Δημήτρης Κυπριώτης
Εκεί λοιπόν που κάθε τι το δημόσιο ήταν στη χλεύη και στην
περιφρόνηση, τώρα έγινε όψιμα αντιληπτό, από τους θιασώτες ακόμη και του
άκρατου νεοφιλελευθερισμού, η αξία του χώρου του δημοσίου όσο και των
λειτουργών του.
Η αλληλεγγύη, η ενότητα, η προσωπική και κοινωνική ευθύνη,
ακόμη και η συνειδητή πειθαρχία, λέξεις «ψωμοτύρι» των κοινωνιστών και όχι
μόνο, έγιναν εντελώς ξαφνικά τα νέα μότο και η ακολουθητέα κεντρική πολιτική
ακόμη και των σκληρών νεοφιλελεύθερων, κάνοντας όλους αυτούς που μέχρι χθες
διαλαλούσαν το σοσιαλισμό, αλλά όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να τον κάνουν
πράξη, να τον ξεχάσουν, τώρα να έχουν χάσει τη μιλιά τους.
Ποιο ήταν όμως το κρίσιμο σημείο αυτής της αλλαγής; Προφανώς
η έλευση του θανατηφόρου ιού και η ανάγκη να τηρηθούν από τον πληθυσμό μέτρα
σκληρά, ακόμη και αυτό της απομόνωσης, που προϋποθέτει συνεργασία με τις αρχές
του κράτους και αυτοπεριορισμό αναγκών. Και από την πλευρά του κράτους, είδαμε για πρώτη φορά το δημόσιο και οι
λειτουργοί του, να αφήνονται ελεύθεροι να λειτουργούν και να εργάζονται με τις εσωτερικές διαδικασίες και την
ιεραρχία τους, χωρίς να χρησιμοποιούνται ψηφοθηρικά και κομματικά!!
«Ουδέν κακό αμιγές
καλού!»
Σημείωση: Απλά ας φανταστούμε, χωρίς
τις παρωπίδες της παραπληροφόρησης, τι θα γινόταν αν είχαμε τη δυνατότητα σαν
κράτος, να χρησιμοποιήσουμε το δικό μας νόμισμα στις δύσκολες αυτές συγκυρίες. Ας
ρίξουμε μια ματιά στη μήτρα του καπιταλισμού τις Η.Π.Α με τι ευκολία «κόβει
χρήμα» τρις εκατ. δολαρίων, για να στηρίξει την οικονομία της, παρά το μεγάλο
της χρέος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου