Πλήρωσε πολλά η Ελλάδα με το πείραμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Και τώρα;

Δημήτρης Κυπριώτης

Τελικά το «καρπούζι» που λέει και ο λαός δεν βγήκε καλό. Μάπα και χαλασμένο! Και καλά αν ο Σύριζα ήταν χαλασμένος εξ αρχής ή χάλασε στη συνέχεια το κακό θα ήταν λίγο. Το θέμα όμως είναι ότι τον πλήρωσε και τον πληρώνει ακόμη η Ελλάδα ακριβά και σε όλα τα επίπεδα. Οικονομικά, Κοινωνικά, Εθνικά . Το ερώτημα είναι για πόσο ακόμη και τι θα γίνει μετά από τη μαύρη αυτήν περίοδο;

Σε λίγους μόλις μήνες φτάνουμε τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την «πρώτη φορά  Αριστερά» και ο Τσίπρας αναδεικνύεται στον μακροβιότερο μνημονιακό πρωθυπουργό και ποιος να το περίμενε ότι μπορεί να το τραβήξει τόσο πολύ με όσα βάναυσα έχει κάνει η κυβέρνησή του, κερδίζοντας μάλιστα δύο εθνικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα;

Και το ζήτημα δεν είναι ότι η διακυβέρνηση Τσίπρα κράτησε τόσο πολύ. Το θέμα είναι πως  στο διάστημα αυτό  η Ελλάδα έχει κάνει βήματα πίσω σε πολλά επίπεδα. Ας εξετάσουμε  με μια ματιά την  οικονομία και ας αναρωτηθούμε : 

Που εκτοξεύτηκε το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος; Που πήγε ο δημόσιος πλούτος της χώρας και για πόσα χρόνια υποθηκεύτηκε η δημόσια περιουσία;  Για πόσο καιρό η Ελλάδα θα είναι χρεωμένη σε ξένους τοκογλύφους; Πως εξαφανίζεται στο ίδιο διάστημα η ιδιωτική περιουσία και περνάει σε ξένα χέρια; Πως και πόσο  κατέπεσε  το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων ;   Πως η λιτότητα έγινε μόνιμο βίωμα των Ελλήνων και τελικά είδαμε ότι  η φτωχοποίηση, στο διάστημα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ,  έφτασε  να επηρεάζει  σοβαρά τα μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού της χώρας.

Στον Κοινωνικό τομέα οι όποιες λεγόμενες μεταρρυθμίσεις, είχαν να κάνουν μόνο με οικονομικούς περιορισμούς και αφαίμαξη του εισοδήματος των εργαζομένων και λιγότερο με την ουσία των  μεταρρυθμίσεων, αυτών  δηλαδή που θα έφερναν λιγότερη  γραφειοκρατία, κίνηση της αγοράς, περισσότερες επενδύσεις , περισσότερες δουλειές , καλύτερη παιδεία, καλλίτερη αξιοποίηση του επιστημονικού προσωπικού και των νέων επιστημόνων και πολλά άλλα.

Αντί των παραπάνω όμως, αυτά που επιτεύχθηκαν  την περίοδο αυτή, ήταν κυρίως  η αποδόμηση της νεολαίας και της παιδείας , το μαράζωμα και η εξαθλίωση  των δομών υγείας, η εκδίωξη στα ξένα  των νέων επιστημόνων, το βούλιαγμα της αγοράς και των ελεύθερων επαγγελματιών, η πλήρης αποβιομηχάνιση της χώρας, αλλά και η πτώση του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας 

. 

Παράλληλα με τα παραπάνω όμως, εξακολούθησε και  κυριάρχησε  το γνωστό μοντέλο του βολέματος  των ημετέρων και των ανικάνων στη Δημόσια Διοίκηση. Τα αποτελέσματα  τα διαπιστώσαμε με το χειρότερο μάλιστα τρόπο στις τραγωδίες της Μάνδρας και πολύ πρόσφατα  της Ανατολικής Αττικής,  όταν δημιουργήθηκε εκατόμβη νεκρών χωρίς καμία ουσιαστική προστασία από το κράτος.

Η αλήθεια είναι ότι η κρατική μηχανή είναι ξεχαρβαλωμένη και για μια ακόμη φορά οι Έλληνες βλέπουν τον κομματισμό, την αναξιοκρατία και την ανικανότητα των περισσότερων  ανθρώπων που χρησιμοποίησε  ο ΣΥΡΙΖΑ και τη διοίκηση που ασκεί  η κυβέρνησή του,  να μην μπορούν να προστατέψουν όχι μόνο τα συμφέροντα του Έλληνα πολίτη, αλλά ακόμη και το αυτονόητο, αυτήν  την ανθρώπινη ζωή και την εναπομείνασα περιουσία του όπως έχουν χρέος.

Στο πεδίο των Εθνικών θεμάτων δεν θα μπορούσε αυτή η κυβέρνηση να διαφοροποιήσει την πολιτικής της, σε σχέση με όσα έκανε στην οικονομία αλλά και στο κοινωνικό και το θεσμικό επίπεδο, αφού και εδώ οι συνταγές υπαγορεύτηκαν έξωθεν και μόνο τα Ελληνικά συμφέροντα δεν εξυπηρετούν.

 

Οι αναπάντητες επιθετικές ενέργειες των Τούρκων στο Αιγαίο και στην Κύπρο, οι προκλήσεις στη Θράκη με αποκορύφωμα την ομηρία των Ελλήνων στρατιωτικών, δείχνουν τ στίγμα της αποτυχίας της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής και της ανύπαρκτης αποτροπής στις προκλήσεις, από πλευράς Ενόπλων Δυνάμεων. Και πάνω σ΄ αυτήν την  ώρα, ήρθε και κάθισε με τις πιέσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ,  η επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, κάτι που δεν μπορεί να περάσει ούτε συνειδησιακά ούτε στην πράξη στους Έλληνες. Κοντά όμως βρίσκεται και μια άλλη συμφωνία με την Αλβανία, που σιγοψιθυρίζεται ότι θα είναι  το ίδιο επαίσχυντη με αυτήν των Πρεσπών

.

Και εδώ που φτάσαμε, με όσα έχουμε δει και υποστεί, μπορούμε εύκολα  να βγάλουμε  το αποτέλεσμα της αποτυχίας αυτής της κυβέρνησης, αβίαστα και καλοπροαίρετα, αφού κατέλαβε  την εξουσία, αν μη τι άλλο , για να κτυπήσει τη διαφθορά , το ρουσφέτι και  τη γραφειοκρατία, αλλά και  για να δώσουν  ώθηση στην  οικονομία και στο τέλος κατορθώνει να έχει πετύχει όλα τα αντίθετα. Πως θα μπορέσει όμως να σταματήσει ο κατήφορος και να αναταχθεί η κατάσταση;

Για να επουλωθούν όλες αυτές οι αποτυχίες και οι καταστροφές που έχουν επέλθει, χρειάζεται πριν απ΄ όλα να αλλάξει αυτή η κυβέρνηση και αυτή  που θα προκύψει, να είναι πραγματικά κυβέρνηση που θα εξυπηρετεί πριν απ΄ όλα  τα συμφέροντα του Ελληνικού λαού.

Στη συνέχεια αυτό που επιβάλλεται,  είναι ότι θα πρέπει να σταματήσει εδώ και τώρα η καταστροφική συνέχιση των μέτρων των Μνημονίων, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προπαγάνδα περί αποχώρησης από τα Μνημόνια, ενώ το μεγάλο ερώτημα που βασανίζει τους Έλληνες,  είναι ποια κυβέρνηση, ποια εξουσία μπορεί να το κάνει αυτό, με τους συσχετισμούς δύναμης που έχουν διαμορφωθεί  σήμερα στην Κοινωνία.

Το ερώτημα είναι υπαρκτό, αλλά δεν πρέπει να μας απογοητεύει. Αντίθετα να βλέπουμε με ελπίδα και με  αισιοδοξία,  κάθε πολιτική κίνηση, ομάδα ή ανεξάρτητο  δημοκράτη  πολίτη,  που δραστηριοποιείται ενεργά και συμμετέχει στη δημιουργία ενός  νέου μεγάλου Πολιτικού φορέα, αυτού  του Πατριωτικού Δημοκρατικού χώρου, που μέχρι στιγμής δεν έχει καταστεί δυνατό να συγκροτηθεί, αλλά αποτελεί νομοτέλεια και για αυτό θα γίνει.

Αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόκληση και πρόταση, που αγκαλιάζεται όλο και περισσότερο από τον  κόσμο, αν και υπάρχει διάχυτη η δικαιολογημένη επιφύλαξη σε κάθε εγχείρημα που δημιουργεί ανασταλτικά χαρακτηριστικά, αλλά που όλοι ελπίζουμε ότι πολύ σύντομα θα ξεπεραστούν.