PSI: REQUIEM για την Ελλάδα

Προϊόν ενός αναίσχυντου εκβιασμού, που έγινε ωστόσο δεκτός με την, χωρίς δικλείδες ασφαλείας, δουλικότητα της κυβέρνησής μας, το PSI –κοινώς κούρεμα- λειτούργησε, ως «ταύρος σε υαλοπωλείο», καταπατώντας με ανείπωτη βαρβαρότητα κάθε ελπίδα ανόρθωσης της άμοιρης ελληνικής οικονομίας. Έτσι, οι θετικές συνέπειες των 4Ε δισεκατομμυρίων που θα εξοικονομήσουμε, σε ετήσια βάση, από τόκους του χρέους, αναιρούνται δραματικά από τις βραχυχρόνιες, αλλά κυρίως μακροχρόνιες υποχρεώσεις, που αναλάβαμε απέναντι στους δανειστές μας, και που μας εξαφανίζουν, στην κυριολεξία, από προσώπου Γης.

Από το τέλος του 2010 είχα υποστηρίξει σε πολυάριθμα άρθρα μου το αυταπόδεικτο: ότι δηλαδή η αναδιάρθρωση-αναδιαπραγμάτευση του χρέους μας ήταν η μοναδική οδός που θα το καθιστούσε βιώσιμο χωρίς ταυτόχρονα να οδηγήσει το λαό σε πλήρη εξαθλίωση. Ωστόσο, η λύση αυτή απορρίφθηκε από την κυβέρνηση, ως δήθεν καταστρεπτική για την Ελλάδα, με την επιπολαιότητα ανίδεων που, όμως, είναι πεπεισμένοι ότι εκφράζουν την απόλυτη αλήθεια.

Και έτσι, οδεύοντας ακάθεκτοι, από τότε, προς την ολοκληρωτική καταστροφή, συρθήκαμε, τελικά, χωρίς αντίσταση, σε μια υποχρεωτική μονομερή αναδιάρθρωση-αναδιαπραγμάτευση του χρέους, που πια απέβλεπε στην εξυπηρέτηση των δανειστών μας, και όχι του ελληνικού λαού.

Μετά το πέρας του όντως εκτρωματικού αυτού κουρέματος του ελληνικού χρέους, που σίγουρα μας εξασφάλισε μια ζηλευτή θέση στο Guinness, οικονομίας δηλαδή που πανηγυρίζει επειδή χρεοκόπησε, θα προσπαθήσω να οριοθετήσω τις παραμέτρους της νέας πορείας μας προς την άβυσσο. Σε τρείς ενότητες θα εξετάσω πρώτον τι επιδιώξαμε και τι τελικά επιτύχαμε, δεύτερον τις συνέπειες του PSI και τρίτον το πώς θα αναβιώσει η ελπίδα στον τόπο μας.

Ι. Επιδιώξεις-Επιτεύγματα του PSI

1. Να γίνει το χρέος διαχειρίσιμο.

Η προσφυγή σε κούρεμα χρέους αποτελεί, γενικώς, ομολογία της αδυναμίας εξυπηρέτησής του. Ακριβώς, το κούρεμα αποσκοπεί στο να το καταστήσει ελέγξιμο. Με βάση νεότερες σχετικές έρευνες, ένα χρέος θεωρείται βιώσιμο όταν δεν υπερβαίνει το 90% του ΑΕΠ συγκεκριμένης οικονομίας. Για την ελληνική περίπτωση, ωστόσο, φαίνεται ότι ακολουθήθηκε ειδική αντιμετώπιση, εφόσον το ΔΝΤ δέχεται ότι το 120% μπορεί να εκληφθεί ως βάση βιωσιμότητας. Αποφασίστηκε, λοιπόν, ότι θα έπρεπε να είμαστε ικανοποιημένοι, Τρόικα πρωτίστως και στη συνέχεια, εμείς οι Έλληνες αν, ύστερα από αιματηρές θυσίες 11 ολόκληρων ετών, το χρέος μας το έτος 2020 θα επανερχόταν στο ίδιο ύψος με το 2009, σημείο εκκίνησης των προβλημάτων μας. Φυσικά, η επάνοδος αυτή θα σήμαινε ότι επί 11ολόκληρα χρόνια ο ελληνικός λαός θα βίωνε ένα Σισύφειο έργο. Δυστυχώς, όμως, και αυτό το υποτιθέμενο «ευνοϊκό σενάριο» γρήγορα αποδείχθηκε εξωπραγματικό, εφόσον πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετά το PSI, εκτιμά το χρέος στο ΑΕΠ, για το 2020, σε 145,5%.

2. Να αποφύγουμε την χρεοκοπία.

Παρότι η χρεοκοπία μας, -αφότου δραστηριοποιήθηκαν τα CAC’s, που έκαναν υποχρεωτικό και όχι πια εθελοντικό το κούρεμα, στην ουρά του, και που έτσι αφυπνίστηκαν τα στοιχήματα CDS-, επισημοποιήθηκε, δηλαδή αναγνωρίστηκε ως πιστωτικό γεγονός, η κυβέρνησή μας, ωστόσο, προσπάθησε να αποσιωπήσει αυτή την εξέλιξη, υποστηρίζοντας με νοητικές ακροβασίες ότι η ελληνική χρεοκοπία δεν είναι, ακριβώς, χρεοκοπία. Και, όμως, πολυάριθμες αιματηρές θυσίες, και πάνω απ’ όλα το αυτόχρημα εγκληματικό Μνημόνιο ΙΙ, προωθήθηκαν με την ουτοπική υπόσχεση ότι έτσι θα αποφευχθεί η χρεοκοπία.

3. Να μετριαστεί το βάρος των θυσιών του ελληνικού λαού.

Παρότι η κυβέρνηση μεταχειρίζεται κάθε μορφής μεθοδεύσεις, αποπροσανατολισμού, τρομοκράτησης του λαού με την εξαγγελία της έλευσης τεράτων της Αποκάλυψης, αν δεν συμμορφωθούμε προς τις υποδείξεις, επίκλησης μονόδρομων, επιβολής στραγγαλιστικών εκβιασμών, απειλής σκληρών τιμωριών κ.ο.κ. πιστεύω ωστόσο ότι πια είναι αδύνατον να υποστηριχθεί, έστω και αναμασώντας τα μέχρι τώρα ιλαροτραγικά επιχειρήματα, ότι χάρη στο PSI περιορίστηκαν οι καταστροφές της ελληνικής γενοκτονίας. Πράγματι, πιστεύω ότι έγινε πια ξεκάθαρο στη συνείδηση του ελληνικού λαού ότι οι απανωτές «σωτηρίες μας», στην πραγματικότητα μας σέρνουν σε πορεία χωρίς επιστροφή. Γιατί πια ο ελληνικός λαός γνωρίζει ότι οι πολυπληθείς «σωτήρες του», εντός και εκτός της Ελλάδας, τον καταδίκασαν ερήμην του, να διαβιώνει εφεξής στον τόπο του ως δουλοπάροικος και ως ζήτουλας των περισσευμάτων, από τα πλουσιοπάροχα τραπέζια των δανειστών του.

4. Να ανοίξει ο δρόμος για τη βελτίωση της ελληνικής οικονομίας.

Αμέσως μετά από το πέρας του PSI, ο πρωθυπουργός μας εμφανίστηκε σχεδόν δακρύβρεκτος από τη συγκίνηση για το «αίσιο τέλος» του, και χωρίς βέβαια να συγκεκριμενοποιήσει τα πολλαπλά κατ’ αυτόν οφέλη της Ελλάδας από την υπ’ αριθμόν 10η αυτή «σωτηρία μας», προέβλεψε ωστόσο ότι «ανοίγει ο δρόμος για την ανάκαμψη». Μπορεί, τελικά, να αποδειχθεί σωστός. Γιατί, αν αποδεκατιστεί ο πληθυσμός της χώρας, εξαιτίας της μαζικής μετανάστευσης των νέων μας, εξαιτίας της πείνας και των κακουχιών που, καθημερινά, πλήττουν μεγαλύτερο ποσοστό του λαού, αν πληθύνουν οι αυτοκτονίες εξαιτίας του ξέφρενου πολλαπλασιασμού των λουκέτων, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ανεργίας, που σύντομα θα εμπλουτιστεί και με τους 150.000 υπαλλήλους που θα πεταχτούν, ως σκουπίδια, στο δρόμο, αν περιοριστούν ακόμη περισσότερο οι γεννήσεις, αν αυξηθούν τα θύματα ληστειών και ανθρωποκτονιών, τότε, ναι, θα επαληθευτούν οι «αισιόδοξες» πρωθυπουργικές προβλέψεις. Γιατί, τότε, τα ψίχουλα του ελληνικού μόχθου θα αποδειχθούν αρκετά για να διατηρήσουν στη ζωή τα εξαθλιωμένα απομεινάρια του ελληνικού λαού.

Πρώτο συμπέρασμα: κανένας από τους συνήθεις στόχους που τίθενται στο κούρεμα χρέους δεν υλοποιήθηκε στην ελληνική περίπτωση. Αντιθέτως, η κατάσταση χειροτέρεψε σημαντικά, ακριβώς, και εξαιτίας του κουρέματος.

ΙΙ. Συνέπειες του PSI

Η υπογραφή των Μνημονίων, των διαφόρων συμβάσεων και του συνόλου αυτού του φρικιαστικού συρφετού, αφού διαβάστηκαν ή και χωρίς να διαβαστούν, βασίστηκε προφανώς στην υπόθεση ότι «οι ευρωπαίοι εταίροι μας πασκίζουν να μας σώσουν, αλλά εμείς είμαστε ανεπίδεκτοι».

Υπόθεση, που πρέπει, πάραυτα, να εγκαταλειφθεί, γιατί αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα. Αντιθέτως, οι ευρωπαίοι εταίροι μας, επιδιώκοντας στενά εθνικά τους συμφέροντα, αγνοώντας βασικές ιδιορρυθμίες της ελληνικής οικονομίας, λειτουργώντας κάτω από το βάρος απειλών για το μέλλον της ευρωζώνης, υιοθετώντας επικίνδυνες για την ανθρωπότητα, φανατικές ιδεολογίες, αδυνατώντας να υψωθούν στις ανάγκες των περιστάσεων, έχοντας το ενδιαφέρον τους στραμμένο σε επικείμενες βουλευτικές εκλογές, αντιμετώπισαν αρχικά την Ελλάδα ως «φύγε κακό από τα μάτια μου», επιβάλλοντας λύσεις, που ήταν αδύνατον να πραγματοποιηθούν.

Αλλά, στη συνέχεια…… το ξανασκέφθηκαν:

*γιατί όχι και στο ολοκαύτωμά της Ελλάδας;

*γιατί όχι και στο ξεπούλημά της;

*γιατί όχι και στην αποικιοποίησή της;

Ιδίως, που η κατακαημένη Ελλάδα κατρακυλούσε σε ελεύθερη πτώση προς το βάραθρο, εφόσον οι φυσικοί της υπερασπιστές, οι ταγμένοι εκπρόσωποι του λαού της έσπευδαν, αδίστακτα, να δηλώσουν «Ναι σε Όλα». Γιατί, λοιπόν, να μην απομυζηθεί, μέχρι το μεδούλι, η φτωχότερη, αλλά και η μεσαία τάξη; Γιατί να τεθεί κάποιο όριο στον καταποντισμό μισθών κ αι συντάξεων, στον αποδεκατισμό του κράτους Πρόνοιας, στην πλήρη ζουγκλοποίηση της αγοράς εργασίας, στη νοσηρή φαντασία ενίων υπουργών της κυβέρνησης για τη θέσπιση παρανοϊκών φόρων, στην πλήρη αποδιοργάνωση της δημόσιας παιδείας, της υγείας, της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας, στις μαζικές απολύσεις εργαζομένων; Ουδείς λόγος υπάρχει για τέτοιας μορφής δισταγμούς, εφόσον οι έλληνες αρμόδιοι, σχεδόν με ευγνωμοσύνη, αποδέχονται αυτές τις φρικαλεότητες, και μάλιστα τις εμφανίζουν στο λαό ως «σωτηρία του».

Πολύ συνοπτικά, το απερίγραπτο φιάσκο του PSI, έχει ως εξής:

Α. Οικονομικά στοιχεία

*Το χρέος μας ανέρχεται, ήδη, σε 430Ε δισεκατομμύρια, επειδή, στο ήδη υπάρχον χρέος έχουν προστεθεί και τα 130Ε δισεκατομμύρια –ή και 173Ε όπως τελευταίως ανακοινώθηκε- του νέου δανείου. Σε πείσμα των αξιωματούχων της ΕΕ και των δικών μας, που ισχυρίζονται ότι δήθεν θυσιάζονται και δήθεν «μας βοηθούν», στην πραγματικότητα δεν θα δούμε ούτε σταγόνα από το δάνειο αυτό, εφόσον και αυτό- όπως και το προηγούμενο- θα πάει αυτούσιο για την πληρωμή τόκων στους δανειστές, καθώς βέβαια και για τη βελτίωση της υγείας των τραπεζών μας.

Είναι, ασφαλώς, ξεκάθαρο ότι το ποσό αυτό δεν είναι δυνατόν να πληρωθεί, έστω κι αν υποβληθούν σε συνεχείς και απάνθρωπες θυσίες 10 γενιές Ελλήνων. Είναι σαφές ότι γι ακόμη μια φορά, με το PSI, κερδίζουμε χρόνο. Η ανεπάρκεια, ωστόσο, του κουρέματος, εξαιτίας κυρίως της εγκληματικής αργοπορίας να αποφασιστεί, σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη πια πτώση του ΑΕΠ μας, διαπιστώθηκε από τις αγορές, και πριν ακόμη περατωθεί το PSI, γι αυτό και ήδη συζητιέται η παροχή και νέου δανείου. Το φάσμα, όμως, της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας μας, σε πείσμα του PSI, εξηγεί το πώς και το γιατί οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων, εξακολουθούν να αγγίζουν βουνοκορφές. Πράγματι, οι υψηλές αυτές αποδόσεις ενσωματώνουν υψηλή πιθανότητα-νέας- ελληνικής χρεοκοπίας.

*Προαπαιτούμενο για τη χορήγηση του δανείου αυτού των 130Ε –ή 173Ε-δισεκατομμυρίων, είναι η πλήρης και χωρίς ημερομηνία λήξης εξαθλίωσή μας. Πέρα, ωστόσο, από τις ανθρωποκτονίες, στις οποίες μας υποβάλλουν οι δυνάστες μας, με την αμέριστη πάντοτε συμπαράσταση των δικών μας πολιτικών, είναι απαραίτητο να στιγματιστεί και το εντελώς παρανοϊκό πρόγραμμα που, σε πείσμα της μέχρι τώρα, τραγικής αποτυχίας του, μας υποχρεώνουν να εφαρμόσουμε. Θεωρώ βέβαιο, και σε πείσμα του νεοφιλελεύθερου φανατισμού από τον οποίο διακατέχονται οι κατακτητές μας, ότι ούτε οι ίδιοι πιστεύουν στην αποτελεσματικότητα των Μνημονίων, και συνεπώς ουδόλως αναμένουν ότι από τα ερείπια της ελληνικής οικονομίας, θα ξεπηδήσει η ανόρθωσή της. Πράγματι, έστω κι αν οι δυνάστες μας περιφρονούν βαθύτατα τις γνώμες ελλήνων και ξένων οικονομολόγων, έστω κι αν εμφανίζονται με την αλαζονική πεποίθηση ότι τα «ξέρουν όλα», δεν νοείται ωστόσο να αγνοούν τη γενική πια κατακραυγή, εναντίον της λιτότητας χωρίς ημερομηνία λήξης και ως αυτοσκοπό της ζωής. Είναι αδύνατον οι αρμόδιοι, έλληνες και ξένοι που μας στραγγαλίζουν, να μην έχουν πρόσβαση στις αναλύσεις των γνωστότερων, διεθνώς, οικονομολόγων, που φιλοξενούνται στα επιφανέστερα διεθνή περιοδικά και που αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη βάσης όλων αυτών των προγραμμάτων της συμφοράς. Και δεν είναι πιστευτό ότι στοιχειωδώς νουνεχή άτομα μπορούν να βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι, παρά ταύτα, οι ίδιοι έχουν δίκαιο και η υπόλοιπη υφήλιος άδικο.

Συνεπώς, πρέπει να συμπεράνουμε ότι τα όποια συμφέροντα των ευρωπαίων εταίρων μας, τα οποία συμμερίζονται και οι δικοί μας κυβερνητικοί είναι, διαμετρικά, αντίθετα των δικών μας. Δηλαδή, πρέπει να συμπεράνουμε ότι το πρόβλημα των ευρωπαίων εταίρων μας ουδόλως είναι το πώς θα μας σώσουν, και ακόμη ουδόλως τους ενδιαφέρει αν καταστραφούμε, φθάνει αυτή η καταστροφή μας να μη βλάψει και τους ίδιους. Επομένως, μόνο αν έχουμε αποφασίσει να προχωρήσουμε σε εθνική αυτοκτονία, μπορεί να δικαιολογηθεί η παραμονή μας στο θανατηφόρο καθεστώς της Τρόικας. Καθεστώς αιματηρών θυσιών χωρίς αντίκρισμα.

*Με τις ακροβασίες του PSI το χρέος μας από κυρίως ιδιωτικό μετατράπηκε σε κυρίως επίσημο, δηλαδή προς κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμούς. Συγκεκριμένα, ενώ πριν από το PSI, το 62% του χρέους μας βρισκόταν στον ιδιωτικό τομέα, μετά το PSI το αντίστοιχο ποσοστό έπεσε στο 27%. Αντιθέτως, το 77% του χρέους πέρασε, έτσι, στο ΔΝΤ, στην ΕΚΤ και στους ευρωπαίους εταίρους μας. Τι σημαίνει αυτό; Ότι σε μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους μας, που είναι ήδη προ των πυλών, θα εμφανιστούν ανυπέρβλητες δυσκολίες πραγματοποίησής της.

*Με το Μνημόνιο ΙΙ και με το PSI υποχρεωθήκαμε να καταθέσουμε το σύνολο των διαθεσίμων όπλων μας, που θα μπορούσαν να μας σώσουν από την καταστροφή. Δεθήκαμε, δηλαδή, με το αγγλικό δίκαιο, που περιορίζει την αποτελεσματικότητα της επιστροφής μας στη δραχμή, εφόσον δεν μπορούμε πια να αποπληρώσουμε το χρέος με πληθωριστικές δραχμές. Δεχθήκαμε, ακόμη, να επιταχύνουμε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας μας, βαφτίζοντάς το «αξιοποίηση» ή/και «απαραίτητη μεταρρύθμιση». Δεχθήκαμε να αποκεφαλίσουμε 150.000 δημόσιους υπαλλήλους, γιατί έτσι θα αυξηθεί, δήθεν η «ανταγωνιστικότητά μας». Δεχθήκαμε, παρά τον μεγάλο αριθμό των Πανεπιστημίων μας, του υψηλού ποσοστού νέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και των πολύ σημαντικών επιστημονικών επιτευγμάτων μας, διεθνώς, ότι είμαστε «ανίκανοι να ελέγξουμε τα οικονομικά μας», γι αυτό και «χρειαζόμαστε αλλοδαπό επίτροπο, καθώς και στρατό 160 Γερμανών υπαλλήλων, που θα μας ελέγχει». Δεχθήκαμε να παραιτηθούμε από τη δυνατότητα να δηλώσουμε παύση εξωτερικών πληρωμών, σε χρόνο που θα μας συνέφερε, και συναινέσαμε σε χρεοκοπία με όρους και σε χρόνο που συμφέρει τους δυνάστες μας, αλλά όχι εμάς. Πρόκειται για συμπεριφορά σαφέστατα, προδοτική των εθνικών μας συμφερόντων, που επιπλέον θέτει σε άμεσο κίνδυνο την επιβίωση του λαού μας.

*Είναι, βέβαια, γεγονός ότι, χάρη στο PSI, θα μπορέσουμε να καταβάλουμε τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις μας στις 20 Μαρτίου. Θα αποφύγουμε, έτσι, την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Ποιος, όμως, θα ωφεληθεί τελικά από μια τέτοια εξέλιξη; Σαφώς και αποκλειστικά οι δανειστές μας! Σε ότι μας αφορά, το τίμημα που καταβάλουμε για κάθε ευρώ που μας δίνεται είναι, αυτόχρημα, απαγορευτικό. Και τούτο γιατί το αντάλλαγμα αυτό αφορά αδιαπραγμάτευτες αξίες, όπως η εθνική μας ανεξαρτησία, η εθνική μας κυριαρχία, η εθνική μας αξιοπρέπεια, η δυνατότητα να ρυθμίζουμε τα του οίκου μας, η διατήρηση ενός βιοτικού επιπέδου ευρωπαϊκής και όχι αφρικανικής χώρας.

*Άρχισαν να μας σέρνουν στα δικαστήρια, αμέσως και τόσο γρήγορα μετά την περάτωση του PSI. Μας απειλούν, ήδη, με κατασχέσεις κρατικών περιουσιών εκατοντάδες περιπτώσεις θεσμικών επενδυτών ή φυσικών προσώπων, που αρνήθηκαν να υπαχθούν στο κούρεμα και που ήδη προσφεύγουν ενώπιον διεθνών δικαστηρίων. Οι κατασχέσεις προβλέπεται ότι θα αρχίσουν μέσα σε τρία χρόνια.

*Το PSI δεν μας έσωσε από τη χρεοκοπία, αν και η απειλή της υπήρξε η βασική δικαιολογία για να δεχθούμε τα πάνδεινα. Η πιθανότητα χρεοκοπίας μας εξακολουθεί να ανέρχεται σε 80%. Και πριν αλέκτωρ λαλήσει…..οι εταίροι μας απαιτούν και άλλα αιματηρά μέτρα, ύψους 11Εδισεκατομμυρίων, ως το 2014. Από πού θα βρεθεί αυτό το τεράστιο ποσό; Μα από τις συνήθεις πια πηγές των απολύσεων, των περικοπών μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, της ακατάσχετης αύξησης των φορολογικών βαρών, που επιπίπτουν μονίμως επί μισθωτών και συνταξιούχων, αλλά βέβαια και από το ξεπούλημα της Ελλάδας. Μια Λερναία Ύδρα, που πίνει το αίμα μας. Και, φυσικά, το PSI δεν πρόκειται να μας οδηγήσει στην ανάπτυξη, όπως αβάσιμα προβλέπει η Τρόικα για το 2014. Γιατί, για όλες αυτές τις ανεδαφικές προβλέψεις είναι σαφές ότι δεν λαμβάνεται υπόψη η καταστρεπτική και διαρκής επίδραση των αρνητικών πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων, που θα γονατίσουν οριστικά την ελληνική οικονομία. Θα την καταστήσουν κρανίου τόπο. Και βέβαια, τοPSI δεν πρόκειται να μας επιστρέψει στις αγορές πριν, ίσως, από το 2040.

Σ’ αυτήν τη δραματική περίοδο, μέσα στην οποία επιταχύνεται η επιχείρηση της γενοκτονίας μας, θέλω να στιγματίσω γι ακόμη μια φορά, μια άθλια εκστρατεία, που βαίνει παράλληλα και που ενισχύεται από πολλά ΜΜΕ. Πρόκειται για την επανάληψη προσπαθειών γενίκευσης κάποιων μεμονωμένων κρουσμάτων διαφθοράς, στο δημόσιο τομέα, για να δικαιολογηθεί αυτή τη φορά η κατάργηση επιδομάτων κλπ, σε δικαιούχους του δημοσίου. Συνεχίζονται, δυστυχώς, ακάθεκτες, οι γκεμπελικής έμπνευσης, μεθοδεύσεις.

Β. Το PSI και η υπόστασή μας

*Με το Μνημόνιο ΙΙ και το PSI, που με εκβιαστικό τρόπο μας επιβλήθηκαν ως προαπαιτούμενα για τη χορήγηση του νέου δανείου, εκχωρήσαμε την υπόστασή μας ως ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος. Εκχωρήσαμε, για ένα κομμάτι ψωμί, το μέλλον της Ελλάδας και του λαού μας.

*Αποτέλεσμα της πλήρους υποταγής μας στους κατακτητές είναι και η ταπεινωτική και άκρως προσβλητική απόφαση των φορέων του PSI, σε απόλυτη σύμπνοια του δικού μας υπουργού οικονομικών, για την «μη αποζημίωση των ελλήνων ιδιωτών, κατόχων ελληνικών ομολόγων». Ιδίως, και αν η απόφαση αυτή συνδυαστεί, με μια άλλη που απαλλάσσει τη γνωστή μας Siemensαπό το κούρεμα των ομολόγων μας. Ανταλλάξαμε την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία με την επίσημη κατάληξη μας σε προτεκτοράτο της ΕΕ. Και στο μεταξύ, η Γερμανίδα καγκελάριος έδωσε εντολή σε εξειδικευμένη επιτροπή να καταρτίσει σχέδιο, με την ονομασία ΕΥΡΗΚΑ, για τους όρους και τις μεθόδους της πλήρους ρευστοποίησης του δημόσιου πλούτου μας.

Συμπέρασμα δεύτερο: Το PSI μας αποτελειώνει. Δεν έχουμε το δικαίωμα να παραμείνουμε αδρανείς, όταν η πατρίδα μας χάνεται.

ΙΙΙ. Πως θα αναβιώσει η ελπίδα

Υπάρχει ένα προβληματικό εύρημα στις δημοσκοπήσεις, που επαναλαμβάνεται και που καταλήγει σε ασύμβατο συνδυασμό προτιμήσεων του ελληνικού λαού. Αναφέρομαι στο περίπου 80% των Ελλήνων, που αντιτίθενται στα Μνημόνια, κάτι απολύτως κατανοητό, αλλά που ταυτόχρονα, και με το ίδιο υψηλό ποσοστό, αντιτίθενται σε πιθανή επάνοδο, στο εθνικό μας νόμισμα, και συνεπώς εκφράζουν την επιθυμία παραμονής στην ευρωζώνη.

Δυστυχώς, όμως, δεν γίνεται να υπηρετεί κανείς και το Θεό και το Μαμμωνά. Δυστυχώς, πρέπει να είναι σαφές ότι είμαστε ανεκτοί στην ευρωζώνη, μόνο με την προϋπόθεση ότι υποτασσόμαστε στα εγκληματικού περιεχομένου Μνημόνια, και μόνο ως δουλοπάροικοι, που εκχωρούν αδιαμαρτύρητα το βιός τους στους δυνάστες τους.

Η ΕΕ-ευρωζώνη είναι πολύ πιθανόν να καταρρεύσει στο προσεχές μέλλον, αλλά στο μεταξύ προσχωρεί ολοένα και πιο βαθιά σε σχήματα διακυβέρνησης, με έντονα φασιστικό άρωμα.

Αν, πράγματι, οι εταίροι μας ήθελαν να μας σώσουν, είχαν στη διάθεσή τους πολλές εναλλακτικές λύσεις. Η πρώτη απ’ αυτές θα μπορούσε να είναι η χορήγηση αυτού του δανείου των 130Εδισεκατομμυρίων στην Ελλάδα, για να το χρησιμοποιήσει αποκλειστικά και μόνο για ανάπτυξη, απορρόφηση της ανεργίας της και εκσυγχρονισμό της οικονομίας της. Παράλληλα, θα έπρεπε να μας αναγνωριστεί διαγραφή του χρέους, τουλάχιστον κατά το ήμισυ, περίοδος χάριτος 15 ετών, για την έναρξη αποπληρωμής του υπολοίπου, επιτόκιο που να μην υπερβαίνει το αντίστοιχο με το οποίο δανείζονται οι τράπεζες, δηλαδή 1%. Κάποιος διακριτικός έλεγχος του τρόπου χρησιμοποίησης αυτού του δανείου θα ήταν αναπόφευκτος, αλλά θα όφειλε να διενεργείται με απόλυτο σεβασμό στα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Αντιθέτως, δάνειο που δίνεται με τους όρους αυτού του τελευταίου, και που αποκλείει 1000% την ανάπτυξη, δεν αποτελεί βοήθεια, αλλά απλώς διαιωνίζει τον ελληνικό επιθανάτιο ρόγχο. Μια δεύτερη εκδοχή βοήθειας, για να σωθεί η Ελλάδα, θα ήταν η διαγραφή του τμήματος εκείνου του χρέους, που είναι εμφανώς απεχθές και επαχθές, ο χωρισμός του πραγματικού χρέους από τα όντως ληστρικά επιτόκια, που είχαν εκτιμηθεί μέχρι πριν λίγο σε 212Ε δισεκατομμύρια, καθώς και συμψηφισμός του με τις γερμανικές επανορθώσεις, που ουδέποτε καταβλήθηκαν. Σ’ αυτή την περίπτωση, θα μας χρωστούσαν και δεν θα χρωστούσαμε. Μια τρίτη εναλλακτική εκδοχή πραγματικής βοήθειας προς την Ελλάδα, θα μπορούσε να είναι ο προσωρινός απεγκλωβισμός μας από την ευρωζώνη και τις υποχρεώσεις μας εκεί, η εντατικοποίηση της αναπτυξιακής μας διαδικασίας, ας πούμε επί τρία χρόνια και η επάνοδός στη συνέχεια, με έναρξη αποπληρωμής τοκοχρεολυσίων και τόκων, με το προϊόν της ανάπτυξής, και όχι μέσω αφαίμαξης μισθών και συντάξεων.

Ωστόσο, δεν υπάρχει ίχνος ενθαρρυντικό στους κόλπους της ΕΕ-ευρωζώνης, που να ενισχύει την πιθανότητα προσφυγής σε λύσεις όπως οι παραπάνω. Γι αυτό, και χωρίς φόβο και πάθος οφείλουμε πια να εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τους όρους, καθώς και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας οικειοθελούς επιστροφής μας στη δραχμή. Εξυπακούεται ότι θα έχει προηγηθεί στάση εξωτερικών πληρωμών, θα έχει καταγγελθεί το σύνολο των εγκληματικών Μνημονίων και του συρφετού που τα συμπληρώνει, θα έχει προβλεφθεί ο πανικός στις τράπεζες μας, θα έχει μελετηθεί η ενδεδειγμένη αρχική ισοτιμία δραχμής/ευρώ, θα έχουν εξασφαλιστεί δάνεια από έξω ευρωπαϊκές πηγές, θα έχει καταρτιστεί σχέδιο ταχύρυθμης ανάπτυξης με αιχμή την αναδιανομή εισοδήματος κλπ.,κλπ. Μια τέτοια εξαγγελία θα μπορούσε να λειτουργήσει συγχρόνως και ως απλή απειλή προς την ΕΕ-ευρωζώνη, προκειμένου να εξασφαλιστούν ευνοϊκότεροι όροι, αν τελικά παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Ωστόσο, όσο περνά ο καιρός και οι εταίροι μας οχυρώνονται απέναντι σε μιας τέτοιας μορφής απειλή, από την πλευρά μας, τόσο περιορίζονται οι δυνατότητές μας προς αυτή την κατεύθυνση.

Αξιολογώντας τα συν και πλην της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα δεν πρέπει να παραβλεφθεί και η, όχι ευκαταφρόνητη, πιθανότητα της κεκαλυμμένης προσπάθειας της ΕΕ, να πείσει την Ελλάδα να αποχωρήσει, οικειοθελώς, αφού δεν προβλέπεται διάταξη αποβολής κράτους-μέλους. Με βάση, ακριβώς, αυτή την υπόθεση, θα μπορούσε, ενδεχομένως, να ερμηνευτεί η όντως απαράδεκτη συμπεριφορά των εταίρων μας, που αδίστακτα μας φορτώνουν με μέτρα, όλο και πιο επαχθή, όλο και πιο απάνθρωπα, αλλά όλο και πιο αναποτελεσματικά, που βυθίζουν την ελληνική οικονομία σε απύθμενο βάθος ύφεσης. Για να μας διώξουν!

Αθόρυβα, η λύση της δραχμής κερδίζει καθημερινά έδαφος, παρότι εντείνεται, συγχρόνως, το κλίμα εκφοβισμού για την κόλαση, που δήθεν μας αναμένει, έξω από την ευρωζώνη. Παραδόξως, ωστόσο ουδείς προσπαθεί να συγκρίνει την υποτιθέμενη αυτή κόλαση που θα συνοδεύσει την επάνοδο στη δραχμή, με την κόλαση που είναι, ήδη, μαζί μας εδώ και δυόμισι χρόνια, παρότι και βρισκόμαστε πάντοτε στην ευρωζώνη. Για το προσεχές μέλλον, και εφόσον δεν αλλάξουμε προδιαγραφές, προβλέπω πτώση του ΑΕΠ, που θα ξεπεράσει το 30%, ανεργία που θα φθάσει στο 28% του ενεργού πληθυσμού, μισθούς και συντάξεις που θα σταθεροποιηθούν γύρω στα 300Ε, λουκέτα που θα μπουν στο 50% των καταστημάτων, φτώχεια που θα αγκαλιάσει το μισό του ελληνικού πληθυσμού, επιτάχυνση του ρυθμού πτώσης των δημοσίων εσόδων και του ΦΠΑ, πλήρης διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας, αφανισμός της δημόσιας διοίκησης, απώλεια του 60% των νέων μας, που θα εγκαταλείψουν την Ελλάδα, αδυναμία εξόδου από τις οικίες μας εξαιτίας της ξέφρενης εγκληματικότητας, ξεπούλημα ολόκληρης της Ελλάδας στους δυνάστες μας. Με τις συνθήκες αυτές, εκλαμβάνω ως ευτράπελο, την εκτίμηση περί δήθεν ανάπτυξη της οικονομίας μας, με ρυθμό 2.50% το 2014.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν, ασφαλώς, πολλά και σοβαρά πλεονεκτήματα, για μια οικονομία που διαθέτει εθνικά κυρίαρχο νόμισμα. Παράλληλα, βέβαια, είναι γεγονός ότι ελλοχεύουν πολλοί κίνδυνοι, εν πολλοίς απροσδιόριστοι, εφόσον οι συνθήκες που θα επικρατούν σε μια πιθανή επάνοδο της Ελλάδας στο εθνικό της νόμισμα είναι terra incognita.

Προβλέπω, όμως, ότι η συνέχιση αυτής της δραματικής και αδιέξοδης κατάστασης θα αυξάνει, σε καθημερινή βάση, το ποσοστό των Ελλήνων που θα επιθυμούν την επάνοδο στη δραχμή. Αυτή, όσο εντείνεται η απόγνωση στην Ελλάδα, θα εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο ως η μοναδική λύση για τη διέξοδο από την κρίση. Η ελαχιστοποίηση των κινδύνων αυτής της μετάβασης απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό, αλλά και την ανάδειξη ενός φωτισμένου ηγέτη, που να μπορεί να τον υλοποιήσει με επιτυχία.

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, πρ. Πρυτάνεως και Καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και Προέδρου του Ιδρύματος Δελιβάνη

Προς Θεού! Ενωθείτε! ΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ!

"Άνθρωποι στο δρόμο", Τζούλια Ανδρειάδου, 1969

Γράφει ο Δημήτρης Ιατρόπουλος

*Τι κάνετε εκεί; Τρελαθήκατε; Η θέλετε να σας γράψει κι εσάς η Ιστορία με μαύρα γράμματα; Τολμάτε μπροστά στο ανοιγμένο φέρετρο της πατρίδας να καυγαδίζετε ακόμη για το πάπλωμα; Να μιλάτε για τον καιρό; Να τσακώνεστε για την πρωτοκαθεδρία και τα ιδεομαγαζάκια σας;

*Δεν βλέπετε που πάει το πράγμα; Όλα τα ξέρετε, όλα. Μα και ο λαός τα ξέρει όλα πλέον. Κανείς δεν πιστεύει πια, κανέναν, δεν το καταλαβαίνετε αυτό; Κόλλησε το μυαλό σας;

*Θέλετε στην τελική να πιστέψουμε ότι κάπου αλλού το πάτε, ότι συμπληρώνετε την εσχάτη προδοσία και την ολική καταστροφή αυτής της χώρας ως δια βίου αντιπολίτευση, και όχι ως μια καταλυτικά αναγκαία, καινούργια πρόταση προοδευτικής εξουσίας;

*Δεν το βλέπετε ότι στα ίσα πλέον το θράσος του κατακτητή άγγιξε τα έσχατα όρια και πάει η δημοκρατία μας να καταντήσει μια γραφική Οπερέτα για τους ευρωαμερικάνους μεγαλοκαρχαρίες και τους τοκογλύφους μεγαλοτραπεζίτες με τα ντόπια τσιράκια τους;

*Τι ζητάτε δηλαδή να κάνετε πλέον, αφού όλα πέσανε πάνω στο τραπέζι και όλα όσα παίζονταν κάτω απ το τραπέζι, ένα-ένα, κάθε μέρα, ανεβαίνουνε επάνω κι αυτά..

*Δεν το βλέπετε ότι σε λίγο δεν θα μπορούμε πια ούτε να γράφουμε, θα μας φυλακίζουν με τον καινούργιο νόμο τους, αμέσως, όλους όσους σύραμε αντίθετη φωνή; Δεν το νιώθετε ότι το ηρωικό κομμάτι των ελλήνων μπόγκερς του Αυτόνομου Δημοκρατικού Λόγου και Διαλόγου πάει να εξαφανιστεί από την επερχόμενη λαίλαπα της δικτατορικής καταστολής των πάντων;

*Δεν το βλέπετε πια, ότι η εξαθλίωση, η αναξιοπρέπεια, ο απόλυτος ευτελισμός και η τραγωδιακή εξαφάνιση της χώρας των Ελλήνων απ τον παγκόσμιο χάρτη, βρίσκονται ένα μονάχα σκαλί πριν απ το οριακό μας Τέλος;

*Ενωθείτε αμέσως, εδώ και τώρα, σε μια βδομάδα κιόλας, προφταίνετε, ξεχάστε τις διενέξεις, πετάξτε αμέσως στα σκουπίδια της θεωρητικές σας κόκκινες γραμμές, πάνω απ όλα, πρώτα απ όλα, τώρα, ο Έλληνας, με ό,τι βαρύ και ατόφιο συνοδεύει αυτή την ιερή λέξη.

*Ενωθείτε τώρα, ο καιρός τέλειωσε, όλα παίζονται στον αέρα, η πατρίδα ψυχορραγεί, οι προδότες και τα αφεντικά τους ετοιμάζουν το επιτάφιο πάρτι τους, ετοιμάζουν τις επικήδειες μεγαλοκαταθέσεις τους, τα βρικολακίστικα διχαστικά τους εμφυλιοπολεμικά τερτίπια.

*Κοράκια και γύπες με ολάνοιχτα στόματα και με βαμμένα πολύχρωμα φτερά οι περισσότεροι, βαμμένα ύπουλα για να κρύβουν το μαύρο χρώμα της προδοσίας, του έσχατου δοσιλογισμού, της τελειωτικής απάρνησης των ιερών και οσίων της φυλής αυτής..

*Που κάποτε άνοιξε τα μάτια των Ευρωπαίων αυτών που τώρα, μαζί με όσους απ αυτούς μετακόμισαν κάποτε στο Νέο Κόσμο, τροχίζουν τα δόντια τους και γυαλίζουν τις κουτάλες τους, να φάνε τα ρέστα μας.

*Τις ψυχές μας τις ίδιες πάνε να φάνε, δεν το βλέπετε, έλεος πια, χάθηκε και η εσχάτη αίσθηση της πραγματικότητας, τι κάνετε, μας κοροϊδεύετε τόσα χρόνια, οι πατεράδες μας πολεμήσανε, τραυματίστηκαν, εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν, εξορίστηκαν, μας κοροϊδεύετε τόσα χρόνια, εδώ είναι η Ελλάδα μωρέ, είναι δυνατόν να αφήσουμε την πατρίδα να εξαφανιστεί μέσα απ τα χέρια μας;

*Βρέστε τα γρήγορα! Εδώ και Τώρα!

*Ξέρω, κάποιοι από σας, κλεισμένοι στις κομματικές σας πολυθρόνες, χαμογελάτε ειρωνικά, τι μας λέει τώρα ο ποιητής λέτε, εδώ δεν υπάρχει σύγκλιση, αλλιώς τον θέλουμε το λαό εμείς, αλλιώς οι απέναντι σύντροφοι και οι άλλοι οι καινούργιοι και όσοι τέλος πάντων δηλώνουν αντιμνημονιακοί..

*Όμως το χαμόγελό σας αυτό μετρήστε το, γιατί σε λίγο θα είναι το τελευταίο, το πικρό πια χαμόγελο, όλων μας, της απόλυτης διάψευσης, επειδή σταθήκαμε ανάξιοι των νεκρών μας αλλά και των αγέννητων παιδιών μας..

*Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, ο κατακτητής έχει τέτοιο θράσος να μας προδηλώνει, να μας ανακοινώνει επίσημα, ποιους και πώς ακριβώς πρόκειται να σκοτώσει από μας.

*Για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, τόσοι προδότες σουλατσάρουν ελεύθεροι και μάλιστα προτείνουν και πολιτικές λύσεις και διεκδικούν συμμετοχή στα κοινά της ετοιμοθάνατης πατρίδας, που οι ίδιοι αποτέλεσαν το εκτελεστικό της απόσπασμα, την ώρα που τα αφεντικά τους διέταξαν: Πυρ!

*Για πρώτη φορά ο λαός μας ξέπνοος, σοκαρισμένος, διαλυμένος από το δούλεμα τόσων δεκαετιών, παρακολουθεί αντί να συμμετέχει, χαζεύει αντί να οργανώνεται, όπως η γαζέλα που ξέμεινε απ το κοπάδι και σταματάει να τρέχει την ώρα που τα λιοντάρια χιμούν επάνω της και σκίζουν το λαιμό της..

*Για πρώτη φορά οι μαχητές και οι μαχόμενοι, με αγώνες και ιστορία πίσω τους, ξαφνικά έχουν χάσει το μέτρο και θεωρητικολογούν, ενώ γκρεμίζεται το ίδιο το σπίτι τους, ένα σπίτι τόσων χιλιάδων χρόνων..

*Προς Θεού, Ενωθείτε, Τώρα!

*Και μετά τον Αγώνα, μετά Τη Μεγάλη Νίκη του Λαού, με μπροστάρηδες εσάς, θα τα βρούμε, θα τα κουβεντιάσουμε.

*Στο κάτω-κάτω της γραφής, εμείς μόνο θεωρίες έχουμε να μοιράσουμε μεταξύ μας και όχι τύψεις. Αλλά, αν αφήσουμε τώρα τις θεωρίες να μας χωρίσουν, θα μας «ενώσει» δραματικά ο Λαός μας αργότερα, ρίχνοντάς μας στον ίδιο κουβά με τους «άλλους»..

*Και οι «άλλοι» είναι οι προδότες. Που θα κάνουν γιορτή πάνω στα πτώματά μας, άμα εμείς δεν ενωθούμε την ώρα που ξεπροβάλλουν τα ασκέρια τους από το λόφο.

*Έρχονται, ας ετοιμαστούμε. Και ανάμεσα στο Λεωνίδα και τον Μιλτιάδη, αυτή τη φορά οφείλουμε να διαλέξουμε τον δεύτερο. Μόνο αν είμαστε ενωμένοι όμως. Μόνο τότε.

*Δεν σας μιλάει ένας άνθρωπος. Σας μιλάει η ιστορία σας, η οικογένειά σας, η ίδια σας η ψυχή. Μην το αρνηθείτε αυτό. Μην σκοτώσουμε την Ελλάδα.

*Ανεβείτε, σηκωθείτε, κάντε την υπέρβαση! Για να ζήσετε την υπέροχη αλήθεια, να σας ακολουθεί η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού μας, σ’ αυτό το ανίκητο Ρεύμα μιας αληθινά Προοδευτικής Εξουσίας που θα διαχειριστεί την εμπιστοσύνη του και την τεράστια αγωνία του, λίγο πριν το Τέλος Μας.

*Που μόνον Εσείς, Ενωμένοι μπορείτε να το ανατρέψετε.

*Και κανένας άλλος!

Ισραήλ: "Οι Τούρκοι θα χτυπήσουν το Καστελόριζο"! Ας το προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό το γεγονός!

Πέμπτη, 29 Μαρτίου 2012

Το θέμα αυτό χρειάζεται να προσεχθεί ιδιαιτερα, αφού τότε που δημιουργήθηκε δε δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα. Σήμερα γίνεται πολύ επίκαιρο και μπορεί να αποτελέσει αφορμή αναβολής των μη ακόμη εξαγγελθεισών βουλευτικών εκλογών.

Το Ισραήλ και η Ελλάδα επικαλέστηκαν το αμοιβαίο σύμφωνο άμυνας που υπέγραψαν, κρυφά, πριν από 12 ημέρες, υπό το πρίσμα των τουρκικών μετακινήσεων στη θάλασσα και τον αέρα στην Ανατολική Μεσογείο. 

 Ισραηλινές πηγές αναφέρουν ότι αυτό αποφασίστηκε μετά από μακρά τηλεφωνική συνομιλία τη νύχτα της Τετάρτης στις 14 Σεπτεμβρίου μεταξύ των πρωθυπουργών Ισραήλ και Ελλάδας, Βενιαμίν Νετανιάχου και Γιώργου Παπανδρέου.  

Το ζήτημα παραπέμφθηκε στο υπουργικό συμβούλιο του Ισραήλ στις οκτώ η ώρα που κλήθηκε σε συνεδρία λόγω της τουρκικής απειλής κατά των εξέδρων πετρελαίου και φυσικού αερίου. 

 Ο Έλληνας πρωθυπουργός ανέφερε τα στοιχεία τα οποία έχουν συλλεχθεί μέχρι σήμερα από τις τουρκικές κινήσεις στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο θάλασσα. Ιδιαίτερα στις πτήσεις αεροσκαφών παρατηρήθηκε αύξηση κατά τις τελευταίες 48 ώρες πάνω από το ελληνικό νησί του Καστελόριζου, στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, μόλις δύο χιλιόμετρα από τις τουρκικές ακτές. Οι εν λόγω πτήσεις έγιναν συνοδεία από τουρκικά μαχητικά.

 

 

Η Αθήνα φοβάται μια τουρκική επίθεση στο νησί, ο πληθυσμός του οποίου είναι λιγότεροι από 1.000 κατοίκους και πιθανόν να προβεί σε προσπάθεια καταστροφής ή κατάληψης.

 

Το Ισραήλ υποπτεύεται ότι οι τουρκικές επιθέσεις στο ελληνικό νησί θα δώσουν το σήμα της τουρκικής στρατιωτικής επίθεσης εναντίον των πλατφορμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου που βρίσκονται στην περιοχή της Μεσογείου μεταξύ του Ισραήλ και της Κύπρου.

 

Ο κ. Παπανδρέου ανέφερε ότι οι Τούρκοι είναι ικανοί να κάνουν αιφνιδιαστικές επιθέσεις και σε άλλα ελληνικά νησιά κοντά στις τουρκικές ακτές.

 

Η Άγκυρα θα ενεργήσει με το πρόσχημα ότι το Ισραήλ και η Κύπρος δεν έχουν δικαίωμα να ξεχωρίζουν και να αξιοποιούν το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο στις ζώνες της Ανατολικής Μεσογείου- μια περιοχή με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, γνωστή ως ‘οικόπεδο 12’ – μπλοκ 12- χωρίς την συγκατάθεση της κατεχόμενης Κύπρου.

 

Η Τουρκία στηρίζει τη καταγγελία της ότι το Ισραήλ αποστερεί από τους φυσικούς πόρους το Λίβανο. Οι συνομιλίες μεταξύ του Λιβάνου και της Κύπρου για την επίλυση αυτού του ζητήματος δεν προχώρησαν. Η Βηρυτός αρνείται κάθε συζήτηση με το Ισραήλ.

 

Ούτε η Αθήνα, ούτε η Ιερουσαλήμ έχουν ανακοινώσει με ποιο τρόπο θα επικαλεστούν το νέο σύμφωνο άμυνας.

Πηγή: Debkafiles-Israel

GREECE - APOLLO'S QUEST

Πολ Τόμσεν: Ο δολοφόνος της Ελλάδας κυκλοφορεί ελεύθερος! Ως πότε;

Ο Πολ Τόμσεν θα μείνει στην ιστορία ως ο αδίστακτος ανθρωπάκος που διέλυσε συθέμελα την Ευρωπαϊκή Ενωση!

Από πειθήνιο εκτελεστικό όργανο της Μέρκελ και του ΔΝΤ, εξελίσσεται σε υπηρέτη αλλότριων συμφερόντων και αποτελεί στην ουσία τον οικονομικό δολοφόνο και πράκτορα των hedge funds!
 

Το μοναδικό του πιστεύω; η δύναμη του χρήματος!
 

Δυστυχώς, οι Ελληνικές Αρχές συνδιαλέγονται με αυτόν τον απίστευτο τύπο, που έχει διαπράξει σωρεία εγκληματικών πράξεων κατά της ανθρωπότητας!
 

Ηρθε εδώ με το πρόσχημα ότι αποτελεί τον εκπρόσωπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), στις διαπραγματεύσεις για το πρώτο δάνειο, και η φράση που χαρακτηρίζει την καριέρα του είναι μία και μοναδική : «Οπου πατάει δεν φυτρώνει χορτάρι» !
 

Ο 55χρονος σήμερα Πολ Τόμσεν, είναι Δανός, που εργάζεται στο ΔΝΤ και με νόμο ... αποτελεί τον άνθρωπο που ΔΕΝ πλήρωσε ποτέ ένα ευρώ σε φόρους!
 

Η δουλειά του είναι βλέπετε, να πληρώνουν οι λαοί τα σπασμένα των πολιτικών, αλλά αυτός ποτέ!! 

 

Από την Ανοιξη του 2010, ζητούσα μετ επιτάσεως, από την Ελληνική Κυβέρνηση, να ζητήσει την αντικατάσταση του Πολ Τόμσεν, για ένα απλό λόγο!
 

Σε όλο τον πλανήτη τον κατηγορούσαν από το 1990 , ως τον ... στυγνότερο «οικονομικό δολοφόνο» που είχε εξευτελίσει όπου πήγε, όχι μόνο τους λαούς, αλλά κυρίως το ίδιο το ΔΝΤ ως οργανισμό, βάζοντας το σε περιπέτειες και καταφέρνοντας να το απομονώσει διεθνώς, μιας και κατόρθωσε με όσα έκανε να βάλει ταμπέλα στο ΔΝΤ ως «Διεθνούς Τοκογλύφου»!
 

 Αρχικά, ο ρόλος του ήταν να βάλει χέρι στον Ιδιωτικό τομέα, κάτι που η Ε.Ε. με τον δικό της εκπρόσωπο δεν μπορούσε να το κάνει, λόγω του ότι το απαγορεύει η καταστατική της συνθήκη! Δυστυχώς όμως δεν αρκέστηκε σε αυτό!
 

 Ο κρυόκολος Δανός με το ειρωνικό χαμόγελο, κατάφερε να εκμεταλλευτεί την αδυναμία των ηγετών της Ευρώπης να συνεννοηθούν μεταξύ τους, και πολύ γρήγορα εξελίχτηκε σε αφεντικό της Τρόικας, που δεν μιλούσε μόνο με το ΔΝΤ και τον Στρο Σκαν, αλλά με την ίδια την Μέρκελ!
 

Εφτασε σε σημείο να πληρώνει ο Δημήτρης Ρέππας και ο Ντίνος Ρόβλιας ως υπουργοί τα ροφήματά του, με ποσά των 1000 Ευρώ!
 

Εμείς οι Ελληνες λοιπόν, πληρώναμε τα τσαγάκια του κ. Τόμσεν λες και ήταν χρυσός !
 

Σήμερα, αποτελεί στην ουσία τον, αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, σύμφωνα με το οργανόγραμμά του, εντάσσεται στη μισθολογική και διοικητική βαθμίδα ΒΟ5 και λαμβάνει έως 309 χιλιάδες δολάρια το χρόνο.
 

Παίρνει δηλαδή τα ίδια χρήματα με 35 Έλληνες υπαλλήλους, που αμείβονται με το βασικό μισθό 739ε.
 

 Τα χρήματα αυτά πάνε εξ ολοκλήρου στη τσέπη του δίχως κρατήσεις, καθώς δε φορολογείται (με νόμο), όπως όλοι οι μη Αμερικανοί υπάλληλοι του Ταμείου.
 

 Κι όμως ο υπάλληλος που ακούει στο όνομα Πολ Τόμσεν, αμείβεται όσο ο εκάστοτε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, και παίρνει περισσότερα χρήματα ακόμη και από τον ίδιο τον Ομπάμα!
 

Σε όποια χώρα της Ευρώπης υπάρχει πρόβλημα τα τελευταία 20 χρόνια, το αναλαμβάνει ο Τόμσεν. 

 

Αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στη Σερβία, εγκατεστημένος στο Βελιγράδι για δύο χρόνια, το 1990-1991- δημιούργησε στη χώρα απίστευτα προβλήματα, κυρίως με την αμάθειά του και τις αποσπασματικές του οικονομικές γνώσεις!
 

Χρησιμοποιώντας «τυφλοσούρτες» καθηγητών πανεπιστημίων, διείσδυσε όχι μόνο οικονομικά αλλά και πολιτικά στη χώρα, και διέλυσε τα πάντα στο πέρασμά του!
 

Όχι πάντοτε επειδή το ήθελε! Υπήρξαν φορές που ήθελε να ανακάμψει μια οικονομία, αλλά η ασχετοσύνη του περί τα οικονομικά, τον οδήγησαν σε ατραπούς και απίστευτα εσφαλμένους δρόμους!
 

 Στη συνέχεια τοποθετήθηκε στη Σλοβενία και αργότερα στα Σκόπια. Μέχρι το 1996, διαμοίρασε το φιλέτα των δύο αυτών χωρών, εκεί όπου είχε πάρει εντολές, καταστρέφοντας το βιοτικό επίπεδο των δύο αυτών χωρών, που σαφώς ήταν υψηλότερο πριν το πέρασμά του, κι ας είχε προηγηθεί πόλεμος στην περιοχή! 

 

Αποτελεί τον καταστροφέα της Ρουμανίας μιας και από το 1996 ώς το 1998 , εβρισκόμενος εκεί, «ρύθμισε» την οικονομία της χώρας, με σκοπό την ένταξη της στην Ε.Ε. αλλά ακόμη και σήμερα, 15 χρόνια μετά, η Ρουμανία δεν μπορεί να βρει την περπατησιά της, από τα καμώματα του Τόμσεν εκεί, και είναι γνωστό ότι η χώρα έχει σήμερα «ευημερούντες αριθμούς» αλλά πολίτες με πολύ χαμηλό βιοτικό επίπεδο!
 

Όλα στη Ρουμανία αναπτύσσονται, οι επενδύσεις αυξάνονται ραγδαία, αλλά ο λαός της βρίσκεται σε βαθιά φτώχια!!! Περισσότερα χρόνια κάθισε στη Ρωσία, όπου πήγε αμέσως μετά την Ρουμανία!
 

Στην αρχή έκανε πάλι «τα δικά του», βάζοντας σε περιπέτεια ολάκερη «Αρκούδα» και επί ημερών του, μετανάστευσε το σύνολο των «καλλίγραμμων ρωσίδων» και πήρε το δρόμο της … «ροζ κάρτας», σε πορνεία της Ευρώπης!
 

Αυτό ήταν και το … μοναδικό επίτευγμά του στη Ρωσία, γιατί είχε την ατυχία να μην μπορέσει να ολοκληρώσει το ανήθικο σχέδιο του! Αιτία, η άνοδος του Πούτιν στην εξουσία , γεγονός που έκανε το ΔΝΤ να τον αποσύρει το 2004 από τη Μόσχα κακήν κακώς, μιας και ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκε ότι κινδύνευε με την παραμονή του σε μια χώρα!
 

Κοινώς, ο Πούτιν τον αντιμετώπισε και τον πέταξε με τις κλωτσιές από τη χώρα και όλοι σας γνωρίζετε την ραγδαία ανάπτυξη της Ρωσίας μετά το 2004! Είναι γεγονός, ότι η μωροφιλοδοξία του, και τα ανεπαρκή του επιστημονικά εφόδια, τον έκαναν να αποδεχτεί αυτού του είδους την εργασία, στο ΔΝΤ, που στους κύκλους των χρηματιστών και των Οικονομολόγων στην Αμερική, είναι για τους «αποτυχημένους» (loosers) , μιας και τα πραγματικά Golden Boys, βγάζουν σε ένα μήνα, όσα ο Πολ Τόμσεν σε ολάκερη τη ζωή του!
 

 Αργότερα το ΔΝΤ, τον αναβάθμισε λόγω έλλειψης «φρέσκου κρέατος» σε αναπληρωτή διευθυντή του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ και στη θέση αυτή είναι μέχρι και σήμερα. Εποπτεύει τις ομάδες που ασχολούνται με άλλες «προβληματικές ευρωπαϊκές χώρες», όπως η Ισλανδία, η Ρουμανία, η Ουκρανία και η Σερβία.
 

Από την θέση του αυτή, «βρήκε πόρτα» και επέστρεψε και πάλι στη Μόσχα αλλά με την ιδιότητα του επικεφαλής του ΔΝΤ.
 

Εκεί λοιπόν, δημιουργεί όπως και όπου μπορεί προβλήματα στον Πούτιν! Το τελευταίο του ήταν , τα καυτά βέλη κατά του Προϋπολογισμού της Ρωσίας, που εξόργισαν τον Πούτιν!
 

Πριν δύο εβδομάδες, η Ρωσία δέχτηκε επίθεση από κερδοσκόπους στο νόμισμά της, και οι δηλώσεις Τόμσεν τους αποθράσυναν!
 

Τότε ο Πούτιν, έκανε μια δήλωση που εδώ πέρασε «στα ψιλά»!
 

Δήλωσε ότι όποιος κερδοσκοπήσει σε βάρος του Ρωσικού Νομίσματος στο εξής, θα εκδίδεται διεθνές ένταλμα σύλληψης και θα αναζητείται όπου γης, και θα οδηγείται στις Ρωσικές Φυλακές! 

 

Όπως καταλάβατε, η καμπάνα χτυπούσε και για τον Τόμσεν, ο οποίος αμέσως μετά, έφυγε και ήρθε να … τακτοποιήσει το θέμα της Ελλάδας.
 

Της Ελλάδας, δηλαδή μιας χώρας, όπου σαφώς και είναι καλοδεχούμενος από το Πολιτικό μας προσωπικό, που έφτασε στο σημείο, δια στόματος υπουργού Οικονομίας (Ε.Βενιζέλου) την κρίσιμη νύχτα των διαπραγματεύσεων, να ζητά από τους πολιτικούς αρχηγούς, να φωνάξουν τον Τόμσεν, για να τον ρωτήσουν αν θα … του άρεσε η λύση των συντάξεων!
 

 Με τέτοια μικρά ανθρωπάκια, κάνει τις δουλειές του ο Πολ Τόμσεν!
 

Και στην Ελλάδα βρήκε πολλά! Όλα τα παραπάνω, αποτελούν εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και των λαών της Ευρώπης, που πρέπει άμεσα να ερευνηθούν τόσο σε κρατικό επίπεδο, όσο και σε επίπεδο Διεθνών Δικαστηρίων Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων!
 

Πριν μερικές μέρες, οι Ενώσεις αστυνομικών υπαλλήλων Ελλάδας, ζήτησαν τη σύλληψη του Πολ Τόμσεν !
 

 Σε συνδυασμό με την προχτεσινή δήλωση του ηγέτη της Σοσιαλιστικής πτέρυγας της Γαλλίας που έλεγε ότι «ο Τόμσεν και η Τρόικα, λειτουργούν χωρίς την έγκριση της Κομισιόν», τα πράγματα είναι απλά για την Ελληνική Δικαιοσύνη, και ανοίγει ο δρόμος για την διερεύνηση και την διαλεύκανση του ρόλου του Πολ Τόμσεν!
 

Αρκεί, ένας εισαγγελέας, να ζητήσει την άμεση σύλληψη του Πολ Τόμσεν, και την έναρξη της ανακριτικής διαδικασίας!
 

Με την κατηγορία της προσπάθειας διάλυσης της χώρας καθώς και της άσκησης οικονομικής πολιτικής, αντίθετης στα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και προς όφελος ιδιωτικών οργανισμών!
 

Να διερευνηθεί αν λειτουργεί ως σύνδεσμος των εταίρων μας και μεταφέρει τις εντολές τους, ή αν λειτουργεί από μόνος του για ίδιον όφελος οπότε «εκπροσωπεί αλλότρια συμφέροντα και όχι την έννομη τάξη της καταστατικής χάρτας των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων και των εταίρων που μας δάνεισαν»!
 

 Να διερευνηθεί, αν λειτουργούσε εκβιαστικά προς τους πολιτικούς καθώς και τους Δικαστικούς λειτουργούς, προκειμένου να επιβάλλει αντισυνταγματικά νομοθετήματα, λειτουργώντας προς όφελος ιδιωτών και όχι προς όφελος της Ε.Ε ή του ΔΝΤ όπου υπηρετεί ως υπάλληλος!
 

Αυτό ζητούν άλλωστε οι ενώσεις Αστυνομικών που με ανακοίνωσή τους ζητούν την άμεση έκδοση εντάλματος σύλληψής του, προσάπτοντάς του κακουργηματικές πράξεις!
 

 Κι επειδή στον Διεθνή Τύπο, έχει γραφτεί ότι εκβιάζονται οι Ελληνες πολιτικοί, με βίντεο και άλλα ντοκουμέντα, ο Δανός θα πρέπει να λογοδοτήσει, γιατί, αφού η χώρα μας, συμφωνεί σε όλα, αυτός κάθε φορά βάζει κι ένα επιπλέον ζήτημα στο τραπέζι, δυναμιτίζοντας τις συνομιλίες κάθε φορά!
 

Το κάνει γιατί η Μέρκελ του ανέθεσε να μας πετάξει έξω από την Ευρωζώνη ή για κάποιον άλλο λόγο;
 

 Και τέλος, να ερευνηθούν με διεθνή δικαστική συνδρομή, όλοι οι λογαριασμοί του Τόμσεν και των πλησιέστερων συγγενών του!
 

 Όπως ακριβώς συμβαίνει για όλους τους Ελληνες που είναι υπόχρεοι στην υποβολή «πόθεν έσχες»! 

 

Κι επειδή υπάρχουν άνθρωποι-ογκόλιθοι στο δικαστικό μας σύστημα, οφείλουν, ελλείψη πολιτικού προσωπικού, να προστατέψουν τον Ελληνα και την Ελληνίδα, από το διεθνούς εμβέλειας οικονομικό σκιάχτρο, που δολοφονεί καθημερινά την χώρα μας! Πριν να είναι αργά...
aegeantimes

Ο Χρυσοχοϊδης τα γυρίζει για τους λαθρομετανάστες.mp4

Γιώργος Ιωάννου (Tragoudi) » Ellada Exeis Talento 2012 E1 (25-03-2012) A...

O Ράιχενμπαχ και η Αριστερά στο ίδιο σταυροδρόμι

Μεταξύ δημοσκοπικής έκρηξης και κατακερματισμού, η Αριστερά εμφανίζεται ανέτοιμη ή απρόθυμη να αναλάβει ιστορικές ευθύνες και κάθε πόλος της επανακαθορίζει τα διακυβεύματά του.

Το ερώτημα αυτό προβάλλει ενώπιον της κάλπης ο Αλέξης Τσίπρας, στον οποίο ωστόσο η Ιστορία προβάλλει ένα άλλο ερώτημα, εξίσου κρίσιμο: είναι έτοιμη η Αριστερά να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όμοιο μ’ εκείνο στο οποίο βρέθηκε πριν από εξήντα οκτώ χρόνια, με την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές;

Προφανώς η πρόκληση θα ήταν ισχυρότερη, αν η Αριστερά βρισκόταν ενωμένη ενώπιον της, και συγκροτημένη διεκδικούσε την ευθύνη για την αλλαγή πορείας από την εξαθλίωση στην ανάπτυξη και την προκοπή. Όμως δεν είναι. Μπορεί στο σύνολό της να διεκδικεί ποσοστά που φλερτάρουν με το 40%, αλλά ο κατακερματισμός της θολώνει το όνειρο να πάρει τα ηνία της χώρας στα χέρια της. Και οι εκκλήσεις του προέδρου του ΣΥΝ για ενότητα, ακόμα και στο παρά πέντε, παραμένουν χωρίς αποδέκτη.

Ρωγμές στα τείχη

Πρώτα-πρώτα την πρόταση για κοινή πλεύση την αποκρούει η ηγεσία του ΚΚΕ, της ισχυρότερης μέχρι τώρα πτέρυγας στο στρατόπεδο της Αριστεράς. Η Αλέκα Παπαρήγα σταθερά και με επιμονή ξεπερνάει τα διλήμματα που της θέτουν «οι σύντροφοι της άλλης όχθης», χαρακτηρίζοντας αναξιόπιστη την προσέγγιση με «τα κόμματα του ευρωμονόδρομου», τα οποία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θεωρεί συνυπεύθυνα για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα. Ως μόνη αξιόπιστη βάση κάθε συζήτησης προβάλλει το πρόγραμμα για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία.

Ωστόσο, τα πράγματα γι’ αυτήν δεν είναι όπως πριν από τρεισήμισι χρόνια. Τα τείχη του Περισσού έχουν παρουσιάσει σοβαρές ρωγμές, και μάλιστα όχι από βολές του εχθρού, αλλά από επινοήσεις ή επιλογές της ίδιας της ηγεσίας του. Ήδη, καταγράφονται ισχυρές φωνές αμφισβήτησης της εγκυρότητας της μοναχικής «γραμμής», κυρίως μεταξύ των νεότερων ηλικιακά μελών του κόμματος. 

Ο Αλέκος Χαλβατζής, γιος του ιστορικού στελέχους Σπύρου Χαλβατζή, έσπασε το γυαλί πάνω στο τραπέζι και αποχώρησε καταλογίζοντας στην ηγεσία φραξιονιστική αντίληψη και ανικανότητα αντίληψης των μηνυμάτων των καιρών.

Περίπου στον ίδιο χρόνο, κατά τον οποίο γινόταν γνωστή στον έξω κόσμο η διαφωνία αυτή, δυο ακόμα περιστατικά ήρθαν να αμφισβητήσουν το αλάθητο του Πολιτικού Γραφείου:

- Οι απολύσεις προσωπικού στον «902» μαζί με την παράλληλη προσφυγή της ηγεσίας στο Πρωτοδικείο για ένταξη της «Τυποεκδοτικής» στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα.

- Η εναντίωσή του στο λεγόμενο κίνημα της πατάτας, το οποίο και τον φτωχό κόσμο έχει θρέψει και τους παραγωγούς έχει απαλλάξει από τη μέγγενη των μεσαζόντων.

Το αμήχανο σήκωμα των ώμων δεν έχει βοηθήσει την Αλέκα Παπαρήγα να ξεπεράσει το δύσκολο αυτό πρόβλημα. Αντιθέτως, προκαλεί σημεία υποχώρησης της εκλογικής επιρροής του κόμματος στις δημοσκοπήσεις, κάτι που φανερώνει δυσπιστία των πολιτών για την ικανότητά του να αντιλαμβάνεται τις απαιτήσεις των καιρών. Και, όπως όλα δείχνουν, η επομένη της εκλογικής α

ναμέτρησης θα φέρει την ηγεσία του στην πρώτη μεγάλη εσωκομματική αμφισβήτηση μετά το 1991, χρονιά κατά την οποία εκδίωξε τους τότε ανανεωτικούς εκτός Περισσού.

Δημοσκοπικό φρένο

"Είναι έτοιμη η Αριστερά να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όμοιο μ’ εκείνο στο οποίο βρέθηκε πριν από εξήντα οκτώ χρόνια, με την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς κατακτητές;"

Απρόθυμη να ανταποκριθεί στην πρόσκληση ενότητας δηλώνει και η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη, η οποία προσανατολίζεται σε επιλογές που δεν μπορούν να θεωρηθούν αντιμνημονιακές και ήδη πλήττεται από αυτές.

 Η διατύπωση του Φώτη Κουβέλη ότι το μνημόνιο είναι δεσμευτικό για την μετεκλογική πορεία της χώρας και η καταδίκη από συνεργάτη του, του γερμανικού αριστερού κόμματος Die Linke επειδή καταψήφισε στο κοινοβούλιο τη νέα δανειακή σύμβαση, καταγράφει σημάδια ανακοπής της θεαματικής δημοσκοπικής άνθησης, που γνώριζε μέχρι πριν λίγες εβδομάδες. 

Αν και όλοι γνώριζαν ότι μια δημοσκόπηση δεν αποτελεί προσομοιωτή εκλογικής αναμέτρησης, ανησυχούν μήπως τη θεαματική εκείνη άνοδο ακολουθήσει θεαματική επίσης κάθοδος εξαιτίας και της εμφάνισης του κόμματος των Κατσέλη-Καστανίδη, που απειλεί να συγκρατήσει το ρεύμα προσέλευσης δυσαρεστημένων στελεχών, φίλων και συνακόλουθα ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ προς τη ΔΗΜΑΡ.

Σε κάθε περίπτωση πάντως έχει εκπεφρασμένη τη συμπάθεια του Ε. Βενιζέλου και την έκδηλη επιθυμία του να συμπεριλάβει την «Αριστερά της ευθύνης», όπως αποκαλείται, σε ένα νέο συνασπισμό μνημονιακής (και μνημειώδους, αν τελικά συγκροτηθεί) εξουσίας μετά τις εκλογές.

Το στοίχημα του Κέντρου

Σ’ αυτό το σκηνικό, ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του στον ΣΥΡΙΖΑ καλούνται από φίλους και αντιπάλους να απαντήσουν:

- αν θα αφήσουν κατά μέρος την κουραστική πια έκκληση για την χωρίς αποδέκτες συνεργασία με τους άλλους δυο.

- αν είναι σε θέση να σηκώσουν στις πλάτες τους το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τη διακυβέρνηση, στην περίπτωση που η κάλπη τηρήσει την υπόσχεσή της και τους χαμογελάσει για τα καλά.

Στις απαντήσεις που δίνουν, τουλάχιστον δεν δείχνουν αλαζόνες. Ακούνε γνώμες και προτάσεις από ανθρώπους με γνώση στην οικονομία και επιμένουν στην κατεύθυνση ευρύτερων και γερών συμμαχιών. Ήδη, λένε, η βάση έχει τεθεί με τη σύμπραξη των προερχόμενων εξ αριστερών του ΠΑΣΟΚ, όπως η Σοφία Σακοράφα και ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ή ο Νίκος Κοτζιάς ο οποίος ξαναβρίσκεται με συντρόφους του από τα παλιά και ο Αλέξης Μητρόπουλος που κρατάει σταθερό βήμα προς την κατεύθυνση αυτή τα τελευταία χρόνια.

Στοίχημα επίσης για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να προσελκύσει και ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων του λεγόμενου Κέντρου, χώρο τον οποίο κατά κύριο μέρος συνθέτει η μεσαία τάξη, που έχει πληγεί τόσο βάναυσα από τις δέσμες μέτρων εφαρμογής των δυο μνημονίων. Είναι ο χώρος ο οποίος αισθάνεται ίσως ο πιο προδομένος τόσο από την πολιτική του ΠΑΣΟΚ όσο και από τον αναπροσανατολισμό του Αντώνη Σαμαρά στην κατεύθυνση που εκβιαστικά δείχνει η προκλητική τρόικα.

Είναι ο χώρος που απειλείται με εξαφάνιση, στον οποίο όλο και πιο συχνά αναφέρεται ο Αλέξης Τσίπρας.

Το άρθρο του Γρηγόρη Ρουμπάνη αποτελεί μέρος του κεντρικού θέματος του 5ου τεύχους του περιοδικού “Οι Μνηστήρες Της Εκλογικής Οργής

ΚΟΒΟΥΝ ΤΑ ΔΩΡΕΑΝ ΦΑΡΜΑΚΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΣΧΟΝΤΕΣ!

 






ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΩΝ!

Μια τραγική κατάσταση έχει διαμορφωθεί ως συνέπεια των πολιτικών που εφαρμόζονται εδώ και δύο χρόνια στο χώρο της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και συγκεκριμένα του φαρμάκου. 

Ο λεγόμενος «εξορθολογισμός» της φαρμακευτικής δαπάνης πλήττει με τον πιο απάνθρωπο τρόπο τις πλέον ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όπως είναι οι χρόνια πάσχοντες, οι οποίοι από το 0%, στη συμμετοχή της αγοράς των φαρμάκων τους από τα ιδιωτικά φαρμακεία, πήγαν στο 10%!

Σύμφωνα με καταγγελία των μελών συλλόγων με χρόνια νοσήματα, στο ΦΕΚ (497 / 28.2.2012) αναφέρεται ότι δωρεάν θα παρέχονται όλα τα φάρμακα εφόσον τα προμηθεύεται κάποιος από τα δημόσιο νοσοκομεία και τα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ.

«Αυτό τι σημαίνει;» αναρωτιούνται οι χρόνια πάσχοντες. «Ότι όσοι ασφαλισμένοι δεν είναι στον ΕΟΠΥΥ για να απευθυνθούν στα φαρμακεία του Οργανισμού θα τα προμηθεύονται με συμμετοχή;». Για το λόγο αυτό μάλιστα έχουν αποστείλει και επιστολή στους υπουργούς Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη και Υγείας Α. Λοβέρδο ώστε να διευκρινιστεί σε ποιους αναφέρεται η παράγραφος αυτή στο ΦΕΚ.

Όπως δήλωσε η πρόεδρος του Συλλόγου Ρευματοπαθών Κρήτης Κατερίνα Κουτσογιάννη, «με ποιο κριτήριο καλούμαστε να πληρώνουμε το λιγότερο 150 ευρώ το μήνα για το υπόλοιπο της ζωής μας ενώ είμαστε σχεδόν στην ίδια κατηγορία με τους ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας αφού κινδυνεύουμε όλοι μας με αναπηρία;»

Η εξεύρεση των απαραίτητων για την υγεία φαρμάκων θα είναι ένας Γολγοθάς για τους ασθενείς που πάσχουν από χρόνιες παθήσεις. Λόγω των χωρίς σχεδιασμό μειώσεων στις τιμές των φαρμάκων, πλέον είναι προβληματική η προμήθεια των «ακριβών», αφού σε πολλές περιπτώσεις ο ΕΟΠΥΥ δεν διαθέτει το απαραίτητο απόθεμα. 

Για την συγκυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου, απόλυτη προτεραιότητα είναι η πιστή εφαρμογή των αντικοινωνικών επιταγών της τρόικας αφού πρέπει να εξασφαλιστούν οι δανειστές της χώρας και όχι η υγεία του λαού.

Οι ασφαλισμένοι που θα αναγκαστούν να συμμετέχουν με 10% στην αγορά των φαρμάκων τους είναι μεταξύ άλλων: οι πάσχοντες με Πάρκινσον, οι ασθενείς με στεφανιαία νόσο, οι πάσχοντες με χρόνια ρευματική βαλβιδοπάθεια (στην καρδιά), ασθενείς με άσθμα καθώς και οι συνταξιούχοι που δικαιούνται το ΕΚΑΣ και οι οικογένειές τους.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΕΙΑΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ! ΣΙΓΑ ΜΗ ΒΑΛΑΝΕ ΜΥΑΛΟ!

Σόι πάει το βασίλειο...

Η Συγγρού έδωσε το «πράσινο φως» σε όσους εκ των γόνων πολιτικών οικογενειών επιθυμούν να θέσουν υποψηφιότητα.
Ούτε ο Αντώνης Σαμαράςκατόρθωσε (ΣΙΓΆ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΤΟΡΘΩΝΕ-ΝΑ ΠΡΟΔΩΣΕΙ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΕΙΡΑ;) τελικά να «σπάσει»(Λες και προσπάθησε) το φαύλο κύκλο της οικογενειοκρατίας στη ΝΔ καθώς στις επικείμενες εκλογές, δεν θα...
λείψουν από τους συνδυασμούς του κόμματος γιοι και θυγατέρες πολιτικών στελεχών......
 

Στη λίστα που δημοσιεύει το Έθνος, περιλαμβάνονται οι: Χρήστος Δήμας, γιος του υπουργού Εξωτερικών, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, γιος του πρώην υπουργού και ιστορικού στελέχους της ΝΔ, Νίκος Κωστόπουλος γιος του πρώην βουλευτή του κόμματος.Ο Κώστας Καραμανλής, γιος του Αχ. Καραμανλή, ο Κώστας Σκρέκας, γιος του επί σειρά ετών βουλευτή Θ. Σκρέκα, ο Ασημάκης Φωτόπουλος, επίσης γιος του επί σειρά ετών βουλευτή Χρ. Φωτόπουλου.

Ο Διονύσης Παπαδόγγονας γιος του πρώην υπουργού Αλ. Παπαδόγγονα, ο Παύλος Σιούφας ανηψιός του πρώην προέδρου της Βουλής Δ. Σιούφα και η Ανθή Σαλαγκούδη κόρη του πρώην υφυπουργού Ανάπτυξης Γιώργου Σαλαγκούδη.

 

ΥΓ. ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΜΑΡΙΑ ΜΑΣ! ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΤΑ ΚΑΗΜΕΝΑ ΣΤΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ. ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑΝ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ(ΑΠΟ ΚΟΥΝΙΑ) ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ! ΦΤΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΜΑΤΙΑΣΟΥΜΕ. 

ΦΤΥΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ!

ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (Ε.ΠΑ.Μ.) ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΥΟ ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Οι πολίτες αψήφησαν την Κατάσταση Πολιορκίας

Ο διασυρμός της χώρας από το δωσιλογικό πολιτικό προσωπικό έφθασε στο αποκορύφωμά του το διήμερο της εθνικής επετείου 24-25 Μαρτίου. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης μιλούν πλέον για το ολοκληρωτικό καθεστώς της τρόϊκας και της κυβέρνησης Παπαδήμου στην Ελλάδα μετά την πρωτοφανή αστυνομοκρατία και βία στους δρόμους της Αθήνας και όπου αλλού έγιναν παρελάσεις, προκειμένου αυτοί που ξεπουλάνε τον λαό και την χώρα να …γλυτώσουν το τομάρι τους από οργή του λαού.

Παρ’ όλα αυτά, πολλοί Έλληνες πολίτες αψήφησαν το κράτος του Μνημονίου και το «μαύρο μέτωπο» των κοινοβουλευτικών δυνάμεων που το στηρίζουν και πήραν τους δρόμους με σημαίες και τραγούδια για την δημοκρατία, την ελευθερία, την εθνική ανεξαρτησία.

Το επίκεντρο των ειρηνικών διαδηλώσεων, με άλλους τρόπους αντίστασης και ανυπακοής αφού το κέντρο της Αθήνας γύρω από την πλατεία Συντάγματος ήταν αποκλεισμένο και αυστηρά φρουρούμενο, έγινε η Μαραθώνια Αντιμνημονιακή Πορεία στις 24 Μαρτίου, από τον Τύμβο του Μαραθώνα μέχρι το Καλλιμάρμαρο όπου πραγματοποιήθηκαν ομιλίες και οι συγκεντρωμένοι χόρεψαν παραδοσιακούς χορούς φωνάζοντας συνθήματα σε όλη την διάρκεια της πορείας κατά των μνημονιακών μέτρων και της κατοχής. Η όλη οργάνωση έγινε στα χνάρια των μαραθώνιων πορειών Ειρήνης του Λαμπράκη από το Μέτωπο των Αντιμνημονιακών Κινημάτων, στο οποίο από την Τετάρτη 21/3 συμμετείχε και το ΕΠΑΜ.

Στους συνδιοργανωτές ήταν, μεταξύ άλλων, πολλοί Δήμοι της Αττικής, το Κίνημα της Σπίθας, οι Αγανακτισμένοι-Αποφασισμένοι, η Δημοκρατική Αναγέννηση, το Άρμα Πολιτών, οι 300 Έλληνες κ.ά.

Όλα τα μέλη και οι φίλοι του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ) απέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι είναι μαχητές και θέλουν και μπορούν να δώσουμε όλοι ενωμένοι την μάχη των ανεξάρτητων ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ.

Την Κυριακή, 25 Μαρτίου, το ΕΠΑΜ Αθήνας μαζί με το ΕΠΑΜ Καλλιτεχνών προετοίμασαν και πραγματοποίησαν συγκέντρωση-εκδήλωση στον χώρο μπροστά στην Παλαιά Βουλή, στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη, μετά την παρέλαση που έγινε μπροστά στην άδεια πλατεία και τις δεκάδες διμοιρίες των ΜΑΤ. Οι συναγωνιστές/στριες του ΕΠΑΜ, με οργάνωση και περιφρούρηση κατάφεραν, κινούμενοι κατά ομάδες συντονισμένα στο κέντρο της πόλης, να παρακάμψουν τα αστυνομικά μέτρα και να «καταλάβουν» από νωρίς τον προαύλιο χώρο της Παλαιάς Βουλής. Στην συνέχεια, αφού τίμησαν  τον εθνικό Ήρωα, τραγούδησαν και χόρεψαν όλοι μαζί με όσους φίλους από άλλα κινήματα είχαν έρθει εκεί. Επίσης, ο ηθοποιός και φίλος του ΕΠΑΜ, Νίκος Καλογερόπουλος, διάβασε τον Λόγο του «Γέρου του Μωρηά» στην Πνύκα. Μετά το πέρας της εκδήλωσης, βαδίσαμε όλοι μαζί προς την Πανεπιστημίου και τα Προπύλαια για κατάθεση στεφάνου στο άγαλμα του Ρήγα Φεραίου. Οι τεράστιες δυνάμεις καταστολής που είχαν αποκλείσει την περιοχή, μη έχοντας καμμιά δικαιολογία, δεν τόλμησαν να μας εμποδίσουν.

Την ίδια ώρα, σε άλλες περιοχές της Αθήνας και σε επαρχιακές πόλεις, όπως η Αγία Παρασκευή, τα Χανιά, η Θεσσαλονίκη και αλλού, τα μέλη του ΕΠΑΜ έδωσαν το παρών στις τοπικές δράσεις αντίστασης αποδοκιμάζοντας τους νενέκους και τους προσκυνημένους.

Καταγγέλλουμε την άθλια επιχείρηση πολιορκίας της δοτής κυβέρνησης του «μαύρου μετώπου» που δεν δίστασε να συλλάβει πολλούς διαδηλωτές, ανάμεσά τους και ΕΠΑΜίτες, οι οποίοι βάδιζαν ειρηνικά προς τους χώρους των παρελάσεων ή κολλούσαν αφίσες με το κάλεσμά τους.

Σε πείσμα κάθε τρομοκρατίας και προβοκατορολογίας που διέσπειραν τα μέσα μαζικής εξαχρείωσης επί ημέρες και των αριστερών μηχανισμών, οι οποίοι δια της απουσίας τους από το κέντρο της Αθήνας διευκόλυναν προεκλογικά το καθεστώς, οι πολίτες έδωσαν το παρών στους δρόμους, έσπασαν τον τρόμο και έστειλαν το μήνυμα ότι εδώ δεν είναι Αργεντινή…, δεν έχει ελικόπτερα, έχει φυλακή! 

Είπαν ένα μεγάλο ΟΧΙ στο νέο Ράϊχ της της Χρεοκρατίας και γιόρτασαν το ’21 συλλογικά και μαχητικά, εκφράζοντας το λαϊκό αίσθημα της φιλοπατρίας και της οργής απέναντι στο καθεστώς που προσπαθεί να εξαθλιώσει και να ποινικοποιήσει τις ζωές μας. Τους μισθούς, τις συντάξεις, τα μεροκάματα τα εξαφάνισαν. Δεν θα τους αφήσουμε να εξαφανίσουν και εμάς!

Το ’21 Ήταν η Αρχή, Έρχονται Αγώνες ξανά Παλλαϊκοί!

Ολοι Μαζί, Να Φύγουν οι Ναζί!

Αρθρο του Δημήτρη Καζάκη στήν αντιμνημονιακή εφημερίδα «Το Χωνί»

Του Δημήτρη Καζάκη «Το Χωνί»

Δεν ξέρω αν το παρατηρήσατε, αλλά οι θριαμβολογίες για το εθελοντικό που τελικά έγινε αναγκαστικό «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων (PSI) αρχίζουν να σβήνουν σιγά σιγά. Τι τα θέλουμε τα πολλά πολλά. Είπαμε, ή μάλλον μας είπαν, ότι πέτυχε.

Η εικονική απομείωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας ανέρχεται σε 105,4 δισ. ευρώ.Έτσι μας είπαν κι όποιος δεν το πιστεύει, ο κ. Βενιζέλος, ο κ. Παπαδήμος, ο κ. Σαμαράς και οι λοιποί συγγενείς είναι έτοιμοι να ορκιστούν στην τιμή τους. Και ξέρετε δα σε τι υπόληψη έχουν την προσωπική τους τιμή. Πόσο ειλικρινείς και αδέκαστοι είναι. Πόσο αδιάφθοροι.

Τώρα τα κεφάλια μέσα. Ηρθε η ώρα για να ψηφιστεί η νέα δανειακή σύμβαση και να καταβληθούν τα πολύτιμα ανταλλάγματα που έχουν συμφωνηθεί.

Ας πάρουμε, ωστόσο, την εκδοχή ότι το PSI ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Όπως ακριβώς μας λένε. Καταρχάς δεν θα έπρεπε να ρωτήσουμε το εξής απλό: Πώς αποσοβήθηκε ο κίνδυνος χρεοκοπίας όταν η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα παγκοσμίως η οποία μετά το 2001 επίσημα έχει πτωχεύσει με βάση όλους τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης; Δεν μας έλεγαν ότι ολόκληρη η προσπάθεια έγκειται στο να μη βαθμολογηθούμε σε κατάσταση επίσημης πτώχευσης. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Και οι τρεις μεγάλοι οίκοι αξιολόγησης έχουν βαθμολογήσει την Ελλάδα σε κατάσταση επίσημης πτώχευσης, στο χαμηλότερο σκαλί που έχει βρεθεί χώρα παγκοσμίως μετά τις καταρρεύσεις των Ασιατικών Τίγρεων το 1999. Τα πρώτα δυο χρόνια θυσιών του ελληνικού λαού έγιναν με το στόχο να μη φτάσουμε στο σημείο που τελικά φτάσαμε. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι επιτυχία. Μπορεί να μας στοίχισε κάτι παραπάνω σε ανθρώπινες ζωές, σε εισοδήματα, ανεργία, ανέχεια και σε ύφεση, αλλά χαλάλι του.


Μας είπαν ότι ναι μεν θα γινόταν αυτό με το PSI, αλλά κι αυτό ήταν αναπόφευκτο και γενικά δεν σημαίνει και πολλά πράγματα. Αρκεί να μη συμβεί «πιστωτικό γεγονός» και έτσι πυροδοτηθούν τα περίφημα CDS. Εγινε κι αυτό. Μπορούμε πια να είμαστε απολύτως ικανοποιημένοι. Οι κερδοσκόποι που πόνταραν στη χρεοκοπία της Ελλάδας πήραν γενναίες αποδόσεις. Οι αναλυτές της αγοράς λένε ότι τα ελληνικά CDS αποδείχτηκε η πιο προσοδοφόρα επένδυση των τελευταίων δεκαετιών. Όπως και να ‘χει κάτι είναι κι αυτό.

Είναι κάτι για το οποίο ο ελληνικός λαός οφείλει να είναι εθνικά υπερήφανος!
Δεν πρέπει να μας εξαπατούν. Η Ελλάδα υπέστη τη χειρότερη χρεοκοπία που έχει υποστεί στην ιστορία της. Τουλάχιστον από τα τέλη του 19ου αιώνα. Από την εποχή του Τρικούπη. Κι αυτό γιατί δεν φτάνει το γεγονός ότι ο ελληνικός λαός έχει καταδικαστεί για τις επόμενες δεκαετίες σε απίστευτα βάσανα, σε ανείπωτη μιζέρια χωρίς καμμιά προοπτική, η χώρα έχει πουληθεί «άνευ όρων και αμετάκλητα» -όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στις συμβάσεις και τις συμφωνίες που έχει αποδεχτεί η συγκυβέρνηση των δοσιλόγων – στους δανειστές σαν ένα απλό οικόπεδο. Γη, ήλιος, αέρας, υπέδαφος και ιθαγενείς παραδόθπκαν αμαχητί από τα κόμματα της χρεοκοπίας στην ακόρεστη όρεξη των αγορών και των σύγχρονων αποικιοκρατών.

Σας φαίνονται υπερβολές; Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

Καταρχάς ως προς το κατά πόσο γίνεται «βιώσιμο» το δημόσιο χρέος μετά το PSI, αρκούν μόνο μερικά νούμερα. Η συνολική απομείωση του χρέους εικάζεται ότι θα είναι 105,4 δια ευρώ. Για αυτά η Ελλάδα καλείται να πληρώσει 30 δισ. ευρώ σε ρευστό στους ξένους τραπεζίτες για την ευαρέσκειά τους να συμμετάσχουν στο PSI. Πόσα νομίζετε ότι έβαλαν στο PSI οι ευρωπαϊκές τράπεζες για «κούρεμα»; Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών δεν υπερβαίνουν τα 40 δια ευρώ. Από αυτά κουρεύτπκαν τα 18 δισ. ευρώ. Έκοψαν εικονικά 18 για να εισπράξουν 30 δισ. ευρώ!

Και δεν είναι μόνο αυτά. Το ελληνικό δημόσιο με σύμβαση που υπέγραψε με το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας ήδη από την 1η Μαρτίου, θα δανειστεί 5,7 δισ. ευρώ για να πληρώσει δεδουλευμένους τόκους στους τραπεζίτες κατόχους ομολόγων που μπήκαν για κούρεμα.

Η όλη υπόθεση ήταν εξαρχής τόσο ξεκάθαρα στημένη υπέρ των ευρωπαϊκών τραπεζών, που ακόμη και το Bloomberg (15/3) σχολίαζε: «Η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης του χρέους στην Ελλάδα κατά περισσότερο από ένα χρόνο περιόρισε τις πιθανές απώλειες των τραπεζών, καθώς οι επιχειρήσεις ξεφορτωθήκαν μεγάλο μέρος των ομολόγων τους και το μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου μετατοπίστηκε προς τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Όταν η Ελλάδα για πρώτη φορά διασώθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο το Μάιο του 2010, οι δανειστές σε άλλες χώρες της EE διέθεταν 68 δις δολάρια του δημόσιου χρέους της, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών. Εάν η Ελλάδα είχε πτωχεύσει τότε, οι τράπεζες θα είχαν χάσει 51 δισεκατομμύρια δολ…» Και η Ελλάδα θα είχε γλυτώσει τα μνημόνια.

Τι γίνεται όμως με τους εγχώριους τοκογλύφους; Αυτοί θα φύγουν με άδεια χέρια; Όχι βέβαια. Σε ό,τι αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το σχέδιο που εξετάζει το υπουργείο Οικονομικών προβλέπει ότι το συνολικό πακέτο, αν χρειασθεί, μπορεί να πλησιάσει τα 50 δισ. ευρώ. Δηλαδή, εκτός από τα 23 δισ. ευρώ που θα δοθούν άμεσα, να δοθούν άλλες δύο δόσεις, μία στα τέλη του 2012 και η άλλη το 2013.

Μετράτε ακόμη τα δισ. ευρώ που προορίζονται για τους τραπεζίτες, ή χάσατε το λογαριασμό;

Επίσης άλλα 35 δια ευρώ θα δοθούν στην ΕΚΤ για να πληρωθούν κρατικοί τίτλοι που χρησιμοποίησαν ως εγγύηση οι ελληνικές τράπεζες για να αντλήσουν χρήμα και τώρα δεν έχουν να τους καλύψουν. Πόσο μας κάνουν όλα αυτά; Αισίως 120,7 δισ. ευρώ! Η Ελλάδα καλείται να πληρώσει σε ρευστό 120,7 δια ευρώ για μια εικονική απομείωση χρέους της τάξης των 105,4 δισ. ευρώ. Κι αυτό φυσικά θεωρείται επιτυχία!

Και πού θα τα βρει αυτά η Ελλάδα; Μα φυσικά θα δανειστεί ξανά. Πρόκειται για 109 δια ευρώ νέο δάνειο που δίνει η ευρωζώνη διαμέσου του ΕΤΧΣ έως το 2014 και άλλα 28 δια ευρώ από το ΔΝΤ έως το 2015. Σύνολο νέου δανεισμού; 137 δια ευρώ για την περίοδο 2012-2015, από τα οποία τα 120,7 θα δοθούν, όπως είπαμε, απευθείας στους τραπεζίτες και περισσεύουν άλλα 16,3 δισ. ευρώ για να πληρωθούν τα τρέχοντα τοκοχρεωλύσια του χρέους που έχει παραμείνει. Πόσα είναι αυτά για τπν τριετία 2012-2014; Τουλάχιστον 70 δισ. ευρώ! Πού θα βρεθούν; Από το αίμα αυτού του λαού και τις σάρκες τπς χώρας του.

Στο σημείο αυτό μπαίνει η νέα δανειακή σύμβαση για τα 109 δια ευρώ της ευρωζώνης. Η νέα αυτή δανειακή σύμβαση έχει μια σειρά καινοτομίες:

Πρώτο: Αναγκάζει το ελληνικό κράτος να συμβληθεί με έναν ιδιωτικό οργανισμό, το ΕΤΧΣ, που έχει καθεστώς Ανώνυμης Εταιρείας με έδρα το Λουξεμβούργο.

Δεύτερο: Δεν υπάρχει κανενός είδους δέσμευση για την έγκαιρη εκταμίευση των δόσεων του δανείου από το ΕΤΧΣ. Το Ταμείο αυτό θα μπορεί να εκταμιεύει δόσεις μόνο όσο εκδίδει εγγυημένα από το ελληνικό κράτος δικά του ομόλογα.

Τρίτο: Δεν υπάρχει κανένα χρονοδιάγραμμα καταβολής του δανείου και κυρίως αποπληρωμής του, ούτε δέσμευση για τα επιτόκια που θα κληθεί να πληρώσει το ελληνικό κράτος.

Τι εξασφαλίζει αυτή η δανειακή σύμβαση; Βασικά μόνο ένα πράγμα: ότι οι δανειστές μπορούν με απλή απόφαση των δικαστηρίων του Λουξεμβούργου να εκτελέσουν εναντίον του οφειλέτη εντός της ελληνικής επικράτειας χωρίς κανένα εμπόδιο. Ούτε από την εθνική κυριαρχία, ούτε από οποιαδήποτε άλλη ασυλία ή νομικό κόλλημα. Σ’ αυτό η νέα δανειακή σύμβαση είναι πολύ πιο προχωρημένη και ξεκάθαρη από την πρώτη σύμβαση δανειακής διευκόλυνσης του Μαίου 2010 Να πώς γίνεται η ερμηνεία των δεσμεύσεων της νέας δανειακής σύμβασης με βάση τη γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου του ελληνικού κράτους (Παράρτημα 2 της νέας σύμβασης): Το να μιλήσει κανείς για ξεπούλημα ολκής είναι μάλλον λίγο.

Οπως και να ‘χει θυμηθείτε τι σημαίνει και για ποιον σκοπό έγινε το PSI τώρα που τα κόμματα της χρεοκοπίας θα σας τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Σκεφτείτε όταν όλοι τους εν χορώ κίνδυνολογούν ότι χωρίς αυτούς η χώρα θα οδηγηθεί σε μια μεγάλη περίοδο ανασφάλειας.

Αλήθεια, γνωρίζουν τι σημαίνει ανασφάλεια; Να μην ξέρεις τι θα σου ξημερώσει αύριο. Να μην ξέρεις αν θα μπορείς να τα βγάλεις πέρα ακόμη και για τα πιο στοιχειώδη. Να μην ξέρεις αν θα έχεις να θρέψεις και να στεγάσεις την οικογένειά σου. Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί σήμερα να αισθάνεται σίγουρος ότι θα μπορέσει, αυτός και η οικογένειά του, να επιβιώσει μέσα στους επόμενους μήνες; Και να φανταστείτε ότι το πρώτο κύμα μέτρων του Μνημονίου 2 δεν έχει ακόμη εφαρμοστεί. Επομένως ψήφος στα κόμματα που έχουν δεσμευτεί με τα Μνημόνια και δανειακές συμβάσεις είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος όχι μόνο για την οριστική καταδίκη της χώρας και του λαού της σε μια πορεία αφρικανοποίησης χωρίς επιστροφή.

Αντίθετα, η ανατροπή των Μνημονίων και η καταγγελία των Συμφωνιών με τις οποίες μας αλυσόδεσαν ερήμην μας, είναι ο μόνος δρόμος για να αποκατασταθεί η σταθερότητα πρώτα και κύρια για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Για να αρχίσει ξανά ο Ελληνας να ελπίζει ότι ο ίδιος και τα παιδιά του θα βρίσκουν δουλειά με προοπτική στην πατρίδα τους και με εισόδημα που θα εξασφαλίζει την ευημερία τους, τον οικογενειακό τους προγραμματισμό, την αξιοπρέπειά τους.

Ομως για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι: Πρέπει με κάθε τρόπο να ξεπλυθεί η χώρα από τη σύγχρονη κόπρο του Αυγεία. Από ολόκληρο τον συρφετό πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων, που ρήμαξαν για δεκαετίες αυτήν την έρμη τη χώρα και την οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Πρέπει εμείς οι ίδιοι, εμείς η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, να πάρουμε τη χώρα στα χέρια μας. Πρέπει να πιστέψουμε επιτέλους ότι αυτός ο ευλογημένος τόπος μας ανήκει. Οχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Και μας ανήκει όχι για να τον πουλήσουμε σε τιμή ευκαιρίας, αλλά για να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας και το μέλλον των γενιών που έρχονται.

Κι όταν γίνει αυτό ακόμη κι ο πιο φοβισμένος Ελληνας σήμερα θα ανακαλύψει με έκπληξη πόσο γρήγορα ανατάσσεται αυτή η χώρα, πόσο γρήγορα μπορεί να δει γνήσια βελτίωση στην ίδια την ζωή του και τις προοπτικές του.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ! Ο ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ!

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (3 Απριλίου 1770 - 4 Φεβρουαρίου 1843) ήταν Έλληνας κλέφτης, καπετάνιος, στρατηγός με πρωταγωνιστικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821, πολιτικός, αρχηγός κόμματος, πληρεξούσιος, σύμβουλος της Επικράτειας. Έμεινε γνωστός και ως Γέρος του Μοριά.

Βιογραφία [Επεξεργασία]

Προερχόταν από φημισμένη οικογένεια κλεφταρματολών. Το επώνυμο της οικογένειάς του αρχικά ήταν Τσεργίνης. Αργότερα, σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση που διηγείται ο ίδιος ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο παππούς του, Γιάννης Μπότσικας (Τσεργίνης), υιοθέτησε το «Κολοκοτρώνης» ως οικογενειακό όνομα, σαν μετάφραση του αρβανίτικου παρωνυμίου "Μπιθεκούρας" που του αποδόθηκε από κάποιον Αρβανίτη^[1]. Ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας, καταγόταν από το Λιμποβίσι της Καρύταινας και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Αλωνίσταινα της Αρκαδίας που ήταν τόπος καταγωγής της μητέρας του, Ζαμπία Κωτσάκη (εκεί κατέφυγαν οι δυο τους μετά τον θάνατο του πατέρα). Ο πατέρας του Θεόδωρου, Κωνσταντής Κολοκοτρώνης, πήρε μέρος στην ένοπλη εξέγερση που υποκινήθηκε από την Αικατερίνη Β' της Ρωσίας το 1770 και σκοτώθηκε μαζί με δύο αδελφούς και τον φημισμένο Παναγιώταρο στον πύργο της Καστάνιτσας από τους Τούρκους. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης εισχώρησε στα σώματα των κλεφτών της Πελοποννήσου και στα 15 του έγινε καπετάνιος. Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, το 1805 πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου κατά τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

Έφιππος Κολοκοτρώνης μπροστά από το κτίριο της παλιάς Βουλής

 

Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξή του από τους Τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου. Κατάφερε - μαχόμενος - να διαφύγει τελικά με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα ανατολικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα ρωσοκρατούμενα Κύθηρα με ενδιάμεση στάση στην Ελαφόνησο λόγω κακοκαιρίας. Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο και τιμήθηκε με τον βαθμό του ταγματάρχη για τη δράση του εναντίον των Γάλλων.
Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο. Ως απεσταλμένος της στη Μάνη σήκωσε τη σημαία της Επανάστασης στην Καλαμάτα στις 23 Μαρτίου 1821. Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (14 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο, αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου πολλές φορές προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στους αντιπάλους, αλλά παρόλα αυτά δεν απέφυγε τη ρήξη. Μετά από ένοπλες συγκρούσεις, ο ίδιος και ο γιος του συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν στο Ναύπλιο.
Αξιοσημείωτη είναι η αναφορά του Κολοκοτρώνη στα απομνημονεύματά του σχετικά με την κατάληψη της Τριπολιτσάς:

    Όταν έμβηκα εις την Τριπολιτσά, με έδειξαν τον Πλάτανο εις το παζάρι όπου εκρέμαγαν τους Έλληνας. Αναστέναξα και είπα: «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί», και διέταξα και το έκοψαν.    

Άγαλμα του Θ. Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια

 

Ο Σουλτάνος ζήτησε τη βοήθεια της Αιγύπτου για να σταματήσει την Επανάσταση, οπότε ο γιος του Μεχμέτ Αλή και διάδοχος του αιγυπτιακού θρόνου Ιμπραήμ αποβιβάστηκε το 1825 στην Πελοπόννησο. Η Σφακτηρία και το Ναυαρίνο έπεσαν στα χέρια των Αιγυπτίων και τότε ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε για να αντιμετωπίσει τον Ιμπραήμ μαζί με τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη. Χωρίς πολυάριθμο στρατό ξεκίνησε και πάλι τον κλεφτοπόλεμο, που διήρκεσε ως το 1828, όταν στην Ελλάδα έφτασε το στράτευμα του στρατηγού Μεζόν με εντολή του Καρόλου Ι´ της Γαλλίας για να διασώσει την Ελλάδα από τα αιγυπτιακά στρατεύματα (η Γαλλική Εκστρατεία του Μωριά).
 

Αξίζει να τονιστεί η στρατηγική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη, καθώς διοικούσε τα στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του κλεφτοπολέμου, ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου. Ενδεικτικό της δυσκολίας του αγώνα του 21 είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα απομνημονεύματα του.

    O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου.    

Επίσης μεγάλη σημασία έδινε στην καταστροφή των πόρων (τροφές - ζωοτροφές) του αντιπάλου, καθώς και στην εξασφάλιση τροφής για το στράτευμα του. Αναγνώρισε πολλές φορές το έργο και τη σημασία των Ελλήνων κτηνοτρόφων, που εξασφάλιζαν με τα χιλιάδες ζώα τους τροφή για την υποστήριξη των μαχητών και γενικά της επανάστασης.
Ως το τέλος της Επανάστασης ο Κολοκοτρώνης συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα της εποχής.

Τα όπλα και η περικεφαλαία του Κολοκοτρώνη

 

Υπήρξε ένθερμος οπαδός της πολιτικής του Καποδίστρια και πρωτοστάτησε στα γεγονότα για την ενθρόνιση του Όθωνα. Το 1833, όμως, οι διαφωνίες του με την Αντιβασιλεία τον οδήγησαν, μαζί με άλλους αγωνιστές, πάλι στις φυλακές του Ιτς-Καλέ στο Ναύπλιο με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας και στις 25 Μαΐου 1834, μαζί με τον Πλαπούτα, καταδικάστηκε σε θάνατο. Έλαβε χάρη μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, οπότε και ονομάστηκε στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της Επικρατείας». Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κολοκοτρώνης υπαγόρευσε στον Γεώργιο Τερτσέτη τα «Απομνημονεύματά» του, που κυκλοφόρησαν το 1851 με τον τίτλο Διήγησις συμβάντων της ελληνικής φυλής από τα 1770 έως τα 1836 και τα οποία αποτελούν πολύτιμη πηγή για την Ελληνική Επανάσταση. Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης πέθανε μια νύχτα του 1843 από εγκεφαλικό επεισόδιο, επιστρέφοντας από γλέντι στα βασιλικά ανάκτορα.
Σημείο αναφοράς της ομιλίας του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στη Πνύκα (1838) αποτελεί το παρακάτω απόσπασμα:

«

Όταν αποφασήσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν εσυλογισθήκαμε, ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχομε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε: «Που πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;», αλλά , ως μία βροχή, έπεσε σε όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και οι κληρικοί, και οι προεστοί, και οι καπεταναίοι, και οι πεπαιδευμένοι, και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.

»

Παιδιά του ήταν ο Γιάννης, που έγινε στρατιωτικός και μετέπειτα πρωθυπουργός, ο Κωνσταντίνος, ο Πάνος, που δολοφονήθηκε το 1824, ο μετέπειτα συνονόματος Πάνος και η Ελένη, σύζυγος του Νικήτα Δικαίου.

Το ταφικό μνημείο του Κολοκοτρώνη στο Α' Νεκροταφείο της Αθήνας