Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ: Ο Άγιος της Ελληνικής Πολιτικής. Παρέλαβε χάος δημιούργησε Κράτος!

Γράφει ο Δημήτρης Τριάντος

1828–1831, 3 χρόνια κοσμογονίας για την μικρή Ελλάδα, ο μόνος που παρέλαβε χάος και έφτιαξε κράτος, ξεκίνησε ως ιδεολόγος γιατρός στην Κέρκυρα που στις επισκέψεις κατ’ οίκον έβαζε διακριτικά κάτω από το μαξιλάρι του ασθενή χρήματα για τα φάρμακα, ως κυβερνήτης αρνήθηκε μισθό (δείτε τα πόθεν έσχες των σημερινών).

Στην πρώτη περιοδεία του μετά την άφιξη του, ο λαός που είχε συγκεντρωθεί ζητωκραύγαζε όχι μόλις είδε τον Καποδίστρια ντυμένο απλά και κάτισχνο από την ταλαιπωρία αλλά τον ταχυδρομικό διανομέα ονόματι Καρδαρά που ήταν ντυμένος με βελούδινη, χρυσοκέντητη στολή. Ο Κολοκοτρώνης δεν άντεξε και του μίλησε «Και τι θέλεις να κάμνω Θεοδωράκη;» «Η εξοχότης σου να ενδυθεί την κυβερνητική του στολή», έτσι ο Καποδίστριας οδηγήθηκε σε ένα κοντινό χάνι και φόρεσε τη δεύτερη στολή του που ήταν χειρότερη από την πρώτη!

Κυβέρνησε πράγματι αυταρχικά, λες που μέσα στο χάος υπήρχε άλλος τρόπος, δεν εμπιστευόταν κανέναν παρά μόνο συγγενείς και φίλους, σύνταγμα δεν υπήρχε, ο Μαρξ τον αποκαλεί «πολιτικά ανυπόληπτο», στις διαμαρτυρίες απαντούσε «πρώτα δίνεις ψωμί σε αυτόν που πεινάει και μετά πολιτικά δικαιώματα».

Αφηγείται ο ίδιος «…είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα εδώ εις την Αίγιναν, δεν είδα τι παρόμοιο ποτέ, και άλλος να μην το ιδεί… γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά κατεβασμένα από τες σπηλιές (…) γέροντες μου ζητούσαν να αναστήσω τους αποθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω και ότι δεν τους απέμεναν παρά εκείνα και εγώ».

Έφτιαξε τακτικό στρατό, έθεσε τον στόλο στην δικαιοδοσία της κυβέρνησης, μέχρι τότε τα πλοία ήταν ιδιοκτησία των καραβοκύρηδων, ίδρυσε την Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, κατέστειλε την πειρατεία, ίδρυσε το Εθνικό Νομισματοκοπείο και καθιέρωσε τον φοίνικα ως εθνικό νόμισμα, ακόμα τότε κυκλοφορούσε το Τουρκικό γρόσι, οργάνωσε την πρώτη στατιστική υπηρεσία που διενήργησε την πρώτη απογραφή, ίδρυσε την εκκλησιαστική σχολή στον Πόρο, το ορφανοτροφείο και το πρώτο αρχαιολογικό μουσείο στην Αίγινα, εφάρμοσε την πρακτική της καραντίνας των κοινοτήτων που πλήττονταν από τις επιδημίες τύφου, ελονοσίας κλπ.

Έθεσε σε λειτουργία πάνω από 100 σχολεία με 10.000 μαθητές μέσα σε μόλις τρία χρόνια. Εντυπωσιάζει η έγνοια του ακόμα και για τις λεπτομέρειες, γράφει στον δάσκαλο σχολείου στο Πόρο «στέλλω σοι ενδύματα διά τα υπό την διεύθυνσίν σου παιδία, ήτοι ανά μίαν φουστανέλλαν, δύο βρακία, ζεύγος εμβάδων, φέσιον, καπόταν και ζώνην. Αλλά πριν ενδυθώσι φρόντισον να κοπή η κόμη αυτών και να λουσθώσι καλώς. Έχε τον νουν σου ν’ αλλάζωσιν υποκάμισον και βρακίον καθ’ εβδομάδα, να πλύνη δε τα ενδύματα η οικονόμος του σχολείου. Να καταγράφης εις ιδιαίτερον κατάστιχον τα ενδύματα όσα λαμβάνεις και να μοι αναφέρης εγγράφως κατά μήνα τα περί της χρήσεως αυτών».

Εναντιώθηκε με σφοδρότητα εναντίον του τοπικισμού επιθυμώντας κράτος υπεράνω μικροσυμφερόντων. Η απέχθεια του για τους προκρίτους δηλωμένη, γράφει στον Επίσκοπο Ιγνάτιο να μην δεχθούν την χρηματική βοήθεια της Ρωσίας και Γαλλίας γιατί θα τα φάνε μεταξύ τους όπως αυτά της Αγγλίας, σημειώνοντας ότι και σε άλλες χώρες κλέβουν το κράτος αλλά πουθενά αλλού τόσο κοντά σε αυτά τα «ανθρωπάρια» δεν ζουν οικογένειες άστεγες και πεινασμένες μέσα στην αθλιότητα « Στοχασθείτε, δεσπότη μου, ότι αι άθλιαι αυταί οικογένειαι πάσχουσιν εξ αιτίας των κλεπτιστάτων αρχόντων, υπουργών τε και καπιτάνων». Όρισε ο έλεγχος των επαρχιών να περάσει από τους προκρίτους στην κεντρική διοίκηση, αποστερώντας τους και το δικαίωμα να δικάζουν αυτοί τις προσωπικές διαφορές.

Χάρις στην διπλωματική του μαεστρία κερδίσαμε πολιτική ανεξαρτησία και όχι απλά αυτονομία όπως ήταν το αρχικό σχέδιο με καταβολή φόρου υποτέλειας στον σουλτάνο (1.5 εκ. γρόσια το χρόνο). Συγκρούεται με τους Άγγλους για τα σύνορα (δεν ήθελαν την ενσωμάτωση Αιτωλίας και Ακαρνανίας που έθετε σε κίνδυνο την κυριαρχία τους στα Ιόνια νησιά) και το πολίτευμα (αξιώνουν ξένο κληρονομικό μονάρχη). Οι Άγγλοι συμφωνούν με τον Αλεξ. Μαυροκορδάτο πως μόνο η εξόντωση του θα οδηγούσε στην κατάρρευση της «κερκυραϊκής» κυβέρνησης, όπως την έλεγαν ειρωνικά. Η υπονόμευση του Κυβερνήτη από εσωτερικό και εξωτερικό έχει αρχίσει, αποκορύφωμα της, η περίφημη ανταρσία της Ύδρας.

Γράφει ο Β. Ραφαηλίδης: «Οι πιο ισχυρές οικογένειες στην Ελλάδα ήταν αυτές των Κουντουριωτών και Μιαούληδων της Ύδρας. Ο Λάζαρος Κουντουριώτης, πανίσχυρος εφοπλιστής διέθεσε τα ¾ της περιουσίας του υπέρ του αγώνα και έγινε ήρωας χωρίς να κάνει τίποτα άλλο. Όμως το ¼ που κράτησε για τον εαυτό του ήταν τόσο μεγάλο σε απόλυτους αριθμούς που έφτανε και περίσσευε για να ελέγχει τα πάντα, μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Γεώργιο και τον Ανδρέα Μιαούλη ονειρεύονταν τους εαυτούς τους άρχοντες, όχι μόνο της μικρής Ύδρας αλλά ολόκληρης της Ελλάδας. Όπως ήταν φυσικό, ο ερχομός του «ξένου» Καποδίστρια τους χαλούσε τα σχέδια, κηρύσσουν ανυπακοή και στην πραγματικότητα ανακηρύσσουν την Ύδρα πρωτεύουσα μιας άλλης Ελλάδας, όπου τον πρώτο ρόλο θα παίζουν τα πλούσια νησιά του Αιγαίου υποταγμένα σε αυτούς. Ο Καποδίστριας τραβάει τα μαλλιά του, δίνει εντολή στον Κανάρη να ετοιμάσει τον αγκυροβολημένο στον Πόρο ελληνικό στόλο να αποκλείσει την Ύδρα. Όμως, ο Μιαούλης με μια πειρατική ενέργεια από κείνες που μόνο αυτός ήξερε να οργανώνει καταλαμβάνει τον στόλο και συλλαμβάνει αιχμάλωτο τον δύστυχο Κανάρη, τον μέχρι χθες συμπολεμιστή του. Ο Καποδίστριας ζητά τη βοήθεια των πρεσβευτών Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας. Ο Άγγλος και ο Γάλλος του την αρνούνται, η υπονόμευση του γίνεται πια επίσημη. Ζητάει απ’ τον Μιαούλη να φύγει ήσυχα, ο Υδραίος εγκλωβισμένος απ’ τον εμπορικό στόλο, γίνεται θηρίο και πυρπολεί τη μεγάλη φραγάτα «Ελλάς». Σημαδιακό το όνομα του πλοίου. Η πυρπόληση της «Ελλάς» απ’ τον ίδιο τον Έλληνα, συμβαίνει την 1η Αυγούστου 1831, μαύρη ημέρα της Ιστορίας μας , τώρα που αρχίζουν οι επετειακές εκδηλώσεις για τα 200χρονα της Επανάστασης ας την ξαναθυμηθούμε.Το πείραμα Καποδίστρια απέτυχε γιατί οι Έλληνες θέλουν να έχουν κράτος αρκεί να είναι το δικό τους κράτος, μέχρι και σήμερα η Ελλάδα είναι γεμάτη Μιαούληδες.

Εάν ο Έλληνας διορίσει το εαυτό του και όλη του την οικογένεια στο Δημόσιο τότε μόνο αναγνωρίζει το κράτος ως Ελληνικό αλλιώς του είναι ξένο. Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ισχυρίζεται ο,τι η Ελλάδα τού όφειλε, δεν της όφειλε. Ο Καποδίστριας του απαντά πως αυτός και άλλοι 25 ήταν η κατάρα του έθνους!

Για τον ακέραιο χαρακτήρα του, ο Γκαίτε γράφει «Ο Καποδίστριας πίστευε ότι θα μπορούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους τόσο τίμιους όσο τίμιος ήταν και ο ίδιος» προσθέτει όμως προφητικά «Θα σας αποκαλύψω ένα μυστικό, που θα φανερωθεί αργά ή γρήγορα. Ο Καποδίστριας δεν θα κυβερνά πολύν καιρό ακόμα την Ελλάδα.. Δεν έχουμε κανένα παράδειγμα όπου άνθρωπος γραφείου υπέταξε στρατηγούς!. Στο άκουσμα της δολοφονίας του κραυγάζει « από σήμερα, παύω να είμαι Φιλέλλην….». Αντίθετα, η εφημερίδα της Ύδρας «Απόλλων», όργανο του Μαυροκορδάτου, 10 μέρες μετά την δολοφονία θα κυκλοφορήσει το τελευταίο φύλλο της με τίτλο: «Παύομεν την έκδοσιν της εφημερίδος μας, επειδή απολαύσαμεν τον σκοπόν μας - ο τύραννος δεν υπάρχει πλέον».

Ο Κ. Τσάτσος γράφει «Αν ο Βενιζέλος έκανε τη Μεγάλη Ελλάδα, ο Καποδίστριας έκανε την ίδια την Ελλάδα».

Το όραμα του για την Ελλάδα διατυπωμένο επίσημα « Πρέπει η Ελλάς να κηρυχθεί ομοφώνως δια των Μεγάλων Δυνάμεων χώρα αφιερωμένη αποκλειστικά και μόνο εις τας Επιστήμας και την διαφώτιση του ανθρώπινου γένους, το έδαφος της να κηρυχθεί εκ των έξω απρόσβλητο, εσωτερικά δε να κρατηθεί μακράν πάσης ξένης αναμίξεως….. τέλος οφείλει η Ελλάς να κηρυχθεί δια όλη την ανθρωπότητα κράτος Ιερόν, κέντρο εκπαιδεύσεως όλων των Εθνών!»

Φώτο 2. O φίλος Θεόδωρος Κοκκινίδης τιμά τον κυβερνήτη στο ομώνυμο μουσείο του Κέρινων Ομοιωμάτων στο χωριό Κηπιά της Καβάλας!

Φώτο 1. Ναύπλιο, στην εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, σαν σήμερα τα ξημερώματα, στις 5.35 το πρωί, ο Άγιος της Ελληνικής πολιτικής δολοφονείται. Περνώντας το ίδιο κατώφλι, ο προσκυνητής ανάβει ένα κερί με κόμπο στο λαιμό πλημμυρισμένος από ενοχές καθώς τον αντικρίζει «Γιατί?». Το όραμα του να γίνει η Ελλάδα χώρα ουδέτερη, ειρηνική, χώρα πολιτισμού, κράτος Ιερόν για όλη την ανθρωπότητα, πνίγεται στο αίμα.

Όχι Ελβετία δεν γίναμε (ένα Σύνταγμα τους έφτιαξε και είναι Εθνικός τους ήρωας) αλλά ακολούθησαν 7 πόλεμοι, 3 εμφύλιοι, 6 πτωχεύσεις, υποθηκεύσαμε τον δημόσιο πλούτο της χώρας, βλέπουμε τούρκικα, γράφουμε Greeklish και τα Ελληνόπουλα γυμνασίου και λυκείου θεωρούνται επισήμως «λειτουργικά αναλφάβητα» χωρίς ικανότητα κρίσης ! (ετήσια έκθεση της Αρχής Ποιότητας της Εκπαίδευσης για το 2019 με βάση τις σχολικές επιδόσεις). Μας προόριζε για τα μεγάλα και σπουδαία και εμείς απλά επιβιώνουμε!

Καλημέρα και καλή μας τύχη!

Η γνωστή κ. Ρεπούση και πάλι....στο προσκήνιο

Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ κας ΡΕΠΟΥΣΗ

Του Νίκου Αγαμέμνωνα Καραβέλου                                   

Δικηγόρου-Συγγραφέα

Θύμωσε η" ιστορικός", η κα Ρεπούση, γιατί τα παιδάκια , λέει, μόλις μπαίνουν στο σχολείο, μολύνονται βλέποντας τις εικόνες των ηρώων του 1821, του Γέρου του Μοριά, του Νικηταρά, του Καραϊσκάκη, κ.α.

Αντί, εννοείται, να βλέπουν τις εικόνες της Μούμιας του μπάρμπα Σόρος, ή του μεθύστακα απογόνου ναζιστών κ. Γιούνκερ η του φυγόδικου κακοποιού Μπαρόζο.

Κατά την ανωτέρω "ιστορικό" και τακτικό μέλος της αγέλης των " πανεπιστημιακών", προφανώς,, κινδυνεύουν τα παιδιά μας να καταντήσουν Έλληνες πατριώτες, αντί ευρωπαίοι παπουτσογλείφτες..

Θύμωσε, λοιπόν η κυρά, και μας τόξευσε την θλίψη της!

Κι εμείς, κατά τον αρμόζοντα λακωνικό τρόπο, όπως οφείλουμε προς μια επιστήμονα τοιούτου εκτοπίσματος, της αντιτοξεύουμε ως οφειλόμενο εγκώμιό, αυτό που συνήθιζε η αείμνηστη μητέρα του γράφοντος να λέει σε τέτοιες περιπτώσεις:
" Χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι ".

Μια σκέψη μόνο σε εντελώς προσωπικό επίπεδο.
Η σκέψη πως τα παιδιά μας κινδυνεύουν να την έχουν καθηγήτρια!

Είτε συνεκμετάλλευση είτε θερμό επεισόδιο

Σημείωση: Με χιουμοριστική διάθεση  αλλά με πραγματική διάσταση, γράφει ο 

Δημήτρης Δανίκας

25/09/2019

Α τι κάνετε, σας βλέπω μια χαρά! Η σύζυγος η Μελάνια καλά; Μα είναι κομψότατη και πάντα εκλάμπρου κάλλους. «Thank you thank you» θα απαντά ο Ντόναλντ Τραμπ. Και από αμηχανία θα χαϊδεύει ολόκληρο το μήκος της γραβάτας του που φτάνει μέχρι τα νύχια των ποδιών του

«Και τα παιδιά; Η Ιβάνκα, ο τζούνιορ, ο Μπάρον, η Τίφανι και ο Ερικ; Καλά; Πάντα καλά» «Thank you thank you» θα μουρμουρίζει μέσα από τα εμφυτευμένα δόντια του ο Ντον Τραμπ. «Λίγο ουισκάκι;» «Μπα το αποφεύγω» «Σοκολατάκι;» «Μπα δεν θέλω να πάρω βάρος». «Μήπως θέλετε να δοκιμάσετε ένα ντόνατ από το αγαπημένο μου φούρνο;» «Να μη σας χαλάσω το χατίρι»

Και μετά αφού προηγηθούν όλες αυτές οι φιλοφρονήσεις ο Κυριάκος θα κατεβάσει, διακριτικά, μια λίστα παραπόνων και διευκολύνσεων. Περίπου θα του πει «σας τα δώσαμε όλα και θα σας δώσουμε και κάτι παραπάνω. Ο, τι πείτε θα γίνει. Πάντα σύμμαχοι πιστοί και αφοσιωμένοι. Ο ελληνικός λαός στο πλευρό της Αμερικής» «Ε τι μπορώ να κάνω για εσάς;» «Να εκείνο το προσφυγικό και εκείνο το γεωτρύπανο το τουρκικό. Αν μπορούσατε να συνεισφέρετε κι εσείς, περνάμε δύσκολες εποχές και η ελληνική οικονομία δεν βρίσκεται στα καλύτερά της»

Ο Ντον Τραμπ θα κοιτάξει τον αέρα με εκείνο το βλέμμα που συνήθως «πυροβολεί» το απέραντο κενό και στο τέλος, έτσι επειδή κι αυτός κάτι πρέπει να πει θα ανοίξει το στόμα του με μια φράση τυπική «θα δω τι μπορώ να κάνω»

Τα φλας θα ανάψουν, οι χειραψίες θα ολοκληρωθούν, κι αν το πρωτόκολλο το επιτάσσει μπορεί αμφότεροι να μιλήσουν και τους τύπους να ακολουθήσουν

Και ο Ταγίπ; Εκεί τα πράγματα πολύ δύσκολα, σχεδόν αξεπέραστα. Ο ψευτοσουλτάνος θα μπει κατ ευθείαν στο ψητό απαιτώντας μερίδιο από τον υποθαλάσσιο θησαυρό. Ανατολικού Αιγαίου και Κύπρου. Ο Κυριάκος θα κάνει πως δεν άκουσε καλά και θα ακολουθήσει την γνωστή γραμμή του κατευνασμού δια μέσου ατελείωτων και άκαρπων συνομιλιών

Τι να κάνει κι αυτός; Να συμφωνήσει για συνεκμετάλλευση Αιγαίου; Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του. Άσε που ο Τσίπρας τον περιμένει στη γωνία με την κατηγορία της προδοσίας. Αφού κάποια από τα στελέχη σου με χαρακτήρισαν προδότη για τη συμφωνία των Πρεσπών, είσαι προδότης θα πω κι εγώ. Ο καλύτερος φίλος Τούρκων, Βουλγάρων, Σκοπιανών και Αλβανών, είναι Έλληνας και προέρχεται από το εσωτερικό

Με απλά λόγια. Όποιος περιμένει απ αυτές τις διεθνείς συναντήσεις κάτι καλό και κάποια ελπίδα για την υπέρβαση των διεθνών εμποδίων, κυρίως τουρκικής προελεύσεως, δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει

Και όπως έχω υπογραμμίσει στο παρελθόν. Πράγμα που το μισολένε οι επαΐοντες κάθε φορά που εμφανίζονται ως ασώματες κεφαλές στα πρωινάδικα. Ο Ερντογάν αλλά και όποιος τον διαδεχθεί, είναι κάτι περισσότερο από σίγουρο πως αποκλείεται να καθίσει με σταυρωμένα χέρια βλέποντας τους «γκιαούρηδες» να «τρυπάνε» στο Αιγαίο. Ούτε ουισκάκι, ούτε σοκολατάκι ούτε ντόνατ αμερικανικό. Το δίλημμα απλό, καταλυτικό, σκληρό, απειλητικό και εκβιαστικό: είτε συνεκμετάλλευση είτε θερμό επεισόδιο. Κυριάκο διάλεξε!

Γιατί η ελληνική αποτρεπτική στρατηγική είναι παχιά λόγια του αέρα

Γράφει ο Γιώργος Μαργαρίτης*

25 Σεπτεμβρίου 2019

Αποτελεί οπωσδήποτε μορφή δικαίωσης για τον πολιτικό αρθρογράφο η διαπίστωση ότι οι ιδέες και οι θέσεις που διατύπωσε με την γραφίδα του –άντε με το πληκτρολόγιό του– λαμβάνονται υπόψη από την πολιτική ηγεσία και ενίοτε υιοθετούνται από αυτήν. Αυτός ήταν πιθανόν ο λόγος που ο εδώ αρθρογραφών αισθάνθηκε ενδόμυχη ικανοποίηση όταν ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, παρουσίασε στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή την πολιτική που θα υιοθετήσει το υπουργείο του: πολιτική βασισμένη στην αποτρεπτική στρατηγική.

Ο υπουργός διευκρίνισε μάλιστα ότι «η αποτροπή είναι η πεποίθηση (…) ότι εξαιτίας της ετοιμότητας και των δυνατοτήτων των Ενόπλων Δυνάμεων δεν συμφέρει κανέναν να σκεφθεί οποιαδήποτε επιβουλή εναντίον κυριαρχικών συμφερόντων μας. Το κόστος που θα υποστεί θα είναι πάντα μεγαλύτερο από το όφελος που ενδεχομένως σκοπεύει να προσπορίσει». Η ενδόμυχη, όμως, αυτή ικανοποίηση κράτησε ελάχιστα, όσο ακριβώς χρειάστηκε για την ολοκλήρωση της ανάγνωσης του άρθρου.

Καθώς, στη συνέχεια, αφού έθεσε ως στόχο της ελληνικής αμυντικής πολιτικής την "αποτροπή" ο αρμόδιος υπουργός εξειδίκευσε τα κύρια προγράμματα, μέσα από τα οποία θα επιτευχθεί ο στόχος αυτός. Τα προγράμματα αυτά δεν είχαν τίποτε το νέο. Αφορούσαν την από καιρό αποφασισμένη αναβάθμιση 85 αεροσκαφών F-16 σε F-16 Viper, την διατήρηση, συντήρηση και αναβάθμιση αριθμού από τα υπάρχοντα Mirage 2000 και --αυτό ήταν το καινούριο-- την πρόοδο των συζητήσεων για απόκτηση μιας αρχικά και ίσως δεύτερης στην συνέχεια φρεγάτας του γαλλικού τύπου Bel’harra.

Με αυτές τις "στρατηγικές" κινήσεις ο αρμόδιος υπουργός θεωρεί ότι η χώρα αποκτά "αποτρεπτικές" δυνατότητες για τα επόμενα χρόνια. Για να μην είμαστε άδικοι, στην ίδια παρέμβασή του ο υπουργός έθεσε, στο περιθώριο των συζητήσεων για αναβάθμιση της MDCA (Συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας) με τις ΗΠΑ, την παραχώρηση κάποιου στρατιωτικού υλικού από τα πλεονάζοντα, ή τα αποσυρόμενα οπλικά συστήματα των ΗΠΑ. Όλο και τίποτα KIOWA θα βρεθούν στις εκεί αποθήκες.

Το πρώτο σάστισμα θα μπορούσε να προέλθει από την ιεράρχηση των απειλών και των συνακόλουθων καθηκόντων της εθνικής πολιτικής άμυνας: η παράνομη μετανάστευση, οι ανταγωνισμοί για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, η κλιματική αλλαγή(!), οι κυβερνοεπιθέσεις και οι υβριδικές απειλές που «αποσταθεροποιούν τα κράτη» χωρίς πόλεμο, αναφέρθηκαν από τον υπουργό ως πηγές κινδύνων για την Ελλάδα.

Τι εννοεί ο υπουργός;

Αντίθετα, στο ζήτημα των σχέσεων με την Τουρκία τόνισε ότι «βασικός μας στόχος είναι η προώθηση μιας πολιτικής βασισμένης στις σταθερές αρχές της καλής γειτονίας, του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών. Σε αυτή την κατεύθυνση αφετηρία συνιστά η παραδοχή ότι η Ελλάδα και η Τουρκία μπορούν, αλλά και οφείλουν να συνεργαστούν σε τομείς αμοιβαία επωφελείς και φυσικά σε πλαίσια εφικτά. Βέβαια παίζουν ρόλο και οι ενδείξεις καλής συμπεριφοράς εκατέρωθεν».

Νομίζω ότι βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας δεν έχουν υπόψη τους ούτε τους χάρτες, ούτε τις θέσεις, ούτε τις διακηρυγμένες προθέσεις της γειτονικής χώρας σε βάρος ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εκτός εάν αυτά καλύπτονται από την αναφορά σε «κακή συμπεριφορά». Μέσα από αυτή την ιεράρχηση των απειλών, είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε σε τι και σε ποιον αναφέρεται η πολιτική της "αποτροπής". Εάν όμως αυτή αφορά έστω και στο ελάχιστο την Τουρκία, τότε ο υπουργός και το υπουργείο του μάλλον έχουν μπερδέψει τις έννοιες.

Η περί "αποτροπής" εκδοχή του υπουργού και της παρούσας κυβέρνησης, αλλά και των πολιτικών ελίτ (η προηγούμενη κυβέρνηση δεν είχε διαφορετική προσέγγιση), πάσχει σε δύο επίπεδα: το ποσοτικό και το ποιοτικό. Ας ξεκινήσουμε από το πρώτο στη βάση των ελάχιστων συγκεκριμένων του υπουργικού λόγου: στην πολιτική εξοπλισμών. Όταν η μία ή οι δύο γαλλικές φρεγάτες φτάσουν και ενταχθούν στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό θα βρισκόμαστε στα 2024-2025. Σε εκείνο το σημείο, οι φρεγάτες που σήμερα υπηρετούν στον στόλο θα έχουν ηλικία 35-45 ετών και προφανώς δεν θα μπορούν να "τρομάξουν" αποτρεπτικά τον οποιονδήποτε αντίπαλο. Ιδιαίτερα όταν ο αντίπαλος αυτός κτίζει μεθοδικά ένα εντυπωσιακό στόλο.

Την ίδια στιγμή στην Τουρκία

Το εθνικό πρόγραμμα ναυπηγήσεων της γειτονικής χώρας θα έχει, σε εκείνο το χρονικό σημείο, ολοκληρώσει την ναυπήγηση των τεσσάρων (μόνο;) κορβετών τύπου Ada (οι τρεις υπηρετούν ήδη), θα έχει ξεκινήσει την παράδοση των πρώτων φρεγατών τύπου Istambul (TF-1000) και θα έχει σημαντικά προχωρήσει στην ναυπήγηση των τουλάχιστον τεσσάρων (μόνο;) μεγάλων αντιτορπιλικών τύπου TF-2000.

Τα τελευταία είναι ισχυρά πλοία με εκτόπισμα πάνω από 7.000 τόνους, οπλισμό που βασίζεται σε 64 κυψέλες κάθετης εκτόξευσης βλημάτων, πολλά από τα οποία θα είναι τουρκικής σχεδίασης. Θα είναι εφοδιασμένο με νέες τεχνολογίες (όπλα lazer) και πραγματικά πολύπλευρες δυνατότητες. Το ενδιαφέρον που επιδεικνύουν ακόμα και δυτικές χώρες για την απόκτηση των πλοίων αυτών έχει κάτι να δείξει. Ας αφήσουμε δε τα υπόλοιπα, το μικρό αεροπλανοφόρο Anadolu, ή τη νέα γενιά περιπολικών κατευθυνόμενων βλημάτων.

Σε έξι λοιπόν χρόνια από σήμερα η ισορροπία στον επίδικο θαλάσσιο χώρο θα έχει την ακόλουθη εικόνα. Από την ελληνική πλευρά θα υπάρχουν ένα ή δύο σύγχρονα πλοία μάχης όχι πρώτης γραμμής (οι Bel’harra στην γνωστή τους σχεδίαση δεν θα διαθέτουν περισσότερες από 32 κυψέλες κάθετης εκτόξευσης), μαζί με ό,τι παλιό έχει επιβιώσει και μαζί με ό,τι εξίσου παλιό έχει εξασφαλίσει η χώρα από πλεονάσματα, δωρεές ή αγορές μεταχειρισμένων.

Στην τουρκική πλευρά θα υπάρχουν οκτώ ως δέκα μεγάλα σύγχρονα πλοία επιφανείας (άλλα τόσα υπό ναυπήγηση-παράδοση), τα οποία μάλιστα θα αποτελούν ένα ομοιογενές σύστημα, το οποίο θα στηρίζεται σε τουρκική τεχνολογία. Στο ίδιο χρονικό σημείο, στον εναέριο χώρο η Ελλάδα θα στηρίζεται σε 85 εκσυγχρονισμένα F-16 και ίσως 20-25 Mirage ενώ η Τουρκία, ακόμα και αν δεν έχει αποκτήσει μαχητικό πέμπτης γενιάς, θα έχει περισσότερα από 250 F-16 Viper. Ο εκσυγχρονισμός των υπαρχόντων συζητιέται ήδη και σύμφωνα με τις ενδείξεις είναι πολύ πιο εύκολα εφικτός για την τουρκική αεροπορική βιομηχανία παρά για την ημετέρα Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία.

Οικολογικές γαλλικές φρεγάτες!

Ταυτόχρονα η γειτονική χώρα θα διαθέτει ένα ισχυρό πλέγμα αντιαεροπορικής άμυνας βασισμένο και στους S-400, πλήθος μη επανδρωμένων αεροσκαφών (και εδώ η τουρκική βιομηχανία έχει κάνει εντυπωσιακά άλματα) και επιπλέον σημαντικές πυραυλικές δυνατότητες βασισμένες επίσης σε τουρκικές τεχνολογίες. Αυτού του είδους τις ισορροπίες ουδείς λογικός άνθρωπος θα τις χαρακτήριζε "ισορροπίες αποτροπής", δηλαδή ισορροπίες που καθιστούν αδύνατη την στρατιωτική αναμέτρηση εξαιτίας του μοιρασμένου σε νικητή και ηττημένου κόστους.

Το αντίθετο μάλιστα: με τέτοια υπεροχή το στρατιωτικό εργαλείο δεν χρειάζεται ούτε να δοκιμαστεί από τον ισχυρό στην πράξη. Ο τελευταίος μπορεί να πετύχει τους στόχους του δια της απειλής, δια της ισχύος, δια της βεβαιότητας ως προς τις επιπτώσεις του πολέμου για τον αδύναμο. Και όλα αυτά χωρίς να ληφθούν υπόψη οι οικονομικές, δημογραφικές και γεωγραφικές παράμετροι.

Με άλλα λόγια, για να παραφράσουμε τον λόγο του κου υπουργού, με τον τότε διαμορφωμένο συσχετισμό δυνάμεων, η γειτονική μας χώρα θα μπορεί να πετύχει το οτιδήποτε, βέβαιη ότι η υπεροχή της θα μηδενίσει το κόστος στην πλευρά της και θα επιβάλει τους πολιτικούς της σχεδιασμούς, απειλώντας με αφανισμό τον όποιον αντιταχθεί σε αυτούς.

Οπωσδήποτε η έννοια της "αποτροπής" ελάχιστη σχέση έχει με τα εξαγγελθέντα. Τα τελευταία παραπέμπουν στην γνωστή μας "δια των εξοπλισμών διπλωματία". Βρισκόμαστε, άλλωστε, στον αστερισμό της ελπίδας ότι η Γαλλία θα συγκρατήσει την τουρκική επιθετικότητα. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη τα περί "κλιματικής αλλαγής", βρισκόμαστε στον αστερισμό της προσήλωσης σε κάθε πομφόλυγα και σε κάθε ανοησία που εκπορεύεται από τα στρατηγεία του ΝΑΤΟ. Ελπίζουμε τουλάχιστον οι γαλλικές φρεγάτες να είναι οικολογικές!

*Καθηγητής ΑΠΘ

Πεδία επιστημονικού ενδιαφέροντος: Ελληνική και Ευρωπαϊκή ιστορία του 20ου αιώνα. Πόλεμος, πολιτική και κοινωνία. Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος: Κατοχή και Αντίσταση. Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος. Στρατιωτική ιστορία. Κοινωνική δυσπραγία (αυτοκτονίες). Πολιτικές «θρησκείες»: μνημεία πεσόντων, άγνωστοι στρατιώτες, πατριωτικές τελετουργίες. Ελληνική Επανάσταση και πόλεμος ανεξαρτησίας (1821-1830).

Ο λαϊκισμός είναι πάντα ο λαϊκισμός του άλλου

Κώστας Μελάς*

Καθηγητής Οικονομικών                                   

Μία από τις βασικές έννοιες, μέσω της οποίας επιχειρείται να επεξηγηθούν οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις, είναι αναμφισβήτητα αυτή του λαϊκισμού. Γνωστή ως έννοια, φορτισμένη κυρίως με αρνητικές συνδηλώσεις, πολυχρησιμοποιημένη κυρίως από τις πολιτικές ελίτ, οι οποίες αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση της χώρας τη χρησιμοποιούν κατά κόρον ενάντια στις προτάσεις και στις απόψεις των αντιπολιτευόμενων πολιτικών ελίτ, που αγωνίζονται να αποτελέσουν την ερχόμενη κυβέρνηση

Οι τελευταίες, όταν κερδίσουν τις εκλογές και γίνουν κυβέρνηση, χρησιμοποιούν την έννοια του λαϊκισμού εναντίον των πολιτικών τους αντιπάλων ακριβώς όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Στο πλαίσιο του πολιτικού ανταγωνισμού, μεταξύ αντίπαλων αρχηγεσιών, κάθε συνάρθρωση «λαϊ­κών» αιτημάτων θα καταγγέλλεται από τους κατέχοντες συγκυριακά την κυβέρνηση ως «λαϊκίστικη». Ο,τι είναι για τον έναν «λαϊκό», είναι για τον άλλον «λαϊκίστικο» - και αντίστροφα. Πάντοτε ο λαϊκισμός είναι ο λαϊκισμός του άλλου.

Η έννοια του λαϊκισμού είναι συνυφασμένη, in senso lato, με την έννοια της ισότητας. Δεν μπορεί να υπάρξει η έννοια του λαϊκισμού χωρίς άμεση αναφορά στην έννοια της ισότητας. Ισότητα που σαφέστατα δεν δύναται ποτέ να πραγματωθεί, αλλά ως έννοια έχει τρομερή δύναμη στο ιδεολογικό και συμβολικό επίπεδο. Λαϊκισμός είναι ο τρόπος με τον οποίο γεφυρώνεται (προσωρινά) η αντίφαση ανάμεσα στην αρχή της γενικής ισότητας και στην (προσωρινή) έμπρακτη εξουσία μιας ελίτ μέσα στις συνθήκες της μαζικοδημοκρατικής πολιτικής.

Ενώ οι πολιτικές αρχηγεσίες θα ήθελαν να διατηρήσουν για τον εαυτό τους το μονοπώλιο των αποφάσεων, υποχρεώνονται να αποδεχτούν ορισμένες διαδεδομένες ιδέες ή προκαταλήψεις που κολακεύουν τις μάζες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και την αποδοχή στην πράξη των διαφόρων αιτημάτων που συνδέονται με τις παραπάνω απόψεις και αξιώνονται από διάφορες επαγγελματικές ή συντεχνιακές ομάδες.

Ο εγγενής λαϊκισμός της μαζικής δημοκρατίας κάνει πρωταρχικό καθήκον των μελών των ελίτ να εκδηλώνουν επιδεικτικά, σε κάθε δεδομένη ευκαιρία, πόσο κοντά βρίσκονται στον απλό άνθρωπο. Μια στάση διαφορετική ερμηνεύεται ως περιφρόνηση των συνανθρώπων και της ισχύουσας αρχής της ισότητας και τιμωρείται ανάλογα.

Ως ιδεολογική έννοια, ο λαϊκισμός περιγράφει μια ήδη εμφανισθείσα αλλαγή της κοινωνικής βάσης. Στη συνέχεια, βεβαίως σπρώχνει στη διαμόρφωση της κοινωνικής βάσης σύμφωνα με τη δική του οπτική.

Η ιδεολογία δεν περιορίζεται απλώς στην ερμηνεία της κοινωνικής πραγματικότητας, αλλά αποβλέπει και στη διαμόρφωσή της με τρόπο συστηματικό. Αυτό σημαίνει ότι στο πλαίσιο της ιδεολογίας συνυπάρχουν η θεωρητική επεξεργασία και η κοινωνική δραστηριοποίηση, η αντίληψη και η κοινωνική παρέμβαση, η ερμηνεία και η πολιτική κινητοποίηση.

Η πολιτική λειτουργία της έννοιας δεν έχει ανάγκη ορισμού σαφών κριτηρίων με βάση τα οποία θα καθοριστεί το ακριβές περιεχόμενό της. Ως παραγόμενη έννοια, λαμβάνει υπόσταση από τις όποιες συνδηλώσεις προέρχονται από την καθορίζουσα και πρωταρχική έννοια της ισότητας.

Η τελευταία είναι, επίσης, μια έννοια με ασαφές περιεχόμενο, εκτός αν επιλεγούν, διά συμβάσεως, ορισμένα καθορισμένα κριτήρια, τα οποία να μην απαιτούν αναγωγή σε άλλα κ.τ.λ. Και σε αυτή όμως την περίπτωση η πολιτική λειτουργία της έννοιας της ισότητας δεν έχει ανάγκη επιστημολογικών θεμελιώσεων. Αρκεί μια ασαφής - νεφελώδης προσέγγιση υποστηριζόμενη καθημερινά από τα ΜΜΕ κάθε τύπου, για να αποκτήσει η λέξη «ισότητα» ένα σαφέστατο συμβολικό περιεχόμενο, το οποίο καθίσταται κυρίαρχο στον καθορισμό της συμπεριφοράς των ατόμων.

Αυτό που συνάγεται από τα προηγούμενα καθιστά εμφανές ότι ο λαϊκισμός δεν είναι ούτε μόνο προϊόν χειραγώγησης των λαϊκών στρωμάτων ούτε αυτόνομο λαογενές προϊόν. Οι αναλυτές οι οποίοι επιχειρούν ερμηνείες στη βάση της μιας ή της άλλης μερικής αλήθειας οδηγούνται σε αναλυτικά και πολιτικά αδιέξοδα. Συγκεκριμένα, είναι αναλυτικά ατελέσφορη και πολιτικά επικίνδυνη η αντίληψη που θεωρεί υπεύθυνους (του λαϊκισμού) άλλοτε τα λαϊκά στρώματα και άλλοτε τις αρχηγεσίες που τα εξαπατούν.

 Κανένας δεν μπορεί να εξαπατήσει κανέναν αν η κοινωνική πραγματικότητα δεν εμπεριέχει το προβαλλόμενο αίτημα ως δυνατότητα που μπορεί να πραγματωθεί και η οποία βρίσκεται εν μέρει στα χέρια (ή στο κεφάλι) του αιτούντος. Πρέπει να υπάρχει το ευήκοον ους όχι μόνο ως απλώς υπάρχον, αλλά και ως ευρισκόμενο σε υπερδιέγερση, έτοιμο να ακούσει κάτι που το ίδιο έχει προκαλέσει και αισθάνεται ότι πρέπει να ειπωθεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι και η δημαγωγία δεν μπορεί να είναι μέρος του λαϊκιστικού λόγου.

Ωστόσο, δεν είναι δυνατόν να αναχθεί η έννοια της δημαγωγίας σε βασική αναλυτική κατηγορία του λαϊκισμού, διότι τότε η ιστορικά διαπιστωμένη διαχρονικότητα της έννοιας της δημαγωγίας στερεί οποιαδήποτε ερμηνευτική δυνατότητα στην έννοια του λαϊκισμού ως ειδική κατηγορία της ιστορικής περιόδου της μαζικής δημοκρατίας.

Παράλληλα, κανείς δεν είναι σε θέση να καταστεί αυθεντικός διερμηνευτής των όποιων λαϊκών αιτημάτων και στόχων ώστε να αποδείξει τη λαογένειά τους. Η όποια προσπάθεια καταβληθεί χρειάζεται την καταρχάς πρόταξη κριτηρίων με βάση τα οποία θα πραγματοποιηθεί η επιλογή. Η καταφανής αδυναμία ύπαρξης παρόμοιων κριτηρίων καθιστά την όποια προσπάθεια μάταιη ή τις περισσότερες φορές οδηγεί στην αποδοχή, ως ορθού, κάθε λαϊκού αιτήματος.

Η Ελληνικότητα υποβαθμίζεται προς χάρη της Τουρκομάθειας;

Με  πρωτοβουλία του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης, που τελεί υπό την Αιγίδα του υπουργείου Παιδείας,  Έρευνας και Θρησκευμάτων, διοργανώθηκε χθες 20 Σεπτ. 2019,  μαθητικός περίπατος στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα και μάλιστα με αντίτιμο 10 ευρώ από τους μαθητές, για να θαυμάσουν τα σημάδια που άφησε η οθωμανική τυραννία στην Αθήνα!

Στον προγραμματισμένο περίπατο οι μαθητές, σύμφωνα με το πρόγραμμα του οργανισμού,  θα μάθουν:  «που βρισκόταν το ωραιότερο τζαμί , που ήταν το οίκημα που διέμενε ο κατής, πόσα και ποια τζαμιά υπήρχαν στην Πλάκα και άλλα πολλά …οθωμανικά ενδιαφέροντα»!

Το περίεργο  στην πρωτοβουλία του  Μουσείου είναι ότι, ο  φορέας υπό τον οποίο υπάγεται , είναι το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού ( ΕΚΕΔΙΣΥ), που  έχει σαν σκοπό «την προαγωγή των αξιών της ελληνικής Παιδείας, ελληνικής εκπαίδευσης και του ελληνικού πολιτισμού!

Και έτσι παρακολουθούμε το λυπηρό φαινόμενο, ενώ η ελληνικότητα διαρκώς υποβαθμίζεται σε πολλούς τομείς, προσφάτως δε να παραμερίζεται και να αποσιωπάται η απλή αναφορά  στην ιθαγένεια των μαθητών στα  πιστοποιητικά τους, οι οργανισμοί που εποπτεύονται από το αρμόδιο υπουργείο Παιδείας να επιτρέπει να εφαρμόζονται προγράμματα που περιλαμβάνουν και αντικέιμενα πέραν του σκοπού τους, όπως αυτό  της ξενάγησης μαθητών στην οθωμανική Αθήνα. !

Οι φωταψίες της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης(ΔΕΘ) έσβησαν, το αποτέλεσμα; Μία από τα ίδια!

Και ξαφνικά μπήκαμε στον αστερισμό της NOVARTΙS, οπότε στη ΔΕΘ τα μεγάλα φώτα ΝΕΟΝ, τα αστραφτερά περίπτερα των κρατικών οργανισμών, που έχουν κυρίαρχη προβολή και κάπου γύρω τα περίπτερα των επιχειρήσεων, που υποτίθεται ότι  για την προβολή αυτών γίνονται, ως διά μαγείας έχουν εξαφανιστεί.

Φυσικά δεν μπορεί να είναι διαφορετικά, θα πει κανείς, αφού η Διεθνής Έκθεση τελείωσε και εδώ να συμφωνήσουμε. Όμως, αν τώρα ρωτήσουμε το χ ανυποψίαστο πολίτη ή ακόμα και τον περισσότερο «ψαγμένο»,  τι ακριβώς θυμούνται  διαχρονικά από την περίοδο των Διεθνών Εκθέσεων στη Θεσσαλονίκη, είναι σίγουρο ότι θα συμφωνήσουν  και οι δύο κατηγορίες, ότι θυμούνται τα στημένα παλκοσένικα  των εξαγγελιών των κυβερνήσεων και των καταγγελιών των αντιπολιτεύσεων!! Ωμά η αλήθεια!

Αλλά και τα ΜΜΕ δεν προβάλλουν τίποτα παραπάνω από όσα θα πουν οι πολιτικοί αρχηγοί, άντε και στο να αναφερθούν στα μέτρα τάξεως και τον αριθμό των αστυνομικών που θα τα επιβάλουν και με κάποιες επιλεκτικές  εικόνες από συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας συνδικάτων, συλλογικοτήτων κλπ, με την ευκαιρία της ΔΕΘ και της ανόδου εκεί του συνόλου της κυβέρνησης!

Τελικά να συμφωνήσουμε ότι, η ΔΕΘ είναι η μοναδική διεθνής έκθεση στον κόσμο,  που γίνεται για τους πολιτικούς!! Καταλαβαίνουμε όλοι ότι αν μία χρονιά αποφασιστεί ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΤΗΣΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ το πόδι του στη ΔΕΘ, αυτή μπορεί ακόμη και να αναβληθεί, χωρίς να πάρει είδηση κανείς την απουσία της;  

Πολιτικοί χωρίς επάγγελμα!.

Γιώργος Σιακαντάρης                                                        

Ο μεγάλος γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ στη διάλεξή του με τίτλο «Η πολιτική ως επάγγελμα» υποστήριζε ότι η πολιτική είναι το μέσο για την υπέρβαση του μονοπωλίου εξουσίας και ισχύος που κατέχει η κληρονομική αριστοκρατία, αλλά και ο «μοναδικός δρόμος για τη χαλιναγώγηση του νέου Λεβιάθαν», που είναι η δημόσια διοίκηση και η γραφειοκρατία.

Κατ΄ αυτόν, η τεχνοκρατικοποίηση της πολιτικής,  αποτελεί μεν μεγάλο κίνδυνο για την ελευθερία και την αυτονομία των ανθρώπων, αλλά από την άλλη, πολιτικοί χωρίς επαγγελματικές και ευρύτερες γνώσεις αδυνατούν να κατανοήσουν τα σύνθετα φαινόμενα.

Ο Βέμπερ τονίζει ότι υπάρχουν δύο είδη πολιτικών. Αυτοί που ζουν από την πολιτική και αυτοί που ζουν για την πολιτική. Καλός όμως πολιτικός κατ΄ αυτόν,  είναι εκείνος  που συνδυάζει και τα δύο.

Αν ζούσε όμως στην Ελλάδα σήμερα, ο μεγάλος κοινωνιολόγος,  θα μιλούσε για τους πολιτικούς χωρίς επάγγελμα. Υπόδειγμα χαρακτηριστικό ο διευθυντής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θεοχαρόπουλος. Αυτός με μέσο τη σφραγίδα της ΔΗΜΑΡ, είχε εξασφαλίσει πριν από τις εκλογές πως την επόμενη μέρα, ανεξαρτήτως της εκλογής του, δεν θα αναζητούσε εργασία στις αγγελίες των εφημερίδων.

Ας όψονται όλοι αυτοί που αρχικά πίστεψαν πως ο καβγάς ήταν για τις Πρέσπες, ενώ ήταν για το… πάπλωμα.! Τέτοιοι «πολιτικοί» πατούν  στο αποφαρνισμένο   από ιδέες και αρχές  έδαφος, που καλλιεργούν όμως τα ίδια τα κόμματα.

Το πρόβλημα συνίσταται όχι στο ότι οι σημερινοί πολιτικοί ζουν από αυτήν, αλλά στο ότι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτή. Η πολιτική είναι το μοναδικό επάγγελμα που υποτίθεται ότι γνωρίζουν. Το εισόδημά τους εξαρτάται από τον «αρχηγό». Όχι από το πόσο δημοφιλείς είναι αυτοί μέσα στο κόμμα, αλλά από το πως θα επιλέξουν το «καλό» κόμμα που θα τους υπουργοποιήσει και από το πόσο υπάκουοι υπάλληλοι στον εκάστοτε αρχηγό μπορούν να είναι!

Οι μηχανισμοί των σημερινών κομμάτων-καρτέλ, με τη συνεπικουρία μερικών τηλεοπτικών εκπομπών, θεωρούν τους πολίτες ανίκανους να κατανοήσουν τα πολυσύνθετα φαινόμενα της σύγχρονης πραγματικότητας και σερβίρουν σε αυτούς  κατασκευασμένες εκλαϊκευτικές υπεραπλουστεύσεις και ανύπαρκτα διλήμματα….

Ηττοπάθεια και κατευνασμός του "θηρίου" και από την κυβέρνηση της ΝΔ!

Ακόμα μία « κρίσιμη συνάντηση κορυφής»(πάντα έτσι βαφτίζονται) ελληνοτουρκικών συνομιλιών, μεταξύ Μητσοτάκη – Ερντογάν προετοιμάζεται κατάλληλα να πραγματοποιηθεί, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευση του ΟΗΕ,  για να οδηγηθεί σε αποτυχία!

Προεξοφλείται  το αποτέλεσμα της συνάντησης,  αφού πολλοί έμπειροι διπλωματικοί κύκλοι, αλλά και η κοινή λογική, έχουν διατυπώσει την πλήρη αντίθεση τους για τη σκοπιμότητα της συνάντησης αυτής.

Διερωτάται η κοινή γνώμη,

Ποια είναι η σκοπιμότητά της συνάντησης αυτής, όταν τελεί υπό την ιδιομορφία των επιθετικών και έκνομων δραστηριοτήτων της Τουρκίας, που βρίσκονται  ακριβώς στο σημείο κορύφωσης ενός τριπλού σχεδίου επιθετικότητας της Άγκυρας όπως:

·        Γεωτρήσεις στην Κυπριακή ΑΟΖ

·        Αεροναυτικές προκλήσεις σε εξέλιξη στο Αιγαίο(με πιθανή κλιμάκωση ερευνών υδρογονανθράκων στο Καστελόριζο)

·        Υβριδικό πόλεμο αυξημένων μεταναστευτικών ροών

Διερωτάται η κοινή γνώμη:

·        Ποια σοβαρή χώρα θα προχωρούσε, έστω και σε άτυπες συνομιλίες, με αυτούς που απειλούν ευθέως την Εθνική της Κυριαρχία;

·        Τι θετικό μπορεί να περιμένει η Ελλάδα, εν προκειμένω η κυβέρνηση της  ΝΔ, πέραν από την εμμονή της Τουρκίας να ανοίξει τη «βεντάλια» όλων των θεμάτων, που εκείνη θεωρεί ως δικαιώματά της και να τα οδηγήσει σε τραπέζι διαπραγματεύσεων;

·        Τι περισσότερο από ηττοπάθεια και κατευνασμό του «θηρίου» επιδιώκεται και από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη;

Τζόγος η χρυσοφόρα επένδυση της Ελλάδας!

Είναι Νομοτέλεια!  Σε όποια χώρα υπάρχει φτώχεια, δύο πράγματα αναπτύσσονται: Τζόγος και Πορνεία! Παραδείγματα χωρών πάμπολλα, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά.

Αναφέρεται  όμως ο «παράδεισος» του τζόγου η Ελλάδα, που πήρε μεγάλες  διαστάσεις τα χρόνια της κρίσης.

Η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων(ΕΕΕΠ), έδωσε στη δημοσιότητα στοιχεία… …….τζόγου, από τα οποία προκύπτει ότι, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πόνταραν πάνω από 16 δις. ευρώ το 2018 από τα οποία:  13, 2 δις. ευρώ προήλθαν από τα νόμιμα τυχερά παιχνίδια. Στο ποσό αυτό προστίθεται και ο τζίρος από τις διάφορες  μηχανές παιχνιδιών(VLTs), που ξεπέρασε τα 3 δις. ευρώ και άλλα τόσα από τα τυχερά παιχνίδια διαδικτύου.

Αυτή  λοιπόν η ανάπτυξη προωθείται με την ίδρυση των νέων KAZIΝΟ σε Κηφισιά και Ελληνικό;

Ποντάρεται η ανάπτυξη στο ξεζούμισμα των Ελλήνων, ιδιαίτερα του ασθενέστερου οικονομικά πληθυσμού;

Τα παραδείγματα των KAZINO στα Σκόπια αλλά και του ΚΑΖΙΝΟ στο Λουτράκι και στην Πάρνηθα, μας δείχνουν τα αποτελέσματα στον αγροτικό πληθυσμό, στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους δημόσιους υπαλλήλους αντίστοιχα.

Αυτά τα στοιχεία υπάρχουν,  όσο δε για την πορνεία, αυτή μάλλον δεν καταγράφεται επίσημα, για ευνότους λόγους!Μια βόλτα όμως περί την Ομόνοια, ακόμα και μεσημέρι, αλλά και στην παραλιακή μετά τις 12μμ δείχνει την κατάσταση της μη νόμιμης εργασίας......γιατί η νόμιμη είναι εγκατεστημενη  παντού !

Με τα χρήματα των Ελλήνων κάνουν επενδύσεις στο Ελληνικό για το δικό τους όφελος!

Αυτό το ειδειλιακό τοπίο θα το πληρωσουμε εμείς για να το απολαμβάνουν άλλοι και ότι κοκκαλο  περισέψει στο ...."ποπολο"

ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!!

Lamda Development: Δάνειο-Μαμούθ για το Ελληνικό και Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου!

Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτό είναι το σχέδιο για να τα «κονομήσει» η Εταιρεία συμφερόντων Λάτση.

Τα 300 εκατ. ευρώ που καμαρώνει ο υπουργός Α. Γεωργιάδης ότι  θα μπουν στα ταμεία του κράτους, μετά και τις τελευταίες  διατυπώσεις υπέρ των παραχωρησιούχων,  θα προέλθουν από  την αφαίμαξη του κοσμάκη!

 Ναι ακριβώς έτσι είναι και αυτό γράφεται στα ψηλά γράμματα κάποιου σχολίου στη σημερινή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, που απεκάλυψε στην πρωινή του εκπομπή ο Ν. Χατζηνικολάου.!

Δηλαδή η Lamda Development  δεν θα βγάλει ούτε τσακιστό χαρτονόμισμα από τα δικά της χρήματα.  Θα πάρει δάνειο από τις χρεοκοπημένες τράπεζές μας, που με χρήματα του ελληνικού λαού διασώθηκαν» τρόπος του λέγειν και έρχεται  τώρα ο κ. Λάτσης να πάρει τα 300 εκατ. να τα δώσει ως προκαταβολή στο κράτος και με την ησυχία του να πουλήσει γη και αέρα στο Ελληνικό και να εισπράξει τα 10πλάσια για το καζίνο και τους 4-6  ουρανοξύστες,!!  

Και εδώ να μην ξεχνάμε ότι αυτά τα ίδια, ο Τσίπρας και η παρέα του τα σχεδίασαν, τα ψήφισαν και τα παρέδωσαν έτοιμα στη νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη να τα υλοποιήσει.!! Καθαρά λόγια!!

Παράλληλα, ετοιμάζεται και αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Lamda Development,  το ακριβές ύψος, ο χρόνος υλοποίησης αλλά και ο τρόπος κάλυψης του οποίου δεν έχουν οριστικοποιηθεί. Δηλαδή ;  Πάλι οι εταιρείες - μέτοχοι θα πληρώσουν για τον κ. Λάτση!!

Αυτή είναι η μεγάλη επένδυση και χρήματα που θα εισρεύσουν στην αγορά υποτίθεται, αλλά δεν μας είπαν ότι αυτά θα προέλθουν  από τα τις τσέπες των φορολογουμένων Ελλήνων! Με τις υγείες μας!

Ο εορτασμός των 200 χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821.

Έχει ήδη εξαγγελθεί ο επίσημος εορτασμός των 200 χρόνων ζωής του Ελληνικού Κράτους, από την Επανάσταση του 1821 και η απόφαση αυτή αντικειμενικά αξιολογείται  ως ορθή και επιβεβλημένη.

Βέβαια μέχρι στιγμής, εκτός της ανάθεσης της συγκρότησης ανάλογης επιτροπής στην κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, με ότι αυτή η απόφαση του Πρωθυπουργού σηματοδότησε, δεν έχουν υπάρξει ανακοινώσεις για τους άξονες, τους στόχους και τα νοήματα που θα σηματοδοτήσουν  οι κάθε είδους εκδηλώσεις.

Αλλά ο εορτασμός των διακοσίων χρόνων, δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα μονοδιάστατο επίπεδο οργανωμένων εκδηλώσεων, που θα περιλαμβάνουν μεγαλόστομες ρητορείες, κενές όμως ουσίας, όταν δεν συνοδεύονται από τα  οράματα της νέας πορείας που θέλουμε να οδηγηθεί η Πατρίδα μας. Δηλαδή αυτός ο εορτασμός δεν μπορεί να μην νοηθεί  σαν ένα πολύ μεγάλο  πνευματικό, πριν απ΄ όλα, γεγονός και αν δεν εκληφθεί σαν η απαρχή για την ανατροπή της σημερινής φτωχής πνευματικής και ανελεύθερης  κατάστασης της κοινωνίας μας

Χρειάζεται εν κατακλείδι πνευματική διέγερση του λαού και ειδικότερα των νέων γενεών, με την ενεργό συμπαράταξη και τη συστράτευση όλων των δυνάμεων του Έθνους, ξεκινώντας  από το ανώτατο επίπεδο, ώστε να συμπαρασυρθεί στην διέγερση αυτή  και ο υπόλοιπος λαός. Και αυτή η διέγερση πρέπει να γίνει αισθητή σοβαρά και σε όλον τον κόσμο, με τη συνέχεια και   τη διαχρονικότητα που χαρακτηρίζει το ιστορικό μας έθνος.

Για τους αγωνιστές του 1821 το κύριο ζητούμενο  ήταν η εθνική απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, η εθνική ανεξαρτησία και η ελευθερία και αυτά όλα τα πέτυχαν, στο βαθμό εκείνης της εποχής.

 Σήμερα όμως αυτά τα θέματα πόσο έχουν επιλυθεί και πόσο ζητούμενα μπορεί να είναι, μετά από  τα δεινά της χρεοκοπίας και των όσων  έκτοτε μας συνοδεύουν;

Κατά την άποψή μας μόνο αν  λυθούν οριστικά αυτά τα θέματα, τότε θα  τιμήσουμε ουσιαστικά το 1821 και τους αγωνιστές του, την μεγάλη εθνική εξέγερση και το παλλαϊκό αίτημα της ανεξαρτησίας, της δημοκρατίας και της ελευθερίας!.