ΕΥΧΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΤΟΥ ΝΕΙΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Είναι  αυτονόητες οι ευχές που μοιράζονται στο τέλος του χρόνου, από κάθε φυσιολογικό άνθρωπο για: 

·       Καλόν, Ευτυχισμένο και Δημιουργικό Νέο Χρόνο

·       Υγεία, Ειρήνη, Αγάπη και Τύχη.

Σε αυτές τις όμορφες και αναλλοίωτες ευχές, μιας και βρισκόμαστε στο κατώφλι του νέου χρόνου 2019, που κληρονομεί  έντονα τα σημάδια  αναταραχής σε πολλά σημεία του κόσμου, αλλά  και στη γειτονιά μας, ίσως είναι η κατάλληλη στιγμή για να επαναδιατυπώσουμε  ευχές που μένουν ανεκπλήρωτες για πολλά, πολλά  χρόνια, όπως είναι:

Η κατάκτηση της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, σύμφωνα με τις αιώνιες πολιτικές παραδόσεις της Ελληνικότητας.  Παραδόσεις που αποτελούν παρακαταθήκη όχι μόνο για τους Έλληνες πολίτες, αλλά και για τους πολίτες όλων των κρατών.

Σήμερα λοιπόν ευχόμαστε, εκτός των άλλων, να επιδείξουμε τις αντοχές που χρειάζονται, ώστε να μην ενδώσουμε σε εμφύλια σύνδρομα και συνθήματα  άνευ ουσίας και σημασίας, που φέρουν  ιδεολογικά διχαστικά πρόσημα, αλλά να πάρουμε σαφή θέση για:

·        Δημοκρατία και Ελευθερία,

·        Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία

·        Πατρίδα

·        Φιλοπατρία

·        Ανιδιοτέλεια

Και με την ευκαιρία αυτή, να θυμίσουμε ότι, οι «αγράμματοι» υψηλής όμως πολιτικής υπόστασης και  Επαναστάτες του 1821,  ΖΗΤΗΣΑΝ: Εθνοσυνέλευση, δημοκρατικό κράτος, όχι κόμματα και ξενοκρατία. Δυστυχώς δεν το πέτυχαν, αφού ξένοι υποδαύλισαν κάθε τι που κινείτο στην κατεύθυνση αυτήν, ακόμα και αυτήν τη δολοφονία του Καποδίστρια που ήταν ο εμπνευστής αυτών των ιδεών.

Σήμερα στην ανατολή του νέου χρόνου, βρισκόμαστε στο σημείο αυτό και αξιώνουμε τη Συντακτική Εθνοσυνέλευση, που είναι  η μόνη σίγουρη διέξοδος μπροστά στα πολλαπλά αδιέξοδα που έχουν φέρει την πατρίδα μας, ανεύθυνες και αδιέξοδες πολιτικές, έξωθεν υπαγορευόμενες ως επί το πλείστον.

Ο προσανατολισμός του κράτους και της κοινωνίας δεν μπορεί παρά να είναι ο δρόμος προς την Ιθάκη, που οδηγεί στην απελευθέρωση της χώρας  με νόμιμο τρόπο, τον επαναπροσδιορισμό και τη σωστή λειτουργία των θεσμών του κράτους και την Εθνική Ανεξαρτησία.

Από τις Ghost Towns στις Ghost Countries Η παράνοια της παραμονής μας στο Ευρώ.

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D
πρ. Διευθύνων Σύμβουλος ΟΛΠ                         

Τον 19ο αιώνα στην Αμερικανική Δύση υπήρξαν πόλεις φαντάσματα. Θα τις έχετε δει αυτές τις πόλεις, στον κινηματογράφο, σε έργα εποχής. Υπήρχαν κτίρια, σπίτια, εγκαταστάσεις, δρόμοι εγκαταλειμμένα και καθόλου ανθρώπινη ζωή. Ο αέρας καθώς φυσούσε παρέσυρε, μέσα στη σκόνη που σήκωνε, ξερούς θάμνους και ένα τόνο ζωής έδιναν τα μαυροπούλια που πετούσαν πάνω από τα έρημα ανθρώπινα έργα. 

Αυτές οι πόλεις φαντάσματα ήσαν αποτέλεσμα ενός διαρκούς ελλείμματος στο εμπόριο αυτών των πόλεων, με την υπόλοιπη αμερικανική οικονομία.
Ας έχουμε κατά νου ότι τότε η αμερικανική ολοκλήρωση στο δημοσιονομικό και στο νομισματικό πεδίο δεν είχε επιτευχθεί πλήρως, πράγμα που έγινε πολύ αργότερα, το 1913 με την ίδρυση της Κεντρικής Τράπεζας και ολοκληρώθηκε μετά από τον Πρόεδρο Ρούζβελτ (1933)

Για λόγους απλοποίησης ας υποθέσουμε ότι έχουμε δυο Πολιτείες την Α και την Β. Η Α εισάγει από την Β προϊόντα. Και οι δυο πολιτείες έχουν το ίδιο νόμισμα. Για να εισάγει η πολιτεία Α, προφανώς είχε στην διάθεση της χρηματικά αποθεματικά που με αυτά πλήρωνε τις εισαγωγές της από των πολιτεία Β. Αν δεν είχε χρήματα τότε δανειζόταν από τις τράπεζες της πολιτείας Β που είχαν πλεόνασμα. Αν όμως η κατάσταση αυτή συνεχιζόταν, δηλαδή το έλλειμμα επέμενε να υφίσταται απτόητο, τότε η πολιτεία Α θα βρισκόταν σε κατάσταση έλλειψης ρευστότητας, με αποτέλεσμα να έχει αύξηση της ανεργίας και ύφεση. Με άλλα λόγια η πολιτεία Α θα περιέπιπτε σε φτώχεια.

Ακριβώς κάπως έτσι στην Δύση, τον 19ο αιώνα, δημιουργήθηκαν οι πόλεις φαντάσματα. Ήταν αποτέλεσμα ενός επιμένοντος εμπορικού ελλείμματος, μεταξύ μιας τοπικής κοινωνίας με την υπόλοιπη οικονομία. Αλλά δεν σταματά εδώ η ιστορία. Η δημιουργία των πόλεων 'φαντασμάτων’ επηρέαζε και την οικονομία της Β πολιτείας αφού πια δεν εξήγε ένα μέρος της παραγωγικής της ικανότητας που παράμενε αδρανής.

Σύμφωνα όμως με την κρατούσα θεωρία αυτό το φαινόμενο ήταν αδύνατον να παρουσιαστεί -και ας παρουσιάστηκε και ας είναι πάντα παρόν- γιατί υπάρχει ο κλασσικός νόμος του σχετικού πλεονεκτήματος. Σύμφωνα με αυτόν τον νόμο αποκλείεται το εμπορικό έλλειμμα να είναι μόνιμο, και έτσι μια πόλη να γίνει φάντασμα.

Κάθε περιοχή έχει κάποια παραγωγή για την οποία θα έχει ένα σχετικό πλεονέκτημα που θα εμποδίσει αυτή την εξέλιξη. Σε αυτόν τον νόμο και σε κάποιες άλλες υποθέσεις στηρίζεται η θεωρία των μνημονιακών για το ελεύθερο εμπόριο που ποτέ δεν δημιουργεί μόνιμο εμπορικό έλλειμμα. Αυτός είναι ένας θεωρητικός ισχυρισμός που θεωρητικά και πρακτικά εύκολα ανατρέπεται. 

Η πραγματική ζωή όμως έχει αποδείξει ακριβώς το αντίθετο. Απλό παράδειγμα η σημερινή Αμερική. Μετά από 100 χρόνια δημοσιονομικής και νομισματικής ενοποίησης η ανάπτυξη μεταξύ των 52 Πολιτειών είναι άνιση. Άλλο Νέα Υόρκη, άλλο Τεννεσύ. Η πραγματικότητα συνθλίβει τις μπαρούφες του νεοφιλελευθερισμού. 

Η άρση της ανισότητας σε μεγάλο βαθμό επιτυγχάνεται από την ύπαρξη της Ουάσιγκτον και του ενοποιημένου τραπεζικού συστήματος, αλλά ποτέ η πλήρης ισότητα δεν επιτυγχάνεται. Η Κεντρική Τράπεζα δημιουργεί επιπρόσθετα αποθεματικά και τα προωθεί στις λιγότερες ανεπτυγμένος Πολιτείες. Η Κεντρική Κυβέρνηση μέσω της αναδιανομής των φορολογικών εσόδων και κυρίως μέσω των επενδύσεων υποστηρίζει αυτές τις Πολιτείες. 

Το αποτέλεσμα είναι ότι όλες οι Πολιτείες να διατηρούν και το εισόδημα τους υψηλό και την απασχόληση σε υψηλά επίπεδα και το εμπόριο μεταξύ τους να είναι αμοιβαία κερδοφόρο. Όλα τα παραπάνω μπορούν επιτευχθούν ακριβώς γιατί υπάρχει Κεντρική Κυβέρνηση, κοινή Δημοσιονομική Πολιτική και Κεντρική Τράπεζα. Όλων ο στόχος είναι η πλήρης απασχόληση. Αυτά αποτελούν έναν θρίαμβο της Κεϋνσιανής λογικής.

Ας πάμε τώρα στα καθ’ ημάς. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχει το κοινό νόμισμα το Ευρώ. Δεν υπάρχει όμως υπερεθνική Κεντρική Κυβέρνηση που να μπορεί να ασκεί δημοσιονομική πολιτική δηλαδή να σπρώχνει επενδυτικούς πόρους από τις χώρες με πλεόνασμα στις χώρες με ελλείμματα. Η Κεντρική Τράπεζα έχει ως μοναδικό στόχο την τιθάσευση του πληθωρισμού, την διατήρηση της αξίας του ευρώ, έστω και αν η ανεργία έχει φτάσει στο 30% (τι ανοησία Θεέ μου), και όχι να δημιουργεί επιπρόσθετες πιστώσεις για επενδύσεις. Στα μυαλά των ανθρώπων που διοικούν ισχύει ακόμα το δόγμα του σχετικού πλεονεκτήματος, το δόγμα της σπανιότητας των πόρων, το δόγμα ότι η προσφορά δημιουργεί την ζήτηση και το δόγμα ότι το χρήμα είναι δεδομένο. 

Τα παραπάνω φτιάχνουν τις ικανές και αναγκαίες συνθήκες για να δημιουργηθούν όχι πια Ghost Τowns αλλά Ghost Countries. Στον πραγματικό κόσμο εάν οι πολιτικές ρευστότητας και της αναπλήρωσης των δεν μπορούν να ασκηθούν, τότε η φτώχεια και η βαθειά ύφεση θα πλήξει τις πιο αδύνατες χώρες και αργά αλλά σίγουρα και τις πλεονασματικές. Ήδη η ύφεση απλώνεται σε όλη την Ευρώπη. Η ύφεση του Νότου προφανώς δεν είναι θέμα αρετής. Είναι θέμα έλλειψης ρευστότητας για επενδύσεις. Ή αλλιώς οι αποταμιεύσεις του βορρά είναι μεγαλύτερες από τις επενδυτικές δαπάνες.

Στη Χώρα μας, επειδή είχε υπερβολικό δημόσιο χρέος, έλλειψη διεθνών επενδύσεων, ελάχιστες εξαγωγές, δομές καθόλου ευέλικτες, της επεβλήθη ένα φριχτό πρόγραμμα λιτότητας που την οδηγεί καθημερινά σε εξαθλίωση. Πιθανότατα αυτό το πρόγραμμα να ισορροπήσει την οικονομία με ανεργία 35-40% δεδομένου ότι η χώρα έχει αποαγροτοποιηθεί, έχει αποβιομηχανοποιηθεί και οι υπηρεσίες που προσφέρει ανταγωνιστικά πόρρω απέχουν από τις αντίστοιχες των Ευρωπαίων
Το πρόγραμμα που επεβλήθη, είχε σαν στόχο πρωταρχικό να περισώσει το Τραπεζικό Σύστημα της ΕΕ, που αυτό αποτελεί την αιτία της κρίσης, παρά την Ελληνική Οικονομία. Καθώς το πρόγραμμα εξελίσσεται κατανοούν ότι όσα δάνεισαν δεν είναι δυνατόν να τα πάρουν πίσω. Τώρα αλληλοκατηγορούνται ΕΕ και ΔΝΤ γι αυτό τον λόγο και όχι για τους Έλληνες ανέργους.

Δεδομένης αυτής της συμπεριφοράς και του σημερινού οικονομικού περιβάλλοντος όπου στην ΕΕ δεν υπάρχει μηχανισμός ανακύκλησης των εμπορικών περισσευμάτων, ούτε και κοινή δημοσιονομική πολιτική το να παραμένουμε εναγκαλισμένοι με τα αλλά ευρωπαϊκά έθνη, χωρίς να κάνουμε τίποτα μέσα στην ΕΕ, μάλλον αποτελεί λάθος μας. 

Θαρραλέα θα πρέπει να συζητήσουμε για μια Νέα Πολιτική που θα μας οδηγήσει στο Νέο Εθνικό Νόμισμα. Το πρόβλημα είναι δικό μας. Αυτοί θέλουν να μας αρμέξουν χωρίς να μας σώσουν.

Όπως τόνισε ο Κέυνς ‘Το πρόβλημα της διατήρησης της ισορροπίας στο ισοζύγιο πληρωμών μεταξύ χωρών, δεν επιλύθηκε ποτέ… και η αποτυχία να λυθεί αυτό το πρόβλημα, υπήρξε η μεγαλύτερη αίτια εξαθλίωσης, κοινωνικής δυσαρέσκειας και ακόμα αιτία πολέμων και επαναστάσεων, επειδή υποτίθεται ότι υπάρχει κάποιος ευέλικτος αυτόματος μηχανισμός προσαρμογής, ο όποιος ωθεί τα πράγματα προς την ισορροπία, αρκεί να εμπιστευτούμε την μη παρέμβαση (laissez faire), που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα δόγμα αυταπάτης, που δεν λαμβάνει οπ’ όψη την ιστορική εμπειρία αλλά και που δεν έχει κάποια ισχυρή θεωρία να στηριχτεί’.

Αυτή όμως η αυταπάτη ως πολιτική ασκείται πάνω μας σήμερα με απτά αποτελέσματα. Είναι δυνατόν τις αυταπάτες ορισμένων να τις αφήνουμε να εφαρμόζονται και το πολιτικό προσωπικό να μην αντιδρά; Εκτός αν αποφασίσαμε να γίνουμε Ghost Country.

spyridonstalias@hotmail.com

Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την Συρία και οι συνέπειες για την Ελλάδα.

 Του στρατηγού ε.α Νίκου Καρατουλιώτη 

Η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από την Συρία, που ανακοινώθηκε από τον Ντόναλντ Τράμπ, θα δώσει την ευκαιρία στο Ισλαμικό Κράτος να ανασυνταχθεί. Δήλωσε ο σιναπισμός  Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (αραβο-κουρδικός, συνασπισμός υπό την διοίκηση των ΗΠΑ).

Η Μόσχα εκτιμά ότι απόφαση αποχώρησης των ΗΠΑ δημιουργεί καλές προοπτικές για την πολιτική διευθέτηση της κρίσης στην Συρία.

Την ίδια στιγμή οι Τούρκοι ετοιμάζονται να εισβάλουν στην περιοχή και να «θάψουν στα χαρακώματα» τους Κούρδους της περιοχής ανατολικά του Ευφράτη, σύμφωνα με δηλώσεις του  Τούρκου υπουργού Εθνικής Άμυνας Χουλουσί Ακάρ.

Με την αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή δεν υπάρχει εμπόδιο για το Ιράν να ανοίξει διάδρομο, με τον οποίο μέσω Ιράκ-Συρίας- Λίβανο, να φτάσει στην Μεσόγειο.

Το Ισραήλ διαβεβαίωσε ότι δεν θα επιτρέψει στην γειτονική Συρία να εξελιχτεί σε προγεφύρωμα της Τεχεράνης.

Η αποχώρηση των ΗΠΑ από την περιοχή και το ενδεχόμενο αμερικανοτουρκικής σύγκλησης ανησυχούν Ελλάδα και Κύπρο, με αποτέλεσμα τόσο Αλέξης Τσίπρας να δηλώσει «έχουμε μια ανησυχία …. Για τις εξελίξεις στη Συρία», αλλά ανάλογες ήταν και οι δηλώσεις της Λευκωσίας.

Στην Ελλάδα επικρατεί μέγας προβληματισμός καθόσον η κυβέρνηση υπολόγιζε πολύ  στις ΗΠΑ για τον περιορισμό της Τουρκικής επιθετικότητας.

Η Real politick διαψεύδει την ύπαρξη ηθικής στις διεθνείς σχέσεις. Συμφέροντα και μόνο υπάρχουν

.

Ο πολιτικός αμοραλισμός τόσο των ΗΠΑ αλλά και της Ρωσίας είναι εμφανέστατος στο ξεπούλημα του κουρδικού λαού.

Ο φόβος της εγκατάλειψης του ελληνισμού (Κύπρος και Ελλάδα), στις ορέξεις των Τούρκων τόσο από τις ΗΠΑ, αλλά και από την Ρωσία, είναι εμφανείς.

Ήδη η λαλίστατη Μόσχα σχετικά με την επιθετικότητα των τούρκων στο Αιγαίο και ειδικά τα Χριστούγεννα, αυτή την φορά σιώπησε.

Η Ελλάδα με τις ενέργειες της ( ματαίωση της συμφωνίας TOMA BMP-3, απέλαση Ρώσων διπλωματών, ματαίωση του South Stream, κλπ), έχει κατορθώσει να έρθει αντιμέτωπη με την Ρωσία, που ήταν διαχρονικά ένα καλός σύμμαχος των ελληνικών συμφερόντων στην Μεσόγειο – Αιγαίο.

Από την άλλη μεριά, λειτουργώντας ως «υπάκουος σύμμαχος» των ΗΠΑ, ακόμη και σε βάρος των συμφερόντων της, αποδείχθηκε ότι η Αμερική θεωρεί δεδομένη την Ελλάδα… με ότι αυτό σημαίνει.

Συμπερασματικά αλλά και εκ του τρόπου δράσεως της Τουρκίας διαχρονικά, εύκολα δύναται να εξαχθεί το συμπέρασμα: ότι μόλις  η Τουρκία  κλείσει το μέτωπο στην ευρύτερη περιοχή της Συρίας, θα στραφεί προς δυσμάς (Αιγαίο-Μεσόγειο), αναβαθμισμένη γεωπολιτικά  και εμπειροπόλεμη στρατιωτικά.

Οι μετριότητες και ανθυπομετριότητες  που απαρτίζουν το πολιτικό σκηνικό αδυνατούν να διαχειρισθούν προβλήματα τέτοιου γεωστρατηγικού μεγέθους και ενδεχομένως πολύ σύντομα να βρεθούμε προ αδιεξόδου, αλλά ακόμη και ενώπιον  εθνικού ακρωτηριασμού.

Κοζάνη 27/12/18

Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ

 Νίκος Ι. Καραβέλος                              

Δικηγόρος-Συγγραφέας

Ο Βασίλης είναι Αλβανός μετανάστης, ζει στην Ελλάδα κοντά 25 χρόνια. Εδώ γεννήθηκαν τα παιδιά του, ένα κορίτσι στο Λύκειο κι ένα αγοράκι στο Δημοτικό.

Δουλεύει στους ελαιώνες, στα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, είναι έξυπνος, καλός οργανωτής, έντιμος και καθαρός. Μαζί του πάντα η γυναίκα του.

Είναι στεγνός, λιγόλογος, λιγόφαγος και ψηλός.

Σε ένα διάλειμμα, εκεί στον ελαιώνα μου, μίλησα μαζί του:

«Για πού στοχεύει η κόρη σου Βασίλη;» τον ρώτησα.

«Θέλει να γίνει αρχαιολόγος, μα δεν ξέρω αν θα μπορέσει να ζήσει μ’ αυτό το επάγγελμα».

«Της μίλησες;»

«Αρκετές φορές».

«Τι σου λέει;»

«Μου λέει πως προτιμάει να πεινάσει με αυτό που αγαπάει, παρά να καλοπεράσει με αυτό που απεχθάνεται.»

 «Γιατί θέλει να γίνει αρχαιολόγος Βασίλη;»

«Θέλει, λέει, να ανακαλύψει τον τάφο του Αγαμέμνονα».

 Η ώρα βάραινε, ερχόταν το σούρουπο. Λεπτές υπομνήσεις του κίτρινου έβαφαν τον ουρανό, οι πρώτες μαύρες κορδέλες τύλιγαν τον ορίζοντα. «Η νύχτα διέταξε τις προφυλακές της να προχωρήσουν». Απέναντι, τα αρκαδικά βουνά με τα μεγάλα τους στόματα ρουφούσαν τις ύστερες σταγόνες φωτός κι όλο σκοτείνιαζαν.

Λίγες σταγόνες έγλειψαν και τον αυχένα μου. Σα να ήταν από το «ελευθέριο ύδωρ» που έπιναν, λένε, οι δούλοι όταν απελευθερώνονταν.

Απέναντί μου η Σάρα, το σκληρό βουνό με τις ελιές και με τη γύμνια της. Αυτές που ήταν κάποτε αγριελιές και τις φύτεψαν εκεί και τις μπόλιασαν κι έγιναν δέντρα κάποτε με τον ιδρώτα του κόσμου και τώρα ξαναγύρισαν αγριελιές με την εγκατάλειψη.

Η Σάρα, με τον βαρύ της ίσκιο της πάνω στα γκρεμισμένα παλάτια του Αγαμέμνονα!

Μέσα στο κτήμα μου οι αρχαίοι λαξευτοί τάφοι που μικρός τους κατέβαινα και μάζευα τ’ αυγά από τις άγριες κότες, εκεί ο χώρος που χώνεψε στοργικά τους αιώνες με τους νεκρούς. Παραδίπλα το Αετοβούνι με τις φωλιές των αρπακτικών κι αριστερότερα το βουνό του Αη-Λια, του Προφήτη Ερμή σα να λέμε, όχι του κερδώου, μα τ’ αλλουνού, εκείνου με τις αρχαίες φρυκτωρίες και τα γιδοπρόβατα. Που στην κορφή του έφτασε το χαρμόσυνο μήνυμα από την Ίδη, πως ο μέγας Αρχιστράτηγος, ο πρωτότοκος του Ατρέως, συνέτριψε επιτέλους την Τροία!

Πόσα σούρουπα χειμωνιάτικα θυμόμουν εκεί! Θυμόμουν τη Μάνα μου που, μολονότι παιδί της πόλης, δούλευε ασταμάτητα τις ελιές και μέσα στη νύχτα. Τον Πατέρα μου που αν και γεννήθηκε σ’ αυτά τα χώματα, ήταν έτοιμος για φευγιό, γι’ αυτό ερχόταν στο χωράφι με το ρεπούμπλικο και τη γραβάτα του!

Η νύχτα έλαμνε πια στα νερά του καιρού κι εμείς αρχίσαμε βιαστικά να μαζεύουμε τα σύνεργα και τα λιόπανα. Ο Βασίλης έκανε τον τελευταίο έλεγχο μην και ξεχάστηκε τίποτα.

«Το άλλο Σάββατο θα’ρθω να κάψω τις κλάρες» είπε.

Χαιρετηθήκαμε.

Κοντοστάθηκα λίγο. Κοιτώντας γύρω σκέφτηκα πως μέσα σ’ εκείνη τη γη που πριν από λίγο τη δούλεψε ο Βασίλης, μπορεί να είναι θαμμένος ο βασιλιάς των Μυκηνών, που σφαγμένος στο μπάνιο του από τους συνωμότες, πετάχτηκε σαν το σκυλί έξω απ’ τα τείχη της πόλης κι αφανίστηκε μέσα στα χώματα και τους αιώνες.

Κι έτσι όπως κοίταζα εκείνη τη γη, αναλογίστηκα πως ίσως θα άξιζε κι ίσως αυτό να περιμένει ο «ευρύ κρείων Αγαμέμνων», κάπου ανάμεσα στην Ακρόπολη και στο κτήμα μου, μετά από τόσους αιώνες αδιαφορίας, να τον ξαναγεννήσει από τα σπλάχνα της γης, να τον φέρει ξανά στο φως και να τον παραδώσει άθικτο και ξακουστό σε μας τους αδιάφορους Νεοέλληνες, η κόρη του Βασίλη!

 nkaravelos@gmail.com

Μη μετράς αυτούς που φεύγουν, αυτούς που μένουν να μετράς.

Γράφει η Έφη Παναγοπούλου

Είναι και αυτές οι μέρες οι δύσκολες, οι απαιτητικές, που έχουν πίεση και νεύρα, που θες έναν άνθρωπο να πεις για όλα αυτά που συμβαίνουν στο μυαλό σου, που θες να βάλεις σε τάξη τις σκέψεις σου, να μιλήσεις, να λυτρωθείς. Κι ας μην ακούσεις συμβουλή, ας μην ακούσεις τι πρέπει να κάνεις ή να μην κάνεις, απλά να τα πεις.
Είναι και αυτές οι μέρες, που σε κατακλύζει η χαρά, που όλο σου το είναι γελάει, γελάει η ψυχή σου και θες πάλι κάποιον να μοιραστείς την χαρά σου, κάποιον να χαρεί μαζί σου.

Στο ταξίδι της ζωής πέρασαν πολλοί άνθρωποι, που ξαφνικά έφυγαν ή τους έδιωξες με τον τρόπο σου. Μη λυπάσαι για αυτό, ο κάθε άνθρωπος κάτι σου έδωσε, κάτι πήρε, εκτέλεσε το έργο του και εξαφανίστηκε. Θησαυροί είναι αυτοί, αν ψάξεις καλά ακόμα και από τον άνθρωπο που σου έδωσε λύπη η στεναχώρια πήρες ένα μάθημα, πήρες τον θησαυρό σου, το δώρο σου, γιατί όσοι πέρασαν σου έδωσαν δώρα, δώρα ζωής. Μη λυπάσαι που έφυγαν, γιατί ο σκοπός τους τελείωσε. Έμειναν εκεί για περιορισμένο διάστημα, όσο έπρεπε για να σου δώσουν το δώρο σου.

Λένε ότι η ζωή δεν μετριέται στις πόσες ανάσες παίρνεις αλλά στις στιγμές και στους ανθρώπους που σου κόβουν την ανάσα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι, που είναι πάντα δίπλα σου. Φίλους καρδιάς τους λέω, και είναι εκείνοι που είναι εκεί για να χαρούν στη χαρά σου και να ακούσουν τον πόνο σου. Εκείνοι που θα καταλάβουν τις σκέψεις σου χωρίς καν να μιλήσεις. Μη λυπάσαι για αυτούς που έφυγαν, να γελάς με αυτούς που μένουν εδώ. Είναι οι φίλοι καρδιάς.

Αναθέσμιση Παντού με Δημοκρατία και Πατριωτισμό

21 Δεκεμβρίου 2018

Του Δημήτρη Παναγιωτόπουλου, καθηγητή πανεπιστημίου*

Η πολλά υποσχόμενη  επανίδρυση του κράτους δεν ήλθε και η αναζήτηση της σοσιαλφιλελεύθερης μεταρρύθμισης μας οδήγησε στα αποτελέσματα των μνημονίων 2010-2014 και φυσικά  το 2015 στον όλεθρο, με τους δήθεν αντιμνημονιακούς στην Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ_ΑΝΕΛ .

O αντιμνημονιακός λόγος, οδήγησε τα γνωστά κόμματα στην Κυβέρνηση του τόπου τα οποία αφού διέψευσαν κάθε ελπίδα του Ελληνικού Λαού  με το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο. Με την πρόβλεψη και επιβολή ειδικών μέτρων, ως ντόπιοι δυνάστες, επέβαλαν την υποτέλεια του Λαού στους ξένους «δανειστές»   εξασφαλίζοντας , τις χειροπέδες στον Ελληνικό λαό επί μακρόν και τη χώρα στο Ευρώ με κάθε Τίμημα ανεξάρτητα αν επαγγέλθηκαν το αντίθετο.

Οι τελευταίοι μάλιστα έθεσαν τον ελληνικό Λαό  στο μαρτύριο του Ταντάλου, δηλαδή σε αιώνια πείνα και δίψα με την εξασφάλιση υπέρ των δανειστών: των «ματωμένων» πλεονασμάτων  του 3,5% μέχρι το 2023 και του 2,9% μέχρι το 2060, όταν η Γαλλία και η Ιταλία εξασφάλισαν ελλείμματα της τάξεως 2,2 και 2,5% , με δεδομένη φυσικά έναντι ημών, και την παραγωγική βάση της χώρας τους. Πέραν αυτών  η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ_ΑΝΕΛ εξασφάλισε την εκποίηση και υποθήκευση της Ελληνικής Δημόσιας περιουσίας με την εκ παραλλήλου αρπαγή της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων. Κατέστρεψε δε, τους θεσμούς της Παιδείας και αναγνώρισε εκ του μη όντος  και ως μη όφειλε τα Σκόπια, ως νέο κράτος στα βόρεια σύνορά μας με το Όνομα «Βόρεια Μακεδονία», με εθνότητα και γλώσσα μακεδονική. Μάλιστα για το εγχείρημα τους αυτό δεν τους ενδιαφέρει διόλου η άποψη του ελληνικού Λαού αρκεί πάση θυσία  να κυρώσουν την κατάπτυστη σύμβαση των Πρεσπών. Η αναγνώριση αυτή όμως δεν αφορά τον Ελληνικό Λαό γιατί ο Ελληνικός Λαός κατά 95% και πλέον είναι αντίθετος με αυτή. Εκτός των άλλων, η σύμβαση αυτή όπως έχουμε τονίσει και στο παρελθόν είναι άκυρη εξ υπαρχής και δεν υπάρχει νομικό έρεισμα στη Βουλή αυτή να κυρώσει μια τέτοια σύμβαση , η οποία apriori  δεν εξυπηρετεί παρά βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα

Επισημαίνεται ότι στην Βουλή των Ελλήνων προς κύρωση έρχεται μια διεθνής σύμβαση   μόνο όταν εξυπηρετείται το μείζον εθνικό συμφέρον (άρθρο 28 παρ. 2 και 3 του Σ). Αυτός είναι βεβαίως και ο λόγος για τον οποίο απαιτείται η διεξαγωγή Δημοψηφίσματος  ώστε ο Ελληνικός λαός να αποφανθεί θετικά ή να την απορρίψει . Σημειώνεται ότι το όποιο αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος είναι υπέρτερης Συνταγματικής Ισχύος, κατά τούτο την ευθύνη για την ισχύ μιας τέτοιας σύμβασης μπορεί να αναλάβει μόνο ό Λαός δια Δημοψηφίσματος ή μέσω εκλογών με δεδομένες τις θέσεις των κομμάτων προς τούτο.   

Σήμερα στην πολιτική σκηνή ο πολιτικός λόγος δεν μπορεί να διαμορφώνεται με αντιμνημονιακό δήθεν πνεύμα ή μια δήθεν προοδευτική κυρίως αριστερή ρητορική . Ο πολιτικός λόγος οφείλει να διαπερνά  όλο το εμβαδόν της ελληνικής κοινωνίας με νέα Πολιτική για την Ελληνική οικονομία που είναι το ζητούμενο , τη Δημοκρατία ως πολιτικό πλαίσιο με Πατριωτισμό και αγάπη για την Πατρίδα και τους Έλληνες, τη δέουσα φροντίδα για τους ξένους και την λογική επαναπροώθησης στις Πατρίδες τους.  

Στη χώρα μας οφείλει να εγκαθιδρυθεί ο Ανθρωπισμός η ανθρωπιά και το Ήθος στην πολιτική ζωή και  η Πολιτική με αλήθεια για τα πολιτικά πράγματα, με πίστη και μάχη για την επικράτηση της , με λογισμό και με όνειρο. Για να λάβουν όμως σάρκα και οστά αυτά  απαιτείται αναδόμηση των κοινωνικοοικονομικών δομών, με Αναθέσμιση παντού και ανασυγκρότηση του κρατικού μηχανισμού και του παραγωγικού ιστού της χώρας με σκοπό την παραγωγή και την παραγωγικότητα υψηλού  δείκτη
Ο τόπος έχει ανάγκη όχι μόνο  τη νέα Πολιτική αλλά και πραγματική Πολιτική όπως και την πραγματική Δημοκρατία,  με νομισματική ανεξαρτησία και χάραξη δικής μας δημοσιονομικής και οποιασδήποτε οικονομικής πολιτικής με εκ παραλλήλου έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος για να αφήσει πίσω  και τη Σκύλα και τη Χάρυβδη , Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, που βρίσκονται στον ίδιο παρονομαστή.

Σήμερα  δεν έχουμε  την ανάγκη από  μεγαλοεπενδύσεις -μεγολοπολυεθνικών εταιρειών,  αλλά τη ριζική ανασυγκρότηση και ενίσχυση της μικρής και μεσαίας παραγωγής και επιχείρησης για φυσιολογικά έσοδα του κράτους από πραγματική ανάκαμψη και ανάπτυξη  της οικονομίας, αλλά και τιθάσευση της ανεργίας ειδικότερα των νέων με προσδοκία αύξησης και εκ των πραγμάτων του εισοδήματος των πολιτών φυσιολογικά!

Ήδη, παρά τα οικονομικά προβλήματα της  στη χώρας μας τα αγροτοκτηνοτοφικά και γεωργικά προϊόντα  κατατάσσονται στα καλλίτερα προϊόντα , με τη χώρα μας να είναι χώρα πρώτης επιλογής διεθνώς για Τουρισμό.   Η ελληνική ναυτιλία όπως και το 2011 μέσα στην κρίση ήταν στη κορυφή ελέγχοντας το 14,83% της παγκόσμιας χωρητικότητας σε dwt και παραμένει στην κορυφή της παγκόσμιας ναυτιλιακής βιομηχανίας. Ο Ελληνόκτητος στόλος υπό σημαίες κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιπροσωπεύει πάνω από το 39,52% της κοινοτικής χωρητικότητας σε dwt.

Η νέα Πολιτική  αυτή αναδεικνύει τη δημιουργία της οικονομίας των αγαθών και των προϊόντων για την εξασφάλιση της ζωής του λαού μας με αξιοπρέπεια και με εθνική υπερηφάνεια . Με το Λαό και την Νεολαία δημιουργούς του σύγχρονου πολιτισμού που μας αξίζει και ο οποίος οφείλει να στηρίζεται  στις πολύ έχει βαθιές ρίζες και στην ιστορία του Ελληνισμού.

Όλα αυτά δείχνουν πως μόνο μια Δημοκρατική Πατριωτική Κυβέρνηση με οδηγό τη νέα Πολιτική μπορεί αξιόπιστα να οδηγήσει την Ελλάδα και του Έλληνες  στο ξέφωτο και στην προκοπή του λαού. Για μια Ελλάδα Ανεξάρτητη και Δημοκρατική και με το Λαό της κυρίαρχο στον τόπο του.

*Δημήτρης Παναγιωτόπουλος Καθηγητής Εθνικού και καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω και ΣτΕ

Ελλάδα Τουρκία και ΗΠΑ.!

Γράφει ο Νίκος Καρατουλιώτης*

Οι διαχρονικές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας, με τις ΗΠΑ είναι διαχρονικές και έχουν βάθος και προϊστορία.

Η Ελλάδα πάντα ως «υπάκουος σύμμαχος» εκτελούσε τις εντολές της υπερδύναμης έστω και σε βάρος των συμφερόντων της.

Η Τουρκία από την μεριά της, οσάκις συνέπιπταν τα συμφέροντα της με αυτά του μεγάλου αδελφού, εκτελούσε αλλά ταυτόχρονα παρήγαγε και εξωτερική πολιτική προς όφελος της. Έτσι σε αυτή την λογική δεν δίστασε να έρθει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ, τόσο στις επιχειρήσεις Ιράκ- Αφγανιστάν, αλλά και στην παρούσα φάση στις επιχειρήσεις της Συρίας.

Η αλλοπρόσαλλη πολιτική της, άλλοτε συμμαχώντας με τον   ISIS και τώρα δημιουργώντας συμμαχία με τον άξονα του κακού, « Ρωσία – Ιράν», αλλά και η μετωπική σύγκρουση της με τις ΗΠΑ στο θέμα των Κούρδων στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής αντί να έχει ως αποτέλεσμα την απομόνωση της «τουλάχιστον», εν τούτοις βλέπουμε να είναι ο κερδισμένος στην περιοχή εκμεταλλευόμενη τόσο τις ΗΠΑ αλλά και την Ρωσία.

Η Αμερική της προσφέρει Patriot (που μέχρι χθες αρνούνταν) αλλά και F-35 (έναντι τιμήματος) βεβαίως

.

Η Ρωσία από την μεριά της, προσφέρει S – 400, και συνδράμει στο πυρηνικό εξοπλιστικό της πρόγραμμα της.

Η Ελλάδα μέσα στην λογική του “yes Men”, μεταβάλλεται σε απέραντη Αμερικανική βάση και έρχεται σε σύγκρουση με την Ρωσία , παραβλέποντας ότι το αντιαεροπορικό της σύστημα ( και όχι μόνο) είναι Ρωσικό και επιπλέον χάνει ένα διαχρονικό σύμμαχο που είχε στο Κυπριακό.

Εμείς καμαρώνουμε ότι είμαστε στρατηγικοί σύμμαχοι με τις ΗΠΑ, λησμονώντας τον ρόλο της υπερδύναμης τόσο στο Κυπριακό αλλά και στο γκριζάρισμα της Μεσογείου – Αιγαίου, λησμονώντας  τον ρόλο τους στην ετεροβαρή σχέση τους στην περιοχή προς όφελος της Τουρκίας.

Για πρώτη φορά μια ελληνική κυβέρνηση και αναφέρομαι στην παρούσα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ξεπουλά τα πάντα και ως ικέτης, στρεφόμενη στις ΗΠΑ, εκλιπαρεί για την δημιουργία βάσεων ανά την επικράτεια (Κάρπαθος κλπ), με μηδενικά ανταλλάγματα.

Μέσα στην λογική του άκρατου ενδοτισμού και υπακούοντας στα κελεύσματα της υπερδύναμης, υπογράψαμε την επονείδιστη συμφωνία των Πρεσπών , αλλά και ανεχόμαστε την τρομοκράτηση της αναγνωρισμένης ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία. Με το αιτιολογικό ότι δήθεν τόσο τα Σκόπια αλλά και η Αλβανία αποτελούν κίνδυνο και πρέπει να κλείσουμε τα μέτωπα προκειμένου να στραφούμε προς Ανατολάς (δηλαδή την Τουρκία).

Κανένας εχέφρων και λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει πως αυτές οι χώρες οι οποίες στερούνται παντελώς στρατού (ούτε ένα αεροπλάνο ή πολεμικό πλοίο), μπορούν να αποτελέσουν απειλή.

Απλά προκειμένου να κερδίσουν ακόμη και μία μέρα παραμονής στην εξουσία οι κυβερνώντες, προβαίνουν σε κάθε είδους παραχώρηση.

Όσο για τις σημερινές δηλώσεις του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ κ. Αποστολάκη, πρέπει κάποιος να του τονίσει ότι, ο στρατός δεν κάνει δηλώσεις αλλά πράττει….

Κοζάνη 20/12/18

*Νίκος Καρατουλιώτης Υποστράτηγος Ε.Α -Συγγραφέας 

Τα πλοκάμια της Παγκοσμιοποίησης και η Αντίσταση των Κρατών

Δημήτρης Κυπριώτης

Οι πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή  ήπειρο, υλοποιούνται από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Πολλές βασικές αρμοδιότητες των κυβερνήσεων έχουν, βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών, εκχωρηθεί στην Κομισιόν και στην αδιαφανή γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ενώ η νομισματική ανεξαρτησία έχει παραχωρηθεί στην ΕΚΤ.

Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο σε ομιλία του το 2014 είχε πει. « Η ΕΕ είναι ένα εργαστήρι της παγκοσμιοποίησης». Η Ελλάδα , ιδιαίτερα από το 2010, έγινε ένα από τα πειραματόζωα στο εργαστήρι.

Το 1992 υπογράφηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ , που θεσμοθετεί τις αρχές της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη και εισάγει τις διαδικασίες υιοθέτησης του ενιαίου νομίσματος , του ευρώ που τέθηκε σε κυκλοφορία το 2002. Μέσα από τις  μετέπειτα συνθήκες , τις οδηγίες και τους κανονισμούς της ΕΕ, η παγκοσμιοποίηση συμβολαιοποιήθηκε , έγινε το σημερινό ευρωπαϊκό κεκτημένο

.

Η ιδέα της δημιουργίας μιας ενωμένης Ευρώπης πάνω από εθνικούς διαχωρισμούς , ώστε οι λαοί της να είναι εύκολα ελεγχόμενοι από μια οικονομική και πνευματική ελίτ,  έχει υποστηριχθεί από διάφορους διανοητές. Ένας από αυτούς είναι ο Ριχάρδος Κουντεχόβε Καλλέργης προς τιμήν  του οποίου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχει θεσπίσει ειδικό βραβείο που απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε προσωπικότητες που συμβάλουν στη δημιουργία της υπερεθνικής Ευρώπης. Αξίζουν να σημειωθούν για τον Καλλέργη τα εξής:

Η οικογένειά του είχε ελληνικές ρίζες από την Κρήτη, γεννήθηκε από πατέρα Αυστριακό και μητέρα Γιαπωνέζα, Το 1923 εξέδωσε το βιβλίο Πανευρώπη και 1925 τον  Πρακτικό Ιδεαλισμό , ενώ αργότερα ίδρυσε στη Βιέννη το «Κίνημα Πανευρώπη» που απέκτησε πυρήνες αποτελούμενες από άτομα της τότε άρχουσας τάξης σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων ο Καλλέργης οραματιζόταν ότι στις ΗΠΑ της Ευρώπης , οι κάτοικοί της δε θα ήταν οι παλιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά μια φυλή μιγάδων που θα προερχόταν από επιμιξία λευκών, νέγρων και Ασιατών!

Και όμως σε αυτόν το «διανοούμενο» που λίγο πολύ προέβλεψε στην ουσία αυτά που η πρόσφατη υπογραφείσα Συνθήκη Μετανάστευσης προβλέπει, η ΕΕ προ χρόνων πολλών αποφάσισε τη θέσπιση του ειδικού βραβείου, όπως αναφέρθηκε, με το οποίο έχουν τιμηθεί μεταξύ άλλων και, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Να λοιπόν που τα Ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων φαίνεται ότι έχουν ασπαστεί και αφανώς υλοποιούν τα οράματα του Καλλέργη!

Ναι, αλλά μπροστά στην κατάσταση αυτή και στον αγώνα δρόμου που γίνεται για την εξάπλωση και των τριών πυλώνων της Παγκοσμιοποίησης (Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, Ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, Ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων), ώστε να επέλθει η πλήρης «χυλοποίηση των κρατών-εθνών» και  τελικά ανενόχλητα ο κόσμος να δεχτεί και την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, δίδονται αντίστοιχες μάχες για την  αποτυχία του διεστραμμένου αυτού σχεδίου, παρά τις πιέσεις που δέχονται οι λαοί και σε ορισμένες περιπτώσεις και οι κυβερνήσεις τους.

Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε:  το πολιτικό πραξικόπημα που εκτυλίχθηκε απροκάλυπτα στην πατρίδα μας το 2015 που ανέστρεψε το δημοψήφισμα του Ιουλίου και πως το «ΟΧΙ» έγινε «ΝΑΙ» με το ζόρι. Στην Ιταλία οι πιέσεις που υφίσταται η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό της. Παρακολουθήστε το τι αγώνας γίνεται   με το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι άθλιοι καταπιεστές έχουν φτάσει στο σημείο  να μαγειρεύουν κι άλλο δημοψήφισμα, «μέχρι που να τους βγει» αυτό που θέλουν. Δείτε τον αγώνα στη Γαλλία με τα» Κίτρινα Γιλέκα» που ξεκίνησε σαν μια διαμαρτυρία εργαζομένων και εξελίσσεται σε Κίνημα Ανατροπής. Ακόμα και σε αυτήν την Μητρόπολη του Καπιταλισμού τις ΗΠΑ, παρακολουθούμε έναν αγώνα του Προέδρου Τραμπ εναντίον  του κατεστημένου, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, που βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία ενωμένοι μπροστά στην επικράτηση της Παγκοσμιοποίησης.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν, αφενός μεν την αποτυχία αυτής της συγκεκριμένης ΕΕ που θέλησαν γραφειοκράτες να επιβάλλουν ερήμην των λαών της, με αποτέλεσμα  τη μεγάλη αντίσταση των  λαών και αφετέρου το σκληρό πρόσωπο αυτών των ελίτ που πολεμάει λυσσαλέα για την επικράτηση της Ν.Τ.Π. σε όλον τον Πλανήτη. Τίποτα δεν έχει κριθεί, ο αγώνας των λαών είναι η μόνη διέξοδος που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.  Είναι φανερό ότι οι λαοί δεν μπορούν να κυβερνηθούν  από τα πάνω με αυτούς τους τρόπους και οι εξουσίες των από πάνω, δεν μπορούν να βρουν διέξοδο και να κυβερνήσουν τους από κάτω.

Πηγές: «Στρατηγικές Επιλογές  Επιβίωσης του Ελληνισμού»

              Εφημερίδα: « Εβδόμη των Νοτίων Προαστίων»

Λάθρα Βιώσας: Ένας Λαός Αντάρτης

"Δυστυχισμένε μου Λαέ καλέ κι ηγαπημένε.
Πάντοτ' ευκολόπιστε και πάντα προδομένε."
                                                       Δ. Σολωμός 

Γράφει ο  Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

Παρακολουθώ άναυδος τον τελευταίο καιρό την συλλογική στοχοποίηση του λαού μας από όλους εκείνους οι οποίοι επιθυμούν μία λαϊκή εξέγερση. Με αφορμή την εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων» στην Γαλλία η συλλογική στοχοποίηση των ανθρώπων μας έχει πάρει νέες διαστάσεις στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Έτσι η μετααποικιακή ξενομανία την οποία μας κληροδότησε το imperium συνεχίζει την δράση της ανάμεσα μας ενώ οι εξουσιαστές που μας κυβερνούν τρίβουν τα χέρια τους καθώς μένουν στο απυρόβλητο. «Φταίει ο λαός που δεν εξεγείρεται», «ο λαός του καναπέ», «οι ραγιάδες». Επίδοξοι «διανοούμενοι» και «επαναστάτες» καταφέρονται καθημερινά εναντίον του λαού μας ότι κοιμάται και δεν εξεγείρεται όπως θα ήθελαν οι ίδιοι. Μετατρέποντας την προσωπική τους δίκαια απόγνωση σε σημαία «επανάστασης» κρίνουν και κατακρίνουν τον λαό μας. Προσπαθούν δε μέσα από τις δημόσιες επιθέσεις τους να τον «ξυπνήσουν» και να τον οδηγήσουν στον δρόμο της εξέγερσης και της ανατροπής.

Είναι απαίδευτοι και ανιστόρητοι!

Ο λαός μας είναι το κομμάτι εκείνο του Ελληνισμού το οποίο εξεγέρθηκε μέσα στις χιλιετίες περισσότερο από κάθε άλλον.
Από την εξέγερση των χαλκωρύχων στο Βουνί, στις επαναστάσεις του Ονήσιλου, του Ρε Αλέξη, του Γκιαούρ Ιμάμη μέχρι και την ΕΟΚΑο λαός μας έχει εξεγερθεί δεκάδες φορές εναντίον των πανίσχυρων ξένων και ντόπιων δυναστών του με ένα κοινό αποτέλεσμα σε όλη την ιστορική του πορεία.

Την προδοσία από την ηγεσία του!

Καμία μα καμία εξέγερση του λαού της Κύπρου δεν ευοδώθηκε και καμία δεν είχε το ποθητό αποτέλεσμα. Όλες μα όλες οι εξεγέρσεις και οι επαναστάσεις του λαού μας – εθνικές και κοινωνικές – πνίγηκαν στο αίμα ή/και εκτράπηκαν από τον στόχο τους με την συνδρομή των ηγετών τους ή της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Ο Ονήσιλος προδόθηκε από τον Στασάνωρα και ενώ κέρδιζε στην μάχη, η επανάσταση του Ρε Αλέξη ζωγραφίζεται με τα μελανότερα χρώματα από τον Λεόντιο Μαχαιρά, η μεγάλη παλλαϊκή επανάσταση του 1833 αναθεματίζεται από τον αρχιεπίσκοπο Πανάρετο. Η δε κορυφαία επανάσταση της ΕΟΚΑ προδίδεται από την ηγεσία της και καταλήγει στο κράτος-φέουδο των ημερών μας. 

Οι εξουσιαστές που μας κυβερνούν πιπιλούν συνεχώς το παραμύθι της «συλλογικής ευθύνης του εκάμαμεν τζι εμείς πολλά» σε βαθμό που κάθε πράξη αντίστασης του λαού μας έχει αμαυρωθεί συγκαλύπτοντας έτσι την προδοτική στάση της ηγεσίας του μέσα στους αιώνες.

Ο λαός μας που αντιστάθηκε με τα μαρτίνια στους πάνοπλους εισβολείς διδάσκεται την ιστορία του σαν μία ιστορία υποταγής και ραγιαδισμού για την οποία «φταίει», από όλους εκείνους που κρύφτηκαν στην ασφάλεια των μετόπισθεν και που δεν έβρισκαν τις μονάδες τους στα πεδία των μαχών.
Όταν λοιπόν επίδοξοι «διανοούμενοι, επαναστάτες και καθοδηγητές» υιοθετούν αυτή την προσέγγιση ορθά εισπράττουν την απαξίωση του λαού μας.

Ο λαός μας επιβίωσε πάνω στον ρότσο μας επειδή ορθά μέσα στους αιώνες υιοθέτησε τον Τσε Γκεβάρα προτού αυτός γεννηθεί. Η ιστορία μας είναι μία ιστορία «ιησουίτικης υπομονής και επιμονής» στην επιβίωση. Ο λαός μας είναι ένας λαός αντάρτης ο οποίος μέσα στις χιλιετίες επιβίωσε διότι ήξερε να σιωπά και να καταπίνει, ήξερε να «κρύφει για να περάσει» έως ότου είτε δεν άντεχε και τσακρούσε είτε έκρινε ότι οι ιστορικές συνθήκες ευνοούσαν την επανάσταση.

Σε όλες τις εξεγέρσεις του αντιμετώπισε τον χλευασμό και την επιθετικότητα της ντόπιας άρχουσας τάξης η οποία ουδέποτε δίστασε να καλέσει ξένες δυνάμεις για να σφάξει τους ανθρώπους μας. Από τους Πέρσες, στους Ιωαννίτες, στους Τούρκους η εξουσία της Κύπρου δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει «εγγυήτριες δυνάμεις» της δικής της εξουσίας εναντίον των ανθρώπων μας.

Ο λαός μας έπαθε και έμαθε όλα αυτά τα χρόνια. Και συνεχίζει να κάνει υπομονή ώσπου να μην μπορεί άλλο ή ώσπου να αναδυθούν μέσα του οι δυνάμεις εκείνες που θα του αποδείξουν ότι είναι σάρκα εκ της σαρκός του και αίμα εκ του αίματος του. Και οι οποίες θα πλημμυρίζουν από ένα απέραντο και αταλάντευτο αίσθημα αγάπης για τον λαό μας.

Είναι νωπές ακόμη οι μνήμες της εξέγερσης των αγανακτισμένων το 2011 στις οποίες ένα μικρό νησί έδωσε παρόμοιους αριθμούς στους δρόμους με τα «κίτρινα γιλέκα» στο Παρίσι. Η κοινωνική εξέγερση βαφτίστηκε «ακροδεξιά και πραξικοπηματική» από αυτούς που σήμερα μιλούν για «αντίσταση». Τα δακρυγόνα της αστυνομίας μας θύμισαν τότε που στέκει ο καθένας.
Η δε ειρηνική εξέγερση χιλιάδων εκπαιδευτικών το καλοκαίρι τελείωσε με την προδοσία και την υποταγή της ηγεσίας των συνδικαληστών που τώρα άρχισαν ξανά να ψελλίζουν λόγια αντίστασης στην υπουργική λαίλαπα.

Ο λαός μας ζει για να πολεμήσει μίαν άλλη μέρα. Είναι ενσάρκωση του Τσε πριν και μετά από τον Τσε.
Βιώνει τους πόθους του συλλογικούς και προσωπικούς λαθραία, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας διότι έμαθε ότι ο Έρωτας και η Ελευθερία Α-πα-γο-ρεύ-ο-νται! Και ορθά διαφυλάττει τα σώψυχα του από τους καννιβάλους που μας κυβερνούν – όλους τους καννιβάλους και όχι μόνον την παρούσα κυβέρνηση – και τους επίδοξους «φύρερ» του στην οδό της «επανάστασης». Έχει μπουχτίσει από υποκρισία και ψεύτικες υποσχέσεις.

Εάν δεν γίνει κατανοητή αυτή η ιστορική και ψυχική πραγματικότητα από όλους μας που ονειρευόμαστε ένα άλλο μέλλον δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Εάν δεν κατανοήσουμε ότι χρειάζεται οργάνωση και μακροχρόνια προσωπική και συλλογική δέσμευση στον Αγώνα ο λαός δεν πρόκειται να ακολουθήσει κανέναν. Είδε και έπαθε. Θα βρεθούν όμως με μαθηματική ακρίβεια στο παρόν ή/και στο μέλλον κάποιοι πιο άξιοι από εμάς που θα τον κινητοποιήσουν, όπως βρέθηκαν δεκάδες επώνυμοι και ανώνυμοι ήρωες και ηρωίδες στο πέρασμα των αιώνων.

Μόνον όσοι πλημμυρίζονται από ένα απέραντο αίσθημα Αγάπης…

Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com

Η Συμφωνία των Πρεσπών δεν διορθώνεται με πρόσθετα πρωτόκολλα!

Γράφει ο Γιώργος Ρωμανός*

Τις τελευταίες μέρες επικρατεί αναταραχή γύρω από την Συμφωνία των Πρεσπών, καθώς αυτή πεθαίνει αργά, βασανιστικά, με αφωνία της ελληνικής κυβέρνησης, ορυμαγδό δηλώσεων του κ. Ζάεφ και φανερές ενστάσεις του προέδρου Δημοκρατίας κ. Παυλόπουλου. Ο κ. Ζάεφ λίγα λεπτά μετά την υπογραφή, 12/6/2018, στις Πρέσπες δήλωσε σκέτο «Μακεδόνας», είπε πως μιλάει «μακεδονικά» και λίγο αργότερα προσφώνησε τον σκοπιανό στρατό σαν «μακεδονικό». Ακύρωσε έτσι το πνεύμα της Συμφωνίας, αλλά κάποιοι επέμεναν ότι «θα συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις».

Όμως, σε νέες δηλώσεις του από τη σκοπιανή Βουλή (κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ 3, 4/12/2013) είπε επί λέξει: «Μιλάτε για τους Μακεδόνες στην Ελλάδα με τόσο πάθος. Και είναι καλό να αναρωτηθούμε τι κάναμε γι’ αυτούς… επί 27 χρόνια… μας έχει καθηλώσει, (το πρόβλημα) έχουμε πλέον πιθανότητες να διδάσκεται η μακεδονική γλώσσα εκεί. Μέχρι τώρα απαγορευόταν. Ήταν ταμπού θέμα. Η ελληνική γλώσσα διδάσκεται ήδη εδώ. Τώρα πλέον έχουμε την ευκαιρία να τους βοηθήσουμε πραγματικά, να άρουμε τα εμπόδια».

Στις 6/12/2018, στο πανεπιστήμιο των Σκοπίων ο κ. Ζάεφ, είπε: «είμαστε ‘‘Μακεδόνες” και μιλάμε ‘‘μακεδονικά” και κανείς δεν θα μας αμφισβητήσει ξανά». «Βόρειοι Μακεδόνες δεν θα είστε ούτε εσείς ούτε τα παιδιά σας», προσθέτοντας πως δεν πρέπει να ανησυχεί κανείς για το θέμα της ταυτότητας, καθώς αναγνωρίζεται, στο πλαίσιο της Συμφωνίας με την Ελλάδα, η «μακεδονική» γλώσσα και ο αυτοπροσδιορισμός. «Η “μακεδονική” ταυτότητα και η “μακεδονική” γλώσσα προστατεύονται όσο ποτέ άλλοτε» συμπλήρωσε ο κ. Ζάεφ, και, ως προς το «Βόρεια Μακεδονία», ισχυρίστηκε πως «είναι απλά γεωγραφικός προσδιορισμός». Κατόπιν ο ίδιος ανέβασε το σχετικό βίντεο στον λογαριασμό του στο Facebook.

Έτσι ο κ. Ζάεφ ακύρωσε και το θεμελιώδες στη Συμφωνία των Πρεσπών που αφορά το όνομα, γιατί στο Άρθρο 1 προβλέπεται, ότι: «Το επίσημο όνομα του Δεύτερου Μέρους [δλδ. των Σκοπίων] θα είναι Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, τo οποίο θα είναι τo συνταγματικό όνομα του Δεύτερου Μέρους και θα χρησιμοποιείται erga omnes, όπως προβλέπεται στην παρούσα Συμφωνία. Το σύντομο όνομα του Δεύτερου Μέρους θα είναι Βόρεια Μακεδονία». ‘Βόρεια Μακεδονία’ ως όνομα και όχι ως γεωγραφικός προσδιορισμός. Το ίδιο προβλέπεται και στο Άρθρο 8: «…για όλες τις χρήσεις και για όλους τους σκοπούς, erga omnes». Παράλληλα, ακύρωσε και τον άλλον βασικό όρο, ο οποίος περιγράφεται στο Προοίμιο της Συμφωνίας και στο Άρθρο 6, όπου ρητά απαγορεύονται οι εμπρηστικές δηλώσεις, η προπαγάνδα, ο αλυτρωτισμός, κλπ.

Τώρα, κάποιοι παριστάνουν τους κατάπληκτους με τον ωμό σκοπιανό επεκτατισμό σε βάρος της χώρας μας. Αλλά γιατί δεν ξαναδιαβάζουν τα παραπάνω και πολλά ακόμη άρθρα που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα δια χειρός του κ. Κοτζιά στην καταστροφική για την Ελλάδα Συμφωνία και με την οποία ο κ. Ζάεφ καπάρωσε όνομα, εθνότητα και γλώσσα; Θυμίζω πως σε σειρά άλλων άρθρων της Συμφωνίας 6, 9, 13, 14, 15 κ.α. υπάρχουν βαρύτατες δουλείες για την Ελλάδα, σαν να νικήθηκε η χώρα μας σε πόλεμο από τα Σκόπια.

Θορυβημένος ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος έθεσε στον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ ζήτημα ερμηνείας, απαιτώντας πρόσθετο πρωτόκολλο, στη Συμφωνία των Πρεσπών, ώστε να διασφαλιστεί πως η Ελλάδα δεν αναγνώρισε “μακεδονικό έθνος” και ότι η γλώσσα των Σκοπιανών είναι σλαβική. Προειδοποιώντας, πως εάν δεν συμβεί αυτό η Συμφωνία δεν θα έρθει για κύρωση στην ελληνική Βουλή.

Ασφαλώς, ο Πρόεδρος κ. Παυλόπουλος, ως καθηγητής γνωρίζει ότι στις διεθνείς συνθήκες-συμφωνίες, βάσει της Σύμβασης της Βιέννης και της διεθνούς νομολογίας, και μόνο το ζήτημα της ασάφειας είναι θεμελιώδης λόγος ακύρωσής τους. Και η καταφανής ασάφεια δεν καλύπτεται με πρωτόκολλα-μπαλώματα. Ο Πρόεδρος από καιρό έχει διαφοροποιηθεί από την κυβέρνηση, στις 26 Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, αλλά και πιο πριν.

Ο κίνδυνος για την Ελλάδα

Ειδικά το Νοέμβριο, στην Κέρκυρα είπε: «…πρέπει να διασφαλιστεί ότι με την Συμφωνία πουθενά δεν κατοχυρώνεται ‘‘μακεδονική’’ εθνότητα και γλώσσα». Μετά τις τελευταίες δηλώσεις Ζάεφ, τόνισε: «η Ελλάδα δεν θα δεχθεί αυθαίρετες, αλυτρωτικές ερμηνείες της Συμφωνίας των Πρεσπών» και «μόνο αν διαπιστωθεί ότι η συνταγματική αναθεώρηση των Σκοπίων εμπεριέχει εγγυήσεις…». Άρα θέτει θέμα ελέγχου διαπίστωσης αλλαγών και απαίτησης εγγυήσεων. Αλλά αυτά, όπως προβλέπεται στη Συμφωνία (Άρθρο 1,ε) πρέπει να γίνουν και να κυρωθούν μέχρι το τέλος του 2018. Διότι μετά η Συμφωνία θα είναι άκυρη!

Μέσα σε όλα ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΣΥΡΙΖΑ κ. Ξυδάκης με δήλωση-βόμβα είπε: «είναι πιθανόν να σπάσει η Συμφωνία και να μην έρθει στη Βουλή». Ο κ. Τσίπρας, παραβλέποντας τις δηλώσεις στις 7/12/2018 του κυβερνητικού του εταίρου κ. Καμένου («έχει λήξει κάθε συζήτηση για επιβίωση της λεγόμενης Συμφωνίας των Πρεσπών»), ετοιμάζεται και αυτός να ρίξει στη λίμνη των Πρεσπών σαν σωσίβιο ένα πρόσθετο ερμηνευτικό πρωτόκολλο. Έτσι, ανέθεσε στον διπλωματικό σύμβουλό του κ. Καλπαδάκη να μεταβεί στον κ. Νίμιτς, στον ΟΗΕ. Αλλά τι ακριβώς θα ζητήσουν από τον κ. Ζάεφ; Μήπως να δηλώσει ότι δεν ομιλεί την ‘‘μακεδονική’’ γλώσσα, ή ότι δεν είναι ‘‘Μακεδόνας’’;

Αν ο κ. Ζάεφ τελειώσει, όπως παράνομα τελειώνει την αναθεώρηση του Συντάγματος των Σκοπίων κανένας δεν θα μπορεί να του πει να κυρώσει και ένα πρόσθετο πρωτόκολλο, που στην πράξη θα ακυρώνει τα θεμελιώδη πιστεύω των Σκοπιανών, για την «μακεδονική γλώσσα», και τη «μακεδονική εθνότητα». Με τον μαξιμαλισμό του δήθεν μετριοπαθούς κ. Ζάεφ, αν η Ελλάδα δεν καταγγείλει τη Συμφωνία χθες κινδυνεύει να εμπλακεί σε ένα νέο διεθνές παιχνίδι όπου οι ξένοι θα την κατηγορούν ως φταίχτη.

Έτσι η καρκινική για τη χώρα μας Συμφωνία θα μείνει στα χέρια του επόμενου πρωθυπουργού, ο οποίος καταφανώς σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις δεν θα είναι ο κ. Τσίπρας. Εάν η Συμφωνία δεν καταγγελθεί και δεν ακυρωθεί αμέσως, το θνησιγενές σώμα της, έτσι όπως σαπίζει μέρα με τη μέρα, θα δηλητηριάσει τον υδροφόρο ορίζοντα στις Πρέσπες και από εκεί την Ελλάδα ολόκληρη.

---

* Ο Γιώργος Ρωμανός είναι συγγραφέας, ιστορικός ερευνητής.