Στην κλασική φιλολογία ούτε που αγγίξαμε νεότερη πολιτική ιστορία και για μαρξιστική προσέγγιση της λογοτεχνικής κριτικής ούτε λόγος! Λένε όμως πως ό,τι εντέχνως έχεις αποφύγει, έρχεται η μέρα που σε κυκλώνει… Κι έτσι η μεγάλη περιπέτεια του μαρξισμού συνεχίζεται στα σχολικά έδρανα που αγωνίζομαι να κατακτήσω από άλλο πόστο πλέον… Αυτή τη φορά L’Etat c’est moi !
Στο πρόγραμμα που ακολουθούμε, κύριο διδακτικό στόχο αποτελεί η ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών, ώστε να είναι δυνατό να εντάσσουν άμεσα κάθε κείμενο – γραπτό, οπτικό, ηχητικό κτλ – στο κατάλληλο συγκείμενο, αξιολογώντας παράλληλα τον σκοπό της σύνταξής του, το κοινό-στόχο στο οποίο απευθύνεται, καθώς επίσης και πώς πραγματώνεται η επίτευξη του στόχου που τίθεται εξ ορισμού.
Πρόσφατα μελετήσαμε και τις συμβάσεις που καθορίζουν το κειμενικό είδος της βιβλιοκριτικής και στην προσπάθεια να κάνουμε το μάθημα ενδιαφέρον, αξιοποιήσαμε την κριτική του Αν. Βιστωνίτη για το σχετικά πρόσφατο σε κυκλοφορία στην ελληνική αγορά βιβλίο του Jonathan Rabb, Ρόζα. Ναι, τη γνωστή Λούξεμπουργκ εννοούμε…
Οι μαθητές, ενθουσιασμένοι από την “αστυνομική περιπέτεια” που περιγράφει το βιβλίο, ενθουσιάστηκαν ακόμη περισσότερο διαπιστώνοντας η Ρόζα υπήρξε όντως κάποτε ως ιστορικό πρόσωπο στον μάταιο τούτο κόσμο και σε μια άλλη εποχή θα μπορούσε να είχε θαυμαστεί πολύ περισσότερο κι από το αποκύημα της φαντασίας της J.K. Rowling… Ας είναι καλά η Βικιπαίδεια!
“Η Ρόζα ήταν μαρξίστρια!” Και; Qu’est-ce que c’est? Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα… Κάπου το έχω ακούσει αυτό το όνομα… – δόξα σοι! – ή Αυτό δεν έχει σχέση με την πολιτική; – καλά το πας… Αλλά για την επόμενη φορά, ας ψάξουμε και τι είναι μαρξισμός! Κι εγώ, υπόσχομαι, να συνεχίσω την αναζήτηση…
Η αναζήτηση, ως αναμενόμενο, στο 100% απέφερε ένα και το αυτό αποτέλεσμα: Τις πρώτες τρεις σειρές από το άρθρο της Βίκι-Φρίκι-Παίδεια…
Μαρξισμός ονομάζεται το ενιαίο σύστημα των φιλοσοφικών, οικονομικών και κοινωνικών ιδεών που θεμελιώνεται στα έργα του Καρλ Μαρξ και του Φρίντριχ Ένγκελς. Η πολιτική θεωρία και πρακτική που απορρέει από τα έργα αυτά στηρίζει μία σοσιαλιστική αντίληψη για την κοινωνία και αποσκοπεί στον κομμουνισμό.
Ένας ορισμός, όμως, ο οποίος μας αφήνει με άλλες 5 άγνωστες λέξεις, δεν αποτελεί επουδενί ευτυχή σύμπτωση… Ώσπου το μάτι μας πέφτει στην εικόνα που τον συνοδεύει και η συζήτηση παίρνει άλλη τροχιά – και οι σκέψεις οι δικές μου εκτροχιάζονται…
Η απορία εμφανώς ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους… Ώσπου διατυπώνεται σε ερώτηση, διστακτικά:
- Μήπως αυτό έχει καμία σχέση με ένα κόμμα;
Και με πολλά ακόμα, μη σου πω…
- Μήπως είναι αυτό που είναι ένας νεαρός με μαύρα μαλλιά…;
Και άλλοι 25, αλλά αυτός ξεχωρίζει, εντάξει, το ‘χεις!…
Όσο για σένα, φίλε αναγνώστη, που ακόμη προσπαθείς να ξεπεράσεις το σοκ της πάλαι ποτέ ύπαρξης μιας Ρόζας, θα σε παρακαλούσα να μην τολμήσεις στιγμή να σκεφτείς πως ήταν αγαπητικιά του Μητροπάνου που έγινε στίχος ένα βράδυ που ‘βρεχε και μετά ζεϊμπέκικο ένα δειλινό…
Κι αν πέρασε αστραπηδόν απ’ το μυαλό σου, με τρομάζεις! Πολύ με τρομάζεις…
Αναρτήθηκε από τον/την Συλλέκτης Αναλέκτων στο 21/12/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου