Τους συζύγους δεν
απασχολεί ποιός φέρνει τα περισσότερα λεφτά στο σπίτι. Τους ενδιαφέρει να
υπάρχει αυτό το σπίτι και να λειτουργεί όσο πιο εύρρυθμα γίνεται, γιατί έτσι θα
υπάρχουν και θα μπορούν να συνεχίσουν να υπάρχουν και οι ίδιοι και όλα τα μέλη
της οικογένειας.
Κοινός τους, λοιπόν,
στόχος και επιδίωξη είναι η ύπαρξη και το μέλλον όλης της οικογένειας. Γιατί η
οικογένεια είναι το στήριγμα, η προστασία, η υποστήριξη, η ενίσχυση όταν
προκύψει φυσική αδυναμία (πχ αρρώστια), απειλή ή και επίθεση (από γείτονα,
εργοδότη, κυβέρνηση), αλλά και αστάθμητοι παράγοντες μείωσης εσόδων (ανεργία,
περικοπές μισθών, έκτακτες δαπάνες λόγω ανωτέρας βίας).
ΩΣΤΟΣΟ, αρχίζει να τους
απασχολεί ποιός φέρνει τα περισσότερα λεφτά στο σπίτι, όταν επιζητούν το διαζύγιο.Τότεθυμούνται όλες
τις «αδικίες».
Ποιός πλήρωσε πριν από 7 χρόνια γι’ αυτό το έπιπλο, ποιός
πλήρωσε πρόπερσι τα δίδακτρα των παιδιών, ακόμα ότι «πήραμε πιο ακριβό δώρο στη
μάνα σου και πιο φτηνό στη δική μου!». Υπάρχει περίπτωση αυτά να ειπωθούν, όταν
το αντρόγυνο ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ να χωρίσει;
Ακόμα κι αν υπάρχει
οικονομικό πρόβλημα στην οικογένεια (και σε ποιά δεν υπάρχει σήμερα;),
σκέφτονται ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πώς να το αντιμετωπίσουν, τι περικοπές μπορούν να κάνουν ή
αν υπάρχει τρόπος να αυξήσουν κάποια έσοδα.
Άρα, η επίθεση που δέχεται κάθε σπίτι ενώνει, δεν διασπά τις δυνάμεις
του. Η απειλή συσπειρώνει. Ο εχθρός είναι κοινός και αναγκάζει κυριολεκτικά
το αντρόγυνο να παραβλέψει οποιαδήποτε διαφορά – πόσο μάλλον οικονομική –
μπροστά στον κοινό εχθρό, που απειλεί την οντότητα και το μέλλον όλης της οικογένειας.
Και εδώ καλείται ο πιο δυνατός να προτάξει πρώτος το ανάστημά του (πχ. ο
πατέρας) κι όχι ο πιο αδύναμος (το παιδί ή ο παππούς).
Όπως κι αν μεταφράζεται
αυτό το ανάστημα – με οικονομική επιβάρυνση, με προσωπική εργασία, τρέξιμο,
αϋπνίες... Γιατί ο πιο δυνατός είναι η «κολόνα του σπιτιού»....
Το πώς θα νιώσει όλη η
οικογένεια, όταν αναχωρήσει το πιο δυνατό μέλος της, αυτό το ξέρουμε ή μπορούμε
εύκολα να το φανταστούμε. Το τι μπορεί να συμβεί σ’ αυτόν τον δυνατό που φεύγει
ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να το φανταστεί.
Κατ’ αρχήν, ούτε καν αντιλαμβάνεται
ότι οι δυνάμεις του μειώνονται δραματικά από την πρώτη στιγμή, που μένει μόνος
του. Πάντα καραδοκούν οι αρρώστιες, τα ατυχήματα, οι ξαφνικές επιπτώσεις μιας
οικονομικής κρίσης, η λαίλαπα των αποφάσεων που παίρνουν κάποιοι για αυτόν
χωρίς αυτόν.
Και, δυστυχώς, κάτι από αυτά θα χτυπήσει την πόρτα του. Αυτό είναι
το μόνο σίγουρο. Και θα’ναι τυχερός, αν είναι μόνο ένα κι όχι πολλά μαζί. Και
τότε, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ και ΜΟΝΟΣ ΘΑ ΚΛΗΘΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ.
Το κακό, άσχημο και
απεχθές στη δική μας περίπτωση τώρα είναι ότι ο δυνατός, δηλαδή ο Σύλλογος
Συνταξιούχων της ΕΤΕ, που θέλει να αποσυρθεί από την ευρύτερη οικογένεια των
τραπεζοσυνταξιούχων, δηλαδή την ΟΣΤΟΕ, δεν είναι ένα μόνο άτομο, που αποφασίζει
να πορευθεί μόνο του από δω και στο εξής, γιατί ξαφνικά θυμήθηκε ότι κάποτε
πλήρωνε παραπάνω από τους άλλους, παρόλο που τότε συμφωνούσε με τον επιμερισμό
των δαπανών.
Είναι ότι αποτελείται από 14.000
συναδέλφους, για λογαριασμό των οποίωναποφασίζουν
τώρα 8(!!) συνάδελφοι του ΔΣ τηναποκοπή από την Ομοσπονδία για οικονομικές
διαφορές.
Βέβαια, έχουν εκλεγεί από τους συναδέλφους με επίσημα ψηφοδέλτια και
καταμετρήσεις. Πώς πήραν, όμως, την ψήφο τους; Τι υποσχέσεις έδιναν πριν από
τις εκλογές;
Προσωπικά, θυμάμαι κάτι για ενότητα, συσπείρωση, σύμπνοια ενάντια
στα μνημόνια, που ρουφούν τις συντάξεις μας και ληστεύουν τα ταμεία μας και άλλα
τοιαύτα.
Και τα έλεγαν ΟΛΕΣ οι παρατάξεις. Έτσι, που δεν ήξερες ποιά να
ψηφίσεις ή έλεγες όποιον και να ψηφίσω θα διεκδικήσει τα δίκια του κλάδου μας
μέσα απο την συσπείρωση και την κοινή προσπάθεια.
Και τώρα; ΓIATI επιδιώκουν αυτή την
αποδυνάμωση και, προφανέστατα, τη διάλυση της Ομοσπονδίας μας;
Πώς θα παλέψουμε
σ’αυτές τις δύσκολες, δυσχερέστατες εποχές για τους συνταξιούχους, αλλά και για
τα παιδιά μας, που είναι το μέλλον της πατρίδας μας;
Και, στο κάτω-κάτω, ΔΕΝ
μου είπαν προεκλογικά ότι «υπάρχει κάποιο πρόβλημα με την ΟΣΤΟΕ και η παράταξή
μας θα το χειριστεί έτσι». Να ξέρω κι εγώ ποιον και τι
ψηφίζω.
Οπότε, τώρα ΔΕΝθεωρώ ότι έχουν εξουσιοδοτηθεί και νομιμοποιηθεί
- από εμένα τουλάχιστον -να διαλύσουν
την ΟΣΤΟΕ.
Κι αν θέλουν την άποψή
μου, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου τα λεφτά. Συμφώνησαν να δίνουν 5 ευρώ ανά
κεφαλή τον χρόνο στην ΟΣΤΟΕ, δηλαδή εγώ καταβάλλω 0,40 ευρώ τον μήνα. Αν είμαστε
11.000 εγγεγραμμένοι στο Σύλλογο σήμερα, πρέπει να δίνουμε 55.000 ευρώ τον
χρόνο στην ΟΣΤΟΕ. Εισπράττουν από τις εισφορές ΜΑΣ πάνω από 1.300.000 ευρώ
ετησίως. ΓIATI δεν μπορούν να πληρώσουν την ΟΣΤΟΕ; Θεωρώ ότι έχουμε τη δυνατότητα να
δώσουμε και τα τετραπλάσια. Με τίποτα
δεν με πείθουν ότι το πρόβλημα είναι οικονομικό.
Βαρέθηκα πιά να αποφασίζουν άλλοι για μένα χωρίς
εμένα. Να με εξαπατούν με
προεκλογικές υποσχέσεις και να υποκλέπτουν την ψήφο μου.
Στις 2 του Δεκέμβρη θα βρεθώ στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου και θα υποστηρίξωτην Ομοσπονδία μου. Γιατί
είναι - και πρέπει να είναι - το προπύργιό μου στη λαίλαπα που θα ξεσπάσει πολύ
πιο δυνατή αυτόν τον χειμώνα....
*Για την Πρωτοβουλία Συνταξιούχων ΕΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου