Το Σφύριγμα λήξης !

Η πρώτη αφρικανική τριτοκοσμική χώρα που είναι κράτος-μέλος της ΕΕ, είναι η Ελλάδα. 

Όπως οι τσέπες μας είναι άδειες από τα ευρωπαϊκά νομίσματα, έτσι πλέον είναι άδειο και το σακούλι που κουβαλούσε ο καθένας μας και μέσα είχε Ελλάδα. Μάς έμεινε ένα σακούλι αδειανό, ούτε ψίχουλο πατρίδας μέσα.

 

Απομονωμένοι στον μικρόκοσμο του εγωκεντρισμού μας αφήσαμε τα πάντα να γίνουν σκόνη νομίζοντας ότι η Ιστορία θα μάς σώσει για άλλη μια φορά, η Παναγία θα μάς σώσει για άλλη μια φορά, η θεά Τύχη θα μάς σώσει για άλλη μια φορά. 

Φθάσαμε στο σημείο να παρομοιάζουμε το γκολ του ποδοσφαιριστή Σαμαρά σαν αυτό που θα τύχει και σε εμάς γιατί είμαστε Έλληνες, αλλά ουδείς σκέπτεται ότι για εμάς διαιτητής δεν σφύριξε μέσα σε 5 χρόνια ούτε ένα πέναλτι υπέρ μας την ώρα που παίζαμε στο δικό μας γήπεδο που λεγόταν «Ελλάδα», θα σφυρίξει τώρα που το γήπεδο ανήκει σε άλλους; 

 

Μελέτες σχεδιασμού είναι ήδη φτιαγμένες για το πως θα πρέπει να ζεις για τα επόμενα 30 χρόνια. 650,000 Έλληνες θα πρέπει να αλλάξουν είδος εργασίας. 20 χρόνια οικοδόμος και τώρα θα πρέπει να μάθεις πώς να ανακατεύεις μπεσαμέλ για μια θέση σε εστιατόριο για βόρειους τουρίστες. 

 500,000 εργαζόμενοι θα πρέπει να μεταναστεύσουν εσωτερικά από τη Αθήνα και την Θεσσαλονίκη για να βρουν μεροκάματο. 

Να πάνε μισό εκατομμύριο εργάτες στο χαμό σε μια άλλη πόλη και στον χαμό να ζητήσουν μεροκάματο από ποιον; 

Έχουν αποφασίσει μετακίνηση εργατικού δυναμικού κι εμείς ακόμη λέμε ότι είμαστε ελεύθεροι επειδή δεν είμαστε φυλακή. 

Ο αναγκαστικός περιορισμός κατ’ οίκον που έχουν επιβάλλει στους Έλληνες αφού ούτε ποδήλατο δεν έχουν να μετακινηθούν, τον λένε ελευθερία. 

Καλύτερα τότε στην φυλακή να έχεις και παρέα γιατί η μοναξιά της απόγνωσης και της αναμονής της απώλειας στέγης είναι αβάσταχτες. 

 

Ποιοι θα είναι αυτοί οι Έλληνες που θα πάνε σε χωριά και νησιά να χτίσουν ξενοδοχεία αφού με την τροπολογία που πέρασε ο Μανιάτης για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, δεν υπάρχει περιορισμός κλινών σε περιοχές κάτω των 2,000 κατοίκων. 

Αφού κατέστρεψαν οικογένειες επί δύο δεκαετίες με οικοτουρισμούς και ξενώνες 5 δωματίων, που κόστισαν με τις μίζες σε επιτροπές ελεγκτών όσο 10 πολυκατοικίες, έρχεται τώρα ο υπουργός να τα κάνει όλα ίσιωμα. 

Κάτσε εσύ που περίμενες με ένα room to let στα Κύθηρα και στην Σαμοθράκη να βγάλεις μεροκάματο. Όπως θα στηθεί το πολυτελές τέρας του Άραβα ή του Γάλλου επενδυτή δίπλα στην θάλασσα ή πάνω στον Όλυμπο δεν θα έχεις ούτε room να κοιμίσεις την οικογένειά σου. 

 

Και σαν να μην έφτανε το ξεπούλημα το δικό σου αλλά πάνω από όλα της ελληνικής γης, η κυβέρνηση λέει το ασύλληπτο μέσα στην Βουλή: 

«αν θέλουμε να παράγουμε πλούτο χωρίς δανεικά, από την αγοραπωλησία και όχι από άυλους τίτλους, τότε χρειαζόμαστε επενδύσεις». 

Τα συμβόλαια που δίνουν γη και ύδωρ για την κυβέρνηση είναι «άυλοι τίτλοι», μόνο αέρας και γη. Γι αυτό κατευθείαν να χτίσουν οι επενδυτές για να υπάρχει πλούτος. Πλούτος για ποιον; Για την Ελλάδα που έδωσε ελληνική κυριαρχία και ο Μανιάτης το ονομάζει αυτό «άυλο τίτλο»; 

 

Αυτό ακούστηκε μέσα στην Βουλή που ψήφιζαν οι κυβερνήτες και αντί οι αντιπολιτευόμενοι να κάνουν το Α’ Θερινό Τμήμα της Βουλής πραγματικά θερινό μην αφήνοντας καρέκλα και έδρανο στην θέση του, είπαν απλά ΟΧΙ. 

Το «ΟΧΙ» δεν είναι λέξη, κύριοι της αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης, είναι πράξη. Αλλά εσείς τον χαβά σας. Κουβέντες, κουβέντες, κουβέντες να τσουλάνε οι μέρες και οι «άυλοι τίτλοι» να δίνονται άνευ αντίδρασης. 

 

Ειλικρινά, είναι να αναρωτιέται κανείς τι έχει μέσα στο κεφάλι του ο κάθε ένας που ακόμα δεν έχει πάρει είδηση του τι έχει συμβεί και τι θα συμβεί αποδεδειγμένα από το 2015 και μετά. 

Νομίζει ότι θα πέφτει ο παράς μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει; 

Θεωρεί ότι θα συνεχίσει να κόβει χρήμα η ΕΕ για να τον πληρώνει; 

Να τον πληρώνει να τον κάνει τι; 

Να τον ντύσει δημόσιο υπάλληλο τσολιά και να φωνάζει έξω από τις ελληνικές ταβέρνες «edo to kalo germaniko loukaniko”; 

Θεωρεί ότι οι συντάξεις των γερόντων θα τον σώσουν; 

Θεωρεί ότι θα γυρίσει ο τροχός; Θεωρεί ότι τα δύσκολα πέρασαν; 

 

Πέρασαν τα δύσκολα, αλλά όχι για εμάς αλλά για την Δημοκρατία του Σαμαρά ο οποίος στο Αμερικανοεβραϊκό Συνέδριο στις Βρυξέλλες δεν είδε καμία ρατσιστική επίθεση εναντίον του ελληνικού λαού αντιθέτως μέσα στην αλαζονεία του νικητή δήλωσε: 

«Στην Ελλάδα η Δημοκρατία παρά τα πλήγματα που δέχθηκε από λαϊκιστές, στάθηκε όρθια» χαρακτηρίζοντας ότι όποιος στραφεί ενάντια στην δική του Δημοκρατία είναι τρομοκράτης. 

 

Εκεί φθάσαμε. Χαρακτηρισμένοι τριτοκοσμικοί μετανάστες μέσα στην ίδια μας την χώρα, κατ’ οίκον περιορισμένοι σε ένα σπίτι προς κατάσχεση χωρίς μερτικό δικαιοσύνης και με την σφραγίδα του τρομοκράτη χαραγμένη στο χέρι μας. Ευχαριστούμε Ellada.-

Στον τοίχο

Η απεργία, η επιστράτευση και η Ελληνική Δημοκρατία

του Γιώργου Γεωργή*

Δυο μέρες απεργίας στάθηκαν αρκετές! Δυο μέρες χωρίς διακοπές ρεύματος, χωρίς κανένα κίνδυνο black out! Δυο μέρες απεργία, χωρίς ψηλά ποσοστά συμμετοχής, ιδιαίτερα στην Αττική! Η φερόμενη ως ελλη-νική κυβέρνηση, προχώρησε στο γνωστό έκτακτο μέτρο της επιστράτευσης των εργαζομένων στον Όμιλο ΔΕΗ Α.Ε. Το κύριο καθήκον της, η βασική της υποχρέωση είναι να προασπίζεται το «κοινό» καλό απέναντι σε κάθε «προνομιούχα συντεχνία», το «εθνικό» συμφέρον απέναντι σε κάθε επιβουλή!

Δε γίνεται κατανοητή η πρεμούρα των κυβερνώντων, αν δεν υπογραμμίσουμε ότι, σε ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία η απεργία είχε απόλυτη επιτυχία, ενώ οι τοπικές κοινωνίες συστρατεύθηκαν με τους απεργούς και στήριξαν τον αγώνα τους. Και σε άλλες περιοχές της χώρας... καταγράφηκαν όχι ευκαταφρόνητα ποσοστά συμμετοχής. Βιάζονται να ξεπουλήσουν, γι’ αυτό και βιάστηκαν να μας επιτάξουν! Δεν έχουν καιρό, φοβούνται το ξύπνημα της λαϊκής οργής, τη Νέμεση!

Δείτε τους δικούς τους στο συνδικαλιστικό κίνημα: Όσο μεγαλύτερη η συστράτευση στον αγώνα, τόσο μεγαλύτερος ο τυχοδιωκτισμός στην επιλογή των μορφών πάλης, τόσο μεγαλύτερη η αδημονία της επίταξης από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τόσο ταχύτερη η λήψη της απόφασης για «λήξη» του αγώνα, τόσο μεγαλύτερες οι εκ του ασφαλούς μεγαλοστομίες!

Σήμερα -ποιος δεν το βλέπει;- το «κοινό» καλό ταυτίζεται με το καλό των δανειστών και της τρόικα, ενώ το «εθνικό» συμφέρον είναι -όπως πάντα- αυτό των Ευρωπαίων Εταίρων κι επενδυτών, δηλαδή η σωτηρία του Ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Άλλωστε τα P.I.I.G.S.1 -«γουρούνια»- και τα χρέη τους είναι κατά την κρατούσα άποψη στα Ευρωπαϊκά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και στα διεθνή παπαγαλάκια «αγορών» και «επενδυτών», η αιτία για την κρίση του Ευρώ και της Ευρωζώνης!

Το «κοινό» καλό απαιτεί τον τεμαχισμό και ξεπούλημα των φιλέτων της χώρας δημόσιων και ιδιωτικών! Απαιτεί την εκποίηση του βασικού μοχλού παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας μας: του ΑΔΜΗΕ, της «μικρής» και της «μεγάλης» ΔΕΗ, του ΔΕΔΔΗΕ κ.λ.π. Απαιτεί να μείνουν εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως εκατομμύρια, συμπατριώτες μας χωρίς ρεύμα, χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα!

Το «εθνικό» συμφέρον απαιτεί να έχουν επιστρατευθεί στα τελευταία τρία μνημονιακά χρόνια περισσότεροι κλάδοι κι εργαζόμενοι, από ότι σε όλα τα προηγούμενα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η σωτηρία της «Ελληνικής Πολιτείας»2 και του Ευρώ απαιτεί τη θυσία της Ελληνικής Δημοκρατίας, μαζί και κάθε έννοια Δημοκρατίας στην ίδια την χώρα που τη γέννησε!

Αν δεν ελέγχουμε, ως χώρα, το νόμισμά μας, αν δε συντάσσουμε ούτε τους Κρατικούς μας Προϋπολογισμούς, αν δεν κατέχουμε στρατηγικές επιχειρήσεις για την εθνική μας οικονομία και άμυνα… αν εκποιούμε το υπέδαφος, τις βουνοκορφές και τ΄ ακρογιάλια μας… αν η ελπίδα για το μέλλον των παιδιών μας βρίσκεται στα διεθνή σκλαβοπάζαρα της οικονομικής μετανάστευσης… τότε, πώς μπορούμε να μιλάμε για ελεύθερη Πατρίδα;

Σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη από την κατάκτηση της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της αγωνιστικής ενότητας, όχι μόνο ανάμεσα στους εργαζόμενους, σε επιτροπές αγώνα και στα σωματεία τους αλλά και στις γειτονιές με ολόκληρο το λαό. Έχουμε ανάγκη να πάψουμε να ιδιωτεύουμε, να ξαναγίνουμε Πολίτες! Έχουμε ανάγκη να βάζουμε πέρα ότι μας χωρίζει και να θυμηθούμε ότι μας ενώνει. Να γίνουμε αντάξιοι της ιστορίας μας! Να πάρουμε πίσω ότι μας κλέβουν: τη Λευτεριά μας, την χώρα μας!

1 Portugal, Ireland, Italy, Greece, Spain.

2 Έτσι ονόμαζαν οι δυνάμεις του Άξονα, στην πρώτη Κατοχή, το δωσιλογικό κράτος προτεκτοράτο των Αθηνών.

* Ο Γ. Γεωργής είναι μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ του κλάδου ηλεκτρικής ενέργειας

Νάτο το ΝΑΤΟ!

του «Τσοπάνη από τα Τζουμέρκα»

Στη πρόσφατη ανάλυση με τίτλο “Παλιές τέχνες που σε κάνουν κόσκινο, σε νέα βελτιωμένη έκδοση”, εκτέθηκε η άποψη μου, ότι βρισκόμαστε στη δίνη ενός ολοκληρωτικού πολέμου που  διεξάγεται σε τρεις ηπείρους Ευρώπη, Ασία και Αφρική. 

 

Σε επιβεβαίωση των όσων έγραψα σας παραθέτω σήμερα ένα μικρό δείγμα που προκύπτει, αν μελετήσει κανείς με σοβαρότητα και λεπτομέρεια τις κινήσεις του ΝΑΤΟ.

Συγκεκριμένα λοιπόν στην Ευρώπη:

Στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ εντείνει την εκπαίδευση των ενόπλων δυνάμεων του Κιέβου, με χρηματοδότηση από την Ουάσιγκτον με 33 εκατομμύρια δολάρια. 

 

Στα πλαίσια αυτά Επανενεργοποιεί τρία στρατιωτικά αεροδρόμια στις νότιες περιοχές της χώρας. Ο σκοπός είναι εμφανής. Τα αεροδρόμια αυτά προβλέπεται να χρησιμοποιηθούν για τα βομβαρδιστικά αεροσκάφη της Συμμαχίας.

Στη Πολωνία μόλις πραγματοποιήθηκε μια κοινή άσκηση με τη συμμετοχή αλεξιπτωτιστών...από τις ΗΠΑ, την Πολωνία, την Εσθονία με τα C-130J που εδρεύουν στη αμερικανική βάση που βρίσκεται σε γερμανικό έδαφος και συγκεκριμένα στο Ramstein. 

 

Εν τω μεταξύ διάφορα άλλα στρατιωτικά γυμνάσια βρίσκονται αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη στην Ουγγαρία, στη Ρουμανία, στη Βουλγαρία και στη Λιθουανία και συμμετέχουν αεροπλάνα AWACS, μαχητικά F-16 και πολεμικά πλοία που βρίσκονται στη Μαύρη Θάλασσα.

Στη Γεωργία, έγινε πρόσφατα επίσκεψη μιας αντιπροσωπείας της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΝΑΤΟ με στόχο την επιτάχυνση της ένταξής της στη Συμμαχία.

Παράλληλα – για να μη καθόμαστε !!!- τα στρατεύματα που επέστρεψαν από το Αφγανιστάν υποβάλλονται σε ειδική εκπαίδευση από Αμερικανούς εκπαιδευτές για πολεμικές επιχειρήσεις στη περιοχή του Καυκάσου.

Επίσης στο γενικό στρατηγείο του ΝΑΤΟ δίνουν και παίρνουν οι συναντήσεις των αξιωματούχων του με εκπροσώπους από το Αζερμπαϊτζάν, το Τατζικιστάν και την Αρμενία με σκοπό τη τελική επιλογή των ειδικών δυνάμεων που θα διατεθούν από τις χώρες αυτές για ........

Στο Αφγανιστάν οι αμερικανικές δυνάμεις προσπαθούν να επαναφέρουν ένα κλίμα πολέμου, μετατρέποντάς το σε πεδίο εφαρμογής «μυστικών επιχειρήσεων». 

 

Είναι φανερό ότι το ΝΑΤΟ μετά την εγκατάστασή του σε περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας, επιχειρεί πλέον να επεκτείνει τις θέσεις του και σε καινούργια στρατηγικά σημεία, όχι μόνο στο “μαλακό υπογάστριο” της Ρωσίας, αλλά και σε περιοχές που βρίσκονται στα ενδότερα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Στη Μέση Ανατολή με πλήρη μυστικότητα και χωρίς να εμφανίζεται επίσημα, ετοιμάζεται για στρατιωτικές επιχειρήσεις, μετά τη μυστική διείσδυση δυνάμεων, που έχει ήδη πραγματοποιηθεί μέσω Τουρκίας. Αυτό μαρτυρεί η εγκατάσταση του Γενικού Αρχηγείου των Χερσαίων Δυνάμεων Landcom στη Σμύρνη.

Στην Αφρική, μετά τη πλήρη διάλυση του κράτους της Λιβύης το 2011, όπως άλλωστε προειδοποιούσα ήδη τότε με μια σειρά από αναλύσεις μου στο newstrap, το ΝΑΤΟ προχώρησε πρόσφατα, τον περασμένο Μάιο, στην Αντίς Αμπέμπα, σε σύναψη συμφωνίας, σύμφωνα με την οποία “προσφέρεται να βοηθήσει” σε μια σειρά από δραστηριότητες όπως:

• ενίσχυση της στρατιωτικής βοήθειας προς την Αφρικανική Ένωση

• συγκρότηση και εκπαίδευση στρατιωτικών δυνάμεων που θα αποτελέσουν την African Standby Force

• βοήθεια σε θέματα σχεδιασμού και αερομεταφοράς της τελευταίας.

Κατά συνέπεια θα έχει αποφασιστικό λόγο σε θέματα που θα αφορούν την ανάπτυξη και τη χρησιμοποίηση των στρατιωτικών της δυνάμεων σε όλες τις επικείμενες επιχειρήσεις. 

 

Σας υπενθυμίζω ότι ήδη βρίσκονται παρούσες, δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Κέρας της Αφρικής με το πρόσχημα του προγράμματος “Ocean Shield”, για την αντιμετώπιση της “πειρατείας”, εξασφαλίζοντας έτσι και επίσημα πλέον τον έλεγχο στα νερά του Ινδικού Ωκεανού και του Κόλπου του Άντεν.

Σε μια επιχείρηση η οποία διεξήχθη σε συνεργασία με την AFRICOM και στην οποία συμμετείχαν Ιταλικά πλοία, έγινε σαφές ότι μια από τις αρμοδιότητες αυτής της “προστατευτικής” δύναμης είναι να μπορεί να συνάπτει σχέσεις με τις ένοπλες δυνάμεις των γειτονικών χωρών. 

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ελλιμενισμός της ιταλικής πυραυλακάτου Mimbelli στο Salaam της Τανζανίας, από τις 13 έως τις 17 του Ιουλίου. Υπενθυμίζω επίσης ότι μετά τη κραυγαλέα αποτυχία των γαλλικών δυνάμεων να αποκαταστήσουν την τάξη στη Κεντρική Αφρική και τις ικεσίες του (Χ)ολλάντ προς τη Μέρκελ για τη βοήθεια της στις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Γαλλίας, που δεν κατάφερνε πια να δώσει τις “επιθυμητές λύσεις”, αποφασίστηκε από την ΕΕ η συμμετοχή και άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Προς το σκοπό αυτό συγκροτήθηκε κοινό εκστρατευτικό σώμα ήδη από εξαμήνου, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα. Ενώ ταυτόχρονα ή έδρα του αρχηγείου βρίσκεται στη Λάρισα.

Ο σκοπός της “ανθρωπιστικής βοήθειας” των ευρωπαϊκών κρατών μέσω του ΝΑΤΟ, προς τις αφρικανικές χώρες δεν είναι άλλος από την αναχαίτιση του “κινεζικού παράγοντα”, ο οποίος εδώ και χρόνια εργάζονταν συστηματικά για τη διείσδυσή του στην Αφρική, αγοράζοντας ολόκληρες εκτάσεις και συνάπτοντας εμπορικές συμφωνίες με τις περισσότερες αφρικανικές χώρες. 

 

Στόχος του “κινεζικού παράγοντα”: όχι μόνο η ενίσχυση των οικονομικών και στρατιωτικών θέσεών του σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά η εξασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης και κόστους για τη παραγωγή του, που δυσκολεύονταν όλο και περισσότερο στο εσωτερικό. 

 

Το πλέον εντυπωσιακό όμως στο σχεδιασμό του “κινεζικού παράγοντα” ήταν το ότι προέβλεπε τη σταδιακή μετατροπή της Αφρικής σε μια νέα αγορά, παράλληλα με τη βιομηχανική της ανάπτυξη, ανεξάρτητα από το όφελος που θα εξασφάλιζε για τον ίδιον. 

 

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον οι “ενωμένες δυνάμεις των δυτικών εισβολέων με τους υποτελείς και κομπάρσους τους (έλληνες)”, έδρασαν ακαριαία, αλλά εν τούτοις σπασμωδικά και ανεπαρκώς, με τα γιουρούσια των γάλλων στρατιωτών, που δεν άργησαν να γελοιοποιηθούν.

Παράλληλα ξεκίνησαν και μια εκστρατεία marketing, σχετικά με τους νέους ορίζοντες που ανοίγονταν για τις ξένες επιχειρήσεις στην αφρικανική ήπειρο. Το μόνο που τελικά κατάφεραν – προς το παρόν τουλάχιστον – είναι να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρομοκρατίας και θρησκευτικού φανατισμού, που οδήγησε σε “εθνικές καθάρσεις”.

Με άλλα λόγια ό,τι δικαιολογεί τη μόνιμη “προστατευτική” τους  παρουσία, κατά το παλαιό πρότυπο των “εγγυητριών δυνάμεων” και ό,τι απωθεί πλήρως τις επενδυτικές δραστηριότητες (τουλάχιστον για τους πολλούς που είναι έξω από το παιγνίδι). 

 

Η τακτική αυτή επιβεβαιώνει τον ισχυρισμό μου ότι οι στρατιωτικές επεμβάσεις και οι κατακτήσεις εδαφών δεν έχουν πάντοτε σα σκοπό τη παραγωγική τους εκμετάλλευση. 

 

Αποβλέπουν απλά στην αδρανοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων των ανταγωνιστών τους και φυσικά των ίδιων των κατακτημένων χωρών. 

 

Πέρα από τις περιοχές στις οποίες διεξάγονται ήδη πολεμικές συγκρούσεις, οι δραστηριότητες της “συμμαχίας” επεκτείνονται και σε άλλες ηπείρους, όπως :

 

 

Στη Λατινική Αμερική, το ΝΑΤΟ εγκαθίδρυσε το 2013, το καθεστώς ενός "συμφώνου ασφαλείας" με τη Κολομβία, που είχε ήδη εμπλακεί σε στρατιωτικά προγράμματα της Συμμαχίας. Συνεπώς η χώρα αυτή μπορεί εύκολα, οποιαδήποτε στιγμή να γίνει ένας νέος εταίρος. Στα πλαίσια αυτά, η ειδική δύναμη SOUTHCOM διεξάγει σήμερα κοινά γυμνάσια με τη συμμετοχή ειδικών δυνάμεων από τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική και 700 καταδρομέων.

Από την άλλη μεριά του πλανήτη στον Ειρηνικό Ωκεανό βρίσκεται σε εξέλιξη η RIMPAC 2014, η μεγαλύτερη ναυτική επιχείρηση στον κόσμο, με χαρακτήρα εναντίον της Κίνας και της Ρωσίας ταυτόχρονα. 

 

Σ' αυτή συμμετέχουν – πάντα φυσικά υπό αμερικανική διοίκηση, 25.000 στρατιώτες από 22 χώρες, με 55 πλοία και 200 πολεμικά αεροσκάφη. 

 

Το NATO είναι παρόν με πεζοναύτες από τις ΗΠΑ, τον Καναδά, τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και τη Νορβηγία, και με την Ιταλία, τη Γερμανία και τη Δανία ως παρατηρητές.

Είπατε τίποτε !!!!!

Άντε καλέ “σενάρια συνωμοσίας” !!!

Υ.Γ.

Για τη συγγραφή του κειμένου χρησιμοποίησα πηγές από τη διεθνή δημοσιογραφία και όχι από κάποιους κύκλους μυστικών υπηρεσιών. 

 

Θεωρώ ότι θα ήταν το ίδιο εφικτό και για τον Πρετεντέρη, να ενημερώσει, αν ήθελε την ελληνική κοινή γνώμη, αφού διαθέτει ακόμη μεγαλύτερη προσβασιμότητα από εμένα στα διεθνή πρακτορεία και ένα τσούρμο από δουλάκια για να του μαζεύουν τις ειδήσεις.

Έλα όμως που δεν πληρώνεται γι αυτό αλλά για το αντίθετο!!!

Ευρώ: Ο ρυθμιστής του διαλόγου για την εξουσία

 

του Κώστα Λαπαβίτσα

Την εβδομάδα που πέρασε φάνηκε ότι η συζήτηση για το ευρώ παραμένει κυρίαρχη στην ελληνική πολιτική ζωή και στο δημόσιο λόγο.

Από τη μια, ο νέος Υπουργός Οικονομικών, κ. Γ. Χαρδούβελης, διόρισε ως επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνώμων τον κ. Χ. Στεφανά-δη του Πανεπιστημίου Πειραιώς, ο οποίος προτιμήθηκε αντί του κ. Ε. Μαματζάκη του Πανεπιστημίου του Σάσεξ. 

Μέχρις εδώ πρόκειται απλώς για μια ακόμη περίπτωση συντηρητικών οικονομολόγων από σχετικά γνωστά πανεπιστήμια, οι οποίοι μοιράζονται θέσεις ευθύνης στην κρατική μηχανή. 

Διέρρευσε όμως ότι ο κ. Στεφανάδης είχε γράψει άρθρο στην Καθημερινή το Δεκέμβριο του 2011 λέγοντας ότι - άκουσον, άκουσον - η πολιτική της εσωτερικής υποτίμησης, αν και προτιμότερη, ήταν εξαιρετικά επισφαλής και άρα η χώρα θα έπρεπε να εξετάσει και τη συντεταγμένη επιστροφή στη δραχμή.

Ο κ. Στεφανάδης είχε διατυπώσει με μετριοπάθεια θέσεις που δεκάδες άλλοι οικονομολόγοι, συμπεριλαμβανομένου του γράφοντος, είχαν τεκμηριώσει. Οι μετρημένες του φράσεις του....2011 όμως, προσέκρουσαν στο ταμπού του ευρώ του 2014, σηκώθηκε μέγας πολιτικός θόρυβος και ο ίδιος αναγκάστηκε να πει δημόσια ήμαρτον.

Από την άλλη, εντάθηκε η μετεκλογική συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ, πρωταγωνιστικό ρόλο στην οποία παίζει ο Ν. Παππάς, άνθρωπος-κλειδί τα τελευταία χρόνια. Σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ισχυρίστηκε ότι η νίκη στις ευρωεκλογές είναι η δικαίωση της μεσομακροπρόθεσμης πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που έχει τρεις πτυχές. 

Η πρώτη είναι η επιδίωξη συνεργασιών με δυνάμεις της Αριστεράς, αλλά και με δυνάμεις που 'αποδεσμεύονται' από τα Μνημόνια. 

Η δεύτερη είναι η αντίληψη ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή και όχι απλώς ελληνική, άρα το πεδίο των ταξικών και πολιτικών συγκρούσεων είναι η Ευρώπη.

 Η Τρίτη είναι η ενεργός συμμετοχή στα κινήματα των τελευταίων χρόνων.

Είναι φυσιολογικό για ένα κόμμα να θεωρεί ότι η εκλογική του επιτυχία επιβεβαιώνει την ορθότητα της πολιτικής του ανάλυσης. Το κείμενο αποκτά ενδιαφέρον όταν αίφνης στρέφεται στο θέμα του ευρώ. Κατά τον συγγραφέα, όσα κόμματα έθεσαν θέμα εξόδου από το ευρώ είχαν αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα και στην πράξη συγκάλυψαν τα πραγματικά προβλήματα της Ευρώπης. 

Συνεπώς πρέπει να ξανασκεφτούν τη στάση τους και να μην προβάλλουν το ευρώ ως λόγο αποφυγής της συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ. Το ταμπού του ευρώ επανεμφανίζεται ως εγγυητής των συμμαχιών, αλλά και του ριζοσπαστισμού με ευρωπαϊκό χαρακτήρα.

Το παράδοξο είναι ότι η ξαφνική ενασχόληση με το ευρώ και από τις δύο παρατάξεις την εβδομάδα αυτή δεν είχε καμία πραγματική βάση. Τα πολιτικά κόμματα που επιδιώκουν την έξοδο - στα οποία δεν συμπεριλαμβάνεται το ΚΚΕ - πήγαν άσχημα στις ευρωεκλογές. 

Το δημοσιονομικό έλλειμμα έχει σχεδόν απαλειφθεί, οι αγορές αδιαφορούν και είναι έτοιμες να δανείσουν ξανά σχετικά μικρά ποσά στην Ελλάδα. Οι μηχανισμοί της ευρωζώνης έχουν πάψει να πιέζουν ήδη από το 2012 και μόνο ο Σόιμπλε επισείει τον κίνδυνο από καιρού εις καιρόν για να μην ξεχνιόμαστε. Εν ολίγοις, δεν υπάρχει άμεσο θέμα ευρώ για την Ελλάδα τη στιγμή αυτή.

Το ζήτημα τέθηκε αποκλειστικά με πολιτικούς όρους από τις δύο δυνάμεις που διαγκωνίζονται για την εξουσία, χωρίς όμως να υποδηλώνει αντιπαράθεση μεταξύ τους. Ο συμβολισμός είναι ξεκάθαρος: 

όποιος θέλει να ασκήσει, ή να πάρει, την εξουσία στην Ελλάδα πρέπει να δηλώσει ότι αποδέχεται το ευρώ. Είναι απαγορευμένη ακόμη και η απλή αναφορά στην προοπτική εξόδου.

Το ταμπού του ευρώ δημιουργήθηκε από το πλέγμα εξουσίας στη χώρα μας, το οποίο συνειδητοποίησε ότι μια αλλαγή νομίσματος θα μπορούσε να αποδειχθεί άκρως επικίνδυνη για το ίδιο γιατί ίσως άνοιγε το δρόμο για βαθιές αλλαγές υπέρ των λαϊκών στρωμάτων.  

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις φρόντισαν να εκβιάσουν επανειλημμένα τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντας τη δραχμή ως την απόλυτη καταστροφή. 

Παράλληλα, και δεδομένου ότι το χρήμα είναι στοιχείο ταυτότητας, ο ιδεολογικός βομβαρδισμός έκανε μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού να πιστέψει ότι το ευρώ καθορίζει την ‘ευρωπαϊκή’ του ταυτότητα, ενώ το ιστορικό του νόμισμα είναι σημάδι καθυστέρησης. Το πολιτικό ταμπού βρήκε ιδεολογική αντιστοίχηση στην κοινωνία.

Συμβολή είχε όμως και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως φάνηκε τη βδομάδα αυτή. 

Στην προσπάθεια του να καταδείξει – και ορθώς – ότι η κρίση είναι ευρωπαϊκή, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε ένα παράξενο θεωρητικό οικοδόμημα για αριστερό κόμμα, όπου για την κρίση δεν ευθύνεται το ίδιο το κοινό νόμισμα, αλλά η λανθασμένη αρχιτεκτονική του. !!

Λες και οι αναλυτές του ΣΥΡΙΖΑ είχαν καλύτερη αντίληψη των θεσμικών απαιτήσεων του ευρώ από τα αστικά επιτελεία που το έφτιαξαν ...  

Επιθυμώντας να παρακάμψει τους εκβιασμούς των μνημονιακών - αντί να τους αντιμετωπίσει κατά μέτωπο - έψαξε να βρει λύση για την κρίση στην αναδιανομή του εισοδήματος, ή στην αλλαγή της πολιτικής της ΕΚΤ, αλλά πάντα μέσα στην ΟΝΕ. 

Το αποτέλεσμα ήταν σταδιακά να μετατρέψει το ευρώ σε ταμπού και για τον ίδιο, δίνοντας ένα εξαιρετικό όπλο στο μνημονιακό στρατόπεδο. Γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι μια ριζοσπαστική πολιτική από αριστερή σκοπιά θα φέρει σύγκρουση με την ΟΝΕ και την ΕΕ.

Το θέμα του ευρώ στην πραγματικότητα συνεχίζει να υπάρχει και για τη χώρα μας και για την Ευρώπη γενικότερα. Δεν έχει όμως την οξύτητα που είχε το 2010-12, όταν ολόκληρο το οικοδόμημα της ΟΝΕ έτρεμε και η έξοδος ήταν πιεστικό ζήτημα για την Ελλάδα ώστε να αποφευχθεί η καταστροφή που επιφύλασσε η εσωτερική υποτίμηση.  

Με την άτεγκτη πολιτική λιτότητας της Γερμανίας η ΟΝΕ κατάφερε να επιβιώσει και η Ελλάδα παρέμεινε μέλος της. 

Έτσι σήμερα η ελληνική οικονομία βρίσκεται χωρίς ουσιαστικές προοπτικές ανάπτυξης και η ΟΝΕ έχει μετατραπεί σε μέγγενη που πνίγει τους ευρωπαϊκούς λαούς.

Το ζήτημα για την Ελλάδα είναι να υπάρξουν πολιτικές ανάπτυξης που θα βγάλουν την κοινωνία από το τέλμα και θα σώσουν τη χώρα από την ιστορική ανυπαρξία. 

Το ζήτημα για την Ευρώπη αντιστοίχως είναι να απαλλαγεί από το νομισματικό ζουρλομανδύα, να γλιτώσει από τη λιτότητα που συνδέεται άμεσα με την ΟΝΕ και να μπει σε πορεία που θα ευνοεί τον κόσμο της εργασίας.  

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να παίξει έναν ιστορικό ρόλο και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη που θα είναι τελείως δυσανάλογος με τα μεγέθη του ίδιου και της χώρας. 

Αλλά για να το πετύχει θα πρέπει να προτείνει ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την Ελλάδα και ρηξικέλευθες ιδέες για την Ευρώπη.  

Κυρίως θα πρέπει να επιδιώκει την εξουσία με όρους των λαϊκών τάξεων.

Το ταμπού είναι μια απόλυτη απαγόρευση που συχνά έχει θρησκευτικά ή υπερφυσικά επακόλουθα. 

Ο Φρόυντ πίστευε ότι τα ταμπού της πατροκτονίας και της αιμομιξίας είναι η βάση του ανθρώπινου πολιτισμού. 

Στην Ελλάδα το ταμπού του ευρώ έχει αναδειχθεί σε βάση της πολιτικής ζωής. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να σκοτώσει τις επιλεκτικές συγγένειες με το πλέγμα εξουσίας και να απαλλαγεί από το ταμπού του ευρώ.

Ποιος ο ρόλος της Ελλάδας στις περιφερειακές συγκρούσεις;

Ποια είναι η διπλωματική παρουσία

 της Ελλάδας στην Ουκρανία και στο Παλαιστινιακό

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ

Είναι ασύλληπτη η ανθρωπιστική τραγωδία που εξελίσσεται στη λωρίδα της Γάζας.

Νοσοκομεία και σχολεία δεν βομβαρδίστηκαν καθόλη τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Στη Λωρίδα της Γάζας ζήσαμε την ανείπωτη φρίκη του βομβαρδισμού από την αεροπορία του Ισραήλ, Νοσοκομείου των Παλαιστινίων, αλλά και σχολείου του ΟΗΕ. Και τι να πεις κανείς, όταν, ο πρεσβευτής του Ισραήλ στις ΗΠΑ Ρον Ντέρμερ προτείνει το "Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης" να δοθεί στον ισραηλινό στρατό, για την ψυχραιμία του !

Η πολιτισμένη Δύση, η γαλουχημένη με τις αρχές και αξίες του Ουμανισμού , του Διαφωτισμού και του πολιτικού πολιτισμού, αρνείται να καταδικάσει την νέα ανθρωπιστική τραγωδία. Γιατί;

Πέρα όμως από την ανθρωπιστική τραγωδία, υπάρχει και η πολιτική και διπλωματική διάσταση.

Οι σοβαρές κρίσεις σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή (Λωρίδα της Γάζας, Συρία, Ιράκ), είναι αναμενόμενο, ότι θα έχουν επιπτώσεις και στην πορεία των κρίσιμων και πιεστικών, λόγω γεωπολιτικών αναταράξεων, Εθνικών μας Θεμάτων (Κύπρος, Θράκη, Αιγαίο, Τουρισμός, Οικονομία, Ενέργεια).

Η γεωγραφική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας (και της Κύπρου), η εγγύτητα προς τις φλεγόμενες περιοχές και τα απειλούμενα κυριαρχικά δικαιώματα και γεωοικονομικά συμφέροντα των δυο ελληνικών κρατών (Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας), απαιτούν διπλωματική ευελιξία και διορατικότητα.
 
Η Ελλάδα δεν είναι μακριά, και δεν παρακολουθεί τα δραματικά διεθνή γεγονότα από απόσταση ασφαλείας. 

Η Ελλάδα, είναι μέσα στη διακεκαυμένη γεωγραφική ζώνη των αιματηρών, αλλά και κοσμογονικών εξελίξεων .

ΟΥΚΡΑΝΙΑ : Σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, η Ελλάδα ταυτίζεται πλήρως με τη θέση της Ε.Ε., να στηρίξει την φιλοδυτική κυβέρνηση του Κιέβου. 

Η Ελληνική διπλωματία ευθυγραμμίζεται με τις επιλογές της Δυτικής Συμμαχίας (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ), και στο θέμα του εμφυλίου στην Ουκρανία, αλλά και στο θέμα της κατάρριψης του επιβατικού αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών, που έγινε στην εμπόλεμη περιοχή της Ανατ. Ουκρανίας.

Γενικά, η χωρίς όρους και προϋποθέσεις ή έστω ανταλλάγματα, υποστήριξη της Ελλάδος του φιλοδυτικού καθεστώτος του Κιέβου, καθώς και η υποστήριξη στην πολιτική κυρώσεων από τη Δύση σε βάρος της Ρωσίας, για το θέμα της Ουκρανίας, έχει και αξιοπρόσεχτες αρνητικές πτυχές. 

Το αναμενόμενο «πάγωμα» για μία ακόμη φόρα των ελληνορωσικών σχέσεων (προηγήθηκε η Κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου, που συναίνεσε στην ακύρωση της κατασκευής του αγωγού μεταφοράς του ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη ), θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα μας, στην διπλωματία, την ενέργεια και τον τουρισμό. 

Επίσης το τελευταίο διάστημα Μόσχα και Άγκυρα, βιώνουν έναν «ξαφνικό έρωτα» και προωθούν τη συνεργασία τους στον διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό τομέα, κατά τρόπο ανταγωνιστικό με την Ελλάδα. 

 Η διπλωματική προσέγγιση Μόσχας- Άγκυρας, προκαλεί ήδη γεωπολιτικές αναταράξεις, που θα γίνουν άμεσα «αισθητές» και στην Ελλάδα!
 
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ: Για την τραγικά επικίνδυνη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε: 

"Σε σχέση με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Γάζα, η Ελλάδα υποστηρίζει την αιγυπτιακή ειρηνευτική πρωτοβουλία.». 

Ωστόσο, αυτή η πρωτοβουλία του Προέδρου της Αιγύπτου Στρατάρχη ΑΛ-Σίσι, έχει αποτύχει, διότι την απέρριψαν οι Παλαιστίνιοι, επειδή υιοθετεί απόλυτα τις θέσεις του Ισραήλ. 

Η Ελληνική διπλωματία θα έπρεπε να είχε προβλέψει την αποτυχία της αιγυπτιακής ειρηνευτικής διαδικασίας και να μην είχε εκτεθεί. 

Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει τις επιλογές της Κυβέρνησης του Ισραήλ στη ΓΑΖΑ, όπως άλλωστε και οι ΗΠΑ και η Ε.Ε.

Ωστόσο, η στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ, αλλά και η απόλυτη ευθυγράμμιση της ελληνικής διπλωματίας με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, που υποστηρίζουν φιλοισραηλινές επιλογές, καθιστούν, εκ των πραγμάτων, προβληματικές τις σχέσεις της Ελλάδας με τον Αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. 

 Κυρίως, οι Παλαιστίνιοι εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για την φιλο-ισραηλινή πολιτική της Ελλάδας και θα πρέπει να αναμένουμε αντιδράσεις όπως, τη στήριξη των Παλαιστινίων, ειδικά της ΧΑΜΑΣ, αλλά και άλλων μουσουλμανικών κρατών στις θέσεις της Τουρκίας, για την Κύπρο και τους τουρκοκύπριους.

Φυσικά, η απερίφραστη καταδίκη της γενοκτονίας που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας, δεν είναι κατά ανάγκην εκδήλωση αντισημιτισμού, αλλά είναι μάλλον έκφραση ανθρωπισμού. 

Αντιδρά η ανθρώπινη συνείδηση, επαναστατεί η σκέψη, πληγώνεται η ευαισθησία, όταν βλέπει και αφουγκράζεται «τη σφαγή των νηπίων» στη ΓΑΖΑ, ανεξάρτητα μάλιστα , από τους λόγους, τις αιτίες και τις αφορμές, που προκάλεσαν αυτή την κραυγαλέα παράλογη ανθρωπιστική τραγωδία.
 
Επίσης, το αβυσσαλέο μίσος συλλήβδην κατά των ισραηλινών και των εβραίων, με αφορμή ή και άλλοθι, τα απολύτως καταδικαστέα γεγονότα στη Γάζα, αυτή η συνολική καταδίκη και αποδοκιμασία του Εβραϊκού Λαού, νομίζω ότι ξεπερνάει τα διακριτά όρια της εύλογης οργής. Και μετατρέπεται σε φυλετική μισαλλοδοξία. Εξέλιξη σαφώς ανεπίτρεπτη και εκτός πλαισίου δημοκρατικών και ανθρωπιστικών ιδεολογιών.

Η καταδίκη του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, πρέπει και επιβάλλεται να είναι απόλυτη. Δεν μπορεί όμως και δεν πρέπει, να είναι επιλεκτική, διότι αυτοαναιρείται.

Η Μαθήτρια μου στη Γάζα

By solon antartis, submitted on Wed, 07/30/2014 - 13:02

Η Μαθήτρια μου στη Γάζα

Δυσκολεύομαι να γράψω αυτό το καλοκαίρι. Οι εικόνες που με βομβαρδίζουν είναι τόσο οικείες και αβάστακτες. Αναδύονται από το Υποσυνείδητο όπου τις καταχώνιασα πριν από 40 χρόνια με κάθε εικόνα και κάθε είδηση από την κατεχόμενη Παλαιστίνη.

***

Η εικόνα βγαλμένη από τα τρίσβαθα της συλλογικής ανθρώπινης μας συνείδησης. Της κοινής μοίρας που μας βολοδέρνει μέσα στους μαιάνδρους του χωροχρόνου.

Το κορίτσι ψάχνει μέσα στα χαλάσματα.

40 Χρόνια πριν ένα αγόρι κρυμμένο κάτω από το κρεβάτι του ακούει τους ήχους των βομβαρδισμών.
 
Το αγόρι αφουγκράζεται την καρδία εντός του. Χτυπά δαιμονισμένα. Τα χείλη στεγνά, κρύος ιδρώτας το αίσθημα του Φόβου στον υπέρτατο του βαθμό.

Το κορίτσι σκύβει μέσα στα ερείπια

Το αγόρι έχει πάψει να υπάρχει ως δομημένη προσωπικότητα. Ένα μέρος του - αυτό που αργότερα θα ονόμαζε; ψυχή - αποστασιοποιείται παντελώς από την πραγματικότητα. Τα πάντα πλέον βιώνονται σε αργή κίνηση, δισδιάστατα σαν να μην είναι πραγματικά, σαν να εκτυλίσσονται μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου κινουμένων σχεδίων. 

Ο πατέρας του σκύβει και το αρπάζει. Σχεδόν με βία το παίρνει στο μικρό Volkswagen με τα νούμερα FA910. Το "αυτοκίνητο του λαού" τους περνά μέσα από πεδία μαχών, αεροπλάνα σφυρίζουν, βόμβες πέφτουν, στα βουνά, στα βουνά, η προαιώνια φυγή, η προαιώνια σωτηρία, τόσο κοντά, τόσο μακριά.

Το κορίτσι αναγνωρίζει αυτό που έψαχνε

Το αγόρι μεγάλωσε. Στο σχολείο κάνουν ασκήσεις για την αεροπορία. Το αγόρι πέφτει δίπλα στο περιτείχισμα βάζοντας τα χέρια του στο κεφάλι. Κάθε φορά σαν να κινητοποιείται ένας αόρατος μηχανισμός, με κάθε άσκηση η ψυχή του; η συνείδηση του; βγαίνει εκτός και βιώνει ξανά τα πράγματα δισδιάστατα αποστασιοποιημένα. Το πνεύμα γνωρίζει: ο διχασμός σώματος πνεύματος οδηγεί πέρα από το φόβο.

Το κορίτσι σχεδόν θριαμβευτικά ανασύρει το βιβλίο. 

Κοιτάζει το φωτογράφο με την ίδια αποστασιοποίηση. Ο κόσμος είναι εντός της. Το βλέμμα κοιτάζει αλλά δεν βλέπει.
Το αγόρι διαβάζει. Ξεφυλλίζει τα σκονισμένα βιβλία. Μέσα τους χάνεται Ζει!. Ένας άλλος κόσμος ανοίγεται εντός του. Ήρωες και ηρωίδες ζωντανεύουν. 

Οι Τρώες και οι Τρωαδίτισσες τον συντροφεύουν στα βιβλία και τα παιχνίδια της γειτονιάς. Και ο Αινείας μέσα στα χαλάσματα της πόλης του διαλέγει αυτό που μπορεί να κουβαλήσει με τα χέρια του όπως όρισαν οι κατακτητές -- Αχαιοί, Τούρκοι, Ισραηλίτες - φορτώνοντας στην πλάτη του το γέρο πατέρα του.

Το κορίτσι αναγνωρίζει το μικρό σημειωματάριο. 

Ποιός ευλογημένος δάσκαλος να έχει διαβάσει τους στίχους της, την κατάθεση της ψυχής της;
Το αγόρι μεγάλωσε κι έγινε δάσκαλος. Ο πολιτισμός του τον ανέστησε τον έσωσε, τον άνδρωσε. Μέσω του αγκάλιασε τον ξένιο Δία και τους δεσμούς της φιλοξενίας. Τώρα διδάσκει σε παιδιά όπως εκείνον, πρόσφυγες από τα πέρατα της γης, κάποια το ίδιο φοβισμένα με εκείνον τότε πριν από 40 χρόνια. 

Ο πολιτισμός του ξανά και ξανά τον επισκέπτεται από τότε μέσα από τις πράξεις μέσα από τους στίχους. Αδυνατεί να κατανοήσει ακόμη και τώρα στα -άντα πώς είναι δυνατόν άνθρωποι που ορίζουν τους εαυτούς τους ως Έλληνες να τάσσονται με το μέρος του καταπιεστή και του σφαγέα, να χαίρονται με τον πόνο του μικρού και του καταπιεσμένου.
 
Το φως του τόπου του τον λούζει με την ίδια αγάπη για τον τόπο του και τους ανθρώπους του και για τη μικρή μαθήτρια του στη Γάζα. Κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει

Το κορίτσι τέλειωσε. Στρέφει απότομα και επιστρέφει. Πάντα επιστρέφει. 

Η αποφασιστικότητα φωτίζει το πρόσωπο της. Και τα όπλα που κρατά στα χέρια της είναι πολύ πιο ισχυρά από τις βόμβες και τις σφαίρες του σιωνιστικού κράτους.
Το αγόρι κλαίει. Ο δάσκαλος αναγνωρίζει στο βλέμμα και την κίνηση τις αδελφές, τις μανάδες και τις γιαγιάδες του με το αγέρωχο βλέμμα και την άρνηση να υποταχτούν μήτε σε Θεούς μήτε σε ανθρώπους.
Μέσα από το στόμα της, μέσα από το στόμα όλων τους αρχετυπικά ακούει τη φωνή τους ευλογία και κατάρα εις αιώνας αιώνων:

"Κάλλιο μια φούχτα τιμημένη στάχτη παρά γονατισμένος ο λεβέντης μου!"

Η Ελευθερία δεν κάνει εκπτώσεις. Ο αγώνας για τη δική μας Ελευθερία χρειάζεται να αγκαλιάζει και τον αγώνα για Ελευθερία όλων των σκλαβωμένων λαών στον κόσμο.
Insallah!
 
Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

Η αντιφατικότητα των Ελλήνων: «Ευρώ και ξερό ψωμί» δείχνει η μέτρηση του Ευρωβαρόμετρου, όμως πίσω έχει η …αχλάδα την ουρά!

                              

                                      

Του Δημήτρη Κυπριώτη 

Με την ευκαιρία της δημοσίευσης στις Βρυξέλες του τελευταίου Ευρωβαρόμετρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχουμε τη δυνατότητα  να σταθούμε λίγο στα στοιχεία των μετρήσεων και να βγάλουμε και συμπεράσματα.

Βέβαια σε πολλά πράγματα είναι να απορεί κανείς με τους Έλληνες, όταν αναγνωρίζονται από τις απαντήσεις τους ως οι πλέον απαισιόδοξοι για το μέλλον της ΕΕ και της οικονομίας γενικότερα, αλλά εμφανίζονται και ως οι πλέον σταθεροί υποστηρικτές του ευρώ!

Και όχι μόνο αυτό, να παρουσιάζουν αυξητικές τάσεις της τάξης του 8% σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση! Δηλαδή οι Έλληνες έχουν βαλθεί να τους τρελάνουν όλους. Όσα και να έχουν ακούσει για τον ληστρικό τρόπο με τον οποίο  έχει μπει το ευρώ στη ζωή τους και την κατρακύλα που έχουν τα οικονομικά τους, από την ημέρα κυκλοφορίας του ευρώ, αυτοί απτόητοι συνεχίζουν την υποστήριξή τους στο κοινό νόμισμα.

 Γιατί άραγε;  Τι τους κάνει να μην αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς παίζεται στις πλάτες τους με το νόμισμα; Προφανώς ο φόβος και η μη ενημέρωση, αφού ποτέ δεν έγιναν ενημερωτικές εκπομπές και αληθινές συζητήσεις με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του εθνικού νομίσματος και του ευρώ.

Από την άλλη μεριά οι εκπροσωπούμενες στο κοινοβούλιο πολιτικές δυνάμεις, ακόμη και το ΚΚΕ που τάσσεται  ενάντια στο ευρώ, δεν παίρνουν θετική θέση στην επαναφορά  εθνικού κρατικού νομίσματος. Οπότε είναι λογικό να έχουμε αυτήν τη συμπεριφορά των Ελλήνων σε σχέση με άλλους ευρωπαίους πολίτες που με φανατισμό υποστηρίζουν την έξοδο της χώρας τους και από ΟΝΕ και από ΕΕ.

Ιδού η αντιφατικότητα των Ελλήνων όπως καταγράφεται και στη  δημοσκόπηση της εταιρείας VPRC  για λογαριασμό του περιοδικού Επίκαιρα: το 76% των ερωτηθέντων απάντησε ότι θεωρεί τη Γερμανία «εχθρική χώρα» και μόνο το 8% ότι τη  θεωρεί «φιλική». Το 81% απάντησε ότι το Βερολίνο προσπαθεί να κυριαρχήσει στην Ευρώπη με οικονομικά μέσα, υιοθετώντας το χαρακτηρισμό «Τέταρτο Ράιχ» για τη σημερινή Γερμανία, που προελαύνει στην Ευρώπη με όπλο το ευρώ και με αυτόν τον τρόπο κτίζει την οικονομική της ηγεμονία στις χώρες της Ευρώπης που χρησιμοποιούν ως εθνικό τους νόμισμα το ευρώ!!(Βέβαια και για να μην ξεχνιόμαστε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τον ίδιο χαρακτηρισμό έδωσε για το ευρώ, εθνικό νόμισμα!) και παρά τις σκληρές αυτές διαπιστώσεις, το ευρώ παραμένει κυριαρχώ στην επιλογή τους..Η αντιφατικότητα των Ελλήνων είναι μοναδική!

Ας δούμε και μερικές ακόμη άλλες διαπιστώσεις από την έρευνα του  Ευρωβαρόμετρου:

Το βιοτικό επίπεδο των λαών των  χωρών  της Ευρώπης που είναι ενταγμένες στην ΟΝΕ-στο κοινό νόμισμα,  μειώνεται ή και καταβαραθρώνεται παντού, είτε έχουν υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου είτε όχι, με ανατριχιαστικά πρωτοπόρο στον καταποντισμό αυτόν την Ελλάδα, που το πραγματικό εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, έχει μειωθεί στην 6ετία της οικονομικής κρίσης σε ποσοστό 35,4%, γεγονός  που σημαίνει φτωχοποίηση του πληθυσμού που συγκρίνεται μόνο με πολεμική περίοδο!

Οι Έλληνες μαζί με τους Βουλγάρους  και τους Ούγγρους, κρίνουν την ποιότητα της ζωής τους ως «κακή», ενώ πρωτιά καταγράφει η χώρα μας και στο ερώτημα για τον κίνδυνο να έρθουν αντιμέτωποι οι πολίτες της με την ακραία φτώχεια, καθώς το 56% των Ελλήνων πιστεύει πως υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν  σε επίπεδο ένδειας τους επόμενους μήνες.

Και παρά αυτές τις δυσοίωνες προβλέψεις, εν τούτους «ευρώ και ξερό ψωμί», όταν άλλες χώρες με πολύ υψηλότερο βιοτικό επίπεδο  και οικονομίας, όπως είναι πχ  η Σουηδία, η Μ. Βρετανία, η Δανία κ.α. τάσσονται ενάντια στο κοινό νόμισμα.

Οι Ευρωπαίοι (και οι Έλληνες μέσα σε αυτούς), βλέπουν ότι με το ευρώ και την ελευθερία κινήσεως αγαθών έχουν κατακλυσθεί οι αγορές τους από Γερμανικά κυρίως προϊόντα, παρά ταύτα δηλώνουν ότι αυτή η ελευθερία είναι μεγάλο επίτευγμα! Ειδικά για την Ελλάδα που η τακτική αυτή επέφερε κλείσιμο βιομηχανιών και βιοτεχνιών και σταδιακή εξαφάνιση αγροτικών προϊόντων, είναι να απορεί με αυτήν τη διάθεση που δείχνουν οι  Έλληνες.

Συμπεράσματα

Να δούμε τελικά αν ποτέ θα μπορέσουν να αντιληφθούν οι Έλληνες ότι η πολιτική της άγριας λιτότητας σε όλη την ευρωζώνη, ιδιαίτερα στην ευάλωτη οικονομία της Ελλάδας, που προωθεί το Βερολίνο, έχει σαν στόχο να μετατρέψει, με όπλο το ευρώ, όλες τις χώρες που το χρησιμοποιούν ως εθνικό νόμισμα σε φτωχές επαρχίες του Τέταρτου Ράιχ της Γερμανίας.

Κανείς  δεν μπορεί να αμφισβητήσει σήμερα, ότι αυτή η πολιτική της Γερμανίας δικαιώνεται, αφού όχι μόνο απλά ενισχύει την ηγεμονία της στην Ευρώπη, αλλά  δεν προκαλεί και  πουθενά αντιστάσεις τόσο ισχυρές που να κάνουν τους Γερμανούς να ξανασκεφτούν την ορθότητα ή όχι της πολιτικής τους εξαιτίας άμεσων ερεθισμάτων και γεγονότων..

Ερώτημα.  Θα μπορέσουν άραγε οι Έλληνες να διαπιστώσουν την πραγματική αυτή αλήθεια πριν αφανιστούν στην κυριολεξία ή θα συνεχίσουν να ακούν και να πιστεύουν  τα κατά συρροή ψέματα που τους αραδιάζουν οι κυβερνώντες και όχι μόνο, για δήθεν έξοδο από την κρίση, τερματισμό των μνημονίων και «διώξιμο» της τρόικας από τη χώρα;

Ευχή και πρόβλεψη:

Έχουμε την αίσθηση ότι πολύ σύντομα θα ζήσουμε πολιτικά γεγονότα τόσο στην Ελλάδα όσο και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ειδικά στην Πατρίδα μας, μας επιφυλάσσουν σαρωτικές αλλαγές τέτοιας μορφής που θα επιφέρουν αντίστοιχα σαρωτικές πολιτικές ανακατατάξεις και εκ βάθρων ανατροπές των υπαρχόντων πολιτικών συσχετισμών, που δεν θα αφήσουν  τίποτα «όρθιο» από το παλιό.

Σημασία όμως έχει, στη φάση αυτή που θα ζήσουμε, η αντοχή και η επιμονή των δυνάμεων εκείνων που πιστεύουν σε μία ολοκληρωτική αλλαγή του σάπιου και του διεφθαρμένου, να παραμείνουν αλώβητες στη θέση τους και να δείξουν την κατανόησή τους και την αλληλεγγύη τους στον προδομένο λαό αυτής της φάσης.