Θεωρείες συνωμοσίας. Να όμως τώρα που επαληθεύονται!

Δημήτρης Κυπριώτης

Υπάρχει ακόμη αρκετός κόσμος που πιστεύει ότι, όλα όσα γίνονται είναι αποτέλεσμα  μόνο κάποιας  συνωμοσίας. Δηλαδή οι άνθρωποι αυτοί είναι ένθερμοι οπαδοί   της θεωρίας, πως τίποτα δεν περνάει από το χέρι μας και ότι όλα κινούνται κεντρικά από μια «χούφτα»  ανθρώπους,  που μαζεύονται  σε κάποιο χώρο  και εκεί κανονίζουν τα πάντα. Όσοι όμως δεν ασπαζόμαστε αυτές ή άλλες παρόμοιες θεωρίες, συζητάμε για αυτά τα περίεργα και γελάμε μαζί τους.

Τη στιγμή όμως  που ειρωνευόμαστε αυτές τις θεωρίες, ταυτόχρονα μετράμε και ξαναμετράμε, το  πόσοι άνθρωποι μπορεί να εμπλέκονται σε κάτι πραγματικά μεγάλο;  Και τότε όταν το αντιλαμβανόμαστε κλονιζόμαστε λίγο. Παράδειγμα πρόσφατο και τρανταχτό αποτελεί η εισβολή της Τουρκίας στη Συρία. Πόσοι άνθρωποι ενεπλάκησαν  στις αποφάσεις που πάρθηκαν και εκτελέστηκαν και συνεχίζονται να διαδραματίζονται αυτόν τον καιρό στη Συρία;

Αν τους μετρήσουμε θα μας βγουν πραγματικά πολύ λίγοι. Με την ανοχή βέβαια και πάρα  πολλών άλλων, όπως είναι τα κοινοβούλια κρατών, οι ψηφοφόροι, οι  βιομήχανοι, οι  έμποροι  κλπ. Όμως το κυρίαρχο στην υπόθεση Συρία, είναι οι ακαριαίες αποφάσεις και οι αιφνιδιασμοί που πάρθηκα και έγιναν, που είναι  προϊόντα της βούλησης μιας «ντουζίνας»  το πολύ ανθρώπων. Αυτοί μάλιστα δεν μαζεύτηκαν κρυφά  σε δωμάτια,  αλλά έδωσαν οι ίδιοι στη δημοσιότητα αναφορά τους, για  κάποιες τηλεφωνικές τους συνομιλίες και από εκεί έμαθε ο κόσμος ότι  έγιναν «πέντε» τηλεφωνήματα και αμέσως μετά ο Ερντογάν εισέβαλε στη Συρία.

Τώρα αυτήν τη στιγμή που γράφονται αυτά, τίποτα δεν μας λέει ότι δεν συνεχίζονται και κάποια  άλλα τηλεφωνήματα που αλλάζουν τους ήδη διαμορφωμένους  συσχετισμούς.

Στην αντίπερα άκρη , υπάρχουν  εκατομμύρια άνθρωποι πάνω  στα πληκτρολόγια και μοιράζονται τις αντιθέσεις τους,  τον αποτροπιασμό τους και  τις απόψεις  τους  για την παγκόσμια κατάσταση, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή  ελπίδα να ακουστούν.

Την ίδια δε στιγμή κάποιοι άλλοι κρυφογελάνε μαζί τους, γιατί θεωρούν πως εκείνοι γνωρίζουν πράγματα που δεν γνωρίζουν αυτοί και πως κάποιος πρέπει να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις και πως ο κόσμος δεν κινείται με ρομαντισμούς και ποιήματα, ο δε ανθρωπισμός δεν έχει θέση σε έναν κόσμο που η ευζωία τού ενός μπορεί να βασιστεί μόνο πάνω στον εφιάλτη κάποιου άλλου. Γιατί; 

Γιατί έτσι  γουστάρει στη μια "ντουζίνα" ανθρώπους!!!