Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

Η Δανειακή Σύμβαση που υπέγραψε η Κυβέρνηση με τους δανειστές, ήταν τελικά πράξη εθνικής ευθύνης ή υποτέλειας;



 
                                                                                              

Το κύριο επιχείρημα των 154 βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που διατύπωσαν για να δικαιολογήσουν τη θετική τους ψήφο (ΝΑΙ) για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που ψήφισε η Βουλή   την προηγούμενη εβδομάδα,  ήταν ότι επέδειξαν εθνική υπευθυνότητα.

Αυτό το επιχείρημα από μόνο του μας λέει ότι κατά αντιστοιχία, όλοι οι άλλοι βουλευτές του Κοινοβουλίου, αλλά  και το 70% του Λαού,  σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν γίνει, που καταδικάζουν τις πολιτικές των μνημονίων που μας έχουν επιβάλει οι δανειστές μας, είναι εθνικά ανεύθυνοι.!

Για να βγουν όμως καλόπιστα αλλά και  με νηφάλιο τρόπο συμπεράσματα πάνω στη λογική του επιχειρήματος τόσο του Πρωθυπουργού όσο και των Βουλευτών του ΠΑΣΟΚ  περί εθνικής ευθύνης, θα πρέπει  να εξετάσουμε κάποιο  δεδομένο της αξιοπιστίας των λόγων που διατυπώνονται.

Το καλύτερο πρόσφατο  δεδομένο αξιοπιστίας για όλους, θεωρούμε ότι είναι η  Δανειακή Σύμβαση των 110 Δις Ευρώ που υπέγραψε η Κυβέρνηση με τους  δανειστές της τον προηγούμενο χρόνο.

Από την ανάγνωση και μόνον των άρθρων της σύμβασης, μπορεί εύκολα ο καθένας, έστω και αν δεν έχει τις κατάλληλες νομικές γνώσεις, να αντιληφθεί και να βγάλει το συμπέρασμα, αν τελικά αυτή η σύμβαση είναι πράξη εθνικής ευθύνης ή πράξη υποτέλειας, και ανάλογα να αξιολογήσει και αυτούς που τη ψήφισαν και αυτούς που την καταψήφισαν.

Είναι αλήθεια βέβαια ότι για την  περίπτωση της δανειακής σύμβασης δε δόθηκε  στο Λαό η ευκαιρία να ενημερωθεί επαρκώς, αφού ούτε και τα ΜΜΕ βοήθησαν σε αυτό, ότι  η Κυβέρνηση ΠΟΤΕ δεν εισήγαγε αυτή τη σύμβαση για συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή! Πολύς κόσμος γνωρίζει ή έχει ακούσει για το Μνημόνιο, πολλοί λιγότεροι όμως ξέρουν για τη δανειακή σύμβαση. Και αυτό συνέβη γιατί η κυβέρνηση μεθόδευσε  το εξής καταπληκτικό.

 Έναντι  της δανειακής σύμβασης οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν μαζί με τους Βουλευτές του ΛΑΟΣ! και την κ. Ντόρα Μπακογιάννη! το περιβόητο Μνημόνιο, δηλαδή το Παράρτημα της Σύμβασης! Τόσο νόμιμη φαίνεται ότι ήταν αυτή η σύμβαση που δεν τόλμησε η Κυβέρνηση ούτε καν να την εμφανίσει στη Βουλή.!  

Επομένως είναι πολύ λογικό σήμερα, πολύς κόσμος να μην είναι σε θέση να γνωρίζει ποιες ακριβώς υποχρεώσεις έχει αναλάβει η Κυβέρνηση της Χώρας έναντι των δανειστών της και ποιες είναι οι επιπτώσεις που μπορούν να υπάρξουν στην Πατρίδα μας, στη ζωή των πολιτών της, αλλά και στη ζωή των επόμενων γενεών, από τη υπογραφή αυτής της δανειακής σύμβασης.

Αν λοιπόν εξετάσουμε μερικά μόνο από τα πολλά άρθρα αυτής της δανειακής σύμβασης, θα διαπιστώσουμε με τον πιο αντικειμενικό τρόπο, πόσο εθνικά  υπεύθυνοι  είναι αυτοί που την  υπέγραψαν. Ταυτόχρονα όμως θα τους αξιολογήσουμε και ανάλογα, αφού  κατά παράδοξο τρόπο είναι και πάλι τα ίδια πρόσωπα, που εμφορούμενα και πάλι από εθνική ευθύνη και υπερηφάνεια κατά δήλωσή τους, έφεραν στη Βουλή και ψήφισαν  (τώρα δεν τους ακολούθησαν οι βουλευτές του  ΛΑΟΣ) το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα (Μνημόνιο Νο 2 )! 
  

Ας δούμε λοιπόν μερικά από τα πιο κύρια άρθρα αυτής της Δανειακής Σύμβασης που σήμερα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, για να δούμε  πόσο μπορεί αυτή να  βλάψει ή αντίστοιχα να ωφελήσει τα συμφέροντα της Χώρας μας.


Άρθρα από τη Δανειακή Σύμβαση

1. Απαγόρευση άλλου δανεισμού
---σελ. 119 :  Η Ελλάδα δεσμεύεται από τη σύμβαση να μη συνάψει άλλο δάνειο μέχρι να αποπληρώσει το συγκεκριμένο. Έτσι δένεται οριστικά και η δυνατότητά της να δανειοδοτηθεί από άλλη χώρα αντίπαλο της ΕΕ (βλέπε Κίνα, Ρωσία κλπ), με χαμηλότερο επιτόκιο, εξανεμίζεται. Κατά λέξη:
« Ο Δανειολήπτης δεσμεύεται έως ότου όλο το κεφάλαιο της παρούσας σύμβασης να έχει επιστραφεί πλήρως και όλοι οι τόκοι και τα πρόσθετα ποσά, να μην εξασφαλίσει με υποθήκη, ενέχυρο ή άλλο βάρος πάνω στην ίδια περιουσία ή στα έσοδα τυχόν υφιστάμενο ή μελλοντικό Σχετικό Χρέος και οποιαδήποτε εγγύηση ή αποζημίωση δίνονται επί αυτού…».
2. Εκχώρηση του δικαιώματος των δανείων
---σελ.129.παρ.13,υποπαρ.1: Αντίθετα οι δανειστές μπορούν να εκχωρήσουν τα δικαιώματα ή τις υποχρεώσεις τους σε άλλους δανειστές. Κατ’ εξαίρεση όμως, κάποιος δανειστής, μπορεί να μεταφέρει τα δικαιώματά του στο κράτος εκείνο της ευρωζώνης που είναι ο εγγυητής του. Με άλλα λόγια,  υπάρχει και η  περίπτωση ένα κράτος αντίπαλος της Ελλάδας, πχ η Τουρκία, να «αγοράσει» τα δικαιώματα από κάποιο δανειστή. Σε κάθε περίπτωση, ο μόνος που δεν έχει κανένα λόγο σε αυτές τις μεταβιβάσεις δικαιωμάτων, είναι η Ελλάδα. Μάλιστα για τέτοιου τύπου αλλαγές δεν προβλέπεται ούτε καν μια απλή ενημέρωση.
Έτσι στο άρθρο 13 παράγραφος 2 διαβάζουμε: «κάθε εκχώρηση και μεταβίβαση δικαιωμάτων κάποιου Δανειστή τίθεται σε ισχύ …με τον όρο ο πρώην δανειστής να πληροφορεί αμελλητί τους λοιπούς δανειστές και την επιτροπή».
3.Απαγόρευση δικαστικής προσφυγής
---σελ.129.παρ.14,υποπαρ.1:  Η χώρα μας –έστω στο μέλλον – δεν έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει τη σύμβαση. «Η παρούσα σύμβαση καθώς και κάθε εξωσυμβατική υποχρέωση που τυχόν προκύψει από την παρούσα ή σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο».
4.Τα επιτόκια
Σελίδα  121      παραγ.5: Το επιτόκιο για τα 80 δις ευρωπαϊκών δανείων είναι 5,2 κυμαινόμενο για την πρώτη 3ετία. Για τα επόμενα χρόνια 6,2 και + 2% τόκοι υπερημερίας εάν έχει λήξει το δάνειο ή υπάρχει αδυναμία καταβολής μίας δόσης. Στη συνέχεια επαναπροσδιορίζεται ΑΝΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ (!)
Ο όρος «αποικία» αν χρησιμοποιηθεί δεν είναι υπερβολή, αφού οι όροι για το συγκεκριμένο δάνειο, που μάλιστα προβλήθηκε σαν επιτυχία της κυβέρνησης, είναι δρακόντειοι.
Όμως και στην περίπτωση που η κυβέρνησή μας -αποστραγγίζοντας τη χώρα- βρίσκει τα χρήματα και μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο ή μέρος του δανείου νωρίτερα από τα προβλεπόμενα χρονικά περιθώρια, τους τόκους δεν τους γλιτώνουμε, αφού: «Κάθε προπληρωμή πραγματοποιείται μαζί με τους δεδουλευμένους τόκους επί του ποσού της προεξόφλησης και με την επιφύλαξη ότι ο Δανειολήπτης (Ελλάδα) αποζημιώνει τους Δανειστές, όσον αφορά οποιαδήποτε έξοδα, δαπάνες ή αμοιβές προκύπτουν … ως συνέπεια κάθε τέτοιας προπληρωμής». Άρθρο 6 παρ.4β!

Η απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας

5. Άρθρο 14 παρ 5 : « Ο Δανειολήπτης (Ελλάδα) αμετάκλητα και άνευ όρων παραιτείται από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία, από νομικές διαδικασίες σε σχέση με την παρούσα Σύμβαση, περιλαμβανομένων, χωρίς περιορισμούς της ασυλίας όσον αφορά την άσκηση αγωγής, δικαστική απόφαση ή άλλη διαταγή, κατάσχεση, αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης ή προσωρινή διαταγή και όσον αφορά την εκτέλεση και επιβολή κατά των περιουσιακών του, στο βαθμό που δεν το απαγορεύει αναγκαστικός νόμος».
Δηλαδή αν για κάποιο λόγο αδυνατούμε να εκπληρώσουμε τους όρους του δανείου, κάτι που είναι πολύ πιθανό, η Ελλάδα και τα περιουσιακά της στοιχεία θα «βγουν στο σφυρί» προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές της.
Ορυκτός πλούτος, νησιά, ακίνητα, κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις και ότι άλλο μπορούν να απαιτήσουν οι ευφάνταστοι δανειστές μας. Σε κάποιες άλλες εποχές, για να ιδιοποιηθούν οι ισχυροί τον πλούτο μιας χώρας, έκαναν πόλεμο. Τώρα φαίνεται ότι αρκεί για αυτό η υπογραφή του υπουργού Οικονομικών και του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας.
Επίλογος
Πολλά είναι ακόμα εκείνα τα σημεία της «Σύμβασης Δανειακής Διευκόλυνσης» που θα μπορούσαμε να σχολιάσουμε. Όμως πιστεύουμε ότι αυτά αρκούν για να καταδείξουν όχι μόνο το πνεύμα της εθνικής υποτέλειας που τη διακρίνει, αλλά και τους κινδύνους που έρχονται για την Πατρίδα μας.
 Η κυβερνητική πλειοψηφία όμως και μόνον αυτή  θεωρεί ότι, η υπογραφή αυτής της δανειακής σύμβασης είναι πράξη εθνικής ευθύνης και για το λόγο αυτό, προχώρησε με την ίδια αντίληψη στην υπογραφή του Μεσοπρόθεσμου προγράμματος, σε αντίθεση με τους λοιπούς  «μηδισάντες»  της Βουλής, αλλά  και της πλειοψηφίας των πολιτών που έχουν την εντελώς αντίθετη άποψη.
Φυσικά και η ευθύνη για οτιδήποτε επακολουθήσει από εδώ και πέρα  βαραίνει  αυτούς που έπραξαν  το εθνικό τους καθήκον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: