Έψαξα στο διαδίκτυο να βρω αν υπάρχει ο όρος "αναρχοπατριωτισμός" και
δεν βρήκα τίποτα. Ας δούμε τα δυο συνθετικά της λέξης: Αναρχισμός,
Πατριωτισμός.
Ο Αναρχισμός νοείται ως μια αντίληψη του κόσμου που δεν αναγνωρίζει την
εξουσία [α- αρχή (εξουσία)]. Σήμερα που συζητάμε πολύ για άμεση
δημοκρατία, για αυτοοργάνωση, και που βλέπουμε τις συνέπειες της
εναπόθεσης της συλλογικής αλλά και ατομικής μας μοίρας στα χέρια των
λίγων και ανεξέλεγκτων, μη ανακλητών πολιτικών, συνδικαλιστών,
διευθυντών, δικαστών που καβαλάνε μια καρέκλα στο όνομα της ψήφου που
έλαβαν ή του διορισμού τους και υπηρετούν συμφέροντα άλλα από αυτά για
τα οποία υποτίθεται πως εκλέχτηκαν, σήμερα γίνεται όλο και πιο βαθιά και
συνειδητά αντιληπτή η ανάγκη
αυτοοργάνωσης, αυτοδιεύθυνσης, αυτοδιάθεσης ως ο μόνος δρόμος που
εγγυάται την ύπαρξη και την επικράτηση της υγιούς κοινωνίας έναντι της
βίας, της αυθαιρεσίας και της αγριότητας της εξουσίας που δεν γνωρίζει
όρια.
Σήμερα το να είσαι αναρχικός δεν σημαίνει παρά να προστατεύεις τη ζωή
σου και τη ζωή του κοινωνικού συνόλου από την απύθμενη βία που έχει
εξαπολύσει εναντίον μας το σύστημα εξουσίας, το κράτος σε όλες του τις
εκφάνσεις, μέσα απ' όλες του τις δομές: κοινοβούλιο, δικαστήρια,
αστυνομία, διοίκηση. Αποδεικνύεται δε, μέσα από τη μακρά νεοελληνική
ιστορία, πως δεν είναι τόσο θέμα προσώπων, πως μια εναλλαγή τους στις
ίδιες καρέκλες δεν διασφαλίζει τίποτα, αν δεν αλλάξουν οι δομές της
κοινωνικής οργάνωσης. Πρόσφατα είδαμε όλο το συνδικαλιστικό εσμό να
καταρρέει, να μην τηρεί ούτε τα προσχήματα, να ξεπουλά τη βάση.
Η Πατρίδα από την άλλη, είναι μια έννοια που φορτίζεται ανάλογα την
εποχή, το πλαίσιο, τα συμφραζόμενα, αλλά που σε καμιά περίπτωση δεν
ταυτίζεται απαραίτητα με την εθνολατρεία ή εθνοκαπηλεία, τον εθνικισμό
και τα λοιπά εθνικοκεντρικά. Αντίθετα, έχει μια πιο γενική, φιλοσοφική,
συναισθηματική διάσταση, πέρα από την πολιτική. Πολλοί μεγάλοι,
αδιαμφισβήτητοι επαναστάτες αλλά και προοδευτικοί φιλόσοφοι,
καλλιτέχνες, ποιητές, συγγραφείς, αναφέρθηκαν σε αυτήν, το έργο
τους εδράζεται επάνω στο σώμα της.
 |
Ο υπέροχος Άρης Βελουχιώτης, στο διάσημο Λόγο στη Λαμία:
" Ποιος είναι
λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει
να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι
ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς,
το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά
αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να
κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν,
μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που
ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με
τα πεζούλια μας εδώ;"
O Άρης, σοφός,
αυθόρμητος, βαθιά συναισθητικός, χρησιμοποιεί τις λέξεις όπως "κράτος"
με τη λαϊκή έννοια, όπως τις βιώνει ο λαός, και όχι την επιστημονική που
δεν θα είχε κανένα νόημα σε μια τέτοια ομιλία. Ο Άρης απέδειξε στο
τέλος, με την απόφαση να μην παραδώσει τα όπλα και να μην υποταχθεί στις
εντολές του κόμματος, πως έβαζε πάνω από την κομματική εξουσία αυτό που
γνώριζε ως σωστό, αληθινό και δίκαιο, μέσα από την συσσωρευμένη
αγωνιστική εμπειρία του χρόνων επάνω στα βουνά.
*****
Αναρχισμός και
πατριωτισμός δεν είναι ασυμβίβαστες έννοιες, ο αναρχισμός θεωρούμενος ως
άρνηση της βίας της εξουσίας, και ο πατριωτισμός θεωρούμενος ως έδραση
σε μνήμες τόπων και τρόπων. Αντίθετα, η "πατρίδα", τα "τριμμένα
παμπάλαια κόκαλα", η παράδοση, "τα πεζούλια μας", με ένα λόγο η μνήμη
είναι ο μεγάλος εχθρός της εξουσίας, γι αυτό η έννοια της "πατρίδας"
όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο χειραγώγησης, από ζωντανή,
εναργής μνήμη μετατρέπεται σε νεκρό απολίθωμα, σε λατρευτικό είδωλο, σε
στατική εικόνα, ακριβώς επειδή η δύναμή της είναι τεράστια. Πατρίδα
είναι οι εργατικοί αγώνες, οι επαναστάσεις, η ιστορία των τόπων, που
είναι η ιστορία των ανθρώπων και των πραγμάτων. Πιασμένοι στη συνέχεια
αυτού του νήματος, είμαστε πολύ δυνατοί. Αποκομμένοι από αυτό, όταν μας
παραμένει άγνωστο, δεν υπάρχουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου