Συναγωνιστές και φίλοι
Όσοι από μας βρεθήκαμε την Κυριακή στο Σύνταγμα ζήσαμε μια απίστευτη κατάσταση. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου μαζεύθηκαν εκεί για να διαμαρτυρηθούν για τη δανειακή σύμβαση που, κατά την πλειοψηφία πλέον της κοινής γνώμης, ξεπουλάει τη χώρα μας και τα δικαιώματά μας. (Ο συνολικός κόσμος που κατέβηκε να διαδηλώσει φτάνει κατά μαρτυρίες σε εκατοντάδες χιλιάδες).Και ξαφνικά ξεσπάσαν πάλι συγκρούσεις (δεν ξέρω πως γιατί δεν ήμουν μπροστά, σύμφωνα με μαρτυρίες τα ΜΑΤ άρχισαν να επιτίθενται χωρίς λόγο). Κατόπιν, τα ΜΑΤ προσπάθησαν (και πάλι) να διώξουν τον κόσμο και να "καθαρίσουν" την πλατεία. Μέχρι εδώ τίποτα ασυνήθιστο.
Αυτό όμως που δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο ήταν το επίπεδο της αντίδρασης του κόσμου. Επί σχεδόν πέντε ώρες, χιλιάδες πολίτες πάλευαν με τα ΜΑΤ με κάθε δυνατό τρόπο (με πέτρες, ξύλα και ό,τι άλλα αντικείμενα έβρισκαν) ενώ ταυτόχρονα προσπαθούσαν να αντισταθούν στα χιλιάδες χημικά που έριχναν τα ΜΑΤ. Ταυτόχρονα, χιλιάδες πολίτες που ήθελαν να διαδηλώσουν ειρηνικά προσπαθούσαν να κρατηθούν στην πάνω πλατεία, παρά τη συνεχή πτώση των χημικών που έκαναν σχεδόν αδύνατο το να αναπνεύσει κανεις. Για πρώτη φορά προσωπικά είδα τόσο κόσμο να παλεύει, και τόσο αποφασισμένα. Για πρώτη φορά είδα τα ΜΑΤ να "πατάνε" τόσες φορές την πλατεία και τον κόσμο να τους διώχνει με κύριο όπλο την αποφασιστικότητά του.
Για πρώτη φορά είδα τα ΜΑΤ να εγκλωβίζονται για τόσες ώρες και να μην μπορούνε να κινηθούν. Για πρώτη φορά είδα τόσο πολύ κόσμο, όλων των κατηγοριών (από αναρχικούς και αριστερούς ως πατριώτες με ελληνικές σημαίες και απλό, ανένταχτο κόσμο) να παλεύουν δίπλα- δίπλα για ώρες απόλυτα ενωμένοι παρά το ότι πολλοί από αυτούς διατηρούσαν τα πανώ τους και τις σημαίες τους. Και για πρώτη φορά τα όρια μεταξύ του κόσμου που πάλευε δυναμικά και του κόσμου που ήθελε απλά να διαδηλώσει ήταν τόσο δυσδιάκριτα.
(Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι στο σταθμό Ά Βοηθειών της πλατείας συντάγματος που περιέθαλπτε τραυματίες ήρθαν την Κυριακή, εν μέσω αποπνικτικής ατμόσφαιρας και χημικών, τόσο εθελοντές γιατροί του κινήματος νέων ιατρών, καθώς και άλλοι γιατροί αλλά και νοσηλευτές, φαρμακοποιοί, διασώστες κλπ, αλλά και ο ίδιος ο πρόεδρος του ΙΣΑ (Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών), που παρέμεινε για αρκετή ώρα, επικοινωνόντας με όποιο ραδιο-ή τηλεοπτικό σταθμό έβρισκε, μεταδίδοντας την κατάσταση και ζητώντανς εφόδια για το σταθμό μας).
Στο τέλος βέβαια τα ΜΑΤ κατόρθωσαν να αδειάσουν την πλατεία μετά από μια συντονισμένη επίθεση με ασφυξιογόνα που κόντεψε να μας αφήσει στον τόπο. Το επίπεδο της αντίστασης του κόσμου, όμως, και ιδίως του απλού κόσμου, (καθώς και το γεγονός ότι οι σκηνές αυτές επαναλείφθηκαν λίγο πολύ σε όλο το κέντρο της Αθήνας, με μαζικές διαδηλώσεις και μαζική αντίσταση από την Ομόνοια μέχρι το Ζάπειο) κατέδειξε αυτό που είναι πασίγνωστο πια σε όλη την κοινωνία, παρά την τεράστια προσπάθεια που καταβάλλουν τα περισσότερα πανεθνικά ΜΜΕ: Το ότι αυτή η σύμβαση αυτή, παρά το ότι υπερψηφίστηκε από σχεδόν 200 προδότες (ή στην καλύτερη περίπτωση υποταγμένους ανθρώπους, απόλυτα ανίκανους να ανταποκριθούν στην αποστολή τους σαν εκφραστές του ελληνικού λαού), στερείται πλέον κάθε δημοκρατικής νομιμοποίησης, όπως και αυτοί που την υπερασπίζονται με μια σειρά από ψέματα και με μια γκεμπελικού επιπέδου προπαγάνδα (βλ Βενιζέλο αλλά και Παπαδήμο)
Όλα αυτά τα λέω γιατί δυστυχώς τα επίσημα ΜΜΕ (τα περισσότερα) δεν αναφέρουν ούτε το πλήθος του κόσμου που συγκεντρώθηκε για να διαμαρτυρηθεί, ούτε την απροκάλλυπτη συνεχιζόμενη επίθεση των ΜΑΤ με συνεχή ρίψη χημικών- ασφυξιογόνων (πόσο δημοκρατικό ήταν αυτό;), ούτε τη μαζική αντίσταση του κόσμου, και ιδίως του ανένταχτου. Η επίσημη προπαγάνδα αναφέρεται μόνο στα επεισόδια και στις καταστροφές που έγιναν. Για αυτό και εγώ θεώρησα ότι η ενημέρωση αυτή ήταν απαραίτητη, παρόλο που η πλειοψηφία όσων τα διαβάσουν αυτά ήδη τα ξέρουν.
Φυσικά, από τη χθεσινή ημέρα βγαίνουν και κάποια άλλα μυνήματα. Αυτό που είδαμε χθες, ήταν ότι σε πολλές ποερπτώσεις η οργή του κόσμου ήταν ανεξέλεγκτη. Αυτό που μπορεί να είναι κατανοητό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται. Σε καμιά περίπτωση λοιπόν δεν δικαιολογούνται οι καταστροφές που συνέβησαν σε όλη την Αθήνα, οι εμπρησμοί δημόσιων και ιστορικών κτιρίων και κάθε λογής καταστημάτων ή γενικά η όποιαδήποτε άλλη αναίτια καταστροφή. Αυτό ευτυχώς δεν έγινε στο Σύνταγμα (όπου ο κόσμος ασχολήθηκε μόνο με τα ΜΑΤ και με τίποτε άλλο, εκτός από ένα τραπεζικό κατάστημα), προφανώς όμως όχι και στην υπόλοιπη Αθήνα. Το γεγονός επιδεινώνουν οι αναφορές ότι μετά τις καταστροφές καταστημάτων επακολουθούσε πλιάτσικο! Δεν ξέρω ποιοι συμμετείχαν στις πράξεις αυτές ούτε τι πολιτική τοποθέτηση είχαν (κατά πάσα πιθανότητα δεν είχαν καμία), αλλά ξέρω ότι όσοι θέλουμε μια καλύτερη κοινωνία θα πρέπει να τους απομονώσουμε κάποια στιγμή.
Αυτό, πάντως, που πρέπει να μας μείνει, είναι ότι παρά το ότι ψηφίστηκε χθες η δανειακή σύμβαση (πράγμα που ήταν αναμενόμενο, παρά το ότι μια χούφτα βουλευτών απ' την τρικομματική διέσωσαν ευτυχώς ψύγματα από την αξιοπρέπειά τους) ο λαός έδειξε τη δύναμή του. Αυτό που μένει να δούμε τώρα είναι το αν τα χθεσινά γεγονότα θα οδηγήσουν πάλι σε κατάθλιψη ή θα αποτελέσουν εφαλτήριο για νέους αγώνες. Με άλλα λόγια, αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι είναι ότι ο αγώνας συνεχίζεται.
Άμπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου