Κοινότοποι, τετριμμένοι, βαρετοί, αλλά εξόχως σταθεροί και μονίμως επαναλαμβανόμενοι. Οι συνήθεις απολογισμοί, αναστοχασμοί και ανασκοπήσεις σημαδεύουν το κατώφλι του νέου χρόνου και περιγράφουν με ακρίβεια τον τίτλο της χρονιάς που φεύγει. Το 2011 θα μπορούσε επίσημα να αναγορευτεί σε έτος ατομικής ματαίωσης, αποτυχίας και ήττας.
Εξίσου άνετα θα χαρακτηριζόταν ως χρονιά κοινωνικής ερείπωσης, οργής και κατάθλιψης.
Παραστατικά, επίσης, θα μπορούσε να καταγραφεί ως δωδεκάμηνο πολιτικής φθοράς, ακινησίας, απαξίωσης.
Οπως, όμως, και να ονομαστεί, η ίδια θα παραμείνει αποτυπωμένη στα καλεντάρια της Ιστορίας με μουντά χρώματα. Για την Ευρώπη ήταν μια ατροφική χρονιά κλονισμού του αιτήματος για συμμετρία, συνοχή, βιωσιμότητα. Για την Ελλάδα το ζοφερό έτος βουλιάγματος στον βάλτο των έκτακτων αναγκών της. Το χειρότερο για τη χώρα είναι πως παραμένει ασάλευτη σε συνθήκες τριτοκοσμικής ασφυξίας.
Είναι βαριά η κληρονομιά που κληροδοτεί στους πολίτες το 2011. Το δημοσιονομικό έλλειμμα θα είναι και πάλι διψήφιο. Η φοροδιαφυγή ενισχύεται από την παραλυσία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών. Οι δήθεν επείγουσες μεταρρυθμίσεις και το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων παραμένουν σε τέλμα.
Το πλήρες άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων παραπέμπεται αενάως στις ελληνικές καλένδες. Οι περικοπές των θέσεων εργασίας με το αποκαρδιωτικό τέχνασμα της εφεδρείας αποδεικνύονται φιάσκο. Ο μετέωρος εκσυγχρονισμός της στρεβλής και αναποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης καθώς και του συστήματος υγείας τροφοδοτεί φαινόμενα διάλυσης.
Τα τείχη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας συνεχίζουν να ορθώνονται εμποδίζοντας τη διερεύνηση ευκαιριών στο επιχειρείν.
Δυστυχώς, τα παγιωμένα απομεινάρια και της περασμένης χρονιάς δεν προδικάζουν ένα επίπονο αλλά δημιουργικό αύριο. Αντίθετα, προμηνύουν ατόφια απάνθρωπη λιτότητα και νέες σκληρές θυσίες.
Με πιο πετσοκομμένους μισθούς, τεμαχισμένες συντάξεις, ακρωτηριασμένη κοινωνική προστασία, τυφλές και άδικες φορολογικές αφαιμάξεις, ισοπεδωμένα δικαιώματα.
Υπό την έλλειψη και ελάχιστων προσδοκιών, δίχως χαραμάδα ελπίδας, η χρονιά που φεύγει ίσως θα έπρεπε να ανακηρυχθεί σε έτος του Λουκάνικου. Από το όνομα εκείνου του συμπαθούς αδέσποτου μούργου των διαδηλώσεων, που τα διεθνή ΜΜΕ αναγόρευσαν σε σύμβολο αντίστασης κατά των δυσβάστακτων μέτρων που επέβαλε η τρόικα.
Ετσι κι αλλιώς, ο θρυλικός πλέον σκύλος μοιάζει να αντιπροσωπεύει πλήρως χιλιάδες Ελληνες, οι ζωές των οποίων ανατράπηκαν μένοντας ξαφνικά και αδικαιολόγητα χωρίς αφεντικό, άστεγοι ή πεινασμένοι στον δρόμο. Και, όπως αυτός, θέλουν να επιβιώσουν αποφεύγοντας τις φόλες.
http://img.protothema.gr/A6C8E3CA9FE6C5859A4D6ECF416C5C89.jpg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου