Ποια έξοδος και ποια ανάπτυξη; Όλα στο κεφάλι των Ελλήνων!

Γράφει ο Δημήτρης Κυπριώτης                                  

Εντάξει το έχουμε εμπεδώσει για τα καλά! Από τα μνημόνια φύγαμε, ο ανασχηματισμός έγινε, οι οδηγίες του πρωθυπουργού δόθηκαν στο υπουργικό συμβούλιο, λες και δεν ξέραμε τι θα ακούσουμε. Το ερώτημα όμως είναι:  θα έρθουν άραγε καλλίτερες ημέρες, μετά από όλες αυτές τις κινήσεις; Αυτή η ελπίδα που μας είχε φλομώσει ο κ. Τσίπρας τελικά τι έγινε, βρήκε άραγε το δρόμο της;

Μακάρι και να ήταν έτσι τα πράγματα, μακάρι ακόμη  και η τυπική δήθεν έξοδος από τα μνημόνια, όπως και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης, να μπορούσαν να έλυναν  τα συσσωρευμένα προβλήματα της Ελλάδας. Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι απλά και αισιόδοξα τα μηνύματα που θέλει να περάσει η κυβέρνηση και να τα «φάει» αμάσητα η ελληνική κοινωνία!

Και όλα αυτά δεν μπορεί να είναι αισιόδοξα ή να οδηγούν τουλάχιστον σε καλλίτερες ημέρες που λέγανε παλιά οι κυβερνήσεις, για τον απλούστατο λόγο ότι τα δημοσιονομικά περιλαίμια που έχουν φορέσει οι «θεσμοί» στη χώρα μας με τις υπογραφές των μνημονιακών κυβερνήσεων, είναι πολύ σφικτά δεμένα. Τόσο πολύ,  που δεν μπορούν ούτε το « κεφάλι» τους να στρίψουν σε κάτι διαφορετικό από αυτά που τους έχουν υπαγορευτεί και έχουν υπογράψει!

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αυτό που ο κ. Τσίπρας έλεγε προχθές στο νέο  υπουργικό του συμβούλιο, ότι και καλά περιμένει και από τους παλιούς όπως και από   τους νέους υπουργούς, να καταβάλουν «φιλότιμες» προσπάθειες, ώστε να πετύχει η κυβέρνηση στο συνολικό έργο που έχει αναλάβει. Και δεν είναι αυτό το θέμα που τους επισήμανε ο πρωθυπουργός, γιατί απλούστατα υπάρχουν τέτοιες και τόσες  δεδομένες δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί, που δεν αναιρούνται, έστω και αν άλλα λέει ο ίδιος και τα μέλη της κυβέρνησής του και άλλα θα κάνουν τελικά, αφού αυτό το παραμύθι εξαγγέλλεται σε κάθε σύναξη υπουργικού συμβουλίου, μέχρι να έρθει η επόμενη.

Έτσι λοιπόν δεν είναι μόνο το θέμα της οικονομίας που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι θα διαπραγματευθεί σε διάφορα ζητήματα με τους οικονομικούς υπουργούς στις Βρυξέλλες, όπως πχ τη μείωση των συντάξεων, τα έκτακτα κοινωνικά ευεργετήματα , τις φορολογικές ελαφρύνσεις και διάφορα άλλα, αφού αυτά από μόνα τους δεν αρκούν.

Και πως να αρκούν αυτά όταν το κυριότερο, οι 700 μνημονιακοί Νόμοι, που άλλαξαν άρδην όχι μόνο το νομικό καθεστώς της χώρας, αλλά  και το κοινωνικό στάτους, αλλά και την ίδια τη ζωή των Ελλήνων, παραμένουν ανέγγιχτοι; Πως να ικανοποιηθούν ανάγκες και προβλήματα της καθημερινότητας, όταν και για όλα αυτά υπάρχουν προαπαιτούμενα και πολιτικές που έχουν υπαγορευθεί στην κυριολεξία;  Και αυτά όλα τα γνωρίζουν πολύ καλά  όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση και για αυτό τονίζουμε σε κάθε ευκαιρία, ότι συνεχίζεται η κοροϊδία και η εξαπάτηση του ελληνικού λαού, για δέκατο συνεχή χρόνο, από όλο το πολιτικό κοινοβουλευτικό σύστημα.

Μια ματιά  παρακάτω,  στα χοντρά και μόνο προβλήματα που κληρονομεί  η μνημονιακή περίοδος  στην επιτηρούμενη, φανερώνει το τι καλούνται να αντιμετωπίσουν, παλαιοί και  νέοι υπουργοί και μάλιστα χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο και χωρίς εναλλακτικές, έτσι βαδίζοντας στα τυφλά.  Με άλλα λόγια και πάλι η κυβέρνηση με το νέο προσωπικό της, θα κινηθεί στον ίδιο μονόδρομο που μας έχουν χαράξει οι δανειστές και όποιος τελικά αντέξει!

Οι Συμπληγάδες των προβλημάτων που δεν ακούγονται

Μόνο και μόνο η απλή αρίθμηση των ανοικτών δεσμεύσεων τις Ελλάδας, προκαλεί ίλιγγο και μόνο για αυτές δεν άκουσε τίποτα ο ελληνικός λαός τόσο από το διάγγελμα Τσίπρα από την Ιθάκη, όσο και στην ομιλία του στο υπουργικό συμβούλιο. Ας τις δούμε λοιπόν επιγραμματικά:

1.    Ληξιπρόθεσμα χρέη πολιτών, είτε προς τους φορείς του Δημοσίου γενικά, είτε προς τις Τράπεζες. Και φυσικά αυτά τα δυσθεώρητα χρέη δεν εξαφανίστηκαν έτσι μονομιάς μόλις η κυβέρνηση δήλωσε ότι έβγαλε τη χώρα  από τα μνημόνια!

2.    Ενισχυμένη εποπτεία (έλεγχο κάθε τρίμηνο ως το 2022) έτσι για να μην μπερδεύουμε ή να μην ξεχνάμε ποιος κάνει κουμάντο στη χώρα, σε μέτρα,  Δημοσιονομικού χαρακτήρα και διορθωτικές μεταρρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό τομέα, στην αγορά εργασίας , στον τομέα υγείας, στη δημόσια διοίκηση, στις ιδιωτικοποιήσεις άλλα και στη λεγόμενη αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας!! Ότι περισσεύει ας το διαχειριστεί η κυβέρνηση!!

3.    Υπερφορολόγιση τέτοιου εξοντωτικού βαθμού, που όμοια της δεν υπάρχει στην Ευρώπη! Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί η γάγγραινα αυτή  όταν είμαστε η πρωταθλήτρια χώρα με τη μεγαλύτερη αναλογία φορολογικών εσόδων ως προς το ΑΕΠ; Άντε τώρα να κάνει ο υπουργός Οικονομικών φορολογικές ελαφρύνσεις, που και πόσο;

4.    Ανυπαρξία επενδύσεων, οπότε  αυτόματα δεν μπορεί η κυβέρνηση να προχωρήσει σε ανάπτυξη, όταν ο τομέας των δημοσίων επενδύσεων είναι ανύπαρκτος, η ιδιωτική κατανάλωση στο Ναδίρ και οι επενδυτές βρίσκονται μόνο στα όνειρα θερινής νυκτός του κ. Τσίπρα!

5.    Ανεργία και μάλιστα μακροχρόνια, που στην κυριολεξία έχει θερίσει όλον τον ενεργό και δυνάμενο να προσφέρει πληθυσμό. Τα όσα ακούμε για μείωση της ανεργίας  και άλλα ωραία, λέγονται απλά για να ακούγονται από τη Τηλεόραση και για να αυτοθαυμάζονται οι κυβερνητικοί πολιτικοί! Πως και που να βρεθούν δουλειές όταν δεν υπάρχουν επενδύσεις, προγράμματα κατάρτισης και επανένταξης στην αγορά εργασίας;  Να λοιπόν το πως εξηγείται, γιατί οι νέοι μας  εγκαταλείπουν συνεχώς την Πατρίδα.

6.    Καταθέσεις, ο ρυθμός των οποίων τείνει να γίνει ανύπαρκτος και αυτό εύκολα το παρατηρεί κανείς στα άδεια γκισέ των Τραπεζών, ιδιαίτερα σε ημέρες εκτός πληρωμών  των συντάξεων του Δημοσίου. Και εφόσον δεν υπάρχουν καταθέσεις δεν υπάρχουν χορηγήσεις, άρα δεν χρηματοδοτούνται επενδύσεις!

7.    Μείωση το πληθυσμού τόσο με την υπογεννητικότητα όσο και με την αύξηση των θανάτων σε σχέση με τις γεννήσεις, αλλά και από την «εξαγωγή» των νέων μας και μάλιστα των νέων επιστημόνων, που τους έχει ανάγκη μεν  η Πατρίδα,  αλλά   τους διώχνουν δε, οι  εγκληματικές πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων.

     Αυτά τα «λίγα» θα κληθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του μετασχηματισμού  και της ενισχυμένης επιτροπείας. Ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ακόμη μια φορά, δια των εξαγγελιών του,  ότι το σκάφος τώρα που βγήκαμε από τα μνημόνια, θα αρχίσει να πλέει σε «ήρεμες θάλασσες».

      

     Εμείς  να το ευχηθούμε, αλλά με ευχές και παρακάλια δουλειά δεν γίνεται, ούτε επενδύσεις έρχονται, ούτε τα κόκκινα δάνεια εξαφανίζονται, ούτε οι θάνατοι θα μειωθούν. Για να γίνουν όμως όλα αυτά και πολλά άλλα, χρειάζεται μια αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, μια βαθιά τομή, γιατί με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό δεν μπορεί να γίνει απολύτως τίποτα.

     

     Είναι ανάγκη ο μεν  κόσμος να αποβάλλει το φόβο του, ώστε να γίνει πολύ διεκδικητικός, οι δε πολιτικές δυνάμεις και φορείς, που έχουν μείνει σταθεροί σε μιαν άλλη πολιτική, να βρουν τη δύναμη να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να αποδείξουν στον ελληνικό λαό ότι πρώτοι αυτοί μπορούν να ξεπεράσουν αδυναμίες και αγκυλώσεις και να βάλλουν στον κοινό τους παρανομαστή το ένα και μοναδικό πολιτικό πρόταγμα, αυτό  που θα οδηγήσει τη χώρα ουσιαστικά  εκτός μνημονίων και μνημονιακών  νόμων!