Απόσπασμα από την παρέμβαση του Δ.Κυπριώτη στο Συνέδριο του ΕΠΑΜ.

2^ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ

                                               

Απόσπασμα από την  Παρέμβαση-τοποθέτηση του Δημήτρη Κυπριώτη

…………………………, Συναγωνίστριες και Συναγωνιστές,

Είναι γεγονός ότι οι μεγάλες, πλην όμως εντελώς ανοργάνωτες συγκεντρώσεις των περασμένων χρόνων, έχουν μείνει μόνο ως ιστορικές αναμνήσεις.

Η απογοήτευση του κόσμου από τη μη ευόδωση των προσδοκιών του  και κυρίως από το αποτέλεσμα των εκλογών που κατέστειλαν κάθε αγωνιστική του προσπάθεια για διεκδίκηση, έχει δημιουργήσει μία περίεργη ατμόσφαιρα, που δείχνει ότι ο κόσμος έχει υποταχθεί πλήρως.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα, ή βρισκόμαστε μπροστά σε κοινωνική έκρηξη;

Σύμφωνα με την κλασσική ανάλυση, οι μεγάλες ρήξεις συμβαίνουν όταν συντρέχουν τρεις προϋποθέσεις: 

1.     Λαϊκή διαθεσιμότητα για ριζική αλλαγή και ανατροπή του κοινωνικού υποδείγματος, δηλαδή του σημερινού καθεστώτος.

2.     Ένα πολιτικό υποκείμενο, έτοιμο και ικανό για να εκφράσει αυτήν τη διαθεσιμότητα και,

3.     Ένας καταλύτης, δηλαδή ένα γεγονός, τόσο κρίσιμο και τόσο καθοριστικό, που δεν θα είναι εύκολο στους ιδεολογικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς να το ελέγξουν και να το «γειώσουν».

Αυτά που πρέπει  να αναρωτηθούμε είναι:

Σε ποιο σημείο βρίσκεται η κοινωνία σήμερα;

Πως μπορεί να ανταποκριθεί σε σχέση με τα παραπάνω, ώστε να ελπίζει στους στόχους της ρήξεις που ενδεχομένως βάζει;

Ποιο είναι το πολιτικό υποκείμενο που θα αναλάβει  το ρόλο της υποδοχής της αγανάκτησης;

 Για τη σημερινή όμως  πραγματικότητα, αυτό που θεωρώ ότι αντιλαμβάνεται η πρώτη ματιά και η εν γένει «όσφρηση» του υποψιασμένου πολίτη, είναι ότι:

Οι «από  κάτω», τηρούν μία στάση παθητικής αναμονής και ,

οι «από πάνω»,  προσπαθούν να κερδίζουν χρόνο, να λένε συνεχώς ψέματα, να τάζουν επενδύσεις και οικονομική ανάκαμψη, που  μετατίθεται βέβαια συνεχώς ως προς το χρόνο, ελπίζοντας ότι με τις συνεχόμενες αυτές μεταμφιέσεις και εκμεταλλευόμενοι την σκόπιμη ή όχι αδράνεια των δήθεν αντιπάλων τους, θα καθυστερήσουν ή θα αποτρέψουν την αποκαθήλωσή τους.

Ας είμαστε λοιπόν εμείς που θα την επισπεύσουμε! 

Το μπορούμε και το χρωστάμε στην πατρίδα μας! 

Το χρωστάμε στη νέα γενιά!