Το Άουσβιτς και οι «φαβέλες» !

 Του Κώστα Γιαννιώτη*   

Περίσσεψε η υποκρισία, αλλά και το θράσος των εκπροσώπων του πολιτικού και του εκδοτικού κατεστημένου της χώρας μας, στην εκπομπή ‘’Ενικός’’ του Ν. Χατζηνικολάου.

Ο καθένας από τους καλεσμένους ανέλαβε να φέρει σε πέρας το ρόλο που του ανατέθηκε.

Αν δεν πρυτάνευε το θράσος και η αγριότητα του αμοραλισμού τους, που πίσω του κρύβεται η τραγική θέση της ελληνικής κοινωνίας, θα μπορούσε κάλλιστα να πει κάποιος ότι επρόκειτο περί ενός περιφερόμενου θιάσου ερασιτεχνών παλιάτσων.

Το σενάριο σταθερό και απαράβατο. Κανένας τους δεν έπρεπε να παρεκκλίνει στο ελάχιστο.

Η Α.Ασημακοπούλου – η Μισέλ η φιλάνθρωπος – ως εκπρόσωπος της ΝΔ.

Συμπονούσα και γεμάτη προκλητική «κατανόηση», ζητούσε με προκλητική ταπεινότητα ….. «συγγνώμη», χωρίς όμως να δέχεται να αφήσει ούτε στιγμή από το χέρι της τον μπαλτά τής πολιτικής τής τρόικας και των τοκογλύφων. Έναν μπαλτά που στάζει ακόμα αίμα από την κατακρεούργηση των θυμάτων της πολιτικής που υπερασπίζεται με πάθος.

Η γυναίκα που, στο φτύσιμο που της έριξε ο άνεργος Κώστας, νομίζοντας ότι ψιχάλιζε, του απάντησε με ένα … «καλά» και του ορκιζόταν ότι ….. «γι` αυτόν και όλους τους άλλους σαν αυτόν, παλεύει και θα συνεχίζει να παλεύει, μέχρι τελευταίας πνοής.» Δεν ξέχασε βέβαια να ανατριχιάσει, από ιερό δέος, στο άκουσμα του ονόματος του Αβέρωφ.  

Η κομψευόμενη κυρία των σαλονιών της ΝΔ, που απείλησε ότι ………’’αν γυρίσουμε σε εθνικό νόμισμα θα δούμε φαβέλες’’. Μας κατατρομοκράτησε και μας και τους χιλιάδες αστέγους!!! 

Γιατί αν αυτή η κυρία είχε βγει λίγο πιο έξω από το σαλόνι της θα έβλεπε ανθρώπους (χτεσινούς νοικοκυραίους) να κοιμούνται μες στις καταιγίδες και στο χιονιά, όχι σε φαβέλες αλλά σε παγκάκια, στοές και πεζοδρόμια, ή, ακόμα χειρότερα σε ……. σπηλιές (βλ. λόφος Πνύκας , Διονύσου – στην πλευρά της Ν.Μάκρης  και αλλού). 

Το ‘Αουσβιτς που έχτισε αυτή και οι όμοιοί της, σαν μοίρα του ελληνικού λαού, δεν το βλέπει. Οι φαβέλες τη φόβισαν. Οι άμοιροι και οι καταδικασμένοι από τις πολιτικές που υπερασπίζεται η κυρία αυτή, θα ήταν ευτυχείς αν είχαν έστω και φαβέλα για να σκεπάσουν το κορμί τους. Ίσως να είχαν και ρεύμα. 

Ίσως να επιβίωναν μέχρι να ξεκουμπιστεί η κυρία αυτή και τα αφεντικά της και να ξαναποκτήσουν το νοκοκυριό τους. Ίσως να είχαν ελπίδα να ζήσουν για να δουν ένα διαφορετικό και καλύτερο αύριο. 

Η κυρία αυτή, που θεωρεί κατάκτηση της πολιτικής της – και καμαρώνει -  το να μετατρέπεται το δικαίωμα στη ζωή και την αξιοπρέπεια, σε ελπίδα φιλανθρωπίας και ελεημοσύνης.

Ο  Οδ. Κωνσταντινόπουλος – ο …. «συμπράττων» - ως εκπρόσωπος της τσόντας της ΝΔ (βλ. ΠΑΣΟΚ)  και έχοντας αναλάβει το ρόλο του …… χαριτωμένου «αγκαλίτσα», έδειχνε  έκπληξη από τις ευθύνες που του επέρριπταν οι πολίτες, και κάποιοι από το πάνελ. Ένας απερίγραπτος τύπος που έδειχνε – με αδιαντροπιά - αδικημένος από το γεγονός ότι δεν του αναγνώριζαν τον «ηρωισμό» του να …… εφαρμόζει απαρέγκλιτα τις προσταγές των κατοχικών δυνάμεων.

Ο άνθρωπος που τόλμησε να φτύσει κατάμουτρα τους κόπους, τις θυσίες και την εργασία αυτού του λαού, που παράγει τον πλούτο, λέγοντας, με αθωότητα ηλιθίου ότι ….. ‘’τα μόνα λεφτά που έχουμε είναι τα λεφτά των δανειστών’’. 

Έκανε πως δεν έβλεπε πουθενά τον πλούτο που παράγει καθημερινά ο λαός μας . Γιατί αν δεχόταν ότι τον βλέπει θα έπρεπε να λογοδοτήσει άμεσα για το γεγονός ότι οι φίλοι του, οι …… «δανειστές», κλέβουν αυτόν τον πλούτο, μοιράζοντάς τον με τα αφεντικά του. 

Ότι από αυτόν τον πλούτο του λαού πληρώνονται αδρά, τρωκτικά και χρυσοκάνθαροι του είδους του. Ότι  ….. τα μόνα λεφτά που έχουμε, σαν λαός, τα κλέβουν οι δανειστές.

Ο Π.Σκουρλέτης, ως εκπρόσωπος του «σκληρού διαπραγματευτή» Τσίπρα, στο ρόλο του Σάντσο Πάντσα, μάζευε καρπαζιές απ` όλους πέφτοντας μονίμως πάνω στους ανεμόμυλους που κυνηγά το αφεντικό του Δον Κιχώτης (βλ. Τσίπρας).

Ο άνθρωπος πάλευε να συνταιριάξει τα αταίριαστα. Την ευρωζώνη της Μέρκελ, με την εθνική ανεξαρτησία και την αξιοπρέπεια του λαού μας. Ο άνθρωπος που, μέσα στην πιο σκληρή γενοκτονία της ιστορίας του, που βιώνει ο ελληνικός λαός , τόλμησε μέσα σε ένα μίγμα ηλιθιότητας και θράσους ,να πει ότι 

….. ‘’τώρα οι συνθήκες διαπραγμάτευσης είναι καλύτερες γιατί κρατάμε στα χέρια μας το …. υπερόπλο που λέγεται ΕΥΡΩ.’’ (!!!!!!) 

Ο άνθρωπος που δε βλέπει το ΕΥΡΩ σαν εργαλείο κτηνώδους βίας εναντίον των λαών, αλλά σαν …….. ‘’πέπλο’’ που πίσω του κρύβονται άλλες πολιτικές, που θα τις αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ, εκ των έσω, και θα δούμε άσπρη μέρα …. (!!!!!)

(Των αντιφάσεων και της ανοησίας το ανάγνωσμα…….)

Ο άνθρωπος του οποίου το κόμμα, που εκπροσωπούσε, έδωσε το δικαίωμα  στους ‘’κυβερνητικούς’’ να του τραγουδούν χορωδιακά …….

                                              ‘’Δεν έχετε πρόταση!

                                                Πρόταση δεν έχετε !

                                                Τέξας -  Οοοέεεοοο!’’

Οδηγώντας τον να κάνει τον κουτό και να απαντά κι αυτός τραγουδιστά ……..

                                                ‘’Ουγκάγκα μπουμ

                                                   Μπι μπι γκάμπα γκουμ

                                                   Μπιρι γκαγκά…..’’

 

 Ο Β. Οικονόμου – περιφερόμενος αριβίστας και πολιτικός νομάς, ως εκπρόσωπος του κυρ Φώτη - είπε μια από τα ίδια, που λέει ο κάθε πικραμένος της ΔΗΜΑΡ. Δηλαδή το απόλυτο τίποτε, σε μια  αγωνιώδη προσπάθεια να δείξει ότι έχουν κι αυτοί ανθρώπινη φωνή και πρέπει να επιβιώσουν πολιτικά. Η πρότασή του; Διαπραγμάτευση !!!!!!!

Ο Θαν.Παφίλης, ως εκπρόσωπος του ιερατείου του ΚΚΕ, δήλωνε με το δικό του τρόπο, αυτό που τον δίδαξαν στον Περισσό. Για όλα φταίει ο καπιταλισμός που, όταν …… αποφασίσει να μεταλλαχθεί σε σοσιαλισμό, θα πρέπει να κληθεί η ηγεσία του ΚΚΕ να κυβερνήσει τον ελληνικό λαό (!!!!) 

Αξίζει να επισημάνουμε τη στάση του κ. Παφίλη, στη διάρκεια της επίθεσης που δέχτηκε ο Ν. Μπογιόπουλος από τους εκπροσώπους του καθεστώτος, για τις απόψεις του.

Απόμεινε σιωπηλός, χωρίς να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι για συμπαράσταση στον, κατά τα άλλα ……. σύντροφό του. Έτσι είναι. Γιατί ο Ν. Μπογιόπουλος είναι, βλέπεις, ο αιρετικός που ασκεί σκληρή κριτική στην ασκούμενη, από την ηγεσία του ΚΚΕ, πολιτική! 

Ένας αγνός αγωνιστής, που εξακολουθεί όμως, να αυταπατάται με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να μετατρέψει, κάποια στιγμή, σε αγωνιστές τους ανθρώπους που έχουν προδώσει ανεπιστρεπτί την ιστορία και τις ηρωικές παραδόσεις ενός ιστορικού κόμματος. Να ανατρέψει μια παγιωμένη κατάσταση σε ένα κόμμα το οποίο καθιερώθηκε, πλέον, σαν ο βραχίονας καθυπόταξης του λαϊκού κινήματος, στη μοιρολατρία της αναμονής ενός θαύματος.

Ο Θ. Τζήμερος, - ως κομπάρσος – και εκπρόσωπος του εαυτού του και των απανταχού βολεμένων στις πλάτες εργαζομένων, στο ρόλο του μαϊντανού που νοστιμίζει το μαγειριό του κυκλώματος των μεγαλοσυμφερόντων του τόπου, καλούσε τους νέους του τόπου μας να αναπτύξουν το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, φτιάχνοντας κομποσκοίνια, βραχιολάκια με χάντρες, πασχαλινές λαμπάδες και ξυλόγλυπτα τοτέμ, για τους ιθαγενείς του Αμαζονίου. Έτσι για να γίνουν κι αυτοί επιτυχημένοι επιχειρηματίες σαν τον ίδιο.

Ο άνθρωπος που «ανακάλυψε» και «αποκάλυψε» τη μεγάλη αιτία της δυστυχίας αυτού του τόπου και  την τροχοπέδη της ανάπτυξης, που ευαγγελίζεται το ομοειδές του …… Σαμαράς. Το κράτος!!

  

Απέφυγε να μας εξηγήσει βέβαια ότι το κράτος, στο οποίο αναφερόταν, ήταν το δικό του κράτος. Αυτό που τον ανέδειξε σε μεγαλοεπιχειρηματία, από τον ιδρώτα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις του. Αυτό το κράτος κατηγορούσε, που δε λύνει τα χέρια αυτού και των ομοίων του, που σήμερα κυβερνούν, για περισσότερη ασυδοσία και εκμετάλλευση του μόχθου των εργαζομένων στις επιχειρήσεις τους.

Οι Μ. Κοττάκης και Γ. Κουβαράς, ως «εκπρόσωποι» του εκδοτικού κατεστημένου, ανέλαβαν το «βαρύ» φορτίο της παραπλάνησης και του αποπροσανατολισμού. (Ο λαός μας λέει :Παλιά μας τέχνη ….. κόσκινο). 

Μην έχοντας να αντιπαραθέσουν ή να προτείνουν τίποτε το ουσιαστικό, παρά μόνο την αοριστολογία και αερολογία της ….. Σαμαροβενιζελικής «ανάπτυξης», των «επενδύσεων» και του ξεπουλήματος, της περιουσίας του λαού, παριστάνοντας τους κατοίκους του Άρη, που δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτε για κλίμα βαθιάς ύφεσης, αποεπένδυσης και αποπληθωρισμού. Φτάνοντας στο τελικό «διά ταύτα» έκαναν θερμή έκκληση «εθνικής» ενότητας, λες και οι «κυβερνώντες» ανήκουν στο ίδιο έθνος με τον βασανιζόμενο ελληνικό λαό.

Ο πρώτος μάλιστα, πιο θρασύς από τον δεύτερο, σκέφτηκε ότι θα ήταν καλό να κάνει και λίγη εξάσκηση στην πρακτική Γκαίμπελς. Έτσι, σαν επιδόρπιο, πέταξε και την κινδυνολογία του. Απεφάνθη πως είναι επικίνδυνο να …. «τρωγόμαστε» και να αναζητούμε τη σωτηρία μας πέραν των συνταγών των τοκογλύφων, την ώρα που ο επεκτατισμός της Τουρκίας είναι έτοιμος να εκδηλωθεί δυναμικά.

Ας καθίσουμε λοιπόν στα αυγά μας και στην «προστατευτική» αγκαλιά της ευρωζώνης και του ΔΝΤ και ας αφήσουμε τις αντιπαλότητες.

Η αγωνία του, είμαι σίγουρος, ήταν μην αποκαλυφθεί η απάτη του και του εξηγήσει κάποιος ότι ο κίνδυνος αυτός υπάρχει, ακριβώς εξ αιτίας του γεγονότος ότι είμαστε στην αγκαλιά των λύκων που, ο κύριος αυτός,  μας τους παρουσιάζει σαν εταίρους και προστάτες. 

Ότι ο κίνδυνος αυτός υπάρχει για λαούς που έχουν χάσει την εθνική τους κυριαρχία και βρίσκονται στην υποτέλεια και την κατοχή – όπως …. «καλή» μας ώρα. Ότι κανένας λαός που κατακτά την ανεξαρτησία του δεν κινδυνεύει από οποιονδήποτε, όσο μεγάλος και δυνατός κι αν είναι αυτός ο …….«οποιοσδήποτε» !

Αυτά τα ωραία συνέβησαν και θα συμβαίνουν , όσο θα υπάρχει μια αντιπολίτευση τύπου ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΝΕΛ που τους τρέφει και τους συντηρεί, αποπροσανατολίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που αγωνιά, αλλά και ελπίζει.

«Όμως να θυμούνται, όλοι, αυτό που λέει ο λαός μας:

 ‘’Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός τα παραπούλια’’

        *Κώστας Γιαννιώτης

Μέλος του Εθν. Συντν. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ