Δεν Ξεχνώ: Η Μνήμη του Πόνου

Τα αποσπασματα ειναι του Κυπριου αδελφου Σολωνα Ανταρτη.

"Μα όποιος του Δία τη νίκη από καρδιάς τιμά
της γνώσεως τον καρπό τρυγά.
Που ωδήγησε τον άνθρωπο στη γνώση
κ' έβαλε νόμο: πάθος μάθος,
που ως και στον ύπνο, στην καρδιά μας
στάζει τον πόνο, που θυμίζει
με τρόμο τα παθήματά μας
κι αθέλητα μας συνετίζει." (1)

Η μνήμη του πόνου - μνησιπήμων πόνος - είναι ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία του ατόμου και του κοινωνικού συλλόγου στην πορεία αυτογνωσίας και στην κατάκτηση της γνώσης. Το ξεκλείδωμα της μνήμης και η δυνατότητα βιώματος των οδυνηρών εμπειριών της ζωής με σεβασμό και ασφάλεια επιτρέπει στο άτομο και την κοινωνία να απελευθερωθεί από τα δεσμά του παρελθόντος και να πορευθεί ελεύθερο μέσα στο παρόν ατενίζοντας το μέλλον.

Η κατάσταση σήψης και διαφθοράς στην οποία έχει οδηγήσει τον τόπο μας η ανίερη ελίτ-αλήτ που κυβερνά δεν είναι άσχετη με την συνειδητή άρνηση της εξουσίας να επιτρέψει αυτό το βίωμα σε όλους από εμάς που η εισβολή και η κατοχή χάραξε.
200.000 από εμάς ξεριζωθήκαμε βίαια από τις πατρογονικές μας εστίες και τη γενέθλια μητρώα γη και γίναμε βορά στη διαδικασία χειραγώγησης και εκμετάλλευσης που επιφύλαξε η εξουσία του κράτους μας και των συμπατριωτών μας.

Η περίφημη ανάπτυξη μετά το 1974 την οποία όλοι επικαλούνται ως παράδειγμα για την έξοδο μας από το μνημόνιο χτίστηκε πάνω στο αίμα και τα οστά των πατεράδων και των μανάδων μας, πάνω στον ιδρώτα μας και πάνω στην ανίερη εκμετάλλευση μας από το αισχρό κατεστημένο του κράτους μας.

Μια από τις παραμέτρους που οδήγησαν στη σημερινή κρίση είναι και ο ανείπωτος ρατσισμός με τον οποίο αντιμετωπίστηκε και συνεχίζει να αντιμετωπίζεται το ένα τρίτο του πληθυσμού του τόπου μας για το αμάρτημα μας να είμαστε Έλληνες πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα.

Ο πόνος μας καταδικάστηκε να γίνει αβίωτος και σιωπηλός και η μνήμη μας να κουτσουρευτεί για να μην ενοχλεί τους άρχοντες και την δωσίλογη εξουσία της υποταγής και του γλειψίματος.

Μία από τις αιτίες της κατάρρευσης του συστήματος είναι και το ότι αυτό κτίστηκε πάνω στις ράχες μας, πάνω στη χειραγώγηση του πόνου μας και πάνω στην συνειδητή προσπάθεια της αποκοπής της μνήμης του πόνου ως εργαλείου αυτογνωσίας και προόδου.

Η αλαζονεία μιας εξουσίας και ενός συστήματος εκμετάλλευσης τιμωρείται σήμερα με τη νέμεση που απειλεί πλέον ξανά όλους μας. Οι τράπεζες που δράτζιασαν πίνοντας το αίμα των προσφύγων καταρρέουν και η κυβέρνηση των ψευτών που το έπαιζαν εθνικόφρονες αποκαλύπτεται γυμνή και αισχρή όπως ήταν πάντοτε.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και μέσα από τις ρωγμές που αφήνει η σαπίλα ενός καθεστώτος που καταρρέει ίσως υπάρχει ακόμη τρόπος και ευκαιρία να επιτρέψουμε συλλογικά στη μνήμη του πόνου να μας καταλάβει και να μας συναρπάσει. Παραδιδόμενοι επιτέλους ίσως συνετιστούμε.

Το παρόν αφιερώνεται με απέραντη αγάπη και πόνο σε όλες και όλους που βλέποντας το βουνό ατενίζουν πέντε δάκτυλα σε γροθιά - τον πόνο της μνήμης ενσαρκωμένο στο εδώ και τώρα.

..........................................................................................
Τα συσσίτια στα σχολεία σήμερα μας θυμίζουν τα συσσίτια στα σχολεία τότε. Οι νέοι που μεταναστεύουν μας θυμίζουν τις μανάδες και τους πατεράδες μας που έφευγαν για την Αγγλία, την Αυστραλία και την Αραβία. Οι υποσχέσεις για επιστροφή στην Αμμόχωστο μας θυμίζουν τα συνθήματα για τα σύνορα μας στην Κερύνεια.

Πίσω από τα κοστουμαρισμένα προσωπεία σας και τις λιμουζίνες σας σας βλέπουμε καθαρά πλέον για αυτό που είστε. Και για πρώτη φορά ίσως σας βλέπουν και οι υπόλοιποι συμπατριώτες μας, που μέσα από την αισχρή σας πολιτεία τους καταντήσατε φτωχούς και μετανάστες σαν κι εμάς.

Τρέμετε άρχοντες... Η σιωπηλή οργή ενός λαού φουσκώνει. Από τα βάθη της ψυχής μου εύχομαι να σας πάρει και να σας σηκώσει!

Φέραμε τις ζωές μας ως εδώ. Σαρανταπληγιασμένες, βιασμένες, Ελεύθερες!

Δεν Ξεχνώ τον Πόνο. Η Αλήθεια θα μας ελευθερώσει...
 
Σόλων Αντάρτης ~ solon_antartis@yahoo.com