Περί Μετωπικής Συμπόρευσης

 
του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου*

Πολλές οι φωνές σήμερα για ενότητα και δημιουργία Μετώπου. Όμως:

Τι πρέπει να εξυπηρετεί, να ωφελεί αυτή η ενότητα; Μια απλή συνεργασία ή συμπόρευση διάφορων σχημάτων απλά για να παραταχθεί μπροστά στους πολίτες ένα ακόμα συνεργατικό σχήμα, δημιουργώντας την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση της συμπαράταξης και της ενότητας που επιτεύχθηκε σε συναντήσεις σε κλειστά γραφεία διαπραγματεύσεων; 

Μπορούν τέτοιες συμφωνίες να ενώσουν τον λαό μας, έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πλατύ πλειοψηφικό ρεύμα αντιμετώπισης της πιο βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής και της ντόπιας και ξένης ολιγαρχίας;

Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, καθοριστικό στοιχείο της σημερινής πολιτικής κατάστασης είναι η ολοκληρωτική απαξίωση από την ... κοινωνία και τον λαό του πολιτικού συστήματος, των ιδεολογιών και των πολιτικών συστημάτων του με βάση τα οποία επιβίωνε μέχρι τώρα. 

Αν εξαιρέσει κανείς ένα 20 με 30% των ψηφοφόρων που έχουν ταυτιστεί με τους κομματικούς μηχανισμούς και τα κόμματα γενικά, ο υπόλοιπος κόσμος έχει αναπτύξει απέχθεια, αναφυλαξία απέναντι σε κάθε νέο σωτήρα που γεννιέται απλά για να του τάξει ή να διαχειριστεί απλά την δυσαρέσκειά του.

Όλος ο υπόλοιπος λαός έχει αναπτύξει ισχυρά αρνητικά αντανακλαστικά ενάντια στους επίσημους κομματικούς μηχανισμούς δεξιάς και αριστεράς που θεωρεί -και δικαίως- ότι τον πρόδωσαν και τον έσυραν στη σημερινή κατάσταση. 

Εξ' άλλου φροντίζει η οξύτητα της κρίσης γι' αυτό. Το ότι ακόμα κάποιοι θα ψηφίσουν παλιούς σχηματισμούς και κόμματα σε καθεστώς ωμών εκβιασμών πίεσης και εξαπάτησης αλλά και την καλλιέργεια της ήττας, δεν αναιρεί του λόγου το αληθές.

Άρα σε τι πρέπει να συνίσταται η αναγκαιότητα της ενότητας του λαού και όχι της ενότητας των κάθε λογής κομματικών σχηματισμών και που πρέπει να εδράζεται; Μπορούν σήμερα οι ενώσεις κομμάτων και σχημάτων να διευκολύνουν πραγματικά την ενότητα του λαού μας, αν δεν ξεκαθαρίσουν ορισμένα απλά πραγματάκια και ιδίως όταν δεν αναδεικνύουν το πιο επίδικο ζήτημα που είναι η υπεράσπιση της πατρίδας; 

Πολύ περισσότερο όταν κανένα υπαρκτό σχήμα ή θεωρία δεν προτάσσει σήμερα την αυτοτελή ενότητα του λαού μακριά από δεξιές και αριστερές ιδεοληψίες και δόγματα που τον διαιρούν; Προφανώς όχι.

Υπάρχει σήμερα η ανάγκη υπεράσπισης της πατρίδας; Όσο ποτέ άλλοτε. Και τι σημαίνει υπεράσπιση της πατρίδας από την μεριά του λαού; Σημαίνει μονομερής διαγραφή του χρέους, έξοδος από την ευρωζώνη και τη ΕΕ, καταγγελία των δεσμεύσεων και των δανειακών συμβάσεων, με στόχο την κατάκτηση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας και σκοπό την θεμελίωση της δημοκρατίας στην χώρα. Γίνεται να υπάρξει πιο ενωτικός χαρακτήρας προταγμάτων, πιο διαχρονικά επίκαιρος στόχος από αυτόν; Σίγουρα όχι.

Αυτή η ενότητα, δεν μπορεί να προκύψει από τους περιορισμούς των κομματικών ισορροπιών, και από όποια συμπόρευση στα χαρτιά, που δεν θεμελιώνει, δεν εξασφαλίζει την προσπάθεια της συγκρότησης του κατακερματισμένου και αποσαθρωμένου κοινωνικά λαού, του λαού που αδυνατεί να συνειδητοποιήσει την κατάρρευση της εθνικής του ταυτότητας, σε συλλογικό κοινωνικοπολιτικό υποκείμενο. 

Ακόμα κι αν ο όποιος αυτός συνδυασμός ή συμπόρευση επιτύχει την κοινοβουλευτική του εκπροσώπηση. Μια από τα ίδια. Θα καταρρεύσει εντός μικρού μελλοντικού χρονικού διαστήματος.

Επομένως κάθε λογική Μετωπικής Συμπόρευσης, αν δεν αποκτήσει παλλαϊκά χαρακτηριστικά, αν δεν αγκαλιάσει τον πολύχρωμο κοινωνικοπολιτικό καμβά της ετυμηγορίας του ΟΧΙ, αν δεν δώσει με συνέπεια την μάχη για την ενότητα του λαού μέσα αλλά και κυρίως έξω από το κοινοβούλιο, αν δεν δώσει την πρωτοβουλία σε συλλογικότητες και κοινωνικούς φορείς από τα κάτω και ιδίως αν δεν τσακίσει εκ των προτέρων κάθε λογική κομματικών ισορροπιών και περιορισμών στην πάλη του, νομοτελειακά θα αποτύχει. 

Δεν μπορεί καν να υπάρξει παρά μόνο σαν καρικατούρα κοινοβουλευτικών συνδυασμών, σε μια εποχή όπου το κοινοβούλιο λειτουργεί σαν μηχανισμός μαζικής εκποίησης των κοινωνικών και εθνικών δικαιωμάτων του λαού.

 
Ο Θ. Συμβουλόπουλος είναι Β’ Αναπληρωτής ΓΓ της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ

Από ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ - Ε.ΠΑ.Μ.

«ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΜΕ, ΚΑΗΜΕΝΕ !»

                                                         

                    
                       

«Μην κομπάζεις που επέζησες λουφάζοντας.

 Ο θάνατος μυκτηρίζει αυτούς που δεν αντιστέκονται.

Τους μεταβάλλει σε ζωντανούς νεκρούς».

Ι. Ε. 
Του Νίκου Καραβέλου

        
 Ο πρώην πρωθυπουργός κ. Αλέξιος Τσίπρας κατηγορείται ότι πρόδωσε τις ιδέες του και με έργα αντίθετα απ’ όσα διακήρυττε κατέστη χειρότερος των προκατόχων του. Αφού κατήγγειλε το πολιτικό ήθος και τη δειλία εκείνων, αφού τους κατηγόρησε, αυτός και το περιβάλλον του, αποδίδοντάς τους αυτά που τους άξιζαν, υποσχέθηκε στον λαό πολιτική αξιοπρέπεια, αντίσταση στην επίθεση, άρνηση υποταγής και ασίγαστο πόλεμο κατά των σκευωρών.

        Και αιφνίδια, ενώ ο λαός είχε αποφανθεί με 62% υπέρ της αξιοπρέπειας και της ανεξαρτησίας της χώρας, ο ίδιος μετατρέποντας το ΟΧΙ σε ναι, μετέβαλε την πολιτική του σε ένα κουβάρι από προφάσεις και ανοησίες. Και αφού υπέγραψε το χειρότερο μνημόνιο, άρχισε πλέον να διακηρύσσει και την ήττα του, ομοιάζοντας με εκείνο τον ανθρώπινο τύπο κερατωμένου συζύγου, τον «κερατά τρομπέτα» (cocu trompette), όπως προσφυώς και χαριτωμένα τον αποτύπωσε ο Φουκώ.  

        Είπε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας μιλώντας στην πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ :

«Είμαστε υπερήφανοι για τις επιλογές μας, καθώς επιλέξαμε να μην οδηγήσουμε τον λαό στον χορό του Ζαλόγγου και αποτρέψαμε την εκδοχή της μαζικής αυτοκτονίας που προετοίμαζαν οι πιο ακραίες συντηρητικές δυνάμεις της Ευρώπης … θα μπορούσαμε να επιλέξουμε να μη λερώσουμε τα δικά μας χέρια. Να υποκριθούμε ότι εκτός ευρωζώνης μπορούμε να εγγυηθούμε το ίδιο επίπεδο ζωής για τους πολλούς».

        Ταύτα ειπών ο κ. Τσίπρας διαβεβαίωσε :

-        Ότι ο «κρίσιμος κόμβος» είναι πλέον η «διαπραγμάτευση» για το χρέος (τα εισαγωγικά δικά μας).

-        Ότι το νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων δε δίνει μόνο δυνατότητα ιδιωτικοποιήσεων, αλλά ότι είναι και δήθεν αναπτυξιακό, καθώς το 50% των εσόδων πηγαίνει στην ανάπτυξη.

-        Ότι ο ίδιος έφερε καλύτερο μνημόνιο από εκείνο που θα μπορούσε να φέρει ο Μεϊμαράκης ή ο Θεοδωράκης και μάλιστα φρικίασε ενώπιον του μνημονίου, το οποίο θα έφερνε ο Σαμαράς, αν κρατούσε την εξουσία.

-        Ότι το ΟΧΙ ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ (δηλαδή στον ίδιο) και όχι στους αυτοδιοριζόμενους εκπροσώπους του (ήτοι στον Λαφαζάνη κλπ).

-        Ότι η συμφωνία με τους εταίρους ήταν «μια αναγκαία λύση, προκειμένου να διασφαλιστεί το βιοτικό επίπεδο του λαού, ειδικά των φτωχότερων στρωμάτων».

-        Ότι οι ψηφοφόροι, τέλος, δεν πρέπει να επιτρέψουν στους οπαδούς της «αντιδραστικής παλινόρθωσης» να ακυρώσουν τα βήματα, που έχουν γίνει.  

        Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, όμως, έχει τη στοιχειώδη υποχρέωση να επισημάνει και να στηλιτεύσει τα ακόλουθα :

1)    Ότι ο κ. Τσίπρας ψεύδεται και όταν ξεκινήσεις τα ψέματα, είναι αδύνατον να σταματήσεις. Κι όταν συνεχίζονται τα ψέματα, τότε προδιαγράφονται η ήττα και ο διασυρμός. «Κρίσιμος κόμβος» είναι πράγματι η διαπραγμάτευση για το χρέος. Όχι, όμως, η διαπραγμάτευση, όπως την εννοεί ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα, που τον περιβάλλει και τον οδηγεί στον εξευτελισμό. Μία διαπραγμάτευση είναι νοητή, η άρνηση πληρωμής του χρέους με τη ρητή δήλωση ότι ο λαός και η χώρα δεν χρωστούν τίποτα, αφού ούτε ένα ευρώ από τα χρήματα αυτά δεν εισέρχεται στη χώρα και δε χρησιμοποιείται προς όφελος του λαού. Ταυτόχρονη προσφυγή ενώπιον των διεθνών Οργανισμών και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, καθώς κατά της χώρας ασκείται «πολεμική βία».

2)    Ψεύδεται πάλι ο κ. Τσίπρας και το περιβάλλον του. Το νέο ταμείο αποκρατικοποιήσεων είναι το εργαλείο, με το οποίο το σύνολο της δημόσιας περιουσίας του κράτους περνάει πλέον οριστικά στα χέρια των τοκογλύφων. Η αναφορά σε ποσοστό, το οποίο, υποτίθεται, θα πάει στην ανάπτυξη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά «το τυρί μπροστά στη φάκα».  

3)    Ψεύδεται ξανά ο κ. πρωθυπουργός, εκτός αν δεν έχει συνείδηση των λεγομένων. Δε διαφέρουν, άλλωστε, σε τίποτα τα μνημόνια των κ. κ. Παπανδρέου και Σαμαρά από το τρίτο, το δικό του, που ο ίδιος το μετέφερε στην πατρίδα μας ως φιάλη δηλητηρίου.

4)    Ψεύδεται συνειδητά ο κ. Τσίπρας. Το ΟΧΙ δεν ανήκει ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ ούτε σε κανέναν αυτοδιοριζόμενο εκπρόσωπό του. Το ΟΧΙ αποτελεί ιερή ιδιοκτησία των Ελλήνων. Αποτέλεσμα για το οποίο ο λαός θα επαίρεται δικαίως και ο ίδιος θα ντρέπεται εσαεί. Ήταν ένα αποτέλεσμα απόλυτα φυσικό, πλην αναπάντεχο, απ’ ότι φαίνεται, για τον κ. Τσίπρα και το περιβάλλον του, οι οποίοι περίμεναν μικρότερη διαφορά στη νίκη του ΟΧΙ για να μπορούν να δικαιολογήσουν τις κυβιστήσεις τους.

5)    Ψεύδεται αμετροεπώς ο κ. Τσίπρας. Αν η συμφωνία με τους εταίρους είναι μια «αναγκαία λύση για να διασφαλισθεί το βιοτικό επίπεδο του λαού», τότε πώς δικαιολογείται ο εκβιασμός σε βάρος του ιδίου ; Αν εκβιάστηκε, εκβιάστηκε προκειμένου να αποδεχθεί μια συμφωνία που δε διασφαλίζει το βιοτικό επίπεδο του λαού και ειδικά των φτωχότερων στρωμάτων. Αυτό διδάσκει η κοινή λογική. Τα αντίθετα προκαλούν μόνο θυμηδία.  

6)    Ψεύδεται, τέλος, ως απαίδευτος, μάλλον, ο κ. Τσίπρας.  Εδώ ο κ. πρώην πρωθυπουργός χρησιμοποιεί τη διατύπωση «αντιδραστική παλινόρθωση». Ως άλλος «Βοναπάρτης» ταυτίζει τη φυσική αντίδραση προς τις περί υποταγής επιλογές του με την παλινόρθωση των Βουρβώνων.

Πολύ δεν πάει ; 

        Έχει γίνει πλέον αντιληπτός ο τρόπος με τον οποίο ενήργησε ο κ. Τσίπρας. Πολλοί εξεπλάγησαν, βέβαια, από τη «μεταστροφή» του. Άλλοι, όμως, ήταν εξαρχής βέβαιοι για τον τρόπο που τη σχεδίασε. Είναι, άλλωστε, δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έλαβε χώρα μια τόσο άμεση και αναπάντεχη πολιτική μεταστροφή σαν τη δική του.  

        Έγραφε ο Ιάσων Ευαγγέλου στο έργο του «Ψηφίδες ποίησης»:

        «Σε καταλάβαμε καημένε!

        Όλοι οι δειλοί κρατάνε την ασπίδα με το δεξί

        (κι ύστερα λένε ότι είναι αριστερόχειρες … )». 

* Δικηγόρος – Συγγραφέας

 (nkaravelos@gmail.com)

Η Νομισματική Πολιτική και το Εθνικό Νόμισμα

Του Σπύρου Στάλια, οικονομολόγου  ΜΑ, Ph.D

Η πλήρης άσκηση της Νομισματικής Πολιτικής και της Δημοσιονομικής Πολιτικής από μια Κυβέρνηση, είναι αυτή που καθιστά ένα κράτος επικυρίαρχο. Η Ελλάδα, από την στιγμή της εισόδου της στην ευρωζώνη επάψε να είναι επικυρίαρχη. Δεν ασκεί νομισματική πολιτική, και λίαν περιορισμένα ασκεί την δημοσιονομική πολιτική.

Αυτή είναι και η πραγματική αιτία της κατάρρευσης της, και η αιτία που τα προγράμματα της λιτότητας είναι μάταια και την οδηγούν σε μακροχρόνια συντριβή.

Είναι κάτι, που οι τυφλοί από αγραμματοσύνη και δουλικότητα πολιτικοί προς τους τραπεζίτες, δεν μπορούν να αντιληφτούν. Νομίζουν ότι μόνο με την εισοδηματική πολιτική, εξευτελιστικούς μισθούς και μεροκάματα, θα αντιμετωπίσουν την κρίση. Είναι οικονομικά, τουλάχιστον ανιστόρητοι.

Τι σημαίνει Νομισματική Πολιτική;
Με τον όρο νομισματική πολιτική εννοείται η πράξη έκδοσης νομίσματος και ο καθορισμός των επιτοκίων, από την Κεντρική Τράπεζα. Η καρδιά της νομισματικής πολιτικής είναι ο καθορισμός επιτοκίων.

Μα θα μπορούσε να πει κάποιος, μα το ίδιο δεν κάνει και η ΕΚΤ; Ασκεί την νομισματική πολιτική στην ευρωζώνη. Καθορίζει το βασικό επιτόκιο της ευρωζώνης. Η απάντηση είναι ναι.

Η διαφορά είναι ότι έχει άλλους στόχους η ΕΚΤ και άλλους στόχους ένα εθνικό κράτος όταν καθορίζουν τα βασικά επιτόκια. Στόχος της ΕΚΤ, είναι η προστασία της αξίας του ευρώ, ενώ ενός εθνικού κράτους ο στόχος είναι πλήρη απασχόληση, ανθρωπίνων και υλικών πόρων.

Η διαφορά των στόχων, σας διαβεβαιώ, έχει δραματική επίπτωση στην καθημερινή μας ζωή. Αυτή η διαφορά στόχων είναι που σέρνει την χώρα για έβδομο χρόνο στην ύφεση, και φτωχαίνει την ζωή μας, και έτσι θα συνεχίσουμε.

Θα προσπαθήσω με σαφήνεια να διαφωτίσω αυτή την διαφορά και να γίνει κατανοητό ότι η επιλογή της ΕΚΤ, μας οδηγεί σε εργασιακό μεσαίωνα και διαρκή ύφεση με επίφαση δημοκρατίας, ενώ η εθνική επιλογή, σε πιο ανθρώπινη ζωή και ανάπτυξη, που εμείς θα επιλέξουμε δημοκρατικά.

Για να γίνει κατανοητή το πόσο σπουδαία είναι η άσκηση της ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής πρέπει να έχουμε κατά νου τέσσερες βασικές αρχές.

1) Το χρήμα δεν είναι ουδέτερο στην οικονομία, η ενεργός ζήτηση ή η δαπάνη του, είναι αυτή που καθορίζει το επίπεδο του ΑΕΠ και την απασχόληση.

2) Στον καπιταλισμό ή στην ελεύθερη οικονομία, δεν υπάρχει τάση η οικονομία να επανέρχεται, μετά από ένα υφεσιακό γεγονός, στην πλήρη απασχόληση. Ο καπιταλισμός δεν αυτορυθμίζεται.

3) Η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη και δεσμευμένη να επιδιώκει, μέσω δαπανών, την εξάλειψη της ανεργίας, την δίκαιη κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος.

4) Το χρήμα είναι ενδογενές, παράγεται μέσα στην οικονομία. Δηλαδή την προσφορά χρήματος δεν μπορεί να την καθορίσει η Κεντρική Τράπεζα. Η Κεντρική Τράπεζα απλά θέτει το βασικό επιτόκιο εξωγενώς, δηλαδή με δική της απόφαση (η ουσία της νομισματικής πολιτικής), με βάση το όποιο οι Εμπορικές Τράπεζες διαθέτουν πιστώσεις, που μετατρέπονται σε καταθέσεις, δηλαδή ‘νέο χρήμα’, ανάλογα με την ζήτηση των πιστώσεων.

Δεδομένων αυτών γίνεται ξεκάθαρο ότι το ύψος του επιτοκίου επηρεάζει την παραγωγή, την απασχόληση και τις τιμές (μέσω του ύψους της παραγωγής).

Μια αύξηση του ύψους του επιτοκίου επηρεάζει άμεσα την ενεργό ζήτηση-δαπάνη στην οικονομία. 

Αυτό γίνεται μέσω των παρακάτω πέντε οδών.

1) Μείωσης των τιμών των ομολόγων και των μετοχών (wealth effect), συνεπώς μειώνεται η δαπάνη, λόγω λιγότερου πλούτου.

2) Αύξησης των τιμών των καταναλωτικών αγαθών.

3) Αύξησης της εξωτερικής (ισοτιμίας) αξίας του νομίσματος, με αποτέλεσμα μείωσης των εξαγωγών.

4) Αύξησης του κόστους δανεισμού που συνεπάγεται μείωση των δαπανών για επενδύσεις

5) Αναδιανομής της καταναλωτικής δύναμης υπέρ των υψηλών εισοδημάτων, που αποταμιεύουν πιο πολύ, εις βάρος των χαμηλών εισοδημάτων, που δαπανούν πιο πολύ και αποταμιεύουν λιγότερο.

Λόγω του ότι οι τιμές των προϊόντων, που παρέχουν και παράγουν οι επιχειρήσεις, είναι δεδομένες από την αγορά, η αύξηση των επιτοκίων, ωθεί τις εισπρακτικές προσδοκίες των επιχειρήσεων προς τα κάτω, με αποτέλεσμα την μείωση του ΑΕΠ και την αύξηση της ανεργίας. Η πιθανή συνεπακόλουθη πτώση των τιμών έχει ως αίτια την μη χρήση των πόρων της οικονομίας.

Συνεπώς είναι προφανές, ότι μια Κυβέρνηση που αποσκοπεί στην πλήρη απασχόληση ανθρωπίνων και υλικών πόρων, οφείλει, με την Κεντρική Τράπεζα, να θέτει το βασικό επιτόκιο σε χαμηλό ύψος. 

Σε αυτό συνεπικουρεί η δημοσιονομική πολιτική, και κυρίως το μέρος της δημοσιονομικής πολιτική που αναφέρεται στη φορολογία. Η φορολογία έχει σαν στόχο την προστασία της αξίας του νομίσματος, και όχι όπως πολλοί ηλίθιοι πιστεύουν, να βρίσκει το κράτος χρήματα, σε μια χώρα που εκδίδει το νόμισμα της. 

Το αυστηρό και ποινικοποιημένο φορολογικό σύστημα είναι ο εγγυητής των χαμηλών επιτοκίων και της ανάπτυξης σε μια χώρα με ανεξάρτητη νομισματική πολιτική.

Αντίθετα στην Ευρωζώνη ο στόχος της ΕΚΤ, που ασκεί την Νομισματική Πολιτική, είναι η διατήρηση σταθερών τιμών ή αλλιώς η διατήρηση χαμηλού πληθωρισμού ή αλλιώς η διατήρηση της αξίας του ευρώ ως αποθεματικού νομίσματος. Αυτό βεβαίως για να επιτευχτεί απαιτεί υψηλά επιτόκια από την μια και από την άλλη πιεσμένη παραγωγή και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού άνεργο. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί στην ΕΕ, να έχουμε ταυτοχρόνως σταθερότητα τιμών και πλήρη απασχόληση. Είναι καταστάσεις αμοιβαίως αποκλειόμενες.

Ας δούμε πως λειτουργεί το υπόδειγμα της ευρωζώνης. Αν υποθέσουμε ότι η οικονομία εισέρχεται σε ύφεση λόγω αιφνίδιας κάμψης της δαπάνης, όπως συνέβη το 2008, λόγω της ευθύνης του τραπεζικού συστήματος και της ΕΚΤ. (Οι Έλληνες λόγω προπαγάνδας έχαψαν ότι λόγω διαφθοράς έφταιγαν αυτοί).

Οι επιχειρήσεις, λόγω αυτού του γεγονότος, θα βρεθούν με αποθέματα, και ταυτόχρονα θα σχεδιάσουν να παραγάγουν για την επόμενη περίοδο λιγότερο από το επίπεδο που παρήγαγαν πριν. Επίσης θα ρίξουν τις τιμές τους για να απαλλαγούν από τα αποθέματα. Έτσι θα έχουμε μείωση της παραγωγής, μείωση της απασχόλησης.

Οι ονομαστικοί μισθοί όμως έχουν παραμείνει σταθεροί. Αφού οι τιμές των προϊόντων μειώθηκαν οι πραγματικοί μισθοί θα έχουν αυξηθεί την ίδια περίοδο. Κατά συνέπεια αυξάνεται η προσφορά εργασίας από πλευράς εργαζομένων λόγω αύξησης των πραγματικών μισθών και λόγω της ίδιας αιτίας, μειώνεται η ζήτηση εργασίας από πλευράς επιχειρήσεων. Αν δεχτούμε την θεμελιώδη υπόθεση ότι οι μισθοί είναι εύκαμπτοι προς τα κάτω, οι ονομαστικοί μισθοί θα μειωθούν.

Πάμε τώρα προς την ανάκαμψη.

Η μείωση των τιμών και των μισθών μειώνει την ζήτηση για χρήμα. Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά έχουν λιγότερη ανάγκη από χρήμα, λόγω πτώσης των τιμών, και αποταμιεύουν, και με τις αποταμιεύσεις τους αγοράζουν ομόλογα και μετοχές. Λόγω της αυξημένης ζήτησης ομολόγων και μετοχών, οι τιμές τους αυξάνονται και το επιτόκιο μειώνεται. Λόγω μειωμένου επιτοκίου οι επενδυτικές δαπάνες ενθαρρύνονται και έτσι αυξάνεται η παραγωγή και η απασχόληση. Τελικά η ισορροπία θα αποκατασταθεί στο επίπεδο της πλήρους απασχόλησης και παραγωγής με τιμές, ονομαστικούς μισθούς και επιτόκια σε χαμηλότερο επίπεδο και πραγματικούς μισθούς ανεπηρέαστους.

Όπως θα παρατηρήσατε η αποκατάσταση της συνολικής δαπάνης που αντιστοιχεί στην πλήρη απασχόληση, δεν έχει καμία σχέση με την άσκηση της νομισματικής πολιτικής, αλλά με τους χαμηλούς μισθούς και κυρίως με το γεγονός ότι οι μισθοί θα πρέπει να διακυμαίνονται
ελεύθερα. Οι δυνάμεις της αγοράς από μόνες τους τείνουν να αποκαταστήσουν την πλήρη απασχόληση.

Τι ακριβώς όμως κάνει η ΕΚΤ όταν λέμε ότι ασκεί την νομισματική πολιτική της ευρωζώνης τότε;

Η θεμελιώδης αντίληψη στην ΕΕ, σε αντίθεση με όλες τις οικονομίες του κόσμου, είναι ότι το χρήμα, το ευρώ, δεν παίζει κανένα ρόλο στην οικονομία, με την έννοια δεν επηρεάζει την παραγωγή και την απασχόληση, αλλά είναι ένας μηχανισμός που απλά διευκολύνει τις συναλλαγές. Αυτό είναι! Με άλλα λόγια στην ΕΕ η οικονομία θεωρείται ως ανταλλακτική οικονομία, όχι ως εγχρήματος οικονομία. Επί της ουσίας, ανταλλάσουμε προϊόντα όπως οι πρωτόγονοι και η χρήση του ευρώ κάνει τις συναλλαγές πιο εύκολες. Αυτή είναι η σύγχρονη αντίληψη για το νόμισμα στην οικονομία της ΕΕ.

Δεδομένου αυτού, η ποσότητα του ευρώ πρέπει να είναι σταθερή γιατί η αύξηση της προσφοράς του, αφού δεν επηρεάζει την παραγωγή και την απασχόληση, το μόνο που θα προκαλέσει θα είναι πληθωρισμός και η αξία του ευρώ θα μειωνόταν.

Ακριβώς εδώ παρεμβαίνει η ΕΚΤ και ασκεί ‘νομισματική’ πολιτική. Θέτει τέτοια επιτόκια που ποτέ ο πληθωρισμός να μην υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο, που συνήθως είναι μικρότερο του 2%. Αυτό το επιτόκιο επί της ουσίας, είναι το επιτόκιο που οι δυνάμεις της αγοράς προσδιορίζουν, και τρόπον τίνα η ΕΚΤ το ‘μυρίζεται’ και το ορίζει, έτσι ώστε το ευρώ πάντα, όχι μόνο να έχει σταθερή αξία, αλλά και να γυρίζει στην παραγωγή, εξισώνοντας τις αποταμιεύσεις με τις επενδύσεις. Και οι επενδύσεις και οι αποταμιεύσεις εξαρτώνται από το επιτόκιο.

Στο κόσμο αυτό δεν υπάρχει ανεργία, και αν υπάρξει, αυτό δεν θα οφείλεται ποτέ στην ανεπαρκή ζήτηση αλλά στην μη επαρκή ανάπτυξη του κεφαλαίου. Το υπάρχον κεφάλαιο πάντα θα απασχολεί την εργασία που του αντιστοιχεί, και δεδομένου ότι οι μισθοί θα είναι πάντα ευέλικτοι προς τα κάτω, πάντα θα απορροφάται εργατικό δυναμικό με την σταδιακή ανάπτυξη του κεφαλαίου.

Κατά συνέπεια στον κόσμο του ευρώ η ανεργία είναι δεδομένη, η φτώχεια δεδομένη, κύριο όργανο της ανάπτυξης είναι οι χαμηλοί μισθοί και όργανο του σταθερού ευρώ το επιτόκιο της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ.

Προσπάθησα με όσο απλό τρόπο μπορούσα, να δείξω την διάφορα στην άσκηση της νομισματικής πολιτικής μεταξύ ενός επικυρίαρχου κράτους και ενός κράτους της ευρωζώνη

Στο ελληνικό κράτος της ευρωζώνης, η κατανομή εργασίας έγινε ως εξής. Οι τραπεζίτες ανέλαβαν να διατηρούν την αξία του ευρώ σταθερή με όργανο την νομισματική πολιτική, και στους πολιτικούς του σύριζα, του πασόκ, της δημάρ, του κκε, της νδ, του ποταμιού και της χα ανέθεσαν συλλήβδην, να διαλύσουν το κράτος, να διαλύσουν το κόσμο της εργασίας και να διατηρούν τους μισθούς χαμηλούς, με αντάλλαγμα παχυλές αμοιβές, θέσεις, ασυλία και πλήρη ελευθερία να προσδιορίζονται όπως θέλουν, να ψεύδονται ασυστόλως στο Λαό, αρκεί το υπόδειγμα να μην αμφισβητείται. Η επίφαση δημοκρατίας βοηθά στην εκτόνωση του πληθυσμού. Κανονικοί μισθοφόροι των Τραπεζιτών. Σαν δεν ντρέπονται.

Από την άλλη, έχουμε το εθνικό κράτος, όπου η νομισματική πολιτική και η δημοσιονομική πολιτική είναι όργανα του κράτους, με στόχο την πλήρη απασχόληση, μέσω της άμεσης αύξησης της ζήτησης και μείωσης των επιτοκίων, με την χρήση του Εθνικού μας Νομίσματος.

Στις εκλογές, ας στείλουμε στα υπόγεια της ιστορίας τα άθλια μνημονιακά κόμματα, εκεί που ανήκουν, και ας προσδιορίσουμε την ιστορία μας όπως θέλουμε, στέλνονται τα ξεκάθαρα κόμματα του Εθνικού Νομίσματος, της Δραχμής, στο Κοινοβούλιο.
spyridonstalias@hotmail.com

Το νέο βιβλίο για την οικονομία του Ν. Ιγγλέση!

Η επανάσταση του GREXIT - Το σχέδιο

του Νίκου Ιγγλέση

Ύστερα από πεντέμισι χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών, η Ελλάδα βρίσκεται σ’ ένα θανάσιμο αδιέξοδο. Η παραγωγική βάση της οικονομίας έχει διαλυθεί, ο λαός φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται, ενώ το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο απεργάζεται σχέδια -ιδιωτικοποιήσεις τα λένε- για την αρπαγή, αντί «πινακίου φακής», των στρατηγικών υποδομών και του φυσικού πλούτου της χώρας, στερώντας της έτσι τα εργαλεία μιας μελλοντικής ανάπτυξης.

Η Ελλάδα πρέπει να βγει από τη μέγγενη του ευρω-μάρκου και να αποκαταστήσει την εθνική κυριαρχία της, εισάγοντας σε κυκλοφορία το δικό της νόμισμα, ώστε να πάψει να αποτελεί αποικία χρέους των δανειστών και των  διεθνών αγορών. Ο Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής του ιστότοπου Stratfor στο βιβλίο του «Η Επόμενη Δεκαετία» γράφει: «Ένα έθνος που δεν ελέγχει το χρηματοπι-στωτικό του σύστημα έχει χάσει την κυριαρχία του».

Η πρωθύστερη κυκλοφορία του ευρώ το 2002, πριν, δηλαδή, υπάρξει η πολιτική και δημοσιονομική ενοποίηση, δημιούργησε τον πύργο της «ευρω-Βαβέλ». Τα κράτη-μέλη δανείζονται, με την έκδοση ομολόγων, σε ευρώ, ενώ δεν έχουν..... καμιά δυνατότητα διαχείρισης του νομίσματος στο οποίο συνάπτουν τα δάνειά τους. Η νομισματική πολιτική καθορίζεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), που είναι η μόνη που έχει το δικαίωμα να τυπώνει τα χαρτονομίσματα του ευρώ.

Η έξοδος από το «ζουρλομανδύα» του ευρώ αποσκοπεί στην αποκατάσταση της εθνικής κυριαρχίας, την αύξηση της απαραίτητης ρευστότητας στην οικονομία και τη θωράκιση του τραπεζικού συστήματος. Παράλληλα με την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος, της Νέας Δραχμής, θα χρηματοδοτηθεί, όχι με δανεικά ευρώ, η παραγωγική δομή της χώρας, ώστε ν’ αυξηθεί το εγχωρίως παραγόμενο προϊόν, να υποκατασταθούν σε σημαντικό βαθμό οι εισαγωγές, να αυξηθούν οι εξαγωγές και έτσι να βελτιωθούν τα εισοδήματα των Ελλήνων πολιτών, ενώ παράλληλα θα μειώνεται η ανεργία. Οι μνημονιακές και κρυφομνημονιακές δυνάμεις, όλο το πλέγμα των οικονομικών και μιντιακών συμφερόντων που τις στηρίζουν και οι κάθε είδους ευρωλάγνοι θα προσπαθήσουν, όπως έχουν κάνει στο παρελθόν, να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό παρουσιάζοντας το σενάριο της ανεξέλεγκτης ή της ελεγχόμενης από τους δανειστές χρεοκοπίας. Η έξοδος από το ευρώ δεν πρέπει να είναι αποτέλεσμα του οικονομικού στραγγαλισμού της χώρας από την ΕΚΤ, με το κλείσιμο του «διακόπτη» της ρευστότητας και την «τραπεζική αργία».

Η έξοδος από το ευρώ και η κυκλοφορία της Νέας Δραχμής πρέπει να είναι εθνική επιλογή που θα αποφασιστεί από την ελληνική κυβέρνηση. Για την υλοποίηση αυτής της επιλογής απαιτείται ένα καλά μελετημένο, σ’ όλες τις λεπτομέρειές του, εθνικό σχέδιο. Σημασία έχει η προετοιμασία που θα έχει γίνει και η αποφασιστικότητα με την οποία αυτό θα εφαρμοστεί. Ούτε δισταγμοί επιτρέπονται ούτε πισωγυρίσματα.

Η ισοτιμία

Η εισαγωγή-κυκλοφορία της Νέας Δραχμής μπορεί - και πρέπει - να γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή μία Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Η ισοτιμία αυτή με απόφαση της κυβέρνησης θα «κλειδώσει», δηλαδή θα διατηρηθεί αμετάβλητη για απροσδιόριστο χρόνο, που οπωσδήποτε θα καλύπτει όλη τη μεταβατική περίοδο σταθεροποίησης της οικονομίας (από τρία  μέχρι πέντε χρόνια), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στη συνέχεια θα υπάρξει υποτίμηση του νέου εθνικού νομίσματος. Η Νέα Δραχμή δε θα είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμη στα χρηματιστήρια συναλλάγματος του εξωτερικού και έτσι δε θα μπορεί να δεχτεί υποτιμητικές-κερδοσκοπικές επιθέσεις. Για το λόγο αυτό δεν απαιτούνται συναλλαγματικά αποθέματα με τα οποία θα στηριχτεί η δραχμή προκειμένου να μην υποστεί μεγάλη υποτίμηση, κατά το μεταβατικό στάδιο. Η ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή, δε θα χρειάζεται να σπαταλάει το συνάλλαγμα της χώρας από τις εξαγωγές αγαθών, τον τουρισμό κ.λπ. για να αγοράζει δραχμές, σε μια απέλπιδα προσπάθεια, όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές άλλες περιπτώσεις διεθνώς, προκειμένου να στηρίξει την επιθυμητή ισοτιμία του εθνικού νομίσματος. Όσοι υποστηρίζουν ότι δεν μπορούμε να βγούμε από την Ευρωζώνη επειδή δεν έχουμε τα συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξουμε την ισοτιμία της δραχμής είναι κρυφοί θιασώτες του κατοχικού ευρώ. Η Ελλάδα δε θα έχει ποτέ, με τις σημερινές συνθήκες, τόσο υψηλά συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την ισοτιμία του εθνικού νομίσματός της, αν αυτό δεχτεί κερδοσκοπική επίθεση στις διεθνείς αγορές, άρα δε θα μπορεί, σύμφωνα με αυτή τη λογική, να βγει από το ευρωσύστημα.

Με την εισαγωγή-κυκλοφορία της Νέας Δραχμής μισθοί, συντάξεις, δάνεια και οι τιμές προϊόντων και υπηρεσιών θα μετατραπούν στο νέο νόμισμα με ισοτιμία ένα προς ένα. Έτσι μισθός ή σύνταξη 1.000 ευρώ θα γίνει 1.000 δρχ., δάνειο 100.000 ευρώ θα γίνει 100.000 δρχ., η τιμή μιας τηλεόρασης 300 ευρώ θα γίνει 300 δρχ., κ.ο.κ. Ειδικότερα για τα δάνεια, όσα λέγονται από τους εθελόδουλους οπαδούς του ευρωμονόδρομου, ότι ενώ μισθοί και συντάξεις θα πληρώνονται σε δραχμές τα δάνεια θα πρέπει να πληρωθούν σε ευρώ, αποτελούν άθλια προπαγάνδα για την τρομοκράτηση του λαού. Κανένας λόγος να συμβεί κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Με αυτό τον τρόπο μετάβασης δε θα υπάρξουν πληθωριστικές πιέσεις από την εισαγωγή του εθνικού νομίσματος στην ελληνική οικονομία. Περίπτωση υποτίμησης της δραχμής σε σχέση με άλλα διεθνή νομίσματα θα προκύπτει μόνο όταν το ευρώ υποτιμάται έναντι των νομισμάτων αυτών.

Αν υπάρξει σωστή προετοιμασία, με έτοιμες τις μήτρες των χαρτονομισμάτων-κερμάτων και έχει γίνει η προμήθεια του απαραίτητου ειδικού χαρτιού, τότε πολύ σύντομα θα κυκλοφορήσουν, σε επαρκή ποσότητα, τα χαρτονομίσματα της Νέας Δραχμής. Οι λογαριασμοί των δημοσίων υπαλλήλων, μετά από δεκαπέντε ημέρες και των συνταξιούχων, μετά από ένα μήνα, θα πιστωθούν, ηλεκτρονικά, στο νέο εθνικό νόμισμα. Το ίδιο θα γίνει και με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που πληρώνονται  μέσω τραπεζικών λογαριασμών.  Έτσι θα υπάρχει ικανή ρευστότητα για πραγματοποίηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών (κάρτες, πάγιες εντολές κ.λπ.). Για ένα σχετικά μικρό μεταβατικό διάστημα μέχρι να κυκλοφορήσουν σε ικανή ποσότητα οι δραχμές, σε φυσική μορφή, οι συναλλαγές με χαρτονομίσματα, στην εσωτερική αγορά, θα γίνονται είτε σε ευρώ είτε σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα. Μετά το τέλος του μεταβατικού χρονικού διαστήματος όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό της  χώρας θα γίνονται μόνο σε δραχμές. Σημειώνεται ότι στην εσωτερική αγορά κυκλοφορούν (Μάιος 2015) περίπου 35 δισ. ευρώ.

Καταθέσεις - επιτόκια

Όλες οι καταθέσεις, ιδιωτών και επιχειρήσεων, παραμένουν σε ευρώ και θα αποτελούν καταθέσεις σε συνάλλαγμα. Έτσι οι έλληνες πολίτες, από την πρώτη στιγμή, δε θα ανησυχούν ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε μείωση της περιουσίας τους από μια υποτιθέμενη υποτίμηση της Νέας Δραχμής. Υποτίμηση δε χρειάζεται και δεν πρέπει να υπάρξει.

Στην αρχή οι υπάρχοντες λογαριασμοί καταθέσεων θα παραμείνουν ως έχουν. Μόλις ένας λογαριασμός πιστωθεί ή χρεωθεί με δραχμές, σε ηλεκτρονική ή φυσική μορφή, από μισθό, σύνταξη, κατάθεση, ανάληψη κ.λπ., η τράπεζα θα υποχρεούται να ανοίξει για τον πελάτη της ένα δεύτερο λογαριασμό σε συνάλλαγμα στον οποίο θα μεταφερθεί το υπόλοιπο του λογαριασμού σε ευρώ. Οι κάρτες των ΑΤΜ, οι πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες, οι πάγιες εντολές και η αποπληρωμή δανείων θα παραμείνουν συνδεδεμένες με τους σημερινούς λογαριασμούς, που προοδευτικά θα γίνονται δραχμικοί.

Όπως είπαμε και προηγουμένως, μετά από ένα μικρό χρονικό διάστημα, μέχρι να κυκλοφορήσουν τα νέα χαρτονομίσματα, όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό της χώρας θα γίνονται μόνο σε δραχμές. Για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές δεν απαιτείται μεταβατικό διάστημα και από την πρώτη στιγμή θα γίνονται στο νέο εθνικό νόμισμα. Κάθε ανάληψη από λογαριασμό σε ευρώ, για δαπάνες στην εσωτερική αγορά, θα μετατρέπεται από την τράπεζα σε δραχμές. Έτσι, αν κάποιος θέλει να σηκώσει π.χ. 600 δραχμές για να αγοράσει ένα ψυγείο, αλλά έχει λογαριασμό μόνο σε ευρώ, η τράπεζα,  από το λογαριασμό των ευρώ, θα του δίνει 600 δραχμές, αφού το ψυγείο θα αγοραστεί σε δραχμές. Οι συναλλαγές με τις πιστωτικές - χρεωστικές κάρτες θα γίνονται όπως και σήμερα, μόνο που η κάρτα θα χρεώνεται, από την πρώτη στιγμή, σε δραχμές.

Πληρωμές στο εξωτερικό

Η πληρωμή των υποχρεώσεων ιδιωτών και επιχειρήσεων στο εξωτερικό, π.χ. για την εισαγωγή προϊόντων, θα γίνεται σε συνάλλαγμα, είτε από αυτό που θα διαθέτουν οι ενδιαφερόμενοι στους λογαριασμούς τους είτε από τη μετατροπή Νέων Δραχμών σε ευρώ, δολάρια κ.λπ. μέσω των τραπεζών. Το ίδιο θα γίνεται και για τα δάνεια που έχουν επιχειρήσεις ή ιδιώτες σε τράπεζες του εξωτερικού.

Όσοι θέλουν να ταξιδέψουν εκτός Ελλάδος θα εφοδιάζονται με τουριστικό συνάλλαγμα με αντίστοιχο τρόπο. Οι ενδιαφερόμενοι είτε θα σηκώνουν από το λογαριασμό τους σε συνάλλαγμα το ποσό που χρειάζονται είτε θα δίνουν δραχμές και θα παίρνουν ευρώ, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα. Ανάλογη διαδικασία θα ακολουθούν και οι γονείς που θέλουν να στείλουν  φοιτητικό συνάλλαγμα στο εξωτερικό. Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις θα υπάρχει ένα ανώτατο πλαφόν, όπως συνέβαινε πριν την καθιέρωση του ευρώ, προκειμένου να μην καταστρατηγείται η απαγόρευση της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων. Καμιά ανησυχία δεν πρέπει να υπάρχει για την επάρκεια συναλλάγματος. H χώρα διαθέτει το αναγκαίο συνάλλαγμα για να πληρώνει όλες τις εισαγωγές της, καμιά έλλειψη σε αγαθά και υπηρεσίες από το εξωτερικό δε θα υπάρξει. Το Ισοζύγιο Εξωτερικών Συναλλαγών το 2009 παρουσίαζε έλλειμμα 18 δις, ενώ το 2014 παρουσίασε πλεόνασμα 1.8 δις. ευρώ. Η βελτίωση του Ισοζυγίου οφείλεται στην εσωτερική υποτίμηση των τελευταίων πεντέμισι ετών. Γι’ αυτό λέμε ότι υποτίμηση δε χρειάζεται και δεν πρέπει να γίνει. Η υποτίμηση έχει γίνει ήδη και είναι η εσωτερική υποτίμηση, δεν απαιτείται και νομισματική υποτίμηση. 

«Κλείδωμα» ισοτιμίας.

Η κεντρική τράπεζα μπορεί να ορίσει σταθερή την ισοτιμία του εθνικού νομίσματος της χώρας με την προϋπόθεση ότι αυτό δεν είναι ελεύθερα διαπραγματεύσιμο στα διεθνή χρηματιστήρια, δεν αποτελεί δηλαδή συνάλλαγμα. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι για πολλά χρόνια υπήρχε σταθερή ισοτιμία ενός δολαρίου προς 30 δραχμές. Σήμερα το βουλγαρικό λέβα βρίσκεται σε σταθερή ισοτιμία με το ευρώ (1,9558 λέβα ανά ευρώ). Η ελβετική κεντρική τράπεζα, το 2011, προκειμένου να αναχαιτίσει την υποτίμηση του φράγκου, έθεσε ανώτατη τιμή στην ισοτιμία 1,22 φράγκα ανά ευρώ. Τον Ιανουάριο 2015, λόγω της υποτίμησης του ευρώ, οι Ελβετοί κατήργησαν το πλαφόν της ισοτιμίας, με αποτέλεσμα να ανατιμηθεί το φράγκο (ένα φράγκο προς ένα ευρώ). Το κινεζικό γιουάν βρίσκεται σε σταθερή ισοτιμία με το δολάριο και οι Αμερικανοί πιέζουν την κινεζική κυβέρνηση να το ανατιμήσει προκειμένου να μειωθεί το αμερικανικό έλλειμμα στο εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ των δύο χωρών. Αντίθετα, στις 11 Αυγούστου 2015 η κινεζική κυβέρνηση έκανε μια μικρή (2%) υποτίμηση του γιουάν προκειμένου να διατηρήσει το ρυθμό αύξησης των εξαγωγών της. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι σταθερή ισοτιμία μπορεί να υπάρξει.

Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας τρομάζει τους δανειστές. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι σε non paper του ΔΝΤ, με τίτλο «Η Ελλάδα μετά την αποχώρηση από το ευρώ», που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel (26-4-15), το Ταμείο απορρίπτει το «κλείδωμα» της ισοτιμίας του νέου εθνικού νομίσματος με το ευρώ. Στο non paper το ΔΝΤ τάσσεται υπέρ της υποτίμησης της δραχμής με το γνωστό δογματικό επιχείρημα για αύξηση της ανταγωνιστικότητας. Ορισμένοι από τους υποστηρικτές της υποτίμησης επικαλούνται το παράδειγμα της Αργεντινής, που επίσης είχε «κλειδωμένη» την ισοτιμία του πέσο με το αμερικανικό δολάριο και χρεοκόπησε. Πρόκειται για τελείως διαφορετική περίπτωση. Η Αργεντινή είχε εθνικό νόμισμα, το πέσο, και το συνέδεσε σε σταθερή σχέση, επί μία δεκαετία, με το δολάριο, χωρίς άλλες προϋποθέσεις, ενώ η οικονομία της παρέμενε ανοικτή στις διεθνείς χρηματαγορές, με τη σύναψη δανείων σε συνάλλαγμα. Αυτό έγινε από μια κυβέρνηση όργανο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και του ΔΝΤ.

Η εισαγωγή της δραχμής, με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ, και στη συνέχεια το «κλείδωμά» της είναι απαραίτητη προϋπόθεση ώστε η μετάβαση να γίνει ομαλά και χωρίς πληθωριστικές πιέσεις στην ελληνική οικονομία, εφόσον βεβαίως ληφθούν και όλα τα υπόλοιπα μέτρα που καταγράφονται στο σχέδιο που παρουσιάζεται σ’ αυτό το βιβλίο. Με τον τρόπο αυτό καταρρέει και το γελοίο επιχείρημα των ευρωλάγνων ότι αυτοί που υποστηρίζουν την επιστροφή στη δραχμή είναι όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό και αναμένουν την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος για να αγοράσουν φτηνά τις περιουσίες των Ελλήνων. Η σταθερή «κλειδωμένη» ισοτιμία, μία Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ, δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα σε όσους έχουν χρήματα στο εξωτερικό. Τα ευρώ που τυχόν θα φέρουν και τα οποία θα μετατραπούν σε ισόποσες δραχμές θα έχουν την ίδια αγοραστική αξία που έχουν και σήμερα.

Το κείμενο αυτό, δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 28.8.2015 και αποτελεί σύντμηση ενός κεφαλαίου από το βιβλίο «Η Επανάσταση του Grexit – Το Σχέδιο» του Νίκου Ιγγλέση, που κυκλοφορεί από 31 Αυγούστου 2015 από τις Εκδόσεις Α.Α. Λιβάνη.

http://greekattack.wordpress.com

Καυγάς πλιατσικολόγων !!

Πέμπτη, 27 Αυγούστου 2015

  

Γράφει ο Κώστας Γιαννιώτης

Η μάσκα ξεφλούδισε και πίσω της αποκαλύφτηκε το απαίσιο πρόσωπο του πολιτικού απατεώνα και του ελεεινού δωσιλογισμού, που κρυβόταν πίσω από το προσωπείο του …. ‘’χαμογελαστού επαναστάτη’’. Το μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Παππάς θέλησε να παρομοιάσει τον Τσίπρα με τον Μάικλ Κόλλινς του IRA, αποκαλώντας τον …… ‘’το γελαστό παιδί’’, αδιαφορώντας για το γεγονός  ότι από το δικό του ‘’γελαστό παιδί’’ δεν έμεινε τίποτε περισσότερο από το ……‘’παιδί’’ για όλες τις δουλειές – και μάλιστα τις πιο βρώμικες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου μας.

Αφού πρώτα τον χρησιμοποίησαν για να λασπώσει ό,τι είχε απομείνει από τη γενικόλογη έννοια της ‘’αριστεράς’’, αφού τον μετέτρεψαν σε πολιορκητικό κριό κατά των πυλών της πατρίδας μας, μέσα σε επαίνους και διθυράμβους, άρχισαν να τον αποδομούν. Πρώτα τα ίδια του τα αφεντικά του εξωτερικού που αποκάλυψαν, μέσω Γιούνκερ, που τον έδωσε στεγνά, λέγοντας …. «ήμουν πλήρως ενημερωμένος για την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες». Όχι γιατί δεν τον θέλουν αλλά προτιμούν τη διασπορά των εδρών σε όλα τα βιλαέτια τους ( ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΟΤΑΜΙ – ΠΑΣΟΚ ) για να μπορέσουν να...

συμπήξουν τον ασφαλή κορμό όλου του μνημονιακού μπλοκ που θα εφαρμόσει το πρόγραμμά τους !

Το σχέδιο ήταν προετοιμασμένο και το παλικάρι πουλούσε φούμαρα στον ελληνικό λαό λέγοντάς του ότι «προσέφυγε στις κάλπες για να πάρει νέα σαφή εντολή, μπροστά στις νέες συνθήκες» και ρίχνοντας, αδιάντροπα, τις ευθύνες σε όσους προτίμησαν την αξιοπρέπειά τους και καταψήφισαν το μνημόνιο. Τους αποκάλεσε μάλιστα και αποστάτες !!!

Την ίδια ώρα οι ντόπιοι συνεργάτες των κατακτητών – και προσφάτως συνεργάτες του ‘’παιδιού’’ – άρχισαν τις βολές, τις βρισιές και τις ειρωνείες εναντίον του. Από τη μια φοβούνται ότι όλοι τους θα καταποντιστούν στις επερχόμενες εκλογές και από την άλλη διεκδικούν κομμάτι της εκλογικής πίτας, με οποιοδήποτε τίμημα.

Να γιατί η Μέρκελ δεν ανησυχεί και δηλώνει χαρά γεμάτη ότι «οι εκλογές δεν είναι μέρος του προβλήματος, αλλά η λύση του προβλήματος». Ξέρει αυτή τι λέει. Ξέρει πως παρά το θέατρο των αντιπαραθέσεων, των ύβρεων και των ειρωνειών, το σχέδιό της προχωρά.

Από την άλλη μεριά το ….. ‘’παιδί’’ στέκεται απέναντι στον ελληνικό λαό υβριστικός και, με το γάντι, αποκαλώντας τον μαλάκα – και μάλιστα με περικεφαλαία ! Του δηλώνει σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τόνο ότι «δεν πρόκειται, μετεκλογικά να συνεργαστεί με κανένα από τα κόμματα του παλιού πολιτικού κατεστημένου» !!! Ποιος το λέει αυτό ; Ο ίδιος άνθρωπος που, πριν λίγες μέρες στη Βουλή, αντάλλασσε μαζί τους γαλαντομία και γλύκες, την ώρα που, εμβρόντητος, ο ελληνικός λαός έβλεπε να διαμοιράζουν σαν παρέα ληστοσυμμοριτών τα υπάρχοντά του και τη ζωή του, με ένα ‘’ΝΑΙ’’ !! Που τον χειροκροτούσαν οι δωσίλογοι κι αυτός χαμογελούσε !! Οι ίδιοι που σήμερα τον …. ‘’κατηγορούν’’ σαν ψεύτη, κωλοτούμπα και σφαγέα του ελληνικού λαού !!!! Η πολιτική απάτη και η πολιτική χρεοκοπία χέρι χέρι με τον αμοραλισμό !

Σε όλο αυτό το σκηνικό είναι φαίνεται μοιραίο να προστεθεί και η βλακεία του κάθε βο(υ)λευτή, που προσπαθεί να μας αποδείξει ότι ….. πετάει ο γάιδαρος !! Έτσι κάπως άκουσα τον κ. Κοντονή να ισχυρίζεται ότι «πράγματι τα μέτρα που προβλέπει το 3^ομνημόνιο είναι υφεσιακά, αντικοινωνικά, αντιαναπτυξιακά και άδικα, αλλά θα παλέψουμε να βρούμε άλλα μέτρα που θα αμβλύνουν τη σκληρότητα των μέτρων του μνημονίου» !! Άντε εσύ τώρα και πες του ότι δεν κατάλαβες τι λέει ! Θα σε πει και μαλάκα !!

Έτσι είναι. Όποιος δεν αποδέχεται την προδοσία τους είναι βλάκας, αποστάτης και χρειάζεται ψυχίατρο – όπως διατείνονται για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου !!

Εκείνο που τους απασχολεί τώρα είναι το πώς θα διεξαγάγουν τον προεκλογικό τους αγώνα, πώς θα εξαπατήσουν– όλοι μαζί και καθένας χωριστά – το ποίμνιο, το κοπάδι !

Μέσα στον πυρετό της αγωνίας τους για επικράτηση δε διστάζουν μπροστά σε τίποτε!

Ξεκινούν με την απάτη. Διατείνεται το καλό ‘’παιδί’’ ότι όχι μόνο έδωσε μάχη αλλά θα τη συνεχίσει κάνοντας επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του μνημονίου. Το λέει αυτό εν γνώσει του ότι το καταστατικό του ESM, με τον οποίο συνυπέγραψε τη συμφωνία (μνημόνιο), συμπεριλαμβάνει άρθρο το οποίο ρητά και κατηγορηματικά αναφέρει και δεσμεύει κάθε συμβαλλόμενο ότι καμιά αλλαγή των όρων της συμφωνίας, καμιά επαναδιαπραγμάτευση, καμιά ένσταση, κανένα νέο memorandum δε γίνεται αποδεκτό. Τέλος !! Μετά την απομάκρυνσιν εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!!

Αυτός όμως, το ….. ‘’παιδί’’ θα το κάνει !! Γιατί είναι όμορφος και ξέρει τι παθαίνει η Μέρκελ όταν τον βλέπει !! Κάπως έτσι την έπεισε να σκίσουν παρέα τα μνημόνια και να τα καταργήσουν με ένα άρθρο !!

Το μόνο που του απέμεινε είναι να τρέξει να κάνει τις εκλογές το συντομότερο, πριν προλάβει και ξεφύγει κανένα χαρτάκι της εφορίας και φτάσει σε σπίτι ψηφοφόρου. Πριν διαπιστώσει ο Έλληνας ότι ο ΕΝΦΙΑ, και μόνο, που θα κληθεί να πληρώσει για την επόμενη διετία, είναι της τάξης των 5,5 δις και κοντεύει να φτάσει το σύνολο του πρώτου μνημονίου !! Πού να βάλουμε και τα υπόλοιπα που συνυπεγράφησαν !

Γι` αυτό βιάζεται τόσο πολύ για εκλογές !! Σύμμαχός του σ` αυτή την πρεμούρα, ο μέγας ιεροφάντης του συντάγματος, ο θεματοφύλακας και ακραιφνής δημοκράτης, πρόεδρος Παυλόπουλος, που παρακάμπτει και, στην ουσία, ακυρώνει τη συνταγματική διαδικασία – ελέω εαυτού του – και δε συγκαλεί συμβούλιο αρχηγών, για να κερδίσει χρόνο ο Τσίπρας !! Βέβαια, θα πει, και με το δίκιο του κάποιος, πως αν δε γίνει το συμβ. αρχηγών, χέστηκε η Φατμέ στο Γενί τζαμί ! Όλη όμως αυτή η ‘’διαδικασία’’ φανερώνει το πόσο σέβονται τους νόμους και το σύνταγμά ΤΟΥΣ, αυτοί που επιτίθενται εναντίον της προέδρου της Βουλής Ζωής Κωνσταντοπούλου με ανοίκεια φρασεολογία, επειδή προσπαθεί με νόμιμα και συνταγματικά μέσα να κρατήσει σε λειτουργία τη Βουλή, την οποία …. κατάργησαν πριν καν θυροκολληθεί το προεδρικό διάταγμα διάλυσής της !!!

Αυτή θα είναι η προεκλογική περίοδος. Η λάσπη, η ύβρις εναντίον του λαού, το θράσος και η βλακεία θα πάνε χέρι χέρι με όλους τους υποτακτικούς του Δ΄Ράιχ !

Γιατί κατά τον Τσίπρα – συγγνώμη, το …. ‘’γελαστό παιδί’’ ήθελα να πω – δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση. Η μόνη διέξοδος και μοίρα αυτού του λαού είναι η εξαθλίωση του σκουπιδοτενεκέ, ο εξανδραποδισμός, η μετανάστευση των νέων ανθρώπων και τελικά το ολοκληρωτικό ξεπούλημα και το σβήσιμο από το χάρτη του ονόματος Ελλάδα ! Αρκεί που θα επιβιώσουν οι τράπεζες !

Να θυμούνται όμως το μπλόκο της Κοκκινιάς ! Όλο και σε κάτι θα τους χρησιμεύσει.

Οι Γερμανοί, στο τέλος της φρικτής εκείνης μέρας, έδωσαν άδεια στους κουκουλοφόρους να σκυλεύσουν τους ηρωικούς νεκρούς. Κι αυτοί έπεσαν σαν τα κοράκια πάνω στις τιμημένες σορούς, αρχίζοντας το πλιάτσικο. Το θέαμα δεν το άντεξαν ούτε οι ναζιστές! Γι` αυτό και εκτέλεσαν επί τόπου τους περισσότερους απ` αυτούς !!

Το πλιάτσικο, η σκύλευση της ετοιμοθάνατης χώρας μας, που προγραμματίζουν, δε θα μείνει ατιμώρητη. Αυτός ο λαός έχει και μνήμη και κότσια! Ας το θυμούνται ! Το πρώτο βροντερό μήνυμα τούς το έστειλε με το 61,3 % της δύναμής του. Ας φανταστούν το 90% !!   

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του ΕΠΑΜ