Η μεγάλη κομπίνα της εξόδου στις αγορές και που αποσκοπεί

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Τελικά ο Τσίπρας και η παρέα του, έχουν βάλει τον Ελληνικό λαό στο «καναβάτσο» και τον κτυπούν αλύπητα με ψέματα και αφαίμαξη. Αυτά είναι τα όπλα τους και με αυτά πορεύονται εδώ και δύο χρόνια.

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι, ο Ελληνικός λαός δεν έχει δείξει την πρέπουσα αντίδραση και αντίσταση απέναντι στην πολεμική που δέχεται από τους Αριστερό-λαικοδεξιούς του σχήματος ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που κυβερνούν  τη χώρα με πολιτικές 

εντολές τρίτων!

Ήρθε βλέπετε και το Καλοκαίρι και έτσι, για μια φορά ακόμητα πράγματα άρχισαν να κινούνται  στο «ρελαντί» μέχρι το Φθινόπωρο. Τότε όμως  είναι που ο κόσμος θα δεχθεί την πανταχούσα των νέων μέτρων και των νέων φόρων και τότε θα δούμε πως θα κινηθεί για τη συνέχεια. Να λοιπόν γιατί αυτή  η κυβέρνηση υπερηφανεύεται ότι  όλα κυλάνε μια χαρά και συνεχίζει ακάθεκτη το έργο που της έχει ανατεθεί.

Στην κατάσταση λοιπόν αυτή,  η κυβέρνηση βρήκε και  την ευκαιρία που ζητούσε. Μια ευκαιρία  για να βγει στις περιβόητες αγορές και να στήσει ακόμα μια οικονομική και πολιτική  κομπίνα στις  πλάτες  της Ελληνικής οικονομίας και του Ελληνικού λαού και να την παρουσιάσει μάλιστα σαν μια τεράστια επιτυχία! Αυτό θα πει πολιτική ταχυδακτυλουργία.  

Ας δούμε λοιπόν τι πέτυχε η κυβέρνηση με την έξοδο που έκανε στις αγορές και που αποσκοπεί.

1.Πάνω από όλα έπαιξε ένα επικοινωνιακό  παιχνίδι, που το αξιοποίησε κατά τον καλλίτερο τρόπο, για να πείσει όλους εμάς τους «ιθαγενείς» ότι οι αγορές εμπιστεύθηκαν την οικονομία μας, γιατί τώρα αυτή σταθεροποιείται και σε λίγο θα αρχίσει  την ανοδική της πορεία. Αυτό φυσικά θα σημάνει  και την αρχή του τέλους της κρίσης!!

2. Το σίγουρο  είναι ότι σε αυτήν την έξοδο  στις αγορές, ακούσαμε και διαβάσαμε ότι συνωστίσθηκαν πολλά συμφέροντα και παίχθηκαν μεγάλα ποσά για μπίζνες. Και ακόμη ότι, στο νέο παραμύθι για ανάπτυξη που εκτύλιξε η κυβέρνηση,  συνέπεσαν τόσο οι δικές της χαρές, όσο και οι εκτιμήσεις των «θεσμών, αλλά  και του Σόϊμπλε! Άραγε πως γίνεται αυτό;

3. Η Έξοδος στις αγορές έδωσε την ευκαιρία στην κυβέρνηση να στείλει το μήνυμα που ήθελε, όχι μόνο για τις καλές προοπτικές της οικονομίας που αναφέραμε, αλλά και για  τη βιωσιμότητα του χρέους και την τήρηση από πλευράς της στο ακέραιο όλων των συμφωνημένων με τους θεσμούς. Συνεπώς η έξοδος και η έκδοση του πρώτου ομολόγου, θα δούμε πολύ γρήγορα  ότι θα σταματήσει κάθε συζήτηση για διαγραφή χρέους, καθώς η χώρα, υποτίθεται ότι  θα μπορεί να εξασφαλίζει από τις αγορές τα αναγκαία κεφάλαια για την εξυπηρέτηση του.

4.Με την έξοδο στις αγορές, επισημοποιείται η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών μέχρι το έτος 2060, αφού η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι από το καλοκαίρι του 2018 βγαίνουμε από τα μνημόνια και έτσι δεν θα έχουμε ανάγκη από τη χρηματοδότηση των «θεσμών», αλλά θα δανειζόμαστε από τις αγορές. Η άποψη αυτή κρύβει την μεγάλη  κουτοπονηριά της κυβέρνησης,  αφού έχει δεσμευτεί στους θεσμούς σε μέτρα για μετά το 2018 και επίτευξη στόχων μέχρι το 2060.

5. Την έξοδο στις αγορές τη δοκιμάσαμε για τα καλά  το 2014 με τον  Σαμαρά, επομένως σήμερα η έξοδος είναι ένα  ξαναζεσταμένο πιάτο φαγητού και τίποτα παραπάνω. Τότε όμως ο Τσίπρας και όσοι σήμερα από τους δικούς του πανηγυρίζουν, κατηγορούσαν τον Σαμαρά ότι με τα επιτόκια που δανείστηκε αυξήθηκε το χρέος. Αυτός όμως ήταν και ο λόγος που πρότειναν πως αντί για έξοδο στις αγορές, είναι  προτιμότερη  η διαγραφή χρέους. Τώρα όμως όλα αυτά, είναι ψηλά γράμματα για τους ψευτοθόδωρους.

6. Η κυβέρνηση με την έξοδο στις αγορές, δανείστηκε με υψηλό  επιτόκιο  4,626 (άσχετο αν αυτό είναι καλλίτερο από το 4,95  που δανείστηκε η κυβέρνηση Σαμαρά) και αυτό σημαίνει ζεστό χρήμα για τους τραπεζίτες μέχρι 3 δις ευρώ. Δηλαδή πήραμε ψίχουλα και δόθηκαν εξασφαλισμένα ψηλά κέρδη για τους τραπεζίτες. Άραγε με το αζημίωτο;

7. Με δεδομένα:  

α) τη μη βιωσιμότητα του χρέους,

β) τη μακροχρόνια ύφεση της οικονομίας,

γ) την κατάσταση φτώχειας της πλειοψηφίας των Ελλήνων και

δ)την από-επένδυση και την απαξίωση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας,

η έξοδος στις αγορές, ακόμα και με τους  όρους που επιτεύχθηκε και για τους οποίους ζητωκραυγάζει η κυβέρνηση, εκείνο που φαίνεται ότι πέτυχε, εκτός από το να δώσει φρέσκο και πολύ χρήμα στα διεθνή κοράκια,  είναι να κερδίσει πολιτικό χρόνο, σε βάρος του λαού για να συνεχίσει το γκρέμισμα της χώρας.

Αλλά μέχρι πότε;

Ο πόλεμος για τον έλεγχο της Δικαιοσύνης

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Και ξαφνικά, λες και χάθηκαν με μιας τα προβλήματα των Ελλήνων και όλα έχουν τακτοποιηθεί στη χώρα της κρίσης και των μνημονίων και τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας άρχισαν να πετροβολούνται μεταξύ τους με απώτερο  και  ενδόμυχο σκοπό και στόχο τον έλεγχο της Δικαιοσύνης!

Αφού λοιπόν οι κυνηγοί της εξουσίας, ως  εντολοδόχοι ξένων δανειστών,  είναι πάρα πολύ δύσκολο να διασταυρώσουν τα σπαθιά τους πάνω από τα  φλέγοντα ζητήματα  της οικονομίας και γενικότερα  της διακυβέρνησης της χώρας, επειδή  όλοι τους ακριβώς  τις ίδιες ξενόφερτες πολιτικές  υπηρετούν, αίφνης  τόριξαν στον πόλεμο για τα «μάτια της Θέμιδος»!

Έτσι όλοι οι Έλληνες παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μιαν άγρια αντιπαράθεση, έναν  πραγματικό λεκτικό πόλεμο, στον οποίο συμμετέχουν εκτός από την κυβέρνηση και τη μείζονα αντιπολίτευση και τα άλλα κόμματα του κοινοβουλίου, οι ενώσεις των δικαστών, οι βαρόνοι των ΜΜΕ, διάφοροι επιχειρηματίες, αλλά  και πολλοί άλλοι.

Ο πόλεμος αυτός διεξάγεται με τέτοια ένταση, ώστε  η κάθε πλευρά εμπλεκομένων αδυνατεί να δει το μέγεθος της καταρράκωσης του θεσμού που φέρνουν αυτές οι συγκρούσεις τους. Αυτό όμως είναι και το τίμημα μιας διαπάλης που διεξάγεται για πολλά χρόνια τώρα, γιατί αυτή  είναι  ένα από τα συστατικά που εκτρέφει και συντηρεί το ίδιο  το σύστημα.

Δηλαδή στην  πραγματικότητα  αυτή η διαμάχη,  δεν εξυπηρετεί κανέναν  απολύτως σκοπό που  έχει να κάνει με τη διόρθωση θεμάτων που ταλανίζουν τη  Δικαιοσύνη, αλλά  αυτό που  επιζητείται   είναι ο έλεγχος της  από την εκάστοτε κυβέρνηση. Και εκεί υπάρχει η αντίδραση πρωτίστως της αντιπολίτευσης, για να επηρεάζει και αυτή με το δικό της τρόπο αποφάσεις, λειτουργούς, εμπλεκόμενους με τη δικαιοσύνη κλπ.

Η αλήθεια είναι ότι παρόμοια θέματα παρατηρούνται  στο χώρο τη Δικαιοσύνης σε  όλον τον κόσμο και δύσκολα βρίσκει κανείς πολιτικές δυνάμεις που ανήλθαν στην εξουσία και δεν  προσπάθησαν για την κατάκτηση αυτού του στόχου. Μπροστά στην κατάσταση αυτή, η δικαστική εξουσία, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με αποτυχία  παλεύει για  να μπορέσει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της, αξιοποιώντας το θεσμικό οπλοστάσιο που διαθέτει. Σήμερα βέβαια το οπλοστάσιο αυτό έχει πλήρως ανατραπεί, αφού προσαρμόστηκε και αυτό στις απαιτήσεις των δανειστών.  

Στην ουσία όμως και αυτό που  καταλαβαίνουν όλοι οι Έλληνες, ακόμη και οι πλέον  ανυποψίαστοι είναι, ότι αυτό που λέγεται ως ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης έχει προ πολλού εγκαταλείψει το σκάφος της, με τρόπο πολύ εκκωφαντικό και προκλητικά φανερό. Και  αυτό  αποτυπώνεται πολύ καθαρά και  στις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης, αφού όταν προσμετρείται  η Δικαιοσύνη ως θεσμός, την βρίσκουμε να  έχει κατρακυλήσει πολύ κάτω στην βαθμίδα αξιολόγησης, σε σχέση με άλλους θεσμούς, έστω και αν αυτή θεωρείται «καταφύγιο» για κάθε αδικούμενο πολίτη.

Αυτή η διαπίστωση γίνεται όλως ιδιαίτερα φανερή ιδιαίτερα στους υψηλότερους βαθμούς της ιεραρχίας  της  Δικαιοσύνης,  αφού από αυτό το « σκαλοπάτι» δεν μας έχουν συνηθίσει για την ανεξαρτησία της,  χωρίς βέβαια  να  ισχυριζόμαστε ότι δεν υπάρχουν και οι θεματοφύλακες του θεσμού, που κάνουν πάρα πολύ καλά τη δουλειά τους, έστω και σαν ύφαλοι του συστήματος.

Επειδή λοιπόν  η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ως θεσμός, μπορεί και να μην είναι  απόλυτα εφικτός, για αυτό οι εκάστοτε κυβερνήσεις προσπαθούν να την ρυμουλκούν προς τις δικές της πολιτικές επιδιώξεις και από τη άλλη πλευρά η αντιπολίτευση,  δίνει τις δικές της μάχες δήθεν για την ανεξαρτησία της, προφανώς  για να «έχει λαμβάνειν».

Έτσι με το πέρασμα των χρόνων, μάθαμε ότι κάπως έτσι λειτουργεί το σύστημα και πως κάπως έτσι εξελίσσεται  το «παιχνίδι» αυτό. Όμως ακόμη και στα   παιχνίδια, ξέρουμε ότι υπάρχουν κανόνες και όρια, που δεν μπορούν να ξεπερνιούνται. Στην προκειμένη δε χρονική συγκυρία και με τα όσα παρατηρούνται γύρω από το θεσμό της  Δικαιοσύνης,  τα όρια αυτά, όχι μόνο έχουν ξεπεραστεί , αλλά έχουν αρχίσει να εξαφανίζονται κάτω από το βάρος της δήθεν πολιτικής αντιπαράθεσης. Και αυτό δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς, παρακολουθώντας δικαστικές αποφάσεις και τις αντίστοιχες αντιδράσεις που προέρχονται από  αυτές.

Δεν μπορεί λοιπόν να πείσουν κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις ότι τάχα  δίνονται «μάχες»  για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αφού η μόνη μάχη που δίνεται στην πραγματικότητα είναι αυτή  για την χειραγώγηση της και το μόνο χειροπιαστό  αποτέλεσμα που επέρχεται από αυτές τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, είναι  η καταρράκωση του θεσμού που φέρνει και την συνολική αποθέσμιση στη χώρα!

Για αυτό, εκείνο που χρειάζεται είναι ο αγώνας των πολιτών και όλων των υγειών  φορέων, να προσπαθήσουν από κοινού και να παλέψουν για  μια εκ νέου  θέσμιση ,  που δεν θα αφήνει κανένα περιθώριο σε καμία κυβέρνηση, σε κανένα κόμμα να παίζει με τους θεσμούς προς χάριν των όποιων άλλων συμφερόντων, πέραν των εθνικών και των συμφερόντων των Ελλήνων πολιτών.

Οι sparkasse στην Πελοπόννησο

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σταθόπουλος

Δεν είμαι και δεν διεκδικώ την ιδιότητα του προφήτη, αλλά μπροστά στα μάτια μου, έχω την εικόνα του πάμφτωχου και ελεεινού  Έλληνα , να διεκδικεί δάνειο από Γερμανική τράπεζα προκειμένου να το χρησιμοποιήσει για αγορά Γερμανικών αποκλειστικά προϊόντων από Γερμανικές επιχειρήσεις  ή να πληρώνει ενοίκιο για να συνεχίσει να κατοικεί στο σπίτι του ή να εργάζεται στην επιχείρησή του.

Αναφέρομαι βέβαια στην πολιτική συμφωνία που υπογράφηκε στις αρχές  Μαΐου, για επέκταση του δικτύου συνεταιριστικών  τραπεζών "Sparkasse" στην Πελοπόννησο , παρουσία του περιφερειάρχη Πέτρου Τατούλη, του υφυπουργού οικονομικής συνεργασίας και ανάπτυξης της Γερμανίας Γιοακίμ Φούχτελ και του εκπροσώπου και στελέχους των Γερμανικών τραπεζώνCalw Helmut Riegger.

"Έξις δευτέρα φύσις" Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου έλεγε ο Αριστοτέλης.

 Το ψέμα είναι η δεύτερη φύση των πολιτικών, μπορεί και η πρώτη συνεπικουρούμενη  βεβαίως από το DNA.

Όταν λοιπόν  συνειδητοποιήσει  και ο πλέον αδαής και ο πλέον " σίγουρος" πως δεν υφίσταται ιδιοκτησία στις αποικίες, τότε θα τείνει χέρι βοήθειας το  Γερμανικό τραπεζικό σύστημα.

Και αν εδώ μιλούσαμε για ντόπιους τοκογλύφους, θα βιώσουμε στο πετσί μας και τον τοκογλύφο κατακτητή.

Βλέπετε  όλοι αυτοί  καταστρώνουν  τα  όποια σχέδιά τους βασιζόμενοι  σε μία πολύ βασική αρχή: Την κοντή μας μνήμη.

Όταν οι όποιες επιχειρήσεις επιβιώσουν χρειασθούν μία περαιτέρω στήριξη ο Γερμανός θα είναι πάντα εδώ- μήπως έλλειψε και ποτέ (Μητσοτάκης, Σημίτης)- για να " βοηθήσει" με το αζημίωτο φυσικά.

Όσο εμείς θα ασχολούμαστε με τις κλειστές ή χαμένες λίστες, την από καιρό ξεπουλημένη δικαιοσύνη, τον κουλουρά, τον λαϊκατζή, έναν ηλίθιο  με το παρατσούκλι Άδωνης και ότι πληροφορία παίρνουμε έρχεται από τα εξαγορασμένα Μ.Μ.Ε και τους επίσης εξαγορασμένους πολιτικούς, ο υφυπουργός οικονομικής  συνεργασίας και ανάπτυξης  της  Γερμανίας  Γιοακίμ  Φούχτελ , θα δρα στο παρασκήνιο ετοιμάζοντας την "τελική λύση".

Από το 2012 , με τις ευλογίες του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε κυκλοφορεί και βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη η ιδέα της συνεργασίας των συνεταιριστικών τραπεζών.

Βέβαια χωρίς την στήριξη των πάντα "πρόθυμων" και έτοιμων από καιρό  ντόπιων δωσίλογων , δεν θα μπορούσε να  υπογραφεί και επιτευχθεί οτιδήποτε βλαπτικό για την χώρα μας.

Τελικά όσο και αν έχει μειωθεί η πρωτογενής παραγωγή στην χώρα μας, υπάρχει κάποιος τομέας που βρίσκεται σε διαρκή άνθηση: Η παραγωγή  προδοτών , ανθρώπων χωρίς φιλότιμο χωρίς ενδοιασμό μπροστά σε οτιδήποτε, προκειμένου να αποκτήσουν όσο περισσότερο χρήμα  και όσο καλύτερη διαβίωση και διασκέδαση μπορούν να αποκομίσουν στην διάρκεια του σύντομου βίου τους .

Δεν μένει πολύς χρόνος. Σε λίγο θα αφαιρέσουν και το τελευταίο σωληνάκι που μας κρατά στην ζωή.

ΩΡΙΜΑΣΤΕ- ΘΥΜΩΣΤΕ -ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΤΕ

Και νέα δεσμά τα άλλα 21 προαπαιτούμενα...

Με την υπογραφή του πρωθυπουργού για να παραμείνει το ΔΝΤ

Δεν πρόλαβε καλά καλά να τελειώσει το πολύμηνο μαρτύριο της... δεύτερης αξιολόγησης και ξανά στον σταυρό ο ελληνικός λαός, με νέα δεσμά, κατ’ απαίτηση του ΔΝΤ, για να δεήσει να πει το «ναι» στο αίτημα της κυβέρνησης να παραμείνει στο πρόγραμμα, να μη μας ε­γκαταλείψει...

Και δεν είναι τίποτε δευτερεύοντα τα νέα μέτρα, που θα πρέπει να υλοποιηθούν μέχρι του χρόνου τον Ιούνιο και θα φέρουν κι άλλο σφίξιμο στο ζωνάρι... Στην επιστολή προς το ΔΝΤ, την οποία υπογράφουν ο πρωθυπουργός, ο υπουργός Οικονομικών και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, επισυνάπτεται λίστα με 21 δεσμεύσεις – νέες παραχωρήσεις, μεταξύ των οποίων είναι το να μπουν άμεσα καπέλο στον υπουργό Οικονομικών «ανεξάρτητοι ελεγκτές», που θα έχουν τον χειρισμό των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα, και να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή το σύστημα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Κατά τα άλλα, είμαστε ανεξάρτητο κράτος, με το ΔΝΤ και τους... «θεσμούς» να αποφασίζουν για εμάς... Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση δεσμεύεται – αυτή είναι η... κυριαρχία που έχει η Ελλάδα: 1. Να υιοθετήσει έως τον Σεπτέμβριο νομοθεσία με την οποία θα τίθεται ανώτατο όριο στις συμβάσεις ορισμένου χρόνου για το 2017 και το 2018 και θα διασφαλίζεται πως όποιες συμβάσεις μετατραπούν από ορισμένου σε αορίστου χρόνου με δικαστικές αποφάσεις δεν θα επηρεάζουν τους στόχους του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος 2018-2021. 2. Να ολοκληρώσει τον επανυπολογισμό των συντάξεων (Δεκέμβριος 2017). 3. Να διορίσει ανεξάρτητους ελεγκτές για την εκκαθάριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα (Σεπτέμβριος 2017). 4. Να εξισώσει τις αντικειμενικές με τις εμπορικές αξίες των ακινήτων (Δεκέμβριος 2017). 5. Έως τον Σεπτέμβριο να υιοθετηθούν αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, που θα προβλέπουν ότι προκειμένου να υπάρχει απαρτία για να αποφασιστεί απεργία θα πρέπει να συμμετέχει το 50% των εργαζομένων που εκπροσωπούνται στα σωματεία. 6. Να ολοκληρώσει την εφαρμογή των συστάσεων του ΟΟΣΑ για την απελευθέρωση των αγορών (toolkit III). 7. Να υιοθετήσει οριζόντια μέτρα προκειμένου να διευκολυνθεί η αδειοδότηση επενδύσεων. 8. Να νομοθετήσει την άρση των περιορισμών (γεωγραφικών, τιμολόγησης, εγκατάστασης κ.λπ.) σε σημαντικά επαγγέλματα, όπως παροχής υγείας, νομικών υπηρεσιών κ.ά. 9. Να εφαρμόσει πλήρως το πλαίσιο του εξωδικαστικού συμβιβασμού. 10. Να θέσει σε πλήρη εφαρμογή το σύστημα ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για δανειολήπτες που δεν εξυπηρετούν τα δάνειά τους. Και έπεται συνέχεια... Στην επιστολή, η οποία απευθύνεται στη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, αναφέρεται ότι το νέο πρόγραμμα που ζητάει η κυβέρνηση θα έχει διάρκεια 13 μηνών και... 12 ημερών (!) και θα περιλαμβάνει νέα χρηματοδότηση 1,6 δισ. ευρώ – κι άλλο δάνειο, δηλαδή. Αναφέρεται, μάλιστα, ότι η... διευκόλυνση θα λήξει στις 31 Αυγούστου 2018!  Ακόμη, υπάρχει ρητή δέσμευση ότι αν υπάρξει απόκλιση από τους στόχους θα παρθούν... διορθωτικά μέτρα, η δε υλοποίηση του προγράμματος θα αξιολογείται από το ΔΝΤ ανά εξάμηνο, με την πρώτη αξιολόγηση στις 15 Φεβρουαρίου 2018 και τη δεύτερη τον Δεκαπενταύγουστο (της Παναγίας – βοήθειά μας).  Δεν μένει, όμως, μόνο εκεί η κυβέρνηση. Παραθέτει στην επιστολή τα μέτρα που έχουν ήδη θεσμοθετηθεί για τη διετία 2019-2020! Βάζουν Επίτροπο στη ΔΕΗ! Το παζλ της... πλήρους κυριαρχίας της Ελλάδας συμπληρώνεται με την επιβολή επόπτη (στην ουσία Επιτρόπου) στη ΔΕΗ. Αποδεχθήκαμε να συμμετέχει από δω και πέρα η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) στην κατάρτιση της λίστας με τις προς πώληση λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ. Και γενικά θα έχει εποπτικό ρόλο σε όλον τον επιχειρησιακό σχεδιασμό της ΔΕΗ, με τη Διοίκησή της σε ρόλο κλητήρα...  Από το ΠΑΡΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ευθύνη των δανειστών η Ταπείνωση και η Ένδεια των Ελλήνων, πρωτίστως όμως των υποταγμένων κυβερνήσεών τους. Πώς μπορεί να λήξει το μαρτύριο;

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Με την φτώχεια να κτυπάει στο κόκκινο και να βρίσκεται στην πόρτα των περισσότερων πλέον Ελλήνων, ο λαός βρίσκεται σε απόγνωση. Και όταν ένας Λάος που υφίσταται όλα αυτά τα δεινά, που βιώνει ο Ελληνικός, επόμενο είναι να αδυνατεί να αμυνθεί απέναντι σε αυτούς που ευθύνονται για την κατάντια του και να υπερασπιστεί το δίκιο του. Στην περίπτωση όμως αυτή, θα χρειαστεί και  τη δικαιοσύνη, για την άμυνά του. Την έχει;

Θυμάμαι μια περίπτωση πριν από λίγα χρόνια, όταν εκδικαζότανε η υπόθεση της αναστολής είσπραξης φόρων εισοδήματος, ο δικαστής ενώπιον του ακροατηρίου δήλωσε τότε, ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι, αφού η διοίκηση(η κυβέρνηση) έχει λάβει θέση. Τότε ο ΓΓ του ΕΠΑΜ Δημήτρης Καζάκης, εξεταζόμενους ως μάρτυρας υπεράσπισης, δήλωσε. «Να δεχθούμε τη θέση αυτή, όμως  εσείς ως εκπροσωπών το δίκαιο με την  απόφασή σας,  μπορείτε να πείτε σε όλον αυτόν τον κόσμο που με αγωνία παρακολουθεί τη δίκη και θέλει να ακούσει τη δικαίωσή του, που και εσείς εμμέσως αναγνωρίζεται , που πρέπει να αποταθεί για να βρει το δίκαιο; Τι πρέπει να κάνει; Να επαναστατήσει;» Και η ατμόσφαιρα τότε σείστηκε από τα χειροκροτήματα, παρά την προσπάθεια του δικαστή να διατηρήσει την τάξη….

Έκτοτε πέρασαν χρόνια και ο Έλληνας πολίτης, με αυτά που  περνάει κάθε ημέρα, τον έχουν προτρέψει να συνειδητοποιήσει ότι δυστυχώς, ούτε το προπύργιο της δημοκρατίας η δικαιοσύνη, μπορεί πλέον να σταθεί δίπλα του, αφού οι εκατοντάδες των Νόμων που ψήφισαν οι διαδοχικές κυβερνήσεις, υποτελείς στην ουσία ξένων συμφερόντων, έχουν αλλάξει το δικαιακό σύστημα εκ βάθρων.

Και αυτή η πραγματικότητα έρχεται ως φυσική συνέπεια της εξαπάτησης, της υποτέλειας και της εξάρτησης από εκείνους που στη πιο ήπια περίπτωση επιβουλεύονται την περιουσία της Ελλάδας και των Ελλήνων και στην χειρότερη,  απειλούν ανοιχτά με κάθε είδους ποινές, ακόμη και με εξαφάνιση ή με "τιμαριοποίηση" τη χώρα. Έτσι φυσική κατάληξη τις περισσότερες φορές είναι, ότι σε κάποια στιγμή και ο απελπισμένος να χάνει τον προσανατολισμό του και τη δύναμή του  να αντισταθεί.

Ακόμη όμως και στην περίπτωση αυτή, δεν πρέπει να παύει να υπάρχει η δικαιοσύνη με όσα εμπόδια και αν της έχουν βάλει. Γιατί η δικαιοσύνη λογίζεται ως η κράτιστη των αρετών, η όποια όμως έχει την πηγή της στην ανιδιοτέλεια και στο ελεύθερον της συνείδησης και της ψυχής!

Όμως όταν ο πολίτης βλέπει, είτε εν ενεργεία δικαστές να μεταπηδούν ευκόλως σε ένα κόμμα και μάλιστα να εκλέγεται σε θέση βουλευτή Επικρατείας και την άλλη, αμέσως  μετά  τη συνταξιοδότησή του, να αναλαμβάνει  θώκο ευθύνης  «παρά τω πρωθυπουργώ», πως και σε τι να πιστεύει σε σχέση με τους λειτουργούς της δικαιοσύνης;

Θα μου πείτε ότι  υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις και εκεί πρέπει να προσβλέπει ο πολίτης, για να μην τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι, έστω και αν αυτές οι ανεξάρτητες φωνές είναι λίγες στα χρόνια της κρίσης και στο σημείο αυτό να συμφωνήσουμε.

Όμως, Με αυτά και με κείνα ο κάθε πολίτης  πρέπει σοβαρά να σκεφτεί για το μέλλον του, το μέλλον της οικογένειάς του και αυτό  της πατρίδας του. Πως και που θα βρει τη δικαίωσή του; Εκτός από τη δικαιοσύνη, όπως προαναφέρθηκε, που χρειάζεται να λειτουργήσει με σκοπό την άμυνα του κάθε κατατρεγμένου και καταπιεζόμενου πολίτη, υπάρχει και η ενεργητική άμυνα, αυτή που μπορεί ο κάθε ένας από εμάς, να την  ενεργοποιήσει  με την οργάνωση και τον μαζικό αγώνα.

Ο κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, ας δει ξεκάθαρα το πρόβλημα που έχει, ας αφουγκραστεί καλά το τι του λένε οι πολιτικές δυνάμεις που επαγγέλλονται λύση στα βάσανα και στη φτώχεια του, ας ζυγίσει σωστά και ας αποφασίσει, για το:

- Ποιος μπορεί να του δώσει εισόδημα και με ποιον τρόπο;

-Ποιος μπορεί να του εξασφαλίσει δουλειά και πώς;

-Ποιος μπορεί να δώσει τέλος πια στην «ταλαιπωρημένη»  παιδεία;

-Ποιος μπορεί να του εξασφαλίσει την ασφάλειά του και με ποιον τρόπο;

Εμείς μια πρόταση κάνουμε από εδώ.

Ο κάθε ενδιαφερόμενος Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα, αν τα παραπάνω ερωτήματα  που διάβασε νομίζει ότι τον αφορούν, τότε:

 Ας μελετήσει και όσα λέει το ΕΠΑΜ και το κυριότερο, το πως θα υλοποιήσει τα όσα λέει! Γιατί και αυτό έχε τη σημασία του. Όμως, το σπουδαιότερο όλων είναι τι θα γίνει που στην περίπτωση και του ΕΠΑΜ έχουμε μία από τα ίδια;

Αν κανείς πραγματικά  θέλει να δει τα παραπάνω πως μπορούν να υλοποιηθούν, ας ανατρέξει στην ιστοσελίδα του ΕΠΑΜ και εκτός των άλλων ας αναζητήσει τα 15 βήματα (συνοπτικά) που μας βγάζουν από την κρίση και τη Νομική Δέσμευση του ΕΠΑΜ, που έχει αναλάβει  έναντι των Ελλήνων Πολιτών, στην περίπτωση που δεν μπορέσει ή αθετήσει τα όσα υπόσχεται στο πρόγραμμά του.

Για ποια ΕΕ μιλάμε και για ποιους συμμάχους;

  

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Ειλικρινά είναι δύσκολο να αντιληφθεί ο κάθε  νοήμων, πως μπορεί να θεωρείται αυτή η Συμμαχία που συμμετέχουμε η ΕΕ, σαν  ένας Οικονομικός και Κοινωνικός οργανισμός στον οποίο η Οικονομική Αλληλεγγύη, ο σεβασμός του Κοινοτικού και  Διεθνούς Δικαίου και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι οι  βάσεις του.  Και το λέμε αυτό, με κάθε επίγνωση, επειδή έχουμε  μπροστά μας όλα αυτά τα χρόνια της συμμετοχής μας,  την πρακτική και τα αποτελέσματα του Οργανισμού αυτού, που κάθε άλλο από καλά είναι, ειδικά για τη χώρα μας ,αλλά και για τις περισσότερες  Ευρωπαϊκές χώρες, εξαιρουμένων ελαχίστων.

Αφορμή για το παραπάνω σχόλιο, αλλά και για το κείμενο που ακολουθεί, στάθηκε η Ελβετία και η πόλη  Κραν Μοντανά, που διεξήχθη  ο 2^ος κύκλος των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. Εκεί που η αντιπροσωπεία της ΕΕ, ως εκπροσωπούσα ένα μέλος από την  5μερή εκπροσώπηση στις διαπραγματεύσεις, δεν τόλμησε να πει ούτε μία λέξη υπερασπιστική για την Κύπρο, μια χώρα μέλος της Συμμαχίας!

Και όλα αυτά, παρά τους λεονταρισμούς και τα ωραία λόγια των ηγετών της ΕΕ πριν από τις διαπραγματεύσεις, γιατί με την  εμφάνιση της αντιπροσωπείας στο επίσημο τραπέζι, χάθηκαν οι φωνές των Ευρωπαίων ηγετών, προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν τον δικτάτορα και σουλτάνο Ερντογάν.

Όμως όλοι αυτοί οι ηγέτες και ειδικά αυτοί της Γερμανίας, είναι πρόθυμοι να εκβιάζουν την Κύπρο, την Ελλάδα και τις άλλες χώρες του Νότου με τα λεφτά και το χρέος τους, με μοναδικό σκοπό να έχουν τον έλεγχο αυτών των χωρών και να περιορίζουν την κυριαρχία τους αντί να την προστατεύουν.

Σε  αυτό το σημείο έφτασε η Συμμαχία της ΕΕ, δηλαδή να είναι εντελώς απούσα αυτό το 15νθήμερο  των διαπραγματεύσεων. Ειδικά η κυρία Μογκερίνι, υπεύθυνη και για τα θέματα άμυνας της ΕΕ, που την εκπροσωπούσε στις διαπραγματεύσεις στο Κραν Μοντανά,  αυτή η λαλίστατη σε άλλες περιπτώσεις, παρέμεινε άφωνη!

Και επικαλούμαστε την παρουσία της , γιατί ως η κατ΄ εξοχή υπεύθυνη των θεμάτων  άμυνας της ΕΕ, απορούμε πως δεν άνοιξε το στόμα της για να υπερασπιστεί όχι την Κύπρο, αλλά ένα ανεξάρτητο κράτος και πλήρες μέλος της  ΕΕ, που ούτε λίγο ούτε πολύ του ζητούν να έχει  περιορισμένη κυριαρχία, με το να συμφωνήσει στην παραμονή των στρατευμάτων κατοχής και τις εγγυήσεις τρίτων! Δηλαδή αποδοχή και αποδόμηση   κάθε έννοιας Διεθνούς  και Ευρωπαϊκού Δικαίου!

Και αυτή η αφωνία  της εκπροσώπου της ΕΕ, επικράτησε  ακόμη και όταν ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας  δήλωνε με θράσος ενώπιον όλων, ότι τα στρατεύματα κατοχής θα παραμείνουν στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου,  για  να  είναι σε θέση να παρέμβουν και στο ελεύθερο κομμάτι της Κυπριακής Δημοκρατίας, όποτε και αν χρειαστεί.! Για  τέτοια κυνική ομολογία μιλάμε, αφού δηλώνεται καθαρά ότι ο επόμενος στόχος της Τουρκίας είναι να καταλάβει όλο το νησί. Και σε αυτήν τη θρασύτητα δεν δόθηκε καμία απάντηση , από την εκπρόσωπο της ΕΕ.

Για αυτήν λοιπόν την  Ευρωπαϊκή Ένωση μιλάμε! Εκεί έχει καταντήσει,  Οι επικεφαλής της να μην ενδιαφέρονται  για τίποτα εκτός  από το να στήνουν  μπίζνες  ενάντια στα συμφέροντα των ασθενέστερων μελών της, με μοναδικό σκοπό τον πολιτικό και οικονομικό τους  έλεγχο. Αυτήν τη Συμμαχία οι «πολιτικοί ταγοί» μας  θέλουν  να μας πείσουν να μην τολμήσουμε και σκεφτούμε να την εγκαταλείψουμε, γιατί ….θα χαθούμε!

Όμως αυτό το τελευταίο θα γίνει πολύ γρήγορα, εφ’ όσον παραμένουμε στη λυκοσυμμαχία αυτήν. Για αυτό πιστεύουμε ότι  καλό είναι  να λέγεται από τώρα, ότι σε μα πιθανή επίθεση της Τουρκίας είτε στην Κύπρο είτε στην Ελλάδα, να μην περιμένει κανείς, ότι θα προστρέξουν σε βοήθειά μας οι…. Γερμανοί, έτσι για να ξέρουμε τι να περιμένουμε από τους ισχυρούς μας συμμάχους.  

Η Τουρκία δεν κάνει πίσω σε αυτά που κατέχει στην Κύπρο και σε αυτά που επιδιώκει σε Κύπρο και Αιγαίο. Εμείς τι ακριβώς περιμένουμε;

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Οι συνομιλίες της Ελβετίας κατέληξαν άδοξα, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο από τους  ρεαλιστές της υπόθεσης «Λύση του  Κυπριακού Προβλήματος». Άλλοι όμως  και αυτοί ήταν από τη μεριά των επισήμων Ελληνοκυπρίων διαπραγματευτών, πίστευαν ή έτρεφαν ελπίδες για μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού». Όμως και αυτοί, όπως και η Ελληνική κυβέρνηση, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την οδυνηρή πραγματικότητα, που την ανέλυσε πολύ καθαρά ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας  Μεβλούτ   Τσαβούσογλου που δήλωσε: «Μηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατεύματα. Όλα είναι ένα όνειρο»

Και αυτές οι δηλώσεις δεν έγιναν κάπου στην Τουρκία ή κάπου αλλού, αλλά στον ίδιο τον τόπο, στον ίδιο το  χώρο των διαβουλεύσεων στο Κραν Μοντανά, για να μην πει  κανείς ότι δεν άκουσε ή ότι δεν   κατάλαβε. Τι ακριβώς όμως ήθελε να πει ακριβώς ο Τούρκος αξιωματούχος; Με αυτήν τη συγκεκριμένη φράση και με αυτά  τα σκοπευμένα λόγια, ήθελε να δώσει το περίγραμμα της αδιεξόδου των συνομιλιών, ή διαφορετικά τη σταθερή βούληση της Τουρκίας να μη χάσει απολύτως τίποτα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Από την άλλη πλευρά τώρα, την Ελληνική. Υπήρχε βάση συμβιβασμού; Αν ναι, τότε αυτή δεν πρέπει να περιελάμβανε τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ όπως είναι η αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από τη Βόρεια Κύπρο και το τέλος του καθεστώτος των εγγυήσεων που παρέχουν οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις(Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία), γιατί αυτό επιτρέπει ανάμειξη ξένων κρατών στα εσωτερικά της Κύπρου. Τι πάει να πει «βάση συζήτησης» με αυτονόητα; Και πάλι όμως,  ακόμη και με αυτά στο «τραπέζι»,  υπάρχει η σθεναρή   αντίδραση της Τουρκικής πλευράς .

Και παρά ταύτα, πως μπορεί τόσο η Κυπριακή κυβέρνηση, όσο  και η Ελληνική, να είχαν την τόσο σφαλερή εντύπωση ότι οι Τούρκοι  μπορεί και να δεχόντουσαν μία τέτοια βάση συζήτησης;

Από τη στιγμή που οι προθέσεις της Τουρκικής ηγεσίας είναι ξεκάθαρες, τόσο στο θέμα των εγγυήσεων όσο και σε αυτό των στρατευμάτων κατοχής, εύλογο είναι το ερώτημα; Με ποια ελπίδα η Ελληνοκυπριακή και η Ελληνική πλευρά αποδέχτηκαν αυτόν το νέο γύρο των διαβουλεύσεων; Τι νόμιζαν ή καλλίτερα σε τι ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν;

Προφανώς αλλά όχι αποδεδειγμένο, φαίνεται ότι Ελλάδα και Κύπρος και ιδιαίτερα η Κυπριακή κυβέρνηση , «μπολιάστηκαν» από πιέσεις ή από γνωστές υποσχέσεις  ισχυρών ξένων  συμφερόντων, για μια δήθεν ευκαιρία λύσης του Κυπριακού και μάλιστα με πολύ γρήγορες και συνοπτικές διαβουλεύσεις. Και όλα αυτά, γιατί πολύ απλά βιάζονται τόσο ο ξένος παράγοντας όσο και τα μεγάλα πετρελαϊκά συμφέροντα,  για να μπορέσουν χωρίς εμπόδια να προχωρήσουν στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων.

Όλα τα άλλα περί «δίκαιης και βιώσιμης λύσης», ποτέ δεν ήταν στα σχέδια των μεγάλων ξένων και ντόπιων συμφερόντων. Εκείνο που επεδίωκαν και θα επιδιώκουν πάντοτε, θα είναι μία διευθέτηση που θα πέσει όμως στην πλάτη του πιο ανίσχυρου, που στην πραγματικότητα σήμερα είναι η Ελληνική και η Ελληνοκυπριακή πλευρά!

Αυτό δεν φαίνεται ότι το λαμβάνει σοβαρά η παραπάνω πλευρά, γιατί είναι πεπεισμένη ότι μόνο οι ξένοι θα μας σώσουν!! Δηλαδή; Όπως μας έσωσαν όλες τις φορές μέχρι σήμερα; Θα μας σώσουν αυτοί που παρακολουθούσαν και παρακολουθούν  την κατοχή της χώρας μας παραμένοντες  αδρανείς;  Μάλλον κάποιο λάθος θα έχει γίνει:

Στην Ελλάδα ας το καταλάβουν καλά οι κυβερνώντες και να μην έχουν αυταπάτες. Την Πατρίδα θα την  απελευθερώσουν οι ίδιοι οι Έλληνες από τους ξένους δανειστές και  έτσι θα αντιμετωπίσουν και τους τουρκικούς εκβιασμούς, με τις δικές τους δυνάμεις, τόσο του απλού λαού, όσο  και των Ενόπλων Δυνάμεων, με μία μόνο προϋπόθεση. Να έχουν αναδείξει τη δική τους Πατριωτική Δημοκρατική Εξουσία.

Κίνδυνοι για την Εθνική ασφάλεια από τα κέντρα κράτησης μεταναστών!

Αθήνα 15 Ιουλίου 2017

                                                 ΔΕΛΤΙΟ  ΤΥΠΟΥ

          Κίνδυνοι για την Εθνική ασφάλεια από τα κέντρα κράτησης μεταναστών

Με απόφαση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής, που εκδόθηκε στις 31 Μαϊου 2017, όλοι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, που έφτασαν στα νησιά από τις 20 Μαρτίου 2016, δηλαδή μετά την υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ –Τουρκίας, δεν επιτρέπεται να μετακινηθούν, ακόμα κι αν η αίτησή τους για άσυλο εξετάζεται από κέντρα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Συνεπώς, εγκλωβίζονται όλοι στα νησιά, που μετατρέπονται και επίσημα σε αποθήκη ανθρώπινων ψυχών, και προφανώς αναμένεται να γυρίσουν πίσω ακόμη κι αυτοί που είχαν απομακρυνθεί προς την Ηπειρωτική Ελλάδα!

Παράλληλα, με την μορφή του κατεπείγοντος, στα  ακριτικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου προχωρά η δημιουργία Προαναχωρησιακά Κέντρα Κράτησης Μεταναστών (ΠΡΟΚΕΚΑ) σε χώρους που παραχωρούνται από το Υπουργείο Άμυνας, συνήθως κοντά σε οικιστικούς ιστούς! 

Στην Κω, κοντά στο χωριό Πυλί, κατασκευάστηκε σε άμεση γειτνίαση με το υφιστάμενο hotspot  στο στρατόπεδο «καπετάν Λαζαρής». 

Στη Σάμο αποφασίστηκε να διαμορφωθεί εντός της υπάρχουσας ανοιχτής δομής hotspot, στο πρώην πεδίο βολής Βαθέος Σάμου, και σ’ απόσταση 2 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα, το Βαθύ.

 Στη Χίο, μετά από απόρριψη της πρότασης του χώρου της ΒΙΑΛ, εξαιτίας έντονης αντίδρασης πολιτών και των δημοτικών συμβούλων, προτάθηκε από το Υπουργείο στρατιωτικό αεροδρόμιο κοντά στο χωριό Ολύμποι! 

Τόσο για την Χίο, όσο και για Λέσβο και Λέρο, αναμένονται οι σχετικές αποφάσεις, όπως είχε προσυμφωνηθεί από τον Οκτώβριο του 2016 στο Μέγαρο Μαξίμου με τους δημάρχους των πέντε αυτών νησιών.

Τα Προαναχωρησιακά Κέντρα Κράτησης Μεταναστών (ΠΡΟΚΕΚΑ) συνιστούν κλειστές φυλακές για τους παραβατικούς μετανάστες αλλά και για όσους η αίτηση ασύλου έχει απορριφθεί. Και γι’ αυτό η δημιουργία τους, και δη στα ακριτικά νησιά, θεωρείται πρωτίστης σημασίας για την κυβέρνηση

Το ΕΠΑΜ έχει επανειλημμένως εκφράσει τις θέσεις του για το μεταναστευτικό. Ειδικότερα για τη δημιουργία των ΠΡΟΚΕΚΑ στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου εκφράζει έντονα τις ανησυχίες του, ιδιαίτερα όταν αυτά φτιάχνονται μέσα σε στρατόπεδα:

Πρώτον, διότι ουδέν μονιμότερον του προσωρινού! Άλλωστε το υποδηλώνει κι ο φορέας χρηματοδότησης των έργων (Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης), όπως και η παραχώρηση του στρατοπέδου στην  Κω για 12 χρόνια!

Δεύτερον, δεν δίνεται καμιά εγγύηση σχετικά με τον χρόνο κράτησης και τον αριθμό των κρατουμένων.

Τρίτον, η παρουσία τους πλησίον οικιστικών ιστών, κι ακόμα χειρότερα εντός υφιστάμενων δομών φιλοξενίας μεταναστών, απειλεί την κοινωνική ασφάλεια και συνοχή.

Τέταρτον, τα κοστολόγια κατασκευής και συντήρησης των κέντρων αυτών υπερβαίνουν τις δυνατότητες ενός πτωχευμένου κράτους, που δανείζεται με αντίτιμο την απαλλοτρίωση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας του λαού του και την εκχώρηση της εθνικής του ανεξαρτησίας.

Πέμπτον, για τη δημιουργία τέτοιων κέντρων καταστρέφονται τα ακριτικά στρατόπεδα άμυνας της χώρας τη στιγμή μάλιστα που το καθεστώς Ερντογάν θέτει ευθέως θέμα αναθεώρησης συνθηκών κυριαρχίας στο Αιγαίο, χρησιμοποιώντας ως όπλο της αναθεωρητικής του πολιτικής τις μεταναστευτικές ροές και προωθώντας με κάθε μέσο πράκτορες της ΜΙΤ στη χώρα μας.

Το ΕΠΑΜ προειδοποιεί πως η εδαφική ακεραιότητα της χώρας βρίσκεται υπό άμεση απειλή όσο η Τουρκία χρησιμοποιεί τις μεταναστευτικές ροές ως γεωστρατηγικό όπλο προώθησης της επεκτατικής της πολιτικής και δη με τις ευλογίες των «Εταίρων» μας στην Ε.Ε. και των «Συμμάχων» μας στο ΝΑΤΟ!

Το ΕΠΑΜ υποστηρίζει πως τα ακριτικά νησιά θα πρέπει να λειτουργούν μόνον ως προσωρινός σταθμός ολιγοήμερης διαμονής των μεταναστευτικών ροών. Όσοι ταυτοποιούνται, από τις ελληνικές αρχές και την Interpol, για παραβατικότητα ή συνιστούν οιωνεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια της χώρας, να επιστρέφονται εντός ολίγων ημερών στην Τουρκία, ή στις χώρες προέλευσής τους, σύμφωνα με τη διεθνώς νόνιμα. Με τα σχέδια δημιουργίας νέων δομών  κι  αύξησης των εγκλωβισμένων μεταναστών στα νησιά η κυβέρνηση αποδέχεται και νομιμοποιεί τον ρόλο της Τουρκίας ως επίσημου δουλέμπορα της περιοχής, μονιμοποιεί την ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ, επικυρώνει το γκριζάρισμα και την αμφισβήτηση του  Ανατολικού Αιγαίου θέτοντας σε κίνδυνο την κοινωνική και εθνική ασφάλεια.

Το ΕΠΑΜ τονίζει : Το προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας, μπορεί να επιλυθεί ουσιαστικά μόνο από μια πατριωτική-δημοκρατική εξουσία, που δεν λογοδοτεί στην Ε.Ε., αλλά αποκλειστικά στον ελληνικό λαό. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση, προασπιζόμενη και προωθώντας τα συμφέροντα ενός κυρίαρχου λαού, μπορεί να εφαρμόσει έναν εθνικό σχεδιασμό επίλυσης του μεταναστευτικού με βάση τα διεθνώς νόμιμα και προβλεπόμενα. Μόνο μια πατριωτική κυβέρνηση θα εφαρμόσει μια εθνική πολιτική φύλαξης των συνόρων από ίδιες, κρατικές –και όχι αλλότριες ή νατοϊκές- δυνάμεις. Μόνο μια δημοκρατική κυβέρνηση θα περιορίσει και θα θέσει υπό αυστηρό εθνικό έλεγχο την δράση των ΜΚΟ. Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση θα καταγγείλει επισήμως στους Διεθνείς Οργανισμούς την Τουρκία για τις τακτικές ιδιοτελούς ρύθμισης των προσφυγικών ροών και την συνακόλουθη καταπάτηση του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Το ΕΠΑΜ καλεί τον Ελληνικό λαό να παλέψει για την ανάδειξη μιας Πατριωτικής –Δημοκρατικής Εξουσίας που θα προασπίσει πραγματικά και αποτελεσματικά την εθνική του ανεξαρτησία και κυριαρχία.

        

ΕΝΙΑΙΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (Ε.ΠΑ.Μ)

Βερανζέρου 4, 4^ος όροφος, Πλ.Κάνιγγος ΤΚ1067, ΑΘΗΝΑ

Τηλ: 210-3422156, 210-3428676, 6972484270

Email: press.epam@gmail.com

Αυτήν την Τουρκία φοβόμαστε μην τυχόν και μας …επιτεθεί;

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες στην Ελλάδα δύο δήθεν κινδύνων και απειλών, που εντέχνως μας «σερβίρει» το καθεστώς, προκειμένου να περνάει Δανειακές συμβάσεις, Μνημόνια και μέτρα ενάντια στο λαό.

Η μία απειλή είναι του οικονομικού αφανισμού και της απόλυτης καταστροφής, αν τυχόν η Ελλάδα τολμήσει και βγει από το ευρώ!

Και η άλλη απειλή, υπερφαλαγγίζοντας την πρώτη, είναι αυτή του δήθεν πολέμου που θα μας κηρύξει η Τουρκία.!

Προφανώς είναι ασύστολα ψευδείς και οι δύο απειλές, αφού μοναδικό στόχο έχουν να μας  καθηλώνουν ως λαό, που άβουλα θα αποδέχεται και θα εκτελεί ότι προστάζουν οι «αφέντες» του.

Τόσο την  οικονομική απειλή, όσο και αυτήν του πολέμου την έχουμε αντιμετωπίσει αρκετές φορές  με επιχειρήματα, προτάσεις και στοιχεία και συνεχίζουμε να το κάνουμε με κάθε ευκαιρία, μέχρις ότου  η πλειοψηφία του Ελληνικού Λαού αντιληφθεί ότι καμία από τις απειλές αυτές δεν έχει βάση.

Τελευταία ήρθαν στην επιφάνεια αναλυτικά στοιχεία από την κατάσταση του στελεχιακού δυναμικού των Ενόπλων Δυνάμεων της Τουρκίας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν ένα χρόνο μετά το πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και φανερώνουν την άσχημη κατάσταση που διέρχονται οι ΕΔ των γειτόνων μας, σε βαθμό που να απορεί κανείς αν αυτή η χώρα με τις απειλές που δέχεται από το γύρω περιβάλλον της, είναι σε θέση να απειλεί με πόλεμο την Πατρίδα μας!

Ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα των «απωλειών» λόγω διώξεων του ανθρώπινου στελεχιακού δυναμικού των ΕΔ της Τουρκίας, όπως αυτό καταγράφεται από επίσημα στοιχεία:

·     

   Μέχρι σήμερα έχουν αποταχθεί από τους κόλπους των τουρκικών ΕΔ συνολικά 7.655 άτομα (εκτός μαθητών στρατιωτικών σχολών) και σε 786 άτομα διακόπηκε σταδιακά η εργασιακή τους σχέση.

·         Από τα 7.655 άτομα, τα 150 ήταν ανώτατοι αξιωματικοί.

Συγκεκριμένα:

Στρατός Ξηράς

·         Αποτάχθηκαν 4.801 άτομα

·         (87 Ανώτατοι Αξιωματικοί, 2.538 Αξιωματικοί, 1.016 Υπαξιωματικοί, 1.087 ΕΠΟΠ και 73 υπάλληλοι).

·         Σταδιακή διακοπή της εργασιακής σχέσης σε 140 άτομα.

Πολεμικό Ναυτικό

·         Αποτάχθηκαν 1.102 άτομα

31 Ανώτατοι Αξιωματικοί, 646 Αξιωματικοί, 368 Υπαξιωματικοί, 30 ΕΠΟΠ και 27 υπάλληλοι

·         Σταδιακή διακοπή της εργασιακής σχέσης σε 231 άτομα (121 Αξιωματικοί).

Πολεμική Αεροπορία

·         Αποτάχθηκαν 1.752 άτομα

(32 Ανώτατοι Αξιωματικοί, 1.103 Αξιωματικοί, 536 Αξιωματικοί, 55 ΕΠΟΠ και 26 υπάλληλοι).

·         Σταδιακή διακοπή της εργασιακής σχέσης σε 415 άτομα.

Μετά από αυτήν την αναφορά, ας αναλογιστεί κάθε καλόπιστος Πατριώτης, αν μπορεί αυτή η χώρα να μας επιτεθεί και μάλιστα σε αντίποινα αν τυχόν και εγκαταλείψουμε τους δήθεν «συμμάχους» μας στην ΕΕ και την ΟΝΕ!

Ήμαρτον με αυτήν την άθλια προπαγάνδα!