ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που να κυβερνά κι όχι να διαπραγματεύεται πώς θα κυβερνήσει!

Άρθρο του  Κώστα Βενετσάνου

Οι Γερμανοί πρώτα σου ζητάνε, το γεμιστήρα του όπλου σου, μετά, ψυχρά και ξερά το όπλο σου και τέλος σ’ αλυσσοδένουν!

Το άρθρο αυτό γράφεται προτού να γνωρίσουμε τί συμφωνήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας. Αρα είναι ανεπηρέαστο από τα γεγονότα. Γράφεται όμως με βάση τα μέχρι τούδε διαδραματισθέντα, κυρίως το τετράμηνο της κυβέρνησης Τσίπρα.

Τα δεδομένα που έχουμε στη διάθεσή μας είναι ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. “έχει ρίξει πολύ νερό στο κρασί της”. Εχει ξεχάσει πολλές από τις προγραμματικές της δεσμεύσεις, για τις οποίες και εξελέγη: Αναδιάρθρωση του χρέους και η αποπληρωμή του με ρήτρα ανάπτυξης, η κατάργηση των “μνημονίων” και των εφαρμοστικών νόμων, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, η 13η σύνταξη, ο βασικός μισθός των 751 €, έστω σε δύο φάσεις, 2015 -2016 κλπ.

Μα το σπουδαιότερο είναι “κάτι” που δεν λέγεται: Ο λαός εξέλεξε μια Βουλή και μια Κυβέρνηση, για να κυβερνήσουν με βάση τις δεσμεύσεις του Συντάγματος και των προεκλογικών και προγραμματικών τους δηλώσεων.

ΔΕΝ εξέλεξα μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να ορίσει το ύψος και τη διαβάθμιση του ΦΠΑ, που θεωρεί ενδεδειγμένο για τα δημοσιονομικά της χώρας.

ΔΕΝ εξέλεξα μια κυβέρνηση που θα διαπραγματεύεται “την περπατησιά της”.

Δεν εξέλεξα μια κυβέρνηση που θα περιφέρεται “ανά τας Ευρώπας” διαπραγματευόμενη “σκληρά” για το πώς θα κυβερνήσει. (Απο)πληρώνοντας και μη εισπράττοντας. Μια κυβέρνηση που αποστέλλει με “συνέπεια” τον κεφαλικό φόρο, την ικμάδα ενός αφυδατωμένου λαού, στο Μινόταυρο των δανειστών - τοκογλύφων, που παριστάνουν τους εταίρους, ενώ είναι οι ενάντιοι, και ΔΕΝ απαιτεί τα οφειλόμενα απ’ αυτούς, είτε ως συμβατικές υποχρεώσεις, είτε ως πραγματικές οφειλές. Φτάνει πια η προσχηματική έστω, επαιτεία ,... Μοναχή το δρόμο πήρες, εξανάρθες μοναχή / δεν είν’ εύκολες οι θύρες όταν η χρεία τες κουρταλή” (Διονύσιος Σολωμός).

ΔΕΝ εξέλεξα μια κυβέρνηση για να ‘ναι “μία από τα ίδια”, μ’ αυτές που έδιωξα!...

Φτάνει πια, πνίγομαι, ασφυκτιώ. Θέλω την αξιοπρέπειά μου· θέλω την ανεξαρτησία μου.

Και μη μου πει κανείς “τί να κάνουμε; Ανήκομεν εις την Ε.Ε.”, γιατί θα του απαντήσω με τα λόγια του Γάλλου Προέδρου Φρ. Ολλάντ: «Δεν θα μας πει η Επιτροπή τί θα κάνουμε», απορρίπτοντας κοφτά τις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για “μεταρρυθμίσεις”, ιδιαίτερα στις συντάξεις.

Κι αν είναι να ματώσω, ΝΑΙ! μα να ‘ναι για τα παιδιά μου, να ‘ναι για τ’ αδέρφια μου. Φτάνει πια το “σκοτσέζικο ντους”. Οριστική συμφέρουσα και δίκαιη συμφωνία ΤΩΡΑ! Συμφωνία ή ΡΗΞΗ.
  
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα " Η Εβδόμη Ανατ. Αττικής"