Ανοικτή επιστολή του Στρατηγού ε.α Νίκου Καρατουλιώτη

Σημείωση: Η παρακάτω ανοικτή επιστολή του αδελφικού φίλου και συμμαθητή στρατηγού ε.α - Συγγραφέα Νίκου Καρατουλιώτη, απευθύνεται στον κ. Τσίπρα με χρήσιμες συμβουλές. Επειδή σέβομαι απόλυτα και την προσωπικότητα και τις προτάσεις του Νίκου, θεωρώ ότι κάνει το καθήκον του σεβόμενος θεσμούς, όπως το κάνει πάντα  αν και είμαι απόλυτα σίγουρος ότι στην περίπτωση αυτή ο κ. Τσίπρας έχει επιτελείο με εξαίρετους συνεργάτες, ειδικά στο Στρατηγικό σχεδιασμό, που προΐσταται ο σύμβουλός του κ. Καρανίκας!!

Παράνομα Μνημόνια, Δουλοπρέπεια, Εθελοδουλία, Σκύψιμο στα Τέσσερα, Παράνομο Χρέος και αποφάσεις ενάντια στο λαό, αλλά και μια ΕΕ, Εχθρό των Λαών, φυσικά και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για μια πολιτική όπως την περιγράφει ο στρατηγός!Παρά ταύτα καλό είναι να ακούμε χρήσιμες απόψεις και να τις αξιολογούμε ανάλογα!

Δημήτρης Κυπριώτης

Του . Ν. Καρατουλιώτη*

Κύριε Πρωθυπουργέ.

Κάθε φορά στο ίδιο έργο θεατές. Βαρύγδουπες συνεντεύξεις, κριτικές, τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να γίνει.

Θα αποφύγω να μιλήσω για την κρατική ανεπάρκεια και την έλλειψη συντονισμού   καθόσον αυτά είναι γνωστά τοις πάση, αλλά και άπτονται στην αρμοδιότητα του εισαγγελέα.

Από την εμπειρία μου, αν και δεν είμαι ο πλέον κατάλληλος, αλλά επειδή στην μακροχρόνια υπηρεσία μου ενεπλάκην σε πολύ μεγάλες πυρκαγιές ( Καρπάθου ως Διοικητής, αλλά και των Γράμμου και Βίτσι κλπ), διαπίστωσα τα εξής.

Όλος ο ευρωπαϊκός νότος δοκιμάζεται κάθε λίγο από μεγάλες πυρκαγιές συνοδευόμενες με βιβλικές καταστροφές.

Η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη  σε αυτές τις περιπτώσεις είναι γεγονός, αλλά μόνο σε ευχολόγια, καθόσον όταν εκφρασθεί είναι αργά αλλά και μέχρι να υλοποιηθεί έχει περάσει πολύτιμος χρόνος.

Βασική αρχή στην κατάσβεση των πυρκαγιών, είναι ότι, στο πρώτο λεπτό η φωτιά σβήνεται με ένα ποτήρι νερό, στα δέκα  λεπτά με ένα  βυτίο….. και μετά είναι πολύ αργά.

Η πλήρης θωράκιση σε πυροσβεστικά μέσα είναι αδύνατος καθόσον ακόμη και ισχυρά οικονομικά κράτη δεν μπορούν να ανταποκριθούν σε ένα τόσο πολυδάπανο σύστημα πυρόσβεσης. Αυτό έχει αποδειχτεί στην πράξη  τόσο στην Γαλλία αλλά και Ισπανία Ιταλία κλπ.

Δεν είναι δυνατό αποκτηθεί αλλά και να συντηρηθεί η πολυπλοκότητα ενός τόσου δαπανηρού οργανισμού πυρόσβεσης από κάθε κρατική οντότητα κατά μόνας. Αντιθέτως ως συλλογική προσπάθεια από ένα σύνολο κρατών είναι εφικτό, καθόσον προσφέρει οικονομίες κλίμακας και λειτουργικότητας.

Κατόπιν των ανωτέρω προτείνω μια «ομοσπονδία» δασοπυρόσβεσης, την οποίαν θα απαρτίζουν η Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Μάλτα, Αλβανία, Ελλάδα, Κύπρος, Βουλγαρία και ενδεχομένως και η Τουρκία.

Ως βάση επιχειρήσεων κάπου στο κέντρο (ενδεχομένως η Ιταλία), για ευνόητους επιχειρησιακούς λόγους αμεσότητας και επέμβασης.

Κατάρτιση κοινού σχεδίου ασφαλείας πυρόσβεσης, στο οποίο να εντάσσονται και να προσαρμόζονται όλα τα κράτη προς επίτευξη πολλαπλασιαστή ισχύος αλλά και συντονισμού.

Έτσι θα δημιουργηθεί ένα ισχυρό όργανο πυρόσβεσης με μεγάλη ισχύ αμέσου επέμβασης και ως εκ τούτου λίαν αποτελεσματικού.

Επιπλέον θα υλοποιηθεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και θα φέρει ποιο κοντά τους λαούς των εμπλεκομένων χωρών.

Και τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι :    Συμφέροντα δημιουργούν τις συμμαχίες.

Βεβαίως το όραμα είναι μεγάλο και θα αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα στην υλοποίηση του. Αλλά να μην ξεχνάμε ότι κάπως έτσι ξεκίνησε και η Ευρωπαϊκή Ένωση ………..

Με εκτίμηση

*Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α

Κοζάνη 26/7/18          

 

 

Η σκοτεινή πλευρά της εκτροπής της ηγεσίας Οι «νάρκισσοι ηγέτες»

29/06/2018 | 06:40

Γράφει ο

Ναύαρχος (ε.α.) Κοσμάς Χρηστίδης
Επίτιμος Α/ΓΕΝ

Η αρχή της ιδεολογικής ηγεσίας του ρομαντισμού, χρονολογείται στην αρχαία Ελλάδα με τον Πλάτωνα (427-347 π.Χ.) που συνέβαλε στην ανάπτυξη της ηγεσίας, μέσω των αρχών της «ιδανικής πολιτικής διακυβέρνησης». Σύμφωνα με τον φιλόσοφο, που θεωρείται παγκοσμίως ο πρώτος «ηγέτης-στοχαστής» η ηγεσία απαιτεί ένα άτομο με υψηλή ηθική, ικανότητα και να παραμερίσει το δικό του συμφέρον.

Οι ιδέες του για καλή και δίκαιη ηγεσία επηρέασαν έντονα όλη τη Δυτική διοικητική σκέψη και έτσι και την ανάπτυξη της ηγεσίας. Πράγματι, πολλοί συγγραφείς υποστήριξαν την αντίληψη του Πλάτωνα ότι η ηγεσία έχει να κάνει με καλούς ηγέτες. Διατήρησαν αυτή την μη ρεαλιστική εικόνα, καθορίζοντας την ηγεσία ως επιδίωξη ενός κοινού στόχου, για την ευημερία του οργανισμού.

«Οι ηγέτες δεν ενδιαφέρονται πάντοτε να πραγματοποιούν αλλαγές για να ωφελήσουν τον οργανισμό και τα μέλη του στο σύνολό του, ίσως, ο ηγέτης να ενδιαφέρεται περισσότερο για προσωπικό όφελος.» Show, Erickson & Harvey, 2011

Σύμφωνα με πρόσφατες αμερικανικές μελέτες, έχει αποδειχθεί ότι η διάθεση υπερβολικής ανάγκης για εξουσία μπορεί να οδηγήσει σε «τοξική» ηγεσία. Πράγματι, αυτή η ανάγκη για εξουσία, η μη προσφορά ευθύνης ή αναστολής δραστηριότητας, συμβάλλει στην «καταστροφική ηγεσία» και στη πιο ακραία μορφή της, η λαχτάρα για διατήρηση της εξουσίας μπορεί να είναι “άκρως επικίνδυνη”.

Επομένως, πρέπει να διακρίνουμε την ανάγκη για εξουσία σε δύο συνιστώσες. Ηγέτες που χρησιμοποιούν την εξουσία για να εξυπηρετήσουν το ενδιαφέρον για την οργάνωση και τη χώρα, καθώς και οι ηγέτες που την χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν το δικό τους συμφέρον.

«Η πραγματική ασθένεια πολλών στελεχών, ιδιαίτερα ανωτάτων λειτουργών (κυρίως πολιτικών), είναι η «ανάγκη για εξουσία». Ο Machiavelli θεωρήθηκε διεστραμμένος, κυνικός και ύπουλος, αλλά σήμερα επανεξετάζεται στη σύγχρονη σκέψη της ηγεσίας.

Οι μακιαβελικές προσωπικότητες παρουσιάζουν εχθρικά χαρακτηριστικά, που μπορούν να γίνουν τοξικά για τους άλλους. Διατηρούν μια «κυνική άποψη της ανθρώπινης φύσης» και τη θεωρούν αδύναμη και ως εκ τούτου στόχο κοινωνικής πίεσης. Θεωρούν τους άλλους ως αντικείμενα ή «μέσα» για προσωπική χειραγώγηση. Μελετώντας μόνο τους άλλους για χρηστικό σκοπό, οι μακιαβελικοί δεν έχουν κανένα ήθος ή ηθική πεποίθηση. Πιστεύουν ακράδαντα, ότι μέσω της απάτης μπορούν να πάρουν ότι θέλουν.

Οι μακιαβελικοί άνθρωποι είναι σαν χαμαιλέοντες που αλλάζουν χρώμα για να προσαρμοστούν, όταν συναντούν ευκαιρίες (Jones & Paulhus 2009).

Οι «αυτάρεσκοι» ηγέτες (νάρκισσοι) είναι πιο πιθανό να είναι συναισθηματικοί κακοποιοί, επειδή, είναι ικανοί να κάνουν τα πάντα για να επιτύχουν τον προσωπικό τους στόχο. Η έννοια του ναρκισσισμού είναι η «εμμονή με τον εαυτό μου». Οι νάρκισσοι εμπλέκονται στο σύνδρομο της «υπερβολής» (hubris ή custer), την ασθένεια της νίκης.

Λόγω αυτής της αποξενωμένης κατάστασης, δεν μπορούν να δεχτούν αποτυχία, λάθη ή έλλειψη σεβασμού. Κατηγορούν τους οπαδούς (ή υφισταμένους) που δεν πέτυχαν αποτελέσματα αντάξια των προσδοκιών τους, έχουν ισχυρή «αίσθηση δικαιώματος» και υπεροχής και ως εκ τούτου είναι «εθισμένοι σε φιλοφρονήσεις». Επειδή βλέπουν μόνο τους εαυτούς τους «στον καθρέφτη», αρνούνται προτάσεις ή ιδέες από άλλους. Ακούν και βλέπουν μόνο αυτό που θέλουν, σαν να ήταν μέσα σε μια φανταστική φυσαλίδα, όπου ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους. Στην ουσία, «δομούν έναν εξωτερικό κόσμο που υποστηρίζει την εγωιστική τους άποψη για έναν τέλειο κόσμο, την επίδειξη δύναμης ή την εκπλήρωση μιας μεγάλης αυταπάτης». Είναι εντελώς αποσυνδεδεμένοι από την πραγματικότητα και ζουν κάτω από τη δική τους ψευδαίσθηση. Οι εγωιστικοί στόχοι τους και η έντονη επιθυμία τους για επιτυχία, τους ωθούν να χρησιμοποιήσουν αδίστακτες στρατηγικές όπως εξαπάτηση, χειραγώγηση ή υπαινιγμούς, που οδηγούν στην καταστροφή των οπαδών τους (π.χ. μελλοντικές πολιτικές κινήσεις…).

Για τους νάρκισσους μόνο ο στόχος μετράει. Αυτά τα άτομα έχουν μια ψυχολογική ανάγκη για κυριαρχία, μια νευρωτική ανάγκη να «θαυμάζονται, να επαινούνται και να τους υπακούν». Τα αλαζονικά άτομα περιμένουν μόνο την επιτυχία και όταν δεν φτάνουν τις προσδοκίες τους, απογοητεύονται και εκρήγνυνται με «ναρκισσιστική οργή» (Hogan & Kaiser 2003).

Η έλλειψη «επίγνωσης» των αυτάρεσκων (νάρκισσων) οφείλεται στο υψηλό αίσθημα μεγαλοπρέπειας και στον στόχο τους. Με «επίγνωση» εννοούμε ότι απορρίπτουν την ενσυναίσθηση και δεν μπορούν να βιώσουν αυτό που αισθάνονται οι άλλοι. Μπορούμε να συγχέουμε και να προσποιούμαστε ότι οι νάρκισσοι δεν είναι συναισθηματικά ευφυείς, εν τούτοις, η ισχυρή αυτοεκτίμηση τους, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι σε θέση να διαχειριστούν, τουλάχιστον, τα δικά τους συναισθήματα και να παίζουν με αυτά για να χειραγωγήσουν τους άλλους. Για καλύτερη κατανόηση, οι ηγέτες μπορούν να θυμώσουν πραγματικά, είτε ασυνείδητα, είτε όχι και να μεταδώσουν αυτήν την συναισθηματική κατάσταση στους άλλους, για να δείξουν ότι «Εγώ είμαι ο προϊστάμενος», «Είστε απλά πρόβατα που ακολουθείτε τον ιεραρχικό κανόνα».

«Όπως με όλους τους νάρκισσους ηγέτες, ένα άσχημο τέλος ήταν στον ορίζοντα»
(Lawson 2011)

Οι νάρκισσοι μπορούν να γίνουν έντονα «αυτοκαταστροφικοί» κατά τη διάρκεια της επιδίωξης της φήμης, καθόσον «Η δόξα είναι φευγαλέα, αλλά η μνήμη διαρκεί για πάντα». Η υπερβολική αυτοπεποίθησή τους και οι παράλογες αποφάσεις οδηγούν σε καταστάσεις από τις οποίες δεν μπορούν να ανακάμψουν. Δυστυχώς, αυτή η προσωπικότητα κυριαρχεί στην κοινωνία μας, όπως λέει ο Lawson, ότι «κυριαρχούν στην οργανωτική δομή συνεχώς, αναζητώντας και αφομοιώνοντας την εξουσία, αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τις επιτυχίες και μεταφέροντας την ευθύνη για τις αποτυχίες τους σε άλλους. Έχουν ψυχολογική ανάγκη για εξουσία, λατρεία και υπεροχή». Συνεπώς, οι νάρκισσοι είναι συναισθηματικοί καταχραστές.

Το όραμά τους είναι φανταχτερό … Είναι εφευρέτες φαντασμάτων… Οι τοξικοί ηγέτες δρουν ως φίδια, με το δηλητήριό τους βρίσκουν το περιβάλλον τους και μετά το ίδιο το τοξικό…

Ένας ικανός ηγέτης, διακρίνεται από τα πρώτα του βήματα. Αυτό που, ίσως, του λείπει είναι η πείρα και η επιπλέον γνώση, αλλά αυτά είναι στοιχεία που αποκτώνται με τον χρόνο και μέσα από τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει. Εν κατακλείδι, ένας ηγέτης θα πρέπει να αντιλαμβάνεται τη πορεία του ως μία ευκαιρία για απόκτηση γνώσεων, μέσα από ατυχείς συγκυρίες και εμπόδια. Εν τέλει, αυτά είναι που διαμορφώνουν έναν επιτυχημένο ηγέτη.

Έχοντας τη τιμή να διατελέσω αρχηγός ΓΕΝ και να γνωρίζω πολύ καλά τους άμεσα ανωτέρους μου και κατωτέρους μου, έχω εμπιστοσύνη στην σημερινή ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και (γηράσκοντας διδασκόμενος) αντιλαμβάνομαι ότι οι τοξικοί ηγέτες, δεν μπορούν να κατανοήσουν την κατά κεφαλήν καλλιέργεια των αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και να εμπεδώσουν ότι οι νεότεροι έχουν σφυρηλατηθεί με δημοκρατικές αξίες, που είναι σταθερές και εδραίες. Αποφεύγουν συζητήσεις/κινήσεις στρατεύματος στους δρόμους, καθόσον άλλο είναι η υποταγή και άλλο η υπακοή.

Επομένως, καλόν είναι οι σημερινοί ηγέτες να ενστερνιστούν τα λόγια του Martin Luther King Jr. «Δεν ενδιαφέρομαι για εξουσία για χάρη της εξουσίας, αλλά ενδιαφέρομαι για εξουσία που είναι ηθική, σωστή και καλή» για να αποφύγουν την παγίδα της ηγεμονίας και οι παλαιοί τα λόγια του Πυθαγόρα «Χρη σιγάν ή κρείσσονα σιγής λέγειν» (ή γράφειν), διότι οι πλέον ευεργετηθέντες κοστίζουν ακριβά στη Πατρίδα…

Ιωάννης Καποδίστριας και Στρατός

Στρατός

Η συμβολή του Καποδίστρια στην επιτυχή έκβαση του ένοπλου αγώνα κατόπιν των αλλεπάλληλων λαθών των, υποτίθεται, ειδικών «στρατιωτικών» ήταν ανεκτίμητη.

Η στρατηγική του Καποδίστρια σε θέματα πολέμου δεν ήταν η κατά μέτωπον επίθεση του στρατού κατά των ισχυρών δυνάμεων του εχθρού και των οχυρών του θέσεων, αλλά προτιμούσε με τις κατάλληλες κινήσεις να επιτυγχάνεται η προσβολή των μετόπισθεν του εχθρού, η κατάληψη ασφαλών θέσεων, η επίθεση κατά μεμονωμένων τμημάτων του εχθρού και τέλος η αποκοπή των γραμμών ανεφοδιασμού.

Ο Καποδίστριας φρόντισε να εξασφαλίσει τη γενική διεύθυνση του πολέμου μέσω μιας κεντρικής ηγεσίας η οποία καθόρισε τους αντικειμενικούς σκοπούς του πολέμου, τις απαραίτητες στρατιωτικές επιχειρήσεις, την αξιολόγηση των συμβουλών των ξένων όσον αφορά τις πολεμικές επιχειρήσεις, είχε την υπεύθυνη παρακολούθηση των πολεμικών επιχειρήσεων που ήταν υπό εξέλιξη, φρόντισε για την σωστή κατανομή των υπαρχόντων στρατιωτικών μέσων για τις πολεμικές επιχειρήσεις.

Ίδρυσε το Γενικό Φροντιστήριο στο οποίο του ανατέθηκαν συν τω χρόνω καθήκοντα Γενικού Στρατηγείου και εξέδωσε ψήφισμα για τον κανονισμό της στρατολογίας.

Ο Καποδίστριας είχε στόχο την οργάνωση του στρατού, και αντιμετώπισε δύο σημαντικά προβλήματα. Ποια πρέπει να είναι η μορφή και η διάρθρωση των βασικών μονάδων, και ποιοί στρατιωτικοί θα τις στελεχώσουν.

Για την επίλυση των παραπάνω προβλημάτων ο Καποδίστριας οργάνωσε και τον άτακτο και τον τακτικό στρατό.

Καταρχήν χώρισε τον στρατό σε τρεις κύριες στρατιωτικές περιφέρειες: Την περιφέρεια Πελοποννήσου με αρχηγό τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, την περιφέρεια Ανατολικής Ελλάδος με αρχηγό τον Δημήτριο Υψηλάντη και την περιφέρεια Δυτικής Ελλάδος με αρχηγό τον στρατηγό Ρίτσαρντ Τσώρτς.

    

Ο στόλος χωρίσθηκε σε τέσσερις μοίρες: την μοίρα του Αιγαίου (περιλαμβανομένης και της ηπειρωτικής Ελλάδας) με αρχηγό τον Ανδρέα Μιαούλη, τη μοίρα ακτών Μεσσηνίας με αρχηγό τον Γεώργιο Σαχτούρη, τη μοίρα του Ευβοϊκού με αρχηγό τον Γεὠργιο Σαχίνη, τη μοίρα της Δυτικής Ελλάδος με αρχηγό τον Άγγλο πλοίαρχο Φρανκ Άστιγξ. Αρχηγός του στόλου των πυρπολικών ήταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης με υπαγωγή του στη μοίρα του Αιγαίου.

  

Ο άτακτος στρατός οργανώθηκε με το να καθοριστεί η χιλιαρχία ως ανώτερη και βασική μονάδα η οποία περιλάμβανε δύο πεντακοσιαρχίες. (Κατά άλλη άποψη ο θεσμός των χιλιαρχιών δεν υπήρξε επιτυχής διότι θα έπρεπε να προτιμηθούν μικρότερες μονάδες. Άξιο αναφοράς αποτελεί το γεγονός ότι η μελέτη και η εισήγηση για τον τρόπο οργανώσεως του στρατού και συγκροτήσεώς του σε χιλιαρχίες, είχε ανατεθεί από τον Κυβερνήτη στους Δ. Υψηλάντη, Ι. Κωλέτη και Α. Μεταξά). Συνολικά οργανώθηκαν οκτώ χιλιαρχίες στις οποίες προβλέφθηκε σε κάθε μονάδα η ύπαρξη ιερέως, ιατρού και υπασπιστού και λοιπού προσωπικού. Οι στρατιώτες συνειδητοποίησαν ότι ήταν στρατιώτες της πατρίδος και όχι του αρχηγού που όλο τον προηγούμενο καιρό ακολουθούσαν. Οι ισχυροί δεσμοί μεταξύ των αρχηγών, που τοποθέτησε, και των ανδρών τους δεν διαταράχτηκαν γιατί επέλεξε στρατιωτικούς αναγνωρισμένους από τους Έλληνες ή γνωστούς φιλέλληνες.

Ο τακτικός στρατός αποτελείτο από δύο μονάδες ιππικού τακτικού και ελαφρού από 100 άνδρες το πρώτο και 150 το δεύτερο και ενός τάγματος πυροβολικού. Ο Καποδίστριας έδειξε και μέσα από τον στρατιωτικό τομέα το ήθος και τις αρετές του. Μερίμνησε για την επιστροφή των «προσκυνημένων» καπετάνιων, των καπετάνιων δηλαδή που είχαν συμμαχήσει με τους Τούρκους, γιατί πίστευε ότι «και συμφέρει μάλλον να τον δεχθώμεν παρά να τον αφήσουμεν εις τους Τούρκους». Φρόντισε για την πολιτισμένη και φιλάνθρωπη συμπεριφορά απέναντι στους αιχμαλώτους και στα γυναικόπαιδα του εχθρού. Ο Υψηλάντης μάλιστα έφθασε σε σημείο να απελευθερώσει τους αιχμαλώτους με την υπόσχεση ότι δεν θα λάβουν όπλα κατά των Ελλήνων και ο Κυβερνήτης τον συνεχάρη γι’ αυτό.

Η επιτυχία του ήταν αδιαμφισβήτητα πολύ μεγάλη. Κατάφερε την εκκένωση της Πελοποννήσου από τις δυνάμεις του Ιμπραήμ. Πέτυχε την απελευθέρωση της Δόμβραινας, της Χώστιας, της Αράχωβας, του Στεβενίκου, του Διστόμου, της Γρανίτσας, της Λεβαδείας, των Σαλώνων, του Καρπενησίου, της Βόνιτσας, του Ρίου, της Ναυπάκτου, του Μεσολογγίου και πολλών άλλων πόλεων. Έτσι επετεύχθη η απελευθέρωση όλης της Στερεάς Ελλάδος έως τη συνοριακή γραμμή Κόλπου Άρτης – Κόλπου Βόλου που επεβλήθη τελικώς και ως συνοριακή γραμμή του Ελληνικού Κράτους.

Τίμησε τους αγωνιστές και καθιέρωσε ως τιμητική διάκριση το πρώτο Ελληνικό Τάγμα Αριστείας, κατά τα πρότυπα άλλων ευρωπαϊκών κρατών, για την έκφραση ευγνωμοσύνης του Έθνους προς αυτούς οι οποίοι συνέδραμαν ενεργά στην Απελευθέρωση. Το πρώτο Ελληνικό Τάγμα Αριστείας φέρει το όνομα του Σωτήρος για να ανακαλεί στη μνήμη, ότι με τη θεία του συμπαράσταση πραγματοποιήθηκε η ελληνική παλιγγενεσία.

Ιδρύθηκε η πρώτη Ελληνική Σχολή των Ευελπίδων στο Ναύπλιο την 1^η Ιουλίου 1828. Ιδιαιτερότητα της σχολής αυτής ήταν ότι εκτός των άλλων μαθημάτων διδασκόταν και ήθος στους φοιτήσαντες. Αξιοσημείωτο είναι ότι στη σχολή γίνονταν δεκτοί οι άριστοι μαθητές και όχι κατ΄ανάγκη τα παιδιά των αριστοκρατικών οικογενειών. Η φροντίδα για τη θρησκευτική αγωγή των Ευελπίδων ήταν χαρακτηριστική και περιελάμβανε καθημερινή προσευχή των μαθητών, υποχρεωτικό εκκλησιασμό κατά τις Κυριακές και τις Εορτές, πιστή τήρηση των Ιερών Κανόνων της Εκκλησίας στα θέματα της νηστείας, εξομολόγησης και Θείας Κοινωνίας. Καθώς και διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και του μαθήματος της Εκκλησιαστικής Ιστορίας.

Πηγή: www.kapodistrias.info

Δεν μπορεί να είναι αυτή Ελλάδα!

Δημήτρης Κυπριώτης

Είναι δυνατό να είναι αυτή η Ελλάδα που γνωρίζουμε, που αγαπάμε; Τι σχέση έχει με την πατρίδα μας που συμπυκνώνει αγώνες, ηρωικές μορφές, αρετές, μνήμες και παραδόσεις, υπερηφάνεια, μεγαλείο συναισθημάτων, πολιτισμό, αξιοπρέπεια, λαϊκές παραδόσεις και απελευθερωτικούς αγώνες, αλλά και σύγχρονο πνευματικό πολιτισμό και όλα αυτά μαζί να καταλήγουν σε ήθος!

Από το 1828 που η πατρίδα μας πορεύτηκε, αν δηλαδή μπορούμε να πούμε ότι πορεύτηκε ως ελεύθερο κράτος, ποτέ δεν έχει αντικρίσει μπροστά της έναν τέτοιο συρφετό άξεστων και απολίτιστων.

Σήμερα  βιώνουμε την πιο ακραία μορφή της υποτέλειας, του ψέματος, της γελοιότητας και της ντροπής, για αυτό αναρωτιόμαστε αν αυτή είναι η Ελλάδα μας ή το κακέκτυπο είδωλό της και μάλιστα ποδοπατημένο.

Πολλοί αναρωτιούνται αν με αυτήν την τεράστια ζημιά που έχει επέλθει, σε όλους τους τομείς της χώρας, αλλά και  με το ξεπούλημα όλων των περιουσιακών στοιχείων της, μπορεί να αναστηθεί και πάλι αυτός ο τόπος ή αν τελικά θα μας συμπαρασύρει στο βυθό αυτή η φρικτή κατάσταση που βιώνουμε;

Δύσκολη η διάσωση αλλά όχι ακατόρθωτη. Οφείλουμε ως Έλληνες να αλλάξουμε τακτική αντιμετώπισης και απλής θέασης των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα. Χάθηκε η Μακεδονία, απειλείται η ενότητα του Ελλαδικού χώρου, αλλά δεν υπάρχει σοβαρή αντίσταση από πουθενά. Ξεσηκώθηκε βέβαια ο λαός για τη Μακεδονία, αλλά ποιος τον λογάριασε;

Εδώ διατάζουν τώρα  οι Γερμανοί και το ΝΑΤΟ και κατά τα φαινόμενα σε λίγο θα δούμε και τους διορισμένους στρατιωτικούς διοικητές από τους μηχανισμούς αυτούς και τα πολιτικά ανδρείκελα τα δικά μας,  θα υποτάσσονται και θα εκτελούν τα πάντα! Όμως ο λαός βρίσκεται απέναντι και αυτό είναι το παρήγορο για το άμεσο ή το εγγύς μέλλον και δεν πρέπει ατός ο τα ταλαιπωρημένος λαός και αυτή η ακριβή πατρίδα, να υποκύψουν με κανέναν τρόπο.

Η αλήθεια όμως είναι, ότι αυτό το μέλλον τρομάζει, ειδικά δε αν δεν σταματήσει το κακό όσο πιο γρήγορα γίνεται. Αλλά αυτή ταπείνωση δεν αντέχεται!

Ρε που την πάτε την Ελλάδα; Τελικά βαλθήκατε να τη σβήσετε από το χάρτη των Κρατών;

Δημήτρης Κυπριώτης

Αφότου  οι τύποι των ΣΥΡΖΑ-ΑΝΕΛ ανέλαβαν να κυβερνήσουν τη χώρα, άρχισαν αμέσως να υλοποιούνται και οι δεσμεύσεις που είχαν ήδη ομολογηθεί και συμφωνηθεί   ένα χρόνο προηγουμένως, με τις περίφημες περιοδείες του Α. Τσίπρα και του κ. Δραγασάκη,  ως μέντορά του στα σαλόνια των τραπεζών και άλλων σαλονιών της διεθνούς «ελίτ» και σε διάφορα άλλα κέντρα λήψης αποφάσεων σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Εκεί αφού δόθηκαν τα κατάλληλα διαπιστευτήρια, δόθηκαν οι απαραίτητες υποσχέσεις (δεσμεύσεις) και αμέσως με την ανάληψη της εξουσίας, άρχισε η υλοποίηση των συμφωνημένων.

Και έτσι, αφού τελείωσαν οι «άνθρωποι» πρώτα την οικονομική εξαΰλωση της χώρας, σταδιακά και σεμνά-σεμνά στην αρχή, άρχισαν να ξηλώνουν και το «πλεκτό» των εθνικών θεμάτων.

Ξεκίνησαν  με το Αιγαίο και την Κύπρο, σε συμφωνία με τον έτερον Καππαδόκη εκεί, τον πρόεδρο Αναστασιάδη. Δέχθηκαν πρόσφυγες, μετανάστες, παράνομους και μη, έβαλαν το προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων να κάνει τις υπηρέτριες στα Hot Posts, γέμισαν ασφυκτικά τα νησιά με όλους τους ταλαιπωρημένους της «γης», δημιουργώντας δεκάδες προβλήματα  στις τοπικές κοινωνίες και στο τέλος «κουβάλησαν» και το Νατοϊκό Στόλο για να φυλάει  δήθεν από που θα μπουν τα σαπιοκάραβα των διακινητών!

Ανέχθηκαν κάθε εξευτελισμό από τον Ερντογάν και τις τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, χάθηκε κάθε αξιοπρεπής αντιμετώπιση των προκλητικών και επιθετικών ενεργειών τους, για να φτάσουμε στην ομηρία στρατιωτικού προσωπικού στις φυλακές της Τουρκίας, 140 ήμερες  μέχρι σήμερα. Και το κεφάλαιο αυτό των προκλήσεων, ενεργειών και παραχωρήσεων που θα υπάρξουν στη συνέχεια,  δεν έχει ακόμα ανοίξει, ούτε στο Αιγαίο, ούτε στη Θράκη ούτε στην Κύπρο. Τα «καλά « μένουν πίσω, αφού εν τω μεταξύ έχουν δώσει «γη και ύδωρ» στις  ΗΠΑ και όχι μόνο.

Φτάσαμε στον «κεραυνοβόλο έρωτα» με τα Σκόπια, μην τυχόν και χάσουμε τον εκλεκτό γείτονα και η εξέλιξη «εις γάμου κοινωνία» ήταν ταχύτατη, αφού δεν σήκωνε αναβολή ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η ΕΕ ούτε και οι ΗΠΑ. Ο κ .Κοτζιάς ανέλαβε να γίνει ο πολιορκητικός κριός και έκανε τα απίθανα ο άνθρωπος, για να προλάβει ημερομηνίες, χρησιμοποιώντας ακόμη  και γελοιότητες, όπως η τούρτα  με κεράκια στα γενέθλια του Νίμιτς, στον τόπο που γράφτηκε η προδοσία της Μακεδονίας στις Πρέσπες.

Πια συλλαλητήρια και ποιες διαμαρτυρίες του κόσμου. Αυτά είναι ψιλά γράμματα για τον Τσίπρα και την παρέα του.  Όλα έγιναν όπως τους τα σχεδίασαν. Σιγά μην μπορούσαν από μόνοι τους να σχεδιάσουν και να κάνουν κάτι . Και περιχαρής ο Κοτζιάς, αφού τα πάντα του βγήκαν, έκανε την «περίφημη» δήλωση, ότι μέχρι να πάει σε διακοπές αυτός θα έχει λύσει και το πρόβλημα με την Αλβανία!

Βλέπετε το να ξεφορτώνεσαι από πάνω σου ότι είναι για το εθνικό συμφέρον, είναι πανεύκολο , για να κερδίσεις όμως κάτι για αυτό, είναι πολύ δύσκολο. Για αυτό κάτι ξέρουν αυτοί και τα δίνουν όλα μπιρ παρά. Δικά τους άλλωστε είναι ; Τα αφεντικά ξέρουν όμως και το τι θα τα κάνουν.

Κάπως έτσι φτάσαμε  σιγά- σιγά στη διαπίστωση του Επιτρόπου Γιοχάνες Χαν της ΕΕ, υπευθύνου για τη διεύρυνση. Ε, και τι είπε ο άνθρωπος; Ότι θα αλλάξουν, μετά τη συμφωνία της Ελλάδας  με την Αλβανία, τα σύνορα της Βαλκανικής και όλοι άρχισαν να ψάχνονται, μέχρι που τον έβαλαν να ανακαλέσει στο δήθεν ορθό.

Αλλά  πριν τελειώσει και το θέμα αυτό, ήλθε και το επόμενο επεισόδιο. Απέλαση 2 Ρώσων διπλωματών, γιατί από τις διαρροές και τα φληναφήματα του κ. Τζανακόπουλου, μάθαμε ότι αυτοί οι κύριοι έστηναν τα συλλαλητήρια!!

Η πραγματικότητα  όμως όπως την καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά ακόμη, είναι η εκτέλεση της εντολής των ΗΠΑ, για την απομόνωση της Ρωσίας. Μόνο που η εκτέλεση  αυτή δεν είναι ούτε εύκολη ούτε χωρίς παρενέργειες. Το να εξυπηρετεί η κυβέρνηση τα Νατοϊκά σχέδια και αυτά της ΕΕ, νομίζει ότι θα πάρει τα εύσημα ή ότι θα μείνει αλώβητη από την μήνη της Ρωσίας.

Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν πρέπει να μείνει άλλο στην εξουσία με όλα αυτά που έκανε και θα συνεχίσει να κάνει. Υπάρχει πλέον πολύ σοβαρό πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια η χώρα. Ακόμη και η εξαφάνισή της από το χάρτη των Κρατών είναι δρομολογημένη, καθώς όλα δείχνουν. Μόνη σωτηρία που απομένει είναι η αντίδραση του λαού. Το λέμε και το ξαναλέμε, αλλά τι; πως; με ποιους;  Ο λαός οφείλει να δώσει ο ίδιος την απάντηση.

Μας επιβάλουν να γίνουμε χώρα προσφύγων και μεταναστών παντός τύπου!

Δημήτρης Κυπριώτης

Μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής για το μεταναστευτικό, ακολούθησε μια περίοδος κρίσης στη Γερμανία μεταξύ του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος και του Χριστιανοκοινωνικού  κόμματος της Βαυαρίας, αλλά και μεταξύ της Καγκελαρίου Μέρκελ και του υπουργού Εσωτερικών Ζεεχόφερ του  Χριστιανοκοινωνικού κόμματος, για το θέμα της λαθρομετανάστευσης και το άσυλο στη Γερμανία.

Οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές και όχι για το θεαθήναι και απείλησαν ακόμη και την πτώση της κυβέρνησης Συνασπισμού, που απετράπη με σοβαρές υποχωρήσεις της Μέρκελ. 

Τι ακριβώς συμφωνήθηκε μεταξύ των δυο; 

Πως οι συμφωνίες θα πραγματοποιηθούν; 

Ποιοι τελικά θα πληρώσουν το «μάρμαρο»; 

Η Ελλάδα που παίζει στη συμφωνία των δύο της Γερμανίας;

Περισσότερο συγκεκριμένα συμφωνήθηκαν:

*Να δημιουργηθούν κλειστοί χώροι κράτησης για όσους αιτούνται άσυλο, ώστε να μπορεί να διεκπεραιώνεται γρήγορα η γραφειοκρατική εργασία εξέτασης του φακέλου για τον κάθε ένα αιτούντα και να απελαύνονται άμεσα όσοι δεν δικαιούνται άσυλο.

*Να απελαύνονται πίσω στην Ελλάδα και την Ιταλία, όσοι μετανάστες εισήλθαν στην Επικράτεια της Ευρώπης δια μέσου των δύο αυτών χωρών, αλλά είχε  υποβληθεί η αίτηση ασύλου στις χώρες αυτές.

Με τις παραπάνω συμφωνίες των δύο Γερμανών αξιωματούχων, αποφασίστηκε  να λύσουν το δικό τους πρόβλημα στην πλάτη των δύο πιο επιβαρυμένων χωρών, αφού από τη γεωγραφική τους θέση είναι χώρες εισόδου. Και αυτό το έκαναν  χωρίς  να λάβουν καθόλου υπόψη τους το θέμα αλληλεγγύης μεταξύ των χωρών της ΕΕ, ούτε τις προτάσεις της Ευρωπαϊκός Επιτροπής, επαναφέροντας κατά τον πλέον αισχρό τρόπο, πλήρως τις προβλέψεις του Κανονισμού του Δουβλίνου.

Και για να φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη μας, τι ακριβώς προβλέπει ο Κανονισμός του Δουβλίνου;

Ο Κανονισμός προβλέπει ότι: εάν ένας παράνομος μετανάστης εισέλθει σε μια χώρα της Ευρώπης και καταθέσει στη χώρα αυτή αίτηση ασύλου, αλλά στη συνέχεια εγκαταλείψει τη χώρα και μεταβεί σε άλλη Ευρωπαϊκή, τότε η τελευταία έχει δικαίωμα, αν φυσικά δεν τον θέλει να τον κρατήσει, να τον στείλει και πάλι πίσω στη χώρα που είχε υποβάλει αίτηση ασύλου.

Αυτόν τον κατάπτυστο Κανονισμό, που φορτώνει όλο το βάρος ή αν προτιμάτε  το κύριο βάρος της παράνομης μετανάστευσης στις χώρες εισόδου, αποδέχθηκε  και υπέγραψε, το τότε εθελόδουλο δίδυμο Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.

Με τα χρόνια όμως η εφαρμογή του Κανονισμού αυτού είχε ατονήσει, πολύ μιλούσαν ακόμη και για κατάργησή του,  ειδικά μετά την μεγάλη μεταναστευτική κρίση και το άνοιγμα των συνόρων στη Γερμανία,  μετά και το ανοικτό κάλεσμα σε μετανάστες από την  Καγκελάριο Μέρκελ.

Όμως τρία χρόνια μετά, το κλίμα στη Γερμανία άλλαξε , ειδικά μετά την άνοδο του αντιμεταναστευτικού Εναλλακτικού κόμματος, που στις τελευταίες εκλογές κατέκτησε το 13% και αύξησε τις πιέσεις του ακόμη και στα συστημικά κόμματα εξουσίας. Έτσι το μεταναστευτικό έγινε κυρίαρχο στην εσωτερική πολιτική της Γερμανίας.

Το ίδιο χρονικό διάστημα,  τι ακριβώς γίνεται σε άλλα κράτη της Ευρώπης;

Ξεκινώντας από τη Σουηδία, μία κατ εξοχή χώρα  που υπερηφανευόταν ότι αποτελεί την «ανθρωπιστική υπερδύναμη», που πρωτοστατεί μάλιστα σε πολιτικές υποδοχής προσφύγων και μεταναστών, καθώς επίσης και ως η χώρα που προάγει την  «πολυπολιτισμική κοινωνία», τελευταία βλέπει τα πράγματα διαφορετικά και έκανε επιτόπια στροφή 180 μοιρών.  Ξαφνικά αποφάσισε και αυτή να κλείσει πλήρως τα σύνορά της σε πρόσφυγες και μετανάστες.

Οι χώρες της Μεσευρώπης (Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία) στη Σύνοδο κορυφής έμειναν αμετακίνητες  στις θέσεις που είχαν και δεν δέχθηκαν καμία απολύτως ανακατανομή προσφύγων και μεταναστών, για να ανακουφιστούν έστω και λίγο οι χώρες πρώτης εισόδου, Ελλάδα και Ιταλία.

Η Ιταλία, μετά την αλλαγή εξουσίας και την άνοδο του αντιμεταναστευτικού μετώπου, έκανε ομοίως στροφή στην πολιτική της. Κατήγγειλε την παράνομη μετανάστευση και την εξ αυτής επαίσχυντη εμπορία και απαγόρευσε τις διάφορες ΜΚΟ να αποβιβάζουν λαθρομετανάστες στα Ιταλικά λιμάνια.

Ενώ λοιπόν όλη η Ευρώπη ανησυχεί και παίρνει μέτρα για τη λαθρομετανάστευση , η Ελλάδα το ίδιο διάστημα,  κατά τον πλέον περίεργο και συνάμα παράδοξο τρόπο, ακολουθεί εντελώς αντίθετη πορεία και πολιτική. Και αυτό το κάνει επικαλούμενη ανθρωπιστικές και δήθεν διεθνιστικές αρχές,  άλλα και τα άλλα θολά ιδεολογήματα περί ανοικτών συνόρων!

Στην ουσία τι ακριβώς κάνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ(άσχετα αν οι τελευταίοι, κάνουν το ..κορόιδο);

Αναλαμβάνει να παίξει το ρόλο του υπέρμαχου  των ανοικτών συνόρων στην Ευρώπη και να γίνει η πρωταγωνίστρια χώρα λαθρομετανάστευσης. Και πότε το κάνει αυτό; Όταν η Ελλάδα βρίσκεται εκ των πραγμάτων στην πιο δύσκολή αλλά και ευάλωτη θέση και αντιμετωπίζει πέραν των άλλων οικονομικών μεγάλων θεμάτων και έντονο πρόβλημα εθνικής ασφάλειας!

Τι θα έπρεπε να είχε κάνει η ελληνική κυβέρνηση, αν δρούσε με βάση τα εθνικά συμφέροντα της;

Φυσιολογικά θα έπρεπε να είχε απορρίψει οποιαδήποτε Ιδέα επαναπροώθησης στην Ελλάδα προσφύγων και μεταναστών από τη Γερμανία και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, όπως και την πλήρη απόρριψη του απαράδεκτου Κανονισμού του Δουβλίνου 

Αντί όμως για τη λήψη αυτών  των βασικών θεμάτων  άμεσης προτεραιότητας, τι ακριβώς έκανε ο  κ. Τσίπρας;

Έσπευσε να «φιλήσει» ακόμη μία φορά το χέρι της μαντάμ Μέρκελ και να της δώσει τη στήριξή του και εξ αυτού να δηλώσει στη συνέχεια η Καγκελάριος,  ότι είναι έτοιμη να δεχθεί  την επαναπροώθηση προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα. Βέβαια την ακριβή συμφωνία δεν την έχουμε δει ακόμη, αφού επίκειται λεπτομερής συζήτηση, ως λέγεται Τσίπρα, Μέρκελ και αντιπροσώπων τους. Όμως τα βασικά νέα, έσπευσε να τα ανακοινώσει η Καγκελάριος.

Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά στην πράξη;

Σημαίνουν  ότι η σκληρή στάση της πολιτικής των άλλων Ευρωπαϊκών κρατών και η επίσημη θέση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για  εγκατάλειψη της όποιας ιδέας υπήρχε για μετεγκατάσταση από την Ελλάδα και Ιταλία προσφύγων και μεταναστών  και αναδιανομής τους σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, τελικά θα εγκλωβίσουν στην Ελλάδα όσους εισέρχονται παράνομα σε αυτήν. Έτσι αυτό που θα γίνει θα είναι, ο εποικισμός της χώρας μας με λαθρομετανάστες, που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αλλαγή πληθυσμού και μάλιστα θα έχει και την Ευρωπαϊκή χρηματοδότηση.

Η Ευρώπη, ξεκινώντας από τη Γερμανία, αλλά και οι περισσότερες  χώρες, επιδιώκουν τη μόνιμη εγκατάσταση προσφύγων  και  μεταναστών  στην Ελλάδα. Και για να μην υπάρχει καμία απολύτως ψευδαίσθηση, αυτό είναι και το νόημα των προγραμμάτων «Ήλιος» και «Εστία», που ανέλαβε με απερισκεψία ή με πλήρη γνώση να εφαρμόσει το υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής,  σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες. Και για αυτό η τελευταία, έχει αναλάβει και παίζει εντελώς προκλητικό ρόλο για τον εποικισμό της χώρας με παράνομους μετανάστες.

Τι πρέπει να γίνει;

Αν θέλουμε να σταματήσει αυτή η τραγωδία που εξελίσσεται στη χώρα μας, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να  απορριφθεί εδώ και τώρα η κάθε συμφωνία με τη Γερμανία και να εγκαταλειφτεί άμεσα η πολιτική των ανοικτών συνόρων, που οδηγεί  στην εθνική αλλοτρίωση της πατρίδας μας.

Πως  μπορούν όμως να γίνουν αυτά στο πλαίσιο της ΕΕ και μάλιστα με κυβερνήσεις που υπηρετούν ξένα συμφέροντα; Μην έχουμε ψευδαισθήσεις.  Αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν μόνο με πατριωτική δημοκρατική κυβέρνηση, που πριν από όλα θα φέρει την αποκατάσταση της Εθνικής κυριαρχίας και θα λειτουργήσει πραγματικά με όρους Διεθνούς Δικαίου αλλά και πλήρους δημοκρατικής νομιμότητας.

Πάντα «παρέα» με την εξάρτηση και την υποτέλεια

Δημήτρης Κυπριώτης

Σχεδόν πάντοτε και μέχρι σε  κάποιο  βαθμό, τα πολιτικά πράγματα κυλούσαν  κάπως έτσι, αφού ουδέποτε η χώρα μας και το πολιτικό της σύστημα δεν μπόρεσαν να σπάσουν τους δεσμούς εξάρτησης και υποτέλειας που κουβαλάνε ακόμα και με την ίδρυση τους.

Όμως το κακό το σημερινό δεν έχει  ξαναγίνει τόσο απροσχημάτιστα και με τέτοιο απύθμενο θράσος επίδειξης. Για να μπορέσουμε δε να βρούμε κάτι το σχετικό, θα πρέπει να γυρίσουμε βαθιά πίσω στην Ιστορία. Τότε στα 1824, δηλαδή στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, όταν θεμελιωνόταν  το πολιτικό σκηνικό της χώρας, θυμόμαστε Ιστορικά πάντα, τα κόμματα που δημιουργήθηκαν τότε. Το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό, όχι μόνο δεν το έκρυβαν οι επικεφαλής τους, αλλά αντίθετα προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να δείξουν, σε ποια μεγάλη δύναμη της εποχής δίνουν αναφορά και από ποια παίρνουν εντολές!

Τώρα θα πει κάποιος γιατί τα θυμόμαστε όλα αυτά; Μα τα πράγματα είναι τόσο πασιφανή  σήμερα, που αναγκαστικά μας οδηγούν στις σκέψεις ακριβώς αυτές, αρκεί να φέρουμε στο μυαλό μας, αυτά όλα που παρακολουθήσαμε, όσοι τέλος πάντων παρακολούθησαν, την οπερέτα πολιτικής που παίχτηκε στη Βουλή και από τηλεοράσεως μάλιστα, στην προ ημερησίας διατάξεως συνεδρίασή της.

Αυτή η εμετική προσπάθεια που κατέβαλλαν τα λεγόμενα «κόμματα εξουσίας» (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) για να πείσουν πότε το ένα και πότε το άλλο, ποιος έχει τα καλλίτερα «κονέ» και ποιος έχει εξασφαλίσει κάποιο περισσότερο χάδι από  «θεσμούς» και πρόσωπα του ξένου παράγοντα, είτε Αμερικανού ή Γάλλου ή Γερμανού, αλλά  και προσώπων του ευρωιερατείου.

Είναι γελοίο το να ακούς το τελευταίο διάστημα κάποιον από όλους αυτούς, όταν ξεστομίζουν «μπράβο και καλά τα πάτε, συνεχίστε έτσι και όλα θα πάνε καλά» απευθυνόμενος στην κυβέρνηση και να βλέπεις  τότε, τον  μεν Τσίπρα να φουσκώνει από ικανοποίηση και από την άλλη τον Μητσοτάκη, να ενοχλείτε και να εκνευρίζετε και να δείχνει αυτός άλλους παράγοντες του τίποτα, που μιλάνε καλά για αυτόν!!

Αυτό και μόνο, το να βλέπεις και να ακούς, με τι ευαισθησία παρακολουθούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ και πως ανταποκρίνονται σε κάθε τι, που σιγοψιθυρίζει ο κάθε σχετικός ή άσχετος ξένος παράγοντας, περιγράφει κατά τον καλλίτερο τρόπο αυτό που ονομάζουμε εξάρτηση και υποτέλεια σε κάθε κέντρο του εξωτερικού,  αρκεί από αυτό να εξαρτώνται κάποιες αποφάσεις και δεν χρειάζονται άλλα λόγια.

Αυτό φυσικά το φαινόμενο δεν το παρατηρούμε για πρώτη φορά, όπως προαναφέραμε, αλλά βρε αδερφέ, αυτήν την περίοδο της εσχάτης οικονομικής και πολιτικής κατάπτωσης, είναι ότι χειρότερο για τους βασανισμένους πολίτες αυτής της χώρας, να βλέπουν  τα κυρίαρχα κόμματα στο κοινοβούλιο, να συμπεριφέρονται με αυτόν τον δουλικό τρόπο και να μην νοιώθουν καμία απολύτως εντροπή και να μην κάνουν την παραμικρή προσπάθεια ή να μην  νοιώθουν την ανάγκη να κρύψουν αυτήν τη ξετσιπωσιά της εξάρτησης και της υποτέλειας που τους διακατέχει.

Αλλά τι ψάχνουμε να βρούμε τώρα, ψύλλους στα άχυρα; Μόνη σωτηρία της χώρας εξακολουθεί να παραμένει η ανάδειξη νέων δυνάμεων,  για να ανατραπεί κάθε τι το πολιτικά σάπιο, που με τη βοήθεια και τη συμπαράσταση της πλειοψηφίας του λαού, μπορεί  να κτιστεί μια νέα Ελλάδα με νέο πολιτικό και μη εξαρτημένο και υπόδουλο πολιτικό σύστημα σε ξένους, όποιοι και αν είναι αυτοί. Πολιτικές δυνάμεις που θα βάζουν τα Εθνικά μας συμφέροντα, πάνω από όλα!

Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΚΑΙ ΤΗΣ …ΜΙΧΑΛΟΥΣ. ΤΟ ΧΡΕΟΣ 341,24 ΔΙΣ ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΠΑΕΙ;

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Τελικά και σε ποιον δεν χρωστάει αυτό το ταλαιπωρημένο κράτος έτσι όπως το κατάντησαν και οι πριν και κυρίως οι Μνημονιακές κυβερνήσεις; Μόνο από την οικονομική κατάρρευση, τα λεφτά που μας έχουν χρεώσει μέχρι σήμερα, ανέρχονται σε 341, 24 δις. ευρώ!!! Συγκεκριμένα η χώρα χρωστάει!

*Δάνεια EFSF 96,6 δισ. ευρώ(2033-2076)από το 2^ο Μνημόνιο!

*Δάνεια ΕΣΜ 61,9 δισ. ευρώ (2034-2060)από το 3^ο Μνημόνιο

*Διακρατικά δάνεια 52,9 δισ. ευρώ (2021-20142)από τα υπόλοιπα του 1^ου Μνημονίου

*Ομόλογα ιδιωτών 40,5 δισ. ευρώ (2019-2058)

*EFSF 34,3 δισ. ευρώ (2023-2056)από το 2^ο Μνημόνιο

*Repos 22,5 δισ. ευρώ

* Έντοκα γραμμάτια 13,3 δισ. ευρώ

*ΔΝΤ 10,4 δισ. ευρώ (2018-2024)

*ΕΕΤ 5,54 δισ. ευρώ (20182026)

* Κεντρικές Τράπεζες 3,33 δισ. ευρώ(2018-2026)

Και να ήταν μόνον αυτά;

Υπάρχουν και τα χρέη που έχει το Δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα, με το συνολικό ποσό που δεν το ξέρει ούτε ο Τσακαλώτος….

Και πόσα λεφτά χρειάζεται η Ελλάδα μέχρι το τέλος του 2020; Μόλις 27,1 δισ. ευρώ! Τα έχουμε; Αμ δε. Αλλά θα βγούμε στις αγορές και θα μας δώσουν τζάμπα λεφτά. Αμ πως;

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Μόνη λύση η Μονομερής διαγραφή του χρέους και άστε  τους να …κουρεύονται. Ας πάνε στα διεθνή δικαστήρια να τα ζητήσουν.

Όσο δε για το τι θα μας κάνουν; Καλλίτερα να μη δοθεί απάντηση ……εις την Γαλλική!

Και πως θα ζήσουμε; Μα αυτό το έχουν πει οι μεγαλύτεροι οικονομολόγοι του κόσμου και υπάρχουν δεκάδες μελέτες και έρευνες που το αποδεικνύουν ! Με το ΔΙΚΟ ΜΑΣ  Εθνικό Νόμισμα!

Και αυτοί που φωνάζουν, για να τρομάζουν τον κόσμο, ότι τάχα θα πεινάσουμε αν φύγουμε από το ευρώ; Τους προκαλούμε  ας μας δείξουν ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΜΙΑ οικονομική μελέτη, έρευνα και  όχι κούφια λόγια, που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο!!

Πηγή: Οικονομικές Σελίδες Εβδομαδιαίου τύπου

Το «τυρί» το είδαν τη φάκα «όχι» με την τροπολογία Νόμου για τους ομήρους στρατιωτικούς!

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Χθες στη Βουλή κατατέθηκε τροπολογία από το  βουλευτή των ΑΝΕΛ Κ. Κατσίκη, που αφού έγινε δεκτή από τον ΥΠΕΘΑ υπερψηφίστηκε  από όλα τα κόμματα.

Η σχετική τροπολογία αφορούσε την επέκταση του επιδόματος αλλοδαπής  και σε στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων που τελούν υπό καθεστώς κράτησης σε ξένη χώρα.

Φυσικά ήταν μία φωτογραφική τροπολογία Νόμου, για τους δύο στρατιωτικούς μας που κρατούνται όμηροι στις φυλακές της Τουρκίας, εδώ και 127 ημέρες χωρίς να τους αποδίδεται κατηγορία από τα Τουρκικά δικαστήρια.

Σκοπός της τροπολογίας, όπως αναφέρθηκε, ήταν να καταρριφθεί το φαιδρό επιχείρημα του Τούρκικου  δικαστηρίου, ότι παρατείνεται η  «κράτηση» των Ελλήνων στρατιωτικών επειδή δεν έχουν μόνιμη κατοικία στην Αδριανούπολη.

Αυτό αν το δει κάποιος επιπόλαια μπορεί να δώσει εύσημα για την αντίδραση της Ελληνικής Βουλής, που με τον τρόπο αυτό επιχειρεί να ανατρέψει το Τούρκικο επιχείρημα, αλλά και να δοθεί ένα οικονομικό ευεργέτημα στους ομήρους.

Το θέμα όμως δεν είναι αυτό, αλλά το γεγονός ότι οι Έλληνες στρατιωτικοί παραδίδονται στην τουρκική δικαιοσύνη και χάνεται στην ουσία και επίσημα πλέον το καθεστώς  ετεροδικίας που απολαμβάνουν  τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων λόγω άσκησης εθνικής κυριαρχίας, έστω και αν διαπράξουν  χ αδίκημα  σε ξένο κράτος.  Αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε στο blog  του Προέδρου του ΕΠΑΜ Δημήτρη Καζάκη: http://dimitriskazakis.blogspot.com/2018/07/blog-post_5.html

Βέβαια η τροπολογία πριν κατατεθεί στη Βουλή, έχει ελεγχθεί στη Νομική της διάσταση από τα αρμόδια τμήματα και δεν αντιλαμβάνομαι πως έδωσαν το «πράσινο» φως για να κατατεθεί, εφόσον είναι πασιφανές το αποτέλεσμα που προκύπτει από τη ψήφισή της.

Επίσης η ίδια απορία διατυπώνεται τόσο για τις Νομικές υπηρεσίες του υπουργείου Άμυνας, αλλά και των αρμόδιων Αρχηγών ΓΕΣ και ΓΕΕΘΑ.

Εκτός  και αν η Ελλάδα εξαιρείται από αυτά  αυτά που ισχύουν σε όλον τον άλλον κόσμο.

5 Ιουλίου 2015 Το περήφανο ΟΧΙ του Ελληνικού λαού, που ο Τσίπρας το τσαλαπάτησε.

 Του Δημήτρη Κυπριώτη

Το ΟΧΙ που έγινε Ναι θα τους κατατρέχει μια ζωή και δεν θα ξέρουν τι τρόπους να βρουν για να ξεχάσει ο κόσμος του 62%, αυτό το ανοσιούργημα  που έγινε τη βραδιά του Δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου 2015

Και δεν είναι μόνο οι ηγεσίες ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, οι υπεύθυνοι του εγκλήματος σε βάρος ενός λαού και μιας χώρας, είναι και όλες οι άλλες ηγεσίες του ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ.

Και  να μην ξεχνιόμαστε και να θυμόμαστε πάντα ότι αυτός ο υπερήφανος λαός τους έδωσε τη μεγάλη ευκαιρία να βγάλουν τη χώρα από τη μιζέρια και την εξαθλίωση των μνημονίων, ώστε  να αποκτήσει η χώρα και ο λαός την υπερηφάνεια που αξίζουν και αυτοί οι εθελόδουλοι, τσιράκια του κάθε ξένου προστάτη, προτίμησαν να σπρώξουν τη χώρα και τους Έλληνες ακόμα πιο βαθιά στα τάρταρα.

Το ΟΧΙ από τότε τους έγινε μια ….συνήθεια. Και έτσι μας φόρτωσαν Μνημόνιο 3 ενισχυμένο και τώρα ένα Διαρκές Μνημόνιο και τζάμπα μάλιστα για τους έξυπνους δανειστές-συμμάχους –τοκογλύφους μας. ΝΑΙ σε ΟΛΑ λοιπόν έκτοτε και στα Εθνικά θέματα, ακόμη και σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της χώρας, προς χάριν μιας ψεύτικης εξουσίας που εξασφαλίζει όμως πολλά για τους λίγους που πιστά θέλουν να την υπηρετούν, αλλά και προς χάριν ξένων συμφερόντων.  Στα τέσσερα λοιπόν και δεν βαριέσαι.

Όμως ο λαός έχει μνήμη, έχει  και υπομονή. Και τα δύο τα έχει ξοδέψει πλέον με το παραπάνω. Ανέχεται ακόμη και αυτόν που παριστάνει τον κομισάριο-γλύφτη του υπερσυστήματος  Μοσκοβισί, που έρχεται στην Πατρίδα μας και μας το παίζει κάποιος μεγάλος, ενώ είναι νάνος και υπηρέτης του συστήματος.

Αλλά   η ώρα δεν θα αργήσει, που το Πανδημοκρατικό Πατριωτικό  Κίνημα, θα βάλει τα πράγματα στη θέση τους.  Και  τότε όλοι θα λογαριαστούμε. Όλοι θα μπουν στη σειρά και θα αποδοθεί στον καθένα ο λογαριασμός που του αξίζει.