέρο ή και ελεγχόμενων δομών στην Ηπειρωτική Ελλάδα που θα αναπτυχθούν, άγνωστες πόσες σε αριθμό και σε ποιες Περιφέρειες και σε ποιους δήμους, είναι το κύριο πνεύμα του σχεδίου της κυβέρνησης για το προσφυγικό –μεταναστευτικό, «διανθισμένο» και με διάφορα άλλα ρουσφετολογικά στοιχεία, για να καμφθεί η αντίδραση των τοπικών κοινωνιών!

Ερώτημα: Μπορούν να αλλάξουν αυτά τα σχέδια  της κυβέρνησης και να υπάρξει λύση στο μέγα αυτό πρόβλημα; 

 Από όσα  παρατέθηκαν παραπάνω είναι προφανές ότι, σταδιακά αλλά με αυξανόμενους ρυθμούς δημιουργείται ο εποικισμός στη Χώρα και τα μεγάλα λόγια για αλληλεγγύη που πρέπει να επιδείξουν  οι  Έλληνες, το  άνοιγμα των «πρωθυπουργικών αγκαλιών»  κλπ, είναι δηλώσεις που στοχεύουν να ρίξουν πρωταρχικά «στάχτη στα μάτια  Ελλήνων και Ξένων »,  αφού η κυβέρνηση είναι πολύ αδύναμη για να επιβάλει τη θέλησή της στους συμμάχους της, προς δόξα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που προσπάθησε να εφαρμόσει  και αυτή μια ανάλογη πολιτική,  όταν είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας, πράγμα που δεν το πέτυχε!

Μιλώντας δυνητικά, πιστεύουμε ότι «η μικρά αλλά έντιμος  Ελλάδα»  θα μπορούσε να είχε ξεμπλέξει από την  ιστορία αυτή, αν υπήρχε μια συντονισμένη και από κοινού προσπάθεια από τα δύο μεγαλύτερα κόμματα και αν είχαν βρει έναν κοινό τόπο συνεργασίας στα μεγάλα εθνικά θέματα και είχαν λάβει υπόψη τους τη θέληση του λαού. Κάτι τέτοιο όμως φαίνεται αδύνατο την περίοδο αυτή, όπως φάνηκε άλλωστε ξεκάθαρα και στη χθεσινή  συνεδρίαση της Βουλής, στην «ώρα του πρωθυπουργού». Αυτό που εξακολουθεί να πρυτανεύει στον δικομματισμό,  είναι η εξουσία!

Δυστυχώς, το λέμε με θλίψη, ο ελληνικός λαός δεν έχει να περιμένει τίποτα παραπάνω στο μείζον  θέμα του Μεταναστευτικού και  δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός, αν αντιδράσει ό ίδιος δυναμικά, σταθερά και με επιμονή, γεγονός  που  οι πολίτες δεν το έχουν συνειδητοποιήσει στο βαθμό που θα έπρεπε, είτε επειδή φοβούνται να αντιδράσουν, είτε επειδή ευρίσκονται σε κατάσταση πραγματικού σοκ, που προήλθε  από τα προβλήματα της χρεοκοπίας που βιώνουν τα τελευταία δέκα χρόνια τώρα, με αποτέλεσμα να δρουν οι δανειστές ανενόχλητοι.

Ποτέ όμως δεν είναι αργά, εκτός από την περίπτωση που, αφενός αργήσει να δοθεί  η δυναμική απάντηση των πολιτών στο πρόβλημα και αφετερου, η Ελλάδα  να κινδυνεύσει πολύ να χαθεί ως Έθνος, «από προσώπου Γης» !

ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΑΛΛΑ ΑΛΗΘΙΝΑ: ΝΔ –ΣΥΡΙΖΑ κράτα με να σε κρατώ!

Με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και με τα «ρετάλια» που μαζεύτηκαν από δεξιά και αριστερά, ψηφίστηκε οριακά η Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία δεν συμφωνούσε δήθεν η ΝΔ και για αυτό την χαρακτήριζε κακή-κάκιστη, ενώ έστελνε τα κομματικά της στελέχη και τους οπαδούς της στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία! 

Φυσικά η ίδια δεν θα μπορούσε να προσχωρήσει σε μια Συμφωνία Πρεσπών και άφησε το ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη «βρομοδουλειά». Τώρα όμως που είναι η ίδια κυβέρνηση  κάνει τον…. Κινέζο και ο Κ. Μητσοτάκης  το παν για να ενταχθούν τα Σκόπια στην ΕΕ, αφού είναι για το συμφέρον της Ελλάδας και της….. ΕΕ!! Και όχι μόνον αυτό, αλλά με περίσσιο θράσος και χωρίς να κοκκινίζει ο υπουργός του,  ο «μακεδονομάχος» Α. Γεωργιάδης, δηλώνει: «…και ο Μέγας Αλέξανδρος να ήταν πρωθυπουργός δεν θα μπορούσε να την... καταργήσει!» Χαρείτε τους  αγνοί ψηφοφόροι της ΝΔ!

Με κυβέρνηση ΝΔ και με τις πλάτες τώρα του ΣΥΡΙΖΑ, μεταφέρονται οι πάσης φύσεως μετανάστες από τα Νησιά στην Ηπειρωτική Ελλάδα, με την υποδοχή τους στο λιμάνι του Πειραιά να είναι  προετοιμασμένη   από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ!!  Να λοιπόν που τώρα, πόσο  όμορφα και ωραία  αντιστραφήκαν οι όροι και τη  βρομοδουλειά πλέον στη φάση αυτήν  την κάνει η ΝΔ, αφήνοντας άφωνους ακόμη και τους οπαδούς της,  ο δε ΣΥΡΙΖΑ από την μεριά της αντιπολίτευσης τώρα, απολαμβάνει την πολιτική που είχε  χαράξει και εφάρμοζε κρυφά εκείνος , «λιάζοντας» τους λαθρομετανάστες στην Ομόνοια και αλλού, κατά την προσφιλή έκφραση της κυρίας Τασίας, επειδή  εκείνον τον καιρό δεν  τολμούσε ποτέ να την εφαρμόσει φανερά, για  το φόβο της ψευτοκριτικής της ΝΔ!!!

Τι δεν καταλαβαίνετε;

Πάρα πολύ απλά, ο δικομματισμός ενεργεί σαν ένας καλός συνεταιρισμός μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, που εναλλάσσει   κατά περιόδους «πρόεδρο και επιτελείο», που  εφαρμόζει  όμως την ίδια ακριβώς πολιτική, άσχετα ποιος είναι στη διοίκηση. Έτσι με τον τρόπο αυτόν δίνεται η ευκαιρία στα «συνεταιράκια», να ισοφαρίζουν τις μεταξύ τους υποχρεώσεις και ό ένας συνεταίρος  να βγάζει τον άλλον από  δυσκολίες που αντιμετωπίζει, όταν παίρνονται  αποφάσεις που δεν περιλαμβάνονται στις υποσχέσεις και στις δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει  απέναντι στο λαό,  πριν από την ανάληψη της διοίκησής τους! Έτσι απλά και καθαρά!

Ένας ακόμη αθάνατος αξιωματικός: Ο ΝΑΥΑΡΧΟΣ Λ. ΒΑΣΙΛΙΚΟΠΟΥΛΟΣ

Για να μαθαίνουν οι νέοι……….

Ο Λεωνίδας Βασιλικόπουλος  αντιναύαρχος εν αποστρατεία του Πολεμικού Ναυτικού, επίτιμος αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (ΓΕΝ) και πρώην διοικητής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ). Φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Βασιλικόπουλος παραγκωνίστηκε επί Κώστα Σημίτη.

Επί Χούντας, εξελίχθηκε σε «μεγάλο μπελά»  και η αντιστασιακή του δραστηριότητα ποτέ δεν αμφισβητήθηκε, όπως  και η συμμετοχή του στο Κίνημα του Ναυτικού για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ως Αρχηγός ΓΕΝ (1986-1989) αντιμετώπισε με απόλυτη  επιτυχία τους Τούρκους στην κρίση του 1987, με την κινητοποίηση του Πολεμικού Ναυτικού, που οδήγησε  στην αποτροπή των τουρκικών σχεδίων για πετρελαϊκές έρευνες στο Αιγαίο.

Ως Διοικητής της ΕΥΠ (1993-1996) στήριξε τους Σέρβους στη Βοσνία, αύξησε τη συνεργασία των υπηρεσιών Ελλάδας-Κύπρου και παρείχε έγκαιρα σωστές πληροφορίες στην κρίση των Ιμίων, οι οποίες όμως αγνοήθηκαν από τον Κώστα Σημίτη, που αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί του!  Επίσης, ήρθε σε σύγκρουση με τους συνδικαλιστές της Υπηρεσίας επιβάλλοντάς τους κυρώσεις, καθώς θεωρούσε βλαβερή τη δραστηριότητά τους.

Ο Ναύαρχος Λεωνίδας Βασιλικόπουλος ως  ένας από τους Αξιωματικούς που συνελήφθησαν στη δικτατορία, βασανίστηκε σκληρά και απάνθρωπα, αλλά δεν λύγισε ποτέ…

Ο Κρίτωνας Βασιλικόπουλος, υπερήφανος γιος ενός πατέρα που άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του όχι μόνο στο ΠΝ το οποίο υπηρέτησε με πάθος αλλά στην ίδια την ιστορία, μας μεταφέρει ένας μέρος από την κατάθεση του Ναυάρχου Βασιλικόπουλου, από τη δίκη των βασανιστών του.

«Από την επιβολή διά βιαίων και δολίων μέσων της δικτατορίας στην Ελλάδα βρέθηκα ενεργώς αντίθετος στο τυραννικό καθεστώς της.Μου το επέβαλλε η ιδιότητά μου του Έλληνα Αξιωματικού που είχε καθήκον να προφυλάσσει τις ελευθερίες του λαού.

Υπέστην διώξεις. Κάλυψα όλο το φάσμα των διώξεων ( ΕΣΑ, Ασφάλεια, φυλακή, εξορίες), την πρωτοκαθεδρία όμως την δίνω στο ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Όταν με πήγαν μπροστά στον Θεοφιλογιαννάκο μου είπε:
« Είμαι ο ταγματάρχης Θεοφιλογιαννάκος, αυτός που οι σταθμοί χαρακτηρίζουν σαν βασανιστή. Σε διαβεβαιώ ότι κάνω τη δουλειά μου ακριβώς έτσι. Η μόνη περίπτωση να μην ομολογήσεις είναι αν είχες μαζί σου υδροκυάνιο να αυτοκτονούσες.
Γιατί μόνο οι νεκροί δεν μιλούν εδώ».
Τον θάλαμο των βασανιστηρίων τον έλεγαν «καλούπι».
Ένα δωματιάκι που δεν ξεπέρναγε τα 4 τετραγωνικά μέτρα.
Κλεισμένος εκεί με τη «συντροφιά» δύο φρουρών με ζωώδη ένστικτα.
Όρθιος και ακίνητος συνεχώς χωρίς νερό, χωρίς τροφή, προπηλακιζόμενος και δερόμενος.
Διψούσα διαρκώς και οι στρατονόμοι ουρούσαν σε ένα ποτήρι και μου το πρότειναν να πιω…
Τις πρώτες τρεις ημέρες τα πράγματα ήταν σχετικά εύκολα. Πονούσα, υπέφερα, διατηρούσα όμως τον έλεγχο της συνειδήσεως.
Μετά την τρίτη ημέρα, η συνεχής ορθοστασία, η δίψα, η αϋπνία, τα χτυπήματα, σε συνδυασμό με την χορήγηση παραισθησιογόνων με έκαναν να ζω σε μια εντελώς εξωπραγματική κατάσταση.
Φοβερές παραισθήσεις άρχισαν να με βασανίζουν.
Το «καλούπι» έπαυε να υπάρχει και τα τέσσερα μέτρα έπαιρναν διαστάσεις απέραντες…
Με οδηγούσαν στο εκτελεστικό απόσπασμα και με εκτελούσαν… Έβλεπα να συλλαμβάνουν την γυναίκα μου, άλλοτε να πεθαίνει η μάνα μου… Άκουγα ακόμα και τις φωνές τους…
Το ξημέρωμα με έβρισκε με ξεχαρβαλωμένο το νευρικό σύστημα και αδιάκοπα ένα φοβερό ερώτημα με τυραννούσε: μήπως τη νύχτα ανάμεσα στις παραισθήσεις μου ξέφυγε τίποτα;
Την έβδομη ημέρα κατέρρευσα και λιποθύμησα.
Όταν συνήλθα, βρέθηκα πάνω σε ένα στρώμα κλειδωμένος σε ένα κελί.
Έτσι τελείωσε το πρώτο στάδιο της ανάκρισης.
Ακολούθησαν και άλλα πανομοιότυπα.
Είχα όμως ένα πλεονέκτημα:
Ήξερα πια πόσο μπορούσα να ζητήσω από τον εαυτό μου να αντέξει».

Κύπρος: Ταυτοποιήθηκαν οστά του Γιώργου Παπαλαμπρίδη που έπεσε το 1974 στον Πενταδάκτυλο και Άφιξη οστών στην Αθήνα!

Μόνο τρία οστά του υπολοχαγού Γιώργου Παπαλαμπρίδη από τα Γιάννενα κατάφερε να βρει και να ταυτοποιήσει η Επιτροπή για Αγνοούμενα Πρόσωπα, 44 χρόνια μετά το θάνατό του στην οροσειρά του Πενταδάκτυλου. Ο υπολοχαγός στο 399 Τάγμα Πεζικού της Εθνοφρουράς Κύπρου και διοικητής του Β’ Λόχου πολέμησε τους Τούρκους εισβολείς στην Άσπρη Μούτη, το πιο ψηλό σημείο της κορυφής Αλωνάγρα.

Πληροφορίες του ΑΠΕ-ΜΠΕ αναφέρουν ότι ο λόγος που βρέθηκαν μόλις τρία οστά είναι γιατί η ταφή ήταν επιφανειακή και πρόχειρη.

Στο φάκελο της Υπηρεσίας Αγνοουμένων για τον Γιώργο Παπαλαμπρίδη περιλαμβάνονται και μαρτυρίες συμπολεμιστών του στην Κύπρο. Σύμφωνα με αυτές, ο διοικητής του Β’ Λόχου στεκόταν όρθιος και ακάλυπτος πάνω σε βράχο δίνοντας οδηγίες στους στρατιώτες του όταν δέχτηκε σφαίρα από Τούρκο ακροβολιστή, αν και ίσχυε ανακωχή. Η σφαίρα διαπέρασε το κρανίο του και έπεσε νεκρός πάνω σε έναν δεκανέα.

Ο Γιώργος Παπαλαμπρίδης είχε πάει στην Κύπρο τον Σεπτέμβριο του 1973 και είχε τοποθετηθεί στην Εθνική Φρουρά. Έπειτα από δική του παράκληση ανέλαβε τη διοίκηση Λόχου στο Τάγμα Προκαλύψεως στο Μπογάζι. Στις 19 Ιουλίου 1974 ζήτησε και πήγε στο 399 Τάγμα Πεζικού και ανέλαβε την διοίκηση του Β’ Λόχου. Του ανατέθηκε η άμυνα των υψωμάτων στην περιοχή Αλωνάγρα του Πενταδάκτυλου προκειμένου να αποτραπεί η προέλαση των τουρκικών δυνάμεων προς το νότο. Ο λόχος κράτησε τα υψώματα και τρεις ημέρες.

Το 2008 το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, ως ένδειξη τιμής, τον προήγαγε σε αντιστράτηγο. Τον Οκτώβριο ο αδερφός του αναμένεται να μεταβεί στην Κύπρο προκειμένου να παραλάβει τα τρία οστά τα οποία θα τα ενταφιάσει στον οικογενειακό τους τάφο στο κοιμητήριο Παπάγου. Το όνομα του Γιώργου Παπαλαμπρίδη έχει δοθεί σε μία από τις πλατείες των Ιωαννίνων.

Άφιξη οστών - Ταφή Αντιστρατήγου ε.α. Γεωργίου Παπαλαμπρίδη

Αγαπητοί συμμαθητές, Συνάδελφοι, φίλες και φίλοι του αειμνήστου συμμαθητού μας Γιώργου Παπαλαμπρίδη, ηρωικώς πεσόντος στην μαρτυρική Κύπρο το 1974.

Στη συνέχεια της αναγνωρίσεως των οστών του Γιώργου μετά από 44 έτη από την ημέρα που έπεσε ενδόξως στην Μεγαλόνησο κατά την διάρκεια της Τουρκικής εισβολής, το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ), διαθέτει αεροσκάφος C 130 για το επαναπατρισμό οστών ηρωικώς πεσόντων Ελλήνων Στρατιωτικών, μεταξύ αυτών και του συμμαθητού μας.

Η άφιξη του C 130 θα πραγματοποιηθεί την 5η Δεκεμβρίου 2019 ημέρα Πέμπτη και η εξόδιος Ακολουθία θα λάβει χώρα στο κοιμητήριο Παπάγου και στον εντός αυτού Ιερού Ναού, την 7η Δεκεμβρίου 2019 και περί την 12:00, ημέρα Σάββατο, με μέριμνα του Δήμου Παπάγου - Χολαργού.

Τα έξοδα της τελετής θα καλυφτούν από το Γενικό Επιτελείο Στρατού (ΓΕΣ).

Παρακαλείσθε για την ενημέρωσή σας, την πιθανή συμμετοχή σας ως και την ενημέρωση λοιπών Συναδέλφων ή φίλων του ηρωικώς πεσόντος.

Υπενθυμίζεται ότι ο Δήμος Παπάγου – Χολαργού, έχει τοποθετήσει προτομή του Αντγου ε.α. Γεωργίου Παπαλαμπρίδη στο Πάρκο του Παπάγου (δίπλα στην περιοχή της ομπρέλας) και έχει ονομάσει επί Δημαρχίας Ξύδη την πλατεία όπου ευρίσκεται ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου σε πλατεία Γ. Παπαλαμπρίδη.

Παντελής Μαυροδόπουλος · 

Αντιστράτηγος ε.α

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΝΑΕΙ: 1821-2021: Διακόσια χρόνια κοτζαμπάσηδες για τα πανηγύρια

Από την Επανάσταση μέχρι το ΔΝΤ μερικές χρεοκοπίες δρόμος

του Δημήτρη Μηλάκα

Το 2021, που το (πολιτικό) σύστημα και η Γιάννα Αγγελοπούλου θα (μας) γλεντήσουν για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, το ελληνικό χρέος θα γράφει (πάνω – κάτω) 150% του ΑΕΠ. Από το γεγονός και μόνο ότι το 2010 το χρέος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και τον σκληρό Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο ήταν στο 120%, δηλαδή κατά 30 μονάδες χαμηλότερο, προκύπτει, για όσους σκέφτηκαν, ανέθεσαν και οργανώνουν τα πανηγύρια, ένα ερώτημα: Ποια ανεξαρτησία γιορτάζουμε, ρε παιδιά;

Θα είχε ίσως ενδιαφέρον αν η συμπλήρωση των 200 ετών από το ξεκίνημα της ύπαρξης του ελληνικού κράτους αξιοποιούνταν για μια ειλικρινή αποτίμηση του παρόντος του. Αυτή η ειλικρινής αποτίμηση, ωστόσο, προϋποθέτει μια οδυνηρή βόλτα, με ανοιχτά τα μάτια, στις σελίδες της Ιστορίας. Αυτή η αναψηλάφηση του παρελθόντος είναι βέβαιο ότι δεν θα διεγείρει τη διάθεση για πανηγύρια σαν αυτό που σχεδιάζει η Γιάννα Αγγελοπούλου και οι φίλοι της στα πολιτικά σαλόνια, αλλά θα βοηθήσει στην κατανόηση του παρόντος και των πιθανότατων κινδύνων του κοντινού μέλλοντος…

Τον Μάιο του 1919, έναν αιώνα μακριά από σήμερα και 98 χρόνια μετά την έναρξη του Αγώνα του 1821, ο ελληνικός στρατός καταλαμβάνει τη Σμύρνη. Ήταν η κορύφωση της μεγάλης ιδέας που οι κοτζαμπάσηδες της εποχής πούλαγαν στο πόπολο φιλοτεχνώντας την εικόνα της «ισχυρής Ελλάδας» για την… Ψωροκώσταινα. Ωστόσο η πραγματική εικόνα τότε, έναν αιώνα μετά την Επανάσταση του 1821, που ο στρατός της Ελλάδας «των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» έμπαινε στη Σμύρνη, ήταν μιας χώρας:

• Που ακόμα χρώσταγε τα πανωτόκια των δανείων της ανεξαρτησίας.
• Που η αστική της τάξη υπήρχε για να πρακτορεύει εμπορικά και άλλα συμφέροντα των ξένων μεγάλων αφεντικών – δανειστών.
• Που το πολιτικό της προσωπικό λειτουργούσε ως υπάλληλος ξένων (κατά κύριο λόγο των αγγλικών) κυβερνήσεων.
• Που ήταν πιόνι για τα παιχνίδια των ισχυρών στη σκακιέρα της περιοχής.

Δανεική «ανεξαρτησία»

Τον Σεπτέμβριο του 1922, εκατόν ένα χρόνια από την Επανάσταση του 1821, η Ελλάδα πληρώνει με τη Μικρασιατική καταστροφή το βαρύ τίμημα για τη συμμετοχή της ως πιονιού στη διανομή των ιματίων του Οθωμανού «μεγάλου ασθενούς». Παρ’ όλα αυτά δεν ξόφλησε. Χρωστούσε ακόμη τα δάνεια της ανεξαρτησίας που τα λαμόγια και οι κοτζαμπάσηδες εκείνης της εποχής ξεκοκάλισαν μέχρι το τελευταίο γρόσι.

Ο πρώτος κρίκος της αλυσίδας της εξάρτυσης που φορά η χώρα περάστηκε στις 20.1.1824, όταν το Σίτι του Λονδίνου δάνεισε στην κλίκα των φαναριωτών και των κοτζαμπάσηδων που είχαν πάρει το πάνω χέρι στην επανάσταση 800.000 λίρες.

Στην πραγματικότητα, το δάνειο «έκλεισε» στο 59% της ονομαστικής του αξίας. Δηλαδή οι τοκογλύφοι «φιλέλληνες» έγραψαν τοκισμένο χρέος 800.000 και έδωσαν μόνο 472.000 λίρες. Το δάνειο αυτό, είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και διάρκεια 36 χρόνια, και για την αποπληρωμή του υποθηκεύτηκαν όλα τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα από αλυκές, τελωνεία, ιχθυοτροφεία.

Τελικά έπειτα από «λοιπά έξοδα» και τη διανομή των μιζών από αυτό το δάνειο έφτασαν στην επαναστατημένη Ελλάδα 298.000 λίρες, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να κερδίσουν οι κοτζαμπάσηδες και οι υπόλοιποι της αριστείας εκείνης της εποχής (Κουντουριώτης, Κωλέττης, Μαυροκορδάτος) την εμφύλια διαμάχη με τους καπετάνιους του Αγώνα που μαινόταν στην Πελοπόννησο.

Έναν χρόνο αργότερα, τον Φεβρουάριο του 1825, η Επαναστατική Επιτροπή συνομολογεί πάλι στο Λονδίνο νέο δάνειο δύο εκατομμυρίων χρυσών λιρών. Το δάνειο έκλεισε στο 55% της ονομαστικής του αξίας, για να καλυφθούν οι επισφάλειες των Άγγλων πιστωτών, οι οποίοι αυτή τη φορά ανέλαβαν και τη διαχείρισή του! Με πιο απλά λόγια, τα 2.000.000 μειώθηκαν σε 1,1 εκατ., ενώ η έντοκη υποχρέωση παρέμενε για το σύνολο του ποσού. Αλλά ακόμα και από αυτά τα 1,1 εκατ. προκαταβλήθηκαν, τότε: για τόκους διετίας 200 χιλ. λίρες, για την εξαγορά ομολογιών του προηγούμενου δανείου 212 χιλ., για το μεσιτικό κόστος 68.000, για συμβολαιογραφική αμοιβή 14.000 και για δαπάνες των Ελλήνων μεσαζόντων 15.500 λίρες.

Από τα απομεινάρια του δανείου οι Βρετανοί πιστωτές και ταυτόχρονα διαχειριστές του δανείου παρήγγειλαν στις ΗΠΑ έναντι 156.000 λιρών την κατασκευή δύο φρεγατών. Από αυτές παρελήφθη μία κι αυτή μετά το τέλος της επανάστασης, καθώς η δεύτερη πουλήθηκε για να ολοκληρωθεί η πρώτη. Κι από τις 123.000 λίρες που διοχετεύθηκαν στην Αγγλία για την αγορά έξι πολεμικών πλοιαρίων κατασκευάστηκε μόνο ένα σχετικά αξιόπλοο, το πλοίο «Καρτερία», που και αυτό έφτασε στις ελληνικές θάλασσες αργά, όταν είχε πέσει το Μεσολόγγι και ο Ιμπραήμ απειλούσε να πνίξει στο αίμα της την Επανάσταση.

Τελικά απ’ αυτά τα 2 εκατομμύρια, αφού αφαιρέθηκαν οι σχετικές μίζες, οι προκαταβολές για πλουσιοπάροχες αργομισθίες κ.λπ., έφτασαν στην Ελλάδα μόλις 190.000 λίρες, τις οποίες η αριστεία της εποχής (Μαυροκορδάτοι, Κωλέττηδες και δεν συμμαζεύεται) αξιοποίησε για να παραμερίσει με τη δύναμη των όπλων από το προσκήνιο τους καπετάνιους του Αγώνα, να εξαφανίσει κάθε απαίτηση του λαού που πολέμησε τους Τούρκους για «μερίδιο». Κάπως έτσι τελικά διαμορφώθηκαν οι βάσεις ενός ξενόδουλου καθεστώτος που με διάφορες παραλλαγές (απόλυτη μοναρχία, συνταγματική βασιλεία, κοινοβουλευτική «δημοκρατία») ασκούσε την επιστασία διοίκησης της χώρας για λογαριασμό των ξένων προστατών και δανειστών.

Αιώνια πανωτόκια

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εξόφληση αυτών των δανείων της ανεξαρτησίας, την οποία οι σημερινοί κοτζαμπάσηδες μας καλούν να γιορτάσουμε με τελετάρχη τη Γιάννα Αγγελοπούλου, έγινε δυνατή 100 χρόνια μετά τη σύναψή τους και μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στην οποία οδήγησε τη χώρα το υποτελές πολιτικό – οικονομικό σύστημα.

Κάτι που επίσης δεν θα πρέπει να ξεχνάμε -εν όψει μάλιστα και των πανηγυριών που ετοιμάζονται για τα 200 χρόνια της ανεξαρτησίας- είναι ότι τα δάνεια της ανεξαρτησίας που ξοφλήθηκαν 100 χρόνια μετά τη σύναψή τους δεν ήταν τα μόνα. Υπήρχαν κι αυτά του «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Τρικούπη του 1893 (τρία χρόνια πριν από την πραγματοποίηση της πρώτης Ολυμπιάδας στην Αθήνα -οποία σύμπτωσις!), τα οποία αφού επέβαλαν στη χώρα την παρουσία του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου αποπληρώθηκαν έναν αιώνα αργότερα, περί τα τέλη του 1970! Και ακολούθησαν κι άλλα, αυτά μετά τη χρεοκοπία του 1935 και πάει λέγοντας…

Επαναλαμβανόμενη… φάρσα

Όσα συνοπτικά αναφέρθηκαν πιο πάνω είναι, έχουμε την εντύπωση, αρκετά για να φωτίσουν σε ποιο ακριβώς σημείο βρισκόμαστε σήμερα, μετά τη χρεοκοπία του 2010, το ΔΝΤ, τα μνημόνια, τους θηριώδεις δανεισμούς και την αιώνια (στην κυριολεξία) εμπράγματη εγγυοδοσία. Όλα αυτά δηλαδή που εμφανίζονται από τους σημερινούς κοτζαμπάσηδες ως κανονικότητα άξια μάλιστα να εορταστεί με πανηγύρια.

Αν ωστόσο όλα αυτά δεν είναι επαρκή για να προκαλέσουν κάποιον ανησυχητικό προβληματισμό για το κοντινό μέλλον, ας ρίξουμε μια ματιά στις απατηλές ψευδαισθήσεις του πρόσφατου παρελθόντος. Ας θυμηθούμε τους πανηγυρικούς για την «ισχυρή Ελλάδα» των κυβερνήσεων του Κώστα Σημίτη, τότε που με «δημιουργικές λογιστικές» και αριστοτεχνικά όσο και πανάκριβα τρικ της Goldman Sachs η χώρα λαθρ-επιβιβάστηκε στο τρένο με τα δανεικά ευρώ τα οποία, με μαγικό τρόπο (μεγάλα έργα, Ολυμπιάδες, εξοπλιστικά προγράμματα με μίζες), επέστρεφαν στους δανειστές της.

Επικίνδυνο παρόν

Κι αν ακόμη κι αυτά δεν είναι αρκετά ως ανησυχητικά σημάδια ενός ιστορικού μοτίβο που οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες, κατά πολύ πιο οδυνηρές απ’ όσες συνεπάγεται μια οικονομική καταστροφή, ας ρίξουμε μια ματιά στο παρόν των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αρκεί η τελευταία πενταετία…

Μέσα σ’ αυτήν την πενταετία η Τουρκία έχει κεφαλαιοποιήσει σε διπλωματικό επίπεδο ό,τι κατάφερε να κερδίσει τη νύχτα της κρίσης των Ιμίων χάρη στην αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης και του ρόλου της Ουάσιγκτον. Το Αιγαίο, πέρα από τα 6 μίλια από τις ηπειρωτικές ακτές της χώρας, είναι «γκρίζα ζώνη». Οι αναβαθμισμένες τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις προβάλλουν καθημερινά τις αξιώσεις της Άγκυρας αμφισβητώντας την ελληνική κυριαρχία ακόμη και επί κατοικημένων (από Έλληνες) νησιών. Με την τακτική της η Άγκυρα προωθεί στην πράξη την άποψη πως τα νησιά στο Ανατολικό Αιγαίο, όπως το Καστελόριζο και η Κάρπαθος, ως «ειδικές περιπτώσεις» δεν έχουν δικαίωμα σε ΑΟΖ, καθώς απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα. Η τουρκική αποφασιστικότητα έχει ήδη δημιουργήσει τετελεσμένα και στην κυπριακή ΑΟΖ, καθώς τουρκικά γεωτρύπανα «τρυπούν» σε κυπριακά θαλάσσια οικόπεδα χωρίς να συναντούν την παραμικρή ουσιαστική αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα.

Μάχη για τον μπεζαχτά

Απέναντι σ’ όλα αυτά, οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες μάχονται, όπως και οι πρόγονοί τους πριν από 100 ή 200 χρόνια, για τον μπεζαχτά της εξουσίας αναζητώντας την εύνοια των ξένων προστατών και δανειστών. Και όταν καταφέρνουν να καθίσουν στην καρέκλα της εξουσίας ακολουθούν με ακρίβεια το manual των ένδοξων προπατόρων τους, κανονίζοντας δουλειές (με μίζες), όπως τουλάχιστον οι περιπτώσεις των δύο πρώην υπουργών Άμυνας (Τσοχατζόπουλου και Παπαντωνίου) μας επέτρεψαν να δούμε…

Έχοντας αποδεχτεί απόλυτα τον ρόλο του υποτελούς και με επίγνωση της απόλυτης αδυναμίας του να σταθεί έστω και ως μαριονέτα στην εξουσία, το πολιτικό προσωπικό αναζητά την προστασία των ξένων αφεντικών προσφέροντας γη και ύδωρ…

Στην προκειμένη περίπτωση, οι εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 συμπίπτουν -σε γενικές γραμμές- με την πρόσφατη υπογραφή της «νέας» ελληνοαμερικανικής συμφωνίας στρατιωτικής συνεργασίας. Με αυτήν τη συμφωνία, προϊόν «διαπραγμάτευσης» των δύο τελευταίων ελληνικών κυβερνήσεων (ΣΥΡΙΖΑ – Ν.Δ.), η «ανεξάρτητη» Ελλάδα προσφέρει αμερικανικές βάσεις στην Κρήτη, τη Λάρισα, τον Βόλο, την Αλεξανδρούπολη αλλά και όπου αλλού χρειαστεί η Ουάσιγκτον. Με τέτοια νταλαβέρια το πολιτικό της σύστημα φιλοδοξεί πως έχει εξασφαλίσει την αναγκαία προστασία (του)…

Η συνταγή είναι γνωστή από παλιά. Στη Ρώμη οι αυτοκράτορες υπονόμευαν το όποιο αίτημα για δημοκρατία και δικαιοσύνη προσφέροντας στην πλέμπα άρτο και θεάματα. Στη σημερινή Αθήνα το ξεροκόμματο της ημιαπασχόλησης μπορεί να είναι δυσεύρετο, αλλά το θέαμα προσφέρεται σε μεγάλες ποσότητες από τους μηχανισμούς χειραγώγησης, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος, ο οποίος εξασφαλίζει το παντεσπάνι του βάζοντας πλάτη στη συντήρηση του συστήματος που τρέφει πλουσιοπάροχα τους σημερινούς κοτζαμπάσηδες.

Κι όταν προκύπτει η ανάγκη για την ενίσχυση της έντασης της αποχαύνωσης, η οποία έτσι κι αλλιώς βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα λόγω της κατάρρευσης του εκπαιδευτικού συστήματος και της εξάρθρωσης των πολιτιστικών μηχανισμών και διεργασιών, τότε έρχεται η ώρα για την ενίσχυση της… δόσης και των happenings της Γιάννας…

Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι

Δίκαια τον αποκάλεσαν «Άγιο» της πολιτικής. Ακόμη ένα ιδιαίτερο βιβλίο για τον 1ο Κυβερνήτη της Ελλάδας

«Η σκιά του κυβερνήτη» είναι το νέο βιβλίο του Αρη Σφακιανάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος

Το νέο βιβλίο του Άρη Σφακιανάκη έρχεται να μας συστήσει ξανά μία από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της Ελλάδας που σφράγισαν την πορεία της χώρας και τις ιστορικές εξελίξεις. Μέσα από τη συναρπαστική γραφή του συγγραφέα θα ζήσουμε τα πιο σημαντικά γεγονότα της Ελλάδας αλλά και τις προσωπικές στιγμές του Καποδίστρια μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 που πέφτει νεκρός από τους Μαυρομιχάληδες στην είσοδο μιας εκκλησίας του Ναυπλίου.

Στον ρόλο του αφηγητή ο συγγραφέας βάζει τον σωματοφύλακα του Καποδίστρια, τον άνθρωπο που υπήρξε σκιά του κυβερνήτη και γνώρισε το όραμα που είχε για την Ελλάδα. Ένα όραμα που θα μείνει στην Ιστορία σαν μια ευκαιρία που χάθηκε.

Το βιβλίο, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος, μας μεταφέρει στα τέλη του 1827: Η Ελληνική Επανάσταση έχει σχεδόν καταπνιγεί και η χώρα αγωνίζεται ακόμα για την ανεξαρτησία της. Οι δύο εμφύλιοι, η πτώση του Μεσολογγίου, οι καταστροφές του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο έχουν οδηγήσει τους Έλληνες στην απόγνωση. Σε μια ύστατη προσπάθεια να σωθούν, καλούν τον Καποδίστρια να κυβερνήσει την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις συμφωνούν. Οι ελπίδες αναπτερώνονται. Ο Καποδίστριας φτάνει στη χώρα και ρίχνεται αμέσως στη δουλειά. Στην αρχή γίνεται δεκτός με ανακούφιση και ενθουσιασμό. Ωστόσο δεν αργεί να συναντήσει τα πρώτα εμπόδια. Οι κοτζαμπάσηδες αντιδρούν, οι οπλαρχηγοί δυσανασχετούν, η αντιπολίτευση μηχανορραφεί. Και ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας εγκαταλείπεται σιγά - σιγά απ’ όλους. Ή σχεδόν απ’ όλους. Πλάι του στέκει ως το τέλος ο σωματοφύλακάς του. 

«ΟΙ ΜΥΓΕΣ»!! (Και το μύγιες, της προσκολήσεως, όπως πχ η Επιτροπή για το 1821)

Του Νίκου Καραβέλου 

Δικηγόρου -Συγγραφέα

Μύγες οι κοινές ή αλλιώς οικιακές (Muscae domesticae) είναι τα ενοχλητικά δίπτερα έντομα, με τα οποία είμαστε καταδικασμένοι να συμβιώνουμε.

Αναπαράγονται με ευκολία λόγω της ικανότητάς τους να τοποθετούν τα αυγά τους πάνω σε υλικά που αποσυντίθενται και λόγω της ταχύτητας αναπαραγωγής τους. Παμπάλαιες όπως η ανθρώπινη βλακεία, ανιχνεύονται κατά την έναρξη της καινοζωικής περιόδου, περίπου πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια.

Χαρακτηριστικό τους, η ικανότητα να συνενώνονται και να αποφεύγουν τη σύλληψη. Έχουν την ικανότητα να μεταφέρουν τουλάχιστον εκατό παθογόνους παράγοντες, που προκαλούν σοβαρές ασθένειες, όπως τύφο, σαλμονέλα, αγραμματοσύνη και αναλφαβητισμό.

Πέραν αυτών, υφίστανται και οι μύγες «οι αποδομητικές» ή μύγες «της προσκολλήσεως», άτομα τα οποία λόγω της προσωπικής τους ανικανότητας έχουν καταλάβει εξ εφόδου τις πανεπιστημιακές έδρες, λέγονται δε «αποδομητικές» καθώς έχουν σκοπό να αποδομήσουν την ιστορία ως επιστήμη, αλλά και ως φροντίδα μνήμης και παίδευσης. Καλούνται όμως και μύγες «προσκολλήσεως», γιατί προσκολλώνται σε ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες προσδοκώντας απλώς «τα φράγκα».

Συγκροτήθηκε, λέει, σπουδαία Επιτροπή, με σκοπό να οργανώσει τους εορτασμούς για τα διακόσια χρόνια από την έκρηξη της Επανάστασης του 1821 και ότι η Επιτροπή αυτή, αποτελείται υποτίθεται από σπουδαία πρόσωπα, «τόσο εγχωρίας όσο και αλλοδαπής εσοδείας».

Δεν κλήθηκαν φυσικά κάτι «εθνοκεντρικοί» διανοητές, που οι επιστημονικές απόψεις τους δεν αποκλείουν την αγάπη προς την Πατρίδα, το Έθνος, τον λαό και τις παραδόσεις του, αλλά μόνο σπουδαίοι διανοητές, Έλληνες και ξένοι, μικροί και μεγάλοι, αρσενικοί, θηλυκοί και οτιδήποτε άλλο, με κοινό χαρακτηριστικό την ευρωπαϊκή εμμονή, τον κοσμοπολιτισμό και την αντιπάθεια για καθετί το Ελληνικό.

Σπουδαίες οι «μύγες»! Είναι παντού, από τη χαμοκέλα στο χωριό μέχρι τα παλάτια του Μπάκινγχαμ.

Έγραφε ο Αντόνιο Ματσάδο (Antonio Machado, 1875-1939), ο σπουδαίος Ισπανός ποιητής, στο ποίημά του «Las Moscas» (Οι Μύγες), ότι κοινό χαρακτηριστικό των μυγών είναι πως μπορούν να κάθονται με την ίδια ευκολία και «θρασύτητα» επάνω σε κοινές ακαθαρσίες και σ’ έναν πίνακα του Ελ Γκρέκο.

Με την ίδια ευκολία και οι δικές μας «μύγες» χώνονται σε επιτροπές για να συμβάλλουν στην προώθηση τόσο του γυναικείου ταγέρ όσο και της ολυμπιακής ιδέας και, γιατί όχι, για να προβάλλουν παρεμπιπτόντως και το πνεύμα της Επανάστασης του 1821.

Ποιον θα φώναζαν; Τον αείμνηστο Σαράντο Καργάκο; Που ανάλωσε τη ζωή του γράφοντας και μορφώνοντας τους νέους; Ο Δάσκαλος πρόλαβε και έφυγεε και δεν βλέπει την κατάντια μας.

Δεν τους χρειάζονται οι Σαράντοι, θέλουν τους διάφορους Μαζάουερ, τους Βερέμηδες, που ξέρουν να χώνονται παντού. Αυτοί θα διδάξουν πλέον όχι το Έθνος μα τον Πολτό.

Σήμερα, οι νέοι της πατρίδος μας δεν γνωρίζουν το 1821 ή το γνωρίζουν ανεπαρκώς. Και σ’ αυτό δε φταίνε οι ίδιοι αλλά το πολιτικό υπηρετικό προσωπικό που κυβερνάει τη χώρα. Κι αν γνωρίζουν κάτι, το γνωρίζουν από τα αθλιογραφήματα του (Αντι)Παιδαγωγικού Ινστιτούτου ή στην καλύτερη περίπτωση τα προχειρογραφήματα του αείμνηστου Γιάννη Σκαρίμπα.

Να σημειωθεί ότι με το εν λόγω (Αντι)Παιδαγωγικό Ινστιτούτο συνεργάζεται επ’ εσχάτων και ο πολύς καθηγητής του Πανεπιστημίου της Κρήτης-Ιστορικός κος Γεώργιος Μαργαρίτης, φροντίζοντας προφανώς και ο ίδιος να συμβάλλει με το σοβαροφανές άλλοθι που προσδίδει η παρουσία του, στην αποκολοκύνθωση των νέων (βλ.Εγχειρίδιο Ιστορίας Β’ Λυκείου).

Πάνω σε τέτοιο έδαφος αποσύνθεσης, επωάζουν τα αυγά τους οι «μύγες».

Ως υστερογράφημα ας προτάξουμε τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη που σε ομιλία του στο BBC το 1946 είχε πει:

«Η πιο στοιχειώδης λογική αντιστάθηκε στην άγια τούτη παραφροσύνη. Πώς μια φούχτα άνθρωποι ξαρμάτωτοι, πεινασμένοι, ανοργάνωτοι, μέσα σε μια Ευρώπη λυσσαλέα αντιδραστική, μπορούσαν να σηκώσουν κεφάλι και να ελπίσουν ελευθερία;»

Αυτή την «άγια παραφροσύνη», την άρνηση της νεκρής λογικής πρέπει να αντιτάξουμε και σήμερα.

Αυτή τη λαμπρή παραφροσύνη που κάνει τους αποδομητές να φοβούνται και να ανατριχιάζουν.-