Συνέντευξη Α.Τσίπρα. Κριτική προσέγγιση.

*ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Το κείμενο που ακολουθεί, είναι  συνέντευξη που έδωσε  ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ  Α.Τσίπρας στην εφημερίδα «Εποχή» σε συνέχεια και άλλων συνεντεύξεων των τελευταίων ημερών, με επικεντρωμένο το ζήτημα των συμμαχιών, για τη συγκρότηση μιας «προοδευτικής πλειοψηφίας»

Με ενδιαφέρον παρακολουθούμε όλον αυτόν τον καιρό τις θέσεις που αναπτύσσει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά διαπιστώνουμε πολλές φορές την αντιφατικότητά τους, όπως γίνεται εδώ και 5 χρόνια τώρα με τις θέσεις όχι μόνο του προέδρου, αλλά του ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα.

Άρα σε μια καλοπροαίρετη κριτική προσέγγιση αυτών των δηλώσεων δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε αυτό το γεγονός, που αποτελεί αν θέλετε και τη γενικότερη αμφισβήτηση ή των ερωτηματικών  του κόσμου έναντι του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και όχι ότι αυτή η συγκρατημένη κατάσταση  που όλοι μας παρατηρούμε οφείλεται στον «πόλεμο» που γίνεται στο ΣΥΡΙΖΑ από τις κατεστημένες δυνάμεις, όπως αφήνεται να εννοηθεί από πλευράς του.

Και στη συγκεκριμένη συνέντευξη ο Α.Τσίπρας δεν αποφεύγει αυτήν τη διγλωσσία και τη συσκότιση που  χαρακτηρίζει του λόγου του.

Από τη μια θέλει να κάνει άνοιγμα προς ευρύτερες δυνάμεις τόσο της αριστεράς όσο και του κέντρου, κεντροαριστερά την ονομάζει αλλά δεν τις κατονομάζει τις δυνάμεις αυτές, αλλά τις διαφοροποιεί σε σχέση με την κεντροαριστερά που ετοιμάζει η «συντήρηση» για να κόψει το δρόμο της αυτοδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ, όπως δηλώνει.

Να συμπεραίνουμε λοιπόν  ότι η αυτοδυναμία απασχολεί το ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο  και όχι το περιεχόμενο μιας νίκης των λαϊκών δυνάμεων; Γιατί άραγε;

Αν είναι να μην υποσκαφτεί αυτή η νίκη δεν θα ήταν προτιμότερη η συγκρότηση ενός  αρραγούς λαϊκού μετώπου από την απόλυτη ηγεμονία ενός κόμματος; Άλλωστε ο λαός έχει πληρώσει ακριβά αυτήν την κομματική ηγεμονία με όποια μορφή και αν πήρε.

Στο άλλο συμπέρασμα που μας οδηγεί η συγκεκριμένη συνέντευξη είναι ότι δεν δηλώνεται  ξεκάθαρα με ποιους θέλει να συμμαχήσει  και ποιους αφήνει στην άκρη.

Για παράδειγμα, αυτή συμμαχία μπορεί να έχει στους κόλπους της ανθρώπους που στήριξαν με τη ψήφο τους μνημόνια και συμμετείχαν σε μνημονιακές κυβερνήσεις; Και ποιο είναι το κριτήριο που θα ισχύσει για την αποδοχή τους; Με ποιο προγραμματικό ελάχιστο πλαίσιο θα συνταχθούν και θα συνεργαστούν αυτές οι δυνάμεις; 

Ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι το πρόγραμμα που θα εφαρμόσει  μια αντιμνημονιακή κυβέρνηση θα είναι ριζοσπαστικό. Δεν θα ήταν λοιπόν φρονιμότερο να καθοριστεί από τώρα αυτός ο ριζοσπαστισμός για να ξέρει και ο κόσμος από τώρα το τι πρόκειται να συμβεί;

Πχ. Θα αναγνωριστεί η σημερινή οικονομική κατοχή; Τι ακριβώς θα γίνει με το χρέος; Θα υπάρξει τιμωρία όσων οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή της κατάσταση; Λογικό δεν θα ήταν να γνώριζε ο κόσμος ποια θα ήταν η θέση αυτής της κυβέρνησης έναντι της ΟΝΕ και της ΕΕ;

Βέβαια επειδή αυτές οι εξαγγελίες ενδεχομένως να διαχωρίζουν και να δυσκολεύουν τη σύγκληση πολιτικών δυνάμεων, κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει κατά τη γνώμη μας, θα μπορούσαν αυτά τα θέματα να αφεθούν σε επόμενους πολιτικούς σχεδιασμούς και βέβαια πάντα με τη λογική, ότι ο ίδιος ο λαός θα είναι αυτός που θα δείξει και θα αποφασίσει για την κατεύθυνση.

Όμως από τώρα δεν θα μπορούσαν άραγε να συμφωνηθούν και να ανακοινωθούν μέτρα ανακούφισης του λαού από μια  προοδευτική και φιλολαϊκή κυβέρνηση;  Αναμφισβήτητα ναι.

Κατά τη γνώμη μας, τίποτα δεν εμποδίζει να δηλωθεί ευθαρσώς και από τώρα  ότι θα υπάρξει Σεισάχθεια για τον πληθυσμό  εκείνον που σήμερα υποφέρει από τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη και το «άρμεγμα» που του έχει γίνει από τις τράπεζες. Τα μέτρα ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, τα μέτρα για την υγεία και την παιδεία; Όλα αυτά σε τίποτα δεν εμποδίζουν από τώρα να είναι γνωστά στο λαό. Και μάλλον αυτά τα μέτρα και αυτές οι ανακοινώσεις έχουν πολύ  μεγαλύτερη σημασία από το ποιοι θα είναι εκείνοι που θα προσχωρήσουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και  πραγματικής προοδευτικής κατεύθυνσης.

Αν όλα αυτά είχαν κατατεθεί και στη συνέντευξη αυτήν, τα πράγματα  θα ήταν πολύ ξεκάθαρα και χωρίς γρίφους,  και θα μιλούσαμε για μια ειλικρινή προσπάθεια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

*Δημήτρης Κυπριώτης

Ακολουθεί η συνέντευξη του Α.Τσίπρα για να γίνει και η σύγκριση με όλα τα παραπάνω που διατυπώθηκαν.

«Άνοιγμα στην κεντροαριστερά και το κέντρο επιχειρεί ο Τσίπρας»

Γιάννης Μακρυγιάννης29/07/201408:346

 «Η στρατηγική ανασυγκρότησης του κέντρου και της κεντροαριστεράς μόνο αδιάφορους στο όνομα μιας δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας και ταξικής ιεράρχησης προτεραιοτήτων, δε μπορεί να μας αφήνει», τονίζει σε άρθρο-παρέμβαση του

Νέα θεαματική στροφή στο θέμα των συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ και άνοιγμα στις κοινωνικές, αλλά και τις πολιτικές δυνάμεις της κεντροαριστεράς, αλλά και του κέντρου αυτή τη φορά, επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας.

Σε ένα αναλυτικό άρθρο-παρέμβασή του, που δημοσιεύεται στην εφημερίδα «Εποχή» ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσιάζει το σχέδιό του για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης και με ένταση αναδεικνύει την ανάγκη των ευρύτερων συμμαχιών ως προϋπόθεση για την κατάκτηση της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Τσίπρας είναι περισσότερο σαφής από ποτέ στο θέμα αυτό και χτυπά το καμπανάκι στους εσωκομματικούς αμφισβητίες της στρατηγικής των συμμαχιών, τονίζοντας ότι εξυφαίνεται σχέδιο για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς με στόχο να αποτρέψει την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία:

«Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το πολιτικό και οικονομικό σύστημα δεν πρόκειται να αφήσει το ΣΥΡΙΖΑ ανενόχλητο στον μεγάλο αγώνα ανατροπής. Εδώ και αρκετό καιρό πολλά και διαφορετικά κέντρα εξουσίας απεργάζονται σχέδια για να αποτρέψουν το ιστορικό ορόσημο της ανάληψης λαϊκής εντολής διακυβέρνησης από μια ευρεία πολιτική και κοινωνική συμμαχία με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ» προειδοποιεί και εξηγεί:

«Ενορχηστρώνουν τον εκφοβισμό των μεσαίων στρωμάτων από τα ΜΜΕ. Θέτουν πλαστά διλήμματα. Σχεδιάζουν ακόμα και εκ των πρότερων το ολισθηρό έδαφος, τον περιορισμό των κινήσεων μιας τέτοιας κυβέρνησης, ώστε να προεξοφλήσουν τη σύντομη πτώση της (αριστερή παρένθεση).

Και φυσικά δίνουν τα ρέστα τους στη προσπάθεια ανασυγκρότησης του πολιτικού χώρου του κέντρου και της κεντροαριστεράς σε μνημονιακή κατεύθυνση ώστε να λειτουργήσει ως εφεδρεία αλλά και ως ανάχωμα απέναντι στην άνοδο του Σύριζα και την αλλαγή του κοινωνικού και πολιτικού συσχετισμού δύναμης. Στόχος είναι είτε η επαναδημιουργία ενός μεγάλου πολιτικού πόλου που θα εκλαϊκεύει επί το προοδευτικότερον την ίδια μνημονιακή πολιτική, είτε η συγκρότηση μιας παράταξης που θα παίξει το ρόλο ενός αμφίπλευρου συνομιλητή με στόχο την ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ στο κυρίαρχο πολιτικό μπλοκ εξουσίας».

Προς τούτο θεωρεί ότι «απαραίτητη προϋπόθεση για να υπηρετήσει η αριστερά το σχέδιό της για τη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των "από κάτω", είναι να αποτρέψει το σχέδιο του αντίπαλου μπλοκ για την ανάσχεση, τη φθορά ή τον εξαναγκασμό σε επιλογές ενσωμάτωσής της» και ξεκαθαρίζει ότι «η στρατηγική ανασυγκρότησης του κέντρου και της κεντροαριστεράς μόνο αδιάφορους στο όνομα μιας δήθεν ιδεολογικής καθαρότητας και ταξικής ιεράρχησης προτεραιοτήτων, δε μπορεί να μας αφήνει».

Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζει ότι «ο μόνος τρόπος για να αποτρέψουμε αυτή την διαδικασία ανασυγκρότησης είναι  μια ανοιχτή πολιτική συμμαχιών. Η επιδίωξη της  πλατύτερης δυνατής συσπείρωσης των κυριαρχούμενων τάξεων και πολιτικών δυνάμεων που αναγνωρίζουν το αδιέξοδο της ασκούμενης πολιτικής της λιτότητας με άξονα ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής. Και με στόχο αυτή η πλατιά συσπείρωση να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και τους συμμάχους του, στην κατάκτηση της αυτοδυναμίας στις επόμενες εθνικές εκλογές».

Σε κάθε περίπτωση οι συμμαχίες είναι καθοριστικής σημασίας για την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να κατακτήσει την εξουσία, υπό το εξής πρίσμα:

«Η διαδικασία της κατάκτησης της κρατικής εξουσίας θα είναι μια μακρά διαδικασία αγώνων και συγκρούσεων η έκβαση των οποίων θα εξαρτάται και από τη δυνατότητα του ΣΥΡΙΖΑ να αποσπά τις ευρύτερες δυνατές συναινέσεις και να δημιουργεί τις ευρύτερες δυνατές κοινωνικές και πολιτικές συσπειρώσεις γύρω από συγκεκριμένα διλήμματα που θα προκύπτουν από τις ίδιες τις προγραμματικές του δεσμεύσεις αλλά και την έκβαση των προηγούμενων συγκρούσεων».

Για να μην αμφισβητηθεί πάντως η ουσία των συμμαχιών και των πολιτικών επιδιώξεων μια τέτοιας στρατηγικής ο κ. Τσίπρας καθησυχάζει όσους έχουν ενδοιασμούς μήπως η στρατηγική αυτή οδηγήσει σε αναδιπλώσεις και υπαναχωρήσεις, ότι «πρώτοι στόχοι σε αυτή τη διαδικασία, όπως έχουμε ήδη δεσμευτεί, είναι η ακύρωση του μνημονίου και η ανατροπή της λιτότητας καθώς και η επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης». 

Διευκρινίζει ωστόσο ότι «ανατροπή όμως της λιτότητας δεν σημαίνει απλώς αυξήσεις στους μισθούς με κυβερνητικές εντολές αλλά αφορά σε τελευταία ανάλυση την αύξηση της διαπραγματευτικής ισχύος των εργαζόμενων τάξεων και τελικά την κατάκτηση της εξουσίας από αυτές τις ίδιες, αφού εξουσία δεν είναι τίποτα άλλο παρά η δυνατότητα μιας τάξης να ικανοποιεί τα ειδικά της συμφέροντα. Αυτός είναι ο καθοδηγητικός μίτος της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και όχι η επιδίωξη μιας φαντασιωτικής κοινωνικής αρμονίας σοσιαλδημοκρατικής έμπνευσης που μόνο σε ήττες έχει οδηγήσει».