ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ -Ο «έντιμος συμβιβασμός» σκοντάφτει στους αντάρτες –

 Πονοκέφαλος για Τσίπρα οι συνιστώσες

Του Ηλία Μπενέκου
Την ώρα που ο Αλ. Τσίπρας αναζητά έναν «έντιμο συμβιβασμό» με τους εταίρους σε Βρυξέλλες και Βερολίνο, έχοντας απέναντί του την καχυποψία των δανειστών και με τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας να στερεύουν επικίνδυνα, ένα άλλο εξίσου επικίνδυνο μέτωπο, αυτό των εσωκομματικών διαφωνιών και των διαφορετικών απόψεων, φαίνεται ότι δυσκολεύει κάθε κίνησή του, δυναμιτίζοντας τις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης.

Η πολυγλωσσία και οι εσωκομματικοί αντάρτες μπορεί να αποτελούσαν πικάντικο θέμα της εγχώριας πολιτικής ατζέντας όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, αλλά αποδεικνύεται μείζον ζήτημα, όταν δυσχεραίνει τη διαπραγμάτευση, επιδιώκοντας να θέσει την ηγεσία σε ομηρεία, αφού γνωρίζει ότι δύσκολα μπορεί να περάσει από το Κοινοβούλιο οποιαδήποτε συμφωνία δεν «ικανοποιεί» τις «επαναστατικές» διαθέσεις αρκετών στελεχών του κόμματος.

ΑΠΕΦΥΓΕ ΤΗ ΒΟΥΛΗ
Το γεγονός ότι Αλ. Τσίπρας απέφυγε να φέρει στη Βουλή ακόμη και την «ασαφή» συμφωνία του Φλεβάρη, φοβούμενος τις αντιδράσεις, είναι ενδεικτικό για το πρόβλημα που θα ανακύψει, όταν θα πρέπει να ψηφιστούν αντιλαϊκά μέτρα από τους βουλευτές.

Αν και οι τάσεις αλλά και οι διαφωνούντες εντός ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστοί εδώ και καιρό, ωστόσο αποκτά ενδιαφέρον το πώς αυτές οι φωνές ενισχύονται καθώς η διαπραγμάτευση μπαίνει σε «βαθιά νερά» φέροντας στην επιφάνεια, είτε τις τελείως διαφορετικές προσεγγίσεις απέναντι στην Ευρώπη -που τεχνηέντως είχαν κρυφτεί κάτω από το χαλί ενόψει εκλογών- είτε τις προσωπικές φιλοδοξίες ή πικρίες στελεχών, που επιθυμούσαν διαφορετικό ρόλο για τον εαυτό τους.

ΣΚΛΗΡΗ ΣΤΑΣΗ  

Η Αριστερή Πλατφόρμα του Π. Λαφαζάνη, η κυρίαρχη εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει καταστήσει σαφές εδώ και καιρό ότι δεν προτίθεται να συναινέσει σε υπαναχωρήσεις από όσα εξαγγέλθηκαν προεκλογικά. Η ρητορική των στελεχών της Πλατφόρμας όμως τα τελευταία 24ωρα -οπότε και ενισχύθηκαν οι πιέσεις των δανειστών- μέσα από την ιστοσελίδα iskra, είναι ενδεικτική της σκληρής στάσης που προκρίνουν. 

 Κάνοντας λόγο για «ευρωδικτατορία», που πνίγει τη χώρα και τον ελληνικό λαό, καταγγέλλουν εκβιαστικό σχέδιο για να επιβληθεί οικονομική ασφυξία στην Ελλάδα και να υποχρεωθεί σε άτακτη υποχώρηση η κυβέρνηση, αθετώντας πλήρως το ριζοσπαστικό της πρόγραμμα. Καλούν μάλιστα το λαό «να αντιδράσει αγωνιστικά».

Με ακόμη πιο… προωθημένες θέσεις η εφημερίδα «Εργατική Αριστερά», όργανο της συνιστώσας «Διεθνιστική Εργατική Αριστερά», χαρακτήριζε αναπόφευκτες τις μονομερείς ενέργειες και τη ρήξη, καλώντας την κυβέρνηση σε στάση πληρωμών, ελληνικό «κανόνι» στην Ευρωζώνη και επιλογή νομίσματος, ενώ πρότεινε δέσμευση καταθέσεων, πλαφόν στις αναλήψεις από τα ΑΤΜ και διαδικασία εκκαθάρισης των ελληνικών τραπεζών, όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο!

Στις φωνές που κινούνται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου βέβαια, καταγράφεται πάντα και ο οικονομολόγος Κ. Λαπαβίτσας. Οι απόψεις του περί επιστροφής στο εθνικό νόμισμα είναι γνωστές, όμως αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα όταν επανέρχονται και μάλιστα τη στιγμή που σε όλη την Ευρώπη το σενάριο του Grexit θεωρείται πιθανό.

Σίγουρα δεν είδαν με καλό μάτι στο Μαξίμου τις τελευταίες μέρες, τις απανωτές συνεντεύξεις του οικονομολόγου στις οποίες ξεκαθάριζε ότι «η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ τελείωσε», επισημαίνοντας την ανάγκη δημιουργίας ενός πλάνου για την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ με ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων! 

Την «αναγκαιότητα» ύπαρξης σχεδίου για έξοδο από το ευρώ, «καλοβλέπουν» και άλλοι βουλευτές, όπως η Ρ. Μακρή, η οποία μάλιστα έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει νέα μέτρα. Και ενώ οι συνιστώσες «σφάζονται» αναζητώντας ρόλο και λόγο, και διαφορετικές ιδεολογίες συγκρούονται, κορυφαία στελέχη με τη στάση και τις δηλώσεις τους έρχονται να φέρουν σε ακόμη δυσκολότερη θέση την ηγεσία.

Ο Αλ. Μητρόπουλος, που δεν έχει κρύψει τις διαφωνίες του για τους χειρισμούς της ομάδας διαπραγμάτευσης και τη συμφωνία του Φλεβάρη, πλέον όχι μόνο ασκεί κριτική, αλλά φροντίζει να λάβει «αποστάσεις ασφαλείας», για… παν ενδεχόμενο. «Ή πρέπει να απεγκλωβιστούμε από αυτή τη συμφωνία ή πρέπει να ζητήσουμε να ερμηνευτούν τα επιμέρους ζητήματα», δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Βουλής, ενώ κάλεσε την κυβέρνηση να μη φέρει στη Βουλή συμφωνία με νέα μέτρα για να μην αποκτήσει τυπικό κύρος νόμου. 

Αν και πολλοί αποδίδουν τις διαφοροποιήσεις του κ. Μητρόπουλου και σε προσωπική δυσαρέσκεια, καθώς δεν «αξιοποιήθηκε» σε κάποιο κυβερνητικό πόστο, ωστόσο οι αντιρρήσεις που εκφράζει αποτελούν σίγουρα «πονοκέφαλο» για το Μαξίμου, καθώς πρόκειται για πρωτοκλασάτο στέλεχος, που μπορεί να επηρεάσει.

Ζ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ  

Τυπολατρία ή αρχηγικές διαθέσεις;

Μεγαλύτερο είναι βέβαια το πρόβλημα με την περίπτωση της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Αν και πολλοί θεώρησαν ότι ο θεσμικός της ρόλος, θα περιόριζε τις «πρωτοβουλίες» της, ωστόσο η πρόεδρος της Βουλής, όχι μόνο ακολουθεί προσωπική γραμμή σε σημαντικά ζητήματα, αλλά δημιουργεί διαρκή προβλήματα στην κυβέρνηση. 

Η απόφασή της να προχωρήσει σε ονομαστική ψηφοφορία στο νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση -μετά από αίτημα των βουλευτών της Χρυσής Αυγής- όχι μόνο «ξάφνιασε» τους κυβερνητικούς βουλευτές που βρέθηκαν να απολογούνται για τις σχέσεις με το ναζιστικό μόρφωμα, αλλά κινδύνευσε να «τινάξει» στον αέρα τη συναίνεση που καταγραφόταν με την αντιπολίτευση και η οποία θα αποτελούσε «ισχυρό όπλο» για τον Αλ. Τσίπρα στις διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους.

Ακόμη εμφανέστερη ήταν όμως η διαφοροποίηση της κυρίας Κωνσταντοπούλου στην ανακοίνωση σύστασης επιτροπής για το λογιστικό έλεγχο του χρέους, μία «προσωπική απόφαση», η οποία μάλιστα κινείται σε τελείως διαφορετικό σκεπτικό από τις κυβερνητικές επιλογές, αφού αφενός στοχεύει στη διαγραφή και όχι στη αναδιάρθρωση του χρέους, ενώ βάζει στο στόχαστρο και συμβάσεις της περιόδου διακυβέρνησης Καραμανλή, την οποία αφήνει εκτός, η εξεταστική που ανακοίνωσε ο Αλ. Τσίπρας. 

Κατόπιν αυτών, δεν είναι λίγοι πλέον εκείνοι στην κυβέρνηση, που προβληματίζονται σοβαρά, αν η στάση της κ. Κωνσταντοπούλου οφείλεται αποκλειστικά στην «τυπολατρία» και την επιθυμία της να εφαρμόσει κατά γράμμα τις προβλέψεις των κανονισμών, ή υποκρύπτει ακόμη και αρχηγικές διαθέσεις.