«Η Ελλάδα πρέπει να πλησιάσει περισσότερο τη Ρωσία, αλλά φοβάται»

Πολιτική

*ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΜΑΛΙΝΣΟΝ: «Η Ελλάδα πρέπει να πλησιάσει περισσότερο τη Ρωσία, αλλά φοβάται»

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ

«Ημουν στη Μόσχα» λέει ο Γουίλιαμ Μάλινσον, ο οποίος φορά ένα εξαιρετικά

κομψό καρό εγγλέζικο σακάκι, μόλις κάθεται απέναντί μου στην καρέκλα ενός

καφέ στο Θησείο. 

«Πήγα για τρίτη φορά στη Ρωσία για να συμμετάσχω σε μια

συζήτηση στο πανεπιστήμιο Λεμονόσοφ. Μίλησα για την κρίση και την

κατάσταση στην Ελλάδα. Επίσης, ιστορικά, για τις σχέσεις ανάμεσα στις δύο

χώρες. Οι οποίες με το θέμα του πετρελαίου και του Μπουργκάς αγωγού έχουν κάπως κλονιστεί. Οι Ρώσοι χάνουν την πίστη τους στην Ελλάδα, γιατί δεν βλέπουν μια συνέπεια στη στάση της Ελλάδας απέναντί τους. Αναφέρθηκα και

στην περίπτωση 'εξόδου΄ του Καραμανλή από την πρωθυπουργία καθώς και στα

όσα ακούστηκαν σε σχέση με τη Ρωσία. Δεν θέλω να υιοθετώ θεωρίες συνωμοσίας αλλά καλό θα ήταν κάποτε να μάθουμε την αλήθεια για τι

ακριβώς συνέβη. Τώρα οι Ρώσοι προσφερονται να νοικιάσουν μια βάση αεροσκαφών στην Κύπρο -έχουν ήδη στην Κύπρο μια βάση ανεφοδιασμού τ

πλοίων τους-, η αμερικανική κυβέρνηση ανησυχεί και η κυπριακή κυβέρνησηείναι κάπου στη μέση...».

Στην επικαιρότητα, σε σχέση με τους Ρώσους, είναι το θέμα της Ουκρανίας.

Ο Πούτιν μοιάζει να κερδίζει την παρτίδα με την Ουκρανία.

Υψηλή διπλωματία. Το επαναλαμβάνω συνεχώς: Οι Ρωσοι παίζουν σκάκι. Πρώτα

σκέφτονται και μετά ενεργούν. Και χρησιμοποιούν ελεγχόμενα τη δύναμή τους

αντίθετα από άλλους. Οι Ρώσοι στέκονται και περιμένουν. Το ίδιο συμβαίνει

και με τη στάση τους απέναντι στην Ελλάδα. Οι Ρώσοι βλέπουν ότι Αγγλοι

και Αμερικανοί θέλουν να τους κρατήσουν έξω από την Ελλάδα. Οπως είχε

γίνει επί Τσόρτσιλ και Στάλιν. «90% Ελλάδα» ο Τσόρτσιλ, 10% ο Στάλιν.

Παλιά πράγματα επιστρέφουν με νέα χρώματα. Οι Ρώσοι, προς στιγμήν,

κερδίζουν στο θέμα της Ουκρανίας. Αλλά θα συνεχίσουν να είναι σε επιφυλακή

για να μην χάσουν.

Σίγουρα δεν βρίσκονται σε γελοία κατάσταση, όπως επί Γέλτσιν.

Ασφαλώς. Οταν ένα σύστημα καταρρέει μετά από 70 χρόνια, δεν χάνει εντελώς

τη δύναμή του, συνεχίζει να έχει πολλή από αυτήν. Και στην περίπτωση της

Ουκρανίας, επί της ουσίας, υπερασπίζονται τον ζωτικό τους γεωπολιτικό χώρο.

Και δεν θέλουν να βρεθούν περικυκλωμένοι από το ΝΑΤΟ. Είναι τόσο απλό.

Πιστεύω ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να δείχνει λίγη περισσότερη από τη δύναμή

της, ποτέ δεν τη δείχνει ολόκληρη. Οι Ελληνες δεν είναι ακόμη δυνατοί για

να συνεργαστούν σοβαρά με τη Ρωσία. Φοβούνται ότι αν το κάνουν, θα τους

«την πέσουν» οι Αγγλο-Αμερικανοί. Υπάρχει η τρόικα, οι απειλές για διακοπή

της χρηματοδότησης. Κι εδώ φέρνω πάλι το παράδειγμα του Καραμανλή. Δεν τα

κατάφερε παρ' ότι προσπάθησε, οπότε ποιος μπορεί να τα καταφέρει το

μέλλον;

Θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι διαφορετικά για την Ελλάδα;

Αν η χώρα είχε υψηλότερη διπλωματία, ναι. Αν οι Ελληνες ήταν κάπως πιο

ικανοί στα παρασκήνια. Π.χ. ένα μεγάλο μέρος της τουρκικής διπλωματίας

σχεδιάζεται και παρουσιάζεται με έναν «σέξι» τρόπο, εξαιτίας των μεγάλων

εταιρειών δημοσίων σχέσεων, παγκόσμιας εμβέλειας, που χρησιμοποιούν. Η

Ελλάδα «παίζει» το χαρτί της ενεργειακής συνεργασίας με το Ισραήλ ως

ασπίδα στην τουρκική απειλή. Εαν βεβαίως Τουρκία και Ισραήλ έχουν

πραγματική κόντρα. Και αν υπάρχει τουρκική απειλή για την Ελλάδα.

Δεν υπάρχει;

Ευθεία απειλή, δεν νομίζω. Οι Τούρκοι θέλουν να κρατούν το πράγμα εκεί

πέρα. Εχουν συνδέσει στις διεκδικήσεις τους τα δύο θέματα, την Κύπρο και

το Αιγαίο, κι αυτό τους βολεύει. Οποτε οι Ελληνες πηγαίνουν να πουν κάτι

για την Κύπρο, οι Τούρκοι μιλούν για το Αιγαίο. Επίσης οι Ελληνες θα

μπορούσαν να διεκδικήσουν την Ιμβρο και την Τένεδο. Το ότι δεν το κάνουν,

δείχνει αδυναμία την οποία αντιλαμβάνεται η Τουρκία. Αλλά δεν βλέπω

ευθεία απειλή και πρόκληση από πλευράς Τουρκίας. Ας πούμε, δεν βλέπω «νέα

Ιμια».

«Ο Τσίπρας είναι φιλοαμερικανός, απλώς δεν το φωνάζει»

Σε σχέση με τα εσωτερικά θέματα. Εσείς, ως λέκτορας στο Ιόνιο

Πανεπιστήμιο, πώς είδατε το θέμα της παιδείας, την κόντρα

υπουργού-πανεπιστημιακών;

Θα πω μια γενική μου θέση: Υπάρχουν πάρα πολλοί ακαδημαϊκοί με έντονη

κομματική τοποθέτηση, ευρισκόμενοι υπό αυστηρό κομματικό έλεγχο. Αυτοί οι

ακαδημαϊκοί ξοδεύουν τον ίδιο χρόνο τόσο για την προώθηση των πολιτικών

τους φιλοδοξιών όσο και για την ακαδημαϊκή τους εργασία. Εντάξει, ας

έχουν πολιτικές φιλοδοξίες, θεμιτό είναι. Αλλά ας μην λειτουργούν με τον

τρόπο που λειτουργούν τώρα και ο οποίος δημιουργεί στα πανεπιστήμια χάος.

Οι περίφημες πελατειακές σχέσεις, στις οποίες εμπλέκουν και τους φοιτητές,

είναι ο βασικός λόγος που η Ελλάδα έφτασε εδώ. Θα αποδεχθώ ότι αυτός

είναι ο ελληνικός τρόπος να γίνονται τα πράγματα. Αλλά κάπου έφτασε πολύ

μακριά, κάπου το φρούτο σάπισε. Και μετά άρχισε να μυρίζει. Κάπως έτσι

έγινε και με τη Σοβιετική Ενωση. Κι εκείνη «χάλασε» σιγά-σιγά, δεν

κατέρρευσε μέσα σε μία μέρα. Από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει έξοδος

διαφυγής. Ξέρω ότι ακούγεται κάπως, αλλά αυτό θα ήταν το πρώτο που θα

απαγόρευα αν είχα τη δύναμη: Την κομματικοποίηση στα πανεπιστήμια. Και

αυτές τις «παραμασονικές κλίκες» των καθηγητών που καθορίζουν ποιος

καθηγητής θα πάρει μια θέση και ποιος όχι. Και αφήνουν έξω ανθρώπους με

περισσότερα προσόντα, ενώ προωθούν άλλους με λιγότερα, επειδή απλώς είναι

μέλη της ίδιας κλίκας.

Οι «αδελφοί μας» οι Ρώσοι δεν θα έλεγα ότι βοήθησαν την Κύπρο στην

πρόσφατη περιπέτειά της με τις τράπεζες.

Θα βοηθήσουν την Κύπρο μόνο όταν αυτή έχει μια κυβέρνηση που θα είναι

ανεξάρτητη από το ΝΑΤΟ. Το οποίο είναι και λογικό. Το ΝΑΤΟ ελέγχεται από

τους Αγγλους και τους Αμερικανούς, είναι ένα αγγλοσαξονικό πράγμα και οι

Ρώσοι το γνωρίζουν αυτό. Ισως περίμεναν και κάτι από την Κύπρο να τους

δώσει, αυτή τη βάση αεροσκαφών, ποιος ξέρει;

Ο Τσίπρας είναι η εναλλακτική λύση στο υφιστάμενο πολιτικό σύστημα;

Ο Τσίπρας είναι φιλοαμερικανός, απλώς δεν το φωνάζει, κάπως όπως ήταν ο

Ανδρέας Παπανδρέου. Το θέμα είναι: Θα κατορθώσει να «αποπλανήσει» τον

Καμμένο, να τον παρασύρει σε μια πολιτική συνεργασία;

Δεν θα ήταν αυτή μια «ανίερη συμμαχία»;

Από ιδεολογικής απόψεως, ασφαλώς. Σίγουρα κάποιοι από τους ανθρώπους του

Τσίπρα, ιδιαίτερα όσοι προέρχονται από το παλιό ΠΑΣΟΚ, θα δυσαρεστηθούν,

ίσως κάποιο γκρουπ ανθρώπων αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Χρυσή Αυγή και η γενικότερη άνοδος του νεοναζισμού στην Ευρώπη;

Μα τι άλλο θα μπορούσες να περιμένεις με την οικονομική κατάσταση που

επικρατεί; Αλλά υπάρχουν διαφορές: Στη Γαλλία η Λεπέν είναι πιο

«ιντελέκτουαλ», λιγότερο επιθετική προς τους μετανάστες κ.λπ. Στην Ελλάδα

η Χρυσή Αυγή έχει προσελκύσει πολλούς πνευματικά καθυστερημένους. Παιδιά

από τα γυμναστήρια, ελλιπούς μόρφωσης κ.λπ. Η Λεπέν έχει μια γενικά καλή

εικόνα. Δεν υποστηρίζω την πολιτική της, αλλά στο θέμα των μεταναστών δεν

είναι ακραία, οι οπαδοί της δεν τα σπάνε κ.λπ.

Στην Ελλάδα θα έχουμε εκλογές;

Θα έχουμε, αλλά δεν ξέρουμε πότε. Φυσικά υπάρχουν και οι ευρωεκλογές. Ομως

πιστεύω ότι πάντοτε οι ευρωεκλογές συγκεντρώνουν την ψήφο διαμαρτυρίας.

Επειδη το αποτέλεσμά τους δεν έχει αντίκτυπο στο ποιος θα ασκεί στη χώρα

την εξουσία. Στην Αγγλία ψηφίζει στις ευρωεκλογές το 28% του πληθυσμού, σε

μερικές περιοχές ακόμη λιγότερο! Και νομίζω ότι από το αποτέλεσμα των

ευρωεκλογών η ελληνική κυβέρνηση θα κρίνει αν θα πρέπει να πάει σε εθνικές

εκλογές ή όχι. Σίγουρα, πάντως, οι ευρωεκλογές δεν αποτελούν ακριβή εικόνα

του τι θα γίνει στις εθνικές εκλογές. Ισως δείχνουν μια τάση. Αλλά στις

εκλογές ο μέσος ψηφοφόρος ψηφίζει πάντα πιο συντηρητικά.

Εχετε σχέση με την Πελοπόννησο. Ποια ακριβώς;

Εχω ξαδέρφια που μου παραχωρούν ένα μικρό μπανγκαλόου στη Μεθώνη. Πηγαίνω

εκεί, κολυμπώ, ψαρεύω. Αλλά έχω ζήσει για 2,5 χρόνια στην Τρίπολη, δίδασκα

Αγγλικά. Και γνωρίζω πολύ καλά το Αίγιο, όπου έχω έναν πολύ καλό φίλο.

Επίσης το Ναύπλιο. Οπότε ναι, μπορώ να πω ότι ξέρω την Πελοπόννησο σε έναν

βαθμό. Είναι γοητευτική. Και φυσικά έχω επισκεφθεί κάποιες φορές την

Πάτρα. Μοιάζει λίγο ιταλική πόλη, με τα κτίρια τα καφέ. Μου θύμισε τη

Βενετία.

Να συνεργαστεί η Ελλάδα με τους Ρώσους για τους υδρογονάνθρακες

Έχει γίνει αρκετός θόρυβος για τα ενεργειακά αποθέματα στη Δυτική Ελλάδα. Ποιά είναι η άποψή σας;

«Νομίζω ότι για τα πιθανά αποθέματα υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα, καλό θα ήταν η Ελλάδα να πάρει τη μερίδα του λέοντος στο κομμάτι τής ερευνας και τής εξαγωγής τους σε συνεργασία με τη Ρωσία, με την οποία θα πρέπει να εξετάσει τη συν-δημιουργία μιας σχετικής εταιρείας. Αυτό πιστεύω ότι θα φέρει την Ελλάδα σε μια κάποια θέση ισχύος κατά τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα. Δηλαδή θα τής προσφέρει κάποια διαπραγματευτικά ατού. Ωστόσο φοβάμαι ότι η όλη ιστορία θα είναι αρκετά βρώμικη, με προσπάθειες δωροδοκίας από τους ενδιαφερόμενους για τα συγκεκριμένα αποθέματα προς διάφορους πολιτικούς» 
 
* Ο ΓΟΥΙΛΙΑΜ ΜΑΛΙΝΣΟΝ είναι λέκτορας στο Πανεπιστήμιο Ιονίου και στέλεχος του ΕΠΑΜ