Τα πλοκάμια της Παγκοσμιοποίησης και η Αντίσταση των Κρατών

Δημήτρης Κυπριώτης

Οι πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, τουλάχιστον στην ευρωπαϊκή  ήπειρο, υλοποιούνται από την ΕΕ και την Ευρωζώνη. Πολλές βασικές αρμοδιότητες των κυβερνήσεων έχουν, βάσει των ευρωπαϊκών συνθηκών, εκχωρηθεί στην Κομισιόν και στην αδιαφανή γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ενώ η νομισματική ανεξαρτησία έχει παραχωρηθεί στην ΕΚΤ.

Ο πρώην πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μανουέλ Μπαρόζο σε ομιλία του το 2014 είχε πει. « Η ΕΕ είναι ένα εργαστήρι της παγκοσμιοποίησης». Η Ελλάδα , ιδιαίτερα από το 2010, έγινε ένα από τα πειραματόζωα στο εργαστήρι.

Το 1992 υπογράφηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ , που θεσμοθετεί τις αρχές της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη και εισάγει τις διαδικασίες υιοθέτησης του ενιαίου νομίσματος , του ευρώ που τέθηκε σε κυκλοφορία το 2002. Μέσα από τις  μετέπειτα συνθήκες , τις οδηγίες και τους κανονισμούς της ΕΕ, η παγκοσμιοποίηση συμβολαιοποιήθηκε , έγινε το σημερινό ευρωπαϊκό κεκτημένο

.

Η ιδέα της δημιουργίας μιας ενωμένης Ευρώπης πάνω από εθνικούς διαχωρισμούς , ώστε οι λαοί της να είναι εύκολα ελεγχόμενοι από μια οικονομική και πνευματική ελίτ,  έχει υποστηριχθεί από διάφορους διανοητές. Ένας από αυτούς είναι ο Ριχάρδος Κουντεχόβε Καλλέργης προς τιμήν  του οποίου το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έχει θεσπίσει ειδικό βραβείο που απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε προσωπικότητες που συμβάλουν στη δημιουργία της υπερεθνικής Ευρώπης. Αξίζουν να σημειωθούν για τον Καλλέργη τα εξής:

Η οικογένειά του είχε ελληνικές ρίζες από την Κρήτη, γεννήθηκε από πατέρα Αυστριακό και μητέρα Γιαπωνέζα, Το 1923 εξέδωσε το βιβλίο Πανευρώπη και 1925 τον  Πρακτικό Ιδεαλισμό , ενώ αργότερα ίδρυσε στη Βιέννη το «Κίνημα Πανευρώπη» που απέκτησε πυρήνες αποτελούμενες από άτομα της τότε άρχουσας τάξης σε διάφορες χώρες. Μεταξύ άλλων ο Καλλέργης οραματιζόταν ότι στις ΗΠΑ της Ευρώπης , οι κάτοικοί της δε θα ήταν οι παλιοί λαοί της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά μια φυλή μιγάδων που θα προερχόταν από επιμιξία λευκών, νέγρων και Ασιατών!

Και όμως σε αυτόν το «διανοούμενο» που λίγο πολύ προέβλεψε στην ουσία αυτά που η πρόσφατη υπογραφείσα Συνθήκη Μετανάστευσης προβλέπει, η ΕΕ προ χρόνων πολλών αποφάσισε τη θέσπιση του ειδικού βραβείου, όπως αναφέρθηκε, με το οποίο έχουν τιμηθεί μεταξύ άλλων και, η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπάι και ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Να λοιπόν που τα Ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων φαίνεται ότι έχουν ασπαστεί και αφανώς υλοποιούν τα οράματα του Καλλέργη!

Ναι, αλλά μπροστά στην κατάσταση αυτή και στον αγώνα δρόμου που γίνεται για την εξάπλωση και των τριών πυλώνων της Παγκοσμιοποίησης (Ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, Ελεύθερη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών, Ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων), ώστε να επέλθει η πλήρης «χυλοποίηση των κρατών-εθνών» και  τελικά ανενόχλητα ο κόσμος να δεχτεί και την Παγκόσμια Διακυβέρνηση, δίδονται αντίστοιχες μάχες για την  αποτυχία του διεστραμμένου αυτού σχεδίου, παρά τις πιέσεις που δέχονται οι λαοί και σε ορισμένες περιπτώσεις και οι κυβερνήσεις τους.

Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφέρουμε:  το πολιτικό πραξικόπημα που εκτυλίχθηκε απροκάλυπτα στην πατρίδα μας το 2015 που ανέστρεψε το δημοψήφισμα του Ιουλίου και πως το «ΟΧΙ» έγινε «ΝΑΙ» με το ζόρι. Στην Ιταλία οι πιέσεις που υφίσταται η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό της. Παρακολουθήστε το τι αγώνας γίνεται   με το Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι άθλιοι καταπιεστές έχουν φτάσει στο σημείο  να μαγειρεύουν κι άλλο δημοψήφισμα, «μέχρι που να τους βγει» αυτό που θέλουν. Δείτε τον αγώνα στη Γαλλία με τα» Κίτρινα Γιλέκα» που ξεκίνησε σαν μια διαμαρτυρία εργαζομένων και εξελίσσεται σε Κίνημα Ανατροπής. Ακόμα και σε αυτήν την Μητρόπολη του Καπιταλισμού τις ΗΠΑ, παρακολουθούμε έναν αγώνα του Προέδρου Τραμπ εναντίον  του κατεστημένου, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, που βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία ενωμένοι μπροστά στην επικράτηση της Παγκοσμιοποίησης.

Όλα τα παραπάνω δείχνουν, αφενός μεν την αποτυχία αυτής της συγκεκριμένης ΕΕ που θέλησαν γραφειοκράτες να επιβάλλουν ερήμην των λαών της, με αποτέλεσμα  τη μεγάλη αντίσταση των  λαών και αφετέρου το σκληρό πρόσωπο αυτών των ελίτ που πολεμάει λυσσαλέα για την επικράτηση της Ν.Τ.Π. σε όλον τον Πλανήτη. Τίποτα δεν έχει κριθεί, ο αγώνας των λαών είναι η μόνη διέξοδος που μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω.  Είναι φανερό ότι οι λαοί δεν μπορούν να κυβερνηθούν  από τα πάνω με αυτούς τους τρόπους και οι εξουσίες των από πάνω, δεν μπορούν να βρουν διέξοδο και να κυβερνήσουν τους από κάτω.

Πηγές: «Στρατηγικές Επιλογές  Επιβίωσης του Ελληνισμού»

              Εφημερίδα: « Εβδόμη των Νοτίων Προαστίων»