Η πιο δίκαιη πράξη, η
πιο έντιμη στάση, η πιο πατριωτική ενέργεια που μπορεί κάποιος σήμερα να πράξει
είναι να μην πληρώσει κανένα φόρο. Μαζική άρνηση πληρωμής για την ανατροπή των
φαύλων και των κακοποιών που λυμαίνονται την χώρα. Αυτή είναι η λύση, αυτή πρέπει
να είναι η απάντηση του ελληνικού λαού.
Το παρόν άρθρο γράφτηκε και δημοσιοποιήθηκε για πρώτη φορά
τον Αύγουστο του 2014, όταν πρωτοκαθιερώθηκε ο ληστρικός ΕΝΦΙΑ. Τότε ένα μεγάλο
κίνημα αντίδρασης δημιουργήθηκε και συνέβαλε αποφασιστικά στη πτώση της κυβέρνησης
των «σαμαροβενιζέλων» και την υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού από την «πρώτη
φορά αριστερά», που πρωτοστάτησε τότε κατά της επιβολής του φόρου, για να έλθει
σήμερα ανερυθρίαστα να τον εφαρμόσει μαζί με χιλιάδες άλλα προαπαιτούμενα του 3ου
μνημονίου και να μας λοιδορεί κατάμουτρα για «πενταροδεκάρες». Έτσι, με μερικές
προσθήκες το άρθρο αυτό ξαναγίνεται επίκαιρο, τη στιγμή που 6 εκατομμύρια ιδιοκτήτες
ακινήτων καλούνται να πληρώσουν μέχρι τέλους του μήνα την πρώτη δόση, με τις συντάξεις
να πετσοκόβονται, με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, με την επιβολή ΦΠΑ
ακόμα και στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών και με τόσα άλλα, που η με «κόκκινη»
προβιά κυβέρνηση ήλθε για να επιβάλει.
Θα ήταν κοινοτυπία να επαναληφθεί κι εδώ, ότι ο νέος «φόρος»
ακινήτων, ο επονομαζόμενος ΕΝΦΙΑ, ήλθε
στη συνέχεια και για να καταστήσει μόνιμο και πιο ολοκληρωμένο το περίφημο χαράτσι
της ΔΕΗ. Δηλαδή το ΕΕΤΗΔΕ που επεβλήθη το 2011 μέσω της ΔΕΗ, υποτίθεται ως προσωρινό
και έκτακτο μέτρο. Αυτό ακριβώς που μετονομάσθηκε κατόπιν σε ΕΕΤΑ, προκειμένου να
παρακαμφθούν οι δικαστικές αποφάσεις που τόνιζαν τόσο την παροδικότητα του μέτρου,
όσο και την πολύπλευρη αντισυνταγματικότητά του. Ωστόσο η «κεραμίδα» που έπεσε,
κατακαλόκαιρο (πέρσι), στο κεφάλι των περισσοτέρων ήταν τέτοια, που είναι αδύνατο
να αγνοηθεί το παλιό εκείνο γνωμικό που θέλει την επανάληψη ως μητέρα της γνώσης.
Θα ήταν χρήσιμο βέβαια να κάνουμε ταυτόχρονα μια ανακεφαλαίωση
όλης της «σωτήριας» φορολόγησης που επιβλήθηκε επί δικαίων και αδίκων από το πραξικόπημα
του Μαΐου του 2010 μέχρι σήμερα, παράλληλα με την καταβαράθρωση των εισοδημάτων,
την τεράστια ανεργία και την εξαθλίωση ολοένα και μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού.
Μια φορολογία παράλογη, χωρίς την παραμικρή ανταπόδοση. Ας μην μας παρασύρει η εικόνα
της ευμάρειας που έδειχναν τα κανάλια στα μπίτς πάρτις της Μυκόνου και αλλού. Αφορά
μια μικρή μειοψηφία περίπου του 20% του πληθυσμού, αυτό των κομματικών στρατών,
των παραοικονομούντων και των παρασιτούντων, που ξεθάρρεψαν από την κινηματική αδράνεια
των δύο τελευταίων χρόνων και πίστεψαν ότι «με εντολή Σαμαρά» (και Μέρκελ) -και
τώρα Τσίπρα- μπορούν να ξεσαλώνουν πίνοντας στην «υγεία» των κορόιδων, που πολύ,
μα πολύ νωρίς σκύψαν το κεφάλι και παραδόθηκαν στη μοίρα τους. Θα θύμιζα σε όλους
αυτούς το «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά», αλλά ας επιστρέψουμε στο θέμα:
Άμεσοι φόροι:
α) Μείωση του αριθμού
των φορολογικών συντελεστών και κατάργηση των χαμηλότερων απ’ αυτούς, με συνέπεια
την ληστρική φορολογική επιβάρυνση κυρίως των χαμηλών εισοδημάτων.
β) Κατάργηση κάθε αφορολόγητου.
Το μέτρο πλήττει κατά κύριο λόγο τους φτωχούς με τα χαμηλά εισοδήματα και τους άνεργους.
Όμως και η επιβάρυνση των λεγόμενων «μεσαίων» δεν είναι καθόλου αμελητέα.
γ) Κατάργηση της έκπτωσης
των δαπανών για υγεία αν αυτές δεν ξεπερνούν το 5% του εισοδήματος.
δ) Επιπλέον βαριά φορολόγηση για όσους φτωχούς
δεν μπορούν να προσκομίσουν αποδείξεις
(είναι προφανές ότι δεν έχουν αποδείξεις επειδή δεν έχουν ξοδέψει, επειδή είναι
φτωχοί).
ε) Κατάργηση της έκπτωσης
των δαπανών για τις στοιχειώδεις ανάγκες μιας μέσης οικογένειας, όπως για τα
παιδιά, τα φροντιστήριά τους, τα ενοίκια, τους τόκους των στεγαστικών δανείων πρώτης
κατοικίας κτλ.
στ) Η αυθαίρετη επιβολή
των τεκμηρίων διαβίωσης: Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες κατά κανόνα φτωχοί μεροκαματιάρηδες
-και συνήθως άνεργοι- άνθρωποι που έχουν κληρονομήσει ένα σπίτι, ή το αγόρασαν με
κάποιο δάνειο, που το χρωστούν ακόμα και που κάποτε αγόρασαν με δόσεις (ή τους αγόρασε
η οικογένειά τους) ένα αυτοκίνητο, θεωρούνται φοροκλέπτες και ανειλικρινείς όταν
δηλώνουν το πραγματικό πενιχρό τους εισόδημα και το «σύστημα» τους χρεώνει ανύπαρκτα
εισοδήματα, βάσει των οποίων τους φορολογεί με εξωφρενικούς φόρους.
ζ) Φορολόγηση των αγροτών από το πρώτο
ευρώ και των εκατοντάδων χιλιάδων ελευθεροεπαγγελματιών
με το βαρύ χαράτσι του λεγόμενου «τέλους
επιτηδεύματος». Το τέλος αυτό ανέρχεται σήμερα στα 650 ευρώ και επιβάλλεται
ανεξαρτήτως εισοδήματος σε όσους έχουν μπλοκάκια. Και καλά για έναν μεγαλογιατρό,
ή αρχιλογιστή, ή μεγαλοδικηγόρο, αλλά πόσοι είναι αυτοί σε σχέση με τις εκατοντάδες
χιλιάδες που μαραζώνουν από την -μη καταγραφόμενη επίσης- ανεργία και την υποαπασχόληση
που μαστίζει όλους τους κλάδους, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες επίσης μισθωτούς
που αμείβονται με «μπλοκάκι»; Ναι αυτούς τους σύγχρονους δούλους που οι κυβερνήσεις
επέβαλαν την αμοιβή με «μπλοκάκι» για να επωφελούνται οι εργοδότες των εργοδοτικών
ασφαλιστικών εισφορών, αλλά και με την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος. Φόρος
επιτηδεύματος λοιπόν 650 ευρώ, στον τυχερό μισθωτό που έχει ακόμα δουλειά, στον
υποαπασχολούμενο, ή και στον άνεργο με το «μπλοκάκι» και το ίδιο ποσό για τον μεγαλογιατρό
και τον επιχειρηματία των 500.000 και βάλε ευρώ το χρόνο εισόδημα.
η) Έκτακτη εισφορά, εισφορά
«αλληλεγγύης», νέο ΛΑΦΚΑ για τους
συνταξιούχους κτλ.
Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν δεκάδες άλλες ρυθμίσεις,
όπως η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά, οι προκαταβολές φόρου για το επόμενο έτος, δηλαδή
για εισοδήματα που ούτε καν γνωρίζουμε αν θα υπάρξουν, αλλά και κρυφές άλλες επιβαρύνσεις
που σε συνδυασμό με τις τεράστιες φοροαπαλλαγές των «ημετέρων» μεγαλοεπιχειρηματιών,
των εφοπλιστών και άλλων «ευγενών» μπαταχτσήδων καθιστούν το φορολογικό σύστημα
ως το πλέον άδικο, αντικοινωνικό και εν τέλει αντιπαραγωγικό σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Αλλά το κακό δεν σταματάει εδώ:
Έμμεση φορολογία:
α) Αύξηση του ΦΠΑ από 18% σε 23% και μεταφορά
πολλών ειδών πρώτης ανάγκης από το χαμηλό φορολογικό συντελεστή στον υψηλότερο.
Ο, υποτίθεται, χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ -για πολύ λίγα προϊόντα πια-διαμορφώθηκε
στο 13%.
β) Τουλάχιστον διπλασιασμός
της φορολογίας στα τσιγάρα, τα ποτά και τα καύσιμα. Θυμίζουμε ότι σε «μια νύκτα»
εκτινάχθηκε η τιμή της βενζίνης από τα 80 λεπτά το λίτρο στο 1,50 ευρώ. Βεβαίως
το συνηθίσαμε κι αυτό, όπως τόσα άλλα….
γ) Η εξίσωση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης με
το φόρο του πετρελαίου κίνησης, με την θρασύτατη δικαιολογία της δήθεν «καταπολέμησης»
της φοροδιαφυγής στο πετρέλαιο κίνησης. Έτσι, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν
έχουν (χωρίς ρεύμα και πετρέλαιο) άλλους υγιεινούς και ασφαλείς εναλλακτικούς τρόπους
θέρμανσης. Πολλοί πέθαναν. Κανείς δεν τους κατέγραψε. Πολύ περισσότερο δεν καταγράφονται
οι λόγοι. Η μείωση του πληθυσμού όμως
είναι γεγονός σε συνδυασμό με την κατάρρευση κάθε δομής υγείας για τους πολλούς
και τους φτωχότερους. Δεν είναι όμως μόνο το πόσοι πέθαναν, ή θα πεθάνουν: Το επίπεδο
διαβίωσης και η υγεία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που δεν έχουν ρεύμα και πετρέλαιο
στο σπίτι τους έχει ανεπανόρθωτα υποχωρήσει σε συνθήκες «τρίτου κόσμου». Ταυτόχρονα
η αιθαλομίχλη έχει καταστεί μόνιμο φαινόμενο τους χειμώνες στις μεγάλες πόλεις.
Ευτυχώς που οι δύο τελευταίοι χειμώνες ήσαν αρκετά ήπιοι. Αυτός όμως που έρχεται;
Πόσες «παράπλευρες» απώλειες θα καταγράψουμε για το success story των
Σαμαρά - Βενιζέλου και των εγχώριων και ξένων πατρώνων τους;
Ακίνητα:
Και εδώ ερχόμαστε στο επίμαχο που κινδύνεψε πέρσι να ταράξει
αυγουστιάτικα τα «μπάνια του λαού» και η «εντολή Σαμαρά» δεν φαίνεται να θεράπευσε
το πρόβλημα, ούτε τώρα η «εντολή» Τσίπρα το μπορεί. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα
από την αρχή.
Έγκαιρα είχαμε προειδοποιήσει, ότι η πολιτική της λεγόμενης εσωτερικής
υποτίμησης είχε σαν τελικό σκοπό και στόχο τη ρευστοποίηση και την εκποίηση στις
χαμηλότερες δυνατές τιμές, ακόμα και δωρεάν, κάθε περιουσιακού στοιχείου στον χώρο
της πάλαι ποτέ ελληνικής επικράτειας. Οι διεθνείς γύπες και τα εγχώρια κοράκια για
το μόνο που ενδιαφέρονται είναι το «οικόπεδο» καθαρό από κάθε δέσμευση, ή εμπράγματο
δικαίωμα. Και επειδή ισχύει πάντα στο real estate τα «υπερκείμενα» να ανήκουν στα «υποκείμενα»
και αντιστρόφως, η ρευστοποίηση κάθε περιουσιακού στοιχείου, τόσο δημόσιου, όσο
και κυρίως ιδιωτικού είναι εκ των «ων
ουκ άνευ» για την επιτυχή ολοκλήρωση της «δουλειάς».
Για τη δημόσια περιουσία τα πράγματα είναι λίγο-πολύ γνωστά.
Το περίφημο ΤΑΙΠΕΔ ανέλαβε να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Ενέργεια, λιμάνια,
αεροδρόμια, τα πάντα όλα στο σφυρί!
Για την ιδιωτική ακίνητη περιουσία όμως τα πράγματα είναι λίγο
πιο δύσκολα. Χρειάζονται σταδιακές «χειρουργικού» τύπου παρεμβάσεις, ώστε οι Έλληνες
κάτοχοι ακίνητης περιουσίας να βρεθούν, χωρίς καν να το καταλάβουν, ξεσπιτωμένοι,
χωρίς στον ήλιο μοίρα, έρμαια του κάθε επιτήδειου γκάνγκστερ φοράει γραβάτα και
παριστάνει τον μεγαλοτραπεζίτη, ή τον επιχειρηματία (Εξ άλλου πάντα οι μαφιόζοι
είχαν ιδιαίτερη ροπή στην υπερπολυτέλεια και την επιδειξιομανία).
Έτσι, προχωρήσανε στην πρώτη φάση του σχεδίου. Εκατοντάδες χιλιάδες
νοικοκυριά, χτυπημένα αλύπητα από την φτωχοποίηση και την ανεργία που προκαλεί η
εσωτερική υποτίμηση, αδυνατούσαν πλέον να εκπληρώσουν υποχρεώσεις που δημιούργησαν
στο παρελθόν για να αποκτήσουν ιδιόκτητη κατοικία, παίρνοντας στεγαστικά δάνεια.
Έτσι μπήκε στην καθημερινή ορολογία ο όρος «κόκκινα» δάνεια και οι εκβιαστικές πρακτικές
των τραπεζών, οι καθημερινοί πλειστηριασμοί και τώρα η πλήρης απελευθέρωσή τους
κτλ.
Αλλά αυτό βεβαίως δεν στάθηκε αρκετό, αφού σε κάθε έναν που είχε
πάρει δάνειο και αδυνατούσε να το αποπληρώνει, αντιστοιχούσε και κάποιος που, είτε
δεν είχε δάνειο, είτε είχε προλάβει να το αποπληρώσει, είτε κατάφερνε, ή καταφέρνει
ακόμα, να πληρώνει τις δόσεις, τρώγοντας από τα «έτοιμα», ή ό,τι απέμεινε από
αυτά. Από την άλλη, υπήρξαν αναχώματα στις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζών, όπως
ευνοϊκές για τους δανειολήπτες δικαστικές αποφάσεις. Ακόμα και ο νόμος «Κατσέλη»,
μολονότι έγινε για να «χρυσωθεί το χάπι», λειτούργησε και λειτουργεί εν μέρει προστατευτικά
για τις εκτεθειμένες περιουσίες των πολιτών, που καμιά δεξιά κυβέρνηση δεν θα
τολμούσε να επιχειρήσει την κατάργησή του.
Έτσι, το σχέδιο ανέλαβαν να το ολοκληρώσουν οι τσανακογλείφτες
της «αριστερής» κυβέρνησης και η εφορία ελεγχόμενη μέσω της «ανεξάρτητης»
Γενικής γραμματείας Εσόδων κατ’ ευθείαν από τους δανειστές.
Με τον ΦΑΠ (φόρο ακίνητης περιουσίας), που είχε επιβληθεί παλαιότερα,
δεν μπορούσε να γίνει «σωστή» δουλειά, αφού περιελάμβανε μεγάλα αφορολόγητα ποσά
και ουσιαστικά απάλλασσε την μικροϊδιοκτησία. Έτσι επεβλήθη το χαράτσι της ΔΕΗ.
Βλέπετε, η μαφία είτε στη διεθνή, είτε στην εγχώρια εκδοχή της, διαθέτει φαντασία.
Αφού μάλιστα και τα τρία κόμματα του δωσιλογισμού (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ,
ΔΗΜΑΡ) «έσκιζαν τα ιμάτιά τους» πριν τις εκλογές του 2012 ότι θα καταργήσουν το
χαράτσι, ως άδικο και εν πάσει περιπτώσει έκτακτο μέτρο, για να θολώσουν τα νερά
και να υφαρπάξουν την ψήφο των αφελών, αμέσως μετά τις εκλογές, πέταξαν τις υποσχέσεις
στο καλάθι των αχρήστων και διατήρησαν τον ληστρικό φόρο μετονομάζοντάς τον σε ΕΕΤΑ.
Όμως το χαράτσι είτε ως ΕΕΤΗΔΕ, είτε μετέπειτα ως ΕΕΤΑ είχε ένα
πρόβλημα. Ως εισπραττόμενο μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος, έδωσε σε
πολλούς την ευκαιρία να μην το πληρώνουν, αφού με δικαστικές αποφάσεις η ΔΕΗ δεν
μπορούσε να κόψει το ρεύμα σε αυτούς που πλήρωναν το τμήμα του λογαριασμού που αφορούσε
στην ίδια. Επίσης και το κυριότερο, αφορούσε μόνο στους ηλεκτροδοτούμενους χώρους.
Δηλαδή έμεναν στο φορολογικό απυρόβλητο, τμήματα ακινήτων ή πολλά ολόκληρα ακίνητα
που δεν ηλεκτροδοτούνταν, ενώ εξαιρούνταν επίσης, η γη, οικόπεδα και αγροί. Έτσι εφευρέθηκε ο πρωτοφανής παγκοσμίως ΕΝΦΙΑ.
Ποια όμως είναι τα χαρακτηριστικά του ΕΝΦΙΑ που τον καθιστούν
ληστρικό της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών και κυρίως των φτωχότερων εξ αυτών;
Πρώτον, δεν φορολογείται εισόδημα, ή οποιουδήποτε τύπου πρόσοδος,
αλλά κάθε είδους εμπράγματο δικαίωμα, ανεξάρτητα αν αυτό το δικαίωμα αποφέρει εισόδημα,
ή όχι.
Δεύτερον, δεν υπάρχει κανενός είδους αφορολόγητο. Ακόμα και ένα
τετραγωνικό μέτρο κτίσματος, ή γης φορολογείται.
Τρίτον, δεν λαμβάνεται καθόλου υπ' όψη η φοροδοτική ικανότητα
του οφειλέτη, εφ' όσον και οι υποτιθέμενες απαλλαγές, ή μειώσεις του φόρου για τα
χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα είναι κυριολεκτικά για γέλια, αφού πρέπει να συντρέχουν
συσωρευτικά διάφορες προϋποθέσεις, που δύσκολα μπορεί να τις συγκεντρώσει κάποιος
(εισόδημα μικρότερο των 9.000 ευρώ, συνολική ακίνητη περιουσία κάτω των 150 τ.μ.,
καμία άλλη φορολογική οφειλή, ή οφειλή σε ασφαλιστικό ταμείο κτλ). Ειδικά για συνολική
ακίνητη περιουσία κάτω των 150 τ.μ. σημαίνει ότι κάποιος που έχει στην ιδιοκτησία
του ένα διαμέρισμα 80 τ.μ. και ένα χωράφι ξεχασμένο στο χωριό του παππού του, επιφανείας
ενός στρέμματος εξαιρείται οποιασδήποτε απαλλαγής, ή μείωσης, αφού η συνολική του
περιουσία ξεπερνά κατά πολύ τα 150 τ.μ.. Πολύ περισσότερο αν έχει κληρονομήσει και
ένα παλιό σπίτι στο χωριό, έστω κι αν το τελευταίο είναι ερείπιο.
Και εδώ ας μην βαυκαλίζονται κάποιοι με φληναφήματα, ότι δήθεν
οι συντελεστές είναι χαμηλοί, ή σε μια δεύτερη φάση μπορεί να χαμηλώσουν κι άλλο.
Γιατί όπως μπορεί να χαμηλώσουν το ίδιο εύκολα μπορεί και να αυξηθούν, όταν και
όπως αυτοί θελήσουν. Το ζήτημα ήταν να υπάρξει ο μηχανισμός εκπλειστηρίασης και
ο μηχανισμός φτιάχτηκε κι άρχισε να λειτουργεί, θέτοντας τους πάντες στην ομηρεία
του οφειλέτη. Το πότε και αν θα «φουλάρει» παρασύροντας τους πάντες και τα πάντα,
καθαρίζοντας από τους «παρείσακτους» κατοίκους της το οικόπεδο «Ελλάδα», αυτοί θα
το καθορίσουν, εκτός κι αν υπάρξει επιτέλους αντίδραση.
Τέταρτον, πληρώνουν οι πάντες, είτε έχουν πλήρη κυριότητα, είτε
επικαρπία, είτε μόνο ψιλή κυριότητα. Δηλαδή, ένα παιδί που του έκαναν οι γονείς
του γονική παροχή την ψιλή κυριότητα για ένα σπίτι, ή κάποιο άλλο ακίνητο, με τον
ΕΝΦΙΑ καθίσταται οφειλέτης στην εφορία.
Τώρα όλοι οι φτωχοί μικροϊδιοκτήτες, που γύρευε με τι κόπους
των ιδίων, ή των γονιών τους κατόρθωσαν να έχουν ένα σπίτι, ή εν πάσει περιπτώσει
μια μικρή ιδιοκτησία, καθίστανται όμηροι ενός αδηφάγου συστήματος, το οποίο με τη
ληστρική αυτή φορολόγηση θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, άλλους πιο άμεσα, άλλους
πιο αργά, στο να χάσουν αυτήν την περιουσία. Τελικά δεν ήταν οι κομμουνιστές που
θα μας έπαιρναν τα σπίτια, αλλά κατ’ αρχήν οι λεγόμενοι προστάτες μας από τον κομμουνιστικό
κίνδυνο, για να αποδειχθούν τελικά πραγματικοί νταβατζήδες και κακοποιοί του κοινού
ποινικού δικαίου και τώρα αφού αυτοί με την πρασινομπλέ «προβιά» δεν τα
κατάφεραν ήλθαν οι αληθινοί οικονομικοί δολοφόνοι. Ήλθαν οι «ροζουλί» φασίστες,
οι ιδεοληπτικοί εθνομηδενιστές και οι γενοκτόνοι, εγκληματίες πολέμου σε καιρό
δήθεν ειρήνης. Οι γενίτσαροι «μιχαλολιάκοι», τα ανθρωπόμορφα κτήνη, οι λύκοι
κρυμμένοι κάτω από τη «κόκκινη» προβιά μιας δήθεν αριστεράς να ολοκληρώσουν το
κακό!
Αυτοί, με περισσή αναίδεια τον βάφτισαν φόρο, μόνο που στην ουσία
δεν είναι φόρος, αλλά ένα «οιωνοί στεγαστικό δάνειο»!! (για να δανειστώ,
με τη σειρά μου τον επιτυχή ορισμό που έδωσε κάποιος φίλος). Ένα στεγαστικό «δάνειο»
που ουδέποτε συνήφθη, γιατί ουδέποτε υπήρξε η ανάγκη να συναφθεί, αλλά επιβάλλεται
στον καθένα από εμάς με γκανγκστερικό τρόπο από κυβερνήτες που λειτουργούν ως οι
«νονοί» της νύχτας.
Έτσι γίναμε όλοι οφειλέτες για ένα «δάνειο» που ποτέ μας δεν
λάβαμε. Και θα το πληρώνουμε μέχρι να χάσουμε, ή να αναγκαστούμε να «σκοτώσουμε»
για ένα ξεροκόμματο το όποιο ακίνητο έχουμε στη διάθεσή μας.
Γιατί θέλει δεν θέλει κάποιος, με όλα τα φορολογικά βάρη που
προκύπτουν, από τον φόρο εισοδήματος μέχρι τον ΕΝΦΙΑ, ένα 400σάρι περίπου (λίγο
πάνω, λίγο κάτω), το μήνα οφειλή στην εφορία θα το έχει. Δεν τα έχει; Πάει το ακίνητο.
Κατάσχεση, αργά, ή γρήγορα. Και στην προκειμένη περίπτωση δεν λειτουργεί ο νόμος
«Κατσέλη» για προστασία της πρώτης κατοικίας, που καταργείται κι αυτός! Αν η κατάσχεση
γίνει από το Δημόσιο, τετέλεσθαι! Και μην βιαστεί να πει κάποιος «δεν βαριέσαι,
τα έχω και τα δίνω», γιατί έτσι αποδεικνύει πόσο βλάκας είναι. Γιατί μπορεί
κάποιος να τα έχει τώρα, αύριο θα τα έχει; Τα παιδιά του; Ωστόσο υπάρχει και κάτι
άλλο που πρέπει να απαντήσει ο ίδιος: Η επιβολή
ενοικίου, έστω και με τη μορφή φορολόγησης, καταργεί στην πράξη την ιδιοκτησία,
ναι, ή όχι;
Τα πράγματα βεβαίως γίνονται πιο σοβαρά, όταν υπάρχει ταυτόχρονα
και δάνειο προς τη τράπεζα. Ακόμα κι αν κάποιος έχει ενταχθεί στο Νόμο «Κατσέλη»
δεν προστατεύεται. Ή βγαίνει κατ’ ευθείαν στο σφυρί και αμέσως από το εκπλειστηρίασμα
πληρώνονται, αφού κρατήσει το δημόσιο τα δικά του, και στη συνέχεια οι τράπεζες,
ή αν προσφύγει στη δικαιοσύνη και περιμένοντας την εκδίκαση, οι προσαυξήσεις μαζί
με τους επόμενους φόρους θα φθάσουν σε απίστευτα υψηλά ποσά. Σε αυτήν την περίπτωση
τι γίνεται; Θα υπάρξει ρύθμιση; Ας πούμε σε 48 δόσεις; Με τι επιτόκιο; Μα μόνο τη
στιγμή που θα τελειώνουν οι πρώτες 48 δόσεις για το 2015, θα έχουν προστεθεί οι
φόροι άλλων τεσσάρων ετών. Με αυτούς τι γίνεται; Πάλι ρύθμιση;
Να γιατί ο εγκλωβισμός πλέον είναι τέλειος και πολύ λίγοι
θα έχουν τελικά τη δυνατότητα διαφυγής. Οι υπόλοιποι καλά θα κάνουν να πάρουν τα
βουνά και να ψάξουν για σπηλιές, ή επιτέλους να αρνηθούν έμπρακτα να πληρώσουν.
Ας το πάρει και τελευταίος εύπιστος απόφαση. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν υπάρχει άλλος
δρόμος. Μόνο η ολική ανατροπή του κατοχικού καθεστώτος είναι η λύση. Και αυτό δεν
μπορεί να συμβεί παρά μόνο με μαζική αντίσταση.
Η πιο δίκαιη πράξη, η
πιο έντιμη στάση, η πιο πατριωτική ενέργεια που μπορεί κάποιος σήμερα να πράξει
είναι να μην πληρώσει κανένα φόρο. Μαζική άρνηση πληρωμής για την ανατροπή των
φαύλων και των κακοποιών που λυμαίνονται την χώρα. Αυτή είναι η λύση, αυτή πρέπει
να είναι η απάντηση του ελληνικού λαού. Για όσο υπάρχει ακόμα καιρός!
Το
κίνημα των "αγανακτισμένων" στις πλατείες των μεγάλων πόλεων, πριν από
τέσσερα χρόνια, αποσταθεροποίησε το δικομματικό παραδοσιακό σύστημα της
μεταπολίτευσης, το ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά κατέρρευσε, η Ν.Δ. έχασε ένα μεγάλο
κομμάτι της δυναμικής της και οι "αγανακτισμένοι" μετακινήθηκαν στα
αντιμνημονιακά κόμματα της εποχής- πρωτίστως στον ΣΥΡΙΖΑ, και τους ΑΝΕΛ,
αλλά και στη Χρυσή Αυγή, στη συνέχεια, και σε άλλες μικρότερες
δυνάμεις. 
