Αυτά κόστισαν τα μνημόνια στη χώρα! Που αποβλέπει η εποπτεία των δανειστών;

Για να έχουμε μια συνολική εντύπωση στο τι κόστισαν τα Μνημόνια, μπορούμε με μια μόνο ματιά να συγκρατήσουμε τα εξής:

Τράπεζες, χρέος και πλεονάσματα

Το πρώτο Μνημόνιο (2010-2011) οδήγησε σε σταδιακό δανεισμό που έφτασε τα 73 δις ευρώ, με μοναδικό σκοπό να μην χρεοκοπήσουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες(Γερμανικές , Γαλλικές και Ολλανδικές), αφού αυτές κατείχαν ελληνικά ομόλογα , που αν γινόταν ο μηδενισμός τους αυτός θα οδηγούσε σε απώλεια των κεφαλαίων τους και σε χρεοκοπίες.

Έτσι λοιπόν οι με την αποδοχή από την ελληνική κυβερνήσει του Μνημονίου αυτού, οι ξένες τράπεζες κατάφεραν να ξεφορτωθούν τα ομόλογα και  να τα φορτωθούν οι Έλληνες πολίτες, με μοναδική εξασφάλιση την αντικατάσταση της χρηματοδότησης με μορφή διακρατικών δανείων! Το δημόσιο χρέος  δεν αναδιαρθρώθηκε, ούτε καν χρονικά, για να μπορέσουν να αποπληρώνονται τα δάνεια από τους πολίτες σε μικρές ετήσιες δόσεις!  

Το μόνο που επιτεύχθηκε, αρνητικά φυσικά για τη χωρά και επομένως για τους πολίτες της, ήταν μια μικρή αναδιάρθρωση με την επιβολή βαρύτατων οικονομικών μέτρων εξαθλίωσης της χώρας και των  Ελλήνων πολιτών, αντί να χρεοκοπήσουν οι κάτοχοι των ομολόγων που ήταν ευρωπαϊκές τράπεζες όπως προαναφέρθηκε.

Αξίζει δε να σημειωθεί  ότι στη συγκεκριμένη περίοδο, απαγορεύτηκε στην Ελλάδα να βρει άλλες πηγές χρηματοδότησης και έτσι μόνο από το ΔΝΤ η χώρα δανείστηκε τα 2/7 του συνολικού δανεισμού!

Το δεύτερο Μνημόνιο (2012-2015), συνδέεται με την αναδιάρθρωση του χρέους με το λεγόμενο PSI, που πραγματοποίησε η κυβέρνηση Παπαδήμου με υπουργό Οικονομικών Βενιζέλο, που στην κυριολεξία ανταλλάχτηκαν μηδενικές αξίας ομόλογα με ενυπόθηκα διακρατικά δάνεια! Για τέτοιο ξεπούλημα και προδοτική συναλλαγή μιλάμε και έχει το θράσος ο Βενιζέλος να επαίρεται για το κατόρθωμα του!  154 δις ευρώ ήταν τα δάνεια με τα οποία αλυσόδεσαν  τη χώρα οι αχρείοι.

Και δεν έφτασε μόνο αυτό,  προχώρησαν αφενός μεν  σε ένα επαίσχυντο φορομπηχτικό και ταπεινωτικό πρόγραμμα  με τρομακτικές μειώσεις μισθών και αφετέρου   στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, για να εξασφαλιστούν τα ενυπόθηκα δάνεια!! Προδοσία; Συναλλαγή; Ηλιθιότητα; Τι από όλα;

Το τρίτο Μνημόνιο(2015-2018), ήταν ύψους 62 δις ευρώ και υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με προγράμματα λιτότητας, που ήταν εστιασμένα στα συνταξιοδοτικά, στις ιδιωτικοποιήσεις και στη δημιουργία θανατηφόρων  κρατικών πλεονασμάτων!

Συνολικά τα δάνεια που συσσωρεύτηκαν στην Ελλάδα τις περιόδους των τριών Μνημονίων, ανήλθαν σε 287 δις ευρώ!

Από αυτά τα δάνεια δεν  διατέθηκε  ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ για να οδηγηθεί σε αναπτυξιακή βάση. Τα πάντα διευκόλυναν τους δανειστές για να μην χρεοκοπήσουν οι ίδιοι και το ελαττωματικό ευρωσύστημα, σε αντίθεση με την Ελλάδα που πλήρωσε και θα πληρώνει βαρύ τίμημα, που έχει οδηγήσει τη οικονομία της σε τρομακτική συρρίκνωση και έχει δημιουργήσει συνθήκες  γενοκτονίας.

Η Εποπτεία των δανειστών

Με τις συνθήκες αυτές,  η κυβέρνηση Τσίπρα βαυκαλίζεται ότι έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια  και επιστρέφει στην κανονικότητα. Σε ποια ακριβώς όμως κανονικότητα; Σε αυτήν που σηματοδοτούν οι μισθοί που έπεσαν κατά το 1/3 την περίοδο των Μνημονίων σε σχέση με άλλες χώρες. Στην κανονικότητα κατά την οποία η χώρα είναι δεσμευμένη να πληρώνει διακρατικά δάνεια μέχρι το 2056! Στην κανονικότητα χωρίς κούρεμα του χρέους της,  με την υποχρέωση  να εξασφαλίζει πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ ετησίως μέχρι το 2022 και 2% στη συνέχεια!  Στην κανονικότητα πράγματι με τη μοναδική δυνατότητα να βγαίνει στις αγορές προς «άγρα» δανείων, όταν όμως  και εφόσον,  τα επιτόκια δανεισμού  μπορούν να είναι έστω και ικανοποιητικά!!

Και μέσα στα συνθήκες αυτές  οι λεγόμενοι θεσμοί, άρχισαν ήδη από 21 Αυγούστου να  ασκούν την ενισχυμένη εποπτεία τους,  που περιλαμβάνει κυρίως τρία ζητήματα, χωρίς να αποκλείονται και άλλα, αν δεν υλοποιούνται  τα μέτρα που έχουν  ψηφιστεί από την Ελληνική Βουλή. Τα θέματα που εστιάζουν την προσοχή και την εποπτεία τους οι θεσμοί είναι:

Η μείωση των συντάξεων, η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, με την εκποίηση περιουσιακών στοιχείων της Ελλάδας, καθώς και η διατήρηση των εξωφρενικών πλεονασμάτων.

Αυτά όμως τα ζητήματα μπορούν  να  οδηγήσουν άραγε τη χώρα  σε ανάκαμψη, αναθέρμανση και ανασυγκρότηση της οικονομίας και μάλιστα χωρίς να έχει η χώρα το δικό της νόμισμα, που θα της έδινε τη δυνατότητα εσωτερικοί δανεισμού και επομένως άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής και δίκαιης αναδιανομής του πλούτου; Φαντάζει δύσκολο το έργο έως ακατόρθωτο εφόσον συνεχίζονται οι ίδιες οικονομικές συνταγές.

Πηγή: Στοιχεία από τον Κων/νο Βέργο 

καθηγητή Χρηματοοικονομικών στο Πανεπ. του Πόρτσμουθ