Έχοντας συνειδητοποιήσει εν καιρώ κρίσης το ξεκάθαρο μήνυμα
''κανένας μόνος του, όλοι μαζί θα
επιβιώσουμε'' 
πάρθηκε η απόφαση απο τον Τομέα Σαρωνικού να οργανωθεί το Χαριστικό και Ανταλλακτικό μας παζάρι στο Πνευματικό Κέντρο Κορωπίου, όπως και έγινε.


Η ανταπόκριση της εκεί κοινωνίας πραγματικά μας χαροποίησε, όχι μόνο επειδή μπόρεσε να καλύψει κάποιες ανάγκες της σχετικά με ένδυση,υπόδηση και άλλων ειδών..σπιτιού, αλλά και πάνω σε πολιτικό επίπεδο συζήτησης που έγινε με αρκετούς (οσο αυτό ήτανε δυνατόν), οι οποίοι γνώριζαν τον Δ.Καζάκη απο τα λεγόμενά του που κατα καιρούς τον άκουσαν σε κάποια ΜΜΕ, και μας έδειξαν την αποδοχή τους.


Το μοίρασμα αφυπνιστικού υλικού δεν βρήκε κλειστές τις πόρτες του κόσμου και κανενός είδους καψυποψίας δεν έπεσε στην αντίληψή μας για τον χώρο του Ε.ΠΑ.Μ, απο όπου και προερχότανε.. το στήσιμο του Παζαριού.


Στο βιβλίο των εντυπώσεων όπου είχε τοποθετηθεί στο χώρο υποδοχής, καταγράφτηκαν λόγια ευχαριστήρια και σκέψεις απο τις οποίες κάποιος μπορεί να διακρίνει τη δίψα του κόσμου για Αλληλεγγύη και την προτροπή του προς εμάς να συνεχίσουμε... να του την προσφέρουμε.......


Για εμας ενα είναι σίγουρο οτι.
Θα κάνουμε τα πάντα ώστε να αποκατασταθει η έννοια της λέξης ''Αλληλεγγύη''  η οποία δεν εμπεριέχει την κοινή φιλανθρωπία όπως θέλουν να την περάσουν στην συνείδηση του κόσμου...προκειμένου να αποδέχεται την εξαθλίωση και το κουράγιο να αντέξει κι άλλα δεινά..που του ετοιμάζουν....!

 
Το καθαρό και πολιτικό μήνυμα μέσω της αλληλεγγύης πρέπει να αποκατασταθεί.
                                      
 Η αλληλεγγύη δεν μπορεί να είναι φιλανθρωπία. Δεν έχει αυτό το νόημα.
 
Η πραγματική αλληλεγγύη που ήδη αναπτύσσεται και που πρέπει να εξαπλωθεί είναι αναπόσπαστο κομμάτι κάθε κινήματος ανατροπής.
 
 Η πραγματική αλληλεγγύη, η πολιτική αλληλεγγύη, ορίζεται και από την αυτοοργάνωση των εγχειρημάτων, την δημοκρατία των διαδικασιών, την ισότητα των μελών, την ανυπαρξία των διακρίσεων.
 
Και για να γίνει λίγο πιο κατανοητό, όταν κάποιος μιλά για αλληλεγγύη,  δεν μιλά μόνο για συσσίτιο, αλλά και  για την προσπάθεια αυτοοργάνωσης της κοινωνίας σε αντίθεση με την απάθεια που προβάλλεται από παντού, της δυνατότητας της να λειτουργεί και να δρα συλλογικά σε αντίθεση με τον ατομισμό που θέλουν να κυριαρχεί  στην εποχής μας.

Δηλαδή, σκοπός δεν είναι  η βοήθεια των αδυνάτων και μόνο, αλλά η οργάνωσητης κοινωνίας ώστε να αποκρούσει αρχικά τις συνέπειες της κρίσης, ενώταυτόχρονα μέσα από αυτές τις διαδικασίες να μπούνε ζητήματα άμεσης δημοκρατίας, ισότητας και συλλογικότητας σαν βάσεις για οποιονδήποτε ανατρεπτικό αγώνα αλλά και ως προτάγματα για το μέλλον.
Μυλωνακη Εφη