«Δεν μπορώ να κάνω τίποτα διότι δεν επιτρέπει η τρόϊκα!!!». Γ@μώ την ατυχία μου...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μέσα σε δύο χρόνια και κάτι απωλέσαμε τα πάντα. Για τους Έλληνες (πολύ αμφιβάλω αν είναι) αρχηγίσκους και τους άλλους φαιδρούς που νομοθετούν ποδοπατώντας το Σύνταγμα της χώρας, οι πολίτες του τόπου αυτού, εμείς όλοι δηλαδή, δεν είμαστε παρά μόνο «αριθμοί». Έτσι μας φέρονται στα καθημερινά τους παζάρια με την τρόϊκα.

 

Κουρασμένοι, σχεδόν αποκαμωμένοι, ακούμε, βλέπουμε, «ενημερωνόμαστε».

 

Ο κόσμος μουδιασμένος, αηδιασμένος, αποκαμωμένος, στηριζόταν μέχρι τώρα στα όνειρά του και στις  λίγες οικονομίες που είχε για να σπουδάσει ή να παντρέψει τα παιδιά του, να κοιτάξει το μέλλον του, την εργασία του, τα γηρατειά του. Τώρα καταλαβαίνει πως τα παιδιά του θα ζήσουν σε μια κατοχή, πολύ σκληρή και δυστυχώς αυτός ο κατακτητής δεν έχει όπλα να του απαντήσεις μ’ αυτά. 

 

Τώρα καταλαβαίνει πως οι κόποι της ζωής του πάνε χαμένοι, πως δεν περιμένει τίποτε από το μέλλον. Και βεβαίως όλοι μεταξύ μας βράζουμε από οργή, από ντροπή - γιατί χρόνια τώρα δώσαμε δύναμη σε δαύτους τους αλιτήριους που κατέστρεψαν την χώρα -, από αγωνία, κυρίως για το μέλλον μας και για τα παιδιά μας.

 

Αριθμοί καταντήσαμε, κωδικοί, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, κωδικοί φόρου, πληρωμών κτλ.

 

Πρόσωπα σκυθρωπά, χαμένα στις σκέψεις τους, προβληματισμένα, άχρωμα, ετοιμάζονται..

να αντιμετωπίσουν τον πρώτο χειμώνα της κατοχής. Ξύλα, κάρβουνα, κουκούτσια ελιάς, για να ζεσταθείς, αφού ένας τόνος πετρελαίου ισοδυναμεί με δύο μισθούς, σύν τα δώρα του γάμου σου και τα κειμήλια τα οικογενειακά! 

Πώς να «βγεί πέρα» ο άλλος όταν του δίδεις 5 και του παίρνεις πίσω, με τους απατηλούς τρόπους που εφεύρες 10; Αυτά μόνο οι σαδιστές τα κάνουν! Και ψέματα, ψέματα, ψέματα ικανά να πολτοποιήσουν μία ολόκληρη κοινωνία που δεν υπάρχει πλέον, όπως δεν υπάρχει το κοινωνικό κράτος.

 

Θα φτωχύνουμε, θα ταπεινωθούμε, θα μαρτυρήσουμε το γάλα που βυζάξαμε, θα βρίσουμε (και πάλι) αυτούς που μας έφτασαν εδώ, θα πεθάνουμε στο δρόμο όσοι δεν έχουμε να αγοράσουμε την υγεία μας, θα στείλουμε τα παιδιά μας στα γίδια και στα πρόβατα, δεν θα ξανακάνουμε παιδιά, αλλά τουλάχιστον θα κερδίσουμε την αξιοπιστία μας έναντι των ξένων! 

 

Μόνο γιαυτό παλεύει η δική μας τρόϊκα!! Και για να το κάνουμε αυτό πρέπει πρώτα να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας όλοι οι άλλοι!!

 

Εν κατακλείδι. Με πιάνει κάτι το αλλόκοτο και απροσδιόριστο όταν ακούω από χείλη υπουργού να λέει: «Δεν μπορώ να κάνω τίποτα διότι δεν επιτρέπει η τρόϊκα!!!». Τέτοιους έχουμε.

  Γαμώ την ατυχία μου…

   

ο Ευαγγελιστριώτης