Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ ΠΑΝΤΟΤΕ ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Σύμφωνα με τον Γαλλικό Νόμο Ποινικοποίησης της Άρνησης των Γενοκτονιών ορισμένα κόμματα μη –κόμματα θα βρεθούν εκτός Νόμου.
Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
(Μιλώντας στα Νέα Μουδανιά)
Η αυτοαποκαλούμενη αριστερά της μεταπολίτευσης – όχι του Γληνού, του Ηλιού, του Καστοριάδη, του Αριστομένη Προβελλέγγιου – δεν τα πήγε καλά με την Ελληνική Κληρονομιά, την Ελληνική Παιδεία, την Ελληνικότητα, την μνήμη των θυμάτων του Κεμαλισμού, τις νέες ρατσιστικές βαρβαρότητες που υπέστη ο Ελληνισμός την περίοδο του διπολισμού.
Η εχθρότητα της προς αυτά τα ζητήματα την οδήγησε στην αποσιώπηση, την νομιμοποίηση των ρατσιστικών βιαιοτήτων, στον πνευματικό και ηθικό ακρωτηριασμό των Ελλήνων, στον Εθνομηδενισμό.
Παρ’ όλη την ρητορεία και το Φολκλόρ, στην απουσία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στα πεδία που αυτή κρίνονταν και κρίνεται ουσιαστικά. Η απουσία και η Ερμαφρόδιτη στάση της ήταν και είναι ορατή τόσο στα Εθνικά όσο και τα Διεθνιστικά μέτωπα. Τα κείμενα μου για το «Νέο Διεθνισμό» και τον «Περιφερειακό Διεθνισμό» είναι αποκαλυπτικά αυτής της απουσίας.
Η στάση της αυτή λόγω διανοητικής πενίας, οκνηρίας, αδυναμίας ανάλυσης, επαρχιωτισμού και εξάρτησης την οδηγούσε να ταυτίζεται ουσιαστικά με τον ιστορικό της αντίπαλο την «Εθνικόφρονη», «ΝεοΕθνικόφρονη» Δεξιά. Αυτός είναι επίσης ο λόγος που βρέθηκε υφιστάμενη, ενσωματωμένη στις διαδικασίες της Παγκοσμιοποίησης τόσο στο πεδίο του πολιτισμού όσο και της οικονομίας, της Πραγματικής και της Χρηματιστικής.
Αυτό είναι το υπόβαθρο της πληθωριστικής εμφάνισης Γορίλων, Χιμπατζούδων της Εσπερίας και Ελληνοφάγων «Αριστερών», «Σοσιαλιστών» και «Νεοφιλελεύθερων».
Γεμίσαμε Ελληνοφάγους στο Κράτος, στους Εκπαιδευτικούς θεσμούς, στα Μ.Μ.Ε., στα «κινήματα» μίας χρήσης.
Ως γνωστόν η Ελληνική Σημαία και το όνομα της Ελλάδας αποτέλεσε σύμβολο αγώνων για την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Αδελφοσύνη των Λαών. Εδώ συκοφαντήθηκε ο Ελληνισμός και καίγονταν η Ελληνική Σημαία όχι μόνον από πράκτορες ξένων χωρών αλλά και ψευτοαριστερούς λόγω ηλιθιότητας και αριστεροφασίστες, σοσιαλφασίστες. Θεωρητικούς πατέρες και φθηνά εκτελεστικά όργανα του μοιραίου για την χώρα και τον λαό δίδυμου Σημίτης και Υιός.
Όπως βλέπεται η Ελληνική Σημαία επιστρέφει ως σύμβολο απελευθέρωσης. Για τις πολλές επιστροφές θα μιλήσουμε άλλη στιγμή. Γράφω στο βιβλίο μου «Ελληνική Ποιότητα και Ανάπτυξη». Όσον αφορά το ερώτημα σας για τις επιδράσεις στην Ελλάδα του Γαλλικού Νόμου Ποινικοποίησης της Άρνησης της γενοκτονίας. Κινείται στον ηθικό και πολιτικό ορίζοντα της ταύτισης δύο ιδεολογιών του θανάτου, του Κεμαλισμού και του Ναζισμού.
Γνωρίζετε την πρόταση μου για την καθιέρωση της 19ης Μαΐου ως Ευρωπαϊκής ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού. Όπως έχουμε την 27η Ιανουαρίου για τα θύματα του Ναζισμού.
Η επέκταση του Γαλλικού Δικαίου στην Ευρώπη, την Ελλάδα δημιουργεί προβλήματα σε όλη την μεταπολιτευτική φάρμα που φωτογράφησα πριν. Ας το εκφράσω διαφορετικά. Κινδυνεύουν να τεθούν εκτός νόμου, να μπουν φυλακή (αυτό πρέπει να γίνει και για άλλα αδικήματα) τόσο η PESPI, η COLA όσο και το κόμμα μη – κόμμα του Κουβέλη. Λόγω των προσκυνημάτων του Κεμάλ και πολλών άλλων αμαρτημάτων. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα προσβεβλημένο από την Κεμαλική ρατσιστική ευλογιά. Μιλώ για το φασιστικό «Αριστερό Δεξιό» βιβλίο του Συνωστίζονταν στην Σμύρνη και όχι μόνον. Σαν να λες συνωστίζονταν στο Ματχάουζεν.
Αν τους το επιτρέψεις ανεχόμενος το τέρας, θα γράφουν ποιήματα, τραγούδια για να νομιμοποιήσουν τον «συνωστισμό». Πρόκειται για βαθύ φασισμό.
Το «συνωστίζονταν στην Σμύρνη» αποτελεί έκφραση φασιστικών ταυτοτήτων, ατομικών ή συλλογικών, Κομματικών όχι Δημοκρατικών, Αριστερών, Ανθρωπιστικών.
Όλους αυτούς τους παράξενους κύκλους θέλω να τους διαβεβαιώσω για το εξής. Στον νέο Ιστορικό Πολιτικό Κύκλο οι Αγιογράφοι, Λάτρεις και προπαγανδιστές του Κεμαλισμού θα έχουν την ίδια αντιμετώπιση με τους φίλους και εκφραστές της άλλης ιδεολογίας του Θανάτου του Ναζισμού.
Θα ονομάζονται ρατσιστές, Κεμαλολάγνοι, ΚεμαλοΝαζί όχι Δημοκράτες, Αριστεροί, Προοδευτικοί. Φιλάνθρωποι.
Πρέπει να προστατεύσουμε τις λέξεις. Η δολοφονία τους είναι η αρχή των ολοκληρωτισμών. Επειδή κάποτε ήσουν ενάντια στην χούντα, δεν σημαίνει ότι σήμερα είσαι Δημοκράτης και ανθρωπιστής. Όταν μάλιστα κάνεις αυτά που έκανε η χούντα.
ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ- ΑΛΛΟΣ ΕΝΑΣ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ!
Μιλάμε για μεγάλο πλήγμα στην δημοκαφρία, συγνώμη, στην δημοκρατία ήθελα να πω, αλλά η απογοήτευση μου είναι μεγάλη, άνθρωπος είμαι κι εγώ, πόσα να αντέξω.
Μιλάμε ότι επι υπουργείας του, το έγκλημα ξεπέρασε το Σικάγο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Έγινε παγκόσμιο ρεκόρ ρίψης χημεικών, ούτε στο Βιετνάμ δεν έπεσαν τόσα χημικά, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Τα ΜΑΤ βάραγαν παπούδες, γριές, γιατρούς, τραυματίες, τον Μανώλη Γλέζο, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του. Παρακρατικοί έκαψαν κανονικά και με τον νόμο την Αθήνα, αλλά ο αντιεξουσιαστής στην θέση του.
Μέχρι φυσικά που ξεκίνησε το παιχνίδι, άλλος για την καρέκλα του Γιωργάκι, που λόγο και αποκριάς, είχε μεγάλη επιτυχία και σαν θαύμα, ο αντιεξουσιαστής άφησε ορφανή την καρέκλα του υπουργού προστασίας του πλούσιου πολίτη. Μιλάμε για τεράστια θυσία.
Το ηθικό συμπέρασμα λοιπόν, είναι πως κάθε καλός αντιεξουσιαστής, αφήνει μια καρέκλα εξουσίας, μόνο για μια μεγαλύτερη. Ζήτω ο αντιεξουσιαστής και όσοι τον ψηφίζουν…
Η ΔΗΜΑΡ και ο ορισμός του πολιτικού τσαρλατανισμού
«Τουλάχιστον απογοήτευση προκάλεσε η καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το κόμμα “Aριστερά” (Die Linke), κατά τη σημερινή ψηφοφορία στη γερμανική Βουλή. Αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες ώρες η Ελλάδα και οι έλληνες πολίτες χρειάζονται την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη αντί για τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με το λαϊκισμό. Ευτυχώς, άλλες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις – SPD και Πράσινοι -, δεν ακολούθησαν τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στο γερμανικό κοινοβούλιο.»
Ποιος νομίζετε ότι έκανε αυτή τη δήλωση;
Ο υπεύθυνος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής της ΔΗΜ.ΑΡ. Γεράσιμος Γεωργάτος!!!
Δηλαδή, για να το καταλάβουμε καλά: Ο κ. Φώτης Κουβέλης καταψήφισε στην Ελληνική Βουλή τη δανειακή σύμβαση και το κόμμά του επικρίνει το αδελφό Γερμανικό Κόμμα επειδή την …καταψήφισε και αυτό!
Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του πολιτικού τσαρλατανισμού, τότε τι είναι;
Αυτά βλέπει ο Μαλέλης και δεν πάει στη ΔΗΜΑΡ. Και η ελαφρότητα έχει τα όρια της. Είναι σίγουροι στη ΔΗΜΑΡ ότι το επίπεδο τους θα το ρίξει ενδεχόμενη κάθοδος της Μιμής;
Και που είστε ακόμα… εκλογές έρχονται και ως γνωστό η ΔΗΜΑΡ φιλοδοξεί να διαδραματίσει το ρόλο της «αναμάρτητης», «αμόλυντης» και «νεαράς» Κεντροαριστεράς, που δεν ξέρει από Μνημόνια, δανεικά και φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας.
Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012
Δημήτρης Καζάκης:Έτσι θα σώσουμε την Ελλάδα ! Μια συνέντευξη που θα συζητηθεί!
Από τον Χρίστο Λογαρίδη
-Κύριε Καζάκη, θα θέλαμε να μάθουμε κάποια πράγματα που δεν ξέρει ο κόσμος για εσάς, όπως αν είστε παντρεμένος, αν έχετε παιδιά, που σπουδάσατε…
Δ.Κ.: -Ναι, ο κόσμος δεν ξέρει τέτοιου είδους πράγματα για εμένα, δεν τα λέω, κυρίως γιατί όταν ξεκίνησα αυτή την ιστορία, την ξεκίνησα σαν απλός πολίτης. Στην πορεία, κυρίως γιατί ο κόσμος θέλει να κρίνει με βάση τι χαρτιά έχεις, αυτό άλλαξε. Λοιπόν, γεννήθηκα στην Καλαμάτα, το 62, οι γονείς μου ήταν εσωτερικοί μετανάστες και ουσιαστικά με μεγάλωσαν οι παππούδες, γιατί οι γονείς μου δεν μπορούσαν να μας ζήσουν. Τους γονείς μου τους γνώρισα στα 8 μου χρόνια, γιατί δούλευαν όλη μέρα και δεν μπορούσα να τους δω. Τότε ξεκίνησα να μένω μαζί τους, μεγάλωσα στην Κυψέλη, πήγα σχολείο στο διάσημο 20ο, ενώ αργότερα πέρασα στην ΑΣΟΕ.
Δ.Κ.: -Ναι, ο κόσμος δεν ξέρει τέτοιου είδους πράγματα για εμένα, δεν τα λέω, κυρίως γιατί όταν ξεκίνησα αυτή την ιστορία, την ξεκίνησα σαν απλός πολίτης. Στην πορεία, κυρίως γιατί ο κόσμος θέλει να κρίνει με βάση τι χαρτιά έχεις, αυτό άλλαξε. Λοιπόν, γεννήθηκα στην Καλαμάτα, το 62, οι γονείς μου ήταν εσωτερικοί μετανάστες και ουσιαστικά με μεγάλωσαν οι παππούδες, γιατί οι γονείς μου δεν μπορούσαν να μας ζήσουν. Τους γονείς μου τους γνώρισα στα 8 μου χρόνια, γιατί δούλευαν όλη μέρα και δεν μπορούσα να τους δω. Τότε ξεκίνησα να μένω μαζί τους, μεγάλωσα στην Κυψέλη, πήγα σχολείο στο διάσημο 20ο, ενώ αργότερα πέρασα στην ΑΣΟΕ.
-Πότε ανακαλύψατε το πάθος σας για τα οικονομικά?
Δ.Κ.: -Πριν πάμε εκεί, να πω ότι είχα μεγάλο πρόβλημα δυσλεξίας, κάτι που δεν ήξερα και το ανακάλυψα όταν ανακάλυψα την δυσλεξία του γιου μου.
-Οπότε έχεις και παιδιά, ούτε αυτό το ξέραμε.
Δ.Κ.: -Έχω τέσσερα παιδιά.
-Αν είχατε 16, δεν θα πληρώνατε το χαράτσι, όπως είπε ο Βενιζέλος για μια οικογένεια που έχει 16 παιδιά και τους εξαίρεσε από το χαράτσι.
Δ.Κ.: -Όταν μια οικογένεια έχει 16 παιδιά δεν πρέπει να πληρώνει τίποτα. Πρέπει να την πληρώνουμε.
-Πως ήρθαν τα οικονομικά στα ενδιαφέροντα σας?
Δ.Κ.: -Όπως είπα, είχα τρομερό πρόβλημα δυσλεξίας, τότε δεν υπήρχαν όπως σήμερα ειδικά προγράμματα για τα δυσλεξικά παιδιά. Θυμάμαι πως είχα τρομερό πρόβλημα ακόμα και στο να διαβάσω κάτι απλό. Είχα όμως τρομερή ανάγκη να διαβάσω, δεν μου άρεσε να νιώθω πως υστερώ σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Μου ήταν πιο εύκολο να μελετήσω τα μαθηματικά και την φυσική. Δεν μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ και να διαβάσω λογοτεχνία, ιστορία κλπ. Οπότε η πρώτη μου απόφαση ήταν να γίνω αστροφυσικός. Λάτρευα τα μαθηματικά, την φυσική, την πυρηνική φυσική, την αστρονομία. Μου άρεσε τόσο πολύ, που στο λύκειο, εγώ διάβαζα βιβλία του πανεπιστημίου κάνοντας την ζωή των καθηγητών μου κόλαση.
Κάποια στιγμή, ανακάλυψα την φιλοσοφία και εκστασιάστηκα με τους κλασικούς φιλόσοφους. Κατάλαβα τότε, πως το να λύσεις τα προβλήματα της κοινωνίας, είναι απείρως πιο δύσκολο από το να λύσεις τα προβλήματα του σύμπαντος. Εδώ είμαστε είπα και μέσα από τους δικούς μας αρχαίους φιλόσοφους, ανακάλυψα πως η φιλοσοφία, ή είναι ανθρωποκεντρική, ή δεν είναι φιλοσοφία. Το επόμενο βήμα, για να καταλάβω την κοινωνία, ήταν να ασχοληθώ και να μελετήσω ψυχολογία. Άρχισα τότε να καταλαβαίνω, πως δεν μπορείς να ξεκλειδώσεις τα μυστικά της κοινωνίας και να διορθώσεις τα προβλήματα, αν δεν κατέχεις τα κλειδιά της οικονομίας.
-Διότι ζούμε σε μια κοινωνία, που όλα έχουν μια τιμή, ακόμα και ο έρωτας έχει τιμή, δεν μπορείς να τον ζήσεις, αν δεν έχεις χρήματα…
Δ.Κ.: -Ακριβώς, οι αρχαίοι φιλόσοφοι για να αναλύσουν την κοινωνία, ξεκινούσαν από απλά πράγματα. Μπορείς να έχεις τροφή, να έχεις ρούχα, να θρέψεις μια οικογένεια. Έτσι ξεκίνησα κι εγώ. Δεν ήταν δύσκολο ανακαλύπτοντας αυτόν τον δρόμο, να γνωρίσω τον Μαρξ Με εντυπωσίασε ο τρόπος που ξεκλείδωνε τα μυστικά της κοινωνίας και οι γνώσεις που είχε για να τα καταφέρει. Ήταν λογικό λοιπόν να διαλέξω την ΑΣΟΕ, που λόγω δυσλεξίας χρειάστηκε να δώσω εξετάσεις δυο φορές για να τα καταφέρω. Αν και ήταν δύσκολο οι γονείς μου να πληρώσουν τις σπουδές μου, είχα αποφασίσει να τα καταφέρω. Από το πρώτο έτος ξεκίνησα να κάνω έρευνες, πήγαινα στην βιβλιοθήκη μόνος μου και ερευνούσα. Κανείς άλλος δεν πάταγε εκεί. Λόγο δυσλεξίας, έφαγα ατέλειωτες ώρες για να καταφέρω να μελετήσω αυτά που ήθελα, να μάθω να συγκεντρώνομαι. Έβαζα στόχους για να τα καταφέρω. Έλεγα σήμερα θα βγάλω τόσες σελίδες, κάτι που μπορεί να μου έπαιρνε και 16 ώρες την ημέρα. Σήμερα φυσικά δεν έχω τέτοιο πρόβλημα, το ξεπέρασα με πολύ δουλειά, κατάφερα όχι μόνο να συγκεντρώνομαι στο κείμενο, αλλά να το κάνω και κτήμα μου. Την ίδια περίοδο ξεκίνησα να γράφω, ενώ με βοήθησε πολύ και η ένταξη μου τότε στο ΚΚΕ.
-Ο Μαρξ σας οδήγησε εκεί?
Δ.Κ.: -Ναι, τα διαβάσματα μου με πήγαν εκεί. Οι γονείς μου δεν είχαν καμιά σχέση, τότε ψήφιζαν ΝΔ, μετά ΠΑΣΟΚ, όπως όλοι οι Έλληνες δηλαδή. Τα διαβάσματα μου όμως μου έλεγαν πως δεν ανήκω εκεί. Φυσικά ακόμα και εκεί, ήμουν λίγο από άλλο κόσμο.
-Όταν βρεθήκατε στο ΚΚΕ, αυτά που είδατε, είχαν καμιά σχέση με αυτά που διαβάζατε στον Μαρξ?
Δ.Κ.: -Όχι, καμία, μα καμία σχέση. Παρόλο τον νεανικό ενθουσιασμό μου, οι πρώτες συνελεύσεις που παρακολούθησα, ήταν σαν να πέφτει το ταβάνι και να με πλακώνει. Πρώτα από όλα, γιατί αυτά που έλεγαν, δεν είχαν καμιά σχέση με τα ενδιαφέροντα μου. Μετά ο ενθουσιασμός μου δεν με άφηνε να πατήσω στην γη, ήθελα να λύσω φιλοσοφικά θέματα και δεν καταλάβαινα πως οι άνθρωποι πρέπει να λύσουν και πρακτικά θέματα. Ωστόσο, όλα αυτά που ζούσα, δεν είχαν μεγάλη σχέση με αυτά που διάβαζα στον Μαρξ Ίσως να έπαιζε ρόλο και η δυσλεξία, που σου δίνει μια τεράστια και αχαλίνωτη φαντασία, αλλά έχεις πεπερασμένους τρόπους να την εκφράσεις. Το ίδιο ένιωθα και στις σπουδές μου, δεν θα μπορούσα ποτέ να διαλέξω διοίκηση επιχειρήσεων, δηλαδή να γίνω λογιστής. Το να κάθομαι και να βάζω την σκέψη μου σε καθορισμένα καλούπια, θα ήταν για μένα καθαρή αυτοκτονία Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το κάνω. Δεν μπορούσα να ακολουθήσω και ακαδημαϊκή καριέρα, γιατί όπως είπα, οι γονείς μου δεν μπορούσαν να πληρώσουν τέτοιες σπουδές. Δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα για διδακτορικά, μεταπτυχιακά κλπ. Ευτυχώς από νωρίς βρήκα δουλειά σε διεύθυνση επιχειρήσεων, έγραφα από νωρίς και γλύτωσα το βάσανο του λογιστή.
-Αυτό που λες, δείχνει πως δεν υπάρχει δημοκρατία, πως δεν υπάρχουν ίσες ευκαιρίες, από την στιγμή που για να σπουδάσεις πρέπει να έχεις χρήματα και φυσικά οι περισσότεροι δεν έχουν.
Δ.Κ.: -Ότι κατάφερα ήταν με την δουλειά μου, όπως σου είπα έγραφα, δημοσίευα ένα άρθρο για την παγκόσμια οικονομία ας πούμε, και αυτό μου έφερνε τις ευκαιρίες για καλύτερη δουλειά. Δεν είχα τα τυπικά προσόντα, διδακτορικά κλπ για τέτοιες δουλειές, αλλά έκανα μόνος μου έρευνα για οικονομικά θέματα, τα δημοσίευα και τελικά ξεπέρναγα το χάντικαπ των σπουδών. Αν όμως βάλεις κάτω τις δουλειές που έχω κάνει, θα έπρεπε να έχω 8 διδακτορικά..
-Βρήκες τον τρόπο να ξεπεράσεις το σύστημα…
Δ.Κ.: - Ναι, ίσως να ήμουν και πολύ τυχερός, γιατί δεν χρειάστηκε να κάνω αυτά που κάνουν οι συμφοιτητές μου, δηλαδή να βρουν μια δουλειά λογιστή για να ζήσουν. Προτιμούσα να μένω άνεργος μέχρι να βρω μια δουλειά που να με εκφράζει και υπήρχαν μεγάλα διαστήματα που ήμουν άνεργος. Δεν έτρεχα πίσω από το μεροκάματο, αλλά σίγουρα αυτό γινόταν γιατί μπορούσα να το κάνω, μην τρελαθούμε, δεν είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι έχουν την πολυτέλεια να κάνουν. Αυτός νομίζω είναι ο λόγος που πέτυχα σαν οικονομικός στρατηγικός σύμβουλος είτε επιχειρήσεων, είτε κυβερνήσεων. Έχω μια ικανότητα, νομίζω πως αυτό είναι το δυνατό μου σημείο, να μπορώ να συνδυάζω πολλούς διαφορετικούς παράγοντες και να βλέπω πως θα επηρεάσουν την πορεία μιας επένδυσης, η μιας στρατηγικής, ακόμα και σε βάθος χρόνου, χωρίς πολλές φορές να χρειαστεί να μετρήσω τα κουκιά που λέμε. Όχι πως δεν χρειάζεται να τα μετράς, αλλά μπορείς με μια ματιά να βλέπεις που πάει το πράγμα και μετά να το επιβεβαιώνεις με την δουλειά σου.
-Ακούγοντας σε στο ραδιόφωνο, μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρεις, ίσως ακόμα και ιστορικοί, να μην γνωρίζουν τόσα στοιχεία, πως ένας άνθρωπος που σπούδασε οικονομικά, ασχολήθηκε τόσο πολύ με την ιστορία?
Δ.Κ.: -Είναι απλό, σου λένε να κάνεις μια μελέτη για μια μεγάλη επένδυση που θα γίνει στην Νότιο Αφρική. Ένα εργοστάσιο που καλείται να πάρει το 7% της αγοράς. Πως θα διαμορφώσεις την στρατηγική, αν δεν ξέρεις την ιστορία της χώρας? Αν δεν πας εκεί να δεις πως κινείται ο άνεμος, αν δεν ξέρεις την πολιτική κατάσταση, αν δεν ξέρεις την κοινωνική διαστρωμάτωση, αν δεν ξέρεις πολλά πράγματα.
-Η φύση της δουλειάς δηλαδή σε οδήγησε στην μελέτη της ιστορίας.
Δ.Κ.: -Ναι, ήταν αυτό που εξαργύρωνα, ώστε να μπορώ να επιβιώσω. Όμως πρέπει να σου πω, πως όταν αποφάσισα να ακολουθήσω την οικονομική επιστήμη, γνώριζα καλά, πως στην ουσία είναι ιστορική επιστήμη. Γι αυτό μιλάμε για πολιτική οικονομία. Την οικονομία δεν μπορείς να την βάλεις μες σε φορμόλη, η ακόμα χειρότερα να την μαθηματικοποιήσεις, όπως κάνουν τώρα. Πρέπει να την βλέπεις στο σύνολο των κοινωνικών και ιστορικών γεγονότων.
-Πιστεύεις πως σήμερα έχουν πετάξει στην άκρη τον άνθρωπο και ασχολούνται μόνο με αριθμούς?
Δ.Κ.: -Τον έχουν πετάξει τελείως τον άνθρωπο Αν διαβάσεις τα σημερινά οικονομικά, είναι για πέταμα, δεν είναι οικονομικά, είναι μπαρμπούτσαλα. Είναι εκχυδαϊσμός της οικονομίας. Ακόμα και η λογιστική, έχει κοινωνικό και ιστορικό περιεχόμενο. Γι αυτό λέω πως σήμερα έχουμε εκχυδαϊσμένη λογιστική. Σου λέει, τι είναι το δημόσιο χρέος? Είναι η αύξηση των δανείων του κράτους. Αυτό είναι ταυτολογία, δεν είναι οικονομικός ορισμός. Στην πραγματικότητα πρέπει να μου εξηγήσεις ποιος κερδίζει από αυτό, τι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις συνεπάγεται το δημόσιο χρέος, πως αυτό διαμορφώνει την φορολογία, την δημοσιονομική πολιτική, τα πάντα. Όχι απλά αν αυξάνεται, αυτό είναι απλή λογιστική, να μου πεις ποιες τάξεις κερδίζουν από αυτό, πως κινείται η οικονομία αν κυριαρχεί το δημόσιο χρέος.
-Με λίγα λόγια είναι πολιτική
Δ.Κ.: -Φυσικά, γι αυτό και οι πατέρες της οικονομίας την ονόμασαν πολιτική οικονομία, Ο Ουίλιαμ Πέτι, είχε πει πολιτική αριθμητική. Στην πραγματικότητα, είναι κατά βάση ιστορική επιστήμη, που σε οδηγεί σε πολιτικά συμπεράσματα, καλείσαι να πάρεις θέση. Ο Άνταμ Σμιθ, ένας από τους πατέρες της πολιτικής οικονομίας, ένας από αυτούς που παπαγαλίζουν τα παπαγαλάκια ήταν ξεκάθαρος για την κοινωνική φύση, μπορεί η θεωρία του, λίγο πολύ να έλεγε πως η αγορά λύνει από μόνη της τα προβλήματα, το γεγονός πως πίσω του, είχε το βάρος από την περίοδο του διαφωτισμού, δεν μπορούσε να πει απλά πως η αγορά δίνει μόνη της λύση σε όλα, καταλάβαινε τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούσε και γι αυτό έλεγε πως πρέπει να υπάρχει ένα δυνατό κράτος, που θα παρεμβαίνει και θα λύνει προβλήματα, φορολογώντας άγρια τους πλούσιους. Αυτό δεν συνάδει με την οικονομική του θεωρία, αλλά το ένιωθε σαν ανάγκη, γιατί καταλάβαινε πως αν αφήσει ελεύθερη την αγορά, θα τους ισοπεδώσει τους αδύναμους, τους εργαζόμενους, θα τους τελειώσουν οι βαρώνοι του χρήματος, οι βιομήχανοι κλπ. Οπότε χρειαζόμαστε ένα κράτος δυνατό και στρατευμένο στην πλευρά των αδύνατων και όχι απλά να φορολογεί με βάση την δυνατότητα που έχουν οι πολίτες, αλλά να τσακίζει στην φορολογία αυτούς που έχουν μεγάλη περιουσία. Αυτό που σήμερα θα ακούγονταν σαν αριστερή πρόταση, το έλεγε τότε ο Σμιθ, που δεν ήταν αριστερός, το έλεγε από τον ανθρωπισμό του, από την ανάγκη να εξανθρωπιστεί η κοινωνία. Σήμερα φυσικά, ο φιλελευθερισμός, το μόνο που έχει κρατήσει από τον Σμιθ, είναι το αόρατο χέρι, ότι με κάποιο αόρατο χέρι οι αγορά θα λύνει τα προβλήματα. Ανοησίες.
-Κύριε Καζάκη, εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, αυτό που καταλαβαίνω ζώντας σε αυτόν τον κόσμο, είναι πως αυτό το σύστημα, θέλει να παράγει σκλάβους και λίγους βασιλιάδες. Με την φτώχεια που συντηρεί, πιέζει τους ανθρώπους, επεμβαίνει στην ψυχολογία τους, με αποτέλεσμα να δέχονται την σκλαβοποίηση τους, τους μισθούς των 500 ευρώ, η των 200 αύριο. Το πετυχαίνει πείθοντας τους ανθρώπους ότι είναι αδύναμοι, το κάνει με το χρήμα, όπως με το χρήμα, αλλά από αντίθετη πλευρά, δίνοντας πολλά σε κάποιους, τους κάνει να νιώθουν ανώτεροι, άρχοντες. Μοιάζει σαν μεταφυσικό έγκλημα από την στιγμή που διαμορφώνει την ψυχή των ανθρώπων.
Δ.Κ.: -Έχεις δίκιο, αυτό είναι σίγουρο. Ο Τολστόι έλεγε, πως η διαφορά της δουλείας από την μισθωτή εργασία, είναι πως στην δουλεία, έχεις έναν Γιάννη, που πρέπει να τον ταΐζεις μάλιστα, ενώ στην μισθωτή εργασία, έχεις πολλούς, αρκεί να έχεις τα μετρητά να τους πληρώσεις.
-Αυτό γιατί δεν το καταλαβαίνει ο κόσμος, γιατί δεν αντιδράει?
Δ.Κ.: -Ο μύθος της έκπτωσης από τον παράδεισο, λέει πως ο άνθρωπος για να βρει τους υλικούς πόρους και να αναπτυχθεί, έπρεπε από την κόμη, από τον οίκο, να πάμε στην πόλη. Αυτό προϋποθέτει ταξική διαφοροποίηση, πλούσιοι φτωχοί. Το νέο στοιχείο που έφερε η παγκοσμιοποίηση των αγορών, που ξεκίνησε από τον 15ο αιώνα και όχι σήμερα όπως μας λένε, είναι, πως μέχρι τότε, η κοινωνία ήταν υποχρεωμένη να φροντίζει τα μέλη της, με κάποιον τρόπο. Ο άρχοντας έπρεπε να φροντίζει τον δούλο, η τον δουλοπάροικο. Με την κυριαρχία της αγοράς πρέπει μόνος σου να φροντίζεις τον εαυτό σου, αν δεν θες να πεθάνεις από πείνα. Είναι η αποθέωση της βαρβαρότητας. Η γίνεσαι δούλος κάποιου, μάλιστα κάποιου που δεν έχει καμιά υποχρέωση να σε φροντίζει, που η κοινωνία δεν έχει καμιά υποχρέωση να σου παρέχει τίποτα, η απλά πεθαίνεις από πείνα. Το ενδιαφέρον εδώ, είναι πως για πρώτη φορά, η σχέση εγώ έχω ιδιοκτησία και άρα εσύ είσαι υποτακτικός μου, αλλάζει. Τυπικά είσαι ισότιμος με αυτούς που σου δίνουν δουλειά, μ αυτούς που έχουν τα κεφάλαια και έτσι δεν έχουμε μόνο δυο τάξεις, που ο ένας εκμεταλλεύεται και ο άλλος είναι ο εκμεταλλευόμενος. Τώρα έχουμε δυο τάξεις, που ο ένας διεκδικεί από τον άλλον. Ο ένας διεκδικεί να ταπώσει τον φτωχό όλο και πιο χαμηλά, για να αυξήσει τα κέρδη του, Ο άλλος είναι υποχρεωμένος να διεκδικεί για να έχει μια στοιχειωδώς ανθρώπινη ζωή.. Αυτό ήταν το κλειδί που ξεκλείδωσε την καπιταλιστική οικονομία, αυτό ήταν το μεγάλο επίτευγμα του Μαρξ Αυτό μπορεί να φέρει την μεγάλη ανατροπή, κάτι που δεν ήταν εύκολο στα προηγούμενα συστήματα. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν και οι σημερινοί αριστεροί. Δεν έχεις δυο τάξεις που η μια υποφέρει και η άλλη καλοπερνάει, αυτό είναι σε πρώτο επίπεδο. Η αλήθεια είναι πως έχουμε δυο τάξεις, που η μια είναι υποχρεωμένη να φάει την άλλη.
-Ένας κανονικός πόλεμος δηλαδή…
Δ.Κ.: -Ναι, πόλεμος που είναι υποχρεωμένη η μια τάξη να κάνει στην άλλη για να επιβιώσει και το βλέπουμε σήμερα ξεκάθαρα.
-Όταν το ίδιο το κράτος, το ίδιο το σύστημα, σου λέει πως το νόημα της ζωής είναι το κέρδος με κάθε τρόπο, δεν είναι λογικό οι πλούσιοι να κρύβουν τα κέρδη τους και να μην πληρώνουν φόρους?
Δ.Κ.: -Αυτό είναι μια αντιφατικότητα που έχει το ίδιο το κράτος, γιατί το κράτος πρέπει να έχει δυο λειτουργίες. Από την μια να λειτουργεί σαν επιτελείο του οικονομικού συστήματος, δηλαδή να ενισχύει τους δυνατούς του συστήματος, από την άλλη όμως, πρέπει να λειτουργεί και σαν εκπρόσωπος της κοινωνίας και άρα, πρέπει να σκέφτεται τι γίνεται και με τους υπόλοιπους. Αυτό όμως αρχίζει να αδυνατίζει και γι αυτό βλέπουμε τραπεζίτες να αναλαμβάνουν τις τύχες της κοινωνίας. Έχουμε μια απίστευτη στροφή του κράτους υπέρ των ισχυρών, ποτέ άλλοτε στην ιστορία του καπιταλισμού δεν γινόταν κάτι τέτοιο. Γι αυτό πολύς κόσμος λέει πως αυτό που ζούμε δεν είναι καπιταλισμός, αλλά κάτι άλλο, κλεπτοκρατία. Δεν έχουν άδικο, αλλά στην ουσία ζούμε την λογική εξέλιξη αυτού του συστήματος. Όσοι γνωρίζουν ιστορία, ξέρουν πως κάτι ανάλογο το ζήσαμε στα πρώιμα στάδια αυτού του συστήματος. Όπως έλεγαν οι εκπρόσωποι του συστήματος, όπως ο Τάουσεντ, ένας αιδεσιμότατος του καπιταλισμού του 18ου αιώνα, όσο περισσότερη φτώχεια έχει ένα κράτος, τόσο μεγαλύτερο πλούτο απολαμβάνει.
-Αυτό που λέμε και εμείς, η φτωχή Ελλάδα με τους πλούσιους κατοίκους
Δ.Κ.: -Ακριβώς, όσο μεγαλύτερη φτώχεια είχε η Βρετανία εκείνης της εποχής, τόσο περισσότερο πλούτο είχε ως κράτος. Γιατί η φτώχεια δημιουργούσε κεφάλαιο, που επενδυόταν και έφερνε πλούτο και στο εσωτερικό της Βρετανίας και στο εξωτερικό, με τους πολέμους και όλα αυτά τα πράγματα. Αυτή λοιπόν η θεωρία, επανέκαμψε και κυριάρχησε σήμερα με την μορφή του φιλελευθερισμού. Σου λέει κόψε τον λαιμό σου, δεν μ ενδιαφέρει πως θα ζήσεις, αν μπορείς να επιβιώσεις, επιβίωσε.
-Φυσικά όλα αυτά και πριν την κρίση αλλά και τώρα, δεν έχουν καμιά σχέση με την δημοκρατία…
Δ.Κ.: -Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος, από αυτόν που λέει πως η αστική τάξη των βαρόνων του χρήματος συνδυάζεται και υπηρετεί την δημοκρατία. Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αν δεν υπήρχαν οι ξεβράκωτοι που λέμε, στην Γαλλική επανάσταση να πολεμάνε και να χύνουν το αίμα τους για την δημοκρατία, θα ήμασταν ακόμα στην συνταγματική μοναρχία. Η συνταγματική μοναρχία ταιριάζει στην αστική τάξη, γιατί στην ουσία είναι μια απολυταρχία με μετοχική σύνθεση. Όπως ακριβώς είναι μια καπιταλιστική επιχείριση, οι μέτοχοι μοιράζονται τα μερίδια, αλλά στους εργαζόμενους και τους πελάτες είναι απολυταρχία. Αυτό είναι το καθαρό αστικό πολίτευμα και όπως είπε ο Μαρξ, δεν είναι μεταβατικό. Αυτό που ανάγκασε την αστική τάξη από την συνταγματική μοναρχία να περάσει στον κοινοβουλευτισμό, ήταν η πάλη των κατώτερων στρωμάτων, που ήθελαν να ξεμπερδέψουν με την απολυταρχία. Η Γαλλική επανάσταση δεν έγινε από αστούς, μπορεί να ηγήθηκαν, αλλά έγινε από τους ξεβράκωτους.
-Για αιώνες, μια μειοψηφία, ένα 0,5% ρουφάει το αίμα της ανθρωπότητας και δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτό το 99,5% δεν αντιδράει…
Δ.Κ.: -Αντιδράει, σήμερα έχουμε 260 ανθρώπους, που έχουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από 3 δις ανθρώπους. Αυτά τα 3 δις όμως, είναι χωρισμένοι με φυλετικές, θρησκευτικές και άλλες καταβολές. Είναι μαστουρωμένοι από την τηλεόραση, μια μαστούρα που δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο ναρκωτικό, γιατί μιλάμε για άγρια πνευματική καταστολή. Κάποτε ο Μαρξ είπε πως η θρησκεία είναι το όπιο των λαών, η τηλεόραση είναι μακράν πιο δυνατό όπιο. Η θρησκεία σε κάποιες φάσεις λειτούργησε και απελευθερωτικά για τον άνθρωπο, η τηλεόραση ποτέ. Από την άλλη μεριά, ένας καθοριστικός παράγοντας της υποταγής των λαών, είναι η φτώχεια. Ένας φτωχός, εξαθλιωμένος άνθρωπος που ζει στην μιζέρια, είναι ένας καθ υποταγμένος άνθρωπος. Προσπαθεί απλά να επιβιώσει, δεν μπορεί να σκεφτεί κάποιο μέλλον
Από τους εξαθλιωμένους γεννήθηκαν οι πιο σκοτεινές μέρες στον πλανήτη. Ποιους στρατολογούσαν οι Ναζί? Τους άνεργους και τους εξαθλιωμένους.
Όπως και οι Αμερικάνοι τον δικό τους στρατό, κανένας άνθρωπος που μπορεί να ζει αξιοπρεπώς δεν πάει σε πολέμους, εκτός αν έχει εγκεφαλικό πρόβλημα.
Δ.Κ.: -Ακριβώς. Αυτός που έχει να χάσει, έχει και συνείδηση του τι πρέπει να κάνει για να μην χάσει αυτά που έχει. Αυτό είναι θεμελιώδες, τα κοινωνικά κινήματα ξεκινάνε για να μην χάσουν αυτά που έχουν κατακτήσει. Αν πάμε σε μια λογική, χάστα όλα για να γίνεις επαναστάτης, θα γεννήσουμε όχι απλά το αυγό του φιδιού, αλλά το φίδι που θα μας φάει. Γι αυτό οι κλασικοί έλεγαν πως ο άνθρωπος που τα χάνει όλα, χάνει και την αίσθηση της κοινωνίας. Γίνεται περιθωριακός και από το περιθώριο δεν μπορείς να κάνεις ούτε επανάσταση, ούτε τίποτα. Μόνο εξεγέρσεις απελπισίας μπορούν να γίνουν, θρησκευτικοί πόλεμοι, εθνικιστικές εκκαθαρίσεις, σωβινισμοί και τέτοια πράγματα.
-Γι αυτό βλέπουμε σε περιόδους κρίσεων, να αναβιώνουν ακροδεξιές καταστάσεις, όπως ο Χίτλερ.
Δ.Κ.: -Είναι το κατεξοχήν στοιχείο, εκτός και αν έχεις ένα κίνημα με έναν διαφορετικό λόγο που μπορεί να κερδίσει εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που δεν τα έχουν χάσει όλα, αν και επίκεινται να τα χάσουν, ώστε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους. Για μένα, τα πιο δύσκολα ακροατήρια, είναι αυτά στις είδη υποβαθμισμένες γειτονιές. Αυτοί που τα έχουν χάσει όλα,. Σου λένε ωραία αυτά που μας λες, αλλά αύριο έχω να πληρώσω χαράτσια που δεν μπορώ, δεν έχω να θρέψω το παιδί μου
-Ας έρθουμε στο τώρα, έχεις μια άποψη που με λίγα λόγια, λέει να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και κάποιοι άλλοι, λένε πως αυτά τα λένε όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό για να μας αγοράσουν φτηνά. Ο κόσμος έχει μπερδευτεί.
Δ.Κ.: -Εγώ ξεκινάω μ ένα πιο απλό ερώτημα. Πρέπει ο λαός να αποφασίζει μόνος του και να πορεύεται με τις δικές του δυνάμεις? Εγώ ξεκινάω από κει και τα υπόλοιπα έπονται. Μπορεί να το κάνει αυτό ο λαός? Μπορεί, πάντα μπορούσε. Σήμερα έχουμε ένα σύστημα, που έχοντας πολωθεί σε μεγάλο βαθμό, προσπαθεί να μας πείσει πως μόνοι μας δεν έχουμε καμιά δυνατότητα. Πως χρειαζόμαστε τον κύριο Πόλσεν, τον κύριο Σώρος κλπ, ενώ σε όλη την ιστορία δεν τους είχαμε ποτέ ανάγκη. Σε όλη την ιστορία των ταξικών κοινωνιών, από την Βαβυλωνία και την εκμετάλλευση των δούλων, οι πλούσιοι είχαν μια κοινωνική χρησιμότητα, άσχετα αν αυτή η χρησιμότητα λειτουργούσε σε βάρος των λαών. Μαζί με τον πλούτο, είχαν και την γνώση, είχαν και την δεξιότητα. Ακόμα και στην πρώτη περίοδο του καπιταλισμού, καπιταλιστής ήταν ο επιχειρηματίας, αυτός που έπαιρνε το ρίσκο, άνοιγε δρόμους, έφερνε καινοτομίες. Τι αντιπροσωπεύουν σήμερα οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές? Είναι μια άκρως παρασιτική ολιγαρχία, ένα καρκίνωμα του πλανήτη όπως τους έχω ονομάσει, που δεν τους έχει ανάγκη η ανθρωπότητα. Και για να μην το καταλάβει αυτό η ανθρωπότητα, θα πρέπει να την πείσουν πως είναι ανίκανη χωρίς αυτούς.
-Πραγματικά δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να χρειάζομαι έναν τραπεζίτη για να δημιουργήσω. Γιατί πρέπει να αποφασίσει αυτός αν το όραμα μου θα ζήσει η θα πεθάνει. Κάτι που βλέπουμε σήμερα και στον χώρο της ενημέρωσης. Όσα μέσα στηρίζουν το μνημόνιο χρηματοδοτούνται και όσα έχουν άλλη άποψη τα καταδικάζουν σε αφανισμό.
Δ.Κ.: -Αυτό λέω. Σήμερα με την τεχνολογία που υπάρχει, ακόμα και ένας μικρός λαός, είναι εύκολο να πάρει γνώσεις και να προχωρήσει Εδώ έγινε σε άλλες εποχές που ήταν δύσκολο ένας λαός να έρθει σε επαφή με έναν άλλο, λόγο αποικιοκρατίας, αποστάσεων κλπ, και πάλι οι λαοί έδιναν μάχες και άνοιγαν δρόμους. Σήμερα δεν μπορούμε?
-Η τεχνολογία μπορεί να κάνει πολλά αν την χρησιμοποιούμε σωστά, μέσα από το κινητό μας για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να ψηφίζουμε ακόμα και κάθε μέρα και αυτοί που θα είχαν δημόσια αξιώματα, απλά να εκτελούσαν τα θέλω του λαού.
Δ.Κ.: -Είσαι τρελός που θα κάνουν τέτοια πράγματα, μόνο η γνώμη των αγορών τους ενδιαφέρει. Θέλουν λέει να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία μας στις αγορές. Είδες κανέναν να ενδιαφέρεται για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του με το εκλογικό σώμα, με τον λαό?
-Λένε πως ο κόσμος δεν είναι ικανός να παίρνει σημαντικές αποφάσεις. Μας θεωρούν ηλίθιους. Φυσικά αυτό τους κάνει αρχηγούς ηλιθίων, δηλαδή αρχιηλίθιους, αλλά αν είναι έτσι, γιατί μας ζητάνε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουμε?
Δ.Κ.: -Αυτό έχει τελειώσει, τώρα αναπτύσσουν την άποψη πως οι αγορές δεν μπορούν να λειτουργήσουν με εκλογές, πως έχουν πολύ σημαντικές αποφάσεις να πάρουν και δεν μπορούν να συνυπάρξουν με εκλογές. Αλλά θα πω και κάτι άλλο, μιας και έχω γνωρίσει πολλούς από αυτούς που κυβερνούν. Έχεις δει ποιοι μας κυβερνάνε? IQ μυρμηγκιού. Αν και μάλλον αδικούμε τα μυρμήγκια. Είναι ικανοί να κυβερνήσουν αυτοί και δεν είναι ικανή, η μάνα μου, ας πούμε? Που κατάφερε να επιβιώσει σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες, που σπούδασε δυο παιδιά, για να έρθουν αυτοί σήμερα να της κόψουν την σύνταξη και να μην μπορεί να ζήσει? Εγώ την θεωρώ πολύ πιο ικανή από τον Βενιζέλο, πολύ πιο έξυπνη, πιο καπάτσα και πολύ πιο ικανή στο να λύνει προβλήματα. Τι πρόβλημα να λύσει ο Βενιζέλος? Ούτε τα κορδόνια του δεν μπορεί να λύσει. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγονται από το σύστημα να κυβερνήσουν, η ανικανότητα τους. Αυτή η ανικανότητα τους κάνει υποχείρια καταστάσεων και βολεύει.
-Αυτό είναι κάτι που βλέπουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, αν δούμε τους Αμερικάνους προέδρους, βλέπουμε ότι ο επόμενος είναι πιο ηλίθιος από τον προηγούμενο και φτάσαμε στον Μπους τον δεύτερο.
Δ.Κ.: -Τώρα με την παγκόσμια κρίση, ξαφνικά όλοι ξύπνησαν, το Εκόνομιστ, οι Τάιμς, και φωνάζουν πως έχουμε έλλειψη πολιτικής ηγεσίας. Μα έτσι τους θέλουν.
-Κύριε Καζάκη, μπορούμε σήμερα πρακτικά, να πούμε πέντε βήματα που πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε, αν όχι σε μια ιδανική κοινωνία, αλλά σε μια υγιή.
Δ.Κ.: -Φυσικά, το πρώτο που πρέπει να γίνει, είναι να καθίσουμε όλους αυτούς στο σκαμνί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά γιατί η πολιτική δύναμη που θα αναλάβει, δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με μπλαζέ ύφος την αίσθηση δικαίου που απαιτεί ο κόσμος. Η αίσθηση δικαίου που θέλει ο κόσμος, είναι η αποκατάσταση της ηθικής τάξης. Όμως δεν είναι αυτό το βασικό. Το βασικό είναι να δικαστούν, ώστε να μην ισχύουν αυτά που έχουν υπογράψει. Διότι αν δεν γίνει αυτό, θα μας κυνηγάνε μια ζωή οι δανειστές και θα μας αλλάζουν την παναγία.
-Μια παρένθεση εδώ. Φέρανε τον Παπαδήμο, να υπογράψει ιστορίες που δένουν την χώρα και όλους μας, για δεκάδες χρόνια. Αν τα υπογράψει όλα αυτά, τι νόημα έχει μετά το ποιος θα κυβερνάει, τι νόημα έχουν οι εκλογές και λοιπά? Υπάρχει τρόπος να μην αποδεχθούμε αυτές τις συμφωνίες?
Δ.Κ.: -Γι αυτό ζητάνε την υπογραφή όλων. Όμως βεβαίως και υπάρχει τρόπος. Αν μια νέα βουλή, που εκφράζει τα συμφέροντα του λαού ψηφίσει μια συστατική πράξη, τους καθίζει όλους στο σκαμνί και τελειώσαμε. Δεν υπάρχει κανένα δικαστήριο στον κόσμο, που να πει ότι μπορεί να δικάστηκαν οι πολιτικοί, να βρέθηκαν ένοχοι, αλλά θα πρέπει να γίνουν σεβαστά αυτά που υπέγραψαν. .
-Αυτό το ξέρουν αυτοί που μας εκβιάζουν και ζητάνε υπογραφές όλων των πολιτικών?
Δ.Κ.: -Το ξέρουν και τους καίει, γι αυτό και κάνουν ότι μπορούν, όχι μόνο να έχουν την κυβέρνηση που τους βολεύει, αλλά να έχουν και την αντιπολίτευση που τους βολεύει.
Δεν μιλάω για την ΝΔ που όλοι ξέρουμε τον ρόλο που παίζει, αλλά δυστυχώς μιλάω για την αριστερά, που δεν έχει καμιά ευαισθησία. Χρησιμοποιεί τα προβλήματα του κόσμου για να κάνει πολιτική, αλλά δεν έχει ευαισθησία. Έγινε καταπάτηση του συντάγματος, παρακάμφθηκε κάθε λαϊκή εντολή. Που είναι οι αγώνες της? Κάποτε για μικρότερα θέματα ξηλώνονταν πεζοδρόμια, που είναι αυτά σήμερα? Όταν τους το πεις, λένε έλα μωρέ, εδώ έχουμε άλλα, κόβονται οι συντάξεις, θα ασχοληθούμε με την κατάλυση του συντάγματος?
Μα αν δεν παλεύεις για αυτά τα μικρά, που είναι όμως κορυφαίας σημασίας για την δημοκρατία, πως θα σου έχω εγώ εμπιστοσύνη αύριο, ότι θα οικοδομήσεις μια κοινωνία που θα σέβεται την δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα? Μήπως τελικά ισχύει ότι έγινε και με το συνδικαλιστικό κίνημα, που όταν ιδικά το ΚΚΕ μπορούσε να αλλάξει την τάξη πραγμάτων που επικρατούσε, δεν το έκανε, ώστε να χρησιμοποιήσει το κίνημα προς όφελος του? Δυστυχώς, αν και το ΚΚΕ δεν ήταν τότε στα σημερινά χάλια, είχε μια εργασιακή θέση για τα πράγματα, για τον συνδικαλισμό κλπ. Δεν μας ενδιαφέρει έλεγαν πως θα εκφραστεί πιο σωστά ο λαός, αλλά πως θα φέρουμε τα πράγματα να λειτουργούν υπέρ μας. Έτσι έκαναν μόκο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είχε δημοκρατία και επειδή εγώ δεν είμαι σαν εσένα θα με δικαιώνει. Αυτή η πρακτική. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Είδες κανέναν από αυτούς, τότε που εγώ και κάποιοι άλλοι, μετρημένοι στα δάκτυλα του χεριού, φωνάζαμε πως μας πάνε για χρεοκοπία, να πει κάτι? Έλεγαν πως αυτά είναι παραμύθια. Βγήκε κάποιος να πει συγνώμη, κάναμε λάθος, ας ξεκινήσουμε από τώρα να παλεύουμε…
-Κανένας πολιτικός δεν λέει συγνώμη…
Δ.Κ.: -Ναι, εμένα δεν μ ενδιαφέρουν οι καθεστωτικοί πολιτικοί, υποτίθεται ότι είναι δύναμη προοδευτική, της αριστεράς και κολοκύθια τούμπανο. Αν λοιπόν δεν έχεις την τσίπα, να πεις εκεί έσφαλα, που δεν είναι και κακό, όλοι κάνουν λάθη και θα μεγάλωνε και η εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπο σου με αυτόν τον τρόπο. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες είχαν το ανάστημα να λένε συγνώμη έκανα λάθος και κάνω στροφή.
Μόνο οι μετριότητες και οι γραφειοκράτες δεν έχουν ανάστημα να παραδεχθούν τα λάθη τους, αυτοί που είναι σήμερα στην ηγεσία. Αυτοί κάνουν αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς, μαζεύουν κάποια πετραδάκια από την λαϊκή οργή και κάθονται ήσυχα με αυτά. Φοβούνται μήπως γεννηθεί μια μεγάλη δύναμη εκτός κοινοβουλίου και τότε ποιος θα μπορεί να ελέγξει μια τέτοια δύναμη? Τι κάνουν λοιπόν?
Ενισχύουν πρώτον την νομοταγή αντιπολίτευση. Ναι μεν αντιπολίτευση, αλλά στα πλαίσια του νομοταγούς. Δηλαδή δεν κάνω τίποτα για να έρθω σε ευθεία σύγκρουση με το σύστημα. Γαβγίζω, αλλά είμαι ήρεμος σκύλος, δεμένος στο σκυλόσπιτο μου με αλυσίδα. Το άλλο που κάνουν, είναι να φτιάχνουν μαγαζάκια έξω από το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, περιμετρικά του κοινοβουλευτισμού, ώστε να εμποδίζουν τον κόσμο να διεμβολίσει. Για παράδειγμα, έχουν τον κύριο Καμένο, που φωνάζει προδότες κλπ, λέγοντας περίπου ότι κι εγώ. Όταν όμως ερχόμαστε στο δια ταύτα, όταν πάμε να μιλήσουμε για το χρέος, εκεί ρουφάει το αυγό του. Αν μάλιστα μιλήσουμε για την ευρωπαϊκή ένωση, εκεί πια τον πιάνει ο πανικός της αρκούδας. Το χειρότερο δε από όλα, γιατί τα άλλα κάπου τα συζητάς, είναι όταν λέει πως ο Σαμαράς είναι πατριώτης και τον εκβιάζουν. Με αυτή την λογική και ο Τσολάκογλου πατριώτης ήταν που εκβιαζόταν. Μάλιστα τότε είχαμε στρατιωτικές δυνάμεις εδώ και τους είχαν κολλήσει το πιστόλι στον κρόταφο. Θα μπορούσες να πεις, τι να έκαναν με το πιστόλι στον κρόταφο? Του Σαμαρά ποιο πιστόλι του έχουν στον Κρόταφο? Άρα μαγαζάκι, ώστε να μαζέψουμε τον κόσμο που φεύγει από την ΝΔ και όταν έρθουν εκλογές, να πει ο Καμένος παιδιά ψηφίζουμε ΝΔ ώστε να αλλάξουμε την πολιτική κλπ και φτου και από την αρχή.
-Μιας και λες για τον Καμμένο, σε ποια χώρα του κόσμου, ακόμα και στην Αφρική, θα έβγαινε βουλευτής και θα έλεγε τον πρωθυπουργό μπρόκερ, χωρίς η να πάει φυλακή, αν είχε άδικο, η να έπεφτε η κυβέρνηση αν είχε δίκιο?
Δ.Κ.: -Έχεις δίκιο. Το ίδιο γίνετε και με το ΠΑΣΟΚ. Θα σου πω κάτι που έζησα προσωπικά και γι αυτό το ξέρω και καλά. Όταν διαλυόταν το ΚΚΕ, μαζί με την διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αναπτύχθηκαν 3 ρεύματα, το ένα έλεγε, τελειώσαμε με τους κομμουνισμούς, την εργατική τάξη και βουρ για καριέρα. Ανδρουλάκης, η προσωποποίηση του τυχοδιώκτη επαγγελματία. Δαμανάκη, προσωποποίηση τυχοδιώκτη υπάλληλου γραφειοκράτη. Όχι απλά κομματικός γραφειοκράτης, τυχοδιώκτης γραφειοκράτης. Η δεύτερη τάση, έλεγε πως καταστρεφόμαστε, αλλά είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να απαλλαγούμε από την αρτηριοσκλήρωση του παρελθόντος, την προσκόλληση στην Σοβιετική ένωση, την γραφειοκρατία και να θέσουμε τα πράγματα εκ του μηδενός, ώστε να ανοικοδομήσουμε το κόμμα στην πραγματική του βάση και σε σχέση με την κοινωνία. Αυτή η τάση, είναι η αποτυχούσα τάση, διότι αποτελούταν από νέους ανθρώπους, που δεν είχαν τα κολλήματα των παλιών, ούτε τις γραφειοκρατικές προσκολλήσεις των Ανδρουλάκη και σία. Η Τρίτη τάση ήταν ο κατιμάς. Όταν έχεις ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα, που έχει και ανεξάρτητες πηγές χρηματοδότησης, από το κόμμα, όπως τώρα με το ΠΑΣΟΚ, είτε από την Σοβιετική ένωση κλπ, δημιουργείται ο γραφειοκράτης του τρέχω και κολλάω αφίσες. Ο κατιμάς που λέγαμε. Ο άχρηστος γραφειοκράτης που δεν κάνει τίποτε και επιβιώνει στην κομματική προσκόλληση. Αυτό το κομμάτι πήρε την εξουσία στο ΚΚΕ.
Το πέτυχε αξιοποιώντας την αφέλεια που είχε ο κόσμος και εγώ, την αφέλειά μας και την ανάγκη μας να ξεφύγουμε από τους άλλους κερατάδες που μας οδηγούσαν στο σφαγείο και το γνωρίζαμε. Έτσι λοιπόν έκαναν το ΚΚΕ παραθρησκευτική οργάνωση, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Το ίδιο λοιπόν, κάνουν τώρα στο ΠΑΣΟΚ, έχεις την κυβερνητική ομάδα, που δρομολογεί τα πράγματα χωρίς να υπολογίζει την βάση, αλλά και αυτά που κάποτε πρέσβευε, όσο τέλος πάντων τα πρέσβευε και έμεινε ο κατιμάς, κάτι δημοτικοί σύμβουλοι, κάτι γραφειοκράτες και συνδικαλιστές
Αυτό που λέμε βαθύ ΠΑΣΟΚ, αυτό που διασφάλιζε την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αλλά που τώρα δεν το χρειάζεται και γι αυτό το τσακίζει. Υπάρχει φυσικά και ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, που λέει άι σιχτίρ κι εσείς και τέσσερις γενιές. Ο κόσμος που κάνει την αυτοκριτική του, που τον έχω ακούσει πολλές φορές και που μάλιστα κάποιοι από αυτούς, μου έχουν δώσει και την κομματική τους ταυτότητα με τριψήφιο νούμερο, δηλαδή παλιά μέλη, και μου λένε, πως το μεγάλο πρόβλημα είναι πως δέχτηκαν το αρχηγικό μοντέλο με τον Αντρέα κλπ. Χάρη σε αυτούς υπάρχει το ΕΠΑΜ. Σε αυτούς και σε απλό κόσμο. Υπάρχει όμως και ο μηχανισμός, που τώρα συντρίβεται γιατί δεν τον έχουν πια ανάγκη, μιας και τώρα έχουν τον κύριο Ράιχενμπαχ, οπότε αυτό που κάνουν τώρα, είναι να δημιουργούν μαγαζάκια. Κάνουν μια διαδήλωση των 100 ατόμων και εκεί που στηρίζαμε Σημίτη και εκποίηση της χώρας, θυμόμαστε και την διακήρυξη της 3 του Σεπτέμβρη. Το μεσαίο δηλαδή δυναμικό, φρόντισε να αναπαράγει την κυβέρνηση και τώρα μένει σύξυλο. Όμως αντί να κάνουν αυτοκριτική και να πάνε ένα βήμα μπροστά, κάνουν ότι και στο ΚΚΕ, μαζεύουν τον κόσμο και του πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, 3η Σεπτέμβρη και άλλα που δεν τα πιστεύουν, διότι τα πούλησαν, αλλά και τώρα αν τα πίστευαν, γιατί δεν στρατεύονται? Απλά θέλουν να αναπαράγουν το σύστημα εξουσίας, έχω τον κόσμο πίσω μου και άρα μ έχεις ανάγκη. Τώρα έχουμε τον Κοτζιά που έφυγε από το ΚΚΕ, σαν επαναστάτης, αλλά ανακάλυψε τον Γιώργο, που είναι μας λέει πανέξυπνος, ο Γιώργος πανέξυπνος, και ξαφνικά θέλει να κάνει κόμμα. Αυτά τα παιχνίδια παίζονται τώρα. Ευτυχώς έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του κόσμου και πιστεύω πως τίποτε από αυτά δεν θα επικρατήσει. Εύχομαι να φτιάξουν όσο περισσότερα μαγαζάκια μπορούν, γιατί έτσι ο κόσμος θα τους καταλάβει γρηγορότερα και θα διαλυθούν.
-Κύριε Καζάκη, είσαι πολύ καλός ομιλητής και μπορούμε να μιλάμε ατέλειωτα, να επιστρέψουμε όμως στα βήματα που κατά την γνώμη σου θα βγάλουν την χώρα από την κρίση?
Δ.Κ.: -Φυσικά, πρώτον, τους καθίζουμε στο σκαμνί. Αν σαν ΕΠΑΜ, παίρναμε την εξουσία, το πρώτο που θα κάναμε, θα ήταν ένα νομοσχέδιο, συντακτική πράξη, όπου με εισαγγελική αρχή θα διώκονταν για εσχάτη προδοσία και πραξικοπηματικές πράξεις το σύνολο της πολιτικής σκηνής, μαζί με όλη την αντιπολίτευση και μιλάω για την αριστερά. Διότι κοιτάξτε, το να υπογράφει κάποιος την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και την κατάλυση του συντάγματος, είναι φυσικός αυτουργός. Αυτός όμως που δεν αντιδράει, δεν καταγγέλει και παραμένει δίπλα στον φυσικό αυτουργό νομιμοποιώντας τον, είναι ηθικός αυτουργός κατά την γνώμη μου.
-Στην Ισλανδία τον πρωθυπουργό τον δίκασαν για αμέλεια…
Δ.Κ.: -Όχι μόνο αυτό, διέλυσαν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα δίκασαν για ηθική αυτουργία, παρά το γεγονός πως διαφωνούσαν.
-Μέσα μάλιστα από τις κοινωνικές ιστοσελίδες, ο λαός έφτιαξε νέο σύνταγμα.
Δ.Κ.: -Ακριβώς, τους δικάζουμε λοιπόν, όχι μόνο για να πούμε στον λαό, πως ένα βασικό του αίτημα υλοποιείται, αλλά για να πούμε, πως από την στιγμή που δικάζονται για εσχάτη προδοσία, ότι έχουν υπογράψει είναι άκυρο. Η δεύτερη πράξη νομοθετικού δικαίου που θα κατεβάσω στο κοινοβούλιο, θα λέει, ότι έχει υπογραφεί από τις πέντε Μαΐου του 10, μέχρι την μέρα που θα υπάρξει λαϊκή Βουλή, θεωρείται άκυρο.
Τρίτη πράξη, με νομοσχέδιο λες, δεν αναγνωρίζω το χρέος, σταματώ εδώ να το πληρώνω και δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθεί, ούτε ένα ευρώ από το δημόσιο χρέος της χώρας. Μάλιστα θα αποτανθώ σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς ζητώντας αποζημίωση από όλες τις χώρες του ευρώ, που μας δάνεισαν υπό καθεστώς αποικιοκρατίας, γιατί αυτό με βάση την συνθήκη της Βιένης του 1966, συνιστά πολεμική, εχθρική ενέργεια εναντίων μας, Φυσικά θα αποκαλύψω και τις μυστικές συμφωνίες. Τέταρτον, εθνικοποιώ την Εθνική τράπεζα και τις άλλες 8 μεγάλες τράπεζες. Εθνικοποιώ σημαίνει δημεύω. Γιατί εδώ έχουμε την ληστοσυμμορία της ληστοσυμμορίας Από την στιγμή που το κάνω αυτό, καταγγέλλω την συνθήκη της Λισσαβώνας και ταυτόχρονα φεύγω από την ΟΝΕ.
Εγκαθιστώ κρατικούς επιτρόπους στους 130-140 μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, κυρίως τις πολυεθνικές και δεσμεύω τα ταμεία τους. Θα κάνουν κανονικές πράξεις, αλλά θα περνάνε από την έγκριση του κρατικού επιτρόπου, μαζί με μια επιτροπή εργαζομένων που ξέρουν πως κινείται αυτή η ιστορία. Φυσικά κλείνω τα οικονομικά σύνορα, ώστε τίποτα να μην μπορεί να φύγει προς τα έξω. Δεν θα πάρουν αυτοί τον χρυσό και τα λεφτά να φύγουν. Δεν μ ενδιαφέρουν οι λογιστικές αποτυπώσεις, μ ενδιαφέρει το φυσικό χρήμα να μην φύγει, ο χρυσός πχ.
Και πέμπτον, εθνικοποιώ τον φυσικό πλούτο της χώρας. Αυτά φυσικά, είναι το πρόγραμμα του πρώτου μήνα. Μετά γίνονται εκλογές για δημιουργία νέου συντάγματος κλπ.
-Να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου, κάποιοι θα πουν, πως κάνοντας όλα αυτά, θα γίνουμε κάτι σαν την Κούβα…
Δ.Κ.: -Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι, αν γίνουμε σαν την Κούβα. Εκεί που ο Κουβανός πουλούσε την κόρη του στους Αμερικάνους γκάνγκστερ, απέκτησε ανεξαρτησία και αυτοτέλεια. Αν λοιπόν είναι να πρέπει να πουλήσω την κόρη μου, τότε δεν έχω πρόβλημα να γίνω Κούβα. Μετά, η Κούβα είναι η μόνη χώρα που υπέστη αυτόν τον τραμπουκισμό, γιατί είναι ένα νησάκι 30 χιλιόμετρα από τις ΗΠΑ και με στρατιωτική βάση στο νησί τους, που για διάφορους λόγους οι Κουβανοί, δεν ήθελαν πόλεμο με τις ΗΠΑ για να την διώξουν. Την έχουν απομονώσει όμως. Στην Ελλάδα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αν το κάνουν πρέπει να ξεχάσουν το διακομιστικό εμπόριο ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, που περνάει από τα δικά μας λιμάνια. Αν τώρα θελήσουν πολεμικές επιχειρήσεις, θα πρέπει να ρισκάρουν πάρα πολλά, συσχετισμούς δύναμης, σύγκρουση με την Ρωσία κλπ. 45 πολεμικά πλοία κατεβάζει κάτω η Ρωσία και δεν το κάνει για να προστατέψει την Ελλάδα, αλλά είναι μια μεγάλη δύναμη και δεν μπορούν να ρισκάρουν μια τέτοια ιστορία. Γι αυτό βιαζόντουσαν να τελειώσουν τις επιχειρήσεις στην Λιβύη, πριν κατέβει ο Ρωσικός στόλος κάτω. Σε αυτό το πλαίσιο που υπάρχει, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να φοβάται τέτοια πράγματα. Τρίτον, θα πάθουν τέτοια λαχτάρα οι τράπεζες και οι αγορές, που θα τρέχουν σαν μουρλοί να σώσουν τράπεζες και αγορές, κοστολογώντας τα πακέτα διάσωσης σε τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ. Δεν είναι καν σε θέση να υπολογίσουν το κόστος μιας πολεμικής επιχείρησης εναντίον της Ελλάδος. Κάποιοι λένε για την Τουρκία. Αυτό το λένε μόνο αυτοί που δεν ξέρουν σε τι κατάσταση είναι η Τουρκία. Τυχαίνει να το ξέρω, γιατί την δεκαετία του 90, εργαζόμουν σε μια αμερικάνικη εταιρία και πήγαινα συχνά στην Τουρκία. Σε πληροφορώ, πως η Τουρκία κοινωνικά, δεν μπορεί να αντέξει ούτε ένα θερμό επεισόδιο κάποιων ημερών, όχι τύπου Ίμια, θερμό επεισόδιο, γιατί η κοινωνία είναι σε αποσύνθεση. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τον κίνδυνο του ΠΚΚ και άλλων θεμάτων που έχει., παρά το γεγονός πως έχει υπεροπλία, αλλά τι να το κάνεις να έχεις χιλιάδες άρματα μάχης, όταν αυτά θέλουν οδηγό και πλήρωμα, που το μόνο που κοιτάζει, είναι να την κοπανίσει από τον στρατό για να κάνει ένα μεροκάματο, ώστε να μην πεθάνει από την πείνα η οικογένεια του. Κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε την ισορροπία σε όλα τα Βαλκάνια. Εδώ έχουμε περίπου 1.000.000.000 πολίτες από τα Βαλκάνια, είναι μια ιστορία ντόμινο, που δεν την ελέγχει ο Αμερικάνος η ο Ευρωπαίος. Ο Ευρωπαίος είναι και φλούφλης, είναι τοκογλύφος, δεν έχει σοβαρά ερείσματα να κάνει πολεμικές επιχειρήσεις. Το ΝΑΤΟ έχει, αλλά το ΝΑΤΟ έχει ένα ζήτημα αν μπορεί, τις τελευταίες επεμβάσεις τις έχουμε δει. Αφγανιστάν, Ιράν και Λιβύη, με αντιλαϊκά καθεστώτα, που αφού εξαγόρασαν, έκαμψαν την αντίσταση του λαού και μετά μπούκαραν μέσα. Και πάλι όμως, έχουν κολλήσει στον βάλτο στο Αφγανιστάν και ίσως τα ίδια να έχουν και στην Λιβύη. Σε εμάς, από την στιγμή που θα το κάνει ο λαός με παλλαϊκό μέτωπο, δεν είναι εύκολο.
-Τι θα μπορούσε να κάνει ο κόσμος τώρα?
Δ.Κ.: -Θα πρέπει να μάθει την οργάνωση στην γειτονιά, λέω να μάθει, γιατί όταν μιλάω και το λέω, μου λένε, δηλαδή τι να κάνουμε. Εγώ θυμάμαι, πως κάποτε κάθε γειτονιά, είχε διάφορους συλλόγους, πολιτιστικούς, πολιτικούς κλπ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην ήσουν σε κάποια οργανωμένη συλλογικότητα. Τώρα? Οργάνωση στην γειτονιά, είναι κάθε πολυκατοικία να έχει την συνέλευση της και αντί να τσακώνονται για το καλοριφέρ και να κουτσομπολεύουν ο ένας τον άλλον, να μιλάνε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κάθε οικογένεια. Ταυτόχρονα να κάνουν την πολυκατοικία άντρο αντίστασης, να μην πατήσει μέσα αυτός που θα πάει να κόψει το ρεύμα. Αυτός που θα πάει να παραδώσει εντολή κατάσχεσης.
-Ένα κίνημα «δεν πληρώνω» μαζικοποιημένο, θα έφερνε μια λύση?
Δ.Κ.: -Εγώ θα έλεγα ένα κίνημα που θα οργάνωνε μια γενική πολιτική απεργία, που θα κρατούσε μέχρι όλοι αυτοί να πέσουνε. Για να φτάσουμε όμως εκεί, είναι μια κλιμακούμενη ιστορία, που ο καθένας μαθαίνει το στοιχειώδες. Μαθαίνω από την οργάνωση και όχι από το χαζοκούτι. Τι κάνω με το χαράτσι της ΔΕΗ, πως δεν πληρώνω τον φόρο επιτηδεύματος, το ΕΠΑΜ ας πούμε, δημιουργεί ένα δίκτυο διακίνησης τροφίμων, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, που στόχο έχει να στηρίξει τους ανέργους, αλλά και οποιονδήποτε έχει πρόβλημα. Δεν πάμε να φτιάξουμε κοινωνικά παντοπωλεία η σούπερ μάρκετ, τώρα τα λέω και δημόσια και θα μας την πέσει το ΣΔΟΕ, γιατί να μην κάνεις ένα πάρτι ρεφενέ, που κάποιος θα φέρει το τυρί, άλλος το κρασί κλπ. Θα πούμε και πέντε τραγούδια και μετά όλοι θα φύγουν έχοντας τα τρόφιμα που χρειάζονται.
-Έχω δει στις ομιλίες που κάνεις, να γεμίζουν γήπεδα, σε μια εποχή, που το ΠΑΣΟΚ δεν θα γέμιζε ούτε καφετέρια, όλος αυτός ο κόσμος, τι σου ζητάει, τι περιμένει, τι σε ρωτάει?
Δ.Κ.: -Υπάρχουν διάφορα επίπεδα, κάποιοι μου λένε, με έπεισες, πες μου τι να κάνω, Τους λέω οργάνωση. Εκεί υπάρχει ένα κομπλάρισμα, δεν ξέρει πώς να το κάνει. Αν όμως οργανωθεί, μέσα σε έναν-δύο μήνες, έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Στο ΕΠΑΜ Πειραιά, που στήθηκε πριν δυο μήνες, με ρώταγαν, πως θα γίνει αυτό, πως εκείνο, πως το άλλο.. Ζητούσαν συνταγές, κάτι που δεν υπάρχει, μπαίνεις και με αυτενέργεια τα βρίσκεις όλα. Οι πιο παλιοί, μου λένε σε θαυμάζουμε για την υπομονή σου να απαντάς στα ίδια ηλίθια ερωτήματα, που ρωτάγαμε κι εμείς. Δεν είναι ηλίθια, είναι λογικά γιατί ποτέ δεν έμαθαν να οργανώνονται. Τώρα η οργάνωση τους μοιάζει ότι πιο φυσικό, είναι σαν το ποδήλατο, μοιάζει δύσκολο να το μάθεις, αλλά μετά δεν το ξεχνάς ποτέ.
-Η Αμερική, πολλές φορές έχει αρνηθεί να πληρώσει σαν απεχθές χρέος κάποια χρέη.
Δ.Κ.: -Ναι, η πρώτη φορά, είναι με την Αμερικανική επανάσταση, είχε φτιάξει το ηπειρωτικό χρήμα που πλήρωνε τους ομολογιούχους. Μετά την επανάσταση, κατάργησε αυτό το χρήμα, και οι δανειστές, που ήταν Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικάνοι, δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Η δεύτερη φορά, ήταν με τον αμερικανικό εμφύλιο και τον Λίνκολν. Με τροπολογία στο Σύνταγμα, διέγραψε τα χρέη του Νότου και πάνω που θα διέγραφε και τα χρέη του Βορά, τον δολοφόνησαν.
Τον δολοφόνησαν γιατί εκεί διέγραφε χρέη και των δικών του, αυτών που δάνειζαν δηλαδή στους Βόρειους. Η επόμενη φορά ήταν όταν κατέκτησαν την Κούβα από τους Ισπανούς και δεν πλήρωσαν τα χρέη της Κούβας και μετά το έκαναν και με το Ιράκ. Τώρα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο και με την Αίγυπτο. Το διεθνές δίκαιο, λέει πως μπορείς να διαγράψεις κάθε χρέος, αν η κυβέρνηση είναι δικτατορία, η διεφθαρμένη. Είναι λοιπόν εύκολο να αποδείξουμε την διαφθορά των Ελληνικών κυβερνήσεων, εκτός αν πιστέψουμε τον Βενιζέλο.
-Ποια είναι η διαδικασία για να γίνει κάποιος μέλος του ΕΠΑΜ?
Δ.Κ.: -Ο ένας τρόπος, είναι να βρει τους τοπικούς πυρήνες, στην γειτονιά του και να ενταχθεί. Είναι εύκολο σήμερα, γιατί το ΕΠΑΜ υπάρχει σχεδόν παντού, ειδικά στην Αθήνα. Ο άλλος τρόπος είναι από το κεντρικό σάιτ του ΕΠΑΜ, που υπάρχει το φορμάτ εγγραφής. Εκεί η γραμματέας θα πάρει τα στοιχεία και θα σε φέρει σε επαφή με τον πυρήνα της περιοχής σου. Αν δεν υπάρχει πυρήνας στην περιοχή σου, υπάρχει προσπάθεια να δημιουργηθεί, όπως εκτός από την περιοχή που ζει κάποιος, υπάρχουν πυρήνες και στους χώρους εργασίας. Γενικά είναι μια εύκολη και γρήγορη διαδικασία που φέρνει τον κόσμο σε άμεση επαφή μαζί μας.
-Κοστίζει κάτι η εγγραφή?
Δ.Κ.: -Υπάρχουν δυο φόρμες εγγραφής, του μέλους και ο φίλος του ΕΠΑΜ. Το μέλος, είναι αυτός που έχει αποφασιστική συμμετοχή στο ΕΠΑΜ, είναι αυτός που παίρνει αποφάσεις, ο φίλος, μπορεί να έχει παρουσία σε όλες τις εκδηλώσεις, άλλωστε όλα είναι ανοιχτά στο ΕΠΑΜ, αλλά δεν μπορεί να ψηφίζει. Ο φίλος δεν έχει καμιά υποχρέωση, το μέλος έχει. Πρέπει να συντηρήσει ένα ταμείο, μην φανταστείς κάτι φοβερό, μιλάμε για ένα ευρώ, γιατί έχουμε πολλούς άνεργους που πρέπει να βοηθήσουμε. Στην ιδρυτικό διάσκεψη, υπήρχαν συνταξιούχοι και άνεργοι, που δεν είχαν ούτε αυτό το ένα ευρώ και το έβαζαν άλλοι. Είναι εκπληκτικό αυτό που ζω με το ΕΠΑΜ, είμαι οργανωμένος από τα 18 μου και δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο. Την ιδρυτική συνδιάσκεψη, δεν υπήρχε κανείς να την οργανώσει. Άνθρωποι που δεν γνωριζόμασταν, με τηλέφωνα αποφασίσαμε μια ημερομηνία, κάποιος βρήκε μια αίθουσα, άλλος κάτι άλλο. Δεν υπήρχαν χρήματα για οργάνωση, όποιος ερχόταν, αναλάμβανε μια δουλειά. Ένας έκανε γραμματεία, άλλος περιφρούρηση, άλλος τον καφέ. Οι ίδιοι οι σύνεδροι, αναλάμβαναν και την οργάνωση και την δουλειά που έβγαινε, μέχρι να καλυφθούν οι ανάγκες για να ολοκληρωθεί η εργασία. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο.
-Αν και όταν γίνουν εκλογές, θα κατέβει το ΕΠΑΜ?
Δ.Κ.: -Αν το αποφασίσουν όλοι, το ΕΠΑΜ είναι ένα μέτωπο που σκοπό έχει να ανατρέψει το υπάρχον καθεστώς, να βοηθήσει τον κόσμο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να δίνουμε μάχες για την τιμή των όπλων. Αν είναι να κατέβουμε και να τους πάρουμε τα σώβρακα, εντάξει. Αν είναι να θανατώσουμε όλα αυτά τα όμορφα που έχουμε φτιάξει, με την όποια ατζαμοσύνη του νέου, για μερικές έδρες, ποτέ μη σώσουμε. Αυτή είναι η άποψη μου. Το ΕΠΑΜ δεν είναι δική μου ιστορία, για παράδειγμα, μπορεί το ΕΠΑΜ Φθιώτιδας να βγάλει υποψήφιους? Δεν μπορώ να τους βγάλω εγώ. Αν μπορούν, θα προχωρήσουμε, μπορεί να βγουν νέοι άνθρωποι που θα βγουν μπροστά ακόμα και χωρίς εμένα. Με λίγα λόγια, αυτές τις αποφάσεις θα τις πάρει ο κόσμος του ΕΠΑΜ δημοκρατικά και όχι εγώ μόνος μου.
-Ακούγοντας σε στο ραδιόφωνο, μου έχουν κάνει μεγάλη εντύπωση τα ιστορικά γεγονότα που αναφέρεις, ίσως ακόμα και ιστορικοί, να μην γνωρίζουν τόσα στοιχεία, πως ένας άνθρωπος που σπούδασε οικονομικά, ασχολήθηκε τόσο πολύ με την ιστορία?
Δ.Κ.: -Είναι απλό, σου λένε να κάνεις μια μελέτη για μια μεγάλη επένδυση που θα γίνει στην Νότιο Αφρική. Ένα εργοστάσιο που καλείται να πάρει το 7% της αγοράς. Πως θα διαμορφώσεις την στρατηγική, αν δεν ξέρεις την ιστορία της χώρας? Αν δεν πας εκεί να δεις πως κινείται ο άνεμος, αν δεν ξέρεις την πολιτική κατάσταση, αν δεν ξέρεις την κοινωνική διαστρωμάτωση, αν δεν ξέρεις πολλά πράγματα.
-Η φύση της δουλειάς δηλαδή σε οδήγησε στην μελέτη της ιστορίας.
Δ.Κ.: -Ναι, ήταν αυτό που εξαργύρωνα, ώστε να μπορώ να επιβιώσω. Όμως πρέπει να σου πω, πως όταν αποφάσισα να ακολουθήσω την οικονομική επιστήμη, γνώριζα καλά, πως στην ουσία είναι ιστορική επιστήμη. Γι αυτό μιλάμε για πολιτική οικονομία. Την οικονομία δεν μπορείς να την βάλεις μες σε φορμόλη, η ακόμα χειρότερα να την μαθηματικοποιήσεις, όπως κάνουν τώρα. Πρέπει να την βλέπεις στο σύνολο των κοινωνικών και ιστορικών γεγονότων.
-Πιστεύεις πως σήμερα έχουν πετάξει στην άκρη τον άνθρωπο και ασχολούνται μόνο με αριθμούς?
Δ.Κ.: -Τον έχουν πετάξει τελείως τον άνθρωπο Αν διαβάσεις τα σημερινά οικονομικά, είναι για πέταμα, δεν είναι οικονομικά, είναι μπαρμπούτσαλα. Είναι εκχυδαϊσμός της οικονομίας. Ακόμα και η λογιστική, έχει κοινωνικό και ιστορικό περιεχόμενο. Γι αυτό λέω πως σήμερα έχουμε εκχυδαϊσμένη λογιστική. Σου λέει, τι είναι το δημόσιο χρέος? Είναι η αύξηση των δανείων του κράτους. Αυτό είναι ταυτολογία, δεν είναι οικονομικός ορισμός. Στην πραγματικότητα πρέπει να μου εξηγήσεις ποιος κερδίζει από αυτό, τι κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις συνεπάγεται το δημόσιο χρέος, πως αυτό διαμορφώνει την φορολογία, την δημοσιονομική πολιτική, τα πάντα. Όχι απλά αν αυξάνεται, αυτό είναι απλή λογιστική, να μου πεις ποιες τάξεις κερδίζουν από αυτό, πως κινείται η οικονομία αν κυριαρχεί το δημόσιο χρέος.
-Με λίγα λόγια είναι πολιτική
Δ.Κ.: -Φυσικά, γι αυτό και οι πατέρες της οικονομίας την ονόμασαν πολιτική οικονομία, Ο Ουίλιαμ Πέτι, είχε πει πολιτική αριθμητική. Στην πραγματικότητα, είναι κατά βάση ιστορική επιστήμη, που σε οδηγεί σε πολιτικά συμπεράσματα, καλείσαι να πάρεις θέση. Ο Άνταμ Σμιθ, ένας από τους πατέρες της πολιτικής οικονομίας, ένας από αυτούς που παπαγαλίζουν τα παπαγαλάκια ήταν ξεκάθαρος για την κοινωνική φύση, μπορεί η θεωρία του, λίγο πολύ να έλεγε πως η αγορά λύνει από μόνη της τα προβλήματα, το γεγονός πως πίσω του, είχε το βάρος από την περίοδο του διαφωτισμού, δεν μπορούσε να πει απλά πως η αγορά δίνει μόνη της λύση σε όλα, καταλάβαινε τα κοινωνικά προβλήματα που προκαλούσε και γι αυτό έλεγε πως πρέπει να υπάρχει ένα δυνατό κράτος, που θα παρεμβαίνει και θα λύνει προβλήματα, φορολογώντας άγρια τους πλούσιους. Αυτό δεν συνάδει με την οικονομική του θεωρία, αλλά το ένιωθε σαν ανάγκη, γιατί καταλάβαινε πως αν αφήσει ελεύθερη την αγορά, θα τους ισοπεδώσει τους αδύναμους, τους εργαζόμενους, θα τους τελειώσουν οι βαρώνοι του χρήματος, οι βιομήχανοι κλπ. Οπότε χρειαζόμαστε ένα κράτος δυνατό και στρατευμένο στην πλευρά των αδύνατων και όχι απλά να φορολογεί με βάση την δυνατότητα που έχουν οι πολίτες, αλλά να τσακίζει στην φορολογία αυτούς που έχουν μεγάλη περιουσία. Αυτό που σήμερα θα ακούγονταν σαν αριστερή πρόταση, το έλεγε τότε ο Σμιθ, που δεν ήταν αριστερός, το έλεγε από τον ανθρωπισμό του, από την ανάγκη να εξανθρωπιστεί η κοινωνία. Σήμερα φυσικά, ο φιλελευθερισμός, το μόνο που έχει κρατήσει από τον Σμιθ, είναι το αόρατο χέρι, ότι με κάποιο αόρατο χέρι οι αγορά θα λύνει τα προβλήματα. Ανοησίες.
-Κύριε Καζάκη, εγώ δεν είμαι οικονομολόγος, αυτό που καταλαβαίνω ζώντας σε αυτόν τον κόσμο, είναι πως αυτό το σύστημα, θέλει να παράγει σκλάβους και λίγους βασιλιάδες. Με την φτώχεια που συντηρεί, πιέζει τους ανθρώπους, επεμβαίνει στην ψυχολογία τους, με αποτέλεσμα να δέχονται την σκλαβοποίηση τους, τους μισθούς των 500 ευρώ, η των 200 αύριο. Το πετυχαίνει πείθοντας τους ανθρώπους ότι είναι αδύναμοι, το κάνει με το χρήμα, όπως με το χρήμα, αλλά από αντίθετη πλευρά, δίνοντας πολλά σε κάποιους, τους κάνει να νιώθουν ανώτεροι, άρχοντες. Μοιάζει σαν μεταφυσικό έγκλημα από την στιγμή που διαμορφώνει την ψυχή των ανθρώπων.
Δ.Κ.: -Έχεις δίκιο, αυτό είναι σίγουρο. Ο Τολστόι έλεγε, πως η διαφορά της δουλείας από την μισθωτή εργασία, είναι πως στην δουλεία, έχεις έναν Γιάννη, που πρέπει να τον ταΐζεις μάλιστα, ενώ στην μισθωτή εργασία, έχεις πολλούς, αρκεί να έχεις τα μετρητά να τους πληρώσεις.
-Αυτό γιατί δεν το καταλαβαίνει ο κόσμος, γιατί δεν αντιδράει?
Δ.Κ.: -Ο μύθος της έκπτωσης από τον παράδεισο, λέει πως ο άνθρωπος για να βρει τους υλικούς πόρους και να αναπτυχθεί, έπρεπε από την κόμη, από τον οίκο, να πάμε στην πόλη. Αυτό προϋποθέτει ταξική διαφοροποίηση, πλούσιοι φτωχοί. Το νέο στοιχείο που έφερε η παγκοσμιοποίηση των αγορών, που ξεκίνησε από τον 15ο αιώνα και όχι σήμερα όπως μας λένε, είναι, πως μέχρι τότε, η κοινωνία ήταν υποχρεωμένη να φροντίζει τα μέλη της, με κάποιον τρόπο. Ο άρχοντας έπρεπε να φροντίζει τον δούλο, η τον δουλοπάροικο. Με την κυριαρχία της αγοράς πρέπει μόνος σου να φροντίζεις τον εαυτό σου, αν δεν θες να πεθάνεις από πείνα. Είναι η αποθέωση της βαρβαρότητας. Η γίνεσαι δούλος κάποιου, μάλιστα κάποιου που δεν έχει καμιά υποχρέωση να σε φροντίζει, που η κοινωνία δεν έχει καμιά υποχρέωση να σου παρέχει τίποτα, η απλά πεθαίνεις από πείνα. Το ενδιαφέρον εδώ, είναι πως για πρώτη φορά, η σχέση εγώ έχω ιδιοκτησία και άρα εσύ είσαι υποτακτικός μου, αλλάζει. Τυπικά είσαι ισότιμος με αυτούς που σου δίνουν δουλειά, μ αυτούς που έχουν τα κεφάλαια και έτσι δεν έχουμε μόνο δυο τάξεις, που ο ένας εκμεταλλεύεται και ο άλλος είναι ο εκμεταλλευόμενος. Τώρα έχουμε δυο τάξεις, που ο ένας διεκδικεί από τον άλλον. Ο ένας διεκδικεί να ταπώσει τον φτωχό όλο και πιο χαμηλά, για να αυξήσει τα κέρδη του, Ο άλλος είναι υποχρεωμένος να διεκδικεί για να έχει μια στοιχειωδώς ανθρώπινη ζωή.. Αυτό ήταν το κλειδί που ξεκλείδωσε την καπιταλιστική οικονομία, αυτό ήταν το μεγάλο επίτευγμα του Μαρξ Αυτό μπορεί να φέρει την μεγάλη ανατροπή, κάτι που δεν ήταν εύκολο στα προηγούμενα συστήματα. Αυτό είναι που δεν καταλαβαίνουν και οι σημερινοί αριστεροί. Δεν έχεις δυο τάξεις που η μια υποφέρει και η άλλη καλοπερνάει, αυτό είναι σε πρώτο επίπεδο. Η αλήθεια είναι πως έχουμε δυο τάξεις, που η μια είναι υποχρεωμένη να φάει την άλλη.
-Ένας κανονικός πόλεμος δηλαδή…
Δ.Κ.: -Ναι, πόλεμος που είναι υποχρεωμένη η μια τάξη να κάνει στην άλλη για να επιβιώσει και το βλέπουμε σήμερα ξεκάθαρα.
-Όταν το ίδιο το κράτος, το ίδιο το σύστημα, σου λέει πως το νόημα της ζωής είναι το κέρδος με κάθε τρόπο, δεν είναι λογικό οι πλούσιοι να κρύβουν τα κέρδη τους και να μην πληρώνουν φόρους?
Δ.Κ.: -Αυτό είναι μια αντιφατικότητα που έχει το ίδιο το κράτος, γιατί το κράτος πρέπει να έχει δυο λειτουργίες. Από την μια να λειτουργεί σαν επιτελείο του οικονομικού συστήματος, δηλαδή να ενισχύει τους δυνατούς του συστήματος, από την άλλη όμως, πρέπει να λειτουργεί και σαν εκπρόσωπος της κοινωνίας και άρα, πρέπει να σκέφτεται τι γίνεται και με τους υπόλοιπους. Αυτό όμως αρχίζει να αδυνατίζει και γι αυτό βλέπουμε τραπεζίτες να αναλαμβάνουν τις τύχες της κοινωνίας. Έχουμε μια απίστευτη στροφή του κράτους υπέρ των ισχυρών, ποτέ άλλοτε στην ιστορία του καπιταλισμού δεν γινόταν κάτι τέτοιο. Γι αυτό πολύς κόσμος λέει πως αυτό που ζούμε δεν είναι καπιταλισμός, αλλά κάτι άλλο, κλεπτοκρατία. Δεν έχουν άδικο, αλλά στην ουσία ζούμε την λογική εξέλιξη αυτού του συστήματος. Όσοι γνωρίζουν ιστορία, ξέρουν πως κάτι ανάλογο το ζήσαμε στα πρώιμα στάδια αυτού του συστήματος. Όπως έλεγαν οι εκπρόσωποι του συστήματος, όπως ο Τάουσεντ, ένας αιδεσιμότατος του καπιταλισμού του 18ου αιώνα, όσο περισσότερη φτώχεια έχει ένα κράτος, τόσο μεγαλύτερο πλούτο απολαμβάνει.
-Αυτό που λέμε και εμείς, η φτωχή Ελλάδα με τους πλούσιους κατοίκους
Δ.Κ.: -Ακριβώς, όσο μεγαλύτερη φτώχεια είχε η Βρετανία εκείνης της εποχής, τόσο περισσότερο πλούτο είχε ως κράτος. Γιατί η φτώχεια δημιουργούσε κεφάλαιο, που επενδυόταν και έφερνε πλούτο και στο εσωτερικό της Βρετανίας και στο εξωτερικό, με τους πολέμους και όλα αυτά τα πράγματα. Αυτή λοιπόν η θεωρία, επανέκαμψε και κυριάρχησε σήμερα με την μορφή του φιλελευθερισμού. Σου λέει κόψε τον λαιμό σου, δεν μ ενδιαφέρει πως θα ζήσεις, αν μπορείς να επιβιώσεις, επιβίωσε.
-Φυσικά όλα αυτά και πριν την κρίση αλλά και τώρα, δεν έχουν καμιά σχέση με την δημοκρατία…
Δ.Κ.: -Δεν υπάρχει μεγαλύτερος μύθος, από αυτόν που λέει πως η αστική τάξη των βαρόνων του χρήματος συνδυάζεται και υπηρετεί την δημοκρατία. Ποτέ δεν έγινε κάτι τέτοιο. Αν δεν υπήρχαν οι ξεβράκωτοι που λέμε, στην Γαλλική επανάσταση να πολεμάνε και να χύνουν το αίμα τους για την δημοκρατία, θα ήμασταν ακόμα στην συνταγματική μοναρχία. Η συνταγματική μοναρχία ταιριάζει στην αστική τάξη, γιατί στην ουσία είναι μια απολυταρχία με μετοχική σύνθεση. Όπως ακριβώς είναι μια καπιταλιστική επιχείριση, οι μέτοχοι μοιράζονται τα μερίδια, αλλά στους εργαζόμενους και τους πελάτες είναι απολυταρχία. Αυτό είναι το καθαρό αστικό πολίτευμα και όπως είπε ο Μαρξ, δεν είναι μεταβατικό. Αυτό που ανάγκασε την αστική τάξη από την συνταγματική μοναρχία να περάσει στον κοινοβουλευτισμό, ήταν η πάλη των κατώτερων στρωμάτων, που ήθελαν να ξεμπερδέψουν με την απολυταρχία. Η Γαλλική επανάσταση δεν έγινε από αστούς, μπορεί να ηγήθηκαν, αλλά έγινε από τους ξεβράκωτους.
-Για αιώνες, μια μειοψηφία, ένα 0,5% ρουφάει το αίμα της ανθρωπότητας και δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτό το 99,5% δεν αντιδράει…
Δ.Κ.: -Αντιδράει, σήμερα έχουμε 260 ανθρώπους, που έχουν περισσότερα περιουσιακά στοιχεία από 3 δις ανθρώπους. Αυτά τα 3 δις όμως, είναι χωρισμένοι με φυλετικές, θρησκευτικές και άλλες καταβολές. Είναι μαστουρωμένοι από την τηλεόραση, μια μαστούρα που δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο ναρκωτικό, γιατί μιλάμε για άγρια πνευματική καταστολή. Κάποτε ο Μαρξ είπε πως η θρησκεία είναι το όπιο των λαών, η τηλεόραση είναι μακράν πιο δυνατό όπιο. Η θρησκεία σε κάποιες φάσεις λειτούργησε και απελευθερωτικά για τον άνθρωπο, η τηλεόραση ποτέ. Από την άλλη μεριά, ένας καθοριστικός παράγοντας της υποταγής των λαών, είναι η φτώχεια. Ένας φτωχός, εξαθλιωμένος άνθρωπος που ζει στην μιζέρια, είναι ένας καθ υποταγμένος άνθρωπος. Προσπαθεί απλά να επιβιώσει, δεν μπορεί να σκεφτεί κάποιο μέλλον
Από τους εξαθλιωμένους γεννήθηκαν οι πιο σκοτεινές μέρες στον πλανήτη. Ποιους στρατολογούσαν οι Ναζί? Τους άνεργους και τους εξαθλιωμένους.
Όπως και οι Αμερικάνοι τον δικό τους στρατό, κανένας άνθρωπος που μπορεί να ζει αξιοπρεπώς δεν πάει σε πολέμους, εκτός αν έχει εγκεφαλικό πρόβλημα.
Δ.Κ.: -Ακριβώς. Αυτός που έχει να χάσει, έχει και συνείδηση του τι πρέπει να κάνει για να μην χάσει αυτά που έχει. Αυτό είναι θεμελιώδες, τα κοινωνικά κινήματα ξεκινάνε για να μην χάσουν αυτά που έχουν κατακτήσει. Αν πάμε σε μια λογική, χάστα όλα για να γίνεις επαναστάτης, θα γεννήσουμε όχι απλά το αυγό του φιδιού, αλλά το φίδι που θα μας φάει. Γι αυτό οι κλασικοί έλεγαν πως ο άνθρωπος που τα χάνει όλα, χάνει και την αίσθηση της κοινωνίας. Γίνεται περιθωριακός και από το περιθώριο δεν μπορείς να κάνεις ούτε επανάσταση, ούτε τίποτα. Μόνο εξεγέρσεις απελπισίας μπορούν να γίνουν, θρησκευτικοί πόλεμοι, εθνικιστικές εκκαθαρίσεις, σωβινισμοί και τέτοια πράγματα.
-Γι αυτό βλέπουμε σε περιόδους κρίσεων, να αναβιώνουν ακροδεξιές καταστάσεις, όπως ο Χίτλερ.
Δ.Κ.: -Είναι το κατεξοχήν στοιχείο, εκτός και αν έχεις ένα κίνημα με έναν διαφορετικό λόγο που μπορεί να κερδίσει εκείνα τα κοινωνικά στρώματα που δεν τα έχουν χάσει όλα, αν και επίκεινται να τα χάσουν, ώστε να τραβήξουν και τους υπόλοιπους. Για μένα, τα πιο δύσκολα ακροατήρια, είναι αυτά στις είδη υποβαθμισμένες γειτονιές. Αυτοί που τα έχουν χάσει όλα,. Σου λένε ωραία αυτά που μας λες, αλλά αύριο έχω να πληρώσω χαράτσια που δεν μπορώ, δεν έχω να θρέψω το παιδί μου
-Ας έρθουμε στο τώρα, έχεις μια άποψη που με λίγα λόγια, λέει να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα και κάποιοι άλλοι, λένε πως αυτά τα λένε όσοι έχουν βγάλει τα λεφτά τους στο εξωτερικό για να μας αγοράσουν φτηνά. Ο κόσμος έχει μπερδευτεί.
Δ.Κ.: -Εγώ ξεκινάω μ ένα πιο απλό ερώτημα. Πρέπει ο λαός να αποφασίζει μόνος του και να πορεύεται με τις δικές του δυνάμεις? Εγώ ξεκινάω από κει και τα υπόλοιπα έπονται. Μπορεί να το κάνει αυτό ο λαός? Μπορεί, πάντα μπορούσε. Σήμερα έχουμε ένα σύστημα, που έχοντας πολωθεί σε μεγάλο βαθμό, προσπαθεί να μας πείσει πως μόνοι μας δεν έχουμε καμιά δυνατότητα. Πως χρειαζόμαστε τον κύριο Πόλσεν, τον κύριο Σώρος κλπ, ενώ σε όλη την ιστορία δεν τους είχαμε ποτέ ανάγκη. Σε όλη την ιστορία των ταξικών κοινωνιών, από την Βαβυλωνία και την εκμετάλλευση των δούλων, οι πλούσιοι είχαν μια κοινωνική χρησιμότητα, άσχετα αν αυτή η χρησιμότητα λειτουργούσε σε βάρος των λαών. Μαζί με τον πλούτο, είχαν και την γνώση, είχαν και την δεξιότητα. Ακόμα και στην πρώτη περίοδο του καπιταλισμού, καπιταλιστής ήταν ο επιχειρηματίας, αυτός που έπαιρνε το ρίσκο, άνοιγε δρόμους, έφερνε καινοτομίες. Τι αντιπροσωπεύουν σήμερα οι τραπεζίτες και οι χρηματιστές? Είναι μια άκρως παρασιτική ολιγαρχία, ένα καρκίνωμα του πλανήτη όπως τους έχω ονομάσει, που δεν τους έχει ανάγκη η ανθρωπότητα. Και για να μην το καταλάβει αυτό η ανθρωπότητα, θα πρέπει να την πείσουν πως είναι ανίκανη χωρίς αυτούς.
-Πραγματικά δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να χρειάζομαι έναν τραπεζίτη για να δημιουργήσω. Γιατί πρέπει να αποφασίσει αυτός αν το όραμα μου θα ζήσει η θα πεθάνει. Κάτι που βλέπουμε σήμερα και στον χώρο της ενημέρωσης. Όσα μέσα στηρίζουν το μνημόνιο χρηματοδοτούνται και όσα έχουν άλλη άποψη τα καταδικάζουν σε αφανισμό.
Δ.Κ.: -Αυτό λέω. Σήμερα με την τεχνολογία που υπάρχει, ακόμα και ένας μικρός λαός, είναι εύκολο να πάρει γνώσεις και να προχωρήσει Εδώ έγινε σε άλλες εποχές που ήταν δύσκολο ένας λαός να έρθει σε επαφή με έναν άλλο, λόγο αποικιοκρατίας, αποστάσεων κλπ, και πάλι οι λαοί έδιναν μάχες και άνοιγαν δρόμους. Σήμερα δεν μπορούμε?
-Η τεχνολογία μπορεί να κάνει πολλά αν την χρησιμοποιούμε σωστά, μέσα από το κινητό μας για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να ψηφίζουμε ακόμα και κάθε μέρα και αυτοί που θα είχαν δημόσια αξιώματα, απλά να εκτελούσαν τα θέλω του λαού.
Δ.Κ.: -Είσαι τρελός που θα κάνουν τέτοια πράγματα, μόνο η γνώμη των αγορών τους ενδιαφέρει. Θέλουν λέει να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία μας στις αγορές. Είδες κανέναν να ενδιαφέρεται για να αποκαταστήσει την αξιοπιστία του με το εκλογικό σώμα, με τον λαό?
-Λένε πως ο κόσμος δεν είναι ικανός να παίρνει σημαντικές αποφάσεις. Μας θεωρούν ηλίθιους. Φυσικά αυτό τους κάνει αρχηγούς ηλιθίων, δηλαδή αρχιηλίθιους, αλλά αν είναι έτσι, γιατί μας ζητάνε κάθε τέσσερα χρόνια να ψηφίζουμε?
Δ.Κ.: -Αυτό έχει τελειώσει, τώρα αναπτύσσουν την άποψη πως οι αγορές δεν μπορούν να λειτουργήσουν με εκλογές, πως έχουν πολύ σημαντικές αποφάσεις να πάρουν και δεν μπορούν να συνυπάρξουν με εκλογές. Αλλά θα πω και κάτι άλλο, μιας και έχω γνωρίσει πολλούς από αυτούς που κυβερνούν. Έχεις δει ποιοι μας κυβερνάνε? IQ μυρμηγκιού. Αν και μάλλον αδικούμε τα μυρμήγκια. Είναι ικανοί να κυβερνήσουν αυτοί και δεν είναι ικανή, η μάνα μου, ας πούμε? Που κατάφερε να επιβιώσει σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες, που σπούδασε δυο παιδιά, για να έρθουν αυτοί σήμερα να της κόψουν την σύνταξη και να μην μπορεί να ζήσει? Εγώ την θεωρώ πολύ πιο ικανή από τον Βενιζέλο, πολύ πιο έξυπνη, πιο καπάτσα και πολύ πιο ικανή στο να λύνει προβλήματα. Τι πρόβλημα να λύσει ο Βενιζέλος? Ούτε τα κορδόνια του δεν μπορεί να λύσει. Αυτός είναι και ο λόγος που επιλέγονται από το σύστημα να κυβερνήσουν, η ανικανότητα τους. Αυτή η ανικανότητα τους κάνει υποχείρια καταστάσεων και βολεύει.
-Αυτό είναι κάτι που βλέπουμε σε παγκόσμιο επίπεδο, αν δούμε τους Αμερικάνους προέδρους, βλέπουμε ότι ο επόμενος είναι πιο ηλίθιος από τον προηγούμενο και φτάσαμε στον Μπους τον δεύτερο.
Δ.Κ.: -Τώρα με την παγκόσμια κρίση, ξαφνικά όλοι ξύπνησαν, το Εκόνομιστ, οι Τάιμς, και φωνάζουν πως έχουμε έλλειψη πολιτικής ηγεσίας. Μα έτσι τους θέλουν.
-Κύριε Καζάκη, μπορούμε σήμερα πρακτικά, να πούμε πέντε βήματα που πρέπει να κάνουμε για να φτάσουμε, αν όχι σε μια ιδανική κοινωνία, αλλά σε μια υγιή.
Δ.Κ.: -Φυσικά, το πρώτο που πρέπει να γίνει, είναι να καθίσουμε όλους αυτούς στο σκαμνί. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, όχι μόνο για την απόδοση δικαιοσύνης, αλλά γιατί η πολιτική δύναμη που θα αναλάβει, δεν μπορεί να αντιμετωπίζει με μπλαζέ ύφος την αίσθηση δικαίου που απαιτεί ο κόσμος. Η αίσθηση δικαίου που θέλει ο κόσμος, είναι η αποκατάσταση της ηθικής τάξης. Όμως δεν είναι αυτό το βασικό. Το βασικό είναι να δικαστούν, ώστε να μην ισχύουν αυτά που έχουν υπογράψει. Διότι αν δεν γίνει αυτό, θα μας κυνηγάνε μια ζωή οι δανειστές και θα μας αλλάζουν την παναγία.
-Μια παρένθεση εδώ. Φέρανε τον Παπαδήμο, να υπογράψει ιστορίες που δένουν την χώρα και όλους μας, για δεκάδες χρόνια. Αν τα υπογράψει όλα αυτά, τι νόημα έχει μετά το ποιος θα κυβερνάει, τι νόημα έχουν οι εκλογές και λοιπά? Υπάρχει τρόπος να μην αποδεχθούμε αυτές τις συμφωνίες?
Δ.Κ.: -Γι αυτό ζητάνε την υπογραφή όλων. Όμως βεβαίως και υπάρχει τρόπος. Αν μια νέα βουλή, που εκφράζει τα συμφέροντα του λαού ψηφίσει μια συστατική πράξη, τους καθίζει όλους στο σκαμνί και τελειώσαμε. Δεν υπάρχει κανένα δικαστήριο στον κόσμο, που να πει ότι μπορεί να δικάστηκαν οι πολιτικοί, να βρέθηκαν ένοχοι, αλλά θα πρέπει να γίνουν σεβαστά αυτά που υπέγραψαν. .
-Αυτό το ξέρουν αυτοί που μας εκβιάζουν και ζητάνε υπογραφές όλων των πολιτικών?
Δ.Κ.: -Το ξέρουν και τους καίει, γι αυτό και κάνουν ότι μπορούν, όχι μόνο να έχουν την κυβέρνηση που τους βολεύει, αλλά να έχουν και την αντιπολίτευση που τους βολεύει.
Δεν μιλάω για την ΝΔ που όλοι ξέρουμε τον ρόλο που παίζει, αλλά δυστυχώς μιλάω για την αριστερά, που δεν έχει καμιά ευαισθησία. Χρησιμοποιεί τα προβλήματα του κόσμου για να κάνει πολιτική, αλλά δεν έχει ευαισθησία. Έγινε καταπάτηση του συντάγματος, παρακάμφθηκε κάθε λαϊκή εντολή. Που είναι οι αγώνες της? Κάποτε για μικρότερα θέματα ξηλώνονταν πεζοδρόμια, που είναι αυτά σήμερα? Όταν τους το πεις, λένε έλα μωρέ, εδώ έχουμε άλλα, κόβονται οι συντάξεις, θα ασχοληθούμε με την κατάλυση του συντάγματος?
Μα αν δεν παλεύεις για αυτά τα μικρά, που είναι όμως κορυφαίας σημασίας για την δημοκρατία, πως θα σου έχω εγώ εμπιστοσύνη αύριο, ότι θα οικοδομήσεις μια κοινωνία που θα σέβεται την δημοκρατία και τα λαϊκά συμφέροντα? Μήπως τελικά ισχύει ότι έγινε και με το συνδικαλιστικό κίνημα, που όταν ιδικά το ΚΚΕ μπορούσε να αλλάξει την τάξη πραγμάτων που επικρατούσε, δεν το έκανε, ώστε να χρησιμοποιήσει το κίνημα προς όφελος του? Δυστυχώς, αν και το ΚΚΕ δεν ήταν τότε στα σημερινά χάλια, είχε μια εργασιακή θέση για τα πράγματα, για τον συνδικαλισμό κλπ. Δεν μας ενδιαφέρει έλεγαν πως θα εκφραστεί πιο σωστά ο λαός, αλλά πως θα φέρουμε τα πράγματα να λειτουργούν υπέρ μας. Έτσι έκαναν μόκο ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είχε δημοκρατία και επειδή εγώ δεν είμαι σαν εσένα θα με δικαιώνει. Αυτή η πρακτική. Το ίδιο κάνουν και σήμερα. Είδες κανέναν από αυτούς, τότε που εγώ και κάποιοι άλλοι, μετρημένοι στα δάκτυλα του χεριού, φωνάζαμε πως μας πάνε για χρεοκοπία, να πει κάτι? Έλεγαν πως αυτά είναι παραμύθια. Βγήκε κάποιος να πει συγνώμη, κάναμε λάθος, ας ξεκινήσουμε από τώρα να παλεύουμε…
-Κανένας πολιτικός δεν λέει συγνώμη…
Δ.Κ.: -Ναι, εμένα δεν μ ενδιαφέρουν οι καθεστωτικοί πολιτικοί, υποτίθεται ότι είναι δύναμη προοδευτική, της αριστεράς και κολοκύθια τούμπανο. Αν λοιπόν δεν έχεις την τσίπα, να πεις εκεί έσφαλα, που δεν είναι και κακό, όλοι κάνουν λάθη και θα μεγάλωνε και η εκτίμηση του κόσμου στο πρόσωπο σου με αυτόν τον τρόπο. Όλες οι μεγάλες προσωπικότητες είχαν το ανάστημα να λένε συγνώμη έκανα λάθος και κάνω στροφή.
Μόνο οι μετριότητες και οι γραφειοκράτες δεν έχουν ανάστημα να παραδεχθούν τα λάθη τους, αυτοί που είναι σήμερα στην ηγεσία. Αυτοί κάνουν αντιπολίτευση εκ του ασφαλούς, μαζεύουν κάποια πετραδάκια από την λαϊκή οργή και κάθονται ήσυχα με αυτά. Φοβούνται μήπως γεννηθεί μια μεγάλη δύναμη εκτός κοινοβουλίου και τότε ποιος θα μπορεί να ελέγξει μια τέτοια δύναμη? Τι κάνουν λοιπόν?
Ενισχύουν πρώτον την νομοταγή αντιπολίτευση. Ναι μεν αντιπολίτευση, αλλά στα πλαίσια του νομοταγούς. Δηλαδή δεν κάνω τίποτα για να έρθω σε ευθεία σύγκρουση με το σύστημα. Γαβγίζω, αλλά είμαι ήρεμος σκύλος, δεμένος στο σκυλόσπιτο μου με αλυσίδα. Το άλλο που κάνουν, είναι να φτιάχνουν μαγαζάκια έξω από το κοινοβουλευτικό πλαίσιο, περιμετρικά του κοινοβουλευτισμού, ώστε να εμποδίζουν τον κόσμο να διεμβολίσει. Για παράδειγμα, έχουν τον κύριο Καμένο, που φωνάζει προδότες κλπ, λέγοντας περίπου ότι κι εγώ. Όταν όμως ερχόμαστε στο δια ταύτα, όταν πάμε να μιλήσουμε για το χρέος, εκεί ρουφάει το αυγό του. Αν μάλιστα μιλήσουμε για την ευρωπαϊκή ένωση, εκεί πια τον πιάνει ο πανικός της αρκούδας. Το χειρότερο δε από όλα, γιατί τα άλλα κάπου τα συζητάς, είναι όταν λέει πως ο Σαμαράς είναι πατριώτης και τον εκβιάζουν. Με αυτή την λογική και ο Τσολάκογλου πατριώτης ήταν που εκβιαζόταν. Μάλιστα τότε είχαμε στρατιωτικές δυνάμεις εδώ και τους είχαν κολλήσει το πιστόλι στον κρόταφο. Θα μπορούσες να πεις, τι να έκαναν με το πιστόλι στον κρόταφο? Του Σαμαρά ποιο πιστόλι του έχουν στον Κρόταφο? Άρα μαγαζάκι, ώστε να μαζέψουμε τον κόσμο που φεύγει από την ΝΔ και όταν έρθουν εκλογές, να πει ο Καμένος παιδιά ψηφίζουμε ΝΔ ώστε να αλλάξουμε την πολιτική κλπ και φτου και από την αρχή.
-Μιας και λες για τον Καμμένο, σε ποια χώρα του κόσμου, ακόμα και στην Αφρική, θα έβγαινε βουλευτής και θα έλεγε τον πρωθυπουργό μπρόκερ, χωρίς η να πάει φυλακή, αν είχε άδικο, η να έπεφτε η κυβέρνηση αν είχε δίκιο?
Δ.Κ.: -Έχεις δίκιο. Το ίδιο γίνετε και με το ΠΑΣΟΚ. Θα σου πω κάτι που έζησα προσωπικά και γι αυτό το ξέρω και καλά. Όταν διαλυόταν το ΚΚΕ, μαζί με την διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού, αναπτύχθηκαν 3 ρεύματα, το ένα έλεγε, τελειώσαμε με τους κομμουνισμούς, την εργατική τάξη και βουρ για καριέρα. Ανδρουλάκης, η προσωποποίηση του τυχοδιώκτη επαγγελματία. Δαμανάκη, προσωποποίηση τυχοδιώκτη υπάλληλου γραφειοκράτη. Όχι απλά κομματικός γραφειοκράτης, τυχοδιώκτης γραφειοκράτης. Η δεύτερη τάση, έλεγε πως καταστρεφόμαστε, αλλά είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να απαλλαγούμε από την αρτηριοσκλήρωση του παρελθόντος, την προσκόλληση στην Σοβιετική ένωση, την γραφειοκρατία και να θέσουμε τα πράγματα εκ του μηδενός, ώστε να ανοικοδομήσουμε το κόμμα στην πραγματική του βάση και σε σχέση με την κοινωνία. Αυτή η τάση, είναι η αποτυχούσα τάση, διότι αποτελούταν από νέους ανθρώπους, που δεν είχαν τα κολλήματα των παλιών, ούτε τις γραφειοκρατικές προσκολλήσεις των Ανδρουλάκη και σία. Η Τρίτη τάση ήταν ο κατιμάς. Όταν έχεις ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα, που έχει και ανεξάρτητες πηγές χρηματοδότησης, από το κόμμα, όπως τώρα με το ΠΑΣΟΚ, είτε από την Σοβιετική ένωση κλπ, δημιουργείται ο γραφειοκράτης του τρέχω και κολλάω αφίσες. Ο κατιμάς που λέγαμε. Ο άχρηστος γραφειοκράτης που δεν κάνει τίποτε και επιβιώνει στην κομματική προσκόλληση. Αυτό το κομμάτι πήρε την εξουσία στο ΚΚΕ.
Το πέτυχε αξιοποιώντας την αφέλεια που είχε ο κόσμος και εγώ, την αφέλειά μας και την ανάγκη μας να ξεφύγουμε από τους άλλους κερατάδες που μας οδηγούσαν στο σφαγείο και το γνωρίζαμε. Έτσι λοιπόν έκαναν το ΚΚΕ παραθρησκευτική οργάνωση, για να μην πω τίποτα χειρότερο. Το ίδιο λοιπόν, κάνουν τώρα στο ΠΑΣΟΚ, έχεις την κυβερνητική ομάδα, που δρομολογεί τα πράγματα χωρίς να υπολογίζει την βάση, αλλά και αυτά που κάποτε πρέσβευε, όσο τέλος πάντων τα πρέσβευε και έμεινε ο κατιμάς, κάτι δημοτικοί σύμβουλοι, κάτι γραφειοκράτες και συνδικαλιστές
Αυτό που λέμε βαθύ ΠΑΣΟΚ, αυτό που διασφάλιζε την ύπαρξη του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, αλλά που τώρα δεν το χρειάζεται και γι αυτό το τσακίζει. Υπάρχει φυσικά και ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, που λέει άι σιχτίρ κι εσείς και τέσσερις γενιές. Ο κόσμος που κάνει την αυτοκριτική του, που τον έχω ακούσει πολλές φορές και που μάλιστα κάποιοι από αυτούς, μου έχουν δώσει και την κομματική τους ταυτότητα με τριψήφιο νούμερο, δηλαδή παλιά μέλη, και μου λένε, πως το μεγάλο πρόβλημα είναι πως δέχτηκαν το αρχηγικό μοντέλο με τον Αντρέα κλπ. Χάρη σε αυτούς υπάρχει το ΕΠΑΜ. Σε αυτούς και σε απλό κόσμο. Υπάρχει όμως και ο μηχανισμός, που τώρα συντρίβεται γιατί δεν τον έχουν πια ανάγκη, μιας και τώρα έχουν τον κύριο Ράιχενμπαχ, οπότε αυτό που κάνουν τώρα, είναι να δημιουργούν μαγαζάκια. Κάνουν μια διαδήλωση των 100 ατόμων και εκεί που στηρίζαμε Σημίτη και εκποίηση της χώρας, θυμόμαστε και την διακήρυξη της 3 του Σεπτέμβρη. Το μεσαίο δηλαδή δυναμικό, φρόντισε να αναπαράγει την κυβέρνηση και τώρα μένει σύξυλο. Όμως αντί να κάνουν αυτοκριτική και να πάνε ένα βήμα μπροστά, κάνουν ότι και στο ΚΚΕ, μαζεύουν τον κόσμο και του πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, 3η Σεπτέμβρη και άλλα που δεν τα πιστεύουν, διότι τα πούλησαν, αλλά και τώρα αν τα πίστευαν, γιατί δεν στρατεύονται? Απλά θέλουν να αναπαράγουν το σύστημα εξουσίας, έχω τον κόσμο πίσω μου και άρα μ έχεις ανάγκη. Τώρα έχουμε τον Κοτζιά που έφυγε από το ΚΚΕ, σαν επαναστάτης, αλλά ανακάλυψε τον Γιώργο, που είναι μας λέει πανέξυπνος, ο Γιώργος πανέξυπνος, και ξαφνικά θέλει να κάνει κόμμα. Αυτά τα παιχνίδια παίζονται τώρα. Ευτυχώς έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του κόσμου και πιστεύω πως τίποτε από αυτά δεν θα επικρατήσει. Εύχομαι να φτιάξουν όσο περισσότερα μαγαζάκια μπορούν, γιατί έτσι ο κόσμος θα τους καταλάβει γρηγορότερα και θα διαλυθούν.
-Κύριε Καζάκη, είσαι πολύ καλός ομιλητής και μπορούμε να μιλάμε ατέλειωτα, να επιστρέψουμε όμως στα βήματα που κατά την γνώμη σου θα βγάλουν την χώρα από την κρίση?
Δ.Κ.: -Φυσικά, πρώτον, τους καθίζουμε στο σκαμνί. Αν σαν ΕΠΑΜ, παίρναμε την εξουσία, το πρώτο που θα κάναμε, θα ήταν ένα νομοσχέδιο, συντακτική πράξη, όπου με εισαγγελική αρχή θα διώκονταν για εσχάτη προδοσία και πραξικοπηματικές πράξεις το σύνολο της πολιτικής σκηνής, μαζί με όλη την αντιπολίτευση και μιλάω για την αριστερά. Διότι κοιτάξτε, το να υπογράφει κάποιος την παραχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και την κατάλυση του συντάγματος, είναι φυσικός αυτουργός. Αυτός όμως που δεν αντιδράει, δεν καταγγέλει και παραμένει δίπλα στον φυσικό αυτουργό νομιμοποιώντας τον, είναι ηθικός αυτουργός κατά την γνώμη μου.
-Στην Ισλανδία τον πρωθυπουργό τον δίκασαν για αμέλεια…
Δ.Κ.: -Όχι μόνο αυτό, διέλυσαν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης και τα δίκασαν για ηθική αυτουργία, παρά το γεγονός πως διαφωνούσαν.
-Μέσα μάλιστα από τις κοινωνικές ιστοσελίδες, ο λαός έφτιαξε νέο σύνταγμα.
Δ.Κ.: -Ακριβώς, τους δικάζουμε λοιπόν, όχι μόνο για να πούμε στον λαό, πως ένα βασικό του αίτημα υλοποιείται, αλλά για να πούμε, πως από την στιγμή που δικάζονται για εσχάτη προδοσία, ότι έχουν υπογράψει είναι άκυρο. Η δεύτερη πράξη νομοθετικού δικαίου που θα κατεβάσω στο κοινοβούλιο, θα λέει, ότι έχει υπογραφεί από τις πέντε Μαΐου του 10, μέχρι την μέρα που θα υπάρξει λαϊκή Βουλή, θεωρείται άκυρο.
Τρίτη πράξη, με νομοσχέδιο λες, δεν αναγνωρίζω το χρέος, σταματώ εδώ να το πληρώνω και δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθεί, ούτε ένα ευρώ από το δημόσιο χρέος της χώρας. Μάλιστα θα αποτανθώ σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς ζητώντας αποζημίωση από όλες τις χώρες του ευρώ, που μας δάνεισαν υπό καθεστώς αποικιοκρατίας, γιατί αυτό με βάση την συνθήκη της Βιένης του 1966, συνιστά πολεμική, εχθρική ενέργεια εναντίων μας, Φυσικά θα αποκαλύψω και τις μυστικές συμφωνίες. Τέταρτον, εθνικοποιώ την Εθνική τράπεζα και τις άλλες 8 μεγάλες τράπεζες. Εθνικοποιώ σημαίνει δημεύω. Γιατί εδώ έχουμε την ληστοσυμμορία της ληστοσυμμορίας Από την στιγμή που το κάνω αυτό, καταγγέλλω την συνθήκη της Λισσαβώνας και ταυτόχρονα φεύγω από την ΟΝΕ.
Εγκαθιστώ κρατικούς επιτρόπους στους 130-140 μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, κυρίως τις πολυεθνικές και δεσμεύω τα ταμεία τους. Θα κάνουν κανονικές πράξεις, αλλά θα περνάνε από την έγκριση του κρατικού επιτρόπου, μαζί με μια επιτροπή εργαζομένων που ξέρουν πως κινείται αυτή η ιστορία. Φυσικά κλείνω τα οικονομικά σύνορα, ώστε τίποτα να μην μπορεί να φύγει προς τα έξω. Δεν θα πάρουν αυτοί τον χρυσό και τα λεφτά να φύγουν. Δεν μ ενδιαφέρουν οι λογιστικές αποτυπώσεις, μ ενδιαφέρει το φυσικό χρήμα να μην φύγει, ο χρυσός πχ.
Και πέμπτον, εθνικοποιώ τον φυσικό πλούτο της χώρας. Αυτά φυσικά, είναι το πρόγραμμα του πρώτου μήνα. Μετά γίνονται εκλογές για δημιουργία νέου συντάγματος κλπ.
-Να κάνω λίγο τον συνήγορο του διαβόλου, κάποιοι θα πουν, πως κάνοντας όλα αυτά, θα γίνουμε κάτι σαν την Κούβα…
Δ.Κ.: -Κατ αρχήν να ξεκαθαρίσουμε κάτι, αν γίνουμε σαν την Κούβα. Εκεί που ο Κουβανός πουλούσε την κόρη του στους Αμερικάνους γκάνγκστερ, απέκτησε ανεξαρτησία και αυτοτέλεια. Αν λοιπόν είναι να πρέπει να πουλήσω την κόρη μου, τότε δεν έχω πρόβλημα να γίνω Κούβα. Μετά, η Κούβα είναι η μόνη χώρα που υπέστη αυτόν τον τραμπουκισμό, γιατί είναι ένα νησάκι 30 χιλιόμετρα από τις ΗΠΑ και με στρατιωτική βάση στο νησί τους, που για διάφορους λόγους οι Κουβανοί, δεν ήθελαν πόλεμο με τις ΗΠΑ για να την διώξουν. Την έχουν απομονώσει όμως. Στην Ελλάδα δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αν το κάνουν πρέπει να ξεχάσουν το διακομιστικό εμπόριο ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, που περνάει από τα δικά μας λιμάνια. Αν τώρα θελήσουν πολεμικές επιχειρήσεις, θα πρέπει να ρισκάρουν πάρα πολλά, συσχετισμούς δύναμης, σύγκρουση με την Ρωσία κλπ. 45 πολεμικά πλοία κατεβάζει κάτω η Ρωσία και δεν το κάνει για να προστατέψει την Ελλάδα, αλλά είναι μια μεγάλη δύναμη και δεν μπορούν να ρισκάρουν μια τέτοια ιστορία. Γι αυτό βιαζόντουσαν να τελειώσουν τις επιχειρήσεις στην Λιβύη, πριν κατέβει ο Ρωσικός στόλος κάτω. Σε αυτό το πλαίσιο που υπάρχει, η Ελλάδα δεν έχει λόγο να φοβάται τέτοια πράγματα. Τρίτον, θα πάθουν τέτοια λαχτάρα οι τράπεζες και οι αγορές, που θα τρέχουν σαν μουρλοί να σώσουν τράπεζες και αγορές, κοστολογώντας τα πακέτα διάσωσης σε τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ. Δεν είναι καν σε θέση να υπολογίσουν το κόστος μιας πολεμικής επιχείρησης εναντίον της Ελλάδος. Κάποιοι λένε για την Τουρκία. Αυτό το λένε μόνο αυτοί που δεν ξέρουν σε τι κατάσταση είναι η Τουρκία. Τυχαίνει να το ξέρω, γιατί την δεκαετία του 90, εργαζόμουν σε μια αμερικάνικη εταιρία και πήγαινα συχνά στην Τουρκία. Σε πληροφορώ, πως η Τουρκία κοινωνικά, δεν μπορεί να αντέξει ούτε ένα θερμό επεισόδιο κάποιων ημερών, όχι τύπου Ίμια, θερμό επεισόδιο, γιατί η κοινωνία είναι σε αποσύνθεση. Δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε τον κίνδυνο του ΠΚΚ και άλλων θεμάτων που έχει., παρά το γεγονός πως έχει υπεροπλία, αλλά τι να το κάνεις να έχεις χιλιάδες άρματα μάχης, όταν αυτά θέλουν οδηγό και πλήρωμα, που το μόνο που κοιτάζει, είναι να την κοπανίσει από τον στρατό για να κάνει ένα μεροκάματο, ώστε να μην πεθάνει από την πείνα η οικογένεια του. Κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε την ισορροπία σε όλα τα Βαλκάνια. Εδώ έχουμε περίπου 1.000.000.000 πολίτες από τα Βαλκάνια, είναι μια ιστορία ντόμινο, που δεν την ελέγχει ο Αμερικάνος η ο Ευρωπαίος. Ο Ευρωπαίος είναι και φλούφλης, είναι τοκογλύφος, δεν έχει σοβαρά ερείσματα να κάνει πολεμικές επιχειρήσεις. Το ΝΑΤΟ έχει, αλλά το ΝΑΤΟ έχει ένα ζήτημα αν μπορεί, τις τελευταίες επεμβάσεις τις έχουμε δει. Αφγανιστάν, Ιράν και Λιβύη, με αντιλαϊκά καθεστώτα, που αφού εξαγόρασαν, έκαμψαν την αντίσταση του λαού και μετά μπούκαραν μέσα. Και πάλι όμως, έχουν κολλήσει στον βάλτο στο Αφγανιστάν και ίσως τα ίδια να έχουν και στην Λιβύη. Σε εμάς, από την στιγμή που θα το κάνει ο λαός με παλλαϊκό μέτωπο, δεν είναι εύκολο.
-Τι θα μπορούσε να κάνει ο κόσμος τώρα?
Δ.Κ.: -Θα πρέπει να μάθει την οργάνωση στην γειτονιά, λέω να μάθει, γιατί όταν μιλάω και το λέω, μου λένε, δηλαδή τι να κάνουμε. Εγώ θυμάμαι, πως κάποτε κάθε γειτονιά, είχε διάφορους συλλόγους, πολιτιστικούς, πολιτικούς κλπ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην ήσουν σε κάποια οργανωμένη συλλογικότητα. Τώρα? Οργάνωση στην γειτονιά, είναι κάθε πολυκατοικία να έχει την συνέλευση της και αντί να τσακώνονται για το καλοριφέρ και να κουτσομπολεύουν ο ένας τον άλλον, να μιλάνε για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κάθε οικογένεια. Ταυτόχρονα να κάνουν την πολυκατοικία άντρο αντίστασης, να μην πατήσει μέσα αυτός που θα πάει να κόψει το ρεύμα. Αυτός που θα πάει να παραδώσει εντολή κατάσχεσης.
-Ένα κίνημα «δεν πληρώνω» μαζικοποιημένο, θα έφερνε μια λύση?
Δ.Κ.: -Εγώ θα έλεγα ένα κίνημα που θα οργάνωνε μια γενική πολιτική απεργία, που θα κρατούσε μέχρι όλοι αυτοί να πέσουνε. Για να φτάσουμε όμως εκεί, είναι μια κλιμακούμενη ιστορία, που ο καθένας μαθαίνει το στοιχειώδες. Μαθαίνω από την οργάνωση και όχι από το χαζοκούτι. Τι κάνω με το χαράτσι της ΔΕΗ, πως δεν πληρώνω τον φόρο επιτηδεύματος, το ΕΠΑΜ ας πούμε, δημιουργεί ένα δίκτυο διακίνησης τροφίμων, χωρίς ιδιαίτερο κόστος, που στόχο έχει να στηρίξει τους ανέργους, αλλά και οποιονδήποτε έχει πρόβλημα. Δεν πάμε να φτιάξουμε κοινωνικά παντοπωλεία η σούπερ μάρκετ, τώρα τα λέω και δημόσια και θα μας την πέσει το ΣΔΟΕ, γιατί να μην κάνεις ένα πάρτι ρεφενέ, που κάποιος θα φέρει το τυρί, άλλος το κρασί κλπ. Θα πούμε και πέντε τραγούδια και μετά όλοι θα φύγουν έχοντας τα τρόφιμα που χρειάζονται.
-Έχω δει στις ομιλίες που κάνεις, να γεμίζουν γήπεδα, σε μια εποχή, που το ΠΑΣΟΚ δεν θα γέμιζε ούτε καφετέρια, όλος αυτός ο κόσμος, τι σου ζητάει, τι περιμένει, τι σε ρωτάει?
Δ.Κ.: -Υπάρχουν διάφορα επίπεδα, κάποιοι μου λένε, με έπεισες, πες μου τι να κάνω, Τους λέω οργάνωση. Εκεί υπάρχει ένα κομπλάρισμα, δεν ξέρει πώς να το κάνει. Αν όμως οργανωθεί, μέσα σε έναν-δύο μήνες, έχει γίνει άλλος άνθρωπος. Στο ΕΠΑΜ Πειραιά, που στήθηκε πριν δυο μήνες, με ρώταγαν, πως θα γίνει αυτό, πως εκείνο, πως το άλλο.. Ζητούσαν συνταγές, κάτι που δεν υπάρχει, μπαίνεις και με αυτενέργεια τα βρίσκεις όλα. Οι πιο παλιοί, μου λένε σε θαυμάζουμε για την υπομονή σου να απαντάς στα ίδια ηλίθια ερωτήματα, που ρωτάγαμε κι εμείς. Δεν είναι ηλίθια, είναι λογικά γιατί ποτέ δεν έμαθαν να οργανώνονται. Τώρα η οργάνωση τους μοιάζει ότι πιο φυσικό, είναι σαν το ποδήλατο, μοιάζει δύσκολο να το μάθεις, αλλά μετά δεν το ξεχνάς ποτέ.
-Η Αμερική, πολλές φορές έχει αρνηθεί να πληρώσει σαν απεχθές χρέος κάποια χρέη.
Δ.Κ.: -Ναι, η πρώτη φορά, είναι με την Αμερικανική επανάσταση, είχε φτιάξει το ηπειρωτικό χρήμα που πλήρωνε τους ομολογιούχους. Μετά την επανάσταση, κατάργησε αυτό το χρήμα, και οι δανειστές, που ήταν Γάλλοι, Άγγλοι και Αμερικάνοι, δεν μπορούσαν να πληρωθούν. Η δεύτερη φορά, ήταν με τον αμερικανικό εμφύλιο και τον Λίνκολν. Με τροπολογία στο Σύνταγμα, διέγραψε τα χρέη του Νότου και πάνω που θα διέγραφε και τα χρέη του Βορά, τον δολοφόνησαν.
Τον δολοφόνησαν γιατί εκεί διέγραφε χρέη και των δικών του, αυτών που δάνειζαν δηλαδή στους Βόρειους. Η επόμενη φορά ήταν όταν κατέκτησαν την Κούβα από τους Ισπανούς και δεν πλήρωσαν τα χρέη της Κούβας και μετά το έκαναν και με το Ιράκ. Τώρα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο και με την Αίγυπτο. Το διεθνές δίκαιο, λέει πως μπορείς να διαγράψεις κάθε χρέος, αν η κυβέρνηση είναι δικτατορία, η διεφθαρμένη. Είναι λοιπόν εύκολο να αποδείξουμε την διαφθορά των Ελληνικών κυβερνήσεων, εκτός αν πιστέψουμε τον Βενιζέλο.
-Ποια είναι η διαδικασία για να γίνει κάποιος μέλος του ΕΠΑΜ?
Δ.Κ.: -Ο ένας τρόπος, είναι να βρει τους τοπικούς πυρήνες, στην γειτονιά του και να ενταχθεί. Είναι εύκολο σήμερα, γιατί το ΕΠΑΜ υπάρχει σχεδόν παντού, ειδικά στην Αθήνα. Ο άλλος τρόπος είναι από το κεντρικό σάιτ του ΕΠΑΜ, που υπάρχει το φορμάτ εγγραφής. Εκεί η γραμματέας θα πάρει τα στοιχεία και θα σε φέρει σε επαφή με τον πυρήνα της περιοχής σου. Αν δεν υπάρχει πυρήνας στην περιοχή σου, υπάρχει προσπάθεια να δημιουργηθεί, όπως εκτός από την περιοχή που ζει κάποιος, υπάρχουν πυρήνες και στους χώρους εργασίας. Γενικά είναι μια εύκολη και γρήγορη διαδικασία που φέρνει τον κόσμο σε άμεση επαφή μαζί μας.
-Κοστίζει κάτι η εγγραφή?
Δ.Κ.: -Υπάρχουν δυο φόρμες εγγραφής, του μέλους και ο φίλος του ΕΠΑΜ. Το μέλος, είναι αυτός που έχει αποφασιστική συμμετοχή στο ΕΠΑΜ, είναι αυτός που παίρνει αποφάσεις, ο φίλος, μπορεί να έχει παρουσία σε όλες τις εκδηλώσεις, άλλωστε όλα είναι ανοιχτά στο ΕΠΑΜ, αλλά δεν μπορεί να ψηφίζει. Ο φίλος δεν έχει καμιά υποχρέωση, το μέλος έχει. Πρέπει να συντηρήσει ένα ταμείο, μην φανταστείς κάτι φοβερό, μιλάμε για ένα ευρώ, γιατί έχουμε πολλούς άνεργους που πρέπει να βοηθήσουμε. Στην ιδρυτικό διάσκεψη, υπήρχαν συνταξιούχοι και άνεργοι, που δεν είχαν ούτε αυτό το ένα ευρώ και το έβαζαν άλλοι. Είναι εκπληκτικό αυτό που ζω με το ΕΠΑΜ, είμαι οργανωμένος από τα 18 μου και δεν έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο. Την ιδρυτική συνδιάσκεψη, δεν υπήρχε κανείς να την οργανώσει. Άνθρωποι που δεν γνωριζόμασταν, με τηλέφωνα αποφασίσαμε μια ημερομηνία, κάποιος βρήκε μια αίθουσα, άλλος κάτι άλλο. Δεν υπήρχαν χρήματα για οργάνωση, όποιος ερχόταν, αναλάμβανε μια δουλειά. Ένας έκανε γραμματεία, άλλος περιφρούρηση, άλλος τον καφέ. Οι ίδιοι οι σύνεδροι, αναλάμβαναν και την οργάνωση και την δουλειά που έβγαινε, μέχρι να καλυφθούν οι ανάγκες για να ολοκληρωθεί η εργασία. Δεν έχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο.
-Αν και όταν γίνουν εκλογές, θα κατέβει το ΕΠΑΜ?
Δ.Κ.: -Αν το αποφασίσουν όλοι, το ΕΠΑΜ είναι ένα μέτωπο που σκοπό έχει να ανατρέψει το υπάρχον καθεστώς, να βοηθήσει τον κόσμο να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Δεν έχουμε κανέναν λόγο να δίνουμε μάχες για την τιμή των όπλων. Αν είναι να κατέβουμε και να τους πάρουμε τα σώβρακα, εντάξει. Αν είναι να θανατώσουμε όλα αυτά τα όμορφα που έχουμε φτιάξει, με την όποια ατζαμοσύνη του νέου, για μερικές έδρες, ποτέ μη σώσουμε. Αυτή είναι η άποψη μου. Το ΕΠΑΜ δεν είναι δική μου ιστορία, για παράδειγμα, μπορεί το ΕΠΑΜ Φθιώτιδας να βγάλει υποψήφιους? Δεν μπορώ να τους βγάλω εγώ. Αν μπορούν, θα προχωρήσουμε, μπορεί να βγουν νέοι άνθρωποι που θα βγουν μπροστά ακόμα και χωρίς εμένα. Με λίγα λόγια, αυτές τις αποφάσεις θα τις πάρει ο κόσμος του ΕΠΑΜ δημοκρατικά και όχι εγώ μόνος μου.
Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012
Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012
Ἡ σελίδα 241 τοῦ μνημονίου! Εκεί θα πάει ο νέος δανεισμός. Και τα τέρατα εξακλουθούν να μιλάνε για μισθούς και συντάξεις στους....ιθαγνείς. !
Ο πραγματικός λόγος για τον οποίο συνθλίβεται ο ελληνικός λαός, η πραγματική αιτία, για την οποία οι εργαζόμενοι, τα παιδιά τους και τα παιδιά των παιδιών τους «πρέπει» να ζουν σαν είλωτες, ο πραγματικός στόχος του ΣΕΒ, τωντραπεζιτών, των μονοπωλίων, των εγχώριων και των Ευρωπαίων Σαμαροβενιζέλων και των Σόιμπλε, καταγράφονται στη σελίδα 241 του μνημονίου που ψηφίστηκε την περασμένη Κυριακή στη Βουλή.
Ιδού, λοιπόν, προς όφελος ποιων συνάπτεται το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ:
Σύμφωνα με το μνημόνιο, όπως αυτό ψηφίστηκε στο… Ναό της Δημοκρατίας και πριν από τις αποφάσεις του Eurogroup, από τα 130 δισ. ευρώ του δανείου, στο «Παράρτημα 3 – Σύμβαση Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης – Προοίμιο – Αρθρο 6», αναφέρεται ότι
α) τα 30 δισ. ευρώ θα διατεθούν άμεσα στους ιδιώτες κατόχους ομολόγων του ελληνικού δημόσιου χρέους που θα ενταχθούν στο λεγόμενο PSI,
β) τα 35 δισ. ευρώ θα διατεθούν μέσω της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στις τράπεζες των κρατών της Ευρωζώνης οι οποίες κατέχουν ελληνικά ομόλογα,
γ) τα 5,7 δισ. ευρώ θα διοχετευτούν για την εξόφληση τόκων ανεξόφλητων ομολόγων που έχουν ενταχθεί στο «κούρεμα».
Επίσης:
Σύμφωνα με το μνημόνιο που ψηφίστηκε, και όπως καταγράφεται στην ίδια σελίδα, τη σελίδα 241, προβλέπεται ότι από το δάνειο θα διοχετευτούνχρήματα για την περίφημη «ανακεφαλαίωση των ελληνικών τραπεζών». Το συγκεκριμένο ύψος του ποσού αυτού – κατά πολύ περίεργο τρόπο – δεν αναγράφεται. Στο συγκεκριμένο σημείο του μνημονίου που ψήφισε η Βουλή, αντί αριθμού… υπάρχει κενό (σ.σ.: αν και στο αρχικό σχέδιο γινόταν λόγος για 23 δισ. ευρώ).
Εντούτοις, εκείνο που γνωρίζουμε – και το γνωρίζουμε από τις επαναλαμβανόμενες δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών – είναι ότι πρόκειται για ένα ποσό το οποίο, σε κάθε περίπτωση, ξεπερνά
δ) τα 39 δισ. ευρώ που θα διατεθούν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα και θα προστεθούν στον προηγούμενο πακτωλό των δισεκατομμυρίων που από το 2009 έχουν, με την μορφή «πακέτων» και «ενισχύσεων», διατεθεί στους τραπεζίτες. (Σημείωση: Χτες, μόλις, έγινε γνωστό στο πλαίσιο του Eurogroup ότι το ΔΝΤ και η ΕΕ εκτιμούν ότι το ποσό αυτό θα κινηθεί τελικά στα 50 δισ. ευρώ!).
Σύμφωνα, λοιπόν, με το ίδιο το Μνημόνιο που ψηφίστηκε, από αυτό το «σωτήριο» δάνειο των 130 δισ. ευρώ – σ.σ.: «το μεγαλύτερο στην ιστορία», όπως ομολογούν πανηγυρίζοντας (!) οι Παπαδήμος, Σαμαράς,Παπανδρέου - τουλάχιστον τα 110 δισ. ευρώ, δηλαδή πάνω από το 85% του δανείου, αφορά, πηγαίνει και εκ προοιμίου επιστρέφει – και μάλιστα με τόκο που θα τον πληρώνει ο ελληνικός λαός για δεκαετίες -στους δανειστές, στους εγχώριους και ξένους ομολογιούχους, στους τραπεζίτες, στους τοκογλύφους και τους λεγόμενους κερδοσκόπους!
Οσο για τα υπόλοιπα 20 δισ. ευρώ που απομένουν (αν απομένουν..) από το «πακέτο», είναι δεδομένο ότι θα βρίσκονται κατατεθειμένα και δεσμευμένα στον περίφημο «ειδικό λογαριασμό», ο οποίος φυσικά και δεν αφορά ούτε τους μισθούς, ούτε τις συντάξεις των εργαζομένων, αλλά τη διασφάλιση – και πάλι – των πιστωτών έναντι των τρεχουσών και μελλοντικών τοκογλυφικών τους απαιτήσεων!
Αυτή είναι η αλήθεια!
Αυτή είναι η «σωτηρία», την οποία ευαγγελίζονται για τον ελληνικό λαό!
Δανείζουν την Ελλάδα, υποτίθεται, για να «ορθοποδήσει», όταν είναι πασιφανές ότι δεν δανείζουν την Ελλάδα των λαϊκών στρωμάτων, αλλά ότι οι πιστωτές μας επαναχρηματοδοτούν τον εαυτό τους, και ότι για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούν τον ελληνικό λαό σαν «ενέχυρο»!
Αυτή είναι η αλήθεια!
Οτι τα χρήματα για τα οποία μιλούν δεν αφορούν στον ελληνικό λαό.
Οτι δεν έχουν καμία σχέση με τους μισθούς και τις συντάξεις του.
Οτι – και αυτό το δάνειο – η μόνη σχέση που έχει με τους μισθούς είναι ότι λεηλατεί τους μισθούς, ότι – και αυτό το δάνειο – η μόνη σχέση που έχει με τις συντάξεις είναι ότι καταργεί τις συντάξεις.
Οτι, τελικά, πρόκειται για δανεικά που καταλήγουν στην κεφαλαιουχική ενίσχυση της εγχώριας πλουτοκρατίας και στους ίδιους τους δανειστές προς τους οποίους επιστρέφουν αυτά τα χρήματα
- και μάλιστα επιστρέφουν ακριβώς τη στιγμή που «δίνονται» - και που αυτοί που τα «δίνουν», τα «δίνουν» για να εξασφαλίσουν τα δικά τους κέρδη, για να εξασφαλίσουν ότι θα εισπράξουν τα τοκογλυφικά από τα παλιότερα δάνεια.
Οσο δε για τα μελλοντικά τοκογλυφικά, οι ντόπιοι και διεθνείς «σωτήρες» επιβάλλουν – διά νόμου πλέον (!) – τη ρήτρα ότι ο ελληνικός λαός έχει έναν και μοναδικό λόγο ύπαρξης:
Να πληρώνει τους νέους τόκους αυτής της νέας ληστείας, ζώντας σκλάβος, δούλος των 400 ευρώ μισθό, άνεργος, άστεγος και υποσιτιζόμενος, εις τον αιώνα τον άπαντα!
ΚΑΨΗΣ : "ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΕΦΟΡΙΑΚΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ"!!!
Σάββατο, 25 Φεβρουαρίου 2012
"Προκαλεί έκπληξη η δήλωση του Γερμανού υπουργού ότι θα στείλουν 160 εφοριακούς στην Ελλάδα για να τα έσοδα" είπε ο Στραβελάκης.
Σιγά την έκπληξη. Μόνο εφοριακούς θα στείλουν; Εάν υπάρχουν ΜΜΕ και δημοσιογράφοι σαν τον...
Καψή που ζητούν από τους Γερμανούς να στείλουν εφοριακούς, όλα μπορεί να γίνουν! Ο ίδιος το είπε. Δεν φταίμε εμείς...
Εθνικώς ανάξιοι δωσίλογοι
To 1944, αμέσως μετά την απελευθέρωση από την Τριπλή Κατοχή (μην ξεχνάμε τη Βουλγαρική), ένα ζήτημα που αντιμετώπισε αμέσως η τότε Κυβέρνηση ήταν και αυτό της τιμωρίας των Ελλήνων εκείνων, που συνεπεία της συνεργασίας τους, διευκόλυναν τους κατακτητές στο καταστρεπτικό για την Χώρα έργο τους και με την συμπεριφορά τους έθιξαν την Εθνική Αξιοπρέπεια, καθιστάμενοι ανάξιοι της Ελληνικής Πατρίδος.
Η παραπομπή τους ενώπιον Ειδικών Δικαστηρίων, έγινε με την μετακατοχική υπ΄αριθμ. 6/1945 Συντακτική Πράξη. Με την Πράξη αυτή διαμορφώθηκε το ιδιότυπο αδίκημα της «Εθνικής Αναξιότητος» (γνωστό περισσότερο ως «δωσιλογισμός» ή Collaboration στην διεθνή γλώσσα) , προκειμένου να δοθεί στις επερχόμενες γενεές το παράδειγμα ότι δεν μπορεί κανείς να μένει ατιμώρητος όταν προσφέρει τις υπηρεσίες του στον εχθρό της Πατρίδος του αλλά και ακόμη περισσότερο προς φρονηματισμό και υπόδειξη του εθνικού τους καθήκοντος σε στιγμές δοκιμασίας.
Οι πρώτοι που δικάσθηκαν, ήσαν αυτοί που σχημάτισαν τις κατοχικές Κυβερνήσεις.
Η δίκη τους διήρκεσε από την 21η Φεβρουαρίου έως την 31η Μαΐου του 1945, οπότε και εκδόθηκε η σχετική απόφαση «περί επιβολής κυρώσεων κατά των συνεργασθέντων μετά του εχθρού». Η απόφαση του Ειδικού Δικαστηρίου κηρύσσει ενόχους τους παρακάτω για το συγκεκριμένο αδίκημα: «1) Γ. Τσολάκογλου, 2) Κ. Λογοθετόπουλον, 3) Ι. Ράλλην, 4) Π. Δεμέστιχαν, 5) Δ. Πολύζον, 6) Σ. Γκοτζαμάνην, 7) Ἕκτορα Τσιρονίκον καί 8 ) Ι. Πασσαδάκην τοῦ ὅτι ἐν Ἀθήναις καί κατά τάς κατωτέρω ἀναφερόμενας χρονολογίας, καθ’ ἄς οἱ μέν τρεῖς πρῶτοι ἤσαν Πρωθυπουργοί, οἱ δέ λοιποί Ὑπουργοί καί διακεκριμένως ἕκαστος τούτων ἐγένετο συνειδητόν ὄργανον τοῦ ἐχθροῦ πρός διάδοσιν τῆς προπαγάνδας του, ἐξαίρων τό ἔργον τοῦ κατακτητοῦ καί προκαλῶν τήν ἠττοπάθειαν παρά τῷ Ἑλληνικῶ Λαῶ καί τήν περιφρόνησιν τοῦ Ἐθνικοῦ καί συμμαχικοῦ ἀγῶνος».
Για την Ιστορία, ο Γ. Τσολάκογλου ήταν Αντιστράτηγος και πολεμιστής σε έξι πολέμους (Α΄και Β΄ Βαλκανικοί, Α΄Παγκόσμιος, Εκστρατεία στην Κριμαία, Μικρασιατική Εκστρατεία και Ελληνοϊταλικός πόλεμος), για δε την δράση του και τον ηρωϊσμό του είχε τιμηθεί με πλήθος μεταλλίων και παρασήμων ανδρείας. Ο έξοχος όμως πρότερος αυτός βίος του, δεν τον απέτρεψε από το να παρακάμψει πραξικοπηματικά τον ανώτερό του Διοικητή, να υπογράψει χωρίς εξουσιοδότηση άνευ όρων συνθηκολόγηση με τους Γερμανούς και Ιταλούς και να δεχθεί (παρά τις αρχικές του, είναι αλήθεια, αντιρρήσεις) να σχηματίσει «Κυβέρνηση» υπό τον πλήρη έλεγχο των κατακτητών.Στις 30 Απριλίου του 1941 και ώρα 11 το πρωί ο Τσολάκογλου, χωρίς την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, που είχε αρνηθεί να τον ορκίσει, ορκίσθηκε ως «Πρωθυπουργός» από μόνος του στα Παλαιά Ανάκτορα, (σημερινή Βουλή), παρουσία των Ανωτάτων Διοικητών των δυνάμεων κατοχής, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου του 1942, οπότε και παρητήθη. Κατά την πρωθυπουργία του, υπήρξε συνεχής υποτίμηση του νομίσματος, που οδήγησε σε ραγδαία αύξηση των τιμών των τροφίμων και στην τρομερή πείνα του χειμώνα του 1941-1942. Το Ειδικό Δικαστήριο τον καταδίκασε σε θάνατο αλλά το Συμβούλιο Χαρίτων μετέτρεψε την ποινή σε ισόβια κάθειρξη. πέθανε τον Μάιο του 1948 από λευχαιμία.
Ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος ήταν διακεκριμένος γυναικολόγος και καθηγητής της Ιατρικής. Υπηρέτησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας, τιμηθείς με πολλά πολεμικά παράσημα. Ήταν νυμφευμένος με την ανιψιά του Γερμανού Στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ και λίγο πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε πρόεδρος του Ελληνογερμανικού Συνδέσμου. Γερμανόφιλος εκ πεποιθήσεως, ήταν από τους πρώτους που έτρεξαν να συγχαρούν το γερμανό πρέσβη για την «επιτυχία» της χώρας του. Λίγες ημέρες αργότερα διορίσθηκε αντιπρόεδρος και υπουργός Προνοίας και Παιδείας στην πρώτη κατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου. Τον διαδέχθηκε ως «Πρωθυπουργός» στις 2 Δεκεμβρίου 1942 και παρέμεινε στη θέση αυτή ως τις 7 Απριλίου 1943, οπότε και αντικατεστάθη. Η «κυβέρνησή» του ανέλαβε να επιστρατεύσει Έλληνες που θα πολεμούσαν ως εθελοντές στο Ανατολικό Μέτωπο ή θα εργάζονταν σε γερμανικά εργοστάσια αλλά και τα δύο σχέδια απέτυχαν χάρη στη λαϊκή κατακραυγή και αντίσταση (με αποκορύφωμα την ανατίναξη των γραφείων της φιλοναζιστικής οργανώσεως ΕΣ.Π.Ο., από την εθνικιστική αντιστασιακή οργάνωση Π.Ε.Α.Ν. ,του Αξκού της Ε.Β.Α. Κώστα Περρίκου).
Με την αποχώρηση των δυνάμεων κατοχής το φθινόπωρο του 1944, ο Λογοθετόπουλος διέφυγε στη Γερμανία και εκεί τελικά παρεδόθη στον Αμερικανικό Στρατό. Το 1945 κατεδικάσθη ερήμην από το Ειδικό Δικαστήριο σε ισόβια κάθειρξη. Το 1946 μετεφέρθη με αμερικανικό μεταγωγικό αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη και παρεδόθη στις Ελληνικές Αρχές, οι οποίες τον οδήγησαν στη φυλακή για να εκτίσει την ποινή του. Όμως το 1951 του απενεμήθη χάρη και έτσι πέθανε εκτός φυλακής, στιγματισμένος και περιφρονημένος, δέκα χρόνια αργότερα.
Ο Ιωάννης Ράλλης, γιός Πρωθυπουργού (Δημήτριος Ράλλης) και πατέρας του Γεωργίου Ράλλη,Πρωθυπουργού του 1980-1981, ήταν Έλληνας πολιτικός και Μακεδονομάχος. Προπολεμικώς, διετέλεσε αρκετές φορές Βουλευτής και Υπουργός. Διαδέχθηκε στην «Πρωθυπουργία» τον Κ. Λογοθετόπουλο από τις 7 Απριλίου 1943 έως τις 12 Οκτωβρίου του 1944.Ως κατοχικός Πρωθυπουργός, ο Ιωάννης Ράλλης οργάνωσε τα Τάγματα Ασφαλείας, για την αντιμετώπιση των ενόπλων κομουνιστών του ΕΑΜ και των άλλων αντιστασιακών ομάδων. Στην δίκη του, συνήγοροί του ήταν ο γιος του και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, πατέρας του μετέπειτα πολιτικού Ιωάννη Βαρβιτσιώτη. Καταδικάσθηκε σε ισόβια δεσμά και πέθανε στὴν φυλακὴ στὶς 26 Ὀκτωβρίου 1946.
Πέραν όμως των «πολιτικών» που συνελήφθησαν και κατεδικάσθησαν, έγιναν και άλλες δίκες λιγότερο γνωστές. Μία εξ αυτών ήταν η “Δίκη των Δωσιλόγων Δημοσιογράφων”, η οποία άρχισε στις 23 Οκτωβρίου και τελείωσε στις 3 Νοεμβρίου 1945. Παραπέμφθηκαν και δικάστηκαν 17 κατηγορούμενοι, από τους οποίους οι 13 ήταν κατά καιρούς εκδότες, ιδιοκτήτες, διευθυντές ή συντάκτες των κατοχικών εφημερίδων, είτε υπάλληλοι ελληνικών και γερμανικών υπηρεσιών που είχαν σχέση με τον Τύπο:
1) Γεώργιος Πολλάτος, εκδότης “Νέας Ευρώπης”
2) Δημ. Τσούρκας, εκδότης της “Απογευματινής”
3) Αλέξ. Ωρολογάς, εκδότης της “Απογευματινής”
4) Πέτρος Ωρολογας, πολιτικός αρθρογράφος στο “Φως”
5) Ιωάννης Σπαθάρης, εκδότης “Νέας Ευρώπης”
6) Νίκος Φαρδής, δημοσιογράφος, εργαζόμενος στο Γερμανικό ΓραφείοΤύπου
7) Βασίλης Λαμψάκης, εκδότης “Νέας Ευρώπης”
8 ) Μιχάλης Παπαστρατηγάκης, δημοσιογράφος από την Αθήνα, αρχισυντάκτης της “Νέας Ευρώπης”
9) Δημήτριος Ηλιάδης, εκδότης της “Νέας Ευρώπης”
10) Ξεν. Γιοσμάς, δημοσιογράφος
11) Δημήτριος Λιανόπουλος, δημοσιογράφος
12) Χριστόφορος Ελευθεριάδης, δημοσιογράφος
13) Ευριπίδης Χειμωνίδης, δημοσιογράφος-μεταφραστής.
2) Δημ. Τσούρκας, εκδότης της “Απογευματινής”
3) Αλέξ. Ωρολογάς, εκδότης της “Απογευματινής”
4) Πέτρος Ωρολογας, πολιτικός αρθρογράφος στο “Φως”
5) Ιωάννης Σπαθάρης, εκδότης “Νέας Ευρώπης”
6) Νίκος Φαρδής, δημοσιογράφος, εργαζόμενος στο Γερμανικό ΓραφείοΤύπου
7) Βασίλης Λαμψάκης, εκδότης “Νέας Ευρώπης”
8 ) Μιχάλης Παπαστρατηγάκης, δημοσιογράφος από την Αθήνα, αρχισυντάκτης της “Νέας Ευρώπης”
9) Δημήτριος Ηλιάδης, εκδότης της “Νέας Ευρώπης”
10) Ξεν. Γιοσμάς, δημοσιογράφος
11) Δημήτριος Λιανόπουλος, δημοσιογράφος
12) Χριστόφορος Ελευθεριάδης, δημοσιογράφος
13) Ευριπίδης Χειμωνίδης, δημοσιογράφος-μεταφραστής.
Τα τελευταία δύο χρόνια, κυβερνούν την Χώρα δωσίλογοι. Και μάλιστα χειρότεροι των τότε, αν συγκρίνει κάποιος τις εποχές και τις συνθήκες.
Αν εκείνοι συνεργάσθηκαν με τους κατακτητές μετά από έναν πόλεμο που είχαμε χάσει από υπέρτερο εχθρό, οι σημερινοί αυτοβούλως κάλεσαν τον «εχθρό» να μας «καταλάβει».
.................................
Free pen
Το Ελληνικό θρίλερ είναι πολιτικό, όχι οικονομικό
- “Οι Ελληνικές αρχές επιθυμούσαν την παρέμβαση του ΔΝΤ αλλά για πολιτικούς λόγους ο κ. Παπανδρέου δεν το έλεγε στον Ελληνικό λαό. Με είχε πάρει τηλέφωνο το μήνα Νοέμβριο – Δεκέμβριο του 2009 λέγοντάς μου ότι χρειαζόμαστε βοήθεια”. (Συνέντευξη του Ντομινίκ Στρος Καν, το 2011 στο Canal+. Σήμερα, ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ, είναι φυλακή σαν ύποπτος για συνέργεια σε μαστροπεία, δηλαδή για νταβατζιλίκι)
- Γ. Α. Παπανδρέου: “Είμαστε σε πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Νομίζεις πως το ΔΝΤ θα μπορούσε να έλθει στην Ελλάδα να μας βοηθήσει”; – Ντομινίκ Στρος Καν: “Η ΕΕ δεν θα σας άφηνε να έρθετε σ’ εμάς”. – Γ. Α. Παπανδρέου: “Μην ανησυχείς για την Ευρώπη, εγώ μπορώ να τους πείσω”. (Συνομιλία Γ.Α.Παπανδρέου – Στρος Καν το 2009. Πηγή: Επίκαιρα, Μάρτιος 2011)
Συνεπώς, αποκλείεται να μην γνώριζε το βαθμό διαφθοράς της ελληνικής κρατικής μηχανής. Παρά ταύτα από το 2009, με δική του πρωτοβουλία αλλά και συντονισμό, συνεπικουρούμενος από τον κ. Παπακωνσταντίνου, την κυβέρνησή του καθώς και από ολόκληρη την κοινοβουλευτική του ομάδα ξεκίνησε μια συστηματική προσπάθεια για τον διεθνή διασυρμό της χώρας που τον εξέλεξε πρωθυπουργό.
“Η Ελλάδα είναι χωμένη μέσα στη διαφθορά”
Ήταν το 2009 όταν οι Financial Times αντιγράφοντας τον κ. Παπανδρέου σημείωναν ότι “η Ελλάδα παραδέχεται πως είναι χωμένη μέσα στη διαφθορά”. Τις ίδιες μέρες, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο αποκάλυπτε ότι ο αρχηγός του ΠαΣοΚ και πρωθυπουργός της Ελλάδος “αναγνωρίζει ότι υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα της διαφθοράς σε ολόκληρη τη διοίκηση, συμπεριλαμβανομένων των δημοσίων συμβάσεων και προμηθειών”.Βλέπετε, είχε ανάγκη να βγάλει ασπροπρόσωπο τον φίλο του, τον Στρος Καν, γιατί το 2009 του είχε υποσχεθεί ότι “Μην ανησυχείς για την Ευρώπη, εγώ μπορώ να τους πείσω για να έρθουμε στο ΔΝΤ”. Όσοι διέθεταν δυο δράμια μυαλό τότε, φώναζαν ότι τέτοιου είδους δηλώσεις από πρωθυπουργό είναι βαθύτατα επιζήμιες.
Όπως προκύπτει από δεκάδες έρευνες, η δημόσια διοίκηση ήταν και είναι βουτηγμένη στη διαφθορά, στις μίζες και στην απραξία.
Όταν όμως ο πρωθυπουργός μιας χώρας βγαίνει και δηλώνει ότι η πατρίδα του είναι διεφθαρμένη ως το κόκκαλο, την ίδια ώρα παραδέχεται ότι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η κρατική του μηχανή δεν επιδέχεται επισκευής. Άραγε αυτή είναι η δουλειά του πρωθυπουργού μιας χώρας; Να βγαίνει και να ξεφτιλίζει το λαό του; Ή να βάλει το νυστέρι και να διορθώσει έστω δυο τρία κραυγαλέα σημεία και μετά να δηλώσει “Ναι, έχουμε πρόβλημα, το ξέρουμε αλλά το αντιμετωπίζουμε”.
Οι παρομοιώσεις του κ. Παπακωνσταντίνου
Το 2009, ο πρωθυπουργός της χώρας δεν είχε ακόμα λόγο να αμολήσει τον Στρος Καν να λέει ότι “η Ελλάδα είναι χωμένη μέσα στα σκ.τά”, ένας άνθρωπος που μετά από δυο χρόνια βρέθηκε φυλακισμένος με κατηγορίες για συμμετοχή σε κύκλωμα νταβατζήδων.Το 2009 ο “Τιτανικός” δεν είχε χτυπήσει ακόμα στα βράχια. Σύμφωνα με την έκθεση της επιστημονικής επιτροπής του Αμερικάνικου Κογκρέσου για την Ελλάδα, το Ελληνικό χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ την πενταετία 2005 – 2009 είχε μείνει σχεδόν στάσιμο ενώ τη χρονιά του 2010 εμφάνισε αιφνίδια αύξηση 12%. Δηλαδή ανέβαινε μία ποσοστιαία μονάδα κάθε τέλος του μήνα.
Αλλά μετά απ’ αυτό το διεθνή διασυρμό της χώρας είναι φυσικό οι “αγορές” προκειμένου να πάρουν τα χαρτιά μας, να ζητούν για επιτόκιο τον ουρανό με τα άστρα. Το ίδιο θα έκανε οποιοσδήποτε από εμάς αν αυτό συνέβαινε λ.χ. στην Αλβανία.
Έτσι μας κουβάλησε το ΔΝΤ…
… και τον Μάιο του 2010 ζήτησε απ’ όλους τους Έλληνες να να σφίξουν τα δόντια τους και να υποταχθούν στον μηχανισμό του Μνημονίου. Ο ίδιος όμως μαζί με τους υπόλοιπους 299 βουλευτές φρόντισαν να συνεχίσουν το πάρτι. Το ίδιο και η κυβέρνησή του με τους χιλιάδες παρατρεχάμενους, τις κομματικές ΔΕΚΟ και τα υπουργεία πολυτελείας.Μέχρι σήμερα, αυτοί που πραγματικά πόνεσαν και κουβαλούν το μνημόνιο είναι οι εργάτες και οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα, οι εξαθλιωμένοι άνεργοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι (δηλαδή όσοι δεν προέρχονται από τις ΔΕΚΟ και τα ευγενή ταμεία), οι χαμηλόμισθοι δημόσιοι υπάλληλοι και τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδάκια που ψευτοζούν σε νοικοκυριά εξαιρετικά χαμηλών ή και μηδενικών εισοδημάτων.
Σήμερα, ο πόνος έχει εισβάλει στα Ελληνικά σπίτια που δυσκολεύονται να βγάλουν το δεκαπενθήμερο. Για το εθνικό καράβι δεν ξέρω, αλλά η δική μας βαρκούλα είναι στα βράχια και δεν ψάχνει κανείς για να μας βρει.
Γιαυτό λέμε ότι το ελληνικό θρίλερ δεν είναι οικονομικό.
Είναι πρωτίστως πολιτικό και πολύ παρακάτω, μετά από πολλές σελίδες, γίνεται οικονομικό.
Κώστας Κουρούνης
Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012
Στο δρόμο οι βατραχάνθρωποι γιατί ξεπουλάμε!
Δεν θα σεβαστουν τίποτα, τώρα τα στρατόπεδα, μετα τα σχολεια, τα ορφανοτροφια, τις Εκκλησίες ...ΟΡΝΕΑ κατασπαράσουν την Ελλάδα!
Στο δρόμο οι βατραχάνθρωποι γιατί ξεπουλάμε
Συγκεκριμένα στην ανακοίνωση που έγινε πριν λίγη ώρα στους επικεφαλής της μονάδας το κτίριο πωλείται ως Ολυμπιακό ακίνητο σε ξένους επενδυτές. Να σημειωθεί ότι πρόκειται για ένα σώμα ειδικών επεμβάσεων που παρεμβαίνει σε πειρατείες σε ομηρίες στη θάλασσα και σε άλλες ειδικές αποστολές.
Εδώ και πολλά χρόνια το Σώμα βατραχανθρώπων των Ειδικών Δυνάμεων του Λιμενικού εδρεύει στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά Αττικής, όπου κάνουν την εκπαίδευσή τους στο θαλάσσιο κομμάτι και διατηρούν τα γραφεία τους οι αξιωματικοί του σώματος. Πρόκειται για στρατόπεδο ειδικών εγκαταστάσεων με πύργους και μέσα εκπαίδευσης το οποίο..
εκτός των άλλων δίνει την δυνατότητα άμεσης επιχειρησιακής επέμβασης από το σημείο που βρίσκεται.
Να σημειωθεί ότι τα επίλεκτα μέλη της μονάδας έχουν πάρει μέρος εκτός από τις επιχειρήσεις ασφαλείας ολυμπιακών αγώνων στην φύλαξη υψηλών προσώπων που φτάνουν στην Ελλάδα όπως ο Μπους, ο Γέλτσιν, ο Καντάφι και τον Πούτιν.
Δεν είναι καθόλου απίθανο να δούμε την πρώτη μονάδα βατραχανθρώπων να εκπαιδεύεται σε κάποιο βουνό αρκεί να μπορέσουν να πουλήσουν στο Κατάρ τις εγκαταστάσεις.
Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΑΛΛΑΪΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ(Ε.ΠΑ.Μ) ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΕΧΟΥΣΕΣ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ
Οι συμφωνίες στα πλαίσια του Eurogroup της δοτής κυβέρνησης Παπαδήμου κάνουν ακόμη και το 1ο Μνημόνιο με την αντίστοιχη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης του 2010 να ωχριούν. Με το πλαστό επιχείρημα ότι «η χώρα σώθηκε από την χρεοκοπία» οι πολιτικές δυνάμεις της συγκυβέρνησης παρέδωσαν κυριολεκτικά τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές και τους ευρωκράτες.
Δεν συμφώνησαν μόνο στην κυριολεκτική διάλυση της εσωτερικής αγοράς εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών της Ελλάδας, ώστε να υποβαθμιστεί η χώρα στο επίπεδο των ανατολικών χωρών της Κεντρικής Ευρώπης, όπως επιτάσσει ξεκάθαρα το 2ο Μνημόνιο που ψήφισε στις 10/2 η δοτή πλειοψηφία της Βουλής.
Αποδέχτηκαν επίσης και τα εξής:
Πρώτο: Την παράδοση του συνόλου των δημοσιονομικών εσόδων της χώρας στη διάθεση των δανειστών με σκοπό να εξυπηρετείται πρώτα απ’ όλα το δημόσιο χρέος. Πλέον, μόνο ότι περισσεύει θα πηγαίνει στις πρωτογενείς δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, υγεία, παιδεία, κοκ). Για τον σκοπό αυτό, η Ελλάδα καλείται να ενσωματώσει στο εσωτερικό της δίκαιο την ρήτρα αυτή και να κατοχυρώσει μέσα από αναθεώρηση του συντάγματος, το ταχύτερο δυνατό, ότι πρώτη προτεραιότητα είναι η εξυπηρέτηση του χρέους και όλα τα υπόλοιπα έπονται.
Δεύτερο: Την δημιουργία ειδικού λογαριασμού, υπό τον έλεγχο της τρόικας, ο οποίος θα διαθέτει πάντα ρευστότητα ίση με την πληρωμή των τοκοχρεολυσίων του επόμενου τριμήνου. Εάν η ρευστότητα στον λογαριασμό αυτόν πέφτει κάτω από αυτό το σημείο, τα χρήματα θα συμπληρώνονται από τα τακτικά έσοδα που προορίζονται για τη λειτουργία του ελληνικού κράτους. Μέσω αυτού του ειδικού λογαριασμού θα καταβάλλεται και η δόση του νέου δανείου που θα πηγαίνει αποκλειστικά σε τοκοχρεολύσια.
Τρίτο: Την υποβολή της Ελλάδας σε πρωτοφανή εξωτερικό έλεγχο των δημοσιονομικών της και της οικονομίας της. Για το σκοπό αυτό πρόκειται να ενισχυθεί η Task Force με «ειδικούς» από τα κράτη μέλη, με σκοπό να θέσουν υπό τον έλεγχό τους όλες τις βασικές λειτουργίες του ελληνικού κράτους και να εξασφαλίσουν την μοιρασιά του δημόσιου πλούτου ανάμεσα στα μεγάλα συμφέροντα που ο καθένας αντιπροσωπεύει.
Τέταρτο: Την εγκατάσταση μόνιμης επιτροπείας στην χώρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με κύριο σκοπό τον έλεγχο του κρατικού προϋπολογισμού και με κύρια ευθύνη την απαρέγκλιτη εφαρμογή του προγράμματος. Ιδίως την εξασφάλιση ότι θα τηρηθεί η απόλυτη προτεραιότητα στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, έναντι κάθε άλλης ανάγκης του ελληνικού κράτους.
Όλα αυτά συμφωνήθηκαν από την δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου με σκοπό, αφενός, να εγκριθεί ένα νέο πακέτο δανεισμού ύψους 130 δις ευρώ και, αφετέρου, να πραγματωθεί η εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων (PSI) με ονομαστικό «κούρεμα» της τάξης του 53,5%. Με τον τρόπο αυτό υποτίθεται ότι το χρέος της Ελλάδας θα κατέβει στο 120% έως το 2020 και θα γίνει «βιώσιμο». Πρόκειται για παραμύθια που σκοπό έχουν να κρύψουν το γεγονός ότι η Ελλάδα με το νέο πρόγραμμα παύει να είναι αυτοτελές, ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος.
Υπό το νέο καθεστώς και κυρίως μετά την ένταξη της Ελλάδας στον μόνιμο Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, που προγραμματίζεται για τον Ιούλιο του 2012, θα υποβαθμιστεί στην κατάσταση ενός απλού νομικού προσώπου που τελεί υπό εκκαθάριση όπως κάθε άλλη επιχείρηση που βρίσκεται υπό πτώχευση. Δεν είναι τυχαίο ότι το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) έχει καθεστώς ιδιότυπης Ανώνυμης Εταιρείας και έχει σαν σκοπό να αναλάβει τη διαχείριση κρατών υπό πτώχευση, μέχρι το ρόλο αυτό να αναλάβει από τον ερχόμενο Ιούλιο ο μόνιμος Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, που συνιστά διεθνή οργανισμό, με καθήκοντα αντίστοιχα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για την περιοχή της Ευρωζώνης. Τη συνθήκη αυτού του ΕΜΣ έχει ήδη υπογράψει η δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου ερήμην του ελληνικού κοινοβουλίου και του ελληνικού λαού, μόλις πριν από λίγες ημέρες και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μία τόσο σημαντική είδηση πέρασε τελείως στα ψιλά κάποιων ιστολογίων και δεν βρήκε το δρόμο της σε κανένα ραδιοτηλεοπτικό σταθμό ή έντυπο ευρείας κυκλοφορίας.
Ταυτόχρονα, το νέο δάνειο των 130 δις ευρώ, δεν πρόκειται να δοθεί όπως το προηγούμενο, δηλαδή μέσω παροχής δανείων από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης. Το Eurogroup έχει στήσει έναν νέο μηχανισμό δανεισμού, αρχικά, διαμέσου του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθεροποίησης (ΕΤΧΣ) και αργότερα, του μόνιμου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕΜΣ). Ο δανεισμός μέσω αυτών των μηχανισμών προϋποθέτει την έκδοση ομολόγων με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου. Αυτό σημαίνει ότι ο μηχανισμός θα μπορεί να εκταμιεύει την εκάστοτε δόση του νέου δανείου, ανάλογα με το τι μπορεί να βάλει ενέχυρο η ελληνική κυβέρνηση και ανάλογα με την πορεία ιδιωτικοποιήσεων και ξεπουλήματος της χώρας. Αν δεν φτάνουν αυτά τότε θα χρησιμοποιούνται ως εγγύηση ακόμη και τα τακτικά έσοδα του προϋπολογισμού.
Για το λόγο αυτό και σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας από διάφορες πηγές, τη στιγμή που η ίδια η «ελληνική» Κυβέρνηση δεν αναφέρει το παραμικρό για τις λεπτομέρειες του προγράμματος, έχει δημιουργηθεί ήδη σκιώδης εταιρεία στο Λουξεμβούργο, με άγνωστους μετόχους και σκοπό τη διαχείριση αυτών των εγγυήσεων, έτσι ώστε, πρώτα, το ΕΤΧΣ και ύστερα ο μόνιμος ΕΜΣ, να εκδίδει ομόλογα για το δανεισμό του ελληνικού κράτους αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Αυτό σημαίνει ότι το νέο δάνειο δεν θα μπορεί να εκταμιεύεται παρά μόνο στον βαθμό που θα αποδίδει το ξεπούλημα, ή ο ενεχυριασμός των περιουσιακών στοιχείων της χώρας. Σημειώνεται ότι διόλου τυχαία στο Λουξεμβούργο εδρεύουν τόσο o ΕΧΤΣ όσο και ο ΕΜΣ και στα δικαστήρια της χώρας αυτής έχει υπαχθεί κάθε διαφορά που τυχόν θα προκύψει μεταξύ της Χώρας μας και των δανειστών της η νέα Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης.
Υπενθυμίζεται τέλος ότι, όπως ξεκαθαρίζεται και στο Προοίμιο της Συνθήκης για το τον ΕΜΣ, προϋπόθεση για τη συνέχιση της χρηματοδότησης μέσω του ΕΣΜ είναι η άμεση υπογραφή και επικύρωση και του περιβόητου Συμφώνου Δημοσιονομικής Σταθερότητας, το οποίο θέτει νέους ομοιόμορφους κανόνες δημοσιονομικής πειθαρχίας για όλα τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, τους οποίους μάλιστα όλα τα Κράτη Μέλη οφείλουν όχι μόνο να ενσωματώσουν στην εσωτερική έννομη τάξη τους, αλλά και να τους αναβαθμίσουν πλέον σε συνταγματικούς κανόνες και μάλιστα το αργότερο έως το Μάρτιο του 2013. Σε απλά ελληνικά, αυτό σημαίνει ότι καλείται η χώρα μας, όπως και όλες οι χώρες που αντιμετωπίζουν δημοσιονομικά προβλήματα, να καταστήσουν τη μόνιμη λιτότητα συνταγματική επιταγή, εάν θέλουν να γλιτώσουν τη «χρεοκοπία» και να «σώσουν την πατρίδα», με βάση τη ρητορική που έχουν υιοθετήσει οι δανειστές μας και οι εγχώριοι συνεργάτες τους.
Τα δεδομένα αυτά εξασφαλίζουν ότι παρά την όποια εικονική απομείωση χρέους πετύχει το PSI, ένα είναι σίγουρο: το δημόσιο χρέος της χώρας δεν πρόκειται να γίνει βιώσιμο με κανένα τρόπο. Απλά θα εξασφαλίζει ότι ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται ποτέ να γλιτώσει από το επίσημο καθεστώς δουλοπαροικίας που του επιβάλουν.
Οι συμφωνίες της συγκυβέρνησης αποτελούν πράξεις που υπερβαίνουν κατά πολύ την ταξική σκοπιμότητα και την εθνική υποτέλεια που διακρίνει για δεκαετίες το επίσημο πολιτικό σύστημα της χώρας. Τέτοιες συμφωνίες είναι πράξεις ανοιχτού δωσιλογισμού και είναι δύσκολο να βρεθούν ανάλογες, τόσο στην ιστορία της χώρας, όσο και διεθνώς, ακόμη και σε συνθήκες πολεμικής κατοχής. Η ίδια η ύπαρξη της χώρας, η επιβίωση του ελληνικού λαού, ακόμη και η τυπική αυτοτέλεια του ελληνικού κράτους, έχουν τεθεί υπό αίρεση. Το μόνο που μένει τώρα πια, είναι να τεθεί ο ελληνικός λαός και υπό επίσημη στρατιωτική κατοχή από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, προκειμένου να πειστεί πώς είναι προς το συμφέρον του να ζει ως δουλοπάροικος των αγορών και του ευρώ.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο θεωρεί τις συμφωνίες αυτές πράξεις εσχάτης προδοσίας και προκλητικής καταπάτησης κάθε έννοιας εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας. Θεωρεί επίσης την εκβιαστική επιβολή τους από το Eurogroup ως ανοιχτή εχθρική ενέργεια εναντίον του ελληνικού λαού, με μοναδικό σκοπό την υποδούλωσή του.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο θεωρεί ότι οι συμφωνίες αυτές είναι άκυρες, γιατί παραβιάζουν κατάφωρα κάθε έννοια εθνικού και διεθνούς δικαίου. Είναι επίσης άκυρες, γιατί τις αποδέχτηκε μια κυβέρνηση με διορισμένο πρωθυπουργό κατά παράβαση του συντάγματος και μια προσχηματική πλειοψηφία της Βουλής, χωρίς κανενός είδους νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο δηλώνει απερίφραστα ότι θα αγωνιστεί μαζί με τον ελληνικό λαό για την άμεση ανατροπή του καθεστώτος δουλοπαροικίας και κατοχής. Καλεί όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που αντιτάσσονται στις συμφωνίες σε κοινή δράση, έτσι ώστε, το ταχύτερο δυνατό, να δημιουργηθεί εκείνο το αναγκαίο πλειοψηφικό ρεύμα που θα λυτρώσει τη χώρα και τον λαό από την «ξένη ακρίδα». Στην κατεύθυνση αυτή το Ε.ΠΑ.Μ. θα συνεχίσει να παίρνει, ή να συμμετέχει σε πρωτοβουλίες για την συγκρότηση μιας ευρύτατης συμπαράταξης δυνάμεων, με κύριο σκοπό την ακύρωση όλων των συμφωνιών και δεσμεύσεων που αναλαμβάνει ερήμην και σε βάρος του ελληνικού λαού η δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου και το πολιτικό σύστημα της συγκυβέρνησης.
Το Ε.ΠΑ.Μ. καλεί τις δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και το σύνολο των δυνάμεων που αντιτάχθηκαν στις συμφωνίες, να συναισθανθούν τις ιστορικές ευθύνες τους έναντι του ελληνικού λαού και της χώρας. Πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για ιδεοληψίες και προσχήματα διαφορετικότητας. Όποιος δεν τοποθετείται σήμερα ξεκάθαρα ενάντια στο σύνολο του πλαισίου συμφωνιών του Eurogroup, ή αρνείται την κοινή δράση στη βάση αυτή, είτε δεν έχει αντιληφθεί την κρισιμότητα της κατάστασης, είτε υπηρετεί ξένες προς τον λαό σκοπιμότητες.
23/2/2012
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)