Τώρα τελευταία νοιώθω όλο και πιο ασφαλής.


Δε λέω ο βασικός λόγος είναι η ανάκαμψη που γίνεται όλο και περισσότερο αισθητή στη χώρα μας.

Άλλο τώρα αν υπάρχουν και μερικοί αναίσθητοι που δεν την αντιλαμβάνονται.

Αυτή όμως υπάρχει !!

Πρώτα απ' όλα το καταλαβαίνει κανείς από το πλεόνασμα, που όχι μόνον έφτασε, αλλά παραέφτασε, ώστε να γίνουν τρεις γενναίες μοιρασιές, που πήραν το χαρακτήρα ανακατανομής του

κοινωνικού πλούτου. Τι άλλο θέλετε.

Το δεύτερο που επιβεβαιώνει τις κυβερνητικές υποσχέσεις που γίνονται πια πράξη, είναι το αυξανόμενο κύρος της χώρας, που ανεβάζει την αξιοπιστία της, που ανεβάζει με τη σειρά της τη

δυνατότητα και φυσικά και το ποσό του δανεισμού από τους σκληρούς δανειστές μας. Άλλο τώρα το ότι πέφτει η τιμή του 10τους ελληνικού ομολόγου, όπως έδειξα σε προηγούμενο σχόλιο μου, πριν από μερικές μέρες. Τυχαία και συμπτωματικά, ξέρετε τώρα πως γίνονται αυτά τα πονηρά παιγνίδια στα χρηματιστήρια. Υπάρχουν και οι συμμορίες της δραχμής, μην το ξεχνάτε !!!!

Το τρίτο είναι η τεράστια αύξηση του τουρισμού, που παρά τη θετική συνεισφορά του στην πληγωμένη οικονομία μας, εγκυμονεί ταυτόχρονα ένα σοβαρό κίνδυνο : να βουλιάξουν τα νησιά

μας από τις ορδές των τουριστών και μάλιστα των κινέζων.

Όχι φίλοι μου μη νομίζετε ότι είναι οι κινέζοι των Αθηνών που αποφάσισαν μετά από τόσα χρόνια να πάνε διακοπές στα ελληνικά νησιά. Ούτε πάλι αποφάσισαν να το κάνουν επειδή δεν πατάει ούτε κουνούπι στα κινέζικα μαγαζιά, γιατί οι έλληνες δεν έχουν λεφτά να αγοράσουν ούτε κινέζικα, παρά τη φτήνια τους. 

Άλλωστε οι έλληνες φέτος πάνε όλοι διακοπές μιας και τους το επέτρεψε η πρόσφατη εξισορροπημένη ανακατανομή του κοινωνικού μερίσματος.

 Οι κινέζοι που συναντάτε στα ελληνικά νησιά, είναι γνήσιοι τουρίστες και όχι “αυτόχθονες”. Κι αν τους βλέπετε να κρατάνε τάβλα με αντικείμενα προς πώληση, είναι απλά συνήθεια που έχουν από τη χώρα τους, την οποία δεν μπορούν να αποβάλλουν.

Το τέταρτο στοιχείο που με κάνει να νοιώθω ασφαλής και ταυτόχρονα περήφανος γιατί είμαι έλληνας, είναι η αλματώδης ανάπτυξη, τόσο σε έκταση όσο και σε οικονομικά μεγέθη των

“καινοτόμων δράσεων”, που για να λέμε και του στραβού το δίκιο, εμπνεύσθηκε ο Γιωργάκης και υλοποίησε ο Αντωνάκης. 

Όταν βλέπω αυτά τα τυπάκια, που τέλειωσαν με τις υποτροφίες που πλήρωναν οι μπαμπάδες τους, στα funds των πανεπιστημίων που εκείνοι σπούδαζαν, και που “τους επέστρεφε στη συνέχεια το πανεπιστήμιο τους με τη μορφή υποτροφίας, επειδή ήταν αριστούχοι” και που γυρίζοντας μετά στην Ελλάδα, πάλι με τα λεφτά του μπαμπά τους άνοιξαν διάφορα γραφεία, και εμπορεύονται προϊόντα σύγχρονης τεχνολογίας, που είτε τους τα είχαν ήδη κάνει παραγγελία, όταν έκαναν τα “μεταπτυχιακά” τους, είτε θα ψάχνουν μπας και βρουν αγοραστές με την ησυχία τους γιατί τα λεφτά τους φτάνουν και περισσεύουν, μόνο δάκρυα που δεν με πιάνουν.

Πως λοιπόν αυτά τα παιδιά να μην αποτελούν πρότυπο, που θα πρέπει να ακολουθήσουν χωρίς δισταγμό και επιφύλαξη όλοι οι άνεργοι της χώρας μας. Αν όλοι αυτοί επιδοθούν με την ίδια ζέση

και τόλμη στον τομέα αυτό των “καινοτόμων δράσεων”, θα επιβεβαιώσουν στη πράξη μια για πάντα τη μοναδικότητα και την αυθεντικότητα του ελληνικού “Success Story”.

Για την ασφάλειά μου επίσης νοιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τα ΜΜΕ και τους εκπροσώπους τους, οι οποίοι καθημερινά με εξοπλίζουν με γνώσεις και επιχειρηματολογία, καθώς και με

τεκμηριωμένη αισιοδοξία, για τις μελλοντικές εξελίξεις που δεν μπορεί να είναι παρά θετικές.

 Σκέφτομαι ώρες, ώρες πόσο άβολα θα ένοιωθα αν δεν είχα αυτή τη εξαιρετική δυνατότητα, να διδάσκομαι κάθε βράδυ, από τα ακούραστα χείλη τους, που τιτιβίζουν στους τόσο βαθυστόχαστους

πολυφωνικούς διαλόγους τους, που παρακολουθώ κι εγώ ο ταπεινός με αμείωτο ενδιαφέρον.

Πάντα όμως θα υπάρχουν ομάδες από δύσπιστους Θωμάδες ή καλλίτερα Μπαρμπα Θωμάδες, που θα γκρινιάζουν για το ΕΝΦΙΑ και όποια άλλα μέτρα”κοινωνικού περιεχομένου” προσπαθεί να

πάρει η κυβέρνηση και να βάλει τα πράγματα σε τάξη για να κάνει τη χώρα μας ένα σύγχρονο Ευρωπαϊκό κράτος.

Ένα κράτος ας πούμε σαν τη Γαλλία. Που τα κρατικά της ομόλογα διαπραγματεύονται σε τιμές ρεκόρ, δηλαδή σε ιστορικά χαμηλές αποδόσεις κάτω του 1,5%.

Είναι κι αυτή σε ανάπτυξη, υπό τη φροντίδα του Μανουέλ Βάλς και την άγρυπνη επίβλεψη του (Χ)ολλάντ.

Προς το παρόν η “μαγική συνταγή” χάρις την οποία επιβιώνει ακόμη η Γαλλία δεν είναι εκείνη του Δρουίδη, του μάγου στο γαλατικό χωρίο του Αστερίξ, αλλά του Draghi που όπως πάντα με τη γενναιοδωρία του ενίσχυσε τις εγχώριες τράπεζες, χωρίς βέβαια διαμαρτυρία από τις άλλες χώρες.

Η Γαλλία δεν χρειάζεται να δώσει λογαριασμό στις υπόλοιπες. Όπως η Ελλάδα. Διαθέτει αξιοπιστία και δύναμη, που είναι πρόθυμη να τη θέσει στην εξυπηρέτηση των αμερικανικών

συμφερόντων, απανταχού στο κόσμο, είτε στις παλιές της αποικίες, είτε όπου αλλού επιβάλει το παγκόσμιο συμφέρον.

Με την ανεργία σε επίπεδα ρεκόρ, το ακόλουθο διάγραμμα της "ανάκαμψης" παρουσιάζει συγκριτικά τα ρεκόρ την χρεοκοπίας των επιχειρήσεων και εκείνα της χαμηλής κερδοφορίας.

Μνημείο της ομορφιάς του σοσιαλισμού των σοσιαλιστών του Μιτερράν και του (Χ)ολλάντ μέσα στον ίδιο τον πυρήνα της Ευρώπης, που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί την Ελλάδα, σαν το “μαύρο πρόβατο”, προκειμένου να κάνει τη δουλειά της, όπως μόνο εκείνη ξέρει καλλίτερα.

Οι δείκτες μεταποίησης σε σχέση με το Α.Ε.Π. της Γαλλίας είναι μικρότεροι από της Ελλάδας, αλλά αυτό φαίνεται ότι δεν μετράει.

Πάντως για μια τέτοια ανάπτυξη προσανατολιζόμαστε κι εμείς, όσον αφορά τη προσέλκυση των ξένων επενδύσεων. Άλλωστε οι κανόνες και τα κριτήρια ανάπτυξης, μόνο για μας ισχύουν.

Data: Bloomberg and Figaro

Όσο για τη βιομηχανική παραγωγή επειδή είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη μιας χώρας, δεν έχουμε παρά να μιμηθούμε το παράδειγμα της Γαλλίας, που άλλωστε είναι μια απ' αυτές που έχουν αναλάβει την επιτήρησή μας.

Ειδικότερα:

Να και κάτι που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση για την αξιοπιστία του γαλλικού παραδείγματος :

Η ανεργία επίσης είναι κακό πράγμα, αν όχι για όλους για μας τουλάχιστον. Σε μας ειδικά ισχύει: “ανεργία μήτηρ πάσης κακίας”, οι Γάλλοι όμως έχουν άλλη παραμετροποίηση !!!

Chart: Bloomberg

Σε τελευταία ανάλυση γιατί πρέπει να ανησυχούμε για τις επιπτώσεις της ανεργίας ή τουλάχιστον δεν θα πρέπει να ανησυχούμε όλοι το ίδιο.

Άλλωστε αυτό φαίνεται καθαρά και από τα εκλογικά αποτελέσματα.

Με αυτά τα λίγα πιστεύω να σας έδωσα να καταλάβατε από που πηγάζει η αισιοδοξία μου και η ακλόνητη πίστη μου ότι αν ακολουθήσουμε το φωτεινό παράδειγμα των χωρών του “ευρωπαϊκού πυρήνα”, όπως είναι η Γαλλία, έχουμε εξασφαλίσει μέλλον λαμπρό για την ανάπτυξη μας, που βέβαια έχει ήδη δρομολογηθεί πάνω σε γερές βάσεις.

Αλίμονο και κρίμα σ' αυτούς που δεν το αντιλαμβάνονται. Είναι άξιοι της τύχης τους. Η μιζέρια τους δεν μπορεί να καταδικάσει εμάς τους υπόλοιπους.
 
 O «Τσοπάνης από τα Τζουμέρκα»