Η πολιτική του κατευνασμού εκ μέρους της Ελλάδος από το 1923 έως
σήμερα ενισχύει την τουρκική υπεροψία και αδιαλλαξία...
του Δρ. Ιωάννη Χρ. Ιακωβίδη
Επιστημονικού συνεργάτη στο Κέντρο Ανατολικών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου.
Στις 19 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν τρία έτη από την εκδημία του εξέχοντος καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Νεοκλή Σαρρή.
Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1940. Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κωνσταντινούπολης και Ψυχολογία στη Γενεύη.
Έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με άριστα. Διετέλεσε καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ιδιαίτερο αντικείμενο την οθωμανική περίοδο, ενώ υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του ίδιου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Ως τουρκολόγος, γνώριζε όσο ελάχιστοι τον τρόπο σκέψης και δράσης του τουρκικού πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου. Είχε βιώματα από τους Τούρκους. Μελέτησε σε βάθος τη δομή και την εξέλιξη της τουρκικής κοινωνίας.
Έχαιρε, ακόμη, μεγάλης εκτίμησης από τον τουρκικό ακαδημαϊκό χώρο και συγκεκριμένα τον προοδευτικό.
Προέτρεπε από τη θέση του ως πανεπιστημιακού δασκάλου τους πολιτικούς μας να εντρυφήσουν στην ιστορία της γείτονος, να γνωρίσουν καλύτερα την πολιτική άρχουσα τάξη της, με τις διαχρονικά αναθεωρητικές και επεκτατικές βλέψεις έναντι της Ελλάδος, και να μην τρέφουν αυταπάτες περί «ελληνοτουρκικής φιλίας».
Επισήμαινε ότι, σύμφωνα με την τουρκική εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα την οποία πρέπει η Τουρκία να ακολουθεί κατά πόδας. Μύχιος στόχος της είναι η μετατροπή της Ελλάδος σε παρακολούθημά της.
Επ’ αυτού του ασταθούς βάθρου θεμελιώθηκε η «φιλία» μεταξύ των δύο κρατών, η οποία περιορίζεται σε λογύδρια και προπόσεις ως αποτέλεσμα «αναγκαιοτήτων».
Για την ελληνική πλευρά σκοπός είναι η διασφάλιση των συνόρων «από ανατολάς», ενώ η πρόθεση της Τουρκίας είναι η επέκτασή της «προς δυσμάς».
Μέχρι την εμφάνιση του Κυπριακού η « ελληνοτουρκική φιλία» αποτελούσε το «άλλοθι» της γείτονος προκειμένου να αποκτήσει την εύνοια της Δύσης.
Η Τουρκία αρχικά είχε πιστέψει ότι θα λυνόταν το πρόβλημα ευνοϊκά για την Ελλάδα με την εφαρμογή του δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης.
Όταν όμως την παρότρυνε η Βρετανία να εμπλακεί στη διένεξη, δεν δίστασε ενώπιον των εθνικών της συμφερόντων να θυσιάσει τη «φιλία» της με την Ελλάδα.
Βάσει των ανωτέρω διαπιστώσεων και του εν γένει κεμαλικού εθνικισμού μπορούν να ερμηνευθούν οι προσπάθειες των Τούρκων μετά το 1923 για εξαφάνιση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Ενδεικτικά ορόσημα αποτελούν η επιστράτευση των «είκοσι ηλικιών» (Μάιος 1941 - Ιούλιος 1942), το «Βαρλίκ Βεργκισί» (φόρος περιουσίας, Νοέμβριος 1942 - Μάρτιος 1944), τα Σεπτεμβριανά του 1955 και οι Απελάσεις (1964).
Επίκαιρος ο λόγος του
Το συγγραφικό και διδακτικό έργο του Νεοκλή Σαρρή ήταν πολυσχιδές. Είχε δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά αλλά και στον ημερήσιο Τύπο.
Συμμετείχε επίσης σε αρκετά διεθνή συνέδρια και προλόγισε πολλά βιβλία Ελλήνων και Τούρκων ακαδημαϊκών και φοιτητών του.
Ο γράφων είχε την τύχη να τον γνωρίσει ως διδάσκοντα. Υπήρξε προσηνής και πραγματικός δάσκαλος. Προλόγισε το πρώτο του βιβλίο, Μνήμες Κωνσταντινούπολης..., με βαθιά γνώση και συναίσθημα υπό τον τίτλο: «Λίγο πριν από την εξαφάνιση των ιχνών...».
Πρόκειται για κείμενο που συνοψίζει τις απόψεις του για τους Τούρκους, τις σχέσεις Ελλάδος - Τουρκίας, το Γένος, τη Βασιλεύουσα κ.λπ.
Η συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο καθιστούν τις θέσεις του αείμνηστου καθηγητή Νεοκλή Σαρρή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μη παρωχημένες, αλλά διαρκώς αποδεικνυόμενες. Η Τουρκία αποτελεί επιθετική χώρα.
Η πολιτική του κατευνασμού εκ μέρους της Ελλάδος από το 1923 έως σήμερα ενισχύει την τουρκική υπεροψία και αδιαλλαξία.
Θα βρεθεί άραγε κάποια δύναμη να «κόψει τον αέρα» του τυχοδιωκτισμού και της έπαρσης της Άγκυρας;
Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Για την επιτυχή αντιμετώπιση αναθεωρητικών κρατών, όπως το γειτονικό μας, ο Ιούλιος Καίσαρ πρότεινε πριν από πάρα πολλούς αιώνες τον ενδεδειγμένο τρόπο: «Sivispacem, parabellum» («Εάν επιθυμείς ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο»). Διαφορετικά θα οδηγηθείς σε υποταγή, εξευτελισμό και εξόντωση...
Επιστημονικού συνεργάτη στο Κέντρο Ανατολικών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου.
Στις 19 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν τρία έτη από την εκδημία του εξέχοντος καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου Νεοκλή Σαρρή.
Είχε γεννηθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1940. Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, σπούδασε Νομικά, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Κωνσταντινούπολης και Ψυχολογία στη Γενεύη.
Έλαβε τον τίτλο του διδάκτορος από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με άριστα. Διετέλεσε καθηγητής της Κοινωνιολογίας της Ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ιδιαίτερο αντικείμενο την οθωμανική περίοδο, ενώ υπήρξε πρόεδρος του Τμήματος Κοινωνιολογίας του ίδιου ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος.
Ως τουρκολόγος, γνώριζε όσο ελάχιστοι τον τρόπο σκέψης και δράσης του τουρκικού πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου. Είχε βιώματα από τους Τούρκους. Μελέτησε σε βάθος τη δομή και την εξέλιξη της τουρκικής κοινωνίας.
Έχαιρε, ακόμη, μεγάλης εκτίμησης από τον τουρκικό ακαδημαϊκό χώρο και συγκεκριμένα τον προοδευτικό.
Προέτρεπε από τη θέση του ως πανεπιστημιακού δασκάλου τους πολιτικούς μας να εντρυφήσουν στην ιστορία της γείτονος, να γνωρίσουν καλύτερα την πολιτική άρχουσα τάξη της, με τις διαχρονικά αναθεωρητικές και επεκτατικές βλέψεις έναντι της Ελλάδος, και να μην τρέφουν αυταπάτες περί «ελληνοτουρκικής φιλίας».
Επισήμαινε ότι, σύμφωνα με την τουρκική εξωτερική πολιτική, η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα την οποία πρέπει η Τουρκία να ακολουθεί κατά πόδας. Μύχιος στόχος της είναι η μετατροπή της Ελλάδος σε παρακολούθημά της.
Επ’ αυτού του ασταθούς βάθρου θεμελιώθηκε η «φιλία» μεταξύ των δύο κρατών, η οποία περιορίζεται σε λογύδρια και προπόσεις ως αποτέλεσμα «αναγκαιοτήτων».
Για την ελληνική πλευρά σκοπός είναι η διασφάλιση των συνόρων «από ανατολάς», ενώ η πρόθεση της Τουρκίας είναι η επέκτασή της «προς δυσμάς».
Μέχρι την εμφάνιση του Κυπριακού η « ελληνοτουρκική φιλία» αποτελούσε το «άλλοθι» της γείτονος προκειμένου να αποκτήσει την εύνοια της Δύσης.
Η Τουρκία αρχικά είχε πιστέψει ότι θα λυνόταν το πρόβλημα ευνοϊκά για την Ελλάδα με την εφαρμογή του δικαιώματος της Αυτοδιάθεσης - Ένωσης.
Όταν όμως την παρότρυνε η Βρετανία να εμπλακεί στη διένεξη, δεν δίστασε ενώπιον των εθνικών της συμφερόντων να θυσιάσει τη «φιλία» της με την Ελλάδα.
Βάσει των ανωτέρω διαπιστώσεων και του εν γένει κεμαλικού εθνικισμού μπορούν να ερμηνευθούν οι προσπάθειες των Τούρκων μετά το 1923 για εξαφάνιση του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης.
Ενδεικτικά ορόσημα αποτελούν η επιστράτευση των «είκοσι ηλικιών» (Μάιος 1941 - Ιούλιος 1942), το «Βαρλίκ Βεργκισί» (φόρος περιουσίας, Νοέμβριος 1942 - Μάρτιος 1944), τα Σεπτεμβριανά του 1955 και οι Απελάσεις (1964).
Επίκαιρος ο λόγος του
Το συγγραφικό και διδακτικό έργο του Νεοκλή Σαρρή ήταν πολυσχιδές. Είχε δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά αλλά και στον ημερήσιο Τύπο.
Συμμετείχε επίσης σε αρκετά διεθνή συνέδρια και προλόγισε πολλά βιβλία Ελλήνων και Τούρκων ακαδημαϊκών και φοιτητών του.
Ο γράφων είχε την τύχη να τον γνωρίσει ως διδάσκοντα. Υπήρξε προσηνής και πραγματικός δάσκαλος. Προλόγισε το πρώτο του βιβλίο, Μνήμες Κωνσταντινούπολης..., με βαθιά γνώση και συναίσθημα υπό τον τίτλο: «Λίγο πριν από την εξαφάνιση των ιχνών...».
Πρόκειται για κείμενο που συνοψίζει τις απόψεις του για τους Τούρκους, τις σχέσεις Ελλάδος - Τουρκίας, το Γένος, τη Βασιλεύουσα κ.λπ.
Η συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Αιγαίο καθιστούν τις θέσεις του αείμνηστου καθηγητή Νεοκλή Σαρρή για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις μη παρωχημένες, αλλά διαρκώς αποδεικνυόμενες. Η Τουρκία αποτελεί επιθετική χώρα.
Η πολιτική του κατευνασμού εκ μέρους της Ελλάδος από το 1923 έως σήμερα ενισχύει την τουρκική υπεροψία και αδιαλλαξία.
Θα βρεθεί άραγε κάποια δύναμη να «κόψει τον αέρα» του τυχοδιωκτισμού και της έπαρσης της Άγκυρας;
Ας μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις. Για την επιτυχή αντιμετώπιση αναθεωρητικών κρατών, όπως το γειτονικό μας, ο Ιούλιος Καίσαρ πρότεινε πριν από πάρα πολλούς αιώνες τον ενδεδειγμένο τρόπο: «Sivispacem, parabellum» («Εάν επιθυμείς ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο»). Διαφορετικά θα οδηγηθείς σε υποταγή, εξευτελισμό και εξόντωση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου