Από τον Κοτζιά στον Κατρούγκαλο – Μετά τις Πρέσπες το Καστελόριζο…

 ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Στο άρθρο που ακολουθεί, αναφέρεται από τον αρθρογράφο, ότι  η τελική κατάληξη των όποιων συμφωνηθέντων μεταξυ των αντιπροσωπειών των δυο μερών, θα ειναι η συνδιαχείριση και η συνεκμετάλευση του Αιγαίου. Η άποψή μας διαφέρει από αυτήν τη διαπίστωση, γιατί από όλες τις ενδείξεις και τις αντιδράσεις της Τουρκικής ηγεσίας, αυτό που φαίνεται καθαρά ότι την ενδιαφέρει να επιτυχει, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι η επαναφορά της θεωρίας του 25ου Μεσημβρινού στο προσκήνικο και επόμενα ο πλήρης διαχωρισμός του Αιγαίου στις δύο χώρες, γεγονός που σημαίνει την πλήρη διοίκηση του Ανατολικού Αιγαίου στην Τουρκία, αφήνοντας το Δυτικό τμήμα στη διοίκηση της Ελλάδας, με διαιτητή αυτής της συμφωνίας τις Η.Π.Α. Έτσι επέρχεται αυτόματα και η πλήρης διαχείρηση και η εκμετάλευση της θάλαασσας και των προιόντων της και φυσικά  επιτυγχάνονται και οι απρόσκοπτες πτήσεις των πολεμικών αεροσκαφών των δύο χωρών  χωρίς εμπλοκές και "σκοτούρες" για τη Συμμαχία. Αυτή η κατάληξη θα είναι η πλήρης παραδοση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας και με "έδαφος" και αυτό θα επιδιωχθεί να γίνει  με ανάλογο τρόπο συμφωνίας, όπως αυτή των Πρεσπών. Αυτό δεν αποτελεί πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας, όπως θα υποστήριζαν κάποιοι, αλλά είναι κάτι που εχει μπει στο τραπέζι!!!

Γράφει ο Σταύρος Λυγερός

Την αρχή έκανε ο Κοτζιάς, προκαλώντας κύμα αντιδράσεων με την αναφορά σε «μοναχοφάηδες» Έλληνες για το Καστελόριζο. Εάν δεν υπήρχε συνέχεια θα μπορούσε κανείς να ισχυρισθεί πως επρόκειτο για προσωπική άποψή του αν και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών γνωρίζει το ειδικό βάρος των λέξεων και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν. Επειδή κατά γενική ομολογία είναι και ευφυής και πολύπειρος στα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ήταν, λοιπόν, εξαρχής προφανές πως η επίμαχη δήλωσή του στο Φόρουμ των Δελφών ήταν ένα είδος προαναγγελίας μία κίνησης που κυοφορείται.

Δεν χρειάσθηκε να περάσουν πολλές ημέρες για να επιβεβαιωθεί η σχετική εκτίμηση που είχαμε διατυπώσει στο άρθρο με τον ενδεικτικό τίτλο «Ο Κοτζιάς σε ρόλο ‘λαγού’ – Αποκρυπτογραφώντας μία θολή δήλωση» (8 Μαρτίου 2019). Ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, που είχε κρίσιμη συνάντηση στην Αττάλεια με τον Τούρκο ομόλογό του, επανέλαβε περίπου τα ίδια.

Αυτό προφανώς δεν μπορεί να θεωρηθεί καθόλου τυχαίο. Πολύ περισσότερο όταν στην πρόσφατη συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν είχε γίνει λόγος για συνεργασία των δύο χωρών στα ενεργειακά,, χωρίς να προσδιορισθεί σε ποιον ακριβώς ενεργειακό τομέα συζητείται συνεργασία. Εκείνη έκφραση δεν μπορούσε από μόνη της να τεκμηριώσει εθνική ανησυχία, επειδή θα μπορούσε η ελληνοτουρκική συνεργασία να αφορά π.χ. στην προέκταση του αγωγού Turkish Stream που θα μεταφέρει ρωσικό φυσικό αέριο προς την Τουρκία με σκοπό στη συνέχεια να διοχετευθεί στην Ευρώπη.

Το γεγονός, όμως, ότι στη γενικόλογη δήλωση Τσίπρα και στη θολή μεν αποκαλυπτική δε δήλωση Κοτζιά προστέθηκε η παρεμφερής δήλωση Κατρούγκαλου αποτελεί απόδειξη ότι κάτι «ψήνεται» όσον αφορά την εκμετάλλευση ενεργειακών πόρων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, έτσι όπως αυτή ορίζεται ατύπως με βάση την αρχή της μέσης γραμμής.

Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή των πολιτών, αν ακουγόταν η φωνή τους;

Δημήτρης Κυπριώτης

Δεν θα υποθέσουμε ποτέ ότι ο «πολίτης» έχει πάντα δίκιο, γιατί πολύ απλά αυτό δεν είναι δυνατό να ισχύει, ακόμη και αν το εξετάσουμε το θέμα στατιστικά. Όμως δεν μπορούμε να  αμφισβητήσουμε, ούτε στο ελάχιστο, ότι η φωνή του πολίτη πρέπει να ακούγεται  με κάθε τρόπο και στην περίπτωση που αυτό δεν γίνεται ή που επιβάλλεται  η φίμωσή του, τότε αυτό αυτόματα σημαίνει στέρηση της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της ισότητας που πρέπει να διακρίνει μια ευνομούμενη κοινωνία.

Σημαίνει όμως  και κάτι βαθύτερο, ότι η κοινωνία ασθενεί και βρίσκεται σε ολισθηρό μονοπάτι. Προφανώς όμως  κάποιοι ευθύνονται για αυτήν τη νοσηρότητα της κοινωνίας και αυτοί δεν είναι άλλοι από τους  «αξιωματούχους» της, δηλαδή την κυβέρνηση που έχει την ευθύνη διακυβέρνησης του «σκάφους», αλλά και τους ίδιους τους πολίτες , που είτε διαλέγουν τους «αξιωματούχους» είτε δεν αντιδρούν όταν και όποτε και όπως πρέπει.

Στην πραγματικότητα αυτό που επιβάλλεται να γίνει, από αυτούς που αισθάνονται πραγματικά υπεύθυνοι πολίτες, είναι  ότι πρέπει να προσπαθήσουν ακόμη περισσότερο, αφού έτσι γινόταν πάντα και έτσι θα γίνεται πάντοτε. Τίποτε δεν χαρίζεται από τους αξιωματούχους,  ειδικά δε όταν αυτοί μετά την εκλογή τους και την κατάληψη της όποιας εξουσίας τους δοθεί, ξεχνούν τα όσα υποσχέθηκαν. Στην περίπτωση αυτή, που μάλλον αποτελεί τον κανόνα για τις «εξουσίες», οι μόνοι που μπορούν να τους επαναφέρουν,  είναι οι «αληθινοί πολίτες»  που αποτελούν και την πρωτοπορία της κοινωνίας.

 

Αν όμως,  παρά τις προσπάθειες της πρωτοπορίας,  αυτή  δεν  εισακουστεί  από την «εξουσία»  και  δεν αντιδράσει ανάλογα και η πλειοψηφία των πολιτών, τότε δυστυχώς η κοινωνία αυτή είναι καταδικασμένη στην αποτυχία και στη δυστυχία του κοινωνικού συνόλου της  αλλά και στην αυτοκαταστροφή της.

 Γιατί και  ιστορικά εξεταζόμενη  η περίπτωση αυτή,  παρατηρείται ότι  στις κοινωνίες που απαξιώνεται ο πολίτης, εκεί δεν υπάρχει ευημερία, αφού αυτή εξαφανίζεται σαν κυνηγημένη και η φτώχεια και η διχόνοια πολύ   γρήγορα θρονιάζονται στο εσωτερικό της. 

Όσα παραπάνω αναφερθήκαν, θεωρούμε ότι βρίσκουν πλήρη ανταπόκριση σε αυτά που συμβαίνουν στην Πατρίδα μας, τουλάχιστον από την εποχή που παράνομες δανειακές συμβάσεις και μνημόνια εγκαθιδρύθηκαν στη ζωή των Ελλήνων πολιτών και δεν πρόκειται να ματαιωθεί ο δρόμος της αυτοκαταστροφής του κοινωνικού  συνόλου,  αν δεν ανατραπεί ολοσχερώς το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας με τον τρόπο που λειτουργεί για πολλά - πολλά χρόνια.

Και αν αναρωτούνται πολλοί ποια είναι η εναλλακτική λύση σε αυτήν την  καταστροφική πορεία της χώρας, τότε η απάντηση είναι ότι αυτή δεν είναι δυνατό να προέλθει χωρίς  να υποστηριχθεί  από τους ίδιους τους πολίτες, με την προϋπόθεση όμως ότι αυτοί είναι διατεθειμένοι να  δώσουν  οριστικό διαζύγιο  στον ολέθριο δικομματισμό και στις κατεστημένες δομές του πολιτικού συστήματος της χώρας, που έχουν επιβληθεί  εξ αιτίας της  κομματοκρατίας και της ρουσφετολογίας,  σε βάρος φυσικά της μεγάλης πλειοψηφίας του κοινωνικού συνόλου και της ευημερίας του.

Μέσα επαναστάτες, έξω γατάκια Αγκύρας

Το νομοσχέδιο για την προστασία της πρώτης κατοικίας που κατατέθηκε στη Βουλή, απέδειξε για άλλη μια φορά πως η τζάμπα μαγκιά ξεχειλίζει από αυτή την κυβέρνηση.

Επί δύο μήνες τώρα έσκιζαν τα ιμάτια τους πως δεν υποχωρούν στις θέσεις τους έναντι των απαιτήσεων των δανειστών και πως στην τελική, είναι αποφασισμένοι μέχρι και να νομοθετήσουν μονομερώς.

Έφθασαν να διαρρεύσουν ακόμα και το σχετικό νομοσχέδιο στον τύπο με βάση τη συμφωνία που είχαν με τις τράπεζες και να ανακοινώσουν την κατάθεση του την περασμένη Παρασκευή που φυσικά δεν έγινε, για να φθάσουμε το βράδυ της Δευτέρας να δούμε επιτέλους το τελικό νομοσχέδιο και το οποίο φυσικά ουδεμία σχέση είχε, με όλα όσα υποστήριζαν και υπεραμύνονταν μέχρι τώρα.

Το νομοσχέδιο είναι προϊόν συμβιβασμού όπως δήλωσε και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Δραγασάκης . Κατά συνέπεια θα έχει πολλούς “κόφτες” και θα αφήνει λέμε εμείς, εκτός προστασίας χιλιάδες αδύναμους δανειολήπτες που πίστεψαν ξανά ότι η κυβέρνηση εννοεί αυτά που λέει.

Με άλλα λόγια στο εσωτερικό μάγκες που δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους κι έξω γατάκια κανονικά.

Τώρα θα περιμένουν το τυπικό οκέι στις 5 Απριλίου από το έκτακτο Eurogroup για να απελευθερωθεί και το 1 δισ. ευρώ και σειρά παίρνει η ρύθμιση για τις 120 δόσεις.

Ένα θέμα που περιμένουν πως και πως εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας αλλά και επιχειρήσεις και για το οποίο επίσης, ο πήχης έχει τοποθετηθεί πολύ ψηλά. Πόσες και πόσες δηλώσεις δεν έχουμε ακούσει από κυβερνητικά στελέχη πως ακόμα κι αν διαφωνούν οι δανειστές, η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη ακόμα και να νομοθετήσει μονομερώς .

Το πόσο μονομερώς θα το κάνει, θα το μάθουμε σε 2-3 εβδομάδες. Αν κρίνουμε όμως από όλη μέχρι σήμερα πορεία των διαπραγματεύσεων σε όλα τα ζητήματα, θεωρούμε πως το τελικό σχέδιο θα είναι κομμένο και ραμμένο από τους δανειστές και οι 120 δόσεις , θα γίνουν... μέχρι 120 με πολλές παραμέτρους και κριτήρια που θα πετάνε εκτός ρύθμισης κόσμο και κοσμάκη που χρωστάνε και δεν μπορούν να πληρώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία.

Τέτοιοι ήταν πάντα. Επαναστάτες για τα μάτια της κομματικής πελατείας και δουλικότατοι με τα πραγματικά αφεντικά που διαφεντεύουν τις τύχες μας.

Έχουν όμως ένα τρόπο μοναδικό να παρουσιάζονται ως τροπαιούχοι και να το πουλάνε στο ακροατήριο τους. Πολλώ δε μάλλον τώρα που βρισκόμαστε σε αυτή τη μακρά προεκλογική περίοδο. Θα τάξουν τα πάντα, θα βολέψουν κόσμο όπου μπορούν και δεν τους βλέπουν, και θα προβούν σε ακόμα μεγαλύτερους λεονταρισμούς.

Όντας πειθήνιοι με τους δανειστές, περιμένουν μια ακόμα θετική αξιολόγηση από την S &P αυτή τη φορά, για να βγουν ξανά στις αγορές παραμονές των εκλογών για να μπορούν να επαίρονται από τα προεκλογικά μπαλκόνια. Δεν αποκλείεται μάλιστα να πείσουν τους δανειστές να τους επιτρέψουν να αποπληρώσουν πρόωρα και μέρος ή όλο το χρέος προς το ΔΝΤ από το διαθέσιμο μαξιλάρι που έχει δημιουργηθεί από το μόχθο όλων μας. Αν γίνει κι αυτό ,τότε ποιος τους πιάνει που έδιωξαν από το σβέρκο μας το ΔΝΤ και διάφορα τέτοια μεγαλόστομα παρότι όλοι ξέρουμε πως το ΔΝΤ, είτε έχει λαμβάνει είτε όχι ,θα παραμείνει τεχνικός σύμβουλος των Ευρωπαίων όσο θα είναι η χώρα σε επιτροπεία. Και δυστυχώς θα είναι για πολλά ακόμα χρόνια.

Όλα αυτά όμως, για τον απλό ψηφοφόρο, είναι ψιλά γράμματα και δύσκολα επηρεάζουν τις αποφάσεις του, οι οποίες όμως επηρεάζονται ευθέως από τη φτωχοποίηση και τα ψέματα, τα πολλά ψέματα που του σέρβιραν και συνεχίζουν να του σερβίρουν.

Βασίλης Στεφανακίδης

«SANGRE, MI SANGRE!» «Αίμα μου, αίμα μου!»(Στη γλώσσα του Περού)

 Νίκος Ι. Καραβέλος

Δικηγόρος-Συγγραφέας

nkaravelos@gmail.com

                       

Σημείωση: Μην παραλέιψετε να δείτε το video

«Sangre, mi sangre!»

(«Αίμα, αίμα μου!»)

Αυτό βόγκηξε η γιαγιούλα, η Περουβιανή, που νιώθει Ελληνίδα, δίχως να ξέρει από πού!

«Αίμα, αίμα μου» θα φώναζε, αν ήξερε ελληνικά.. όμως το κλάμα της, όταν καθισμένη στο καροτσάκι της ανημπόριας πήρε και φίλησε τη σημαία μιας «άγνωστης» πατρίδας, πασίγνωστης όμως στα γέρικα κύτταρά της, ήταν σε γλώσσα ελληνική.

«Sangre, mi sangre!»

Ποιο αίμα, ποιο παιδί, ποια μάνα θαμμένη, εκεί μακριά, ποιος ξενιτεμένος στον κάτω κόσμο αδελφός;

Μπορεί το αίμα να εννοούσε, που χύθηκε σε αυτή τη σκληρή γωνιά του πλανήτη, που έκανε σκέψη την ύπαρξη που ποτέ δεν είδε, αλλά την ξέρει μέσα από το κλάμα της.

Που η γιαγιούλα το έχει μετρήσει και το φυλάει σταγόνα-σταγόνα.

Ίσως, να ανάβει το καντήλι της.

«Sangre, mi sangre!»

https://www.youtube.com/watch?v=74UjNjCpVPQ

https://www.epixirimatias.gr/2017/03/blog-post_430.html?fbclid=IwAR0v4a6_P60x8xta_njrRHKVevhtw4LqWXmwTdFc_qrf3EONXXVSmTSOwsI

Η Εθνική συνοχή και το μέλλον της χώρας σε κίνδυνο, όσο συνεχίζονται οι ίδιες πολιτικές!

Δημήτρης Κυπριώτης

Όταν ο πρωθυπουργός μίλησε και για την επίλυση του δημογραφικού προβλήματος μέσω των μεταναστευτικών ροών, ήρθε με τις δηλώσεις του αυτές να συνεχίσει το επικίνδυνο παιχνίδι, που έχει ξεκινήσει και με άλλες πρωτοβουλίες του ερήμην του λαού,  όπως η Συμφωνία των Πρεσπών, οι περίεργες και κρυφές συμφωνίες με  την Τουρκία, την Αλβανία κλπ. Η συνέχιση αυτών των πρωτοβουλιών και ενεργειών, γίνονται η αφορμή για να  δοκιμάζεται η Εθνική συνοχή και ο Ελληνικός λαός να βρίσκεται  στα πρόθυρα  μιας απροκάλυπτης απειλής ακόμη και  εθνικού αφανισμού.

Όσο και αν θεωρήσουν κάποιοι  ότι υπάρχει υπερβολή στις εκτιμήσεις αυτές, καλό θα ήταν να κοιτάξουν προς τη Νεοελληνική ιστορία για να διαπιστώσουν αν ποτέ επιχειρήθηκε από την ίδια τη κυβέρνηση της χώρας και μάλιστα δια στόματος πρωθυπουργού και όχι κάποιου κυβερνητικού παράγοντα,  να ανακοινωθεί  μαζικός εποικισμός, γιατί αυτή είναι η ουσία της δήλωσης, που έχει μάλιστα τις ευλογίες αλλά και την Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Και αυτό ο κ. Τσίπρας το ονομάζει επίλυση δημογραφικού προβλήματος.

Δηλαδή με πολύ απλά λόγια, τι είπε ο πρωθυπουργός προς τον Ελληνικό λαό; Μην ενοχλείστε που κοντά 700.000 νέοι έχουν μεταναστεύσει, μην ενοχλείστε που 30.000 νέοι αποφεύγουν τη στράτευση, ούτε να ενοχλείστε που νέα ζευγάρια δεν παντρεύονται και το κυριότερο, όσα παντρεύονται αποφεύγουν να κάνουν  περισσότερα από ένα παιδί, αφού η οικονομική κρίση 10 χρόνων εξαθλίωσε τους Έλληνες και με δυσκολία  μπορούν να συντηρήσουν  οικογένεια. Αν όλα αυτά όμως  γίνονται η αιτία της συρρίκνωσης του πληθυσμού, μην ενοχλείστε , υπάρχουν οι μετανάστες που συρρέουν ανεξέλεγκτα στη χώρα, που θα δώσουν λύση στο δημογραφικό! 

Τα στατιστικά στοιχεία της έρευνας της  ΓΣΕΕΒΕ φανερώνουν το μέγεθος της εξαθλίωσης των νοικοκυριών και αντί οι Έλληνες και ειδικά τα νέα ζευγάρια να ακούσουν, από τον πρωθυπουργό της χώρας μέτρα, έστω μικρής λείανσης  του οικονομικού προβλήματος που αντιμετωπίζουν,  με  οικονομική   στήριξη του οικογενειακού τους προγραμματισμού, άκουσαν  στήριξη της εποίκισης της χώρας  με μετανάστες, για να ενισχυθεί το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Και αυτό το ευθέως αντεθνικό  έργο, το παρουσίασε ο πρωθυπουργός της χώρας με ιδιαίτερο καμάρι, αν και πολύ καλά γνωρίζει ότι οι προτάσεις αυτές,  στηρίζονται σε σχεδιασμούς ύποπτων ξένων κέντρων, που δεν έχουν καμία «συγγένεια» με τον ανθρωπισμό και άλλες ηθικές και πατριωτικές  αξίες.

Επειδή οι δηλώσεις και οι σχεδιασμοί δεν μένουν μόνο στα χαρτιά, για αυτό έχει ξεκινήσει η υλοποίηση τους και μάλιστα με πολύ έντονους ρυθμούς. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι εικόνες που παρουσιάζουν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και τα σύνορα στον Έβρο με τις καθημερινές  δεκάδες εισροές παράνομων μεταναστών.

Αυτή δεν είναι μια απλή εικόνα, είναι το σχέδιο υλοποίησης μιας απαράδεκτης και αντεθνικής πολιτικής, που μόνο δεινά θα φέρει στον Ελληνικό λαό και για αυτό το λόγο οι Έλληνες οφείλουν να αντιδράσουν και να ανατρέψουν αυτούς τους επικίνδυνους σχεδιασμούς, πριν χαθεί και η τελευταία ελπίδα για το μέλλον της Πατρίδας.

Και η ανατροπή έχει όνομα και ισχύει όχι μόνο για τους κυβερνώντες σήμερα, αλλά και για όσους άλλους πολιτικούς χώρους  θέλουν να υποστηρίζουν ότι το Κράτος έχει συνέχεια. Γιατί, αν με τη συνέχεια του Κράτους, εννοούν αυτό το περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει  οι 700, ίσως και περισσότεροι, Μνημονιακοί Νόμοι, τότε να μένει. Αυτό το Κράτος είναι σίγουρο ότι δεν το έχουν ανάγκη οι Έλληνες και οι Ελληνίδες γιατί από αυτό υποφέρουν και σήμερα.

Ανάγκη για την Ελλάδα τούτες στις ώρες είναι, να υπάρξει μια Δημοκρατική Πατριωτική Κυβέρνηση που θα εφαρμόσει μια ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ με Δημοκρατική και Κοινωνική ΑΝΑΘΕΣΜΙΣΗ , που θα στηριχθεί στα Ελληνικά πρότυπα, στον Ελληνικό πολιτισμό με κοινωνική ευαισθησία και εθνική αξιοπρέπεια, στοιχεία που έχουν χαθεί πολλά  χρόνια τώρα με τις εφαρμοζόμενες και επιβαλλόμενες πολιτικές ξένων κέντρων εξουσίας

Το Πνεύμα του ‘21 Ζωντανό και Σήμερα Η Εθνική Ανεξαρτησία καταχτιέται με αγώνες, δεν χαρίζεται από προστάτες!

“Ποτέ δε χτυπήσαν οι καμπάνες χαρμόσυνα μιαν ολόκληρη μέρα.
Διακόπτουν στη μέση τις γιορτές σας οι βάρβαροι,
Έλληνες. Μέσα ή έξω από τις πύλες, πάντοτε οι βάρβαροι.
(Νικηφόρος Βρεττάκος, Έλληνες και Βάρβαροι)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη

Η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης, της “Άνοιξης των Λαών”, του 1821 γιορτάζεται εφέτος μέσα σε μια ζοφερή πραγματικότητα· με τον ελληνικό λαό σε βαθιά αγωνία για τους όρους της καθημερινής προκοπής και τις προοπτικές της εθνικής μας επιβίωσης.

Οι κοινωνικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της μνημονιακής χρεοκρατίας είναι παντού ορατές, γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να έχεις μέσα στην πατρίδα σου το αίσθημα του ραγιά.

Πλησιάζει η επέτειος των Διακοσίων χρόνων, δύο ολόκληροι αιώνες, από την Παλιγγενεσία του 1821 και η μάχη για την ιστορική συνέχεια του Ελληνισμού κορυφώνεται στην σημερινή γενιά των Ελλήνων. Ενώ η ιστορία βρίσκεται και πάλι στην κυοφορία μιας συνολικής μεταμορφωτικής διαδικασίας, η χώρα μας, εγκλωβισμένη σε ανεδαφικά στρατηγικά δόγματα, δεν δείχνει ικανή να αντιμετωπίσει τους βάρβαρους μέσα κι έξω από τα σύνορα, όπως περιγράφει στο παραπάνω ποίημά του ο Βρεττάκος. Στα δημοτικά τραγούδια επιζεί κατ' εξοχήν αυτό το πνεύμα του διμέτωπου αγώνα απέναντι σε Τούρκους και Φράγκους και της ταυτισμένης με τον θάνατο εσωτερικής παρακμής. “Μέσα με δέρνει ο Θάνατος, ν' όξω με δερν' ο Τούρκος – κι απ' τη δεξιά μου τη μεριά Φράγκος με πολεμάει”, λέει ο στίχος ενός θρήνου μετά την Άλωση της Πόλης, πολύ επίκαιρος στην τωρινή συγκυρία.

Ο ελληνικός λαός, έστω και ενστικτωδώς, αντιλαμβάνεται ότι η τωρινή κατάπτωση είναι πολύ βαθύτερη από την οικονομική κρίση. Οφείλεται στις ίδιες τις παθογένειες του νεοελληνικού κράτους, που δεν στάθηκε τελικά ικανό να ολοκληρώσει την εθνική ανεξαρτησία και τις επιταγές του '21, και στο μετεμφυλιακό κατεστημένο που δεν υπεράσπισε ποτέ αποτελεσματικά τον ελληνικό λαό.

Το καθολικό, όμως, ερώτημα, αν το νέο ελληνικό κράτος, που ξεκίνησε μετά την Επανάσταση, ψυχορραγεί με αργό και βασανιστικό τρόπο ή αν ο ελληνισμός συνεχίζει πάντα την ιστορία του με τα ίδια ελαττώματα, δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα στο κλίμα της έκπτωσης των πολιτισμικών αξιών και της απουσίας της λαϊκής παράδοσης.

Της άγνοιας δηλαδή των βαθύτερων ριζών μας, των ιστορικών γεγονότων και των ψυχολογικών δομών που καθόρισαν τον νέο ελληνισμό, τόσο στην ατομική όσο και την συλλογική λειτουργία του. Διότι, πρώτα και κύρια, για εμάς ο πολιτισμός είναι το βαρύ προϊόν μας. Το ακαταμάχητο υπερόπλο μας σε μια κρίσιμη ιστορική εποχή όπου ένας κόσμος γκρεμίζεται μέσα στην καθημερινή ύβρη και ταπείνωση λόγω του επικρατούντος εθνομηδενισμού, ο οποίος έχει γίνει το ύπουλο όπλο της παγκοσμιοποίησης των αγορών.

Την εποχή που ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση, η Ευρώπη είχε εισέλθει σε μια περίοδο ριζικών κοινωνικών και οικονομικών αλλαγών, που έχουν αρκετές αναλογίες με τα σημερινά τεκταινόμενα. Οι επαναστατικές ζυμώσεις και ο δημοκρατικός εθνικισμός, που, εκκινώντας από τα τέλη του 18ου αιώνα, είχαν διαδοθεί με τις ανατρεπτικές εξελίξεις στην Γαλλία, υποχωρούσαν παντού μετά την ήττα του Ναπολέοντα και την επικράτηση των αντιδραστικών δυνάμεων της Ιεράς Συμμαχίας.

Παρ' όλα αυτά, η παλινόρθωση των αντιλαϊκών καθεστώτων στον ευρωπαϊκό περίγυρο και το κλίμα της απογοήτευσης στα φιλελεύθερα και δημοκρατικά κινήματα δεν στάθηκε ικανό να κάμψει το ελληνικό απελευθερωτικό φρόνημα.

Η αντοχή που επέδειξαν οι επαναστατημένοι Έλληνες στα πεδία των μαχών οφείλετο σε έναν μανιασμένο ζήλο για την Ελευθερία που “τους είχε συνεπάρει όλους”, όπως αφηγείται ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης στ' απομνημονεύματά του, σ' ένα συναίσθημα πέρα απ' την λογική τρεφόμενο από τον ζωντανό ιστορικό μύθο που “οπλίζει” την συνείδηση του λαού.

“Ο Μπότσαρης κι ο Κανάρης δεν είναι πρόσωπα, είναι σύμβολα”, εξηγούσε ο Κωστής Παλαμάς, που μπορεί να επιστρατέψουν τις αντίστοιχες δυνάμεις στην ελληνική ψυχή.
Στις ομηρικές μάχες της Επανάστασης ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης έβλεπε “να πολεμούν πλάϊ-πλάϊ ο Μιλτιάδης και ο Καραϊσκάκης, ο Οδυσσέας και ο Κολοκοτρώνης, ο Θεμιστοκλής και ο Μιαούλης”... Αυτά έλεγε στην ιστορική ομιλία του στο BBC το 1946:

“Σίγουρα, αν οι μεγάλες Σκιές δεν πολεμούσαν με τους ζωντανούς, δεν θα μπορούσαμε ποτέ να νικήσουμε”.

Δεν αρκούσε η λόγια παράδοση και ο διαφωτισμός για να έλθει η εθνική αφύπνιση, επισημαίνει ο ιστορικός Απόστολος Βακαλόπουλος, αναζητώντας “τα αίτια της ελληνικής επαναστάσεως του 1821”.

Όλες αυτές οι δυνάμεις χρειάστηκε να συνυφανθούν με τις μυστικές δυνάμεις που ζούσαν μέσα στον λαό για να δημιουργηθεί το υψηλό αγωνιστικό φρόνημα και το πνεύμα της αυτοθυσίας.

Η επιταγή του ‘21 ήταν η ίδια με αυτήν που είχε δώσει η θεά Αθηνά στους Έλληνες κατά τον Τρωϊκό Πόλεμο, δια του στόματος του ήρωα Οδυσσέα, όταν αυτοί ήταν έτοιμοι να εγκαταλείψουν τον αγώνα: “να έχετε θάρρος, αύριο μπορεί να είναι καλύτερα”.

Παράλληλα, όμως, με την αποκοτιά των μαχόμενων “τρελλών”, που κράταγαν με το αίμα τους ζωντανό το όραμα της ελευθερίας, χρειαζόταν και η σύνεση της υψηλής διπλωματίας απέναντι στις ορέξεις των ισχυρών. Και όταν στην μακραίωνη ιστορία μας εμφανίζεται αυτό το “δίδυμο” μαζί, τότε και οι απανταχού φιλελληνικές δυνάμεις συγκινούνται και σπεύδουν να μας συμπαρασταθούν.

Σήμερα που ο Έλληνας έχει στριμωχτεί μέσα στην “φωλιά του κτήνους”, με ορατούς εχθρούς και ψεύτικους φίλους να ετοιμάζουν μεθοδικά, από κοινού, τον αφανισμό μας, η επιλογή είναι πάλι “ήρωας ή ραγιάς”... Όμως οι Εφιάλτες, οι σπόνσορες της μεγάλης αλλοτρίωσης που δρουν ανάμεσά μας, έχουν καταφέρει να υποσκάψουν το φρόνημα σπέρνοντας σύγχυση και ηττοπάθεια. Κι ο χρυσός των Αφεντάδων έχει φροντίσει να εξαγοράσει την ηγεσία για να του παραδώσει την χώρα αμαχητί, να δουλοποιήσει τον λαό, να εκποιήσει την δημόσια περιουσία και, τελικά, να διαλύσει την εθνική συνοχή.

Όμως τότε, το 1821, απέναντι στον Σουλτάνο και τον Μέττερνιχ, αλλά και στους Άγγλους “φιλέλληνες” που μας ετοίμαζαν ως “φόρου υποτελείς” στον Τούρκο, ορθώθηκε η μορφή του αριστοκράτη οραματιστή Ιωάννη Καποδίστρια, του ουσιαστικού κρυφού αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας, υπουργού Εξωτερικών της Αγίας Ρωσσίας και πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδας (1827-1831).

Ένας λαός που, με δυνάμεις στρατιωτικά και υλικά εντελώς ασήμαντες, πολέμησε τέσσερις Αυτοκρατορίες στην πρόσφατη ιστορία του –Οθωμανική, Βρετανική, Ιταλική και Γερμανική∙ που πέθανε και μαρτύρησε βάφοντας με το νεανικότερο αίμα του την ιερή σημαία της ελευθερίας του, ζει σήμερα την πιο φοβερή έφοδο των δυνάμεων που αμφισβητούν την αυτενέργειά του ακόμα και την αυθυπαρξία του και καλείται ξανά να υπερασπίσει την ύπαρξή του και τα σύνορά του, φυσικά και ιστορικά.

Σαρώνει τα πάντα το ΤΑΙΠΕΔ. Δεν θα μείνει «πέτρα στην πέτρα»!

Το ΤΑΙΠΕΔ συνεχίζει ακάθεκτο να οικειοποιείται με το έτσι θέλω τα πάντα. Σαρώνει στο πέρασμα του ότι βρει, και δεν ρωτάει και κανέναν. Αυτή είναι η τελική κατάληξη κάθε δημόσιας περιουσίας, αφού την ιδιωτική την έχουν αναλάβει οι Τράπεζες και η Εφορία. Αυτός όμως είναι ο μαγικός κόσμος των παράνομων Μνημονίων που στήριξε στο σύνολό του, ενεργητικά ή παθητικά , το λεγόμενο δημοκρατικό τόξο. Φανταστείτε λοιπόν  τι θα γινόταν αν δεν ήταν και δημοκρατικό!!!!!

Στην Αττική το ΤΑΙΠΕΔ, μετά την επέλασή του από το Δήμο Βύρωνα που ενέταξε στην περιουσία του τα παρακάτω:

1.Παλαιά Αγορά Βύρωνα (254,18 τ.μ.). 2.Προσφυγικά Στενά (περίπου 400 τ.μ.) 3. Το Στρατόπεδο Σακέτα(123.129,23 τ.μ) 4. Το κτήριο του Αστυνομικού Τμήματος Βύρωνα (Α.Τ. Αγίου Δημητρίου) 5. Το κτήριο του πρώην ΙΘ’ Αστυνομικού Τμήματος Βύρωνα(οδός Αλατσάτων) 6. Τα σχολεία του Καρέα (λεωφ. Ελλήνων Αξιωματικών) 7. Το Σχολικό Συγκρότημα της Εργάνης(3ο, 4ο, 5ο Γυμνάσιο – Λύκειο Βύρωνα καθώς και τα όμορα δημοτικά σχολεία) 8. Τα δημοτικά γήπεδα επί της Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου (4.127,73 τ.μ) 9. Τα δημοτικά γήπεδα της Εργάνης (γήπεδο ποδοσφαίρου, γήπεδα 5Χ5), το δημοτικό αναψυκτήριο «Τα Άστρα» και όμορος ακάλυπτος χώρος πολλών στρεμμάτων. 10. Γεωτεμάχια πλησίον της οδού Γρανικού (εντός των οποίων βρίσκονται και οικίες ιδιωτών!) 11. Εκτάσεις πολλών στρεμμάτων στην περιοχή του Καρέα 12. Έκταση 66.052,35 τ.μ. κάτω από τη Λ. Κατεχάκη, δίπλα στο Νεκροταφείο Βύρωνα. 13.Έκταση 1.848.254,52 τ.μ., πάνω από τη Λ. Κατεχάκη (παλιό λατομείο δίπλα στον Καρέα).

Πέρασε και από το Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας και ενέταξε στην περιουσία του αθλητικούς χώρους και σχολικά κτίρια όπως:

Το 1^ο ΓΕΛ Κερατσινίου, το 2^ο Γυμνάσιο και το 2^ο ΓΕΛ Κερατσινίου μαζί με το γυμναστήριο, το 8^ο , 12^ο και 14^ο Δημοτικό Σχολείο, το 11^ο και 13^ο Νηπιαγωγείο, ο αρχαιολογικός χώρος Καστράκι, μέρος του πάρκου Σελεπίτσαρι μαζί με το θερινό σινεμά, η περιοχή «Απρόοπτου» στη Δραπετσώνα, το κλειστό γυμναστήριο «Κασιμάτης» και οι σιταποθήκες στον Άγιο Αντώνιο.

Το αξιοσημείωτο είναι ο ότι το ΤΑΙΠΕΔ δεν ενημέρωσε κανέναν απολύτως για αυτές τις υφαρπαγές και δεν υπήρξε κάποια αντίδραση από το Δήμο.  Την αποκάλυψη έκανε η ΕΛΜΕ Πειραιά που ανακοίνωσε τους παραπάνω χώρους. Ποιος ξέρει τώρα τι άλλο «άρπαξαν» στα κρυφά.

Το ερώτημα τώρα είναι τι θα γίνει με πους χώρους αυτούς και τις εγκαταστάσεις, για τα οποία έχουν ξοδευτεί πολλά μα πάρα πολλά χρήματα από τα ταμεία του Κράτους.  Θα μπορέσουν να επανέλθουν στα χέρια του Κράτους;  Η απάντηση είναι πλέον στερεότυπη. Ναι, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα υπάρξει στο τιμόνι της χώρας κυβέρνηση,  που θα απορρίψει κάθε τι παράνομο  που επιβλήθηκε στη χώρα. Δύσκολο το έργο  αλλά όχι ακατόρθωτο, εφόσον  το θελήσει  ο Ελληνικός λαός

Και όμως .....βγήκαμε από τα Μνημόνια!!!!

ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ, ΜΕ ΑΔΕΙΑΨΕΥΣΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ*, ΣΗΜΑΙΝΕΙ:

Στη ζητιανιά τα νοικοκυριά, αφού…..

Ø  3 στα 10 «ζουν» με λιγότερα από 10.000 ευρώ το χρόνο!

Ø  Σε 1 στα 2 νοικοκυριά δεν φτάνει το μηνιαίο εισόδημα για όλο το μήνα.

Ø  Τα επιδόματα που μοιράζει η κυβέρνηση αποδεικνύουν ότι, εκατοντάδες χιλιάδες συνάνθρωποί μας, «ζουν» σε μεγάλη φτώχεια.

Ø  Για 1 στα 2 νοικοκυριά η κύρια πηγή εισοδήματος είναι η πετσοκομμένη σύνταξη, που καλύπτει και ανάγκες ανέργων παιδιών.

Ø  Πεισσότερα από 2 στα 10 νοικοκυριά έχουν ληξιπρόθεσμες οφειλές προς την Εφορία ή τις Τράπεζες.

*Έρευνα Ινστιτούτου ΓΣΕΒΕΕ 

Στον κόσμο* Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα, αλλά και στο μεγαλύτερο  μέρος του πλανήτη πεθαίνει κόσμος και μικρά παιδιά από την πείνα, το 82%του πλούτου το έτος 2017 σε παγκόσμιο επίπεδο κατέληξε στα χέρια του 1% των πλουσιοτέρων ανθρώπων του πλανήτη. Αυτοί κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί σε 3,5 δισεκ. ανθρώπους!!!!

 *Έκθεση της Oxfam International.

Ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης, «Με κριτική τοῦ καναπέ δεν αλλάζει ὁ τόπος, κ. Θεοδωράκη» Για να μην μπλέκουμε τα μεγέθη!!

Όταν ο κ. Θεοδωράκης ψήφισε υπέρ της κατάπτυστης συμφωνίας των Πρεσπών, τολμάει να επιτίθεται στο Ναύαρχο Λυμπέρη για τα Ίμια, αλλά δεν μπορεί να ψελίσει λέξη για τους Σημήτη-Πάγκαλο και τις τεράστιες ευθύνες τους! Ντροπή! Και παίρνει φυσικά την απάντηση που του ταιριάζει...

Ὁ ναύαρχος Λυμπέρης απαντά στο Ποτάμι – Τα μπουρλότα και ὁ κακός ἑαυτός

ΑΠΑΝΤΗΣΗ στήν ἐπίθεση πού ἐξαπέλυσε ἐναντίον του ὁ Πρόεδρος τοῦ Ποταμιοῦ Σταῦρος Θεοδωράκης γιά τόν χειρισμό τῆς κρίσεως στά Ἴμια ἀπευθύνει μέσω τῆς «Ἑστίας» ὁ ἐπίτιμος ἀρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Λυμπέρης. Μέ μιά ἐπιστολή ἡ ὁποία «σφάζει μέ τό βαμβάκι» τόν κ. Θεοδωράκη γιά τίς εὐθύνες πού τοῦ κατελόγισε γιά τήν κατάληψη τῆς ἀνατολικῆς νησῖδος Ἴμια, ὁ ἀρχηγός παραπέμπει στά ἀμερικανικά ἀρχεῖα πού ἐξαίρουν τούς χειρισμούς του καί τόν ἐγκαλεῖ κομψά γιά τήν «παράλειψή» του νά ἀσκήσει κριτική στήν πολιτική ἡγεσία καί ἰδίως στόν Κώστα Σημίτη. Οἱ δύο ἰδιόχειρες ἐπιστολές τοῦ κ. Λυμπέρη οἱ ὁποῖες ἔφθασαν χθές στήν ἐφημερίδα μας ἔχουν ὡς ἑξῆς:

Ἄσκρη Βοιωτίας 19-2-2019

Ἀξιότιμε κύριε διευθυντά,

Μέ ἀφορμή τό δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας σας 15.2.19 «Ἐπίθεση Θεοδωράκη κατά Ἐνόπλων Δυνάμεων γιά τά Ἴμια» θέλω νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά τίς εὔστοχες παρατηρήσεις πού γίνονται ἐπί τοῦ πολιτικοῦ χειρισμοῦ τῆς κρίσης.

Παράκληση ὅπως δημοσιευθεῖ ἡ συνημμένη ἀπάντησή μου γιά τά λεγόμενα τοῦ κ. Θεοδωράκη.

Μέἐκτίμηση,
ΧρῆστοςΛυμπέρης
Ναύαρχος ἐ.ἀ. – Επίτιμος Α/ΓΕΕΘΑ

Απάντησις Χρ. Λυμπέρη στόν Σταῦρο Θεοδωράκη

Οἱ πρόσφατες δηλώσεις τοῦ κ. Θεοδωράκη, εἰκοσιτρία χρόνια μετά τήν κρίση τῶν Ἰμίων, σέ περίοδο ὀξείας ἔντασης τῶν σχέσεων Ἑλλάδας – Τουρκίας, προβληματίζουν γιά τή σκοπιμότητά τους.

Εἶναι ἀνακριβεῖς, ἀβασάνιστες καί ἄδικες. Ἐνῶ γίνονται σέ ἐπιθετικό χαρακτῆρα κατά τῶν ΕΔ, ἀγνοεῖται ἀπόλυτα ὁ ἐλάχιστος ἔστω σχολιασμός τῆς πολιτικῆς διαχείρισης τῆς κρίσης.

Ἀγνοεῖ ὁ κ. Θεοδωράκης ὅτι οἱ Κυβερνήσεις ἀσκοῦν τήν συνολική διαχείριση καί ἡ εὐθύνη τους δέν μεταβιβάζεται; Ἔχουμε τό φαινόμενο βολῆς ρουκέτας πού τραυματίζει τόν βάλλοντα. «Γλῶσσα ματαία ζημία προστρίβεται» (Αἰσχύλος).

Ὡς ἀπάντηση στίς δηλώσεις του, τόν παραπέμπω στά βιβλία μου πού ἀναφέρονται στήν Κρίση τῶν Ἰμίων, στά δημοσιοποιηθέντα ἀρχεῖα ΗΠΑ καί στό Ἐθνικό Σύστημα Χειρισμοῦ Κρίσεων. Ἐκεῖ θά ἀντιληφθεῖ τό τί ἔδει πολιτικά γενέσθαι, τό ἄριστο ἐπίπεδο κινητοποίησης τοῦ ἀμυντικοῦ συστήματος καί διαχείρισης τῆς στρατιωτικῆς πλευρᾶς τῆς κρίσης, τήν ἀξιοπιστία τῆς στρατιωτικῆς ἡγεσίας ὅπως τήν διατυπώνουν τά ἀμερικανικά ἀρχεῖα κ.ἄ.

Ἡ πρακτική τῶν Κυβερνήσεων νά μήν ἀναλύουν τίς κρίσεις μᾶς στερεῖ ἀπό ἀναγκαία ἐθνική γνώση καί ἀφήνει περιθώρια συγκάλυψης εὐθυνῶν καί παραπληροφόρησης. Τόν πολιτικό Θεοδωράκη πρέπει νά ἀπασχολήσει ἡ ἐμπλοκή τῆς Βουλῆς στήν διαμόρφωση Ἐθνικῶν προτεραιοτήτων καί ἐπιλογῶν καί ἀνάλυση τῶν κρίσεων

Ὁ χῶρος τῆς ἄμυνας ἔχει βάθος καί πλάτος ἱκανό νά προσελκύσει τήν ἀνάλωση πολιτικοῦ κεφαλαίου.

Μέ κροτίδες καί κριτική τοῦ καναπέ δέν ἀναμορφώνεται ὁ τόπος. Χρειάζονται μπουρλότα νά γκρεμίσουν τόν κακό ἑαυτό μας. Ἡ πατρίδα εἶναι πάνω ἀπό φίλους καί τόν ἑαυτό μας. Ἄς ἐμπιστευθοῦμε τούς πελαγίσιους πού σαλεύονται. Ἔχουμε ἀνάγκη ἰσχυρῶν ΕΔ γιά νά ἀποκτήσει ἰσχυρότερη δύναμη ἡ διπλωματική μας φωνή.

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ  19/03/2019

ΤΟ «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

 Νίκος Ι. Καραβέλος Δικηγόρος-Συγγραφέας                    

nkaravelos@gmail.com

Επ’ εσχάτων, παρατηρείται το φαινόμενο, με άκρως «επιστημονικό τρόπο», η Επιστήμη της Ιστορίας να μετατρέπεται σε «ιστορική εκδοχή».

Πανεπιστήμια, Σχολές, Ινστιτούτα και λοιπά ανωφελή ιδρύματα προωθούν και χρηματοδοτούν τη συγκεκριμένη μεταμφίεση.

Η Ιστορία όμως θα παραμείνει Επιστήμη είτε το θέλουν είτε όχι τα Ιδρύματα Λάτση, Νιάρχου ή Μποδοσάκη, είτε το θέλει είτε όχι ένας κουτοπόνηρος της (αντι)παιδείας υπουργός!.

Η Ιστορία θα παραμείνει Επιστήμη, με τα λάθη, τις ανεπάρκειες, τους ταξικούς διαφορισμούς των ιστορικών που τη συγγράφουν. Θα μείνει Επιστήμη κι ας λαθεύει, μήπως όλες οι επιστήμες δεν λαθεύουν;

Η Ιστορία θα είναι Επιστήμη, όπως τα Μαθηματική, η Φυσική, η Αστρονομία, η Νομική, η Ιατρική και άλλες. Επιστήμη και ταυτόχρονα Τέχνη.

Ποτέ «εκδοχή», όπως το ήθελαν οι απολυταρχίες της Ιεράς Συμμαχίας, ο φασισμός του Μεσοπολέμου και οι εμετικές νεοταξίτικες θεωρίες των αγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Αμερικάνικου Ιμπεριαλισμού.

Η Ιστορία είναι Επιστήμη γιατί μαθαίνεται, αγαπιέται, αποδεικνύεται, ανατρέπεται.

Αντιθέτως, η «εκδοχή» είναι σάβανο!.

Πρέπει, λοιπόν, αυτά να ειπωθούν.

Να η ανάγκη και πάλι για το «κρυφό σχολειό».

Θα το ξαναπούμε, μέρες που έρχονται, για μία ακόμη φορά:

«Κρυφό σχολειό» υπήρχε την περίοδο της Τουρκοκρατίας κι ας λένε ό,τι θέλουν. Υπήρχε, όχι γιατί οι Τούρκοι απαγόρευαν τα σχολεία (κατά περιόδους συνέβαινε κι αυτό), αλλά γιατί δεν επέτρεπαν να διδάσκονται «ανατρεπτικά» μαθήματα. Το ίδιο συνέβαινε και σε όλες τις περιόδους ανελευθερίας. Όσοι ζήσαμε μαθητές επί χούντας το ξέρουμε καλά. Σχολεία υπήρχαν και τότε, αλλά τι μας δίδασκαν;

Υπό αυτήν την έννοια «κρυφό σχολειό» υπήρξε. Και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο θα υπάρχει ανελευθερία, όσο οι απαγορεύσεις θα υπονομεύουν τη γνώση. Θα υπάρξει και τώρα καθώς σήμερα οι απαγορεύσεις πραγματοποιούνται κομψά και επικίνδυνα, μέσω πλέον της σύγχυσης! Κάθε καλόπιστος πολίτης το αντιλαμβάνεται. Τα αρνούνται μόνο οι συνωμότες και όσοι αρνούνται τις συνωμοσίες, δηλαδή οι ηλίθιοι.

«Κρυφό σχολειό» λοιπόν, για να διδάσκεται η Ιστορία ως Επιστήμη. Για να ακονίζει και να ζεσταίνει το μυαλό και τις ψυχές των ανθρώπων.

Είμαστε… ελεύθεροι να συμφωνούμε με εντολές και υποδείξεις

Καταρρέει με το πέρασμα του χρόνου και υπό το βάρος της πραγματικότητας η κυρίαρχη (νέο) φιλελεύθερη σοφιστεία περί της ύπαρξης ενός παγκοσμιοποιημένου πεδίου όπου τα δρώντα υποκείμενα ξεδιπλώνουν τις αρετές τους διεκδικώντας ελευθέρα και με ίσους όρους τα μερίδια που τους αναλογούν σε όλα (οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό) τα επίπεδα. Παρά το νεοφιλελεύθερο λούστρο ο κόσμος παραμένει όπως ακριβώς ήταν χιλιετίες τώρα: αρένα συγκρούσεων.

Η πραγματικότητα άλλωστε είναι προφανής και αμείλικτη: η υδρόγειος αποτελεί όντως ένα ενιαίο πεδίο δράσης με κανόνες που έχουν ορίσει οι ισχυροί με τέτοιον τρόπο που να εξυπηρετούνται και να διαιωνίζονται τα συμφέροντά τους. Κάτω από τους ισχυρούς, οι οποίοι σφάζονται μεταξύ τους ή δια αντιπροσώπων τους για την επέκταση της ισχύος τους, στοιχίζονται ως πιόνια οι αδύναμοι, οι οποίοι είτε συμμορφώνονται στις υποδείξεις και εντολές είτε συνθλίβονται.

Ελευθερία υπάρχει όπου οι πιάτσες στην οικονομία και την πολιτική είναι «πιασμένες» από τις κυρίαρχες οικονομικές δυνάμεις της Δύσης. Πρόκειται για την ελευθερία της συμφωνίας των ανίσχυρων με τους κανόνες που οι ισχυροί έχουν ορίσει.

Επιπρόσθετα, οι ισχυροί κρατούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να παραβιάζουν ακόμη και τους δικούς τους κανόνες αν πρόκειται να προωθήσουν ή να περιφρουρήσουν τα συμφέροντά τους. Για παράδειγμα, μπορούν να χειροκροτήσουν έναν φίλο τους δικτάτορα ή να εργαστούν για την πτώση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης.

Ωστόσο, τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά ή τόσο ομαλά για τους παγκόσμιους κλειδοκράτορες και θεματοφύλακες της δημοκρατίας και της ελευθερίας, όπως μας αφήνει να καταλάβουμε με δήλωσή του ο πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ:

«Υπάρχουν εξωτερικές αντιευρωπαϊκές δυνάμεις που επιδιώκουν – ανοικτά ή μυστικά – να επηρεάσουν τις δημοκρατικές επιλογές των Ευρωπαίων, όπως συνέβη με το Brexit και με έναν ορισμένο αριθμό προεκλογικών εκστρατειών στην Ευρώπη. Και αυτό θα μπορούσε να συμβεί και πάλι με τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου».

Παρόμοια ανήσυχος εμφανίζεται και ο δικός μας τοποτηρητής Τζέφρι Πάιατ. Ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα σε δηλώσεις του δεν έκρυψε τη δυσφορία του για το γεγονός ότι το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, παρ’ ότι ξεπουλήθηκε με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, δεν κατέληξε εκεί που έπρεπε.

Για να μην πολυλογούμε, λοιπόν, το πλαίσιο της ελευθερίας μας περιγράφεται σαφέστατα μέσα από τις ανήσυχες υποδείξεις και τις παρατηρήσεις των δυο αξιωματούχων: μπορούμε να ψηφίζουμε όποιους μας επιτρέπουν και να ξεπουλιόμαστε σε όποιους μας υποδεικνύουν…

Πηγή: ΠΟΝΤΙΚΙ 7-3-2019