Διατροφική επάρκεια αντί γτα "πράσινες ληρίδες"

Του Ανδρέα Κλαυδιανού

Οικουμενικά γεγονότα όπως πόλεμοι, οικονομικές κρίσεις, πανδημίες, διεγείρουν τα αντανακλαστικά επιβίωσης των λαών ως συλλογικών οντοτήτων με κρατική και εθνική υπόσταση. Επειδή όλοι οι λαοί αντιδρούν κατά τον ίδιο, ως άνω, ανθρώπινο τρόπο η ικανοποίηση των αναγκών επιβίωσης εξαρτάται από τις παραγωγικές δυνατότητες της κάθε κοινωνικής οντότητας. Αυτό επ’ ουδενί δε σημαίνει ότι υποσκελίζονται τα ειδοποιά πολιτισμικά χαρακτηριστικά των λαών υπέρ της παραγωγής υλικών αγαθών. Απεναντίας αυτά αποτελούν προϋποθέσεις της αφύπνισης του συνεργατισμού και ενδυνάμωσης των προσπαθειών εξασφάλισης των αναγκαίων προς το ζειν.

Συνέχεια στο www.ellinikiantistasi.gr

Και από σήμερα η συνέχεια…..

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Η Ανάσταση και το Πάσχα των έγκλειστων Ελλήνων πέρασε, με τους Έλληνες στην πλειοψηφία τους να δείχνουν και υπομονή και ανοχή  στα αστυνομικά μέτρα που επέβαλε η κυβέρνηση, μιας  και ήταν για το «καλό» τους, όπως οι ειδικοί είχαν προτείνει. Βέβαια δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε σε ακρότητες που σημειώθηκαν στη μεγάλη σπουδή εφαρμογής των μέτρων, αλλά να το ξεπεράσουμε και αυτό και να προσπαθήσουμε να δούμε τώρα το επόμενο διάστημα που ακολουθεί.

Σε πρώτη φάση να σημειώσουμε ότι η κυβέρνηση, ακόμη και δια στόματος πρωθυπουργού, απορρίπτει τις «κατηγορίες» της αντιπολίτευσης για εκμετάλλευση του κλίματος  που έχει δημιουργηθεί στον πληθυσμό και την προσφυγή σε κάλπες. Και οι δύο κρίνονται από δηλώσεις και πράξεις, αφού προέχει η υγεία των Ελλήνων και η ομαλοποίηση της κατάστασης.

Εκείνο που αξίζει να σημειώσει κανείς από την περιπέτεια που ζει ο ελληνικός λαός, είναι κάτι που διαβάσαμε από τη δημοσιογράφο Ειρήνη Κακουλίδου, σχετικά με την κοινωνική συνοχή του πληθυσμού, ότι: «Η κοινωνική ανοχή για το κόστος του κορονοϊού, φαίνεται ότι αντικατοπτρίζεται και στα πολιτιστικά μοντέλα των χωρών. Πχ η Αμερική «καταπίνει» τους νεκρούς τους νεκρούς της, η Κίνα και άλλες χώρες τους κρύβουν, αλλού εφαρμόζεται η ανοσία της αγέλης και άλλοι «θυσιάζουν» ευάλωτους πληθυσμούς με δαρβινική λογική. Αντίθετα με το τελευταίο αυτό, η Ελλάδα οι ευάλωτοι παππούδες και γιαγιάδες είναι ΘΕΜΕΛΕΙΏΔΕΙΣ παράγοντες για την κοινωνική συνοχή και για την ίδια υπόστασή μας».

Ναι έτσι ακριβώς είναι για τα περισσότερα νέα ή και μεγαλύτερα ζευγάρια, αρκεί να σκεφτούμε ότι η μάνα και ο πατέρας μας, που μας μεγάλωσαν με στερήσεις και μας στήριξαν με την πενιχρή τους σύνταξη στη διάρκεια της οικονομικής κρίσης και φροντίζουν τα παιδιά μας όταν δουλεύουμε, αποτελούν το «λιμανάκι» μας, για αυτό στην τελευταία κρίση της πανδημίας που περνάμε, τους σκεφτόμαστε συνέχεια, δεν θέλουμε να πάθουν απολύτως τίποτα, τους αγαπάμε και τους χρωστάμε και τους προστατεύουμε με νύχια και με δόντια.

Από εκεί και ύστερα αυτό που προέχει είναι  να τελειώνουμε με την κατάσταση του εγκλεισμού, άντε της εκούσιας καραντίνας, να μετρηθούν τα συντρίμμια που αφήνει ο κορονοϊός και να δούμε πως θα επανέλθουμε σε κανονικότητα, αφού αυτό ήδη από τώρα φαίνεται ότι είναι πολύ δύσκολο.

Καλή απελευθέρωση φίλες και φίλοι και εδώ  είμαστε ακόμη και για να διαφωνούμε, αρκεί να είμαστε υγιείς!  

Πως η Γερμανία εξόντωσε την μισή Ευρώπη σε μόλις 15 χρόνια με τη «Συνθήκη σταθερότητας» και το σκληρό ΕΥΡΩ

Η «κατάκτηση της Ευρώπης» από την Γερμανία επετεύχθη σε τρία στάδια.

Στο πρώτο στάδιο, η Γερμανία επέτυχε την ενοποίηση της Δυτικής με Ανατολική Γερμανία, κάνοντας καραμπόλα εκμετάλλευσης. Αφενός έκλεισε Ανατολικογερμανικές παραγωγικές εταιρίες και φτωχοποίησε 15 εκατομμύρια εργατικό δυναμικό, της Ανατολικής πλευράς (οι μισθοί των δυο περιοχών ακόμη και τώρα δεν έχουν εξισωθεί) ρίχνοντας το δικό της κόστος, και διευρύνοντας την αγορά της σε βάρος άλλων Γερμανών!

Ανάπτυξη με απλήρωτες υποχρεώσεις πάνω από 1 τρις!

Δεύτερο στάδιο, η Γερμανία αθέτησε την πληρωμή των πολεμικών της υποχρεώσεων προς τρίτες χώρες που αποφασίστηκαν στην ‘Potsdam Conference’ που έγινε τον Αύγουστο του 1945, ενώ αντίθετα οι άλλες χώρες που έχασαν τον πόλεμο, όπως για παράδειγμα η Βουλγαρία και Ιταλία, πλήρωσαν τις πολεμικές αποζημιώσεις που όφειλαν. Εκτιμάται ότι μόνο προς την Ελλάδα οι αποζημιώσεις που η Γερμανία αθέτησε να πληρώσει ανέρχονται περίπου σε 300 δις ΕΥΡΩ, δηλαδή 150% του Ελληνικού ΑΕΠ. Οι υποχρεώσεις αυτές έπρεπε να γίνουν άμεσα πληρωτέες από τη Γερμανία προς Ελλάδα και άλλες χώρες με την ενοποίηση (1990). Να σημειώσουμε εδώ ότι η Γερμανία δεν είχε πληρώσει ούτε τις πολεμικές αποζημιώσεις που όφειλε από τον …πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, τις οποίες η πτωχή πλην τίμια Ελλάς «κούρεψε» κατά 50% από την Δυτική Γερμανία το 1952, ώστε να προικοδοτήσει τους χρεοκοπημένους Γερμανούς!

Το τρίτο κόλπο, ΕΥΡΩ και η συνθήκη Νομισματικής Σταθερότητας!

Καθώς η Γερμανία έπρεπε να βρει έναν τρόπο, αφενός να ενσωματώσει τους Ανατολικο-Γερμανούς με «μισθούς γαλέρας» στην νέα «διευρυμένη» Γερμανία, αφετέρου να τσακίσει τις οικονομίες χωρών που κατάφερναν να κρατάνε ανταγωνιστικότητα με νομίσματα που διολίσθαιναν, όπως Γαλλία Ιταλία, Ισπανία, και να δημιουργήσουν μια νέα «τεράστια δεξαμενή» με χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και απεγνωσμένους προλετάριους, όπως ακριβώς έκανε λεηλατώντας την Ανατολική Γερμανία. Το κόλπο ήταν ο συνδυασμός ενός σκληρού νομίσματος (του ΕΥΡΩ) και 3 σαδιστικών όρων που θα βαφτίζονταν ευφημιστικά «Συνθήκη Σταθερότητας και… Ανάπτυξης» (Stability and Growth Pact)! Το κόλπο σκέφτηκε ο Τέο Βάιγκελ (Theo Waigel) το τότε σιδερένιο χέρι των Γερμανικών πολυεθνικών και Υπουργός Οικονομικών του καγκελάριου Κολ. Ο Βάιγκελ, επάξιος προκάτοχος του γνωστού Σόιμπλε, ήταν εκείνος που κατάφερε προς έκπληξη τότε της Παγκόσμιας κοινότητας, να εκβιάσει τους Γάλλους και να επιβάλλει δια της σιδηράς πυγμής τους όρους αυτούς σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τι πονηρό έχει η Συνθήκη «Σταθερότητας»;

Η συνθήκη βάζοντας εξωπραγματικά χαμηλούς όρους «μέγιστου ελλείμματος προϋπολογισμού» (1%, και σε κρίση μέχρι 3%), σχεδόν μηδενικού πληθωρισμού και Χρέους προς ΑΕΠ όχι πάνω από 60%, έβαζε όλη την Ευρώπη σε μια διπλή μέγγενη. Αφενός πίεζε τις χώρες της ΕΕ με παραδοσιακά χαλαρά νομίσματα όπως Ισπανία, Γαλλία και Ιταλία, σε χρεοκοπία, αφετέρου εισήγαγε έτσι «δια πυρός και σιδήρου» εξωπραγματικά κριτήρια, ώστε να τις θέσει υπό τον μακροοικονομικό έλεγχο της ισχυρής Γερμανίας τις οικονομίες τους, κάτι που επέτυχε.

Πριν το ΕΥΡΩ Γαλλία-Ιταλία-Ισπανία αναπτύσσονταν γοργά

Η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία είχαν καταφέρει να υποτιμούν κατά μέσο όρο το νόμισμά τους ετησίως κατά 3,8% , 9,1% και 7,3% αντίστοιχα, κατά την περίοδο 1973-1995, επιτυγχάνοντας έτσι να έχουν ζωηρή εγχώρια  παραγωγή και ανταγωνιστικό κόστος.

Μετά το ΕΥΡΩ και  «σύμφωνο σταθερότητας», όλα τα οφέλη στην Γερμανία μόνο!

Με την ένταξη στο ΕΥΡΩ και με την επιβολή των Γερμανικών κριτηρίων «Σταθερότητας», όχι μόνο χρεοκόπησαν οι εσωτερικές αγορές της Ιταλίας, Ισπανίας και Γαλλίας, αλλά και οι βιομηχανίες των χωρών αυτών. Ενδεικτικά να αναφέρουμε μόνο ότι όχι μόνο η Γερμανική παραγωγή αυξήθηκε ουσιαστικά, ενώ εκείνη Γαλλίας-Ιταλίας-Ισπανίας μεταβλήθηκε οριακά ή μειώθηκε!

Συμπέρασμα

Η Γερμανία κατάφερε αφενός με την αθέτηση των συμβατικών της υποχρεώσεων, να μην πληρώσει αποζημιώσεις τρισεκατομμυρίων ΕΥΡΩ προς τρίτες χώρες, χρηματοδοτώντας με υποχρεώσεις έναντι όλων μας την ανάπτυξή της, αφετέρου με το σκληρό νόμισμα ΕΥΡΩ και τις συνθήκες σταθερότητας που επέβαλε, όχι μόνο κατάφερε την εκμετάλλευση εκατομμυρίων άλλων Γερμανών, αλλά και τη φτωχοποίηση της μισής Ευρώπης.

Τελικά το «Γερμανικό σύστημα»  πέτυχε, δια της μεθόδου του κανιβαλισμού, εξοντώνοντας δηλαδή όλους εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους!

Κωνσταντίνος Βέργος

Καθηγητής Χρηματοοικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πόρτσμουθ, Αγγλία

Έλεος! Η τιμωρία της Ελλάδας και των Ελλήνων τελειωμό δεν έχουν!

Ας το φωνάξει ο καθένας όσο μπορεί, όπου μπορει. Δεν αντέχεται ακόμη η ίδια καταστροφική πολιτική που επιβάλλει η Γερμανοκρατούμενη Ευρωπαική κατ΄ όνομα Ένωση

Δημήτρης Κυπριώτης                                                                                        

Από την Γερμανοκρατούμενη ΕΕ και τους συνοδοιπόρους της (Ολλανδία. Αυστρία), και με πρόταση του Eurogroup, θα δοθούν στην Ελλάδα τα λιγότερα κονδύλια, επειδή αναγνωρίζεται η μεγάλη της προσπάθεια για την αντιμετώπιση του κορονοϊού!

 

Απειλείται η χώρα και όλη η Ευρώπη, όπως και όλος ο κόσμος, από τη μεγαλύτερη ύφεση, ίσως ακόμη και μεγαλύτερη από το κραχ του 1929 και εδώ απειλούνται οι πολίτες ότι θα χάσουν τα σπίτια τους. Δεν έφτασε που οι τράπεζες ρούφηξαν το αίμα του λαού, με την υποστήριξη συγκεκριμένων πολιτικών, τώρα θέλουν να πάρουν ότι απέμεινε από τους «οφειλέτες»; Γιατί;  επειδή  αδυνατούν να εξυπηρετήσουν τα κόκκινα  δάνεια που τους έχουν φορτώσει με τόκους και πανωτόκια;

Αντί σε αυτήν την περίοδο της ολικής καταστροφής η κυβέρνηση να  σηκώσει φωνή και να αντιταχθεί στους αιματόβρεχτους δανειστές, έχουμε τον αρμόδιο υπουργό να λέει ανοησίες του τύπου ότι «με τους πλειστηριασμούς θα στρώσει η αγορά»! Και για ποια αγορά μιλάει; Για αυτήν που σήμερα δεν έχει εργαζομένους; Για αυτήν που είναι κλειστή στα πάντα;

Αλλά τι να περιμένει κανείς στους εκ πεποιθήσεως εθελόδουλους των Γερμανών ; Σε μια κατ΄ όνομα Ενωμένη Ευρώπη, ακόμη και σε αυτήν την κατάσταση που βρίσκεται πόσο άραγε να στοιχίζει ένα ΟΧΙ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ;

ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΦΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ!

ΝΑΙ Μπορεί να αντιστραφεί η πορεία της Ελλάδας με «Νέα Πολιτική»

Δημήτρης Κυπριώτης                                 

Η επιδημία μας υπενθυμίζει ότι ανήκουμε σε μια συλλογικότητα. Μας σπρώχνει να συμπεριφερόμαστε με τρόπο αδιανόητο υπό κανονικές συνθήκες,  να αναγνωρίζουμε  ότι είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους άλλους ανθρώπους και να παίρνουμε υπόψη την ύπαρξη και την ευημερία τους στις ατομικές μας επιλογές.

Στο περιβάλλον της επιδημίας  ανακαλύπτουμε, έστω και τώρα, τον εαυτό μας ότι είναι ένα κομμάτι ενός ενιαίου οργανισμού και όχι μια μονάδα μόνη της. Αντιλαμβανόμαστε ότι ξαναγινόμαστε ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ! Και μέσα στην κοινότητα αυτή πασχίζουμε όλοι μαζί και δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη του ή να το ρυθμίζουν κάποιοι άλλοι για εμάς και εμείς  να εφησυχάζουμε.

Στην Ελλάδα γνωρίσαμε  για 10 συνεχή χρόνια, μέχρι και τώρα ακόμη,  μια οικονομική κρίση, που γρήγορα εξελίχθηκε  σε κρίση θεσμών, αφού δεν βρισκόντουσαν και αυτοί όπως και η οικονομία,  ούτε καν σε μια υποφερτή κατάσταση. Είχε προηγηθεί  βέβαια μία τεχνητή ευμάρεια τα χρόνια  πριν από την κρίση και  αυτοί που τη δημιούργησαν με διάφορους τρόπους , «έστρωσαν»  και το δρόμο  μεθοδικά, για όλα  όσα ακολούθησαν. Η Ελλάδα ξεπουλήθηκε  σε άρπαγες  συμμάχους δανειστές και οι Έλληνες αποδεκατίστηκαν και φτωχοποιήθηκαν στην κυριολεξία.

Πριν τελειώσει  καλά- καλά το 10ετές  μαρτύριο  των Ελλήνων,  ενέσκηψαν  νέες και μάλιστα διαδοχικές  κρίσεις, με  επίκεντρο  αυτήν τη φορά τα εθνικά μας θέματα σε Θράκη, Αιγαίο και Κύπρο και  αφού είχε προηγηθεί μία πολύ μεγάλη εσωτερική αναταραχή  στη χώρα, εξαιτίας της συμφωνίας των Πρεσπών,  γεγονός που ακόμη και σήμερα δεν μπορεί να ξεπεραστεί.

Ύστερα από όλα τα παραπάνω και αφού με το καλό ξεπεραστεί η πανδημία και αφού μετρηθούν οι απώλειες  που θα έχουν  προκύψει από αυτήν σε πολλά επίπεδα,  η Ελλάδα και οι Έλληνες οφείλουν να δώσουν ένα τέλος στο συνεχές μαρτύριο που τους έχει επιβληθεί  ή αυτό που ενέσκηψε τώρα με την πανδημία.

Είναι πλέον φανερό ότι η χώρα δεν μπορεί να συνεχίσει να κινείται με τον ίδιο τρόπο και με τους ίδιους ρυθμούς πάνω  στις  ράγες που κινείται μέχρι τώρα. Είναι απαίτηση των καιρών να υπάρξει μία εκ βάθρων αλλαγή πολιτικής, μια «Νέα Πολιτική» που να διασφαλίζει τις αρχές, την ορθή και τη δίκαιη λειτουργία του Κράτους,  όπως επίσης  και την επανασύνδεση Κοινωνίας και Πολιτείας

Αυτό μπορεί να πραγματοποιηθεί με:

·        Διατήρηση της γης και την αξιοποίηση των φυσικών της πόρων

·        Εθνική Οικονομία

·        Δημιουργία παραγωγικής κοινότητας με όλες τις μορφές της παραγωγής και των υπηρεσιών, περιλαμβανομένων  της βιομηχανίας, της γεωργίας, της  κτηνοτροφίας, του τουρισμού κ.λ.π.

·        Ουσιαστική Αποκέντρωση μέσων και υπηρεσιών, ώστε να  εξασφαλίζεται    μια αρμονική σχέση μεταξύ ανθρώπου και περιβάλλοντος, κοινωνικού και φυσικού

·        Συνεχή Εκπαίδευση, Έρευνα, Καινοτομία και Τεχνολογία.

Η «Νέα Πολιτική» οφείλει να  εκφράζει την:

·        Αναθέσμιση,  δηλαδή  την ουσιαστική και ανεξάρτητη  λειτουργία των Θεσμών.

·        Πολυκεντρική και πλουραλιστική Ελλάδα

·        Δημοκρατία της κοινότητας, με πραγματική αυτοθέσμιση και Αυτοδιοίκηση

·        Προκοπή των πολιτών στον τόπο τους και τη σύνδεσή τους με ένα λειτουργικό και αποτελεσματικό Κράτος, που δεν είναι καθηλωμένο κάτω από το βάρος της γραφειοκρατίας και της δυσκίνητης δημόσιας διοίκησή του.

·        Ανεξάρτητη και Κυρίαρχη Ελλάδα της Δημοκρατίας,  του Ανθρωπισμού και του Αιώνιου Πολιτισμού.

Πρόκειται για αδράνεια ή είναι ολέθρια η τακτική που ακολουθεί η ΕΕ στην κρίση αυτή;

Δημήτρης Κυπριώτης

Οι Έλληνες δεν χρειάζονται πλέον πολλές αναλύσεις και εξηγήσεις για την πολιτική  της ΕΕ σε κρίσιμα ζητήματα. Τη γνώρισαν πολύ καλά στο ίδιο τους στο «πετσί»  σε όλη την μνημονιακή περίοδο, όταν είδαν τον κόσμο να καταρρέει κάτω από τα πόδια τους. Τη γνωρίζουν τώρα με την κρίση της λεγόμενης πανδημίας  του κορονοϊού.

Την πρώτη φορά οι Έλληνες γνώρισαν τεράστια φτωχοποίηση και  ποιος τώρα ξέρει  και πότε, ότι θα μπορέσουν να επανέλθουν  στην κανονικότητα της ζωής τους, σε αυτήν τουλάχιστον που ζούσαν το 2008.

Τώρα στην πανδημία του κορονοϊού, η ΕΕ είναι εντελώς απούσα και δεν είναι μόνο το γεγονός ότι παραμένει αδρανής, αλλά είναι και  εντελώς καταστρεπτική για χώρες και λαούς, αφού δεν βρίσκεται τρόπος να καλυφτεί η μεγάλη ύφεση που δέχονται οι οικονομίες τους και η αλληλεγγύη ανύπαρκτος.

Έτσι λοιπόν, αφού  ο επιμερισμός  του κινδύνου  που κτυπάει τους πάντες σήμερα,  δεν μπορεί να γίνει ούτε στο ελάχιστο, τότε αυτή η ΕΕ, ποτέ δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και καμία άλλη κρίση.

Για αυτό με πλήρη γνώση των τεράστιων αδυναμιών, αλλά ταυτόχρονα και καταστροφικών πολιτικών που ακολουθεί η ΕΕ,   οδηγούμαστε στο ερώτημα:

Τι νόημα έχει η διατήρηση της Ευρωζώνης και πότε θα αντιληφτούν οι ηγεσίες των περισσότερων κρατών της, αυτά που έχουν αντιληφτεί οι πολίτες τους;