"Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος"

του Τ. Λειβαδίτη
 
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι. Για την ειρήνη και για το δίκαιο. Θα βγεις στους δρόμους θα φωνάξεις. Τα χείλη σου θα ματώσουν από τις φωνές. Το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες, μα δεν θα κάνεις ούτε βήμα πίσω. 

Κάθε κραυγή σου θα είναι μία πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλων. Κάθε χειρονομία σου θα 'ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς.

Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε. Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δύνη του πολέμου. Έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς, εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη από τις φωτιές.

Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου, αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις για να ζήσουν οι άλλοι, θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι ένα οποιοδήποτε πρωινό. 

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι μπρος στα ντουφέκια!

ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ, ΟΡΓΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

ΣΦΑΙΤΕΡΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ, ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ, ΣΩΤΗΡΑΣ, ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΓΥΑΛΙΝΟ ΚΟΣΜΟ ΣΑΣ!

ΜΕ ΛΑΘΟΣ ΛΑΟ ΤΑ ΒΑΛΑΤΕ!
ΟΡΘΟΙ ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΩΝ!