Η Τουρκία δεν κάνει πίσω σε αυτά που κατέχει στην Κύπρο και σε αυτά που επιδιώκει σε Κύπρο και Αιγαίο. Εμείς τι ακριβώς περιμένουμε;

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Οι συνομιλίες της Ελβετίας κατέληξαν άδοξα, όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο από τους  ρεαλιστές της υπόθεσης «Λύση του  Κυπριακού Προβλήματος». Άλλοι όμως  και αυτοί ήταν από τη μεριά των επισήμων Ελληνοκυπρίων διαπραγματευτών, πίστευαν ή έτρεφαν ελπίδες για μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού». Όμως και αυτοί, όπως και η Ελληνική κυβέρνηση, βρέθηκαν αντιμέτωποι με την οδυνηρή πραγματικότητα, που την ανέλυσε πολύ καθαρά ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας  Μεβλούτ   Τσαβούσογλου που δήλωσε: «Μηδέν εγγυήσεις, μηδέν στρατεύματα. Όλα είναι ένα όνειρο»

Και αυτές οι δηλώσεις δεν έγιναν κάπου στην Τουρκία ή κάπου αλλού, αλλά στον ίδιο τον τόπο, στον ίδιο το  χώρο των διαβουλεύσεων στο Κραν Μοντανά, για να μην πει  κανείς ότι δεν άκουσε ή ότι δεν   κατάλαβε. Τι ακριβώς όμως ήθελε να πει ακριβώς ο Τούρκος αξιωματούχος; Με αυτήν τη συγκεκριμένη φράση και με αυτά  τα σκοπευμένα λόγια, ήθελε να δώσει το περίγραμμα της αδιεξόδου των συνομιλιών, ή διαφορετικά τη σταθερή βούληση της Τουρκίας να μη χάσει απολύτως τίποτα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Από την άλλη πλευρά τώρα, την Ελληνική. Υπήρχε βάση συμβιβασμού; Αν ναι, τότε αυτή δεν πρέπει να περιελάμβανε τα ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ όπως είναι η αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από τη Βόρεια Κύπρο και το τέλος του καθεστώτος των εγγυήσεων που παρέχουν οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις(Βρετανία, Ελλάδα, Τουρκία), γιατί αυτό επιτρέπει ανάμειξη ξένων κρατών στα εσωτερικά της Κύπρου. Τι πάει να πει «βάση συζήτησης» με αυτονόητα; Και πάλι όμως,  ακόμη και με αυτά στο «τραπέζι»,  υπάρχει η σθεναρή   αντίδραση της Τουρκικής πλευράς .

Και παρά ταύτα, πως μπορεί τόσο η Κυπριακή κυβέρνηση, όσο  και η Ελληνική, να είχαν την τόσο σφαλερή εντύπωση ότι οι Τούρκοι  μπορεί και να δεχόντουσαν μία τέτοια βάση συζήτησης;

Από τη στιγμή που οι προθέσεις της Τουρκικής ηγεσίας είναι ξεκάθαρες, τόσο στο θέμα των εγγυήσεων όσο και σε αυτό των στρατευμάτων κατοχής, εύλογο είναι το ερώτημα; Με ποια ελπίδα η Ελληνοκυπριακή και η Ελληνική πλευρά αποδέχτηκαν αυτόν το νέο γύρο των διαβουλεύσεων; Τι νόμιζαν ή καλλίτερα σε τι ήλπιζαν ότι θα μπορούσαν να τα καταφέρουν;

Προφανώς αλλά όχι αποδεδειγμένο, φαίνεται ότι Ελλάδα και Κύπρος και ιδιαίτερα η Κυπριακή κυβέρνηση , «μπολιάστηκαν» από πιέσεις ή από γνωστές υποσχέσεις  ισχυρών ξένων  συμφερόντων, για μια δήθεν ευκαιρία λύσης του Κυπριακού και μάλιστα με πολύ γρήγορες και συνοπτικές διαβουλεύσεις. Και όλα αυτά, γιατί πολύ απλά βιάζονται τόσο ο ξένος παράγοντας όσο και τα μεγάλα πετρελαϊκά συμφέροντα,  για να μπορέσουν χωρίς εμπόδια να προχωρήσουν στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων.

Όλα τα άλλα περί «δίκαιης και βιώσιμης λύσης», ποτέ δεν ήταν στα σχέδια των μεγάλων ξένων και ντόπιων συμφερόντων. Εκείνο που επεδίωκαν και θα επιδιώκουν πάντοτε, θα είναι μία διευθέτηση που θα πέσει όμως στην πλάτη του πιο ανίσχυρου, που στην πραγματικότητα σήμερα είναι η Ελληνική και η Ελληνοκυπριακή πλευρά!

Αυτό δεν φαίνεται ότι το λαμβάνει σοβαρά η παραπάνω πλευρά, γιατί είναι πεπεισμένη ότι μόνο οι ξένοι θα μας σώσουν!! Δηλαδή; Όπως μας έσωσαν όλες τις φορές μέχρι σήμερα; Θα μας σώσουν αυτοί που παρακολουθούσαν και παρακολουθούν  την κατοχή της χώρας μας παραμένοντες  αδρανείς;  Μάλλον κάποιο λάθος θα έχει γίνει:

Στην Ελλάδα ας το καταλάβουν καλά οι κυβερνώντες και να μην έχουν αυταπάτες. Την Πατρίδα θα την  απελευθερώσουν οι ίδιοι οι Έλληνες από τους ξένους δανειστές και  έτσι θα αντιμετωπίσουν και τους τουρκικούς εκβιασμούς, με τις δικές τους δυνάμεις, τόσο του απλού λαού, όσο  και των Ενόπλων Δυνάμεων, με μία μόνο προϋπόθεση. Να έχουν αναδείξει τη δική τους Πατριωτική Δημοκρατική Εξουσία.