Τα συγχαρητήρια των επικυρίαρχων τα πήρε, αλλά πάνω στα αποκαΐδια που άφησε!

Του Δημήτρη Κυπριώτη

Όταν οι κκ Τσίπρας και Ζάεφ  αποδέχονταν  να αναλάβουν και να φέρουν σε πέρας την εντολή που έλαβαν από τους επικυρίαρχους ΗΠΑ(πρωτίστως) και ΕΕ (Γερμανία δευτερευόντως), έβγαλαν τα κομπιουτεράκια τους και άρχισαν νε μετρούν τα ψηφαλάκια που τους ήταν αναγκαία για να κυρωθεί το συμβόλαιο, δηλαδή η Συμφωνία των Πρεσπών, που τους είχαν αναθέσει, για να μπορέσουν να την περάσουν στο επόμενο γύρο.

Δεν ξέρουμε, αν την στιγμή εκείνη της ανάθεσης είχαν αντιληφτεί, τι και ποιες ακριβώς ευθύνες  αναλάμβαναν και έναντι ποιου κόστους, άμεσου και μακροπρόθεσμου, εκτός και αν αυτό το βάρος , απέναντι στους λαούς που πρωθυπουργεύουν, τους αφήνει εντελώς αδιάφορους, που μάλλον αυτό συμβαίνει.

Για κάθε φυσιολογικό άνθρωπο, έστω και αν είναι πρωθυπουργός, δεν είναι δυνατόν όταν του προτείνουν (sic)να εφαρμόσει ένα σχέδιο-συμφωνία υψίστης σημασίας για τη χώρα του με άλλο κράτος,  να μην λαμβάνει υπόψη του και να μη συνυπολογίζει, ότι τέτοιες ιστορικές προτάσεις ή μάλλον για να μιλάμε με ειλικρίνεια, αναθέσεις «βρώμικης δουλειάς», συνεπάγονται και ένα κόστος. 

Και αν αυτό το κόστος είναι προσωπικό λίγο το κακό, αν όμως πρόκειται για κόστος που αντανακλά στην πατρίδα και στο λαό της, τότε πριν από κάθε αποδοχή είναι υποχρεωμένος, αυτός ο ηγέτης, αν αισθάνεται έτσι, να το κάνει γνωστό στον ίδιο το λαό, ώστε να αναλάβει ευθέως τις ευθύνες του και όχι με κόλπα και κάθε είδους παραβίαση αρχών και θεσμών να προσπαθεί να την εφαρμόσει.

Γιατί  αυτό που έγινε τις τελευταίες ημέρες στη Ελλάδα , εντός και εκτός κοινοβουλίου, είναι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, αφού προς χάρη της εφαρμογής  ανάθεσης και εκπλήρωσης των προσταγών ξένων δυνάμεων, προτιμήθηκε το «κάψιμο» κάθε αξιοπιστίας θεσμού και πολιτικού περιβάλλοντος, προκειμένου ο «ηγεμόνας» να σταθεί πάνω από τα αποκαΐδια που δημιούργησε με τη συνδρομή ευλύγιστων βουλευτών, προκειμένου να απολαύσει τα προσωρινά αμερικάνικα και γερμανικά εύσημα.

Στην περίπτωση αυτή ο θυμόσοφος  λαός λέει το αμίμητο: «Το τυρί το είδες, τη φάκα όμως;». Τώρα αυτό που μένει, πέραν από κάθε προσπάθεια ανατροπής που δημιουργούν  οι τετελεσμένες πράξεις, είναι να δούμε  αν ο λαός και η ιστορία θα δικαιώσει τις επιλογές του κ. Τσίπρα  και των  συντρόφων  του ή θα τους ρίξει στα τάρταρα της ανυποληψίας και όχι μόνο.