Τα μάτια τώρα στο Κόσοβο, μας ανάβουν επικίνδυνες φωτιές!

Γράφει ο Δημήτρης Κυπριώτης

Είναι γνωστό ότι η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες χώρες της ΕΕ που δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο και πολύ καλά έχει κάνει, αφού το τοπίο εκεί δεν είναι μόνο θολό είναι και πολύ επικίνδυνο αν εξελιχθεί σύμφωνα με τις επιδιώξεις των ΗΠΑ.

Μετά τη συμφωνία των Πρεσπών,  το σχέδιο των ΗΠΑ για τα Βαλκάνια καλά κρατεί και η Ελλάδα είναι το «πιόνι» που πάει παντού, κάνει ότι του λένε και φυσικά τίποτα δεν κερδίζει,  παρ΄ όλες τις βαθιές υποκύψεις της.

Το Κόσοβο κατά το Διεθνές Δίκαιο είναι μια ιδιαίτερη περιοχή που ανήκει στην κυριαρχία της  Σερβίας, όμως σύμφωνα με το «δίκαιο του ισχυρού», έχει αποσπαστεί de facto από τη Σερβία ,με στρατιωτική επιχείρηση που έκανε το ΝΑΤΟ(ΗΠΑ) κατά το συνήθη τρόπο, δηλαδή χωρίς να υπάρχει η εξουσιοδότηση από τον ΟΗΕ!

Τώρα όμως φτάνει η ώρα που  πρέπει να ολοκληρωθεί η ΝΑΤΟποίηση όλων των Βαλκανίων , ακόμη  και με την αλλαγή συνόρων, αφού τα μεν Σκόπια μπήκαν  στο ΝΑΤΟ από την «καλή την πόρτα», έστω και με την τρίπλα που παίχτηκε, απλά και μόνο για να κοροϊδέψει η κάθε ηγεσία το λαό της  σύμφωνα με τον τρόπο που θα επιλέξει , το δε Κόσοβο είναι έτοιμο να περάσει στην Αλβανία, χωρίς  να έχει προηγηθεί  συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών Αλβανίας  και  Σερβίας.

Και γιατί είναι τόσο σοβαρό το ζήτημα αυτό; Ποιος είναι ο ρόλος που θα κληθεί να παίξει η Ελλάδα  και ποιες θα είναι οι επιπτώσεις για τα συμφέροντα  της Ελλάδας και της Κύπρου; Αυτά τα ερωτήματα  έχουν αρχίσει και κυκλοφορούν ευρέως , από τη στιγμή που ακούγονται ψίθυροι και μάλλον όχι άδικα, ότι ο υπουργός Εξωτερικών , ο πολυπράγμων κ. Κοτζιάς,  έχει κάνει πάλι το θαύμα του. Έχει δηλαδή συμφωνήσει με τις ΗΠΑ για την αναγνώριση του Κοσόβου!

Αν όμως τελικά γίνει και αυτό, ύστερα από  τη συμφωνία  των Πρεσπών , την επικείμενη συμφωνία με την Αλβανία, που οι πυρκαγιές την ανέστειλαν  για λίγο και έρθει η αναγνώριση και του Κοσόβου, τότε «κλάψε με μάνα κλάψε με» , γιατί δεν θα μιλάμε μόνο για το κακό που τρίτωσε, αφού ανοίγουν πλέον και τα υπόλοιπα μέτωπα της Θράκης και της Κύπρου!

Αν τελικά  πραγματοποιηθούν τα σχέδια για το Κόσοβο, τότε ανοίγει ο ασκός του Αιόλου, γιατί θα πρόκειται για  επισημοποίηση αλλαγής συνόρων , με βάση και στόχο την εθνική καθαρότητα. Και το πρώτο ερώτημα που μας αφορά είναι αν η Ελλάδα είναι θετική στην αλλαγή αυτή των συνόρων στα  Βαλκάνια  και όχι κάπου που δεν επηρεάζεται και το δικό μας σπίτι.  

Η σιωπή όμως του ΥΠΕΞ φανερώνει αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω, ότι μάλλον έχει δώσει τη συγκατάβαση του. Στην περίπτωση αυτή όμως μιλάμε για τη δημιουργία  μιας Μεγάλης Αλβανίας, έστω και  τύπου ομοσπονδίας (Αλβανία και Κόσοβο) μαζί με τις περιοχές της Νότιας Σερβίας, στο Πρέσεβο.

 

Αυτή η κατάσταση είναι σίγουρο ότι  θα ανοίξει την  όρεξη αμέσως και θα φέρει στην επιφάνεια τον υποβόσκοντα  αλυτρωτισμό του αλβανικού στοιχείου στα Σκόπια, αφού   εκεί είναι ισχυρό, ειδικά  δε με την άνοδο στην εξουσία του Ζάεφ, που συγκρότησε κυβέρνηση και προώθησε και επέτυχε τη Συμφωνία των Πρεσπών!

Αυτή είναι η μία πλευρά του επικίνδυνου τριγώνου, στο οποίο θα έχει συμβάλει αποφασιστικά η Ελλάδα. Να γιατί επέμεναν οι άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοί μας  για το κλείσιμο με κάθε τρόπο του θέματος και της ονομασίας των Σκοπίων με την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών . Άντε τώρα να μαζευτούν τα ασυμμάζευτα.

 

Να λοιπόν γιατί μας ερωτεύτηκαν τόσο ξαφνικά οι Η.Π.Α και  ο εδώ πρέσβης τους ο κ. Πάιατ, δεν έχει σταματημό στο να μας εκθειάζει συνέχεια και να μιλάει, όχι άδικα,  για την καλλίτερη περίοδο που διέρχονται οι Ελληνοαμερικανικές σχέσεις και μάλιστα με κυβέρνηση , έστω και της «ροζουλί Αριστεράς»!

Όμως για να δούμε τι ακριβώς μπορεί να κρύβεται πίσω από την αναγνώριση του Κοσσόβου από την Ελλάδα; Μα είναι προφανές ότι αν τελικά αναγνωρίσει η χώρα μας το Κόσσοβο, αυτό θα φέρει αλυσιδωτή αντίδραση ενάντια στα συμφέροντα μας αλλά και στα συμφέροντα της Κύπρου.

Αν πάρουμε την τελευταία, δηλαδή την Κύπρο,  θα δούμε ότι το καθεστώς που ισχύει για την επονομαζόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Β. Κύπρου» δηλαδή του ψευδοκράτους, είναι ακριβώς ίδιο με αυτό  του Κοσόβου. Και τα δύο αυτά ψευδοκράτη είναι δημιουργήματα ξένης εισβολής και κατοχής. Της Τουρκίας για την Β Κύπρο , των Αμερικανών για το Κόσοβο! Αυτόματα λοιπόν με την αναγνώριση του Κοσόβου από την πλευρά μας , ανοίγουμε άμεσα το θέμα της αναγνώρισης του ψευδοκράτους στην Κύπρο και επίσημα,  τόσο απλά!

Και το κακό δεν σταματάει εδώ. Αυτόματα θα δώσει την ευκαιρία που ψάχνουν υπομονετικά και συστηματικά πολλά χρόνια τώρα οι  Τούρκοι,  να ζητήσουν και να πετύχουν νομιμοποίηση και των Τουρκικών διεκδικήσεων στη Θράκη, με την ίδια λογική του Κοσόβου, αφού το Διεθνής Δίκαιο δεν έχει καμία ισχύ στα όσα συνέβησαν στο Κόσοβο και επομένως γιατί να έχει  στην περίπτωση της Θράκης;

Το θέμα αυτό, της αναγνώρισης  του Κοσόβου και από την Ελλάδα και η προσάρτησή του στην Αλβανία, δεν εξαντλείται καθόλου έτσι με  απλές αναφορές και για αυτό  είναι καιρός να δούμε ξεκάθαρα πλέον ότι οι Τσίπρας και Κοτζιάς έχουν προσδέσει τη χώρα  για τα καλά στο άρμα των  Η.Π.Α. Και αυτό γίνεται και ανέξοδα για τις Η.Π.Α, αφού δεν έχει υπάρξει  κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα και γίνεται και  ερήμην του ελληνικού λαού.

Αλήθεια τι ακριβώς έχει κερδίσει η χώρα μας ακολουθώντας αυτήν τη στρατηγική μέχρι στιγμής στα εθνικά μας θέματα;   Τα αποτελέσματα  δείχνουν και τα κέρδη μας και αυτά συνοψίζονται στα παρακάτω:

 Έχει υπογραφεί  μια επαίσχυντη συμφωνία με τα Σκόπια,  προετοιμάζεται  μια άλλη με την Αλβανία, με άγνωστο περιεχόμενο, δεν μπορεί   να αντιμετωπιστεί η  επιθετικότητα της «συμμάχου» Τουρκίας, που έφτασε στο σημείο να   κρατά  ως ομήρους , ‘Έλληνες αξιωματικούς, έχει γίνει η χώρα αποθήκη των πάσης φύσεως μεταναστών , έχει γίνει μια απέραντη Αμερικανική στρατιωτική βάση και γενικά χρησιμοποιείται η χώρα για την τυφλή εξυπηρέτηση των αμερικανικών συμφερόντων και τελευταία κατόρθωσε να ψυχραθούν  επικίνδυνα οι σχέσεις μας  με τη Ρωσία.

Με όλα όσα εν τάχει αναφέρθηκαν, είναι γεγονός ότι η χώρα μας ακολουθεί μονοδιάστατη εξωτερική πολιτική , ελπίζουσα προφανώς σε άγνωστε υποσχέσεις  που της έχουν δοθεί από τις ΗΠΑ και οι οποίες όμως δεν φαίνονται στον ορίζοντα προς το παρόν. Έτσι η πολυδιαφημισμένη  ανεξάρτητη και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική για την οποία γράφτηκαν  και ειπώθηκαν  πάρα πολλά, δια  στόματος Πρωθυπουργού και υπουργού Εξωτερικών,  έμειναν  στο…. ράφι. Και οι εξελίξεις που βρίσκονται μπροστά μας φαίνονται ότι θα είναι δύσκολες και η Ελλάδα έχει ανάγκη της πολυδιάστατης πολιτικής.