Οι συσχετισμοί μέχρι τώρα δείχνουν ότι είτε δυσκολότερα είτε ευκολότερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τις κερδίσει. Το ερώτημα που βρίσκεται στα χείλη των περισσότερων ανθρώπων που συζητάω από την προκήρυξη των εκλογών μέχρι σήμερα είναι: "...και τι θ' αλλάξει;"
[Προφανώς υπάρχουν και αυτοί που φοβούνται ότι "θα έρθουν οι κομμουνιστές (εδώ γελάμε) ΣΥΡΙΖΑίοι και θα μας πάρουν τα σπίτια", "θα μας κάνουν Βόρεια Κορέα" και άλλα τέτοια, αλλά προκειμένου να προστατέψω την ψυχική μου υγεία δεν κουβεντιάζω πολιτικά με αμοιβάδες φερέφωνα του Άδωνι.]
Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι με βάση το μεταπολιτευτικό ιστορικό προηγούμενο η ερχόμενη κυβέρνηση δεν πρόκειται να τηρήσει τις δεσμεύσεις της προς την κοινωνία. Και όσοι θεωρούν τους εαυτούς τους "αντιμνημονιακούς" θεωρούν ότι εντός δεδομένου πλαισίου (Ε.Ε.) και με τους ξεκάθαρους συσχετισμούς δύναμης που επικρατούν στο δεδομένο πλαίσιο μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει και πολλά περιθώρια ελιγμών υπέρ του λαού, ακόμα και αν δεχτούμε ότι έχει τις καλύτερες προθέσεις. Τέλος υπάρχει και η άποψη ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη δώσει διαπιστευτήρια καλής διαγωγής όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα στις επισκέψεις της στα κέντρα διαμόρφωσης πολιτικής και οικονομικής εξουσίας του πλανήτη (Brookings Institute, Levy institute, Como, City του Λονδίνου και αλλού) και στις κεκλεισμένων των θυρών συναντήσεις της με τα αρπακτικά των αγορών.
Κι εγώ βρίσκομαι στο δίλημμα λοιπόν και λέω στον εαυτό μου ότι αν έχει κάποιο νόημα η ψήφος στο ΣΥΡΙΖΑ είναι μόνο για να εξασφαλιστεί η αυτοδυναμία του ώστε να διαλυθούν οι αυταπάτες στην κοινωνία και να πέσουν οι μάσκες για τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ στο ερώτημα ποια συμφέροντα θα υπερασπιστεί εν τέλει. Της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού ή της εγχώριας και υπερεθνικής ελίτ; Γιατί αν δεν εξασφαλίσει την αυτοδυναμία τότε θα έχει εξασφαλίσει επικοινωνιακά τις δικαιολογίες που χρειάζεται για την επικείμενη ανεπάρκειά του.
Και πάλι όμως αυτό σκεπτικό δεν θα μου είναι αρκετό την κρίσιμη ώρα. Γιατί το επόμενο ερώτημα είναι "και μετά την αριστερή παρένθεση τι; Η ρεβάνς της μαύρης αντίδρασης με ακόμα χειρότερους όρους; Και με το λαό προδομένο, ηττημένο και απογοητευμένο για μια ακόμη φορά;"
Είναι όμως τελικά το ίδιο μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με μία νέα νίκη της μαύρης αντίδρασης; Προβληματιζόμαστε αρκετά για το τι θα ακολουθήσει αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά σκεφτόμαστε καθόλου τι είδους "τελική λύση" μας περιμένει αν κερδίσουν οι παραδοσιακές αστικές δυνάμεις; Και τελικά το κίνημα ηττάται και απογοητεύεται κοινοβουλευτικά; Οι νίκες του κρίνονται στο "κυνοβούλιο" ή στο δρόμο; Και με τι είδους εξουσία απέναντί του έχει ελπίδα να κάνει κάποιες πρώτες νίκες ώστε να αρχίσει να παίρνει και πάλι τα πάνω του;
Σας προτείνω λοιπόν να διαβάσετε το παρακάτω άρθρο, που, ανεξάρτητα από την πολιτική σκοπιά και την αντίστοιχη γλώσσα του συγγραφέα (δεν είναι φυσικά πολιτικά ουδέτερος), έχει μια κύρια λογική και κάποια βασικά επιχειρήματα που εξηγούν σωστά τη συγκυρία και που θα βρουν υποστηρικτές ανεξαρτήτως πολιτικού φάσματος (με την προϋπόθεση της θολής έστω "αντιμνημονιακότητας").
Εμένα πάντως σίγουρα με έβαλε σε σκέψεις...
http://wp.me/pryYN-1QA
ΥΓ. Τα κόκκινα είναι μέρος από τα σχόλια του φίλου που μου έστειλε το mail με το συγκεκριμένο άρθρο..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου